Γαρυφαλοτσολιάς;

Γαρυφαλοτσολιάς;

Αυτή τη φορά έφυγα από την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου με βαριά καρδιά. Ένα Λύκειο της Δ΄διεύθυνσης στα πλαίσια μιας δράσης φιλαναγνωσίας είχε καλέσει τη Σώτη Τριανταφύλλου να μιλήσει στους μαθητές της Α΄Λυκείου.  Είναι προς τιμήν της ότι άντεξε και ολοκλήρωσε τη συζήτηση με αυτήν την τάξη…Αυτό που μου προξένησε αλγεινή εντύπωση είναι ότι δεν δέχονταν καν να ακούσουν τι τους έλεγε. Γιατί τους είπε ωραία πράγματα. Να προσθέσω σε αυτό την παντελή απουσία εμπειρίας διαλόγου. Διέκοπταν ο ένας τον άλλον, πέταγαν άσχετες παρατηρήσεις. Κάπου εκεί ντεμπουτάρισε και ο “μπουζουξής”. Ετσι τον ονόμασε η συγγραφέας, καθώς φορτικά της ζητούσε να του απαντήσει αν ακούει Καρρά. Ο μπουζουξής λοιπόν επέμεινε να κάνει επίδειξη του ανύπαρκτου πνεύματός του, κατά συρροήν και κατ΄εξακολούθηση. Σίγουρος για τον εαυτό του, περήφανος για την ευήθειά του διαλαλούσε το κατόρθωμά του ότι δεν ανοίγει ποτέ του βιβλίο. Το εγκώμιο βλακείας εδώ πολύ θα ταίριαζε.

Η Σώτη προσπάθησε να ξεκινήσει ένα διάλογο ζητώντας τους να γράψουν σε ένα φύλλο χαρτί, πως αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, ένα πρόβλημα που τους βασανίζει κι ένα όνειρο. Έτσι μάθαμε ότι οι μαθητές μας δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν λογοτεχνία γιατί τρέχουν πανικόβλητοι στα φροντιστήρια. Οτι η κρίση τους έχει παραλύσει και ορθώνεται μπροστά τους ως ανυπέρβλητο εμπόδιο και ότι ενώ είναι τόσο εξαιρετικοί σε όλα τους (άλλη λέξη χρησιμοποίησαν, αλλά κωλύομαι) δεν έχουν φίλους.

Αν η κρίση είναι ένα όπλο του συστήματος για να μας κάνει πιο διαχειρίσιμους, έχει πετύχει απόλυτα. Τουλάχιστον σε αυτό το σχολείο. Οι μαθητές δεν διαβάζουν, δεν σκέφτονται αλλά κατευθύνονται σε οχλοκρατία από μερικούς -μετρημένους στα δάχτυλα- οργανωμένους σε κόμματα μαθητές. Στην περίπτωση της Σώτης εικάζουμε ότι είχε πέσει κομματική γραμμή γιατί τέτοια επίδειξη αγένειας…πως να την εξηγήσουμε. Ενας δήλωσε ότι προτιμούσε να κάνει φυσική και ήταν με το ζόρι στην αίθουσα. Οι περισσότεροι είτε μιλούσαν με το διπλανό τους είτε σκάλιζαν το κινητό τους.

Δεν ξέρω ποια γνώμη έχετε για τις μαθητικές κοινότητες. Για μένα είναι ένας μηχανισμός ανάδειξης συνήθως επιτήδειων μπερμπάντηδων, οι οποίοι ασχολούνται όλο το χρόνο με την οργάνωση της πενθήμερης και της αντίστοιχης ενθυλάκωσης χαρτζηλικιού από τα γραφεία ταξιδίων. Ενας άρρωστος φαύλος κύκλος -μικρογραφία του πελατειακού συστήματος με το οποίο λειτουργεί η χώρα- τίθεται σε κίνηση κάθε χρόνο προκειμένου να “διασκεδάσουν” οι μαθητές. Στην περίπτωσή μας διασκέδαση σημαίνει την επίσκεψη σε ένα κέντρο διασκέδασης – βλέπε σκυλάδικο- ή κλαμπ.  Ε παιδιά είναι. Αφήστε τα να ξεδώσουν. Στη περίπτωσή μας το ξεδίνω, σημαίνει άκρατη κατανάλωση αλκοόλ και ας μη συνεχίσω για τα επακόλουθα στα δωμάτια ξενοδοχείων, όπου αγεληδόν επιδίδονται σε ασχήμιες.

Μετά από αυτήν την εκδήλωση ομολογώ ότι γλυκοκοίταζα κάτι χαπάκια χημικής ευτυχίας, γιατί η κατάθλιψη χτύπησε κόκκινο. Θαύμασα πάντως τη συγγραφέα που άντεξε. Και της το ομολόγησα. Θα τους είχα σχολάσει στο δεκάλεπτο.

2 σχόλια στο “Γαρυφαλοτσολιάς στα 16…”
  1. Αγαπητή Τερέζα,

    Σε διαβάζουμε συχνά, μη κοιτάς που αποφεύγουμε τα σχόλια. Αυτό όμως, αξίζει. Μια συγγραφέας της αβαντ γκαρντ, που στα πλαίσια της αποδόμησης, αποδομείται. Η Τριανταφύλλου αδιάφορη, ο Τατσόπουλος αριβίστας, η Ρεπούση προδότης, τους άλλους έτσι και αλλιώς δεν τους γνωρίζουμε. Ενέσκηψε η κρίση για να φανερώσει την άλλη τη μόνιμη τα τελευταία χρόνια κρίση, αυτή της κουλτούρας μας και του πολιτισμού μας. Φοβάμαι να πω και το άλλο…της δημοκρατίας μας. Αναρωτιέμαι :αν στην αίθουσα εκδηλώσεων ήταν οι γονείς των παιδιών, τι σχόλια (και σχολιανά) θα εισέπραττες…. Τα παιδιά όμως ποτέ δεν ήταν νησίδα στεγανή σε ένα πέλαγος υποκουλτούρας (την τύχη του χατζηδακικού Κεμάλ σε σχολείο τη θυμάσαι ;).
    Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, που τραγουδούσε και ο Νιόνιος.
    Καλή Ανάσταση

    Σπύρος Καλούδης
    1ο ΓΕΛ Γλυφάδας

  2. Ο/Η ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ λέει:

    Είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι από το blog σου. Στεναχωρέθηκα για το παραπάνω γεγονός. Παρόμοια συμβαίνουν και σε πιο μικρές ηλικίες. Νιώθεις ότι δε μπορείς να συγκινήσεις πια τα παιδιά. Μίλα τους για γουρνοπούλα, μπύρες, πίττα γύρο και λουκουμάδες από πανηγύρι, playstation και είσαι μέσα. Νόστιμα κι επίκαιρα όλα τα παραπάνω, αλλά ορισμένες ομάδες ή φουρνιές δε τις πιάνεις φίλους. Είναι το μικροκλίμα ή μικροκουλτούρα της εκάστοτε περιοχής; Ας βοηθήσει και κάποιος κοινωνιολόγος! Κατά τα άλλα, η περίφημη αξιολόγηση τι νόημα θα είχε σε ένα τέτοιο πλαίσιο;

  3.  

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων