O Bill Viola είναι ένας θρύλος της video art. Τα έργα του προβάλλουν τη σχέση του ανθρώπου με τα 4 στοιχεία – φωτιά, νερό, αέρας, γη. Το συγκεκριμένο έργο “Η σχεδία” είναι παραγγελία των Ολυμπιακών αγώνων του 2004. Θα το έλεγα προφητικό. Οι άνθρωποι στέκονται αμέριμνοι και περιμένουν. Ενοχλούνται λίγο καθώς η σχεδία γεμίζει από ετερόκλητους ανθρώπους και ξαφνικά το νερό τους παρασύρει. Ο καθένας προσπαθεί να αντισταθεί με τον τρόπο του. Αλλά μετά την καταιγίδα κάτι έχει αλλάξει. Έχουν βγει από τον μικρόκοσμό τους.
Παρουσίαση στο Διεθνές Συμπόσιο «Αειφόρο Σχολείο: Όραμα, δράσεις, προοπτικές». Κατά τη διάρκεια της δεύτερης μέρας του συμποσίου, στο 6ο ΓΕΛ Καλλιθέας, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της υπεύθυνης πολιτιστικών θεμάτων σχετικά με την αναγκαιότητα της ανάπτυξης ιστοσελίδων στην ελληνική γλώσσα και το άνοιγμα του σχολείου στην κοινότητα μέσω των ανοικτών εκπαιδευτικών πόρων. Σύντομη παρουσίαση της μεθοδολογίας αξιολόγησης εκπαιδευτικών ιστοσελίδων.
Εισαγωγή στην παρουσίαση της Τ. Γιακουμάτου , ακούγεται απόσπασμα από το έργο του Δ. Δημητριάδη Πεθαίνω σα χώρα, περιλαμβάνεται απόσπασμα ταινίας από το “Βλέμμα του Οδυσσέα” του Θ. Αγγελόπουλου, μουσική επένδυση Zbigniew Preisner Song for the unification of Europe , από την ταινία του Krzysztof Kieslowski Μπλε.
«Τριάντα χρόνια μετά το «Koyaanisqatsi», ο Godfrey Reggio με την υποστήριξη του Philip Glass και του Jon Kane, πρωτοπορεί ξανά δημιουργώντας ένα ακόμη εντυπωσιακό και σιωπηλό πορτραίτο της σύγχρονης ζωής.
Με κινηματογράφηση από τον Steven Soderbergh σε εντυπωσιακή 4K ψηφιακή προβολή, το «Visitors» αποκαλύπτει την ονειρική σχέση της ανθρωπότητας με την τεχνολογία.
Το φιλμ επιστρέφει το βλέμμα στον θεατή, προσφέροντας στο κοινό μια εμπειρία πέρα της πληροφορίας σχετικά με την στιγμή που όλοι ζούμε. Αποτελούμενο από μόνο 74 λήψεις, το «Visitors»πηγαίνει τους θεατές σε ένα ταξίδι στο φεγγάρι και πίσω για να τους κάνει να αντιμετωπίσουν τους εαυτούς τους.»
Η ζωγραφική του Χρήστου Μποκόρου, άσκηση αυτογνωσίας, στοχάστηκε τη σχέση του με την καταγωγή και τη βιωμένη Ιστορία. Τελευταία παιδεύεται με το μέτρο στα ζητούμενα του ανθρώπου. Στοχάζεται τα απολύτως αναγκαία στη ζωή μας. Πως θα ορθώσουμε το ανάστημά μας, απαλλαγμένοι από τα περιττά. Τίτλος της έκθεσης: “Τα στοιχειώδη”.
Πάνω σε σανίδια από ορεινές γέφυρες, ζωγραφίζει κοπιώντες και πεφορτισμένους και τα ελάχιστα απαραίτητα της ζωής: λίγο φαί, νερό να ευπρεπιστούμε, ένα κατάλυμα, και μια πόρτα ανοιχτή. Η στενότητα και το μήκος των έργων επισημαίνουν τη στενότητα και το μήκος της οδού που διαβαίνουμε ως την απέναντι όχθη. Τα πεπατημένα ξύλα, ανακαλούν το πλήθος των αγνώστων που τα περπάτησαν. Πάνω τους η ζωγραφική, επιμελημένο σήμα απ’ το πέρασμά μας, αντιστέκεται στη ζωή που μας δαπανά αδαπάνητη.
Μία μεγάλη προσφορά της Αθηνάς Τσαγγάρη, μια ταινία με την υπογραφή της, με αφηγητή τον William Dafoe, αφιερωμένη στο Μουσείο Μπενάκη, την ιστορία του και τον ιδρυτή του.
Ήταν μία βόλτα διαφορετική από τις άλλες. Μία ομάδα ανθρώπων κραδαίνοντας τα smartphones και τα tablets περιδιαβαίναμε το Νέο Κόσμο και βιώναμε μία διαφορετική εμπειρία. Η ομάδα medea electronique δημιούργησαν μία εφαρμογή όπου συναντώνται οι τέχνες σε ένα πειραματικό οπτικοακουστικό δρώμενο.
Στην περίπτωσή μας ο Νέος Κόσμος με τις προσφυγικές μνήμες, τη σκιά και τον πόνο από ένα μπλόκο της γερμανικής Κατοχής, τους μετανάστες που στοιβάζονται στα διαμερίσματα και μας κοιτούσαν με περιέργεια δημιούργησαν ένα παλίμψηστο ήχων, εικόνας και κειμένων. Νιώθεις μία δόνηση στο κινητό και ξεκινά ένα πειραγμένο βίντεο που σε μεταφέρει στο τζαμί μέσα στο γκαράζ. Μαρτυρίες κατοίκων,φωνές παιδιών, κελαηδίσματα πουλιών, ήχοι δρόμου, γέλια, το κάλεσμα στην προσευχή. Ενας κόσμος, κόσμοι πολλοί, σε επικάλυψη και διατομή, μέσα στον Νέο Κόσμο.
Το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου “Υμνώ το σώμα” με επανέφερε στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης δουλείας καθώς περπατούσαμε στον παράλληλο της Συγγρού.
Ευχαριστούμε τον Μανώλη Μανουσάκη για τη βόλτα που μας χάρισε. Σίγουρα είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε αυτήν την εποχή, όπου οι καλλιτέχνες πειραματίζονται με τα υπερμέσα και μας χαρίζουν πολυτροπικές εμπειρίες.
Η παράσταση των μαθητών από τα πέντε σχολεία της Πάτρας και τα πέντε σχολεία της Αθήνας, που πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Μεταξύ αυτών και δύο σχολεία μας της Δ΄διεύθυνσης, το 1ο Γυμνάσιο Ταύρου και το 4ο Λύκειο Παλαιού Φαλήρου.
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η Στέγη πραγματοποιεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Dancing to Connect με στόχο να δώσει στους μαθητές την ευκαιρία να ανακαλύψουν κώδικες συνεργασίας και επικοινωνίας μέσα από το χορό.
Το ελληνικό κράτος, σε επίπεδο διακηρύξεων, αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως έναν τομέα που προσδίδει στη χώρα κύρος και συγκριτικά πλεονεκτήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαία πολιτικά στελέχη κομμάτων, ακόμη και πρωθυπουργοί, επιλέγουν κατά καιρούς να τεθούν επικεφαλής του αντίστοιχου χαρτοφυλακίου. Στην πράξη, όμως, ο πολιτισμός είναι το πρώτο θύμα όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.
Το ίδιο συμβαίνει και στα σχολεία: το συκοφαντημένο μάθημα των λεγόμενων «καλλιτεχνικών», το οποίο οι περισσότεροι μαθητές αντιμετωπίζουν ως παρία του εκπαιδευτικού προγράμματος, είναι σταθερά αυτό που σε κάθε μεταρρύθμιση, εντός ή εκτός εισαγωγικών, πλήττεται από τις περικοπές στον προϋπολογισμό της παιδείας ή στο διδακτικό προσωπικό.
Σε αυτό, εκτός από τις οικονομικές δυσκολίες, παίζουν ρόλο η προκατάληψη και η άγνοια, τόσο των γονέων όσο, μερικές φορές, και των ίδιων των εκπαιδευτικών. Πρόκειται για παρανοήσεις που αναπαράγουν ιδεοληψίες όπως ότι «η τέχνη είναι για τα παιδιά που έχουν ταλέντο», ότι «δεν είναι απαραίτητο μάθημα», ή ακόμη και ότι «ο καθηγητής πρέπει να είναι ο ίδιος καλλιτέχνης για να μπορεί να τη διδάξει».
Το αποτέλεσμα είναι γενιές και γενιές μαθητών να έχουν βγει από το σχολείο λειτουργικά αναλφάβητοι σε θέματα τεχνών και κουλτούρας. Κι αυτό όταν όλες οι σύγχρονες προσεγγίσεις δίνουν μεγάλη σπουδαιότητα στο περιεχόμενο μιας τέτοιας γνώσης. Το «γιατί» το εξηγούν ειδικοί σε μια βραδιά ειδικά αφιερωμένη στις τέχνες, όπως διδάσκονται, αλλά και όπως πρέπει να διδάσκονται στο σχολείο.
Ομιλητές:
Dipti Desai: Αναπληρώτρια Καθηγήτρια και Διευθύντρια στο Πρόγραμμα Καλλιτεχνικής Παιδείας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Νίκος Παΐζης: Συντονιστής του Προγράμματος ΜΕΛΙΝΑ Kerry Freedman: Καθηγήτρια και Επικεφαλής Διδακτορικών Προγραμμάτων, Σχολή Καλών Τεχνών και Design, Πανεπιστήμιο του Βόρειου ΙλλινόιςΣυντονιστής: Σοφία Βγενοπούλου: σκηνοθέτης – παιδοψυχίατρος
Το ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ “Γνωρίζοντας… τα Αρχαία Θέατρα” σε συνεργασία με το σωματείο “Διάζωμα”, με κορυφαίους αρχαιολόγους, αρχιτέκτονες και θεατρολόγους, παρουσιάζει τα πιο γνωστά αρχαία θέατρα της Ελλάδας. Σκοπός των εκπομπών,είναι η ανάδειξη και η παρουσίαση αυτών των κορυφαίων επιτευμάτων του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Γνωρίζουμε τους μύθους των αρχαίων θεάτρων,την ιστορία τους,την πολιτιστική τους προσφορά μέσα στους αιώνες Στήν πρώτη εκπομπή ο Κ. Γιωργουσόπουλος μας γνωρίζει τον κόσμο του θεάτρου.
Η Μόνικα υπογράφει τη μουσική επένδυση της θεατρικής παράστασης «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που παρουσιάζεται στο Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη από τις 19 Ιουνίου 2013 εως 7 Ιουλίου 2013.
Μουσική/ στίχοι*: Monika Άρπα: Ευαγγελία Κιοσόγλου Τσέλο: Αρης Ζερβας *Στους στίχους χρησιμοποιήθηκαν λέξεις και φράσεις απο την μετάφραση του F Storr(2012).
Παραγωγή / Ενορχήστρωση: Soumka & Μόνικα Εκτέλεση παραγωγής: Πάνος Θεοφανέλλης (P) & (C) Archangel Music 2013
Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφυλλη Μετάφραση: Νίκος Παναγιωτόπουλος Φωτισμοί: Scott Bolman Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος — Εταιρεία Λυκόφως σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών
Η 12ετής θητεία μου στην επιμόρφωση μου έχει χαρίσει αρκετές εμπειρίες αναφορικά με το κοινό που παρεπιδημεί στις παρουσιάσεις. Σήμερα λέω να αναφερθώ στο είδος που αυτοπροσδιορίζεται ως “προοδευτικό”. Σε μία παρουσίαση που έκανα πρόσφατα για τον κυβερνο εκφοβισμό, όταν έφθασε η ώρα των ερωτήσεων, η συνάδελφος επικαλέστηκε μία ανώνυμη(;) έρευνα που έγινε στην Πορτογαλία, η οποία κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η επαφή με τις ΤΠΕ βλάπτει σοβαρά την υγεία των παιδιών του δημοτικού. Σε αυτήν έχω να αντιτάξω δεκάδες έρευνες που υποστηρίζουν ότι η πιο δυναμική ομάδα χρηστών είναι 3-5 ετών. Γιατί στην έρευνα παίζει ρόλο τι ρωτάς και πως το ρωτάς.
Η προοδευτική μερίδα των συναδέλφων μου -όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω- τοποθετείται επίσης εναντίον των πολιτιστικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων γιατί “είναι ο δούρειος ίππος της επέκτασης ωραρίου και συλλήβδην των επιταγών της Ε.Ε”. Seriously συνάδελφοι;
Αλήθεια υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που θεωρούν εαυτούς “προοδευτικούς” και καταναλώνουν ενέργεια να διδάσκουν μία σειρά από μαθήματα, που έχουν εισαχθεί στο αναλυτικό για να καλύψουν συντεχνιακές διεκδικήσεις διορισμών, αντί να στρώσουν ένα πρότζεκτ και να δουλέψουν ουσιαστικά, όπως εκείνοι θέλουν με τους μαθητές τους;
Μία παράσταση-ντοκουμέντο, όπου πέντε άνθρωποι αφηγούνται τις ιστορίες τους, ο καθένας ως σύγχρονος Οδυσσέας, είτε ζωντανά επί σκηνής είτε μέσω οπτικοακουστικού υλικού. Μία δροσερή προσέγγιση σε ένα δύσκολο θέμα.
Ο Ανέστης Αζάς και ο Πρόδρομος Τσινικόρης, οι δύο νέοι δημιουργοί που υπογράφουν τη σκηνοθεσία του έργου, έχουν αναθέσει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μια σειρά ανθρώπων από διαφορετικές γενιές, οι οποίοι μοιράζουν τη ζωή τους ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα, πασχίζοντας να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: «Να φύγω ή να μείνω;» Ανάμεσα στις ιστορίες της ζωής τους και στις προσωπικές μαρτυρίες τους γύρω από τη μετανάστευση και την επιστροφή στην πατρίδα παρεμβάλλονται αποσπάσματα από την Οδύσσεια.
Αλλοτινοί μετανάστες και γκασταρμπάιτερ, σύγχρονοι Αθηναίοι ταλανισμένοι από την κρίση και ειδικοί, συζητούν επί σκηνής, από κοινού με τον Πρόδρομο Τσινικόρη στον ρόλο του Τηλέμαχου, την κατάσταση στην Ευρώπη και αφηγούνται την προσωπική τους οδύσσεια – από την αναμέτρηση με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη μέχρι το βίωμα της απώλειας και της εξαπάτησης, της ενοχής και του οικονομικού χρέους, της ανεργίας και της αυταπάρνησης. Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο Τηλέμαχος και οι πολυταξιδεμένοι του σύντροφοι εξετάζουν τα διάφορα αυτο- και ετερο- στερεότυπα, στο πλαίσιο της αναμέτρησης με τη σύγχρονη κρίση.
Ανέστης Αζάς & Πρόδρομος Τσινικόρης | Τηλέμαχος – Should I Stay or Should I Go? | 27 Φεβρουαρίου – 10 Μαρτίου 2013, 9μμ, στη Στέγη |
Στην Ιστορία της Σεξουαλικότητας ο Mισέλ Φουκώ λέει ότι η δύναμη δεν είναι θεσμός, κατασκεύασμα ή φυσική ιδιότητα, αλλά μια περίπλοκη στρατηγική κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα σε μία συγκεκριμένη κοινωνία. Σ’ αυτήν τη στρατηγική κατάσταση έχουν σημαντικό συμβολικό ρόλο τα αντικείμενα που εξυπηρετούν την επίδειξη και την εμπέδωση της δύναμης: στέμματα, θρόνοι, σκήπτρα, πλούσια κοσμήματα, περίτεχνα σκεύη και ακριβά ενδύματα μεταδίδουν ένα σαφές μήνυμα οικονομικής και κοινωνικής διαφοροποίησης. Τέτοια δείγματα επίδειξης ισχύος περιλαμβάνονται στην έκθεση ‘Πριγκίπισσες’ του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, στην οποία παρουσιάζονται 24 σύνολα κτερισμάτων από γυναικείες ταφές κύρους, που χρονολογούνται από τον 10ο ως τον 6ο αιώνα π.Χ. και προέρχονται από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Νότια και την Κεντρική Ιταλία (Ετρουρία).
Η ιδέα αυτής της παρουσίασης είναι ευφυής και αντικατοπτρίζει το βάθος των γνώσεων που έχει για την εποχή αυτή ο διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, καθηγητής Ν. Σταμπολίδης, που επιμελήθηκε την έκθεση με την αρχαιολόγο Μ. Γιαννοπούλου. Ξεφεύγοντας από την κατεστημένη παρατήρηση της ζωής των κυρίαρχων ανδρών, οι ‘Πριγκίπισσες’ μιλούν για τον κόσμο των ισχυρών γυναικών και τη δική τους συνεισφορά στην κοινωνία και στον πολιτισμό της εποχής τους. Εδώ παρουσιάζονται οι γυναίκες που έλκουν την κοινωνική τους ισχύ από την καταγωγή, τους γάμους τους, τον ρόλο τους στη θρησκευτική ζωή. Είναι οι σεβάσμιες δέσποινες, οι ώριμες κυρίες, οι αρχοντοπούλες, οι μάγισσες, οι ιέρειες, οι βασίλισσες της εποχής τους. Ο τίτλος της έκθεσης δεν είναι ακριβής και η αμηχανία της επιλογής φαίνεται τόσο στα μονά εισαγωγικά που τον συνοδεύουν όσο και στην ανάγκη επεξήγησης στα φυλλάδια και στον κατάλογο ότι η λέξη «πριγκίπισσες» προέρχεται από τη λατινική princeps που σημαίνει τον πρώτο σε μία κοινωνία. Ίσως «αρχόντισσες» να ήταν καλύτερη επιλογή, από το ελληνικό ρήμα «άρχω»: εξουσιάζω, ηγούμαι.
Ορθότατα η παρουσίαση γίνεται χρονολογικά κι έτσι διακρίνει κανείς εύκολα τις διατοπικές σχέσεις και τη διαχρονική εξέλιξη των ταφικών εθίμων. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται αναπόφευκτα από τον πλούτο των κοσμημάτων που κυριαρχούν σε αυτή την έκθεση. Προίκα και δώρα, οικογενειακά κειμήλια, ακριβές αγορές, τα ζηλευτά κοσμήματα, δεν στολίζουν απλώς την ισχυρή γυναίκα αλλά την ξεχωρίζουν από τις άλλες, επιδεικνύουν την ισχύ της. Διαδήματα, ενώτια, ψέλια (βραχιόλια), δαχτυλίδια, επιστήθια κοσμήματα, ζώνες, πόρπες και επιρράματα για τα φορέματα, από χρυσό, ασήμι, κεχριμπάρι, ελεφαντόδοντο, ημιπολύτιμους λίθους, κατασκευασμένα με περίτεχνες τεχνικές και μεράκι, ένα πλήθος υπέροχων κοσμημάτων γεμίζει τις προθήκες αυτής της έκθεσης.
Ηταν του Αγίου Βαλεντίνου, μια ημέρα σαν κι αυτή το 1963, όταν στην Ιταλία έκανε την πρεμιέρα της μια ταινία που θα επαναπροσδιόριζε την Εβδομη Τέχνη: Ο Φεντερίκο Φελίνι παρουσίαζε στο κοινό το «Otto e mezzo», το αριστούργημά του που έμεινε πιο εύκολα στην ιστορία ως «8½».
Δεν είναι εύκολο να συλλάβει κανείς τον λόγο που αυτή η ταινία κρατάει εδώ και μισό αιώνα πια υπνωτισμένο το κοινό. Είναι σίγουρα η μοναδική ερμηνεία του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι συνεπικουρούμενη από τη φρεσκάδα της Κλαούντια Καρντινάλε και της Ανούκ Εμέ – αλλά δεν είναι μόνα αυτά. Ασφαλώς είναι η εμβληματική μουσική του Νίνο Ρότα – αλλά πάλι δεν είναι μόνο οι μελωδίες. Υπάρχει αναμφίβολα κυρίαρχο το αυτοαναφορικό στοιχείο – ο ήρωας είναι ένας σκηνοθέτης σε δημιουργικό αδιέξοδο και ο Φελίνι μετρούσε οκτώ ταινίες και ένα σκετς ως τότε – αλλά επίσης δεν είναι εκείνο που κάνει το «8½» αξεπέραστο. Είναι όλα αυτά και πολλά άλλα μαζί, που γέννησαν μια ταινία προσωπικής αναζήτησης μέσα από ένα καλειδοσκοπικό πρίσμα παραμυθιού και σύγχυσης, υπό τη μαεστρική καθοδήγηση του σπουδαίου Φελίνι. Ο οποίος καθώς γύριζε το φιλμ είχε επισυνάψει στην κάμερα ένα αυτοκόλλητο με μια υπενθύμιση: «Ricordati che è un film comico» – «Θυμήσου ότι είναι κωμωδία».
«Είναι μια μελέτη ενός ανθρώπου που μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς, αρκεί να ανοίξει την καρδιά του» θα εξηγούσε μετά ο Φελίνι.Συνέχεια »
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)