Όταν με καλούν σε εκδηλώσεις σχολείων, συνήθως εισέρχομαι λαθραία στο χώρο και αναμιγνύομαι με τους μαθητές. Δεν πιστεύω -άλλωστε- ότι ανήκω στους “επισήμους”. Μου αρέσει να πιάνω τον παλμό τους. Αυτή τη φορά το προχώρησα και αυτοπροσκλήθηκα σε μία γιορτή. Ήταν μία πολύ ζεστή γιορτή – η συνάδελφος πάντα καταφέρνει να συγκινεί τον κόσμο που παρακολουθεί τις παραστάσεις της. Παρατηρούσα τους μαθητές. Σιγά-σιγά ημέρεψαν και παραδόθηκαν στα λόγια του θεατρικού. Κανένας δεν έπαιζε με το κινητό του. Δεν είχαμε το συνηθισμένο μπες-βγες των εκδηλώσεων. Καθηλώθηκαν και άκουγαν. Άκουγαν τις μικρές ιστορίες απλών και καθημερινών ανθρώπων και πως αντιμετώπισαν το κακό που τους βρήκε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σε αέναους κύκλους.
Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης.
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι εκεί λοιπόν που τους παρακολουθούσα να ανοίγουν την ψυχή τους, συνειδητοποίησα πόσο μου λείπει η τάξη.
Εισαγωγή στην παρουσίαση της Τ. Γιακουμάτου , ακούγεται απόσπασμα από το έργο του Δ. Δημητριάδη Πεθαίνω σα χώρα, περιλαμβάνεται απόσπασμα ταινίας από το “Βλέμμα του Οδυσσέα” του Θ. Αγγελόπουλου, μουσική επένδυση Zbigniew Preisner Song for the unification of Europe , από την ταινία του Krzysztof Kieslowski Μπλε.
Η ΑΠΟΚΡΥΨΗ παρουσιάζει την άγνωστη επιχείρηση απόκρυψης των αρχαιοτήτων της Ελλάδας κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, αποκαλύπτει την στάση των δυνάμεων κατοχής απέναντι στους πολιτιστικούς θησαυρούς της χώρας και αναζητά το μίτο αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας στον λαβύρινθο της ήδη λεηλατημένης Ευρώπης και στα θεμέλια της ιδεολογίας του ναζισμού.
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε μια προϊούσα υποβάθμιση στη διδασκαλία της Ιστορίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Μια σειρά από κινήσεις οι οποίες υπαγορεύονται, στην καλύτερη περίπτωση, είτε από άστοχους σχεδιασμούς είτε από κριτήρια αμιγώς οικονομικά, οδηγούν στην περιθωριοποίηση του γνωστικού αντικειμένου, αφού:
Η Ιστορία δίδεται για διδασκαλία ως πρώτη ανάθεση στους φιλολόγους (ΠΕ02) και σε αποφοίτους του Τμήματος Μεθοδολογίας Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης-ΜΙΘΕ (ΠΕ33)[1] του ΕΚΠΑ και ως δεύτερη ανάθεση σε ειδικότητες οι οποίες έχουν διδαχθεί ελάχιστα το επιστημονικό αντικείμενο και καθόλου την ειδική διδακτική του στην αρχική τους επιμόρφωση (Πανεπιστήμιο). Οι ειδικότητες αυτές είναι ΠΕ01 – Θεολόγοι, ΠΕ05, ΠΕ06, ΠΕ07, ΠΕ34 (Γαλλικής, Αγγλικής, Γερμανικής, Ιταλικής Γλώσσας αντίστοιχα), ΠΕ10 (Κοινωνιολόγων) και ΠΕ13 (Νομικών – Πολιτικών Επιστημών).
Η πραγματικότητα (στοιχεία των Διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) δείχνει ότι η Ιστορία, πρακτικά, δεν διδάσκεται πλέον από τους φιλολόγους αλλά από όλες τις άλλες ειδικότητες – καθεστώς πια στα Γυμνάσια[2] της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Από την προηγούμενη σχολική χρονιά έχει καταργηθεί η διδασκαλία της Ιστορίας στη Β’ τάξη των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ). Έτσι, για τους μαθητές των σχολείων αυτών η διδασκαλία της Ιστορίας σταματά στην Α΄ τάξη με την ‘Αλωση της Κωνσταντινούπολης. Φυσικά, δεν διδάσκονται καθόλου Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία.
Το μάθημα της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στη Γ΄ Τάξη του Γυμνασίου από το σχολικό έτος 2015-2016 διδάσκεται για 2 ώρες την εβδομάδα αντί για 3 που διδασκόταν μέχρι πέρσι. Ωστόσο, παραμένουν σε ισχύ το ίδιο Πρόγραμμα Σπουδών και το ίδιο σχολικό εγχειρίδιο, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για τρίωρη διδασκαλία.
Η διδασκαλία της Τοπικής Ιστορίας που εντάσσεται από την παρούσα σχολική χρονιά στη ζώνη των βιωματικών δράσεων ανατίθεται σε ΟΛΕΣ τις ειδικότητες πλην φιλολόγων, μαθηματικών και φυσικών!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)
και