Terra Computerata

Ένας απλοποιημένος ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος απευθύνεται αποκλειστικά σε άτομα της τρίτης ηλικίας, που δεν έχουν εξοικείωση με την πληροφορική και το Ίντερνετ, παρουσιάστηκε στη Βρετανία.

Ο Η/Υ, με την χαρακτηριστική ονομασία SimplicITy (Απλότητα), διαθέτει μόλις έξι πλήκτρα, που παραπέμπουν τους χρήστες άνω των 60 ετών σε μερικές βασικές λειτουργίες, όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, η πλοήγηση στο Ίντερνετ, οι φάκελοι (για αποθήκευση κειμένων, φωτογραφιών κλπ) και οι online συνομιλίες (chat). Ο υπολογιστής δεν διαθέτει αρχική οθόνη log-in, ούτε μενού drop-down, ενώ εμφανίζει στην αρχή μια σελίδα με τα έξι πλήκτρα.

Το e-mail αποτελεί μια τροποποιημένη έκδοση του ιταλικού Eldy και όλοι οι χρήστες του SimplicITy με διεύθυνση eldy.org θα μπορούν να συνομιλούν online μεταξύ τους πατώντας το πλήκτρο chat. Ο υπολογιστής χρησιμοποιεί το ανοικτό λειτουργικό σύστημα Linux (και όχι Windows), σύμφωνα με το BBC.

ENET

Ο δρ Πωλ Κέλλυ, διευθυντής ενός πολυθέσιου Γυμνασίου- Λυκείου στην Αγγλία, ξεκίνησε ένα πείραμα που θα διαρκέσει πέντε μήνες: οι 850 μαθητές του σχολείου θα αρχίζουν τα μαθήματα, όχι στις 9 το πρωί, όπως μέχρι τώρα, αλλά στις 10.

Το σχολείο είναι το Μονκσίτον Χάι Σκουλ στο Ουίτλυ Μπέυ του Βόρειου Τάινσαϊντ. Ο στόχος του πειράματος είναι να διαπιστωθεί αν, καθυστερώντας την πρωινή έναρξη των μαθημάτων, οι μαθητές θα έρχονται στο σχολείο καλύτερα προετοιμασμένοι. Έχει την υποστήριξη των μαθητών, των δασκάλων και των γονιών. Αντί να υπνοβατούν στη διάρκεια της πρώτης ώρας με πρησμένα μάτια, οι μαθητές θα μπορούν να απολαμβάνουν ένα ωραίο πρωινό και να αρχίζουν με άνεση τα μαθήματά τους στις 10. Η ελπίδα είναι ότι έτσι θα βελτιωθεί η συγκέντρωσή τους.

Πριν εγκρίνει την πραγματοποίηση του πειράματος, ο δρ Κέλλυ ζήτησε συμβουλές από ειδικούς σε θέματα ύπνου, ιδιαίτερα τον καθηγητή νευρολογικών επιστημών Ράσελ Φόστερ του Κολεγίου Μπρέιζνοουζ της Οξφόρδης. Ο καθηγητής Φόστερ έχει παρουσιάσει έρευνες που δείχνουν ότι οι μαθητές που βρίσκονται στην αρχή της εφηβείας χρειάζονται περισσότερο ύπνο απ΄ ό,τι ο υπόλοιπος πληθυσμός και αποδίδουν καλύτερα το απόγευμα. «Τα περισσότερα σχολικά προγράμματα αναγκάζουν τους εφήβους να λειτουργούν σε ώρες της ημέρας που δεν μπορούν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους και πολλοί φοιτητές στα πανεπιστήμια εκτίθενται σε σημαντικούς κινδύνους από τη στέρηση ύπνου», επισημαίνει ο Φόστερ. Αρχικά ο δρ Κέλλυ ήθελε να είναι πιο ριζική η αλλαγή και να αρχίζουν τα μαθήματα στις 11 π.μ., όμως τελικά συμφωνήθηκε ως ώρα έναρξης η 10η πρωινή. Τα μαθήματα διαρκούν 30 λεπτά επιπλέον το μεσημέρι και το σχολείο παραμένει ανοικτό για μελέτη έως τις 5 το απόγευμα. «Η άποψή μου είναι πως πρόκειται για ένα πολύ, πολύ σημαντικό ζήτημα, επειδή είναι κάτι που μπορούν να κάνουν τα σχολεία για να βελτιώσουν τη σωματική και την ψυχική υγεία των μαθητών τους», λέει ο δρ Κέλλυ. Το σχολείο παραμένει πάντως ανοικτό από τις 8 π.μ. ώστε, όταν εργάζονται και οι δύο γονείς, να μπορούν να αφήνουν το παιδί τους στο σχολείο πριν από τη δουλειά. Οι περισσότεροι μαθητές υποστηρίζουν αυτήν την αλλαγή του ωραρίου. Εκφράστηκαν όμως και φόβοι μήπως οι έφηβοι εκλάβουν αυτήν την καθυστέρηση της πρωινής έναρξης των μαθημάτων ως ευκαιρία για να κοιμούνται ακόμη πιο αργά το βράδυ. «Τα παιδιά πρέπει να αναλάβουν κάποιες ευθύνες γι΄ αυτά που κάνουν», λέει στον «Ιντιπέντεντ» ο καθηγητής Φόστερ, απευθυνόμενος στους γονείς. «Ξέροντας ότι χρειάζονται εννιάμισι ώρες ύπνο, πρέπει να τις υπολογίζετε προς τα πίσω από την ώρα που ξυπνούν και να εξασφαλίζετε ότι το δωμάτιό τους είναι σκοτεινό και χωρίς αναμμένη την τηλεόραση από την ώρα εκείνη και μετά».

Τα Νέα

Η Σύγχρονη Σχολή Σ. Αυγουλέα-Λιναρδάτου διοργανώνει διημερίδα ενημέρωσης για τη χρήση των Νέων Τεχνολογιών στην εκπαίδευση, με τίτλο
“Τεχνολογίες Αιχμής στην Εκπαιδευτική Πράξη”
το Σάββατο 21 και την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009, ώρες 10:00-20:00 και 10:00-14.00 αντίστοιχα, στις κτιριακές εγκαταστάσεις των Εκπαιδευτηρίων Αυγουλέα-Λιναρδάτου, Ελευθ. Βενιζέλου 112-114, Περιστέρι, Αθήνα.
Η διημερίδα έχει ως στόχο να προσφέρει σε όσους εμπλέκονται είτε άμεσα είτε έμμεσα με το χώρο της εκπαίδευσης (εκπαιδευτικούς, γονείς, φοιτητές, μαθητές κ.λπ.) την ευκαιρία να αποκτήσουν μία κατά το δυνατόν σφαιρική άποψη των εκπαιδευτικών εργαλείων και γενικότερα των δυνατοτήτων που προσφέρονται σήμερα, προκειμένου να αξιοποιηθούν δημιουργικά οι Νέες Τεχνολογίες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Για το σκοπό αυτό, τίθενται στη διάθεση των ενδιαφερομένων οι αίθουσες και η υλικοτεχνική υποδομή των Εκπαιδευτηρίων για ένα ολόκληρο διήμερο, στη διάρκεια του οποίου θα πραγματοποιηθούν…
• 80 παρουσιάσεις και workshops σε διαδραστικούς πίνακες
• 2 συζητήσεις σε στρογγυλά τραπέζια
Με τη συμμετοχή…
• 30 κορυφαίων εταιρειών Πληροφορικής και δημιουργών Εκπαιδευτικού Λογισμικού
• 30 εκπαιδευτικών από δημόσια και ιδιωτικά σχολεία
• 15 φορέων και σχολείων
• 10 προσκεκλημένων ομιλητών
Η είσοδος είναι ελεύθερη, αλλά είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής ηλεκτρονικά στη διεύθυνση http://www.avgoulea.gr/htm/index.aspx?pageid=2016, τηλεφωνικά στο 210.5773884 (ώρες 12:00-14:00 και 15.30-20.00) ή με φαξ στο 210.57.73.760.
Για επιπλέον πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.avgoulea.gr

«Τον πρώτο καιρό στο Γυμνάσιο φοβόμουν. Όλοι ήταν μεγαλύτεροι, δεν ήξερα κανέναν. Δεν ήμουν πολύ ομιλητικός στην αρχή, περίμενα σ΄ ένα παγκάκι να χτυπήσει το κουδούνι, να τελειώσει το μάθημα και να φύγω από το σχολείο».

Για τον Στάθη, την Έφη, τον Ροβέρτο και την Κωνσταντίνα οι πρώτες ημέρες ως «πρωτάκια» στο Γυμνάσιο δεν ήταν όπως τις περίμεναν. Μαθητές σήμερα της Β΄ Γυμνασίου στο 9ο Γυμνάσιο Καλλιθέας «Μάνος Χατζιδάκις», θυμούνται ότι τέτοια περίοδο πέρυσι τα συναισθήματά τους ήταν μπερδεμένα. Τα μαθήματα που ήταν πιο δύσκολα, το γεγονός ότι βρίσκονταν σε έναν άγνωστο χώρο με παιδιά που δεν ήξεραν, αλλά και η εναλλαγή καθηγητών που έμπαιναν στη σχολική αίθουσα ήταν από τις βασικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν. «Ήμουν με μεγαλύτερα παιδιά με τα οποία δεν μπορούσα να κάνω παρέα. Στο Δημοτικό είχαμε φιλίες με όλες τις τάξεις. Ήμασταν πιο δεμένοι», λέει ο 13χρονος Ροβέρτος. Όπως δηλώνουν οι μαθητές, χρειάστηκε να περάσει το πρώτο «κρίσιμο» τρίμηνο προκειμένου να αρχίσουν να προσαρμόζονται στα νέα σχολικά δεδομένα.

Ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι δεν πολυκαταλαβαίνει τα μαθήματα και επίσης ένας στους τέσσερις φοβάται τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων στα διαλείμματα.

Τα πιο εμφανή στοιχεία της αλλαγής είναι ότι αυτή συνεπάγεται χάσιμο φίλων, νέες γνωριμίες, περισσότερους από έναν εκπαιδευτικούς, το να γίνεται κάποιος ο νεώτερος ενώ ήταν ο μεγαλύτερος, διαφορετικές διδακτικές μεθόδους και πιο απαιτητική εργασία στο σπίτι. Οι αγωνίες των μαθητών περιστρέφονται γύρω από πέντε κύρια ζητήματα: το μέγεθος και την πιο σύνθετη οργάνωση του νέου σχολείου, τους νέους τύπους πειθαρχίας και εξουσίας, τις νέες απαιτήσεις για δουλειά, την προοπτική να γίνει ένας μαθητής αντικείμενο άσκησης βίας και την περίπτωση να χάσει τους φίλους του.

ΔΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ, ο δρ Νίκος Αναστασάτος και η Λίνα Κεχαγιά, θέλοντας να απαντήσουν σε μια σειρά από προβλήματα που παρατηρούσαν στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου μελέτησαν το πώς βίωναν τη μετάβαση από το Δημοτικό.

Τέλος, στα ζητήματα αισθήματος ασφάλειας και πειθαρχίας, πολλοί δηλώνει ότι ένιωθαν μεγαλύτερη ασφάλεια στο Δημοτικό ενώ ένας στους τέσσερις δηλώνουν ότι φοβάται, πάντα ή μερικές φορές, στα διαλείμματα τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων. Οι μισοί μαθητές επιθυμούν μεγαλύτερη προστασία από μεγαλύτερους συμμαθητές τους στα διαλείμματα (υπερδιπλάσιο το ποσοστό των κοριτσιών από το αντίστοιχο των αγοριών). «Όταν τα μεγαλύτερα παιδιά μας φόβιζαν έξω, φεύγαμε», λέει ο Στάθης, ενώ η 13χρονη Έφη προσθέτει ότι αντιμετώπισε και παιδιά που ήταν υπεροπτικά απέναντί της.

Τα Νέα

Τα στελέχη της πληροφορικής μπορεί να οραματίζονται ένα λαμπρό μέλλον, αλλά δυστυχώς αναλώνονται σε ένα μίζερο παρόν. Ενα παρόν που εν πολλοίς καθορίζεται από το μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς και τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας. Και ενώ αυτό το αναγνωρίζουν όλοι, συνεχίζουν, παραδόξως πώς, να περιορίζουν τα όρια της ανάπτυξης των επιχειρήσεων στα στενά ελληνικά γεωγραφικά και γλωσσικά όρια. Με αποτέλεσμα να αναγκαστούν τελικά οι επιχειρήσεις του κλάδου να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στα έργα του Δημοσίου και ιδιαίτερα του Γ΄ ΚΠΣ και της «Κοινωνίας της Πληροφορίας», προσδοκώντας να είναι αυτή η «παχιά αγελάδα» που θα τις θρέψει. Κάτι που τελικά δεν λειτούργησε ούτε προς όφελος των εταιρειών ούτε πολύ περισσότερο προς όφελος των πολιτών, οι οποίοι και τον λογαριασμό πλήρωσαν και υπηρεσίες δεν είδαν. Η αλλαγή αυτής της εικόνας, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει «Το Βήμα», δεν είναι απλώς ένα επιχειρηματικό θέμα το οποίο μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της η αγορά. Η επανατοποθέτηση της Ελλάδας στον αναπτυξιακό χάρτη της ψηφιακής εποχής απαιτεί πρωτοβουλίες της πολιτείας που να κάνουν πράξη την επιταγή του Συντάγματος για διευκόλυνση της πρόσβασης στην Κοινωνία της Γνώσης. Πρωτοβουλίες οι οποίες θα δημιουργήσουν νέες, σύγχρονες υποδομές, αλλά και πρωτοβουλίες που θα καλλιεργήσουν νέες δεξιότητες στο ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να μπορεί να αξιοποιήσει τα εργαλεία της τεχνολογίας.

Άρθρο του Γιάννη Γιανναράκη στο Βήμα

Διαβάζω στην Καθημερινή:

«Το πρόγραμμα σπουδών για την Πληροφορική πρέπει να μελετηθεί από την αρχή. Είμαστε πίσω σε αυτόν τον τομέα. Δίνουν φορητούς υπολογιστές στο Γυμνάσιο, ενώ τα παιδιά δεν έχουν κάνει ποτέ πριν μάθημα», έλεγε ένας εκπαιδευτικός σε πρόσφατη έρευνα του Saferinternet για την ασφαλή χρήση του Ιντερνετ στα σχολεία, ενώ σχετικό ερώτημα τέθηκε στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ασφαλούς Διαδικτύου 2009 που έγινε στο Λουξεμβούργο στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου. «Τα παιδιά είναι απροετοίμαστα», τόνισε χθες από την πλευρά της η Συντονίστρια του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου Saferinternet, δρ Βερόνικα Σαμαρά, και πρόσθεσε ότι σε σεμινάρια που παραδίδουν στα σχολεία, στα αυτιά τους φθάνουν διηγήσεις καθηγητών για τις ιστοσελίδες στις οποίες μπαίνουν τα παιδιά εν ώρα μαθήματος, πέραν των ενδεδειγμένων από το πρόγραμμα. «Το επιτρέπει αυτό η ασύρματη σύνδεση που μπορεί να προσφέρεται από τα καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών», διευκρίνισε η κ. Σαμαρά. Επί του θέματος αναμένεται να τοποθετηθεί σύντομα το Saferinternet, μετά και τον έλεγχο τεχνικών στοιχείων, όπως το είδος των φίλτρων με τα οποία είναι εφοδιασμένα τα σχολικά laptop κ.ά.

 Φυσικά έτσι όπως υλοποιήθηκε το πρόγραμμα διανομής λάπτοπ στα σβέλτα και χωρίς εμβάθυνση στα ενδεχόμενα προβλήματα , δεν είχαν προηγηθεί οι εργασίες υποδομών, εννοώ ότι δεν αξιοποιείται το ΠΣΔ το οποίο διαθέτει φίλτρα προστασίας αλλά είτε κλέβουν πρόσβαση από τα γειτονικά σπίτια είτε χρησιμοποιούν τις συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας. Οπότε πολύ σύντομα θα γεμίσουν οι εφημερίδες με δημοσιεύματα του τύπου: “βλέπουν τσόντες στην ώρα του μαθήματος” κτλ, κτλ, κτλ,

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας σας προσκαλεί στην ημερίδα με θέμα:

Πώς διδάσκουμε τη Σύγχρονη Ιστορία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση;

Σκέψεις, με αφορμή το εγχειρίδιο διδασκαλίας στην Γ΄ Λυκείου:

«Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου Κόσμου».

Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου, στο Δημοτικό θέατρο Κάρολος Κουν (1^ο Λύκειο Αλίμου/  Άλιμος-Κάτω Καλαμάκι, Θησείου και Υψηλάντου), στις 10.30 π.μ.- 15.30 μ.μ.

Θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης. Για τους συναδέλφους φιλολόγους δικαιολογείται άδεια, με την προσκόμιση της βεβαίωσης.

 Πέτρου Δήμητρα, εκπαιδευτικός στο 3ο Λύκειο Αγίου Δημητρίου:

Η αμφιθυμία των μαθητών απέναντι στην Ιστορία τρέπεται σε αθυμία: το παράδειγμα του σχολικού βιβλίου «Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου Κόσμου (από το 1815 έως σήμερα)».

Χατζηβασιλείου Ευάνθης, αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της συγγραφικής ομάδας του εγχειριδίου:

Εκπονώντας το εγχειρίδιο Ιστορίας Γενικής Παιδείας της Γ΄ Λυκείου.

Λιάκος Αντώνης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών:

Πώς το παρελθόν γίνεται Ιστορία. Η ευθύνη του ιστορικού.

Δημήτρης Μαυροσκούφης, καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης:

Η αφήγηση στα διδακτικά εγχειρίδια της Ιστορίας: κακός δαίμονας της διδασκαλίας ή δημιουργός κινήτρων μάθησης;

Σακκά Βασιλική, md στη Διδακτική της Ιστορίας, εκπαιδευτικός στο 4^ο Λύκειο Πετρούπολης, μέλος του Δ. Σ. της Euroclio:

Η διδασκαλία δύσκολων και επίμαχων ζητημάτων· μια απόπειρα προσέγγισης του Ελληνικού Εμφυλίου  Πολέμου.

Μπάγια Χρύσα, εκπαιδευτικός στο 5^ο Λύκειο Γλυφάδας:

Πώς διδάσκουμε, στις αρχές του 21^ο αιώνα, Ιστορία Γενικής Παιδείας και Κατεύθυνσης, στην Γ΄ Λυκείου;

Παρεμβάσεις έχουν ζητηθεί από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, την ΠΕΦ, τον κ. Σωτήρη Κόνδη, ιστορικό. Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας συνεχίζει μια επιτυχημένη παράδοση στο ζήτημα της παρέμβασης στην παρεχόμενη από το δημόσιο σχολείο γνώση, με συνείδηση ότι η μορφωτική διάσταση του συνδικαλιστικού μας κινήματος αποτελεί δρόμο της ενδυνάμωσής του. Θέλουμε να συμβάλουμε δημιουργικά στη συζήτηση που έχει τόσα χρόνια ανοίξει στον κλάδο μας για το μάθημα της Ιστορίας, συμπαραστεκόμενοι στον αγώνα που κάνουν οι συνάδελφοι για να αγαπήσουν τα παιδιά την Ιστορία και να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι «ντέρμπι» αλλά πεδίο προβληματισμού και πολυπρισματικής σύνθεσης. Η Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας, ακούγοντας την ανησυχία και τις παρατηρήσεις πολλών συναδέλφων, ήδη έχει εγκρίνει ψήφισμα με το οποίο ζητεί την απόσυρση του εγχειριδίου Ιστορίας Γενικής Παιδείας της Γ΄ Λυκείου.

Ένα πρώτο σημείο κριτικής αφορά στη διδακτική χρηστικότητα του εγχειριδίου. Κατ’ αρχάς, το βιβλίο απωθεί με την εμφάνισή του: γκρίζα κατεβατά, γλώσσα προς αποκρυπτογράφηση, αλληλοεπικαλύψεις, αναπάντητα ερωτήματα. Πώς να καλλιεργηθεί η αγάπη για την Ιστορία; Πώς ο μαθητής να λειτουργήσει δημιουργικά, όταν οι ενότητες του σχολικού βιβλίου είναι περισσότερες από τις ώρες διδασκαλίας; Απουσιάζουν παντελώς αναφορές σε λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα, παραπομπές σε ιστορικό υλικό στο διαδίκτυο, δημιουργικές εργασίες οι οποίες να λαμβάνουν υπόψη ότι το μάθημα διδάσκεται στην Γ΄ Λυκείου.

Ένα δεύτερο σημείο κριτικής αποτελεί ο ιστοριογραφικός προσανατολισμός του βιβλίου. Η προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων γίνεται μακριά από τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και τη θεωρητική σκευή της ιστορικής επιστήμης, έτσι όπως δομήθηκε στον 20^ο αιώνα και μετά. Το ιστορικό γίγνεσθαι παρουσιάζεται σαν μια σειρά γεγονότων, δίχως σοβαρές αναφορές στη βαθεία δομή των κοινωνιών, στα οικονομικά και κοινωνικά αίτια που γεννούν τα ιστορικά γεγονότα. Τα κοινωνικά και ταξικά συμφέροντα, οι ιστορικοί νόμοι, οι νοοτροπίες, το συλλογικό υποσυνείδητο και άλλες πολλές θεωρητικές έννοιες της σύγχρονης ιστορικής επιστήμης αγνοούνται. Θα μπορούσαμε να το παραγνωρίσουμε, εάν δεν είχε άμεσες επιπτώσεις και στη διδασκαλία. Ο μαθητής δεν μαθαίνει να ερμηνεύει το ιστορικό γεγονός αιτιακά, λογικά αλλά μόνο με βάση τα όσα φαίνονται.. Εύλογο αποτέλεσμα: να μην κρίνει και να μην συγκρατεί.

 Το τρίτο σημείο κριτικής αφορά στο ιδεολογικό στίγμα του εγχειριδίου. Όλοι ξέρουμε ότι ο ιστορικός είναι μέρος του ιστορικού γίγνεσθαι και δεν μπορεί να απεξαρτηθεί από την ιδεολογία του, τις σπουδές του, τον κύκλο συνεργατών του. Αλλά, από αυτό το σημείο, μέχρι τη συστηματική διδασκαλία της αντίληψης του Ιδρύματος Καραμανλή, υπάρχει απόσταση.

 Να σημειώσουμε, τέλος, ότι είναι αδύνατο να διδαχθεί στο χρόνο που δίνεται. Ειδικά αν ο διδάσκων έχει την ατυχία να βρίσκεται στην τάξη του και μαθητής που το εξετάζεται πανελλαδικά, τα πράγματα είναι τραγελαφικά.

«Οταν χτυπούν ένα παιδί κάθε μέρα, του χαλούν τα πράγματα, δεν το αφήνουν ήσυχο, το κοροϊδεύουν, το ενοχλούν και το παιδί τότε δεν νιώθει καλά, μετά δεν έχει θάρρος και δεν μπορεί να το ξεπεράσει». Μόνο τα ίδια τα παιδιά μπορούν να δώσουν με τη μεγαλύτερη ακρίβεια το νόημα της λέξης bullying. Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο, όπως έχει αποδοθεί στα Ελληνικά, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Οι έρευνες γύρω από αυτό, όμως, ξεκίνησαν μόλις στη δεκαετία του ’70 στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα πολύ πιο πρόσφατα.

Ενα 10% με 15% των μαθητών δημοτικού και γυμνασίου πέφτει θύμα διαφόρων μορφών εκφοβισμού στο σχολείο, με τους μαθητές που ασκούν βία να υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 5% του συνόλου των μαθητών. Προς το παρόν, δεν υφίσταται από την πολιτεία οργανωμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης του φαινομένου το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, είθισται να κάνει την εμφάνισή του στο δημοτικό, να κορυφώνεται στο γυμνάσιο και να μειώνεται στο λύκειο. Οι όποιες προσπάθειες εξαντλούνται αφ’ ενός σε αυτοτελείς πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών που εντάσσουν το σχολείο τους σε ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως η περίπτωση ενός γυμνασίου στον Ασπρόπυργο, καλουμένων παράλληλα να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία και την καχυποψία συναδέλφων ή αρμοδίων από τους οποίους περνούν υποχρεωτικά προς έγκριση τα προγράμματα. Αφ’ ετέρου, σε φορείς που εφαρμόζουν σχετικά προγράμματα, όπως η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (www. epsype. gr).

Διαβάστε το σχετικό άρθρο της Ιφιγένειας Διαμαντή στην Καθημερινή

Ο Γιώργος Μόσχος, βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού μας διαφωτιζει για τη βία στο σχολείο:

Τα τελευταία χρόνια, ο Συνήγορος του Παιδιού συζήτησε με χιλιάδες μαθητές, μικρούς και μεγάλους, και άκουσε τη δική τους οπτική και μαρτυρία για τη βία και τον εκφοβισμό: «Οι μεγάλοι δεν μπορούν να μας καταλάβουν, δεν μας ακούν, δεν τους εμπιστευόμαστε, πώς να τους μιλήσουμε γι’ αυτά που μας πονάνε, όταν ξέρουμε ότι την επόμενη στιγμή μπορεί η παρέμβασή τους να δυσκολέψει περισσότερο τη θέση μας;».

Και από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί, συχνά «κουμπωμένοι» και αμυντικοί, απαντούν: «Τα παιδιά τα θέλουν όλα δικά τους σήμερα, δεν συγκρατούνται, δεν συμμαζεύονται, οι γονείς τους αδιαφορούν. Κι εμείς τι να κάνουμε, δεν έχουμε βοήθεια ούτε από ψυχολόγους και ειδικούς, ούτε από το ίδιο το σχολείο που μας πιέζει συνέχεια να βγάλουμε την ύλη».

Χωρίς να αρνηθώ το δίκιο που υπάρχει στις παραπάνω κουβέντες, προτείνω να αναλογιστούμε καλύτερα, γονείς και εκπαιδευτικοί, τις δικές μας ευθύνες.

Το σχολείο και η κοινωνία των ενηλίκων θα μπορούσαν να δώσουν πολύ καλύτερες απαντήσεις στη σύγχρονη παιδική και εφηβική βία και να παρέμβουν προληπτικά στην εκδήλωσή της, αν έδινε μεγαλύτερη σημασία και προτεραιότητα σε λειτουργίες και αξίες που έχουμε σήμερα παραμελήσει:

να μάθουμε να ακούμε τα παιδιά μας, να συναντούμε την αλήθεια τους, να κουβεντιάζουμε με ειλικρίνεια μαζί τους, να κάνουμε και να τηρούμε καθαρές συμφωνίες, να τα εμπιστευόμαστε και να κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους, να τους δίνουμε ρόλο στην επίλυση των συγκρούσεων που βιώνουν, να αναγνωρίζουμε την αξία τους και, κυρίως, να είμαστε έμπρακτα κοντά τους. Να σχετιζόμαστε ουσιαστικά και διαρκώς μαζί τους.

Ισως έτσι μπορούμε να κτίσουμε κάποια μικρά «αναχώματα» στη βία που η σύγχρονη εποχή απλόχερα ξεδιπλώνει σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Καθημερινή

Οκτώ στους δέκα μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό υπολογιστή και περίπου το 65% έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο, στοιχείο που αποδεικνύει ότι η χρήση Η/Υ και η περιήγηση στο Διαδίκτυο έχουν μπει για τα καλά στη ζωή των ελληνόπουλων με όλες τις θετικές, αλλά και τις αρνητικές συνέπειες.

Τα παραπάνω έδειξε έρευνα που πραγματοποίησε η Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Γραφείο Αγωγής Υγείας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Α΄ Αθηνών και τη δράση ενημέρωσης Saferinternet.gr του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

Στην έρευνα απάντησαν 602 μαθητές από 28 Δημοτικά σχολεία της Αττικής. Για τη συλλογή των στοιχείων χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια, τα οποία συμπλήρωσαν οι εκπαιδευτικοί, μετά από συζήτηση με τους μαθητές τους στην τάξη. Μέσα από την έρευνα διαφαίνονται οι συνήθειες των μαθητών σε σχέση με τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και του κινητού τηλεφώνου, αλλά και ο τρόπος διαχείρισης των προσωπικών τους δεδομένων και επαφών μέσω Διαδικτύου.

Τα κυριότερα συμπεράσματα της έρευνας είναι:

-78% των μαθητών Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό υπολογιστή και 65% των μαθητών έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο.

-13% των μαθητών Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού χρησιμοποιούν Η/Υ σε Internet caf?.

-62% χρησιμοποιούν Η/Υ στο σπίτι, 18% στο σπίτι φίλων και 22% στο σχολείο.

-25% των μαθητών χρησιμοποιούν υπολογιστή / Διαδίκτυο 2-3 ώρες καθημερινά, ενώ το 34% 0-1 ώρες καθημερινά.

-38% των μαθητών σερφάρουν στο Διαδίκτυο μόνοι τους, χωρίς καμία παρουσία των γονέων τους. Το 28% των μαθητών χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο συχνά με την παρουσία των γονέων τους, ενώ μόνο το 7% πάντα με την παρουσία των γονέων.

-35% των μαθητών έχουν τον Η/Υ στο δωμάτιό τους.

-66% των μαθητών (34% αγόρια, 32% κορίτσια) παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια (on line, κονσόλα).

-39% των μαθητών συνομιλούν με άλλα παιδιά στο Διαδίκτυο.

-9% των μαθητών δίνουν προσωπικές πληροφορίες στο Διαδίκτυο.

-38% των μαθητών έχουν ακούσει για μαγνητοσκόπηση ξυλοδαρμού.

-20% των παιδιών έχουν μάθει να χρησιμοποιούν Η/Υ μόνοι τους.

-61% των μαθητών χρησιμοποιούν κινητό τηλέφωνο.

-50% έχουν δικό τους κινητό τηλέφωνο.

Τα παραπάνω στοιχεία καταδεικνύουν το γεγονός ότι υπάρχει άμεση ανάγκη να ενδυναμωθούν:

α) οι γονείς, ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν τους πιθανούς κινδύνους και να θέσουν όρια χρήσης του Διαδικτύου μέσα στην οικογένεια εξηγώντας με σαφήνεια το τι επιτρέπεται και τι όχι στους εικονικούς κόσμους και σερφάροντας «παρέα» με τα παιδιά τους.

β) οι εκπαιδευτικοί, έτσι ώστε μέσα από μαθησιακές δραστηριότητες να συμβάλουν στην ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών και στη σωστή συμπεριφορά στους εικονικούς κόσμους.

Η Γραμμή Βοήθειας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου

Η Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του πανεπιστημίου Αθηνών, που εδρεύει στο νοσοκομείο Παίδων «Π & A Κυριακού», διαχειρίζεται τη Γραμμή Βοηθείας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

Η Γραμμή αυτή, απευθύνεται σε εφήβους και τις οικογένειές τους, παρέχοντας υποστήριξη και συμβουλές για θέματα που σχετίζονται με τη χρήση του Διαδικτύου, του κινητού τηλεφώνου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (παρενόχληση, εξάρτηση, επιβλαβές περιεχόμενο, παιδοφιλία, κ.α.).

Η Γραμμή Βοηθείας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ (80011 80015 χωρίς χρέωση για αστικές και υπεραστικές κλήσεις, με την υποστήριξη του ΟΤΕ), στελεχώνεται από εξειδικευμένους παιδοψυχολόγους σε θέματα χρήσης – κατάχρησης Διαδικτύου για τα παιδιά και τους εφήβους. Λειτουργεί στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.), στο Παράρτημα του Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», Μεσογείων 24, Γουδή, Δευτέρα-Παρασκευή και ώρες 09:00-15:00.

www.kathimerini.gr

Άννα, ετών 32… 

… Οι γονείς της τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ντουντού. Είναι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες. Δεν μιλάει. Δεν περπατάει. Δεν μπορεί να τραφεί μόνη της. «Είναι σαν ένα μωρό ενός μηνός», εξηγεί η μητέρα της. Κατάκοιτη, τη φροντίζουν οι γονείς της στο σπίτι. Σε μερικές μέρες, όσοι θα μπαίνουν στο Διαδίκτυο, θα μπορούν να τη βλέπουν από κοντά. Γιατί οι γονείς της θα βάλουν πάνω από το κρεβάτι της μια webcam. Έχουν ήδη ανοίξει μια δική τους ιστοσελίδα (Doudouworld. com) σε 32 γλώσσες. Θέλουν, λένε στην εφημερίδα «Λε Παριζιάν», «να αλλάξουν τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες». Θα σοκάρουν; Δεν τους νοιάζει. Θα πειράξει την κόρη τους; Δεν θα το μάθουν ποτέ. Αλλά πιστεύουν ότι δεν θα είχε αντίρρηση.

Η επιθυμία…
… να μοιραστεί κάποιος κάτι με άλλους ήταν κάποτε απλή. Μπορούσες να μοιραστείς τη χαρά ή τον καημό σου, κερνώντας κάποιον που ήθελε να σε ακούσει ένα τσιγάρο ή ένα ποτήρι κρασί. Θα μας λείψει αυτή η αυθόρμητη επικοινωνία, η ανάγκη να βγάλουμε την ψυχή μας σε μια συντροφιά όχι από ψηφιακούς αλλά από ζωντανούς φίλους.

Δρόμοι του Ρούσσου Βρανά στα Νέα

Είναι μάλλον σίγουρο ότι αν έμπαινε ένας καθηγητής σε σχολική τάξη και ανήγγελλε ξερά ότι«εντός της εβδομάδος θα μάθετε τον ορισμό και τις αρχές λειτουργίας του Τaser, της θερμικής όρασης, της γεννήτριας υδρογόνου, της ολογραφικής αποθήκευσης, του μη πυρηνικού ηλεκτρομαγνητικού παλμού, του Κρυπτού, του θαλάμου απομόνωσης αισθητηρίων ερεθισμάτων, της υγραναπνοής και τις αρχές των Νοητικών Επιστημών»οι περισσότεροι μαθητές θα… έψαχναν γιατρό να τους δικαιολογήσει τις απουσίες! Αντίθετα, η παράθεση όλων αυτών ως «γκάτζετ του θρίλερ» από τον συγγραφέα του Χαμένου Συμβόλου, κάνει μαθητές, νοικοκυρές και συνταξιούχους να μην ξεκολλούν τα μάτια τους από το πρωτότυπο αυτό «εγχειρίδιο χρήσης» ώσπου να φθάσουν στο τέλος.

Παιδαγωγικά αποδοτικότατη λοιπόν η μέθοδος του Μπράουν, αλλά πόσο αληθινά είναι όλα αυτά που λέει; Ας τα δούμε ένα ένα στο άρθρο του Βήματος

Ο Νίκος Ξυδάκης στην Καθημερινή για τα Πακέτα Τύπου και κόπι-πέιστ

Γράφοντες και αναγνώστες. Και το Ιντερνετ; Ναι, η πλανητική δικτύωση αφήνει πίσω της ερείπια και λείψανα, αλλά η ηθικοπολιτική απαξίωση του Τύπου είχε αρχίσει πολύ πριν αναδυθεί το Μπλογκ ως Δικαίωμα και ως Φενάκη. Μεθυσμένοι από την απέραντη εξουσία των μαζικών τους μέσων και από τις προσόδους της διαφήμισης, δημοσιογράφοι και εκδότες, στην προ-ιντερνετική εποχή, προέβησαν σε αλλεπάλληλες καταχρήσεις εξουσίας. Η ισηγορία, θεμέλιο της δημοκρατίας, περιφρονήθηκε, υποκαταστάθηκε από τα ολιγοπώλια των κατόχων των μέσων. To αυθάδικο, αφελές σφρίγος των μπλογκ, του twitter, των social networks, της λεγόμενης δημοσιογραφίας των πολιτών, υπό μία έννοια, είναι η εκδίκηση της γυφτιάς, η εκδίκηση των περιφρονημένων, των στερημένων από φωνή στον δημόσιο χώρο. Αφού οι εφημερίδες, τα όργανα του διαφωτισμού, τους έστρεψαν τα νώτα, οι άνθρωποι της μαζικής δημοκρατίας στράφηκαν σε άλλα μαζικά μέσα, με σαγηνευτικές δυνατότητες προσωποποίησης.

Η Λώρη Κέζα στο Βήμα για το θέμα των χριστιανικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες:

Εικονίσματα μπορούν να έχουν οι πιστοί στα σπίτια τους. Να ανάβουν καρβουνάκια με λιβάνι και να συντονίζονται στους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Εκκλησίας (98,5 FΜ ή 91,2 FΜ). Μπορούν επίσης να εκκλησιάζονται στην ενορία της γειτονιάς τους και να συμμετέχουν στα μυστήρια ευλαβικά. Κάθε τρία οικοδομικά τετράγωνα υπάρχει ένας ναός, οπότε κανείς χριστιανός ορθόδοξος δεν μπορεί να παραπονεθεί ότι παρεμποδίζεται στην επικοινωνία με τον Ουρανό. Για τους βαθύτατα θρησκευoμένους υπάρχει και η επιλογή του μοναστικού βίου: μεγάλη η γκάμα σε σκήτες. Σε ένα τόσο ελεύθερο και παροτρυντικό περιβάλλον τι ρόλο έχουν τα χριστιανικά σύμβολα μέσα στη σχολική τάξη; Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που διατάσσει την αποβολή του Εσταυρωμένου από τις αίθουσες διδασκαλίας της Ιταλίας, έθεσε εν Ελλάδι ζήτημα εκ του μη όντος. Δεν υπάρχει κανένας νόμος, καμία εγκύκλιος που να επιβάλλει τα εικονίσματα στα σχολεία- παρεκτός από ένα ξεχασμένο βασιλικό διάταγμα.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γρηγόρης Ψαριανός έθεσε σταράτα το ερώτημα στην υπουργό Παιδείας. Θα ξηλωθούν τα θρησκευτικά σύμβολα από τις σχολικές αίθουσες; Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου δεν είναι θεούσα αλλά στην πολιτική τούτο δεν αποτελεί από μόνο του διαβεβαίωση για τίποτε. Μην ξεχνάμε ότι το μαγαζί απ΄ έξω έχει ταμπέλα «και Θρησκευμάτων». Υπάρχει πάντως το πρακτικό πρόσχημα: για να αποσυρθεί εγκύκλιος που επιβάλλει στις σχολικές τάξεις το άγρυπνο βλέμμα της Παναγιάς της Βρεφοκρατούσας θα έπρεπε τέτοια εγκύκλιος να έχει αποσταλεί.

Καθώς δεν ευρίσκεται κάτι σχετικό στο αρχείο, η εντολή αποκαθήλωσης θεωρείται άτοπη. Εκτός αυτού υπάρχει η αίσθηση στο υπουργείο ότι στα σχολεία δεν υπάρχουν εικονίσματα: από μια πρώτη, πρόχειρη διερεύνηση προκύπτει ότι τα εκπαιδευτικά εικονοστάσια έχουν εκλείψει από μόνα τους. Η κυρία Διαμαντοπούλου τάσσεται υπέρ μιας αυτορρύθμισης: κάθε κοινότητα να αποφασίζει από μόνη της. Αν δηλαδή υπάρχει ένα μουσουλμανάκι στην τάξη, αν τα παιδιά είναι άθρησκα, να γίνεται συζήτηση και η απόφαση να λαμβάνεται στο πεδίο. Ας δούμε τι γίνεται πρακτικά στο πεδίο.

Ορισμένοι σχολικοί σύμβουλοι παίρνουν πρωτοβουλίες. Πρόπερσι στους νομούς Πειραιά και Κυκλάδων δόθηκε εντολή υποχρεωτικού εκκλησιασμού στους μαθητές. Πριν από λίγες ημέρες εστάλη εγκύκλιος στα δημοτικά σχολεία της Κορινθίας, γραμμένη από τον μητροπολίτη του νομού, ο οποίος αναφέρεται στην εισροή αλλόπιστων που αλλοιώνουν τον πληθυσμό. Ο προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ο οποίος μοίρασε την έκκληση για ίδρυση κατηχητικών τιμωρήθηκε με ένα τράβηγμα αφτιού. Τι θα μπορούσε να κάνει η κυρία Διαμαντοπούλου για να αποτρέψει μελλοντικές πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών, οι οποίοι προσπαθούν να διαδώσουν και να επιβάλουν την ορθόδοξη πίστη τους; Τι θα μπορούσε να κάνει ώστε να μη βρεθεί στο επίκεντρο μιας επίθεσης, με πικετοφορίες και υστερίες, ότι τάχα μου εχθρεύεται τους αγίους και αποτρέπει την εν Χριστώ διαπαιδαγώγηση;

Οι αποφάσεις στο υπουργείο Θρησκευμάτων θα είναι συναινετικές. Εν πρώτοις εξετάζεται η λειτουργία των εκκλησιαστικών σχολείων (λειτουργούν 17 Λύκεια, 11 Γυμνάσια, 4 Ακαδημίες). Αργή μεταρρύθμιση, στον αντίποδα επαναστατικών πράξεων όπως θυροκόλληση των 95 θέσεων του Λούθηρου το 1517 ή διαχωρισμό κοσμικής και «παπαδικής» εξουσίας το 1789. Μήπως να τρέξουμε λιγάκι και τη δική μας αποθρησκειοποίηση; Οι πιστοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα: η Εκκλησία δεν πλήττεται ποτέ αληθινά.