ProtagonΤο youtube συμπλήρωσε πέντε χρόνια λειτουργίας. Ακολουθούν τα γνωστά για το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον επικοινωνίας, τη δημιουργία των προσωπικών καναλιών, τη δημοσιογραφία των πολιτών και το τέλος των πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτά έχουν απασχολήσει όσους και τα βίντεο που δείχνουν παιδάκια και γατάκια σε ξεχωριστές στιγμές. Αν μάλιστα το παιδάκι είναι μαζί με το γατάκι, τότε η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη. Οχι, δεν είναι αυτό το γούστο του πλανήτη. Απλώς οι Αμερικανοί στο δίκτυο είναι πολλοί περισσότεροι και τους αρέσει να συμμετέχουν.
Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι η σχετικότητα στην αντίληψη που διατηρούμε για τον χρόνο όταν έχει να κάνει με τεχνολογία. Σε ένα dot com περιβάλλον πέντε χρόνια είναι πολλά, ίσως και μία ζωή ολόκληρη. Στην τεχνολογία πέντε χρόνια φτάνουν για να αναπτυχθείς, να πετύχεις τους στόχους σου, να ζήσεις και να πεθάνεις, να σκάσεις σαν φούσκα, ή να μαραθείς σαν ιδέα που έχασε τους χυμούς της. Κατά μία εκδοχή, ζώντας μέσα στην τεχνολογία, ζεις περισσότερο ή, αντίθετα, συμπυκνώνεις τη ζωή σου μέσα σε λιγότερο χρόνο.
Θυμηθείτε, για παράδειγμα, πως ήταν ο υπολογιστής που χρησιμοποιούσατε όταν γεννήθηκε το youtube. Τι μορφή είχε ο browser και ποιες εφαρμογές υποστήριζε. Και τώρα γυρίστε δέκα χρόνια πίσω. Δεν υπήρχε το ipad. Μείνετε εκεί. Και παρακολουθήσετε τη γέννηση ενός παιδιού που σήμερα συμπληρώνει τα δέκα χρόνια ζωής. Προσπαθήστε να μετρήσετε πόσα είναι τα τεχνολογικά αντικείμενα ή οι εφαρμογές που ένας δεκάχρονος δεν θα μάθει ή δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ.
Το δοκιμάζουμε; Ενας δεκάχρονος δεν ξέρει τι είναι το φαξ, το τέλεξ, το φωτογραφικό φιλμ, η γραφομηχανή το πικαπ. Δεν έχει χρησιμοποιήσει βίντεο, κασέτες, δεν μπορεί να φανταστεί την τηλεόραση χωρίς χρώμα και τηλεκοντρόλ, θα δει με περιέργεια τηλέφωνο με καλώδιο και παραδοσιακό καντράν. Είμαι σίγουρος πως στο πεδίο των σχολίων μπορείτε να προσθέσετε και εσείς εφαρμογές και προϊόντα που δεν αναγνωρίζει σήμερα ένα παιδί δέκα ετών. Στις ΗΠΑ οι δάσκαλοι παρατηρούν πως όταν μιλήσουν στα παιδιά για φορά αντίστοιχη αυτής των δεικτών του ρολογιού, πολλά πιτσιρίκια τους κοιτάζουν με απορία επειδή η μορφή του ρολογιού έχει πάντα ψηφιακή μορφή. Ενα νέο είδος ανθρώπου γεννιέται. Μεγαλώνει δίπλα μας. Και εμείς τον αντιμετωπίζουμε με εντελώς παραδοσιακά μέτρα και μέσα. Γι’ αυτό και το χάσμα των γενεών στο μέλλον θα ανοίξει περισσότερο. Θα είναι η τεχνολογία που θα βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα στις γενιές.
Στο πεδίο των σχολίων μπορείτε να αφήσετε τα πολύτιμα σχόλια σας: τι δεν θα αναγνώριζε σήμερα ένας δεκάχρονος;
•Αίθουσα κινηματογράφου. Προβάλλεται η ταινία: Dial M for murder. (Ελληνικός τίτλος: «Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως» – 1954, μόλις είχε καθιερωθεί στην Ελλάδα η Άμεση Δράση και ήταν της μόδας.)
•Στο κορυφαίο σημείο της αγωνίας ο δεκάχρονος πιτσιρικάς πίσω μου ψιθύρισε αρκετά δυνατά στη μητέρα του: «Μα καλά, δεν είχαν κινητά;».
•Εύλογη η απορία του. Για κάποιον γεννημένο και μεγαλωμένο την εποχή του κινητού η υπόθεση της ταινίας φαινόταν απίθανη.
•Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο, με απασχολούσε το ερώτημά του. Η τεχνολογία θα ακύρωνε μερικά από τα μεγάλα έργα της ιστορίας. Με κινητό, GPS και κινητήρα θαλάσσης, η Οδύσσεια μεταβάλλεται σε ανώδυνη εβδομαδιαία κρουαζιέρα. Όλες οι σκηνές «αναγνώρισης» στην αρχαία τραγωδία ματαιώνονται αφού χαμένοι και εξαφανισμένοι θα μπορούσαν να επικοινωνούν συνεχώς και απρόσκοπτα.
•Είναι πια δύσκολο να φανταστούμε τις συνθήκες ζωής όχι του Όμηρου και του Σαίξπηρ, αλλά ούτε καν του Μπαλζάκ και του Ροΐδη. «Ο πολιτισμός σας χάνεται όταν πέφτει το ηλεκτρικό» έγραφε ένα σύνθημα τοίχου στα Εξάρχεια. Δεν ωφελεί να σκεφθεί κανείς πρωτόγονους ή φτωχούς ανθρώπους: κινητά υπάρχουν και στον Τρίτο Κόσμο, και μάλιστα σε μέρη όπου δεν υπάρχουν σταθερά.
Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τα τηλεφωνήματα στο κινητό και ο πληροφοριακός βομβαρδισμός που καθημερινά δεχόμαστε μεταβάλλει τον τρόπο που σκεπτόμαστε και συμπεριφερόμαστε. Η ικανότητα εστίασης της προσοχής και συγκέντρωσης δυναμιτίζεται πραγματικά από τις μικρές εκρήξεις πληροφοριών που δεχόμαστε καθημερινά. Και η διέγερση που μας προκαλεί ο διαρκής κατακλυσμός από νέα δεδομένα είναι εθιστική. Οταν εκλείψει, καταλαμβανόμαστε από ανία.
Οι ερευνητές λένε πως ακόμα και όταν δεν προσπαθούμε να απαντήσουμε στο τηλέφωνο, να στείλουμε ένα μήνυμα με το κινητό, να ελέγξουμε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο παρακολουθώντας τηλεόραση, η σκέψη μας παραμένει κατακερματισμένη.
«Η τεχνολογία αναδημιουργεί τα εγκεφαλικά μας κυκλώματα», εξηγεί η Νόρα Βολκόφ, διευθύντρια του Εθνικού Ινστιτούτου κατά της Τοξικομανίας, εξηγώντας ότι ο εθισμός που προκαλεί η τεχνολογία συγκρίνεται με αυτόν του φαγητού και του σεξ, αλλά όχι των ναρκωτικών και του αλκοόλ. Η αλήθεια είναι ότι η χρήση της τεχνολογίας μπορεί να είναι επωφελής για τον εγκέφαλο. Οι χρήστες του Ιντερνετ, παραδείγματος χάριν, είναι πιο επιδέξιοι στην αναζήτηση πληροφοριών, ενώ παίκτες βιντεοπαιχνιδιών έχουν μεγαλύτερη οπτική οξύτητα. Ομως, εκτός από τις συνέπειές της στη φυσιολογία μας, η σύγχρονη τεχνολογία μεταβάλλει και τον τρόπο που ζούμε. Ο εργασιακός χώρος επεκτάθηκε παντού, οι αποστάσεις εκμηδενίστηκαν, είμαστε πιο αποτελεσματικοί και έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αλλά η έλλειψη συγκέντρωσης είναι πια τρόπος ζωής.
Ταυτόχρονα όμως είμαστε και έρμαια πάσης φύσεως πληροφοριών. Σήμερα δαπανούμε κατά μέσον όρο 12 ώρες ημερησίως παρακολουθώντας τα διάφορα Μέσα (μία ώρα στο Ιντερνετ ή την τηλεόραση μετρά διπλά). Το 1960 η ημερήσια απασχόληση με αυτά δεν ξεπερνούσε τις πέντε ώρες.
Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ απέδειξαν ότι όσοι έχουν κάνει την τεχνολογία μέρος της καθημερινότητάς τους έχουν δυσκολία να συγκεντρωθούν σε ένα συγκεκριμένο καθήκον, αλλά είναι έτοιμοι να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σε οτιδήποτε νέο, όπως θα μπορούσε να είναι ο ήχος ενός εισερχόμενου e-mail. Ετσι με μεγάλη δυσκολία τηρούν τις προτεραιότητες που έχουν θέσει.
Οι ερευνητές ανησυχούν ιδιαίτερα για τα αποτελέσματα αυτής της πληροφοριακής καταιγίδας στα παιδιά, καθώς τα αποτρέπει από το να εστιάσουν το ενδιαφέρον στα μαθήματά τους. Επίσης η χρήση της τεχνολογίας θέτει σε κίνδυνο τον οικογενειακό ιστό, ιδιαίτερα όταν ο γονιός προτιμά να ελέγξει το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο από το να παίξει με τα παιδιά του.
«Ξέρω ανά πάσα στιγμή πότε οι μηλιές μου χρειάζονται ράντισμα ή πότισμα. Εδώ και τρία χρόνια έχουν τοποθετηθεί μετεωρολογικοί σταθμοί στα χωράφια μας, εδώ στην Αγιά, και με sms από τον δήμο περίπου εξακόσιοι παραγωγοί μήλων ενημερωνόμαστε για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν, την υγρασία που έχουν τα κτήματα και τι σημαίνει αυτό σε συνδυασμό με το πόσο ζέστη ή κρύο θα κάνει».
O κ. Γιώργος Ζέικος είναι παραγωγός μήλων στην Αγιά της Λάρισας, μια περιοχή που είναι σχεδόν ταυτισμένη με το συγκεκριμένο φρούτο. Εδώ και περίπου τρία χρόνια η διαδικασία της παραγωγής έχει πάρει χαρακτηριστικά καλλιέργειας χάιτεκ. Μέσα στα κτήματα έχουν εγκατασταθεί πέντε μετεωρολογικοί σταθμοί, οι οποίοι συγκεντρώνουν στοιχεία για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στην περιοχή και δεδομένα για την υγρασία στο έδαφος. Παράλληλα γεωπόνοι ελέγχουν τη σύσταση του εδάφους για να γνωρίζουν τις ανάγκες του σε λιπάσματα. Όλα τα δεδομένα που συλλέγουν οι πέντε σταθμοί καταλήγουν σε έναν κεντρικό υπολογιστή, ο οποίος δουλεύει αυτόματα και διαρκώς. Με βάση αυτά τα δεδομένα οι γεωπόνοι τού προγράμματος στέλνουν μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα των παραγωγών με όλες τις αναγκαίες οδηγίες για το πότισμα, τους ψεκασμούς και τη λίπανση των δένδρων. «Με αυτόν τον τρόπο και άσκοπους ψεκασμούς αποφεύγουμε και καθαρότερα μήλα διαθέτουμε στους καταναλωτές, αφού έχουν λιγότερα φυτοφάρμακα. Επιπλέον εξοικονομούμε νερό και λιπάσματα με οφέλη τόσο οικονομικά για μας, αφού το κόστος της παραγωγής μειώνεται, όσο και για το περιβάλλον», λέει ο κ. Ζέικος.
Espresso book machineΗ «μεγαλύτερη εφεύρεση υπέρ του γραπτού λόγου από την εποχή του Γουτεμβέργιου» είναι γεγονός. Πατάς ένα κουμπί και αποκτάς σε δευτερόλεπτα το βιβλίο που επιθυμείς, αρκεί να έχει καταχωριστεί ψηφιακά σ’ αυτό το άκομψο μηχάνημα που θυμίζει ογκώδες φωτοτυπικό.
Ipod
Αν είσαι πιτσιρικάς, πρέπει να έχεις αποκτήσει ήδη την τελευταία του γενιά και να το ντύσεις με trendy κάλυμμα. Συσκευή-σύμβολο μιας γενιάς που αγνοεί τι σημαίνει ν’ ακούς ένα ολόκληρο άλμπουμ και προτιμά να μετρά τη δισκοθήκη της σε αριθμό «κατεβασμένων» τραγούδιων.
animation
Πάνε πια τα παραδοσιακά κινούμενα σχέδια. Τελευταία τάση η λεγόμενη «αποτύπωση ερμηνείας», με τα καρτούν να παίρνουν τη μορφή γνωστών ηθοποιών όπως ο Τομ Χανκς. Τα animation όμως άλλαξαν και επί της ουσίας: από τον «Ρατατούη» μέχρι το «Σρεκ» που ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα των κλασικών παραμυθιών.
Ψηφιακή φωτογραφία
Από τη στιγμή που και το κάστρο των reflex αλώθηκε με επιτυχία, ο καθένας μπορεί πια να βγάλει μια καλή και φτηνή φωτογραφία. Ο καθένας επίσης μπορεί να τη δει στην ιστοσελίδα του CNN και να πειραματιστεί μ’ αυτή καλλιτεχνικά. Αντίο φιλμ.
Home cinema
Και όμως το DVD ήταν απλώς η αρχή. Πλήθος νέων εξελίξεων στο χώρο της οικιακής εικόνας, από τους δίσκους blue ray και τις τηλεοράσεις τεχνολογίας lcd, plasma και τώρα πλέον led, συνδυάστηκαν με τον πολυκαναλικό ήχο και το νέο cocooning. Περισσότερα και φτηνότερα παρά ποτέ, τα συστήματα οικιακού κινηματογράφου είναι τα πρώτα καταναλωτικά αγαθά που φλερτάρουν τον 13ο μισθό.
Ε-book
Τα ψηφιακά βιβλία, που διαβάζονται μέσω ηλεκτρονικών μηχανών ανάγνωσης όπως το Kindle της Amazon ή το Reader της Sony, αντιπροσωπεύουν ακόμα μόλις το 1% της αμερικανικής αγοράς. Δειλά δειλά, όμως, κάνουν την εμφάνισή τους κι εδώ. Κι υπάρχουν οίκοι όπως ο Λιβάνης, ο Ψυχογιός κι ο Καστανιώτης που φιλοδοξούν να διαθέτουν σύντομα κάθε τους τίτλο και σε έντυπη και σε ψηφιακή μορφή.
My space
Από τη στιγμή που το Διαδίκτυο μπήκε στα εφηβικά δωμάτια, ξεκίνησαν τα θαύματα: Οι νέοι βιντεοσκοπούν την καθημερινότητά τους, πειραματίζονται με μουσικά όργανα, σνομπάρουν τις δισκογραφικές εταιρείες και ονειρεύονται τη στιγμή που θα έχουν την τύχη της Λίλι Αλεν, που έγινε σταρ της ποπ δημοσιεύοντας το ημερολόγιό της στο Ιντερνετ!
Google
Η πιο ισχυρή μηχανή αναζήτησης στον κόσμο, μέσω της οποίας πραγματοποιήθηκαν 49 δισ. έρευνες το 2008, βάλθηκε να ψηφιοποιήσει εκατομμύρια τόμους από τις συλλογές βιβλιοθηκών όπως του Χάρβαρντ, του Κογκρέσου, του Κολούμπια ή της Οξφόρδης. Μια κίνηση που έφερε τα πάνω κάτω στον εκδοτικό χώρο διεθνώς, πυροδοτώντας δικαστικό μαραθώνιο περί πνευματικών δικαιωμάτων.
Ψηφιακό σινεμά
Οι νέοι σκηνοθέτες αγόρασαν ψηφιακές κάμερες και υπολογιστές και ξαμολήθηκαν να γυρίσουν «χειροποίητες» ταινίες. Εξ ου και τα νέα τμήματα Digitalwave στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Digi στο Φεστιβάλ Δράμας. Αλλά και το Χόλιγουντ μας βομβαρδίζει με τα πιο εντυπωσιακά εφέ. Κάποιες αίθουσές μας έχουν ήδη επενδύσει σε ψηφιακό εξοπλισμό, πανέτοιμες να προβάλλουν ταινίες από δισκάκι ή και από σκληρό δίσκο.
3D
Απαντώντας στην επέλαση του home cinema, η βιομηχανία του κινηματογράφου μάς έβαλε τα… γυαλιά. Σινεμά σε τρεις διαστάσεις μάς προσφέρουν πλέον ολοένα και περισσότερα σινεμά: παιδικές ταινίες, θρίλερ, επιστημονική φαντασία. Ακόμα και συναυλίες.
Δεν ξέρω από γνώση πώς πάμε, αλλά την τεχνολογία την παίζουμε στα δάχτυλα! Οπως δείχνουν οι έρευνες της Focus, που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο συνέδριο InfoComWorld 2009 από τις Βαλέρια Τσάμη και Αννα Καραδημητρίου, στη χώρα μας συμβαίνουν πολλά, όμορφα και παράδοξα. Παράδειγμα;
Σχεδόν 6 στους 10 Ελληνες και Ελληνίδες (59%) ηλικίας 7 έως 70 χρόνων χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το φαινόμενο ανθεί περισσότερο στα παιδιά και στις νεαρές ηλικίες. Θαυμάστε νούμερα: 7 στα 10 παιδιά από 7 έως 9 ετών, πολύ πάνω από 8 στα 10 παιδιά από 10 έως 12 ετών (85%), αρκετά πάνω από 9 στους 10 εφήβους και νεάνιδες ηλικίας 13 έως 17 ετών (94%), σχεδόν 9 στους 10 νέους 18 έως 24 ετών (88%).
Η Focus, τέλος, χωρίζει τους καταναλωτές τεχνολογίας σε 6 ομάδες: Το «νέο αίμα» (κυρίως αγόρια, μαθητές και φοιτητές, έμπειροι κυβερνοσέρφερ), τους «ανήσυχους τριαντάρηδες» (η τεχνολογία είναι συνυφασμένη με τη ζωή τους), τους «πρακτικούς» (άνω των 35 ετών, η τεχνολογία είναι εργαλείο δουλειάς), τους «θετικά αποστασιοποιημένους» (άνω των 45, κάνουν επιλεκτική χρήση), τους «επιφυλακτικούς» (άνω των 50 ετών, κυρίως γυναίκες, βλέπουν την τεχνολογία σαν κάτι απόμακρο) και τους «experts» (άνδρες σε ευρύ φάσμα ηλικίας, μυημένους σε όλα).
Επειδή οι φίλοι μου όλο γκρινιάζουν, τους αφιερώνω το άρθρο της Καθημερινής:
Σε αντίθεση με μία δημοφιλή πεποίθηση, η χρήση της τεχνολογίας δεν οδηγεί στην κοινωνική αποξένωση, ενώ εκείνοι που χρησιμοποιούν το Ίντερνετ και τα κινητά τους τηλέφωνα έχουν μεγαλύτερα και περισσότερο ποικίλα κοινωνικά δίκτυα, σύμφωνα με νέα μελέτη.
«Όλα τα στοιχεία δείχνουν προς μία κατεύθυνση», επεσήμανε ο Κιθ Χάμπτον, επικεφαλής της μελέτης του ινστιτούτου Pew που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. «Οι κοινωνικοί κόσμοι των ανθρώπων ενισχύονται από τις νέες επικοινωνιακές τεχνολογίες».
«Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η χρήση του Ίντερνετ και τα κινητά τηλέφωνα ωθούν τους ανθρώπους σε μια δίνη αποξένωσης», δήλωσε ο Χάμπτον. Τα βασικά συμπεράσματα της νέας μελέτης «αμφισβητούν παλαιότερες έρευνες και φοβίες σχετικά με την επιβλαβή κοινωνική επίπτωση της τεχνολογίας». «Υπάρχει μία τάση να κατηγορούμε πρώτα την τεχνολογία όταν παρατηρούμε κάποια κοινωνική αλλαγή», εξήγησε ο Χάμπτον. «Όπως αποδεικνύεται», συνέχισε ο καθηγητής επικοινωνίας του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, «εκείνοι που χρησιμοποιούν το Ίντερνετ έχουν εμφανή κοινωνικά πλεονεκτήματα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να διατηρήσουν επαφές και να μοιραστούν πληροφορίες με τρόπους που τους κρατούν κοινωνικά ενεργούς και σε σύνδεση με τις κοινότητές τους».
Ενας από τους «ιεραπόστολους» της Nέας Eποχής είναι ο πρώην διευθυντής του περιοδικού που έμελλε να γίνει η βίβλος της ψηφιακής επανάστασης. O Κέβιν Κέλι, ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Wired, εξέπληξε πολλούς με τις ιδέες που διατύπωσε στο πρώτο του βιβλίο «Out of Control», («Eκτός ελέγχου»). Eξόργισε τους προφήτες της καταστροφής με την αισιόδοξη ματιά του προς το μέλλον. Πιστεύει πως η τεχνολογία αποκτά τη δική της δυναμική στην κοινωνία, μια δυναμική που πρέπει να την κατανοήσουμε καλά για να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Δεν είναι τεχνο-ουτοπιστής, δεν πιστεύει δηλαδή πως η τεχνολογία θα λύσει αυτόματα και από μόνη της όλα τα προβλήματα, αλλά ούτε και τεχνο-αρνητής, από εκείνους που απορρίπτουν συλλήβδην την τεχνολογία ως πηγή κάθε κακού. H έκδοση του πρώτου του βιβλίου, στο οποίο υποστηρίζει ότι οι τεχνολογίες και οι ανθρώπινες οργανώσεις λειτουργούν με βιολογικό τρόπο, ξεσήκωσε θύελλα πολιτικών αντιδράσεων στις HΠA. Πολλοί τον κατηγόρησαν για όψιμο νεοφιλελευθερισμό και ότι θέλει να επανεισαγάγει στην κοινωνική επιστήμη την έννοια του Δαρβινισμού από την πόρτα της τεχνολογίας.
Tο δεύτερο βιβλίο του, μπορεί να έχει στον τίτλο του την οικονομία «Nέοι κανόνες για την νέα οικονομία», δεν στέκεται όμως μόνο στην οικονομία. Aναφέρεται στις γενικότερες κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχει η τεχνολογική επανάσταση και η κυριαρχία της αγοράς στη μελλοντική κοινωνία.
Πιστεύει στη δύναμη της αγοράς, αλλά όχι… θεολογικά. Δεν θεωρεί δηλαδή, όπως πολλοί τεχνο-ουτοπιστές πως η κυριαρχία της αγοράς είναι ένα αναπόφευκτο, ως περίπου… φυσικό φαινόμενο. Aντίθετα. Πιστεύει πως οφείλεται περισσότερο στην παράδοση. «H εξαιρετικά “επιχειρηματοποιημένη” κοινωνία μας είναι προϊόν παράδοσης», λέει. «Αν η ιστορία μας ήταν διαφορετική, η κοινωνία μας θα ήταν διαφορετική. H τεχνολογία και οι αξίες της κοινωνίας αλληλοωθούνται και αλληλοδιαμορφώνονται».
«Aυτό όμως θα ήταν κοινοτοπία», συμπληρώνει, «αν δεν βλέπαμε σήμερα να διαμορφώνονται νέες ανισόρροπες καταστάσεις». Aπό τη μια μεριά η τεχνολογία γίνεται παγκόσμια δύναμη, και από την άλλη μεριά οι αξίες των κοινωνιών παραμένουν αποσπασματικές, πλουραλιστικές και διασπασμένες. Ετσι η τεχνολογία μεταβάλλεται σε δύναμη που διαμορφώνει τον πολιτισμό ολόκληρης της υφηλίου. «Δεν θα ήθελα να έχουν έτσι τα πράγματα», λέει ο Κέλι, «αλλά δεν βλέπω και αποδείξεις περί του αντιθέτου. Ετσι πιστεύω ότι τα 30 επόμενα χρόνια η τεχνολογία θα διαμορφώσει την οικονομία».
O Κέλι πιστεύει πως οι άνθρωποι έχουν σχέσεις αγάπης – μίσους με την τεχνολογία. Kατ’ αυτόν, την ίδια διφορούμενη στάση έχουν και με τη φύση. «Aπό την μια υποκλινόμαστε μπροστά στο μεγαλείο, την ομορφιά, τη δύναμη και τη διάρκεια της φύσης, γιατί χωρίς αυτόν τον φυσικό κόσμο θα ήμασταν νεκροί. Aπό την άλλη φτιάχνουμε τοίχους, αποστειρωμένα εμπόδια, εμβόλια και αλλάζουμε τους ζωντανούς οργανισμούς για να μην μας κατακτήσουν. Eίναι ξεκάθαρο ότι η ζωή θα μας τσαλαπατούσε αν δεν την σπρώχναμε προς τα πίσω.
Kαθώς η τεχνολογία ενσωματώνει κάποιο μέρος από τη δύναμη και την πολυπλοκότητα της φύσης, αρχίζουμε να τη βλέπουμε κατά τον ίδιο τρόπο: εθιζόμαστε στην αναδυόμενη ομορφιά της, στην δύναμη και τη δυνατότητά της να αυξήσει τη δημιουργικότητά μας, αλλά την ίδια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι αν δεν την απωθήσουμε θα μας κατακτήσει. Eγώ ενστερνίζομαι και τις δύο αυτές τάσεις».
Οι αποστάσεις από την τεχνολογία
Στη βιομηχανική επανάσταση, οι άνθρωποι κράτησαν αποστάσεις από την τεχνολογία, μεγαλύτερες απ’ όσες κρατούμε εμείς σήμερα. «Στο παρελθόν η παρουσία της τεχνολογίας ήταν μικρή και εύκολα μπορούσε να χειραγωγηθεί. O Αλαν Κέι ορίζει ως τεχνολογία κάθε τι που έχει εφευρεθεί μετά τη γέννησή μας. Για τους περισσότερους ανθρώπους, τον περισσότερο καιρό στο παρελθόν υπήρχε πολύ λίγη τεχνολογία που είχε εφευρεθεί μετά τη γέννησή τους. Mόνο στη γενιά μας η τεχνολογία έχει διαποτίσει κάθε πλευρά της ζωής μας…
Oι ρυθμοί εισδοχής της τεχνολογίας στην κοινωνία ήταν πολύ χαμηλότερη. Tο τηλέφωνο χρειάστηκε 100 χρόνια από την εφεύρεσή του για να έχει την ίδια διεισδυτικότητα στα νοικοκυριά, όση απέκτησε η καλωδιακή τηλεόραση σε 25 χρόνια. Oι άνθρωποι απωθούσαν περισσότερο την τεχνολογία τότε· σήμερα επιταχύνουμε την αποδοχή της…
Ετσι, παλιότερα η τεχνολογία ήταν οριακή ως πολιτιστική ατμομηχανή. Mπορούσε πιο εύκολα να απωθηθεί… Oι τεχνολογίες που σήμερα κατασκευάζουμε (δικτυακές τεχνολογίες) είναι πιο δυναμικές, πιο δόλιες, πολύ περισσότερο αυτάρκεις, πιο διεισδυτικές και είναι πλέον πιο πιθανό να εφαρμόσουν τη δική τους δυναμική στις καταστάσεις…
Τώρα εισάγουμε τη δικτυακή τεχνολογία σε κάθε χωριό του πλανήτη. Aς αναρωτηθούμε ποιο είδος οικονομίας η τεχνολογία αυτή προωθεί. H απάντησή μου είναι: ενισχύει τις ανθρώπινες σχέσεις, την εμπιστοσύνη και την ανθρώπινη φροντίδα, αλλά με πολύ εμπορικό προσανατολισμό. Eίναι δυνατόν να γίνουν όλα τα υπόλοιπα χωρίς αυτόν τον εμπορικό προσανατολισμό; Θα έλεγα: “ναι, μπορεί, αλλά δεν είναι πιθανόν αν κρίνουμε από το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι σήμερα”… Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτή η διεισδυτική δικτυακή τεχνολογία (η οποία κάνει όλο και περισσότερα, με λιγότερη ύλη) καθορίζει πώς κινείται το χρήμα και δημιουργείται ο πλούτος. Aν κάποιος κατανοήσει τη λογική των δικτύων, θα καταλάβει και πώς λειτουργεί η νέα δικτυακή οικονομία.
Kαθώς η τεχνολογία αποκτά τη δική της ζωή, γίνεται πιο αυτόνομη, πρέπει να αναρωτηθούμε προς τα πού θέλουμε να πάει. Πρέπει να μάθουμε ποιες είναι οι προκαταλήψεις (που η τεχνολογία ενσωματώνει) και πόσο μπορεί να ελεγχθεί. Πρέπει να τα μάθουμε όλα αυτά για να ξέρουμε πώς και με πόση δύναμη πρέπει να την απωθήσουμε. Αλλιώς την απωθούμε στα τυφλά…».
Ιnfo
– Kevin Kelly, «New Rules for the New Economy», εκδ. Penguin
– Don Tapscott, «Η ψηφιακή οικονομία», εκδ. Leader Books
– Don Tapscott, «Ψηφιακή γενιά, Πώς μεταμορφώνει τον κόσμο μας», εκδ. Economica
Για κάποιους, αντικείμενα όπως οι κορνίζες με τις οικογενειακές φωτογραφίες και τα άλμπουμ από κάποιο ταξίδι λειτουργούν σαν δείκτες για το χαρακτήρα, την προσωπικότητα και το γούστο τους. Αποτελούν ένα ζωντανό προφίλ, που άλλοι αρκούνται στο να συντάξουν μέσα σε λίγα λεπτά στη σελίδα τους στο Facebook.
Οι «νοσταλγικοί» τύποι προτιμούν να διαβάζουν στην παραλία ή στο μετρό ένα βιβλίο που θα «μιλήσει» γι’ αυτούς μόνο και μόνο μέσω του εμφανούς τίτλου του. Σε πρόσφατο άρθρο του στο Vanity Fair, ο αυτοαποκαλούμενος «culture snob» Τζέιμς Ουόλκοτ – «πολιτισμένος σνομπ», σε ελεύθερη μετάφραση– γράφει: «Τα βιβλία δεν στολίζουν απλά ένα δωμάτιο, αλλά και την εμφάνισή μας. Βοηθούν στο να διαμορφώσουμε την ταυτότητά μας. Με την ταχύτητα όμως με την οποία εξελίσσεται η τεχνολογία, ρισκάρουμε να κυκλοφορούμε “πολιτιστικά γυμνοί” σε ένα αστικό δάσος, εντελώς εξαρτημένοι από τις διάφορες συσκευές μας. Καθώς απομακρυνόμαστε από τα οικεία αντικείμενά μας –και ψηφιοποιώντας τα πάντα– πλησιάζουμε ένα μέλλον τύπου Σταρ Τρεκ, όπου τα πάντα είναι προσβάσιμα σε μια τέταρτη διάσταση, σε απόσταση μερικών “κλικ”…». Ο ίδιος πλέκει ένα περίεργο μοιρολόι για τον επικείμενο χαμό εμβληματικών χώρων σαν το Barnes & Noble ή το Blockbusters, της τέχνης των εξωφύλλων και της βιβλιοδεσίας και όλων αυτών των αντικειμένων που αρνούνται να παραμερίσουν οι «νοσταλγικοί»…
Από διαφορετική σκοπιά, η Χόλι Μπέρμπαχ συλλογίζεται σε κείμενό της στο T: The New York Times Style Magazine: «Περνώντας δύο δεκαετίες ορίζοντας τον εαυτό μας μέσα από τα αποκτήματά μας, έχουμε ανάγκη τώρα να καταλάβουμε ποιοι είμαστε χωρίς αυτά». Κι ενώ ο Ουόλκοτ διαφωνεί, υποστηρίζοντας ότι θα εμφανιστούν νέα αποκτήματα, απλά όχι όπως τα ξέραμε, τουλάχιστον οι περισσότεροι μοιάζουν να βρίσκονται σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού του εαυτού τους σε σχέση με την εξέλιξη στην τεχνολογία, είτε μέσω της αποδοχής είτε της απόρριψης.
Πέρα από λογοτεχνικό έργο μεγάλης αξίας, το έπος είναι και ένας θησαυρός πληροφοριών για τις επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις των Ελλήνων την εποχή του Ομήρου.
Για πολλούς αιώνες τα ομηρικά έπη θεωρούνταν απλή καταγραφή μύθων των Ελλήνων της προϊστορικής εποχής, έως ότου ο Σλίμαν, στηριζόμενος σε πληροφορίες από την Ιλιάδα, κατόρθωσε να εντοπίσει τα ερείπια της αρχαίας Τροίας. Από την εποχή εκείνη τα ομηρικά έπη αντιμετωπίζονται με περισσότερη προσοχή από τον επιστημονικό κόσμο και αποτελούν πολλές φορές έναυσμα για ερευνητικές προσπάθειες. Ειδικότερα η Οδύσσεια έχει προσελκύσει για περισσότερα από 100 χρόνια το ενδιαφέρον επιστημόνων από πολλούς κλάδους των φυσικών επιστημών, όπως για παράδειγμα η Γεωλογία, η Παλαιοντολογία, η Φαρμακολογία και η Αστρονομία. Ο λόγος είναι ότι η Οδύσσεια περιέχει πληροφορίες για την Εποχή του Σιδήρου, που είναι μεταγενέστερη από την Εποχή του Χαλκού στην οποία αναφέρεται η Ιλιάδα. Ετσι κατά τεκμήριον μεταφέρει μεταγενέστερες και άρα πιο προηγμένες επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις.
Σήμερα το google κυκλοφορεί με το logo του σε έκλειψη.
Μια που σήμερα πολλοί άνθρωποι στράφηκαν προς τον ουρανό και με αφορμή την επέτειο της προσεδάφισης στη Σελήνη το PCW μας θυμίζει ότι:
Η προσεδάφιση στη Σελήνη δεν αποτέλεσε μόνο το μεγαλύτερο βήμα της ανθρωπότητας. Έδωσε, επίσης, το έναυσμα για τη δημιουργία νέων τεχνολογιών που αποτελούν πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας
Πριν από 40 χρόνια ο άνθρωπος έκανε το μεγαλύτερο βήμα, αφήνοντας το αποτύπωμά του στη Σελήνη. Οι τεχνολογίες που χρησιμοποιήθηκαν στην αποστολή ενέπνευσαν μετέπειτα καινοτομίες, οι οποίες έχουν γίνει πλέον κομμάτι της καθημερινής μας ζωής. Παρακάτω σας παραθέτουμε τις 10 σημαντικότερες τεχνολογίες που αποτέλεσαν απόρροια του διαστημικού προγράμματος.
Με στόχο την εύκολη μετακίνηση των ηλικιωμένων ακόμη και στις σκάλες, ο νεαρός σχεδιαστής Ντάνιελ Μολόι από το Πανεπιστήμιο Μόνας στην Αυστραλία δημιούργησε το Βoomer: ένα εργονομικό καροτσάκι παντός καιρού και… εδάφους! Ξεφεύγοντας από την αυστηρή μορφή μιας αναπηρικής καρέκλας ή ενός κλασικού βοηθήματος βάδισηςγνωστού και ως «πι»- το εύχρηστο εργαλείο «παντρεύει» τις όρθιες με τις καθιστές μετακινήσεις, καθώς από τη μία φέρει ένα άνετο κάθισμα και επαρκή στήριξη της πλάτης, ενώ από την άλλη διαθέτει βολικά χερούλια με φρένο για άμεση παρέμβαση κατά το περπάτημα.
Σχεδιασμένο με γνώμονα τη σταθερότητα, το ελαφρό Βoomer διαθέτει τη μοναδική δυνατότητα να προσφέρει στήριξη κατά την ανάβαση ή την κατάβαση σκαλιών. Το μυστικό, σύμφωνα με τον επινοητή του, εντοπίζεται σε ένα κουμπί με το πάτημα του οποίου οι μπροστινοί βραχίονες διπλώνουν προς το μέρος του χρήστη και οι τροχοί ανασηκώνονται, με αποτέλεσμα οι πίσω τροχοί να εφαρμόζουν πάνω στο σκαλί, διευκολύνοντας έτσι τη σταθερή ανάβαση.
Μια καινοτόμο τεχνολογία που επιτρέπει στον χρήστη να ελέγχει με τις σκέψεις του τις διασυνδεδεμένες ηλεκτρονικές συσκευές που θα βρίσκονται σε κάθε σπίτι εφηύρε πρόσφατα η ερευνητική ομάδα της εταιρίας G.Tec στην Αυστρία.
Πρόκειται για μια διεπαφή (interface) ανάμεσα στον εγκέφαλο και στον κομπιούτερ. Στο πλαίσιο του έργου, δημιουργήθηκε ένα πλήρες εικονικό (virtual) “έξυπνο” σπίτι, μέσα στο οποίο ο χρήστης κινείται σκεπτόμενος απλώς πού θέλει να πάει και τι να κάνει.
Ένας εξοπλισμός ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι συνδεμένος στο κεφάλι του και καταγράφει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου του μέσω ηλεκτροδίων προσαρμοσμένων στο κρανίο. Μετά από μια περίοδο μάθησης, το σύστημα ξέρει πλέον να αναγνωρίζει τα ξεχωριστά μοτίβα νευρωνικής δραστηριότητας που αντιστοιχούν στις διαφορετικές σκέψεις-προθέσεις (στο άναμμα του φωτός, στην αλλαγή καναλιού στην τηλεόραση, στο κλείσιμο της πόρτας κλπ).
Η δυνατότητα κίνησης και ελέγχου των αντικειμένων σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, στη συνέχεια θα “μεταφράζεται” στις αντίστοιχες δράσεις στο πραγματικό περιβάλλον του “έξυπνου” σπιτιού (το φως θα ανάβει, το κανάλι θα αλλάζει, η πόρτα θα κλείνει κλπ).
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η νέα τεχνολογία θα βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης των ΑΜΕΑ. Για παράδειγμα, άτομα που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό και φέρουν πλέον τεχνητό άκρο, μαθαίνουν να το χρησιμοποιούν και να το ελέγχουν με τη σκέψη τους, άτομα που κινούνται με αναπηρικό καροτσάκι μαθαίνουν σταδιακά να περπατάνε σε εικονικό περιβάλλον ή να μετακινούνται με το καροτσάκι τους, αφού είναι ασφαλέστερο να μην ξεκινάνε κατευθείαν τη μάθησή τους σε πραγματικές συνθήκες, καθώς κάθε λάθος τους θα ήταν επικίνδυνο.
Με τη βοήθεια ενός τρανζίστορ έγινε, πριν από 15 χρόνια, το πιο «προχωρημένο», για την εποχή του, περιστατικό αντιγραφής.
Εκείνη την εποχή είχαν ξεκινήσει να μεταδίδονται τα θέματα μέσω ραδιοφώνου και ο υποψήφιος, μαθητής σε Λύκειο της Θεσσαλονίκης, είχε κρύψει το ραδιοφωνάκι του μέσα στο πουκάμισό του. Κατά την απολογία του, βέβαια, ισχυρίστηκε πως το έκανε γιατί ήθελε να ακούσει μουσική.
Δέκα χρόνια μετά, μια μαθήτρια στη Μάνδρα πιάστηκε στις πανελλήνιες με πιο σύγχρονο σκονάκι: είχε προσπαθήσει να αντιγράψει με τη βοήθεια κινητού τηλεφώνου, ακουστικού και μικροφώνου.
Το πιο προηγμένο σκονάκι υψηλής τεχνολογίας ήταν ιδέα ενός 19χρονου. Στις πανελλήνιες του 2005 ο υποψήφιος, με τη βοήθεια ασύρματης κάμερας-στυλό, σκάναρε τα θέματα και τα έστελνε -μέσω κεραίας λήψεως σήματος με καλώδιο 30 μέτρων- στον φορητό υπολογιστή δύο φίλων του. Στόχος ήταν να λάβει τις λύσεις στο κινητό του τηλέφωνο. Ο διευθυντής του σχολείου, όμως, παρατήρησε το ύποπτο καλώδιο και το «κουβάρι της αντιγραφής» ξετυλίχτηκε πριν προλάβει να αντιγράψει.
Οσο η πιστή μεταφορά του βιβλίου στο γραπτό θα αποτελεί κριτήριο επιτυχίας τόσο οι εξεταζόμενοι θα προσβλέπουν στην ευεργετική του συνδρομή. Οι μαθητές του 21ου αιώνα έχουν προσπεράσει τις παραδοσιακές μεθόδους αντιγραφής. Τη θέση του τσαλακωμένου στη σφιχτή παλάμη σημειώματος έχουν πάρει προηγμένα σκάνερ και τεχνολογικά ευρήματα. Με υπομονή αρχαιολόγου σε ανασκαφή και μεράκι Κινέζου μάστορα, η μαθητιώσα νεολαία παίρνει διδακτορικό στη φαντασία και τη στρατηγική. Το τοπ-10 των δημοφιλέστερων σκονακίων
1 Το χαρτάκι
Η κλασική μέθοδος. Ολόκληρα βιβλία σε χειρόγραφες σμικρύνσεις κρύβονται στις κάλτσες, στις τσέπες, μέσα στην μπλούζα, κάτω από τη φούστα, στα μαλλιά του μπροστινού, στην τρύπα στον τοίχο.
2 Το «συνεργείο»
Οι υποψήφιοι έχουν μπει στην αίθουσα και έχουν ήδη πάρει τα θέματα. Ο συνεργός απ’ έξω καταφέρνει να τα μάθει, τα λύνει και αφήνει τις απαντήσεις στις τουαλέτες.
3 Το θρανίο
Ο παράδεισος του σκονακίου. Λίγα τετραγωνικά εκατοστά ελεύθερα φτάνουν για να γραφτεί ακόμα και ολόκληρο κεφάλαιο.
4 Δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι
Ο «δράστης» έχει γράψει το κείμενο στο μαγνητοφωνάκι και την ημέρα των εξετάσεων καλωδιώνεται, κρύβει το μαγνητοφωνάκι και ακούει την «απαγγελία».
5 Η «prison break» εκδοχή
Σκονάκια γραμμένα στο πόδι, από τον αστράγαλο μέχρι τη μέση της γάμπας, στον καρπό του χεριού, στο μπούστο, στον μηρό, ανάλογα με την έμπνευση.
6 Το κινητό
Οι λύσεις κυκλοφορούν μέσω SMS, είτε αποθηκεύονται στο σημειωματάριο του τηλεφώνου.
7 Η μέθοδος της πινέζας
Το σκονάκι, γραμμένο σε ένα στρογγυλό χαρτόνι, στερεώνεται κάτω από το θρανίο με πινέζα και εμφανίζεται κατά το δοκούν.
8 Η αόρατη γραφή
Με ένα στυλό από το οποίο έχει τελειώσει η μελάνη «ξεπατικώνεται» το κείμενο πάνω σε μια άσπρη κόλλα. Η πίεση που ασκείται στο χαρτί είναι τόση ώστε να μπορούν να διακρίνονται οι λέξεις. Την ώρα της εξέτασης, η κατάλευκη (και ξεπατικωμένη) σελίδα λειτουργεί ως «πρόχειρο».
9 Το σκονάκι «Κορπή»
Ενας μαθηματικός τύπος χαραγμένος στο θρανίο, ο αόριστος β’ του τάδε ρήματος σ’ ένα χαρτάκι, ο ορισμός της τραγωδίας πάνω στη γομολάστιχα. Ποιος δεν έχει κάνει σκονάκι, έστω μια φορά; Η αντιγραφή, άλλωστε, είναι σχεδόν συνώνυμο των εξετάσεων.
Από ένα μπουκαλάκι νερού αφαιρείται η ετικέτα και περνάει από σκάνερ υψηλής ανάλυσης. Μέσω του προγράμματος «photoshop» σβήνουν τα γράμματα που υπάρχουν πάνω στο μπουκάλι (τα συστατικά, τα τηλέφωνα εξυπηρέτησης, κλπ.) και αντικαθιστώνται από το κείμενο. Στη συνέχεια, η νέα ετικέτα εκτυπώνεται και τοποθετείται κανονικά πάνω στο μπουκαλάκι.
10 Για γκατζετάκηδες
Με λάστιχα και συρματάκια εφαρμόζεται ένα «συρταράκι» κάτω από το καντράν του ρολογιού, μέσα στο οποίο κρύβεται το σκονάκι. Οι λάτρεις της τεχνολογίας έχουν χρησιμοποιήσει από στυλό-σκάνερ μέχρι pc-pocket και bluetooth.
Ένα εκατομμύριο εκατόν εβδομήντα επτά χιλιάδες πεντακόσια ευρώ (€1.177.500). Τόσα χρήματα κοστίζει ο εξοπλισμός που προμηθεύθηκε η ελληνική Βουλή προκειμένου να ικανοποιήσει… τις ανάγκες της. Το ποσό αντιστοιχεί στο νέο πόρταλ του Κοινοβουλίου και διατίθεται απλόχερα για την αγορά κορυφαίων ηλεκτρονικών συστημάτων.
Από το €1.177.500, το ποσό των €96.218,50 αντιστοιχεί στην κατάρτιση χρηστών και διαχειριστών της διαδικτυακής πύλης και της σχετικής υποδοµής και συγχρηµατοδοτείται σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταµείο και κατά 20% από εθνικούς πόρους. Το ποσό των €893.277,30 ευρώ αντιστοιχεί στην ανάπτυξη της διαδικτυακής πύλης και σχετικές µελέτες. Και τα δύο προγράμματα συγχρηµατοδοτούνται σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταµείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και κατά 20% από εθνικούς πόρους.
Τα παραπάνω αποτελούν τα βασικά σημεία που περιλαμβάνονται στις 275 σελίδες της προκήρυξης του διαγωνισμού. Χρησιμοποιώντας ως μέτρο σύγκρισης αντίστοιχα ειδησεογραφικά portal μεγάλων ιδιωτικών ομίλων, τεχνικοί σύμβουλοι χαρακτηρίζουν το κόστος της διαδικτυακής πύλης της Βουλής «εξωφρενικό».
Θα αποτελούσε ευχάριστη έκπληξη αν ο χώρος της τεχνολογίας που σχετίζεται με το κράτος ξέφευγε των κανόνων της ανεπάρκειας και της διαφθοράς που καθορίζουν σχεδόν τα πάντα στο ελληνικό Δημόσιο. Αποτελεί κοινό μυστικό σε όσους ασχολούνται με τις τεχνολογίες ότι το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που καλόπιστα διοχετεύτηκαν σε επενδυτικά και ερευνητικά προγράμματα πήγε στον βρόντο.
Αλλά ας μην πάμε μακριά. Μήπως δεν έχουμε δει ανάλογα νούμερα και στους δικτυακούς τόπους της εκπαίδευσης; Και να λειτουργούσαν… κάτι σαν την εικόνα μας…
Ο προσωπικός υπολογιστής θα εκτελεί χρέη τηλεόρασης, η τηλεόραση θα έχει δυνατότητες υπολογιστή, το κινητό τηλέφωνο θα χρησιμεύει ως PC, το Διαδίκτυο θα είναι τρισδιάστατο, η παραδοσιακή τηλοψία θα αποτελεί παρελθόν και ο ιντερνετικά «υπανάπτυκτος» ευρωπαϊκός Νότος θα έχει ανέλθει στο επίπεδο του τεχνολογικά προηγμένου Βορρά.
Αυτά, μεταξύ άλλων, πρόκειται να λάβουν χώρα στη Γηραιά Ηπειρο (και όχι μόνο) μέσα στην επόμενη τετραετία, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Microsoft ονόματι «Η Ευρώπη Συνδέεται, Ευρωπαϊκές Διαδικτυακές Τάσεις του Σήμερα και του Αύριο». Δοκιμάζοντας να διαβλέψουν το (κοντινό) μέλλον με μπούσουλα το ευρυζωνικό παρόν, οι υπεύθυνοι της εταιρείας έβαλαν στο μικροσκόπιο τον ψηφιακό βίο της Γηραιάς Ηπείρου και κατέληξαν στα ακόλουθα:
Το πλήθος των ευρυζωνικών συνδέσεων αυξήθηκε την τελευταία πενταετία στην Ευρώπη κατά 95%, ξεπερνώντας τα 85 εκατομμύρια το 2008, από 44 εκατομμύρια που ήταν το 2005, ενώ ο αριθμός των Ευρωπαίων κυβερνοναυτών υπολογίζεται σήμερα σε περίπου 390 εκατομμύρια (ποσοστό 48,5% επί του συνολικού πληθυσμού). Αυτή ακριβώς «η έκρηξη ευρυζωνικότητας έρχεται σε συνδυασμό με την ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας να αλλάξει τα μοτίβα της καταναλωτικής συμπεριφοράς και να μεταμορφώσει το τοπίο των παραδοσιακών ΜΜΕ», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η Μicrosoft.
Επί του παρόντος, οι Ευρωπαίοι πολίτες του διαδικτύου «αλωνίζουν» online κατά μέσο όρο 8,9 ώρες την εβδομάδα, 27% περισσότερο σε σύγκριση με το 2004. Αντιθέτως, ο χρόνος που αφιερώνουν σε τηλεόραση, ραδιόφωνο και έντυπα, στην καλύτερη περίπτωση παρέμεινε στάσιμος.
Ως εκ τούτου, για πρώτη φορά στα χρονικά, το 2010, ο κάθε κυβερνοναύτης θα περνά περισσότερες ώρες μπροστά στην οθόνη ενός on line υπολογιστή (14,2 ώρες εβδομαδιαίως) παρά μπροστά στην τηλεόραση (11,5 ώρες την εβδομάδα), ενδεχόμενο το οποίο ωστόσο, σημαίνει το τέλος όχι της TV αλλά του παραδοσιακού τρόπου τηλοψίας. Το PC εξελίσσεται σταδιακά σε «προσωπική, φορητή τηλεόραση».
Ενδεικτικές των εξελίξεων είναι οι απαντήσεις στην ερώτηση «ποια είναι η συσκευή τεχνολογίας χωρίς την οποία δύσκολα θα αντέχατε», σύμφωνα με τις οποίες, το 45% των νέων ενηλίκων «δεν κάνει χωρίς» υπολογιστή και το 28% δεν φαντάζεται τον εαυτό του χωρίς κινητό τηλέφωνο, ενώ μόλις το 11% δεν θα άντεχε χωρίς τηλεόραση.
Εάν η Κίνα είναι η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, η Ιαπωνία αντίθετα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στην υπογεννητικότητα. Τα στατιστικά δεδομένα μάλιστα προβλέπουν ότι μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια ο πληθυσμός της θα μειωθεί στο 1/3, δηλαδή από 127 εκατομμύρια που είναι σήμερα θα μειωθεί στα 44 εκατομμύρια. Οι κυβερνήσεις πάντως δεν ανησυχούν γιατί απ’ ό,τι φαίνεται έχουν βρει τη λύση στο πρόβλημα: αντικαθιστούν τους ανθρώπους με ρομπότ! Αυτό επισημαίνει σε ρεπορτάζ του ο Ιαπωνο-Αμερικανός δημοσιογράφος και τηλεοπτικός παραγωγός Adam Yamaguchi, μέλος της βραβευμένης ομάδας «Vanguard» του Current TV, ανεξάρτητου καλωδιακού τηλεοπτικού δικτύου που ιδρύθηκε το 2005 από τον τέως αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, και εκπέμπει, μέχρι στιγμής, σε ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Ιρλανδία και Ιταλία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Yamaguchi, που προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες με τον καυστικό τίτλο «Ιαπωνία: έθνος από ρομπότ», τα τελευταία τριάντα χρόνια σημειώθηκε μια δραματική μείωση των γεννήσεων στην Ιαπωνία. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην επικράτηση κοινωνικών μοντέλων που ευνοούν και τελικά επιβάλλουν την επαγγελματική αποκατάσταση σε βάρος της οικογενειακής.
Η ταύτιση της ατομικής επιτυχίας με την εργασιακή επιτυχία, σε συνδυασμό με τη χειραφέτηση των γυναικών και ταυτόχρονα την εργασιακή απομόνωσή τους όταν αποφάσιζαν να αποκτήσουν παιδιά, καθώς και η γενικευμένη αβεβαιότητα για το μέλλον, έστρεψαν τους νέους και των δύο φύλων στην αποκλειστική αφοσίωση στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Αυτό με τη σειρά του ευνόησε την επιλογή της εργένικης ζωής και τη συστηματική αναβολή της όποιας προοπτικής ή επιθυμίας για γάμο και κυρίως για τεκνοποίηση.
Πέρα όμως από τα υποκειμενικά προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, η συρρίκνωση του ιαπωνικού πληθυσμού λόγω της υπερεργασίας δημιουργεί επιπλέον και ιδιαίτερα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως μείωση του εργατικού δυναμικού της χώρας και επαπειλούμενη κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, εξαιτίας των αυξημένων απαιτήσεων μιας κοινωνίας υπερηλίκων.
Για την αντιμετώπιση αυτών των σοβαρών προβλημάτων έγιναν προσπάθειες τόσο στον τομέα της ενίσχυσης των γεννήσεων, με την παροχή κινήτρων σε νέα ζευγάρια, όσο και στον τομέα της ενσωμάτωσης των οικονομικών μεταναστών. Οι προσπάθειες αυτές όμως δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Και ίσως γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις στράφηκαν σε πιο «πρακτικές» λύσεις: αποφάσισαν να αυτοματοποιήσουν ακόμη και την ανθρώπινη παρουσία, αντικαθιστώντας τους ανθρώπους με ανδροειδή, μηχανικά πλάσματα φτιαγμένα κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, δηλαδή με ανθρωπόμορφα ρομπότ. Και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου, δεδομένης της υψηλής τεχνολογίας και τεχνογνωσίας που διαθέτουν στον τομέα αυτό.
Ηδη υπάρχουν ρομπότ-καμαριέρες, ρομπότ-γραμματείς, ρομπότ-ρεσεψιονίστ, ρομπότ-συνοδοί και ρομπότ-δασκάλες, ενώ μελετάται η δημιουργία ακόμη και «ρομποτικών alter ego» για όσους επιθυμούν να βρίσκονται συγχρόνως σε πολλά ραντεβού. Από το στάδιο αυτό μέχρι την κατασκευή ρομπότ-παιδιών η απόσταση δεν είναι και τόσο μεγάλη.
Το World Builder είναι μια βραβευμένη ταινία μικρού μήκους, φτιαγμένη από τον Bruce Branit, που είναι ευρύτερα γνωστός ως Co-Creator of “405″.
Με μόλις μιας μέρας γυρίσματα, αλλά με σχεδόν 2 χρόνια δουλειά στη διαδικασία του post production, ο Branit παρουσιάζει την ιστορία ενός παράξενου άνδρα που “χτίζει” από την αρχή έναν ολόκληρο κόσμο, για την γυναίκα που αγαπά, χρησιμοποιώντας ολογραφικά εργαλεία. Η ταινία κερδίζει άμεσα το ενδιαφέρον του θεατή και αφήνει τη φαντασία να καλπάσει για το πού μπορεί να φτάσει στο μέλλον, ο συνδυασμός της τεχνολογίας με την πραγματικότητα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Το youtube συμπλήρωσε πέντε χρόνια λειτουργίας. Ακολουθούν τα γνωστά για το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον επικοινωνίας, τη δημιουργία των προσωπικών καναλιών, τη δημοσιογραφία των πολιτών και το τέλος των πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτά έχουν απασχολήσει όσους και τα βίντεο που δείχνουν παιδάκια και γατάκια σε ξεχωριστές στιγμές. Αν μάλιστα το παιδάκι είναι μαζί με το γατάκι, τότε η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη. Οχι, δεν είναι αυτό το γούστο του πλανήτη. Απλώς οι Αμερικανοί στο δίκτυο είναι πολλοί περισσότεροι και τους αρέσει να συμμετέχουν.
Άρθρα (RSS)