Ο Γιώργος Μόσχος, βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού μας διαφωτιζει για τη βία στο σχολείο:
Τα τελευταία χρόνια, ο Συνήγορος του Παιδιού συζήτησε με χιλιάδες μαθητές, μικρούς και μεγάλους, και άκουσε τη δική τους οπτική και μαρτυρία για τη βία και τον εκφοβισμό: «Οι μεγάλοι δεν μπορούν να μας καταλάβουν, δεν μας ακούν, δεν τους εμπιστευόμαστε, πώς να τους μιλήσουμε γι’ αυτά που μας πονάνε, όταν ξέρουμε ότι την επόμενη στιγμή μπορεί η παρέμβασή τους να δυσκολέψει περισσότερο τη θέση μας;».
Και από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί, συχνά «κουμπωμένοι» και αμυντικοί, απαντούν: «Τα παιδιά τα θέλουν όλα δικά τους σήμερα, δεν συγκρατούνται, δεν συμμαζεύονται, οι γονείς τους αδιαφορούν. Κι εμείς τι να κάνουμε, δεν έχουμε βοήθεια ούτε από ψυχολόγους και ειδικούς, ούτε από το ίδιο το σχολείο που μας πιέζει συνέχεια να βγάλουμε την ύλη».
Χωρίς να αρνηθώ το δίκιο που υπάρχει στις παραπάνω κουβέντες, προτείνω να αναλογιστούμε καλύτερα, γονείς και εκπαιδευτικοί, τις δικές μας ευθύνες.
Το σχολείο και η κοινωνία των ενηλίκων θα μπορούσαν να δώσουν πολύ καλύτερες απαντήσεις στη σύγχρονη παιδική και εφηβική βία και να παρέμβουν προληπτικά στην εκδήλωσή της, αν έδινε μεγαλύτερη σημασία και προτεραιότητα σε λειτουργίες και αξίες που έχουμε σήμερα παραμελήσει:
να μάθουμε να ακούμε τα παιδιά μας, να συναντούμε την αλήθεια τους, να κουβεντιάζουμε με ειλικρίνεια μαζί τους, να κάνουμε και να τηρούμε καθαρές συμφωνίες, να τα εμπιστευόμαστε και να κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους, να τους δίνουμε ρόλο στην επίλυση των συγκρούσεων που βιώνουν, να αναγνωρίζουμε την αξία τους και, κυρίως, να είμαστε έμπρακτα κοντά τους. Να σχετιζόμαστε ουσιαστικά και διαρκώς μαζί τους.
Ισως έτσι μπορούμε να κτίσουμε κάποια μικρά «αναχώματα» στη βία που η σύγχρονη εποχή απλόχερα ξεδιπλώνει σε κάθε πτυχή της ζωής μας.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.