Διαθέτει οθόνη αφής και κοστίζει μόλις 35 δολάρια. Ο λόγος για το φθηνότερο λάπτοπ που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Η συσκευή παρουσιάστηκε από τον υπουργό Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού της Ινδίας, Καπίλ Σιμπάλ.
Το λάπτοπ απευθύνεται σε μαθητές ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει συνομιλίες με κατασκευαστές από το εξωτερικό για τη μαζική παραγωγή του.
Όπως τόνισε ο υπουργός, η συσκευή θα εισαχθεί σε ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης από το 2011.
Επίσης, υπογράμμισε ότι στόχος είναι να μειωθεί περαιτέρω η τιμή της, από τα 35, στα 20 και τελικά στα 10 δολάρια.
“Φτάσαμε σήμερα σε ένα στάδιο εξέλιξης με το motherboard, το τσιπ, την συνδεσιμότητα, τον επεξεργαστή. Όλα αυτά να στοιχίζουν συνολικά περίπου 35 δολάρια, ανάμεσά τους και την κάρτα μνήμης, την οθόνη, τα πάντα” διευκρίνισε ο υπουργός σε συνέντευξη Τύπου.
Διαβάζω με ενδιαφέρον τον απολογισμό μιας διαφορετικής σχολικής χρονιάς. Γράφει ένας μαθητής από το Γυμνάσιο Κορθίου της Άνδρου που συμμετείχε στο πείραμα με τα λάπτοπς: Την άλλη μέρα, τα φέραμε στην τάξη, περιμένοντας πως δεν πρόκειται να ανοίξουμε βιβλίο, αλλά…δεν ανοίξαμε τα λάπτοπ!
Τις πρώτες μέρες, φτιάξαμε ένα πρόγραμμα για τη γεωγραφία. Βρήκαμε κάτι κύτταρα στη Βιολογία, είπαμε κάτι γωνίες στα Μαθηματικά και φτιάξαμε ένα μπλογκ στη Γλώσσα. Αυτό ήταν όλο! Μετά, στα Μαθηματικά δεν μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε, γιατί είναι δύσκολο να φτιάχνουμε γωνίες. Στη Βιολογία, δεν μπορούμε να το χρησιμοποιούμε, γιατί μας αποσπά την προσοχή και στο μπλογκ δεν μπορούμε να μπαίνουμε συνέχεια, γιατί χάνουμε πολύτιμες ώρες μαθήματος! Μόνο στη Γεωγραφία το είχαμε μέχρι το τέλος της χρονιάς, αλλά και εκεί το ανοίγαμε και απλώς κοιτούσαμε, οι μισοί έπαιζαν παιχνίδια και τέτοια.
Τώρα δεν ξέρω αν είχαμε όλοι τα ίδια κέρδη και τις ίδιες ζημιές. Δεν ξέρω και αν είχαμε περισσότερα κέρδη από τις ζημιές. Πάντως ξέρω να πω πως αλλιώς το φανταζόμασταν και αλλιώς ήταν! Σίγουρα, κάποιοι κέρδισαν περισσότερα level σε κάποια παιχνίδια, αυτοί όμως έχασαν το μάθημα και ποιος ξέρει τι θα γράψουν τώρα στις εξετάσεις. Κάποιοι άλλοι κέρδισαν περισσότερες γνώσεις, αφού χρησιμοποιούσαν το λάπτοπ μόνο για πληροφορίες στην ώρα του μαθήματος. Τώρα τι έχασαν, ιδέα δεν έχω! Επαφή με το βιβλίο; Δεν ξέρω…
Επίσης κάποιοι μπορεί να κέρδισαν ένα βαθμό παραπάνω, μυωπίας (όχι στον έλεγχο), αφού κοιτούσαν στο λάπτοπ κι όχι στο μάθημα, γιατί τους είχε δει ο καθηγητής να παίζουν παιχνίδια.
Αυτή η χρονιά είχε πολλή πλάκα με τους υπολογιστές και σίγουρα θα μείνει αξέχαστη! Δεν την προτείνω πάντως στους καινούριους μαθητές της Πρώτης γυμνασίου (εκτός από το μπλογκ).
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον όπου διδάσκει ο καθηγητής Ντέιβιντ Κόουλ, τα θρανία είναι γεμάτα βιβλία. Εκείνο που λείπει παντελώς είναι οι υπολογιστές. Ο Κόουλ έχει απαγορεύσει τα λάπτοπ στις τάξεις του, υποχρεώνοντας τους φοιτητές να κρατούν σημειώσεις με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι γονείς τους: στο χαρτί.
Πριν από μια γενιά οι ακαδημαϊκοί κύκλοι είχαν καλωσορίσει τη νέα τεχνολογία στις αίθουσες. Όμως στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας τα λάπτοπ άρχισαν να αποτελούν περισπασμό. Οι ασύρματες συνδέσεις του Ίντερνετ ωθούν τους φοιτητές να μην κρατούν σημειώσεις αλλά να στέλνουν e-mail, να γράφουν σε μπλογκ, να παρακολουθούν βίντεο στο ΥouΤube, ακόμα και να παίζουν στο Διαδίκτυο, την ώρα που βρίσκονται στην αίθουσα παράδοσης. «Μοιάζει σαν να αφήνουμε στο γραφείο κάθε φοιτητή πέντε διαφορετικά περιοδικά, αρκετά τηλεοπτικά σόου, μερικές ευκαιρίες για ψώνια και ένα τηλέφωνο και να του λέμε: “Εάν δεν μπορείς να μείνεις συγκεντρωμένος στο μάθημα, ασχολήσου με αυτά”», εξηγεί ο Κόουλ.
Αξιοπιστία
Καθηγητές έχουν απαγορεύσει τη χρήση λάπτοπ στις τάξεις τους σε αρκετά αμερικανικά πανεπιστήμια. Ο Κόουλ ήταν από τους πρώτους που το έκαναν το 2006 και μόλις πριν από μια εβδομάδα, ένας συνάδελφός του έδειξε άθελά του πόσο έντονα έχει αποικήσει το Ίντερνετ τις πανεπιστημιακές αίθουσες. Όταν ο καθηγητής Πίτερ Ταγκ είπε στους φοιτητές την είδηση για την παραίτηση του δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου Τζον Ρόμπερτς, εκείνοι το έγραψαν αμέσως στα μπλογκ τους. Λίγο πριν από το τέλος του μαθήματος ο Ταγκ αποκάλυψε ότι η είδηση ήταν ψευδής- αποτελούσε απλώς μέρος του μαθήματος για την αξιοπιστία.
«Το πρόγραμμα σπουδών για την Πληροφορική πρέπει να μελετηθεί από την αρχή. Είμαστε πίσω σε αυτόν τον τομέα. Δίνουν φορητούς υπολογιστές στο Γυμνάσιο, ενώ τα παιδιά δεν έχουν κάνει ποτέ πριν μάθημα», έλεγε ένας εκπαιδευτικός σε πρόσφατη έρευνα του Saferinternet για την ασφαλή χρήση του Ιντερνετ στα σχολεία, ενώ σχετικό ερώτημα τέθηκε στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ασφαλούς Διαδικτύου 2009 που έγινε στο Λουξεμβούργο στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου. «Τα παιδιά είναι απροετοίμαστα», τόνισε χθες από την πλευρά της η Συντονίστρια του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου Saferinternet, δρ Βερόνικα Σαμαρά, και πρόσθεσε ότι σε σεμινάρια που παραδίδουν στα σχολεία, στα αυτιά τους φθάνουν διηγήσεις καθηγητών για τις ιστοσελίδες στις οποίες μπαίνουν τα παιδιά εν ώρα μαθήματος, πέραν των ενδεδειγμένων από το πρόγραμμα. «Το επιτρέπει αυτό η ασύρματη σύνδεση που μπορεί να προσφέρεται από τα καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών», διευκρίνισε η κ. Σαμαρά. Επί του θέματος αναμένεται να τοποθετηθεί σύντομα το Saferinternet, μετά και τον έλεγχο τεχνικών στοιχείων, όπως το είδος των φίλτρων με τα οποία είναι εφοδιασμένα τα σχολικά laptop κ.ά.
Φυσικά έτσι όπως υλοποιήθηκε το πρόγραμμα διανομής λάπτοπ στα σβέλτα και χωρίς εμβάθυνση στα ενδεχόμενα προβλήματα , δεν είχαν προηγηθεί οι εργασίες υποδομών, εννοώ ότι δεν αξιοποιείται το ΠΣΔ το οποίο διαθέτει φίλτρα προστασίας αλλά είτε κλέβουν πρόσβαση από τα γειτονικά σπίτια είτε χρησιμοποιούν τις συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας. Οπότε πολύ σύντομα θα γεμίσουν οι εφημερίδες με δημοσιεύματα του τύπου: “βλέπουν τσόντες στην ώρα του μαθήματος” κτλ, κτλ, κτλ,
Ο Απόστολος Λακασάς συνοψίζει όσα έχουμε σούρει τους τελευταίους μήνες σε forums, blogs κτλ
Oταν πριν από δέκα και περισσότερα χρόνια τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας άρχισαν να εξετάζουν το ζήτημα της εισαγωγής της πληροφορικής στα σχολεία, οι λύσεις ήταν δύο: ή να οργανωθούν σε κάθε σχολείο εργαστήρια πληροφορικής στα οποία θα πήγαιναν οι μαθητές εγκαταλείποντας την τάξη τους ή κάθε μαθητής θα έπαιρνε τον δικό του ηλεκτρονικό υπολογιστή. Επελέγη η πρώτη λύση. Δόθηκαν χρήματα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, οργανώθηκαν τα εργαστήρια, έστω κι αν πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί δεν ήξεραν να τα λειτουργήσουν, και φρόντιζαν απλώς να μη… σκονίζονται οι υπολογιστές. Ο χρόνος πέρασε και ήρθε μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση. Πρόσφατα οι ηγεσίες των υπουργείων Οικονομικών και Παιδείας εξήγγειλαν τη διάθεση ενός φορητού υπολογιστή σε κάθε μαθητή της Α΄ γυμνασίου. Αρα, θα διατεθούν περίπου 120.000 λάπτοπ στους πρωτοετείς των γυμνασίων της χώρας. Εγκαταλείπεται, λοιπόν, η πρώτη επιλογή; Τι θα γίνουν τα περισσότερα από 4.000 εργαστήρια πληροφορικής που δημιουργήθηκαν; Σταδιακά θα παροπλιστούν.
Από την άλλη, κάθε χρόνο θα πρέπει το υπουργείο Παιδείας να πληρώνει πάνω από 50 εκατ. ευρώ για να αγοράζει υπολογιστές στους μαθητές της Α΄ γυμνασίου. Δεδομένου ότι ο χρόνος ζωής τους είναι περίπου τρία χρόνια, όταν οι μαθητές φτάσουν στην Α΄ λυκείου θα πρέπει τα λάπτοπ να αντικατασταθούν. Και άλλα χαμένα χρήματα…
Εκπαιδευτικοί, μιλώντας στην «Κ», ανέφεραν ότι, όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, η εφαρμογή της νέας στρατηγικής άρχισε… από το τέλος, την αγορά των υπολογιστών δηλαδή. Οι απαραίτητες ενέργειες που θα έπρεπε να προηγηθούν δεν έχουν γίνει. Δεν υπάρχει σύνδεση κάθε τάξης με το Διαδίκτυο, δεν υπάρχει αρκετή ηλεκτρική ισχύς ούτε πρίζες στις τάξεις, αλλά -το κυριότερο- το εκπαιδευτικό υλικό δεν έχει παραχθεί γι’ αυτόν τον σκοπό. Σε κάθε υπολογιστή θα υπάρχουν τα διδακτικά βιβλία, τα οποία όμως οι μαθητές θα τα έχουν ήδη εκτυπωμένα, απ’ όπου είναι πιο ευανάγνωστα. Επίσης, στο εκπαιδευτικό υλικό θα περιλαμβάνονται τα συνοδευτικά cd-rom, τα οποία θα είναι εγκατεστημένα στο laptop σε συμπιεσμένη μορφή, ώστε οι μαθητές να τα αποσυμπιέσουν για να τα γράψουν σε cd και κατόπιν να τα εγκαταστήσουν στον υπολογιστή τους. Αυτά όλα θα τα κάνουν οι μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν καμία επίσημη εκπαίδευση στη χρήση υπολογιστή στο δημοτικό! Σε ολόκληρο το γυμνάσιο η χρήση υπολογιστή διδάσκεται μία ώρα την εβδομάδα. Θα αυξηθούν οι ώρες; Πώς; Ηδη, οι 13χρονοι φορτώνονται με πέντε επτάωρα στην Α΄ γυμνασίου.
Και οι απορίες συνεχίζονται: Πώς θα διδαχθεί μέρος της ύλης με τη χρήση των cd-rom; Εχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα οι καθηγητές ή θα κληθούν ν’ αυτοσχεδιάσουν, ως συνήθως;
Ολα δείχνουν ότι ούτε λίγο ούτε πολύ οι μαθητές θα πάρουν τον υπολογιστή και θα συνεχίζουν να κάνουν ό,τι έκαναν, με αποτέλεσμα να θριαμβεύσει το… facebook.
Ακόμη ένα μέτρο χρήσιμο (όπως η αξιοποίηση της πληροφορικής στην εκπαίδευση) ακυρώνεται στην πράξη λόγω της καιροσκοπικής σπουδής και της κλασικής ανοργανωσιάς μας.
Οι Sineterrae έχουν ετοιμάσει την παρέμβασή τους, σε λίγες ημέρες στην οθόνη σας. Η Sine άλλωστε ανακάμπτει μετά το τετ-α-τετ με το ρομπότ χειρούργο -call me DaVinci.
Οι καλές ιδέες, για να πραγματωθούν, χρειάζονται προγραμματισμό. Οι πραγματικά σπουδαίες ιδέες πραγματώνονται αυθόρμητα και στα ξαφνικά. Για την υλοποίησή τους αρκούν μονάχα όραμα και μεράκι!
Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη ψηφιακή τάξη στη χώρα μας. Η πρώτη τάξη Δημοτικού σχολείου που τόλμησε να παροπλίσει βιβλία, μολύβια και γομολάστιχες, και εδώ και σχεδόν έναν μήνα λειτουργεί με laptop, ποντίκια και e-books.
Τη στιγμή που γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για την Παιδεία και τις αλλαγές που αυτή χρειάζεται, στο 2ο Δημοτικό σχολείου Μουρεσίου του Πηλίου ο δάσκαλος της Στ’ τάξης Μανώλης Χειλαδάκης, με τη συνδρομή της διευθύντριας Πολυξένης Μήτσιου και τη σύμφωνη γνώμη και παρότρυνση του σχολικού σύμβουλου Κυριαζή Πόρποδα, αποφάσισε να κολυμπήσει στα βαθιά και να μετατρέψει τη Στ’ δημοτικού στην πρώτη tech τάξη της Ελλάδας!
Συζητώντας με τους μαθητές του, αποφάσισαν να επενδύσουν τα χρήματα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων στην αγορά laptop. Τα παιδιά έβαλαν τα δυνατά τους, οι γονείς βοήθησαν, αλλά η έρευνα αγοράς έδειξε ότι το κεφάλαιο δεν ήταν αρκετό. Δεν απογοητεύτηκαν όμως. Δάσκαλος και διευθύντρια απευθύνθηκαν στον δήμαρχο Κωνσταντίνο Λεβέντη, του μίλησαν για το εγχείρημα και εκείνος συμφώνησε να χρηματοδοτήσει με το υπόλοιπο ποσόν την αγορά 13 laptop, ένα για κάθε «εκτάκι».
Από ‘κεί και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Ο Μανώλης Χειλαδάκης πέρασε σε μορφή pdf όλα τα σχολικά βιβλία μέσα στα laptop των παιδιών και ξεκίνησε, εκτός από τη διδασκαλία της ύλης, να κάνει στα 13 καταχαρούμενα πιτσιρίκια και μαθήματα υπολογιστών.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή