Η εικόνα του μέλλοντός μας -φανταστείτε την ελαφρώς επιδεινωμένη στα 40 χρόνια υπηρεσίας: Ρυτίδες, κώφωση από το κουδούνι και τα ουρλιαχτά προς τους μαθητές, σπασμένα δόντια από τις μάχες για την “αναβάθμιση” της παιδείας, νεύρωση στομάχου από την καταπίεση αισθημάτων οργής προς τους γονείς και μαθητές, κράμπες στα δάχτυλα από το γράψιμο με την κιμωλία και τις διορθώσεις, ανατομικά παπούτσια για την πολύωρη ορθοστασία, μαλλιά τρελής, (του Σαγιώ) κακή όραση από την προσπάθεια αποκρυπτογράφησης του κακού γραφικού χαρακτήρα των μαθητών, αφωνία λόγω της διαρκούς επανάληψης (μητρός πάσης μαθήσεως) των παραδόσεων, κακή σωματική στάση, κακόγουστη ένδυση λόγω του γλίσχρου μισθού, απώλεια ενός χεριού στο εργαστήριο τεχνολογίας.
Περιέργως πως, η ΟΛΜΕ αποφάσισε να συντάξει ένα αξιοπρεπές κείμενο:
Υπενθυμίζουμε πως η ίδια η Κυβέρνηση το 2002 προχώρησε στην ψήφιση του Ν. 3075/5-12-2002 (άρθρο 5 παρ. 4), με την οποία αναγνώρισε, εν μέρει, την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος των εκπαιδευτικών, θεσμοθετώντας τη δυνατότητα συνταξιοδότησής τους με 30 χρόνια υπηρεσίας μετά τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας τους (εφόσον είχαν διοριστεί μετά το 1983) ή του 55ου (για
όσους είχαν διοριστεί προ του 1983).
Η ίδια η αιτιολογική έκθεση του Ν. 3075/2002, που καθιέρωνε την ειδική ρύθμιση για τους εκπαιδευτικούς, τεκμηρίωνε την ανάγκη ειδικής αντιμετώπισης των εκπαιδευτικών ως εξής: «Οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διορίζονται κατά κανόνα σε μεγάλη ηλικία με αποτέλεσμα να συμπληρώνουν το κατά περίπτωση όριο ηλικίας συνταξιοδότησης σε μεγάλη ηλικία (65 ή και 67 ετών). Επειδή η διδασκαλία σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε αυτή την ηλικία αποβαίνει σε βάρος του διδακτικού και εκπαιδευτικού έργου με τις προτεινόμενες διατάξεις παρέχεται η δυνατότητα στους ανωτέρω εκπαιδευτικούς που έχουν συμπληρώσει τριακονταετή πραγματική συντάξιμη υπηρεσία να λαμβάνουν σύνταξη, όσοι μεν έχουν διορισθεί μέχρι 31/12/1982 μετά τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας τους, όσοι δε έχουν διορισθεί από την 1/1/1983 και εφεξής μετά τη συμπλήρωση του 60ου έτους της ηλικίας τους».
Τώρα η κυβέρνηση καταργεί αυτή τη διάταξη με το άρθρο 6, παρ. 5 του συζητούμενου νομοσχεδίου, αναγκάζοντας τους εκπαιδευτικούς να εργάζονται στη σχολική τάξη για 40 χρόνια, ακόμα και μέχρι τα 70 τους. Είναι κατανοητό ότι οι επιπτώσεις αυτού του μέτρου θα είναι πιο οδυνηρές στην ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου παρά στα εργασιακά μας δικαιώματα.
Όλοι αντιλαμβάνονται τις οδυνηρές επιπτώσεις που θα έχει αυτό το μέτρο στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Με τη διόγκωση του ποσοστού του γηρασμένου εκπαιδευτικού προσωπικού είναι φανερό πως η διδασκαλία υποβαθμίζεται, με σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, ενός έργου εξαιρετικά σύνθετου και σημαντικού.
Με τη γήρανση του εκπαιδευτικού προσωπικού διευρύνεται το ηλικιακό και πολιτισμικό χάσμα μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων με αποτέλεσμα να καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη η μεταξύ τους επικοινωνία.
Είναι, εξάλλου, επιστημονικά τεκμηριωμένο από ελληνικές και ευρωπαϊκές έρευνες ότι ο δείκτης απόδοσης των εκπαιδευτικών ως προς τη διδακτική πράξη ακολουθεί πτωτική πορεία μετά την ηλικία (κατά μέσο όρο) των 56 ετών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρατηρείται μια επιβάρυνσή τους λόγω κόπωσης, συνθηκών εργασίας και δημιουργίας, ενίοτε, ψυχολογικών προβλημάτων.
Σύμφωνα τις έρευνες αυτές, οι εκπαιδευτικοί, υπόκεινται περισσότερο από άλλες επαγγελματικές ομάδες στον κίνδυνο της επαγγελματικής εξάντλησης/εξουθένωσης (burnout), με αποτέλεσμα να μειώνεται η απόδοση πολλών εκπαιδευτικών με την πάροδο του χρόνου.
Βέβαια εξάντλησε όλη την αγωνιστική ετοιμότητά της κι έτσι της διέφυγε άλλη μία ευκαιρία.
Βλέπετε εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε “λειτουργοί” μόνο στις απεργίες. Τώρα στην απογραφή είμαστε μόνο δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι δικαστικοί, οι πανεπιστημιακοί φρόντισαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από το σωρό προλειαίνοντας το έδαφος για επιπλέον αμοιβές στο επερχόμενο ενιαίο μισθολόγιο.
Όμως κάθε κλάδος έχει τους συνδικαλιστές που του αξίζει…
Άρθρα (RSS)
Καλά τα λες Terra μου , το θέμα είναι :ακούει κανείς; Παίρνουν μέτρα χωρις να σκέπτονται τις συνέπειες που θα έχουν. Να χαίρονται το Νέο Σχολείο τους με τους γηρασμένους εκπαιδευτικούς ! Θα ήθελα να εργαστώ άλλα 2-3 χρόνια ακόμη αλλά επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να συνταξιοδοτηθώ (διότι εργάζομαι από το 1981 ) θα το κάνω, παρόλο που φεύγω με 26 χρόνια. Δεν με απασχολούν τα χρήματα που θα χάσω αλλά αισθάνομαι οτι με διώχνουν . Φεύγω για λόγους αξιοπρέπειας . Δεν μπορεί ένας καθηγητής 60 & 65 χρονών να εργάζεται σε τάξη με 30 μαθητές.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Τα λέμε , Αργυρή – arganasta
Αυτά που έχω να πω είναι 1) εκείνοι χάνουν που φεύγεις 2) όσο κι να λυπάμαι που φεύγεις τόσο σε ζηλεύω, γιατί αυτά που βλέπω να έρχονται στην εκπαίδευση μόνο καλά δεν είναι.
Ελπίζω πάντως να συνεχίσεις να μπλογκάρεις… θέματα έχουμε πολλά. Ισως τελικά τώρα που θα είσαι πιο χαλαρή καταφέρουμε να πιούμε εκείνον τον καφέ με τη Sine…
Terra μου ,
τον καφέ με τη Sine…θα τον πιούμε σίγουρα σε διαβεβαιώ & όχι μόνο! Τώρα όσον αφορά τη συνταξιοδότηση δεν κάνω τίποτε άλλο όλο τον Ιούλιο απο το να σκέφτομαι τα υπερ & τα κατά : να φύγω ή να μείνω: Αίτηση παραίτησης υπέβαλα 1η Ιουλίου σε 7 ημέρες παίρνω την οριστική απόφαση.
Δεν μπορώ να σου πω από τώρα αν θα συνεχίσω να μπλογκάρω στο Σχολικό Δίκτυο , θα ασχολούμαι με το Διαδίκτυο σίγουρα , Τwitter, to Facebook , to blip fm….έχω πολλά ενδιαφέροντα μέχρι και ραπτική & δεν πιστεύω οτι θα πλήξω αν θα συνταξιοδοτηθώ!
Σου εύχομαι τα καλύτερα & καλή ξεκούραση μέχρι το Σεπτέμβρη ! 🙂