Terra Computerata

Τον περασμένο Αύγουστο, οι ιδιοκτήτες του Twitter ανακοίνωσαν μία μικρή αλλαγή στον τρόπο που λειτουργούσε τη δημοφιλή υπηρεσία micro-blogging: ουσιαστικά επρόκειτο για μία αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του retweeting, δηλαδή του τρόπου που ένας χρήστης επαναδημοσιεύει το μήνυμα κάποιου άλλου χρήστη στους «αναγνώστες» του, μαζί με κάποια δικά του σχόλια.

Τα retweets γενικά ξεκινούν με ένα RT (για το «retweet» ) και συνήθως παραπέμπουν στο συγγραφέα του αρχικού σχολίου μέσω αναφοράς του ονόματός του.

Ωστόσο, στην όλη υπόθεση υπήρχε μία μικρή ιδιαιτερότητα: το retweet δεν αποτελεί κάποιου είδους καινοτομία του ίδιου του Twitter, αλλά δημιουργήθηκε από τους χρήστες. Σε μία δημοσίευση σε ένα blog, ο Μπιζ Στόουν, «νούμερο 2» στην ιεραρχία του Twitter, εξήγησε τις αλλαγές και ανέφερε πως επρόκειτο για «θαυμαστά παραδείγματα του πώς το Twitter μας δείχνει τι ακριβώς θέλει να γίνει». Τα καλά νέα, είπε, ήταν ότι τα retweets ενσωματώθηκαν στην αρχιτεκτονική του Twitter. Τα κακά νέα ήταν ότι το λεγόμενο Project Retweet δεν προέβλεπε την εισαγωγή σχολίων από το δεύτερο χρήστη.

Το αποτέλεσμα: επανάσταση. Οι κριτικές από πλευράς μεγάλου μέρους της κοινότητας ήταν δριμύτατες, καθώς η άποψη που κυριάρχησε ήταν «πώς το Twitter τολμά να ανακατευτεί με το…Twitter». Ένας χρήστης ονόματι Νταν Ζαρέλλα, αυτοχαρακτηριζόμενος κοινωνιολόγος και επιστήμονας-ειδικός στο viral marketing, δημοσίευσε ένα οξύτατο σχόλιο, σύμφωνα με το οποίο το Twitter επρόκειτο να «ξεκοιλιάσει τα retweets, αφαιρώντας όλη τους την αξία». Ο Ζαρέλλα δημιούργησε ένα hashtag (άλλη μία δυνατότητα που προσφέρει το Tweeter, που επιτρέπει στους χρήστες του Twitter να ενοποιούν τις συζητήσεις τους) ονόματι #saveretweets. Κάποιοι λίγοι είπαν ότι η «επέμβαση» τους άρεσε. Η συντριπτική πλειοψηφία ασπάστηκε την άποψη που, πολύ λακωνικά, με τον τρόπο του Twitter, εξέφρασε ένας εκ των χρηστών: «Πολύ κακό σχέδιο. Το μισούμε».

Αυτός είναι και ο λόγος που το Twitter γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα: ενώ αρχικά κανείς δεν ήξερε ακριβώς ποιος είναι ο ρόλος του και πώς ακριβώς λειτουργεί, τελικά καθορίστηκε από τους ίδιους του τους χρήστες: πρόκειται για ένα ολοζώντανο μέσο γρήγορης επικοινωνίας, το οποίο έχει να κάνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, με τα πάντα, από δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ μέχρι σχολιασμούς ποδοσφαιρικών παιχνιδιών. Οι χρήστες μετέτρεψαν τον «περιορισμό» των 140 χαρακτήρων ανά tweet σε πλεονέκτημα: σύντομα δημιουργήθηκε μία ιδιότυπη «γραμματική» και ένα εξειδικευμένο «συντακτικό». Επίσης, η δυνατότητα να δει κάποιος τα νέα ατόμων που ήταν παντελώς ξένα, αντί να «ρίξει» το Twitter, το ανέβασε. Αυτό που συνέβη εν ολίγοις: οι χρήστες έδωσαν στο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο τη μορφή που έχει σήμερα.

Καθημερινή