Αρχείο για την κατηγορία “καινοτομία”

Εισήγηση της Τ. Γιακουμάτου στο 4ο Πανελλήνιο συνέδριο των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, Θεσσαλονίκη 8/4/2016

Ο ιστορικός Ιαν Μόρις, που διδάσκει στο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, λέει κάτι χρήσιμο για την περίπτωσή μας. Στο βιβλίο του «Why the West Rule – For Now» (Γιατί η Δύση ηγεμονεύει – προς το παρόν), ο Μόρις παίρνει το λεγόμενο θεώρημα του Χάινλαϊν, που λέει ότι «η πρόοδος γίνεται από τεμπέληδες που ψάχνουν ευκολότερους τρόπους για να κάνουν τα πράγματα», και το επεκτείνει. Υποστηρίζει, συγκεκριμένα, ότι οι δυνάμεις που δρουν ως καταλύτες σε μια κοινωνία και τη σπρώχνουν στην αλλαγή είναι αυτά τα τρία που λέει ο τίτλος: οκνηρία, φόβος, απληστία. Επακριβώς, το θεώρημα του Μόρις λέει ότι «οι αλλαγές προκαλούνται από οκνηρούς, άπληστους, τρομαγμένους ανθρώπους που ψάχνουν πιο εύκολους, πιο κερδοφόρους και πιο ασφαλείς τρόπους για να κάνουν πράγματα».

Comments 0 σχόλια »

 Εισήγηση στην ημερίδα βιωματικής μάθησης, 30/3/2016.

Comments 0 σχόλια »

IMG_0094Σήμερα βολτάροντας στη Γλυφάδα, δίπλα σε ένα κατάστημα υποδημάτων έπεσα μπροστά σε αυτό το QR code, το οποίο με ταξίδεψε με ένα ποίημα της Πελαγίας Μπότση με τίτλο:”Για τον Μπαμπακάρ Ντιάε”. Αντιγράφω:

Αυτές ήταν οι μέρες του
μα έφυγε κυνηγημένος
μ΄ένα πήδημα στο ξέφτι του χρόνου
ως τη μεγάλη Κυριακή.
Ως την ευλογημένη εκείνη μέρα που θα 
κλάψουμε
έξω φρενών
υστερικά
μαζικά
και ανθρώπινα
για ένα σκοτωμένο πουλί στις ράγες 
του τρένου

Το codepoetry είναι ένα παιχνίδι ποίησης μέσα στην πόλη. Διάσπαρτα QR codes σε καλούν να ανακαλύψεις την ποίηση που κρύβεται σε ανύποπτες γωνιές της. Mε ένα smartphone σαρώνεις το QR code που βρήκες και κείνο σε οδηγεί σε ένα τυχαίο ποίημα από τη διαρκώς εμπλουτιζόμενη συλλογή που φιλοξενείται online.

Αχ αυτοί οι ποιητές, δεν παύουν να μας ξαφνιάζουν

Comments 0 σχόλια »

cementshoes1

Με αφορμή μία συνάντηση με Ευρωπαίους εταίρους με έπιασε το παράπονο για τα δικά μας εκπαιδευτικά ζητήματα. Τι μας κρατάει πίσω και δεν εκσυγχρονιζόμαστε; γιατί αντιστεκόμαστε τόσο σθεναρά στην αλλαγή;

Ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της εισαγωγής μιας καινοτομίας στην εκπαίδευση. Π.χ. τις νέες τεχνολογίες που πάλιωσαν πια, αλλά τους έμεινε το όνομα.

Πριν μία 15ετία επιλέχθηκαν 15 άτομα (5 φυσικο-χημικοί 5 μαθηματικοί, 5 φιλόλογοι) για να αποτελέσουν την ομάδα κρούσης των πρώτων επιμορφωτών για να εισαχθούν οι ΤΠΕ στα διδακτικά αντικείμενα. Το κωδικό όνομα του υποέργου της Οδύσσειας ήταν τα “Βόδια του ήλιου”. Ευτυχώς το άλλαξαν σύντομα και μείναμε με τον κωδικό επιμορφωτές Ε-42.

Πήγαμε λοιπόν στο Πανεπιστήμιο για να μας επιμορφώσουν. Το σχέδιο προέβλεπε 6μηνη επιμόρφωση και στη συνέχεια 6μηνη πρακτική στα σχολεία. Τι διαπιστώσαμε πολύ σύντομα; ότι οι διδάσκοντες είτε είχαν πολύ λίγη σχέση με το αντικείμενο, είτε είχαν ασχοληθεί με μία υποπερίπτωση στα πλαίσια μία διδακτορικής έρευνας κάποιου φοιτητή τους. Συνήθως μας δίδασκαν μάλιστα οι ίδιοι οι φοιτητές. Τα πρώτα ονόματα κάνανε μόνο guest εμφανίσεις.

Σε δύο μήνες διαπίστωσαν ότι είχε εξαντληθεί η διδακτέα ύλη κι αποφάσισαν να μας ξαμολήσουν στα σχολεία. Για να φέρουμε feedback…και να αναστοχαστούν οι δάσκαλοί μας τι θα κάνανε με εμάς…

Μπροστά στον κίνδυνο της απόλυτης γελοιοποίησης ημών και της κατάρρευσης του προγράμματος, εφαρμόσαμε την αλληλοδιδακτική μέθοδο που αποδείχτηκε σωτήρια. Γιατί ο καθένας από τους επιλεχθέντες κάτι είχε δοκιμάσει στην τάξη του, κάτι είχε δει και ήθελε να το μοιραστεί.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η επιμόρφωση των καθηγητών με αλληλοδιδακτική εκ των ενόντων…

Σαν πρώτο τσιμεντένιο παπουτσάκι θα σημειώσω το στενό εναγκαλισμό κάποιων τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις εκάστοτε κυβερνήσεις…. Οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές.  Πάντα υπάρχει πρόθυμο προσωπικό να βγάλει τη χαμαλοδουλειά. Βλέπε “Κουβάλα τον προτζέκτορα μπας και σε κάνω λέκτορα”.

Δεύτερο τσιμεντένιο παπουτσάκι κάποιοι συνδικαλιστές που αρέσκονται σε καταγγελίες χωρίς να διασταυρώνουν δεδομένα και είναι της λογικής να φυλάνε τα “βόδια του Γηρυόνη” μες στη μάντρα… Για κάποιους τα ευρωπαϊκά προγράμματα που φέρνουν έναν αέρα ανανέωσης στην εκπαίδευση είναι ύποπτα για προπαγάνδα της Ε.Ε.. Τα ταξιδάκια όμως στην Εσπερία για δήθεν εκπαιδευτικές εκδρομές είναι θέσφατο. Τες πα.

Τρίτο τσιμεντένιο παπουτσάκι… Οι σύμβουλοι υπουργών. Γιατί κάπου εκεί χαράζεται η εκπαιδευτική πολιτική.  Ο σύμβουλος υπουργού όμως ξέρει ότι έχει στη διάθεσή του ένα πολύ στενό χρονικό περιθώριο για να αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του ο πολιτικός του. Ετσι σχεδιάζει με ορίζοντα δύο ετών και πολύ σας λέω. Σχεδιάζει επίσης με τη λογική του πως θα πλασαριστεί η είδηση στα media. Κι έτσι κάπως αποκτήσαμε λαπτοπ για μαθητές (μία τυχερή; χρονιά), διαδραστικούς πίνακες και άλλα καλούδια.

Αγοράζουμε γκατζετάκια λοιπόν και περιμένουμε να μεταμορφωθεί η εκπαίδευση. Μα ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ότι το μηχάνημα μόνο του δεν επιφέρει την παραμικρή αλλαγή; Το θέμα είναι τι κάνει ο χρήστης με αυτό. Κι έτσι εμείς εξαντληθήκαμε στην οργάνωση αμφίβολης ποιότητας powerpoint  για τους μαθητές μας. Και καμαρώνουμε κιόλας ότι είμαστε στην αιχμή της τεχνολογίας.

Εν τω μεταξύ όμως κάποιοι άλλοι προχωράνε με γοργά βήματα. Σήμερα στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας διαβάζω ότι έχουμε 16.300 θανάτους περισσότερους από γεννήσεις.  Η Ελλάδα φθίνει πληθυσμιακά. Φθίνει γενικώς και φθείρεται. Η κρίση την ξενίταξε. Ίσως λοιπόν και να μείνουμε μία μειονότητα σαν κι αυτές που αρεσκόμαστε να εκμεταλλευόμαστε και να κυνηγάμε.

Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει;

Δεν είμαι σίγουρη, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να μην ελπίζει.

 

Comments 1 σχόλιο »

Τα βιντεάκια του Ted-ed είναι μία πηγή για τη δημιουργία δραστηριοτήτων στα πλαίσια της αντίστροφης μεθόδου διδασκαλίας (flip teaching). Θα δείτε δίπλα στα βίντεο την ένδειξη π.χ. 10 flips.

To νέο μοντέλο διδασκαλίας,  η αντίστροφη μέθοδος, αντιστρέφει την παραδοσιακή προσέγγιση με την παράδοση στο σχολείο ακολουθούμενη από τις κατ΄οίκον εργασίες. Σύμφωνα με την αντίστροφη μέθοδο, η μάθηση λαμβάνει χώρα εκτός τάξης, στο σπίτι, ενώ οι εργασίες και οι ασκήσεις γίνονται στην τάξη, με τη βοήθεια του δασκάλου. Πρόκειται δηλαδή για μια τάση στη διδασκαλία και τη διαχείριση της τάξης, που έχει υιοθετηθεί από χιλιάδες εκπαιδευτικούς ανά τον κόσμο για μια ποικιλία θεμάτων.

Η φιλοσοφία πίσω από αυτή τη διαδικασία είναι ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να περνούν  χρόνο με τους μαθητές που χρειάζονται τη βοήθειά τους στην τάξη – και οι μαθητές μπορούν να συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων – αντί να κάθονται μόνοι τους στο σπίτι προσπαθώντας να κάνουν τις εργασίες τους, τις οποίες μπορεί να μην κατανοούν ή να μην έχουν κάποιον να τους βοηθήσει.

Περισσότερα στη σελίδα του G. Kouros Principal of Change

edudemic 27 simple ways to flip your classroom

Comments 0 σχόλια »

The New York Times

Όταν ο Τόνι Γουάγκνερ, ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, περιγράφει το επάγγελμά του, λέει πως είναι «διερμηνέας ανάμεσα σε δύο εχθρικές φυλές» – τον κόσμο της εκπαίδευσης και τον επιχειρηματικό κόσμο, εκείνους που διδάσκουν τα παιδιά μας και εκείνους που τους δίνουν δουλειά. Το επιχείρημα του Γουάγκνερ στο βιβλίο του «Creatinig Innovators: The Making of Young People Who Will Change the World» («Δημιουργώντας καινοτόμους: Η συγκρότηση νέων ανθρώπων που θα αλλάξουν τον κόσμο») είναι ότι η εκπαίδευσή μας δεν καταφέρνει συστηματικά να «προσθέσει την αξία και να διδάξει τις δεξιότητες που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στην αγορά εργασίας».

Αυτό είναι επικίνδυνο σε μια εποχή που υπάρχουν όλο και λιγότερες δουλειές με υψηλή αμοιβή και μέτριες απαιτήσεις δεξιοτήτων – το είδος της δουλειάς που συντήρησε τη μεσαία τάξη την προηγούμενη γενιά. Τώρα, κάθε δουλειά «μεσαίας τάξης» τραβιέται προς τα πάνω, προς τα κάτω ή προς τα έξω, με μεγάλη ταχύτητα. Δηλαδή, είτε απαιτεί μεγαλύτερες δεξιότητες ή μπορούν να την ασκήσουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ή «θάβεται» –καταργείται ως απαρχαιωμένη– γρηγορότερα παρά ποτέ.

Γι’ αυτό ο στόχος της εκπαίδευσης σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι πώς να καταστήσει κάθε παιδί «έτοιμο για το πανεπιστήμιο», αλλά «έτοιμο για καινοτομία» – έτοιμο να προσθέσει αξία σε οτιδήποτε κάνει.

Δύσκολο εγχείρημα. Αναζήτησα τον Τόνι Γουάγκνερ και του ζήτησα να διευκρινίσει. «Σήμερα», μου απάντησε με e-mail, «καθώς η γνώση είναι διαθέσιμη σε κάθε συσκευή συνδεδεμένη με το Ιντερνετ, αυτά που γνωρίζεις μετρούν λιγότερο από αυτά που μπορείς να κάνεις με όσα γνωρίζεις. Η ικανότητα για καινοτομία –η ικανότητα να λύνεις δημιουργικά τα προβλήματα ή να φέρνεις στο φως νέες δυνατότητες– και οι δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη, η επικοινωνία και η συνεργασία είναι πολύ πιο σημαντικές από την ακαδημαϊκή γνώση».

Για τη δική μας γενιά ήταν εύκολο. Επρεπε να «βρούμε» μια δουλειά. Τα παιδιά μας, όμως, θα πρέπει να «εφεύρουν» μια δουλειά. Σίγουρα, τα πιο τυχερά θα βρουν την πρώτη δουλειά τους, αλλά ακόμη και αυτά θα πρέπει να επανεφευρίσκουν και να αναδιοργανώνουν αυτήν τη δουλειά πολύ πιο συχνά από τους γονείς τους, αν θέλουν να προοδεύσουν στο πεδίο που διάλεξαν. Αν αυτό ισχύει, ρώτησα τον Γουάγκνερ, τι πρέπει να διδάσκονται σήμερα οι νέοι;

«Κάθε νεαρό άτομο θα εξακολουθήσει να χρειάζεται τις βασικές γνώσεις, βέβαια», είπε. «Θα χρειάζεται όμως, ακόμα περισσότερο, δεξιότητες και κίνητρα, τα οποία έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία. Οι νέοι που είναι εσωτερικά κινητοποιημένοι –περίεργοι, επίμονοι, πρόθυμοι να ρισκάρουν– θα μαθαίνουν νέες γνώσεις και δεξιότητες συνεχώς. Θα μπορούν να βρίσκουν νέες ευκαιρίες ή να δημιουργούν δικές τους – κάτι όλο και πιο σημαντικό, καθώς οι παραδοσιακές σταδιοδρομίες θα εξαφανίζονται».

Πού πρέπει λοιπόν να εστιάσει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σήμερα; «Διδάσκουμε και εξετάζουμε πράγματα για τα οποία οι περισσότεροι σπουδαστές δεν ενδιαφέρονται και πληροφορίες που μπορούν να τις βρουν στο Google και θα τις ξεχάσουν μόλις τελειώσουν οι εξετάσεις», υποστηρίζει ο Γουάγκνερ. «Πάνω από έναν αιώνα πριν, δημιουργήσαμε σχολεία–εργοστάσια για τη βιομηχανική οικονομία. Το να φανταστούμε εκ νέου τα σχολεία του 21ου αιώνα πρέπει να είναι μία από τις κυριότερες προτεραιότητές μας. Πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στο να διδάξουμε την ικανότητα και τη θέληση για μάθηση, αλλά και να φέρουμε μέσα στην τάξη του σχολείου τα τρία πιο ισχυρά συστατικά της εσωτερικής κινητοποίησης: παιχνίδι, πάθος, στόχευση».

www.tonywagner.com/resources/creating-innovators

news.kathimerini.gr

Comments 0 σχόλια »

«Η ομότιμη παραγωγή ανατρέπει την κυρίαρχη πίστη ότι ο άνθρωπος ως ορθολογικό ον, προσπαθεί αποκλειστικά για τη μεγιστοποίηση του προσωπικού του χρηματικού κέρδους. Στις ομότιμες πλατφόρμες, εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες (οι ομότιμοι) συνεργάζονται προς έναν κοινό στόχο», διακηρύττει ο ιδρυτής του P2P Lab Βασίλης Κωστάκης

Ταυτόχρονα σε παγκόσμια και τοπική κλίμακα, εκατοντάδες εγχειρήματα «ομότιμης δημιουργίας» λαμβάνουν χώρα, αναδεικνύοντας νέους τρόπους παραγωγής, ιδιοκτησίας και διακυβέρνησης.

Είτε πρόκειται για έργα ελεύθερου λογισμικού και λογισμικού ανοιχτού κώδικα (Linux, Mozilla κ.λπ.) και τη συνεργατική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, είτε για κοινότητες ανοιχτού σχεδιασμού και κολεκτίβες των «hackerspace». Ολα αυτά συνθέτουν ένα «ομότιμο κίνημα» που «δημιουργεί τον κόσμο που θέλει, μέσα στον κόσμο που θέλει να ξεπεράσει».

«Είναι πολύ πιθανότερο κάποιος να (συν)δημιουργήσει το μέλλον, παρά να το προβλέψει», επισημαίνει ο 27χρονος Βασίλης Κωστάκης, πολιτικός οικονομολόγος, ιδρυτής του Ρ2Ρ Lab στα Ιωάννινα και συγγραφέας του «Ομότιμου Μανιφέστου».

Οπως εξηγεί ο ίδιος, «τρία πράγματα διακρίνουν το ομότιμο κίνημα: είναι συνεργατικό, είναι ανοιχτό, και ό,τι παράγεται είναι ελεύθερο. Είναι εμπνευσμένο από τα ομότιμα (peer-to-peer) δίκτυα, όπως είναι το ίδιο το Διαδίκτυο, όπου δεν υπάρχει ένας κεντρικός κόμβος, αλλά όλοι διασυνδέονται με όλους. Πρόκειται για μια μορφή σχέσης όπου ο καθένας συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του και λαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του»… Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

Το Hive Learning Network ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη από το Ιδρυμα Mozilla. Τέτοια δίκτυα λειτουργούν επιτυχώς και στο Σικάγο, ενώ έχουν ήδη τεθεί οι βάσεις για δημιουργία δικτύων σε Λονδίνο, Βαρκελώνη, Βερολίνο, Σαν Φρανσίσκο, Τορόντο και Τόκιο. Απαρτίζεται από φορείς, όπως το Museum of Modern Art (ΜοΜΑ), το Museum of the Moving Image, το Cooper-Hewitt National Design Museum, το American Museum of Natural History, το Tribeca Film Institute, αλλά και μικρότερες ομάδες που παρέχουν εξωσχολικά προγράμματα άτυπης μάθησης. Το Hive Athens (www.hiveathens.org) χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», αποτελεί δράση του Future Library, υποστηρίζεται από το Ιδρυμα Mozilla και βασικός του στόχος είναι να δημιουργήσει αντίστοιχο δίκτυο στην Αθήνα και να βοηθήσει τα μέλη του να αναπτύξουν βιωματικά εκπαιδευτικά προγράμματα με δημιουργική χρήση ψηφιακών μέσων.

Φορείς ελπίδας

Γιατί όμως το Hive, έπειτα από τόσες εντυπωσιακές μεγαλουπόλεις, να έρθει τώρα στην Αθήνα, σε μια εποχή δύσκολη για τους μεγάλους, αλλά κυρίως για τους μικρότερους σε ηλικία πολίτες της; Σύμφωνα με τους διοργανωτές του Hive, Θεμιστοκλή Γκιών και Ελένια Σαλούτση, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αγκαλιάσουμε την έμπνευση για μάθηση και να βοηθήσουμε τους νέους να αναπτύξουν τις ικανότητές τους.

Το ερώτημα είναι αν η άτυπη βιωματική μάθηση, πέρα από δημιουργική και συναρπαστική, αποτελεί απάντηση στις πραγματικές ανάγκες των νέων. Ο Θ. Γκιώνης απαντά πως «η κατεύθυνση στην οποία ωθούμε εδώ και χρόνια τους νέους με τα εξαντλητικά αναλυτικά προγράμματα στην τυπική εκπαίδευση δεν ικανοποιεί πλέον ούτε την παλαιότερη υπόσχεση για “εγγυημένη” κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών τους. Το συνηθισμένο μοτίβο είναι φροντιστήρια, διάβασμα, αποστήθιση, εξετάσεις και πάλι από την αρχή και όταν οι νέοι πηγαίνουν στην πρώτη συνέντευξη για δουλειά, μαθαίνουν με έκπληξη ότι χρειάζεται να συνεργάζονται, να επικοινωνούν αποτελεσματικά, να ηγούνται, να παίρνουν πρωτοβουλίες, να διαχειρίζονται την αβεβαιότητα, το χρόνο τους ή ένα έργο»…

«Επιπλέον», επισημαίνει, «οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες, που τα δύο τρίτα των επαγγελμάτων που θα κληθούν να εξασκήσουν οι σημερινοί νέοι δεν έχουν ακόμη εφευρεθεί. Αυτό που χρειάζεται είναι -μέσα από τις σπουδές- να μάθουν πώς να… μαθαίνουν, να χτίζουν την προσωπική τους “εργαλειοθήκη” δεξιοτήτων.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Να βοηθήσουμε γονείς και νέους να δουν με λίγο πιο κριτική σκέψη τις προτεραιότητες της εκπαίδευσής τους».

via enet

www.hiveathens.org/

www.facebook.com/HiveAthens

Comments 0 σχόλια »

Η πιο «καυτή» νέα τάση στην μεταποίηση ακούει στο όνομα «τρισδιάστατη εκτύπωση» ή «3D printing» αγγλιστί και έχει να κάνει με μια επαναστατική τεχνολογία που βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή και απειλεί ως το τέλος της δεκαετίας να φέρει τα πάνω κάτω στην παγκόσμια οικονομία.

Πρόκειται για μια μέθοδο παραγωγής που ξεφεύγει από τα παραδοσιακά δεδομένα, που θέλουν την παραγωγή ενός προϊόντος (από το σχεδιασμό ως τη συναρμολόγηση) μια σύνθετη, πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία που προϋποθέτει την εμπλοκή (συχνότατα) πολλών, μεγάλων κι ακριβών μηχανημάτων.

Τι ακριβώς είναι το «3D printing»; Η παραγωγή προϊόντων μέσω συσκευών «τρισδιάστατης εκτύπωσης». Αυτές οι συσκευές λειτουργούν όπως ένας παραδοσιακός εκτυπωτής, μόνο που αντί να τυπώνουν μελάνι πάνω σε χαρτί, δημιουργούν ένα προϊόν «τυπώνοντας» το ένα πάνω στο άλλο στρώματα ειδικών υλικών (διαφόρων πολυμερών και μετάλλων), με βάση ένα σχέδιο που έχει αποσταλεί στη συσκευή από έναν υπολογιστή.

Με άλλα λόγια, σχεδιάζω στον υπολογιστή μου ένα προϊόν, αποστέλλω το μοντέλο που έχω σχεδιάσει στον «τρισδιάστατο εκτυπωτή» και μέσα σε λίγες ώρες έχω έτοιμο το νέο μου προϊόν!

Όπως, δηλαδή, το διαδίκτυο και η κινητή τηλεφωνία έδωσαν τη δυνατότητα σε κάθε άτομο να στήσει τη δική του επιχείρηση ή να προωθήσει τη δουλειά του στον κυβερνοχώρο, φέρνοντας μια επανάσταση στον τομέα των υπηρεσιών, ανάλογα «σαρωτική» επανάσταση αναμένεται να φέρει και το «3D printing» στη μεταποίηση, επιτρέποντας στον καθένα να στήσει το δικό του προσωπικό …εργοστάσιο. Σύντομα, οι όροι βιομηχανία και βιοτεχνία θα έχουν λάβει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα…

via Ημερησία

Χάρη στο μεράκι κάποιων συναδέλφων οραματιστών ο τρισδιάστατος εκτυπωτής είναι διαθέσιμος στο ΙΕΚ Αγ. Δημητρίου και οι σπουδαστές του έχουν αρχίσει να πειραματίζονται μαζί του. Από εκεί και η φωτό, όπου διακρίνεται και μία δημιουργία των σπουδαστών!

Comments 0 σχόλια »

Η Ζωντανή Βιβλιοθήκη είναι ένας θεσμός – απάντηση στις προκαταλήψεις και τον ρατσισμό

Της Νελλης Αμπραβανελ

Οι οδηγίες δανεισμού της Ζωντανής Βιβλιοθήκης είναι σαφείς. «Οι βιβλιοθηκάριοι βρίσκονται εδώ για να σας βοηθήσουν να επιλέξετε το βιβλίο που ταιριάζει με την προκατάληψή σας… Τα βιβλία επιστρέφονται στην κατάσταση στην οποία τα παραλάβατε. Σεβαστείτε το δανεισμένο βιβλίο!». Η Ζωντανή Βιβλιοθήκη είναι ένας θεσμός που γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια από εθελοντές με σκοπό να «δανείζει» προς… ανάγνωση αληθινούς ανθρώπους, που μιλούν ανοιχτά για τον εαυτό τους και τον τρόπο με τον οποίο έχουν βιώσει τον ρατσισμό στη ζωή τους.

Για είκοσι λεπτά, ο αναγνώστης και χρήστης της Ζωντανής Βιβλιοθήκης έχει τη δυνατότητα να καθήσει απέναντι σε έναν οροθετικό, έναν ομοφυλόφιλο και μία παράνομη μετανάστρια, μεταξύ άλλων, και να ακούσει την ιστορία τους, διακόπτοντας για να κάνει ερωτήσεις, να λύσει απορίες και, ενδεχομένως, να καταπολεμήσει τις ίδιες του τις προκαταλήψεις.

Σκοπός είναι να διαλέξεις ένα «βιβλίο» του οποίου το θέμα σε κάνει να νιώθεις έστω και λίγο άβολα. Απώτερος σκοπός, η κατανόηση και η αποδοχή της ποικιλομορφίας, σε μια εποχή που ο φόβος για το ξένο εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Οι οδηγίες στην υποδοχή προτρέπουν τους χρήστες της βιβλιοθήκης «να κάνετε “χαζές” ερωτήσεις και να υποστηρίζετε σθεναρά την άποψή σας… Μην ντρέπεστε! Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να μάθετε αν όσα πιστεύετε για τους μουσουλμάνους, ή τους αστυνομικούς, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα του Ζωντανού σας Βιβλίου».

Η ιστορία της Κλικ

«Από guerrilla freedom fighter στη Ζιμπάμπουε, σε σκλάβα στο Μαρούσι» ήταν ο τίτλος που επιλέξαμε το περασμένο Σάββατο όταν τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη φιλοξενούσε το Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς. Η ιστορία της Κλικ ήταν σενάριο για κινηματογραφικό έργο. Και η ψυχραιμία της θαυμαστή. Το χιούμορ της επίσης. Είκοσι χρόνια στην Ελλάδα, καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «οι Ελληνες δεν έχουν αλήθεια τον ρατσισμό μέσα τους». Είναι η αφήγησή της 100% πραγματική; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η επαφή με την Κλικ όμως προσέφερε μια άλλη οπτική γωνία των πραγμάτων, κι αυτό από μόνο του έχει αξία.

Τι μπορεί να ωθεί όμως αυτούς τους ανθρώπους να ανοιχτούν σαν βιβλίο σε μια μερίδα κόσμου που ενδεχομένως «έχει πρόβλημα» με την ταυτότητα που έχουν επιλέξει, ή την κατάσταση που ζουν; «Γενικά, πιστεύω πως βοηθάει να καθόμαστε να μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο» λέει στην «Κ» ένα άλλο «ζωντανό βιβλίο», ο τίτλος του οποίου είναι «Ζώντας οροθετικά». « Άλλο να ακούσεις μια διάλεξη για τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις και άλλο να γνωρίσεις έναν άνθρωπο που βιώνει αυτή την κατάσταση, να δεις ότι είναι άνθρωπος, ότι δεν έχει ουρά και κόκκινες βούλες. Είναι μια βιωματική, δυνατή εμπειρία». Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

Ο όρος “blended learning” (μικτή μάθηση) περιγράφει το συνδυασμό δυο βασικών μεθόδων διδασκαλίας: τη διδασκαλία «πρόσωπο με πρόσωπο» (παραδοσιακή διδασκαλία σε συμβατική τάξη) και τη διδασκαλία μέσω του διαδικτύου (on line learning: synchronous or asynchronous learning).

Η Μικτή Μάθηση συνίσταται στη μίξη τυπικών, άτυπων, ανοικτών και εξ’ αποστάσεως μορφών εκπαίδευσης, σύγχρονης και ασύγχρονης μάθησης και επικοινωνίας, πρόσωπο με πρόσωπο διδακτικών πρακτικών, ποικίλων μέσων διδασκαλίας, εκπαιδευτικών υλικών και εφαρμογών εκπαιδευτικής τεχνολογίας. Ένα Πρόγραμμα Μικτής Εκπαίδευσης αναμιγνύει επιλεκτικά – και σε μικρότερη ή μεγαλύτερη αναλογία- διάφορους τρόπους μάθησης, μεθοδολογίας, παιδαγωγικής προσέγγισης και διδακτικής πρακτικής, ανάλογα με τις ανάγκες της κοινότητας μάθησης.
Συνηθέστερα, οι εκπαιδευόμενοι ξεκινούν την εκπαιδευτική διαδικασία σε συμβατικές εκπαιδευτικές δομές. Στη συνέχεια, τούς δίνεται η ελεγχόμενη δυνατότητα πρόσβασης στο περιεχόμενο και στο σχεδιασμό του διδακτικού περιεχομένου (ή κάποιου τμήματός του), αλλά και, με τη χρήση των τεχνολογιών του Διαδικτύου, η δυνατότητα μεταξύ τους επικοινωνίας και επικοινωνίας με τον διδάσκοντα/καθοδηγητή (tutor, mentor).
Η συνθετική αξιοποίηση εκπαιδευτικών λογισμικών, web 2.0 εργαλείων, παιδαγωγικών θεωριών και διδακτικών πρακτικών, καθιστούν τη Μικτή Μάθηση μία αξιόλογη διδακτική επιλογή, η οποία δύναται να ανταποκριθεί στις ποικίλες -ομαδικές και ατομικές- μαθησιακές απαιτήσεις.

www.carpediemschools.com

Comments 0 σχόλια »

Αν πάρουμε ως αφετηρία τη βιομηχανική επανάσταση, τότε το επόμενο σημαντικό στάδιο ήταν η καθιέρωση του μοντέλου Φορντ στις αρχές του 20ου αιώνα. Μία νέα συσκευή έρχεται όμως να ανατρέψει το μοντέλο βιομηχανικής παραγωγής, ο  τρισδιάστατος εκτυπωτής. Το infographic  είναι αρκετά κατατοπιστικό για τις εφαρμογές του. Μπορείτε να τυπώσετε το ποδήλατο που σας έκλεψαν από την πιλοτή, το ανταλλακτικό της σακαράκας σας που δεν παράγεται πια, μία κάτω γνάθο που χάσατε μόλις είδατε το εκκαθαριστικό σας αν και μερικοί το μόνο που οραματίζονται είναι το τύπωμα μιας ζουμερής μπριζόλας.

Ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής, εκτός από σκόνη νάιλον μπορεί να δεχτεί ως πρώτη ύλη άλλου είδους πλαστικό, ενισχυμένο με άνθρακα, ή μέταλλο, όπως το τιτάνιο, ο χάλυβας και το αλουμίνιο. Ο υπολογιστής διαχωρίζει το τρισδιάστατο σχέδιο σε πολλά επί μέρους στρώματα και μια ακτίνα λέιζερ λιώνει την πρώτη ύλη έως ότου να της δώσει το επιθυμητό σχήμα, μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο για κάθε διαδοχικό στρώμα.

Ηδη διαμορφώνονται online κοινότητες που προσφέρουν τρισδιάστατες εκτυπώσεις και άλλες υπηρεσίες παραγωγής, και οι οποίες έχουν κοινά στοιχεία με την πλατφόρμα του Facebook -ένα νέο φαινόμενο που θα μπορούσε να ονομαστεί «κοινωνική παρασκευή» (social manufacturing).

Εν κατακλείδι, το αναδυόμενο μοντέλο παραγωγής θα επιτρέπει τη φτηνή παραγωγή προϊόντων σε μικρότερες ποσότητες, μεγαλύτερη ευελιξία και πολύ μικρότερη ανάγκη σε εργατικό δυναμικό. Και όλα αυτά χάρη στα καινούργια υλικά, τις εντελώς νέες διαδικασίες, όπως η τρισδιάστατη εκτύπωση και τις νέες, online υπηρεσίες παραγωγής που βασίζονται στη συνεργασία. Η ιστορία είναι σχεδόν έτοιμη να ολοκληρώσει τον κύκλο της, καθώς απομακρύνεται από τη μαζική παραγωγή και στρέφεται προς μία πιο εξατομικευμένη μορφή της. Αυτό, με τη σειρά του, θα φέρει πίσω στις ανεπτυγμένες χώρες ορισμένες από τις θέσεις εργασίας που είχαν μεταφερθεί στον αναδυόμενο κόσμο.

http://el.wikipedia.org/


Comments 0 σχόλια »

Το TEDxAthens Challenge έχει σαν στόχο να υποστηρίξει πράξεις που αξίζει να διαδοθούν κινητοποιώντας το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό και τα μέσα που διαθέτει η κοινότητα του TEDxAthens. Ψάχνουμε για ενδιαφέρουσες και πρωτοποριακές πρωτοβουλίες που έχουν θετικό αντίκτυπο στον χώρο που ζούμε. Kάθε χρόνο το TEDxAthens Challenge θα εστιάζει σε ένα διαφορετικό τομέα. Το TEDxAthens Challenge 2011 ψάχνει για καλά παραδείγματα στο χώρο της Παιδείας και της Μάθησης. Κάνετε κάτι δημιουργικό και καινοτόμο; Θέλετε να προτείνετε κάποιον που η δράση του σας εμπνέει; Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό του TEDxAthens Challenge. Το TEDxAthens Challenge θέλει να βρίσκεται κοντά σας στο επόμενο σας βήμα!

http://challenge.tedxathens.com/

Comments 0 σχόλια »

Η δεύτερη διοργάνωση του TEDx Athens 2010 θα πραγματοποιηθεί στις 26 Νοεμβρίου στο Θέατρο του “Ελληνικού Κόσμου” (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού), στην Πειραιώς 254, στον Ταύρο.

Η εκδήλωση που διοργανώνεται στην Αθήνα επιχειρεί να διερευνήσει καινούριες ιδέες, να μεταφέρει ερεθίσματα σε όλους όσοι επιθυμούν να ξεκινήσουν από μηδενική βάση και να δουν τα πράγματα από μια πρωτοποριακή σκοπιά. «Ξεκινώντας από την αρχή», είναι το μήνυμα που θέλει να μεταδώσει. Η φετινή διοργάνωση θα περιλαμβάνει συνολικά 15 ομιλίες, καθώς και συμμετοχές καλλιτεχνών με ζωντανές εκτελέσεις τραγουδιών.

Το TEDx είναι μία ετήσια εκδήλωση στην οποία ηγετικές φυσιογνωμίες από όλον τον κόσμο μοιράζονται “ιδέες που αξίζει να διαδοθούν” μπροστά σ΄ενα ετερόκλητο κοινό το οποίο περιλαμβάνει επιστήμονες, στελέχη επιχειρήσεων, καλλιτέχνες ή και ακτιβιστές.

Ανάμεσα στους ομιλητές του TEDx Athens 2010 είναι οι:

Peter Aspden – Arts Director της εφημερίδας ‘Financial Times’

Έλενα Παναρίτη – Οικονομολόγος.

Κωνσταντίνος Λαζαράκης – Μέλος του Συμβουλίου του Institute of Masters of Wine.

Δημήτρης Πρωτοψάλτου – Επιστημονικός Συνεργάτης και Υπεύθυνος Στρατηγικής Επικοινωνίας της Βιβλιοθήκης της Βέροιας, η οποία τιμήθηκε τον Αύγουστο του 2010 με το βραβείο πρόσβασης στη μάθηση από το “Bill and Melinda Gates Foundation”.

Κώστας Γραμμάτης – Είναι ο Ιδρυτής του AHumanRight.org , ενός μη κερδοσκοπικού project, το οποίο έχει ως στόχο να προσφέρει δωρεάν δορυφορικό Internet σε όλο το πλανήτη. Τ

Θοδωρής Γεωργακόπουλος – Συγγραφέας, με σημαντική εμπειρία στον Τύπο και τα online media.

Ορισμένοι από τους ομιλητές που έχουν λάβει μέρος σε εκδηλώσεις του TED είναι οι Μπίλ Κλίντον, Μπίλ Γκεϊτς , Σέρ Ρίτσαρντ Μπράνσον Φίλιπ Στάρκ , Μπόνο κ.α. Τα αρχικά “TEDx” προέρχονται από τις λέξεις Technology-Entertainment-Design, δηλαδή Τεχνολογία-Διασκέδαση- Σχεδιασμός.

Η εκδήλωση είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και διοργανώνεται από εθελοντές ξεκινά στις 14.00 και η διάρκεια της θα είναι μέχρι τις τις 21.30 το βράδυ.

Comments 0 σχόλια »

Μήπως να στείλουμε τους ηγέτες μας κατά κει;

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Απεικόνιση εγκεφάλου ενός ατόμου με αυτισμό, όπου εμφανίζονται περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν διαφορές σε σύγκριση με έναν μη αυτιστικό εγκέφαλο. Τα σημεία με πορτοκαλί και κόκκινο δείχνουν περιοχές που είναι πιο μεγάλες στα αυτιστικά άτομα σε σύγκριση με τα υγιή, ενώ με μπλε αποτυπώνονται περιοχές με μειωμένο μέγεθος σε σχέση με έναν υγιή εγκέφαλο

Μια απλή απεικονιστική εξέταση του εγκεφάλου η οποία διαρκεί μόλις ένα τέταρτο της ώρας μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση του αυτισμού, δείχνοντας στους ειδικούς δομικές διαφορές που εμφανίζει ο εγκέφαλος των αυτιστικών ατόμων σε σύγκριση με έναν υγιή εγκέφαλο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής στο Κing΄s College του Λονδίνου οι οποίοι ανέπτυξαν τη νέα εξέταση, αυτή μπορεί να επιταχύνει σημαντικά τη διάγνωση των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος, η οποία σήμερα βασίζεται σε χρονοβόρα ψυχολογικά τεστ και σε συνεντεύξεις τόσο των ασθενών όσο και των οικείων τους.

Δοκιμές της εξέτασης σε ενηλίκους έδειξαν ακρίβεια της τάξεως του 90%. Η νέα τεχνική, η οποία αναμένεται να κοστίζει περί τα 240 ευρώ (το συνολικό κόστος των εξετάσεων για διάγνωση του αυτισμού σήμερα είναι ως και δεκαπλάσιο), βασίζεται στη χρήση της μαγνητικής τομογραφίας και μιας άλλης τεχνικής (pattern classification) η οποία χρησιμοποιείται ευρέως στην αναγνώριση προσώπων αλλά δεν είχε εφαρμοστεί ως τώρα στην απεικόνιση του εγκεφάλου.

Comments 0 σχόλια »

Μια παρέα Σουηδών λάνσαρε τον περασμένο μήνα ένα μάλλον επαναστατικό μοντέλο που προσπαθεί να υπερβεί τη βαρεμάρα του χρήστη που θέλει να δώσει ένα μικροποσό για έναν σκοπό αλλά δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει login στο Paypal ή άλλα σχετικά συστήματα.

Η ιδέα είναι ότι όποιος αποφασίζει να δώσει ένα ποσό (τουλάχιστον 2 δολάρια) θα το κάνει προκαταβολικά μέσω του Flattr και στη διάρκεια του επόμενου μήνα θα πατάει το κουμπάκι «Flattr» σε κάθε πρότζεκτ που θέλει να χρηματοδοτήσει. Στο τέλος του μήνα, το ποσό που είχε προσφέρει αρχικά θα μοιράζεται μεταξύ των διαφορετικών πρότζεκτ που «ψήφισε». Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να ζητούν χρηματοδότηση ακόμη και ορισμένα μπλογκ ή δημιουργοί που διαθέτουν ελεύθερα λογισμικό open source, δική τους μουσική ή κάθε άλλου είδους περιεχόμενο. Για την ώρα το Flattr λειτουργεί σε beta έκδοση και οι ενδιαφερόμενοι μπαίνουν σε λίστα αναμονής.

flattr.com

enet

Comments 1 σχόλιο »

15302734.jpgΤα λάθη όχι μόνο μας μαθαίνουν περισσότερα από τα «σωστά» αλλά ενδέχεται κάποια στιγμή στο μέλλον να μας μεταμορφώσουν σε… ιδιοφυΐες! Κάπως έτσι σκέφτονται οι γάλλοι διοργανωτές του σεμιναρίου «Detrompez-Vous» ή, όπως αποκαλείται πιο λαϊκά, του «Φεστιβάλ των Λαθών», το οποίο ξεκίνησε προχθές στο φημισμένο παρισινό πανεπιστήμιο Εcole Νormale Superieure. Το φεστιβάλ απευθύνεται σε μαθητές, αλλά το μήνυμά του προς τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς είναι σαφές: «Μάθετε τα παιδιά να κάνουν λάθη!».

Το σεμινάριο απευθύνεται σε μαθητές ως 18 ετών, οι οποίοι θα διδαχθούν την αξία των λαθών όχι μόνο στη μαθησιακή διαδικασία αλλά γενικά σε όλη τους τη ζωή. Αλλωστε, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του φεστιβάλ, πολλές μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις πραγματοποιήθηκαν κατά λάθος. Η διδασκαλία της αξίας του λάθους γίνεται σε ολιγομελείς ομάδες, με τη μέθοδο των εργαστηρίων (workshops) ανά γνωστικό αντικείμενο, π.χ. Μαθηματικά, Ιστορία, Γλώσσα κτλ.

Οι εμπνευστές του τετραήμερου φεστιβάλ, το οποίο διοργανώνεται για πέμπτη συνεχή χρονιά, αποφάσισαν να αντισταθούν σε αυτό που αποκαλούν «αυστηρό, στρυφνό και ενίοτε αντιπαιδαγωγικό γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα». Κατά τη γνώμη τους, τα γαλλικά σχολεία μαθαίνουν στα παιδιά έναν συγκεκριμένο και φαινομενικά ακλόνητο τρόπο σκέψης, χωρίς να τους δίνουν κανένα απολύτως περιθώριο να παρεκκλίνουν έστω στο ελάχιστο, ώστε να αποκαλύψουν τις κρυμμένες πτυχές της δημιουργικής φαντασίας τους. «Το εκπαιδευτικό σύστημα της Γαλλίας είναι εδώ και πολλές δεκαετίες βασισμένο πάνω στο αξίωμα ότι τα λάθη κάνουν κακό στη μαθησιακή διαδικασία. Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε ότι τα λάθη είναι αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας αυτής, που μπορούν να μας κάνουν να προοδεύσουμε ως άνθρωποι» τονίζει η καθηγήτρια και υπεύθυνη του σεμιναρίου Μαέλ Λενουάρ, προσθέτοντας ότι «το φεστιβάλ αυτό έρχεται ως αντίδραση στο αρτηριοσκληρωτικό γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο ευνουχίζει τη δημιουργική φαντασία των παιδιών. Ο ίδιος ο Αλβέρτος Αϊνστάιν ήταν αυτός που είχε πει ότι η παντελής έλλειψη ιδεών και φαντασίας είναι ο καλύτερος τρόπος να μην κάνεις καθόλουλάθη». Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

 screen_shot_2010-07-12_at_33903_pm.png

Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) έφτιαξαν ρούχα που ακούν και εκπέμπουν θόρυβο. «Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή του MIT, Γιόελ Φινκ, έκανε ένα σημαντικό βήμα στις λειτουργικές ίνες, καθώς πλέον μπορούν να ανιχνεύσουν και να παράγουν ήχο», ανέφερε το MIT.

Το επίτευγμα αυτό, που περιγράφεται στο τεύχος του Αυγούστου για τα Υλικά της Φύσης, προσθέτει μια ηχητική ιδιότητα στα ρούχα. Επιπλέον, τα ρούχα αυτά μπορούν να εμπεριέχουν εφαρμογές που παρακολουθούν τις σωματικές λειτουργίες και τα μικροσκοπικά ινίδια που μετρούν τη ροή του αίματος.

Η έρευνα αυτή, που διήρκησε μια δεκαετία, στοχεύει στην ανάπτυξη ινών με όλο και πιο εξελιγμένα χαρακτηριστικά, που θα δίνουν τη δυνατότητα στα υφάσματα να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους.

Μέλος της ομάδας δήλωσε ότι «οι ίνες αυτές δεν ακούν μόνο, αλλά παράγουν και ήχο. Αν συνδεθούν με ηλεκτρικό ρεύμα, δονούνται. Όταν δονούνται, ακούγονται ήχοι που προέρχονται από το ύφασμα».

Οι νέες ίνες μοιάζουν με ένα παρόμοιο πλαστικό που χρησιμοποιείται στα μικρόφωνα. Οι ερευνητές επηρεάζουν την περιεκτικότητα του φθορίου για να εξασφαλίσουν την μονόπλευρη στάση των μορίων. Αυτή η ανισορροπία μετατρέπει το πλαστικό σε πιεζοηλεκτρικό, που σημαίνει ότι αλλάζει σχήμα, όταν βρίσκεται σε ηλεκτρικό πεδίο.

Εκτός από τα μικρόφωνα και τους βιολογικούς αισθητήρες, οι ίνες θα μπορούσαν να παρακολουθούν τη ροή του νερού στον ωκεανό και να απεικονίζουν με ραντάρ μια μεγάλη έκταση με πολύ υψηλότερες αναλύσεις, σύμφωνα με το MIT.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AFP

http://news.cnet.com

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων