Terra Computerata

Αυτές οι ημερίδες είναι πάντα μία ευκαιρία να βρισκόμαστε να λέμε τα νέα μας… Εγώ βρήκα και μία παλιά συμμαθήτρια από το Λύκειο… Μαζεύτηκε αρκετός κόσμος. Οι ομιλητές είχαν πράγματα να μας πουν. Οι χαιρετισμοί κούρασαν λίγο έτσι όπως μπήκαν εμβόλιμοι, το ίδιο και μερικές ερωτήσεις που γίνονται πάντα από αυτούς που είναι ερωτευμένοι με τη φωνή τους. Υπήρξε και μία εισήγηση εκτός θέματος… που έτρεψε αρκετούς σε φυγή. Ομως υπήρξε και μία που έκλεψε την παράσταση με τη ζωντάνια της ομιλήτριας.

Οι συγγραφείς του βιβλίου έλαμψαν δια της απουσίας τους όπως και το Π.Ι. Για να δούμε τώρα για πόσα χρόνια θα έχουμε αυτά τα βιβλία στα σχολεία μας…

Καθώς έφευγα, είδα και μία μαθήτρια ανάμεσα στο κοινό και μου έκανε εντύπωση που ενδιαφέρθηκε για το θέμα. Συνήθως ενδιαφέρονται για τα θέματα ιστορίας οι οργανωμένοι σε συγκεκριμένες πολιτικές νεολαίες. Της έπισα την κουβέντα και αμέσως μου έδωσε μία ιδέα. Στην ημερίδα είχαμε μαζευτεί κάποια άτομα και μιλούσαμε για το πως θα κάνουμε την ιστορία πιο θελκτική για τους μαθητές. Η φωνή των μαθητών όμως δεν ακούστηκε. Εκείνοι τι θα έλεγαν άραγε;

Η έκθεση που εγκαινιάζεται την Παρασκευή στο Μουσείο Ηρακλειδών στο Θησείο, κρύβει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αφού συνδέεται με μια ανακάλυψη που αλλάζει ριζικά τη γνώση μας για την τέχνη του Εντγκάρ Ντεγκά. Εβδομήντα τέσσερα μπρούτζινα γλυπτά του Γάλλου καλλιτέχνη, δανεισμένα από τη συλλογή του M. T. Abraham Center for the Visual Arts, παρουσιάζονται για πρώτη φορά παγκοσμίως, σε μια περιοδεύουσα έκθεση που ξεκινάει το ταξίδι της από την Αθήνα.Εως τις 25 Απριλίου, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε από κοντά τη διάσημη «Μικρή Δεκατετράχρονη Χορεύτρια», όπως λίγοι την έχουν απολαύσει έως τώρα. Γιατί η συγκεκριμένη μπρούτζινη χορεύτρια, χυτεύθηκε με βάση ένα πρόσφατα ανακαλυφθέν γύψινο εκμαγείο που δημιουργήθηκε όταν ο καλλιτέχνης βρισκόταν ακόμα εν ζωή. Σημαντικό στοιχείο, εφόσον έως τώρα, τα μπρούτζινα γλυπτά του Ντεγκά που βρίσκονται σε μουσεία, βασίζονται σε γύψινα εκμαγεία που δημιουργήθηκαν όλα, ανεξαιρέτως, μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη.

Από το 2001 έως το 2004, εντοπίστηκαν άλλα 73 γύψινα εκμαγεία, κρυμμένα από το 1955 στο Χυτήριο Valsuani στο Παρίσι. Δημιουργός τους ήταν ο Μπαρτολομέ, στενός φίλος του Ντεγκά, ο οποίος τα έφτιαξε με βάση τα γλυπτά από κερί και πηλό που συνήθιζε να δουλεύει ο καλλιτέχνης. Το κληροδότημα του Μπαρτολομέ επιτρέπει σήμερα σε ειδικούς και μη, να μελετήσουν και να απολαύσουν μια σειρά μπρούτζινων γλυπτών που χαρίζει μια πιο πιστή εικόνα των μορφών που έπλαθε ο Ντεγκά όσο ζούσε, και που συνήθως δεν είχε καμία πρόθεση να εκθέσει.

Η συλλογή που φιλοξενείται στο Μουσείο Ηρακλειδών όχι μόνο επαναπροσδιορίζει τη σημασία του Ντεγκά ως γλύπτη στο πλαίσιο της Ιστορίας της Τέχνης του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, αλλά δείχνει συγχρόνως τον ρόλο που έπαιξε η γλυπτική του στην εξέλιξη της ζωγραφικής του.

Καθημερινή

Νά΄ναι καλά ο Γιάννης. Ημουν μεσ-τη-μπίχλα όταν διάβασα το post του για την έρευνα του Παρατηρητηρίου για τη χρήση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση και αμέσως πήρα τα πάνω μου…

Αφού λοιπόν τα μπλογκ βοηθούν στη διατήρηση της ψυχικής μας ισορροπίας κι έχοντας διαβάσει τα μηνύματα συμπαράστασης είπα να σας γράψω τι παίζει στο σχολείο μου.

Μόλις έμαθα στην αρχή της σχολικής χρονιάς ότι θα προχωρούσε η διανομή των λαπτοπ, κατάλαβα ότι θα επικρατήσει το χάος. Ως σεσημασμένη λοιπόν προσφέρθηκα να κάνω ένα πείραμα με τους μαθητές μου και να υποστηρίξουμε τις τάξεις με τα λαπτοπ προτείνοντας καθημερινά τρόπους αξιοποίησης.

Πρώτο εμπόδιο: οι συνάδελφοι. Ζήτησα κάποιες συγκεκριμένες τάξεις στην κατανομή μαθημάτων για να υλοποιήσω το πρόγραμμα. “Ωστε ζητάς εκδούλευση;” μου αντέτεινε η γλυκομίλητη συνάδελφος. “Θέλετε να το πείτε κι έτσι” της απάντησα, “το θέμα είναι ότι δεν το ζητώ για να φεύγω νωρίτερα από το σχολείο, ούτε γιατί βαριέμαι να διαβάσω καινούργια ύλη αλλά είναι κάτι που θα έχει προστιθέμενη αξία για πολλούς συναδέλφους και κυρίως μαθητές”.

Δεύτερο εμπόδιο: οι συνάδελφοι. Για να υλοποιήσω το πρόγραμμα χρειάζομαι πρόσβαση είτε στο βιντεοπροβολέα είτε στο σχολικό εργαστήριο. Και οι δύο αίθουσες είναι κατειλημμένες με τμήματα κατευθύνσεων. Κάθε φορά δημιουργείται αναστάτωση όταν πρέπει να μετακινηθούν τα τμήματα και να ανταλλάξουν αίθουσες. Κάθε φορά εισπράττω τα ευγενικά σχόλια των συναδέλφων. “Με σκοτώνεις… ουφ πάλι; είναι αναγκαίο; κτλ κτλ κτλ”

Τρίτο εμπόδιο: η διευθύντρια. Οταν την ενημέρωσα για τα σχέδια μου περιέπεσε σε κατάσταση σοκ. Να ζητήσουμε άδεια από τη διεύθυνση επέμεινε. “Μα γιατί να ζητήσω άδεια;” αντέτεινα. “Για να κάνω μάθημα με εποπτικά μέσα;  είναι σύμφωνο με τις οδηγίες διδασκαλίας των φιλολογικών μαθημάτων, δεν ξεφεύγω από το αναλυτικό πρόγραμμα, κλπ, κλπ.” “Να καλέσουμε τη σύμβουλο”, πρότεινα. “Δεν είναι διοικητικό το θέμα αλλά εμπίπτει στα καθήκοντα του συμβούλου”. Ομως η επιμονή του διευθυντή λυγίζει σίδερα. Και σύμφωνα με το δημοσιουπαλληλικό κώδικα ο υπάλληλος οφείλει να εκτελέσει τη διαταγή του προισταμένου του ακόμη κι αν διαφωνεί κάθετα με αυτήν. 

Ετσι μετά από συζητήσεις επί συζητήσεων βρέθηκα να ζητώ εγγράφως την άδεια από τον προιστάμενο εκπαιδευτικών θεμάτων για να κάνω το μάθημά μου με παιδαγωγική αξιοποίηση του διαδικτύου. Κι εκεί βραχυκύκλωσε το σύστημα. Τόσοι άνθρωποι, τόσες ημέρες επικοινωνούμε με τηλέφωνα, e-mail, ανταλλάσσουμε έγγραφα. Μπλέξαμε διευθύνσεις, περιφέρειες, συμβούλους, ΕΛΜΕ.

Θα σας ενημερώνω όμως για το σήριαλ. Γιατί όλοι εσείς που το κάνετε καθημερινά, ίσως και να είστε παράνομοι…

to be continued…

Η ζωφόρος του Παρθενώνα, ένα μοναδικό έργο τέχνης, παρουσιάζεται σε έναν νέο δικτυακό τόπο (www.parthenonfrieze.gr) που αξιοποιεί τις τεχνολογίες του Διαδικτύου για την ανάδειξη και προβολή πολιτιστικού περιεχομένου.

Η εφαρμογή, η οποία αναπτύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης – Τομέας Ενημέρωσης και Εκπαίδευσης) και το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), απευθύνεται τόσο στους ειδικούς επιστήμονες όσο και στο ευρύτερο κοινό, ενώ διαθέτει και ψηφιακά παιχνίδια για παιδιά.

Η ψηφιακή αναπαράσταση της ζωφόρου του Παρθενώνα παρουσιάζει, με εύληπτο και κατανοητό τρόπο στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, τη συνολική εικόνα ενός έργου μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Χαρακτηρίζεται, όμως, ταυτόχρονα, και από επιστημονική τεκμηρίωση, γεγονός που την καθιστά απαραίτητο εργαλείο τόσο για τον αρχαιολόγο-μελετητή, που έχει τη δυνατότητα να διευρύνει τη σχετική έρευνα, όσο και για τον καθηγητή, που μπορεί να τη χρησιμοποιήσει ως εκπαιδευτικό βοήθημα.

Στον δικτυακό τόπο της ζωφόρου έχουν συγκεντρωθεί και υπομνηματισθεί, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, φωτογραφίες όλων των σωζόμενων λίθων της ζωφόρου των μουσείων Ακρόπολης, Βρετανικού και Λούβρου, οι οποίες έχουν συμπληρωθεί με τα σωζόμενα σχέδια του J.Carrey (1674) και του J. Stuart (1751), με σκοπό να δοθεί η κατά το δυνατόν πληρέστερη εικόνα του συνόλου.

www.kathimerini.gr

Αν «μία εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις», όπως υποστηρίζει η γνωστή κινεζική παροιμία, στην κάλυψη της ειδησεογραφίας φαίνεται πως αξίζει πολύ περισσότερο. Πόσοι από εμάς δεν θυμούνται, για παράδειγμα, εκείνη τη φωτογραφία με τον αρχηγό της νοτιοβιετναμέζικης αστυνομίας να εκτελεί εν ψυχρώ έναν Βιετκόνγκ, ακόμη κι αν έχουμε ξεχάσει κάθε άλλο ιστορικό στοιχείο γύρω από τον πόλεμο του Βιετνάμ; Κι αν μέχρι πρόσφατα τέτοιες φωτογραφίες προέρχονταν αποκλειστικά από επαγγελματίες φωτορεπόρτερ, σήμερα, δυνητικά, όλοι μας θα μπορούσαμε ως αυτόπτες μάρτυρες να αποτυπώσουμε ανάλογα συγκλονιστικά στιγμιότυπα, χρησιμοποιώντας απλώς το κινητό μας τηλέφωνο.

Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται τα ντοκουμέντα που προέρχονται από απλούς περαστικούς, τους «πολίτες-φωτορεπόρτερ» όπως τους αποκαλούν πολλοί. Στη βομβιστική επίθεση στο Λονδίνο το 2005, π. χ., δεν χρειάστηκαν περισσότερα από λίγα λεπτά πριν δεκάδες συγκλονιστικές εικόνες από τα κινητά τηλέφωνα πολλών επιβατών του μετρό αναρτηθούν στη δημοσιογραφική ιστοσελίδα της Yahoo!. Με τη διαφορά ότι, καθώς δεν προέρχονται από επαγγελματίες, δεν είναι και απαραίτητα αξιόπιστες: ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν σε γερμανικές, αυστραλιανές και καναδικές εφημερίδες μία ημέρα μετά το καταστροφικό τσουνάμι στην Ινδονησία και οι οποίες, μερικά 24ωρα αργότερα, αποδείχθηκε πως προέρχονταν από την υπερχείλιση ενός ποταμού στην Κίνα…

Γι’ αυτό και το τελευταίο διάστημα κερδίζουν συνεχώς έδαφος site τα οποία προορίζονται να διαδραματίσουν τον ρόλο του ενδιάμεσου κρίκου ανάμεσα στους «πολίτες-φωτορεπόρτερ» και στα δημοσιογραφικά δίκτυα, ελέγχοντας το οπτικό υλικό πριν αυτό χρησιμοποιηθεί σε πρωτοσέλιδα ή δελτία ειδήσεων. Λειτουργώντας ουσιαστικά σαν φωτογραφικά πρακτορεία για ερασιτέχνες, ιστότοποι σαν το City Journalist, το Demotix ή το Citizenside επιτρέπουν σε οποιονδήποτε πολίτη να «ανεβάσει» τις φωτογραφίες του, αναλαμβάνοντας εκείνοι να τις διοχετεύσουν στους μεγαλύτερους ειδησεογραφικούς ομίλους του κόσμου.

Διαβάστε τη συνέχεια στην Καθημερινή

Η Β΄Βάθμια Εκπαίδευση σε ένα νησί του Αιγαίου έχει 516 εκπαιδευτικούς….. Οι 26 είναι στη ΔΙΔΕ. Οι 8 στο εξωτερικό.
Οι 62 (το 12%) είναι σε μακροχρόνια άδεια. (30 ανατροφή, 6 λοχεία, 5 κύηση και 11 επαπειλούμενη κύηση)
Οι 127 (το 25%) είναι αποσπασμένοι σε σχολεία και υπηρεσίες εκτός νομού.
(17 νεοδιόριστοι …15 στο υπουργείο)
Οι 291 (το 57%) υπηρετούν σε σχολεία και διδάσκουν 1.282 * ώρες λιγότερες από το κανονικό τους ωράριο.
Οι ώρες αυτές αντιστοιχούν σε 60 καθηγητές με ωράριο 21 ωρών την εβδομάδα ή 70 με 18 ώρες ή 80 με 16!
Ένα μέρος αυτών των ωρών οφείλεται στις ιδιαιτερότητες του νομού (σχολεία μακριά από τα κέντρα, μικρά νησιά, ανύπαρκτη συγκοινωνία.
Στη χειρότερη περίπτωση οι ώρες αυτές να αντιστοιχούν σε 50 καθηγητές.
Σύμφωνα με τα υπόλοιπα οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να είναι 466 (516 – 50) και οι διδάσκοντες 241 (291 – 50) δηλ. το …52%!!
*Δεν υπάρχουν στοιχεία από 3 από τα 17 σχολεία του νομού. Με αναλογικότητα οι λιγότερες ώρες είναι 1557 που ανάλογα αντιστοιχούν σε 65 εκπαιδευτικούς