Θέµα της εισήγησης είναι ο εκσυγχρονισµός της διδασκαλίας της γλώσσας στη Δευτεροβάθµια εκπαίδευση µε την κατάλληλη αξιοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχουν οι νέες τεχνολογίες.
Στα πλαίσια της εισαγωγής των φορητών υπολογιστών στην εκπαίδευση με το πρόγραμμα ψηφιακή τάξη επιχειρείται η συσχέτιση θεωρητικών προσεγγίσεων στην διδασκαλία της γλώσσας με εφαρμογές στον τομέα των νέων τεχνολογιών. Παρουσιάζονται διδακτικά παραδείγματα και προτάσεις για την αξιοποίηση των ΤΠΕ με έμφαση στο μάθημα της γλώσσας της Α΄γυμνασίου.
Εφαρμογές του web 2.0 στα φιλολογικά μαθήματα-μέρος 1ο
Εφαρμογές του web 2.0 στα φιλολογικά μαθήματα-μέρος 2ο
Χτες ενημέρωσα το σύλλογο των καθηγητών για το δίκτυο σχολικής καινοτομίας και τα επιμορφωτικά προγράμματα. Πάντα κάποιοι δείχνουν ενδιαφέρον αλλά σκέφτονται “τι τα θες τώρα… γιατί να μπλέξω;” Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι οι οποίοι νιώθουν την ανάγκη να θεωρητικοποιήσουν τη στάση τους και προβάλλουν τις απόψεις τους με στεντόρεια τη φωνή. Χτες λοιπόν η συνάδελφος επικαλέστηκε την εμπειρία της από την Αγγλία την εισαγωγή των λάπτοπ. Στην Αγγλία μας πληροφόρησε απέτυχε το σύστημα. Προσωπικά δεν γνωρίζω τοιούτον τι. Αλλά όλο και κάποιο paper θα έχει διαβάσει…
Αν φυσικά είχε συζητήσει ποτέ μαζί μου ίσως να ήξερε τις απόψεις μου για την εισαγωγή των λάπτοπ στην Α΄Γυμνασίου. Δεν θέλησα να απαντήσω εκείνη την ώρα. Δεν θα είχε άλλωστε και νόημα. Αυτό πάντως που θα είχα επισημάνει είναι ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια ζητήματα. Άλλη η έννοια του δημόσιου και του ιδιωτικού στην Αγγλία άλλη στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα το δημόσιο αγαθό ουσιαστικά δεν υφίσταται. Είναι απλά απαλλοτριώσιμο. Περιμένει την ώρα του για να περάσει στη σφαίρα του ιδιωτικού. Οπότε ίσως έχει κάποιο νόημα να δοθεί το προσωπικό λαπιτόπι σε κάθε μαθητή. Στην περασμένη κυβερνητική αλλαγή αρκετά λαπιτόπια και βιντεοπροβολείς πέρασαν στη σφαίρα του ιδιωτικού εν μία νυκτί. Εχω κρατήσει ακόμα μερικούς σειριακούς αριθμούς. Εύχομαι να μην επαναληφθεί το φαινόμενο σε μία νέα κυβερνητική αλλαγή.
Αλλά ας επανέλθουμε. Δεν θα κουραστώ να μιλώ για την τεχνολογική επανάσταση που συντελείται διαρκώς γύρω μας. Για το παγόβουνο που έρχεται και δεν το βλέπουμε. Οι μαθητές μας έχουν μεταναστεύσει από καιρό στην κυβερνοχώρα. Θα τους συναντήσουμε ή θα επιμείνουμε στην παραδοσιακή διδασκαλία; Οταν μετά μπουν στις αίθουσες με τα μυδράλια τι θα έχουμε να λέμε;
Το βράδυ στον Ιανό σε μία παρουσίαση βρέθηκε ο συνάδελφος που εξέφρασε την αγωνία του πλήθους. “Με αυτά που μας δείξατε¨ είπε, “θα έπρεπε να τραπούμε σε φυγή. Πώς να γίνουμε τόσο εξπέρ ώστε να τα κάνουμε όλα αυτά;”. Και χειροκροτήθηκε ίσως και περισσότερο από κάποιους ομιλητές.
Η παρουσίαση αφιερωμένη εξαιρετικά…
Υπομνηματισμός: Στην Αγγλία λουδίτες ονομάστηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα οι οπαδοί του λεγόμενου «βασιλιά Ludd», μη υπαρκτού προσώπου ενδεχομένως, οι οποίοι είχαν κηρύξει πόλεμο εναντίον των μηχανών και της τεχνολογίας γενικότερα. Επρόκειτο για υφαντουργούς που ένιωθαν να χάνουν τις δουλειές τους λόγω της εμφάνισης των υφαντικών μηχανών. Σήμερα ονομάζουμε νεο-λουδίτες εκείνους που είτε επειδή έχουν προσωπικά κίνητρα (όπως οι αυθεντικοί λουδίτες) είτε επειδή πιστεύουν ότι έχουν διακρίνει την αλήθεια, αντιμάχονται την τεχνολογία σε όλες της τις εκφάνσεις.
«Ολα είναι μια φλόγα, καιγόμαστε επί μια ζωή και με μικρά και με μεγάλα. Νομίζω πως και τα μικρά πράγματα ακόμη, φωτιές καλλιεργούν μέσα μας».
Η Κική Δημουλά κατεβαίνει τα σκαλιά του «Υπογείου» (Θέατρο Τέχνης) για να βρεθεί στη σκηνή. Το ποιητικό σύμπαν της γίνεται υλικό μιας «συλλεκτικής» παράστασης με τίτλο «Χρονικό Διάστημα», που θα δοθεί μόνο για δύο βραδιές, στις 12 και 13 Οκτωβρίου, με μία ερμηνεύτρια: Τη Λουκία Μιχαλοπούλου.
Η ηθοποιός ξεκίνησε να δουλεύει με τη βοήθεια της σκηνοθέτιδος Μαρίας Ξανθοπουλίδου ψηλαφιστά, μέσα από ελεύθερους αυτοσχεδιασμούς, αλλά και με τις μουσικές του Lolek. «Η αγωνία της ισορροπίας» την κατέτρωγε .«Επρεπε να ισορροπήσω πάνω σε σκοινί. Ετσι προέκυψε και η ιδέα του σχοινοβάτη», εξηγεί η Μιχαλοπούλου. «Είμαι μια γυναίκα σε μια διαδρομή πάνω σε τεντωμένα σκοινιά. Μια γυναίκα παγιδευμένη στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου, που προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη φυσική μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης».
Τα ποιήματα που επέλεξε διακρίνονται για την… κοινή αγωνία: «Τη συμφιλίωση με το τέλος. Τη συμφιλίωση με τον θάνατο – είτε είναι φυσικός είτε ψυχικός. Τη συμφιλίωση με τον χρόνο. Αλλά υπάρχει και ο περαστικός έρωτας. Αυτό που με τρελαίνει στην ποίηση της Δημουλά είναι το κλείσιμο του ματιού, η ειρωνεία και ο αυτοσαρκασμός. Αυτή η συνεχής ανατροπή. Ακόμη και στην αντιμετώπιση του χρόνου».
Τη δική τους θέση στο facebook θα διεκδικήσουν οσονούπω οι υπό εξαφάνιση γορίλλες της Ουγκάντα και μάλιστα με τη βοήθεια διασήμων του Χόλιγουντ, που τους αγαπούν και θέλουν να συμβάλουν στην προστασία τους. Η κυβέρνηση της Ουγκάντα προετοιμάζει το σχετικό προγραμματάκι που θα επιτρέπει στους χρήστες του γνωστού site κοινωνικής δικτύωσης να συμπεριλάβουν στους φίλους έναν γορίλλα. Θα τον διαλέξουν οι ίδιοι, μέσα από μια γκάμα φωτογραφιών του, όπου θα εκτίθενται όλες οι δραστηριότητές του και θα αναπτύσσεται το βιογραφικό του και με μόλις ένα ευρώ εν είδει συνδρομής θα μπορούν να τον περιλάβουν στο site τους, φίλο μεταξύ φίλων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι αξιωματούχοι της αφρικανικής πατρίδας του γορίλλα ευελπιστούν ότι θα ενισχύσουν τα οικονομικά τους για τη χρηματοδότηση της προστασίας των μακρινών εξαδέλφων μας. Σήμερα, υπάρχουν μόνο 700 γορίλλες σε όλη την Αφρική.
Πολλοί πολιτικοί μας υπερηφανεύονται για το θεσμό των ΚΕΠ. Η δική μου εμπειρία, κάκιστη. Κάνω αίτηση για το ευρωπαικό δίπλωμα. Σε 10 μέρες επιστρέφουν τα δικαιολογητικά μου. “Τι πρόβλημα υπάρχει; να πάτε η ίδια στην υπηρεσία” η απάντηση. Πήγα λοιπόν, θορυβημένη. Λές να έχουν μαζευτεί οι παραβάσεις και να μου έχουν κάνει ανάκληση άδειας οδήγησης; Τίποτα τέτοιο. Δεν είχαν συρραφθεί τα δικαιολογητικά με τη σωστή σειρά. Και για αυτό έπρεπε να πάω η ίδια.
Το δημόσιο σαμποτάρει το δημόσιο. Γιατί έχουν χάσει τα μπαξίσια. Δεύτερο περιστατικό. Αίτηση για αποποίηση κληρονομιάς. Η απάντηση επέστρεψε αρνητική μετά από δύο μήνες. Ταχύτης – εξυπηρέτηση. Επομένως συμπάσχω με τον επιστολογράφο της Καθημερινής κ. Νίκο Πληλαβάκη που γράφει:
Καθώς με πληροφόρησαν σήμερα οι ευγενέστατοι, κατά τα άλλα, υπάλληλοι του ΚΕΠ Νέου Κόσμου, η υπηρεσία τους σήμερα, εκτός από την παροχή πληροφοριών (συνήθως –προσθέτω εκ πείρας– ελλιπών), δεν προσφέρει τίποτε άλλο από την απλή διαβίβαση αιτημάτων, και αυτό με καθυστέρηση έως 15 ημερών, λόγω ανεπάρκειας κλητήρων. (Προφανώς το σκανάρισμα και η ηλεκτρονική μεταβίβαση εγγράφων παραμένουν γι’ αυτούς άγνωστες πρακτικές.) Από εκεί και πέρα, το ΚΕΠ περιμένει παθητικά να λάβει απάντηση από την υπηρεσία – αποδέκτη του αιτήματος και να ειδοποιήσει σχετικά τον αιτούντα. Οταν στην άλλη άκρη μοιραία σημειωθεί καθυστέρηση και ο αιτών ζητήσει από το ΚΕΠ να παρέμβει για να προωθήσει την υπόθεσή του, θα εισπράξει την κλασική δημοσιοϋπαλληλική απάντηση: «Μα εμείς δεν μπορούμε (sic) να κάνουμε κάτι τέτοιο» – και θα νιώσει ότι τον έπιασαν κορόιδο.
Γιατί, αν θυμάμαι καλά, τα ΚΕΠ δεν ιδρύθηκαν για να μας επιστρέψουν στην εποχή των αιτησιογράφων, επιβαρύνοντας κιόλας τον φορολογούμενο με στρατιές περιττών υπαλλήλων, αλλά για να διευκολύνουν έμπρακτα τους πολίτες στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο.
Ας φανταστούμε μια τυπική μέρα: το πρωί κλείνουμε το ξυπνητήρι που έχουμε βάλει στο κινητό τηλέφωνο με ένα άγγιγμα στην οθόνη της συσκευής. Βγαίνοντας από το σπίτι, παίρνουμε χρήματα από ένα ΑΤΜ δίνοντας όλες τις εντολές από την οθόνη. Στο αυτοκίνητο, αναζητούμε την οδό που θέλουμε να πάμε πάνω στην οθόνη του GΡS. Ο κατάλογος με τις οθόνες της καθημερινότητάς μας είναι ήδη μακρύς. Και οι σημερινοί 10χρονοι, η πρώτη Τouch Generation.
Θα είναι η πρώτη γενιά που θα ξεφυλλίζει ηλεκτρονικά βιβλία, η πρώτη που περισσότερο θα κοιτάζει το κινητό τηλέφωνο και λιγότερο θα το έχει κολλημένο στο αυτί της. Αντίθετα με τη προηγούμενες, αυτή η γενιά δεν θα καλείται να σπάσει τις οθόνες (ειδικά των τηλεοράσεων) αλλά να τις αγγίζει. Καθώς η Μicrosoft ετοιμάζεται να παρουσιάσει σε περίπου έναν μήνα τα Windows 7, χάρις στα οποία οι χρήστες των υπολογιστών θα κάνουν τα πάντα με την αφή, το μέλλον μοιάζει σχεδόν προδιαγεγραμμένο: τα παραδείγματα των συσκευών που έχουν ήδη αφήσει τα πληκτρολόγια είναι ήδη πάρα πολλά. Στα έξυπνα τηλέφωνα, για παράδειγμα, η κορεατική Ηtc είχε δώσει το σύνθημα από το 2006. Έπειτα ήρθε το ΒlackΒerry με το μοντέλο Storm και η Νokia με το Ν97 έως ότου το iΡhone έγινε το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς. Χωρίς ανάσα. Υπάρχει, ωστόσο, ένα πρόβλημα: όπως φαίνεται, η αφή είναι μια ακριβή αίσθηση- τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Το 2001 ο Μπιλ Γκέιτς είχε προφητεύσει ότι «μέσα σε 5 χρόνια τα Τablet ΡC θα έχουν αντικαταστήσει τους φορητές υπολογιστές». Από το 2006 έχουν περάσει τρία ολόκληρα χρόνια, χωρίς να έχει επαληθευτεί η προφητεία του αφεντικού της Μicrosoft. Κι ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι τα Τablet ΡC είναι ελκυστικά, αλλά η τιμή τους τσουχτερή. Το κοινό του στην αγορά ψάχνει και το Μicrosoft Surface, η διαδραστική επιφάνεια επεξεργασίας αρχείων που παρουσιάστηκε το 2008. Στην Ισπανία, σημειώνει η «Εl Ρais», έχουν πουληθεί μόλις 200 τέτοιες συσκευές, αν και σύμφωνα με μια έρευνα είναι το αγαπημένο γκάτζετ στις ηλικίες 13-15 ετών. Φυσικά, οι εταιρείες λαμβάνουν το μήνυμα. Οι άνθρωποι της Μicrosoft δουλεύουν χωρίς ανάσα για να παρουσιάσουν μια νέα εκδοχή, το κόστος της οποίας δεν θα ξεπερνάει τα 1.500 δολάρια (περίπου 1.000 ευρώ).
Σημαίνουν όλα αυτά ότι θα αποχαιρετήσουμε για πάντα το πληκτρολόγιο; «Όχι» δηλώνει κατηγορηματικά ο Φόρουτζαν Γκολσάνι, καθηγητής Πληροφορικής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. «Η χρήση των δέκα δαχτύλων παραμένει ένας πολύ αποτελεσματικός και γρήγορος τρόπος για να γράφουμε. Αν θα αλλάξει κάτι, αυτό θα είναι η παράλογη διάταξη των γραμμάτων», εξηγεί.
Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Νίκολας Νεγκροπόντε, δημιουργός του Μedia Lab στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και θεωρούμενος γκουρού της ψηφιακής εποχής: «Είτε στο τραπέζι είτε στην οθόνη, το πληκτρολόγιο θα συνεχίσει να υπάρχει», αναφέρει στη «Repubblica». «Η ιδέα τού να χρησιμοποιούμε τα δάχτυλα δεν θα πεθάνει, ούτε τα γράμματα και τα σύμβολα.
Όμως, τα εικονικά πληκτρολόγια έχουν μια επιπλέον δυνατότητα, καθώς μπορούν να τροποποιηθούν πιο εύκολα», προσθέτει δηλώνοντας βέβαιος ότι το multitouch θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
Η φυλή του αντίχειρα έρχεται από την Ιαπωνία
Η multi-touch εποχή φαίνεται ότι θα βάλει το δικό της λιθαράκι στη θεωρία της εξέλιξης, αν και από τον homo abilis μέχρι τους «ογιαγιουμπισόκου» το βήμα δεν είναι μικρό. Ο πρώτος ξεχώρισε από τον πίθηκο χάρις στον αντιτακτό αντίχειρα. Οι δεύτεροι είναι η «φυλή του αντίχειρα» στην Ιαπωνία και ξεχωρίζουν από τους γονείς τους από την ταχύτητα με την οποία πληκτρολογούν τα μηνύματα στο κινητό τους.
Με τι αποτέλεσμα; Όπως έδειξαν έρευνες, ο χάρτης των νευρώνων στους «ογιαγιουμπισόκου» είναι πιο πλούσιος από αυτόν των προγόνων τους. «Ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να αναδομεί τους χάρτες των αισθήσεων ανάλογα με τη χρήση», επισημαίνει ο καθηγητής Ρόμπι Τόμσον. Αποδεικνύεται επίσης ότι ο άνθρωπος είναι ένα κατ΄ εξοχήν ακουστικό ον.
Σύμφωνα με μελέτες, αν τα πληκτρολόγια δεν έκαναν θόρυβο, θα γράφαμε πιο αργά και θα κάναμε περισσότερα λάθη τουλάχιστον κατά 20%. Πραγματικό ή εικονικό, το πληκτρολόγιο του μέλλοντος θα είναι σχεδόν άχρηστο χωρίς ήχο.
Kομμένες φράσεις από τον τόμο Ομήρου Ιλιάς, Ραψωδίες Α-Μ, Μετάφραση – Επιλεγόμενα Δ.Ν.Μαρωνίτης, που κυκλοφορεί ήδη στις εκδόσεις Αγρα. Από εκεί και η φράση «πάνω νερά» στον τίτλο αυτής της σελίδας,που είναι κλεμμένη,μέσω Σαββίδη,από τα Τρία Κρυφά Ποιήματα (Θερινό Ηλιοστάσι,Θ΄)του Γιώργου Σεφέρη. Αποτυπωμένος στους επόμενους στίχους κάπως προκλητικά:
Ομως να λάμνεις στον σκοτεινό ποταμό/
πάνω νερά/
να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο/
στα τυφλά,πεισματάρης .
Που πάει να πει στη δική μας περίπτωση: γυρεύοντας την προηγούμενη Ιλιάδα μετά την επόμενη Οδύσσεια. Γιατί και πώς, είναι μεγάλη ιστορία, που δεν έχει θέση εδώ. Ας πούμε ότι η συντελεσμένη μετάφραση του δεύτερου έπους έγινε μάθημα για την ασυντέλεστη ακόμη μετάφραση του πρώτου,που έφτασε ωστόσο στη μέση του δρόμου, προσβλέποντας στο τέρμα του.Τα δύο πάντως κορυφαία έπη της αρχαϊκής επικής ποίησης (είτε συνθεμένα από τον ίδιο ποιητή είτε όχι,όπως το ήθελαν οι αλεξανδρινοί χωρίζοντες) έχουν εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ τους αλλά και βαθιές διαφορές. Και εδώ βρίσκεται ο κόμπος της ιλιαδικής μετάφρασης, που πρέπει να τα βγάλει πέρα και με τις πρώτες και με τις δεύτερες. Επιμένοντας περισσότερο στις διαφορές,θυμίζω ότι η Ιλιάδα είναι έπος πολεμικό: δραματοποιεί, ανατέμνει και συμπυκνώνει τον δεκάχρονο τρωικό πόλεμο σε τετραήμερο ιλιαδικό πόλεμο που καταλήγει σε ισόπαλη τραγωδία: ο θάνατος του Πατρόκλου ισοφαρίζεται με τον θάνατο του Εκτορα.
Γενικότερα: η Ιλιάδα είναι έπος σκληρό και ακατάδεχτο· δεν σαγηνεύει τον ακροατή, όπως η αγαπησιάρα Οδύσσεια,με διηγήσεις απολόγους,που ακούγονται στο πλαίσιο ενός μεταπολεμικού νόστου,όταν ο μεγάλος κίνδυνος έχει περάσει. Τόσα φτάνουν προς το παρόν. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην προθυμία και στην κρίση του ακροατή-αναγνώστη. Συνέχεια »
Η επιτυχία ή η αποτυχία στις εξετάσεις ίσως να οφείλεται σε ένα και μόνο γονίδιο, αναφέρουν ειδικοί του Εθνικού Πανεπιστημίου της Ταϊβάν, στην Ταϊπέι. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι έφηβοι στην Ταϊβάν που έφεραν μια συγκεκριμένη μετάλλαξη στο γονίδιο CΟΜΤ εμφάνιζαν πολύ χαμηλότερες επιδόσεις σε εθνικές εξετάσεις, σε σύγκριση με συνομηλίκους τους που έφεραν διαφορετικές εκδόσεις του γονιδίου. Συγκεκριμένα, ο ΤσουνΓιενΤσανγκ και οι συνεργάτες του συνέκριναν τις επιδόσεις 779 μαθητών- 314 αγοριών και 465 κοριτσιών- τεσσάρων σχολείων με την εκδοχή του γονιδίου CΟΜΤ που έφερε ο καθένας τους. Ανακάλυψαν ότι οι μαθητές που έφεραν δύο αντίγραφα μιας συγκεκριμένης μετάλλαξης (Μet-158) εμφάνισαν πολύ χειρότερες επιδόσεις σε σύγκριση με τους υπολοίπους και κυρίως όσους έφεραν δύο αντίγραφα της μετάλλαξης Val-158 σε διαφορετικά μαθήματα, όπως η Φυσική, οι Κοινωνικές Επιστήμες, τα Αγγλικά, τα Κινεζικά και η Εκθεση.
Δεν είναι θέμα εκτίμησης, αλλά ιστορικό γεγονός ότι στη Μακεδονία που προέλασε ο διάδοχος Κωνσταντίνος κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους το ελληνικό στοιχείο δεν ήταν παντού πλειονοτικό. Είτε το θέλουμε είτε όχι, έτσι έγιναν όλες οι «απελευθερώσεις» στην Ιστορία. Δεν προηγείτο καμιά απογραφή. Εμπαινε ο στρατός, καταλάμβανε την περιοχή και μετά ακολουθούσαν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που εξηγούσαν στον άρτι «απελευθερωθέντα» πληθυσμό γιατί ήταν προαιωνίως ελληνικός, βουλγαρικός, σερβικός ή σουαχίλι. Και αν κάποιος έφερνε αντίρρηση, η κατήχηση συνεχιζόταν με άλλα μέσα.
Ετσι γίνονταν τότε τα πράγματα, έτσι χτίστηκαν όλα τα κράτη-έθνη, έτσι αναπτύχθηκαν και οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια. Δεν γίνονταν δημοψηφίσματα για να αποφασίσει ο πληθυσμός αν θέλει να συμβιώσει, όπως έγινε με το σχέδιο Ανάν, ούτε υπήρχε η σκέψη για προστασία των μειονοτήτων. Γενικώς, όποιος προλάβαινε «απελευθέρωνε». Οι Ελληνες πρόλαβαν τη Θεσσαλονίκη και οι Σέρβοι το Μοναστήρι. Καλώς ή κακώς έτσι γράφτηκε η Ιστορία και αυτή η Ιστορία είναι μία. Οι ιστορικοί μπορεί να διαφωνούν στην ερμηνεία των γεγονότων, συμφωνούν όμως στα γεγονότα καθαυτά. Μπορεί να αναθεωρηθούν πτυχές της Ιστορίας όταν έρθουν νέα στοιχεία στο φως ή μπορεί τα υπάρχοντα στοιχεία να δεθούν σε μια νέα θεωρία. Πιθανώς τώρα που εξελίσσονται οι ασκήσεις επί χάρτου στην Ιστορία, κάποιοι να διαφωνήσουν εκ των υστέρων για την απόφαση του Βενιζέλου να προελάσει ο ελληνικός στρατός στη Θεσσαλονίκη, αντί του Μοναστηρίου όπου ο ελληνόφωνος πληθυσμός ήταν μεγαλύτερος. Αλλά το «τι θα γινόταν αν…» είναι δουλειά άλλων.
Πόσο κοστίζει το τίποτα; Πόσα θα δίνατε εσείς για να αποκτήσετε «αέρα κοπανιστό»; Μη βιαστείτε να απαντήσετε «ούτε σεντ», γιατί μπορεί να έχετε ήδη κάνει την… κατάθεσή σας!Μη σας ξεγελούν οι χαμογελαστές φατσούλες και τα ζωηρά χρώματα! Αυτοί οι e – τραπεζίτες ζητούν αληθινά λεφτά για εικονικά «καλούδια» Μη σας ξεγελούν οι χαμογελαστές φατσούλες και τα ζωηρά χρώματα! Αυτοί οι e – τραπεζίτες ζητούν αληθινά λεφτά για εικονικά «καλούδια» Παρότι η οικονομία κατακρημνίζεται και πάει, παρότι τα λεφτά στις περισσότερες οικογένειες φτάνουν μόνο για τα απολύτως απαραίτητα, όσο και αν σας φανεί περίεργο, σαΐνια καταφέρνουν να κάνουν περιουσίες δισεκατομμυρίων πουλώντας από το Διαδίκτυο… τίποτα! Τουλάχιστον τίποτα χειροπιαστό. Τι πωλούν; Ρουχαλάκια, επιπλάκια, κοσμηματάκια, όχι για ανθρώπους φυσικά, αλλά για avatars! Για τους εικονικούς χαρακτήρες, δηλαδή, που χιλιάδες κόσμου υποδύονται στο Ιντερνετ.
Αν είστε έστω και στο ελάχιστο εξοικειωμένοι με τα διαδικτυακά παιχνίδια, αν έχετε παίξει «second life» ή έστω κάποια από τις δεκάδες εφαρμογές του facebook (farmville, pet society κ.ά.), θα ξέρετε ότι προκειμένου να «ψωνίσετε» καλούδια για το avatar σας, τους e-χαρακτήρες σας, τα e-ζωάκια σας κ.λπ. πρέπει να κερδίσετε πόντους (κάτι που αργεί να γίνει και απαιτεί ώρες παιχνιδιού). Ή να δώσετε μέσω κάρτας και pay pal κάποιο μικρό ποσό που εσείς επιλέγετε. Ή και τα δύο.
Και παρότι στην αρχή όλοι παίζουν συγκρατημένα και δεν σκέφτονται να δώσουν λίγα ευρούλια για να κυλήσει ευκολότερα το παιχνίδι, στην πορεία είναι πολλοί αυτοί που αποφασίζουν να ενδώσουν.
Τα ποσά (συνήθως) δεν είναι μεγάλα. Δύο ευρώ τον μήνα υπολογίζεται ότι δίνουν οι περισσότεροι από όσους παίζουν. Μόνο που αν πολλαπλασιάσετε αυτό το ποσό επί τα εκατομμύρια των παικτών παγκοσμίως, θα καταλάβετε ότι μιλάμε για ποσά αστρονομικά. Και δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι τα εικονικά καλούδια είναι μια φάμπρικα ραγδαία αναπτυσσόμενη, με υπέρογκα κέρδη. Δεν δίνουν όλοι, θα μου πείτε. Σωστά. Αλλά σκεφτείτε ότι υπάρχουν και οι «βαριές» περιπτώσεις όσων καταθέτουν περισσότερα από 10-20 ευρώ μηνιαίως. Τώρα η εικόνα που έχετε είναι πιο συγκεκριμένη.
Γιατί όμως κάποιος να δώσει χρήματα για «αέρα»; Κατ’ αρχήν, επειδή, όπως έχουν γίνει τα πράγματα, είναι λεφτά χωρίς αξία. Με δυο-τρία ευρώ τον μήνα δεν αγοράζει κανείς (σχεδόν) τίποτα. Και δεδομένου ότι οι έξοδοι έχουν μειωθεί λόγω κρίσης, όσοι μένουν σπίτι δικτυωμένοι μπροστά στο pc τους δεν θεωρούν σπατάλη να επενδύσουν ελάχιστα για να προχωρήσουν το παιχνίδι τους. Αλλωστε, αυτό είναι πολλές φορές η μόνη τους διασκέδαση.
Στις ασιατικές χώρες ο ετήσιος τζίρος από εικονικά «μαραφετάκια» ξεπερνά τα 5 δισ. δολάρια. Και όσο πάει, το ποσό αυξάνεται. Οι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι το 2015 τα έσοδα από αυτή τη φάμπρικα θα ξεπεράσουν τα 17 δισ. δολάρια. Περί το 1 δισ. δίνουν και οι Αμερικανοί. Στη χώρα μας το φαινόμενο δεν είναι τόσο ευρέως διαδεδομένο. Ομως σταματήστε ένα λεπτό και σκεφτείτε: είστε απόλυτα σίγουροι ότι δεν γνωρίζετε κανέναν που να έχει δώσει χρήματα για να προικίσει το avatar του;
Γερνούν τα κλασικά έργα; Μήπως χρειάζονται κι αυτά το δικό τους «λίφτινγκ»; Και με ποιον τρόπο ακριβώς;Οι εκδόσεις «Εστία», που έτσι κι αλλιώς στη βιβλιοθήκη τους έχουν μερικά από τα σημαντικότερα έργα της νεότερης ελληνικής πεζογραφίας, αποφάσισαν να τα επανεκδώσουν, επιδιώκοντας ένα λογοτεχνικό «λίφτινγκ» σε μερικά από τα πλέον κλασικά κείμενα της νεότερης πεζογραφίας. Ετσι, όλα τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα θα επανεκδοθούν σταδιακά και θα περιλαμβάνουν χρονολόγιο του Αλέκου Π. Ζάννα (επιμελητή του έργου της Δέλτα), στο οποίο θα αναφέρονται τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της, καθώς και παράλληλα γεγονότα της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ζωής στην Ελλάδα και τον κόσμο. Ταυτόχρονα κάθε νέα έκδοση των έργων της Δέλτα θα συνοδεύεται από ένα επίμετρο, που θα εντάσσει το συγκεκριμένο βιβλίο στη σημερινή εποχή, χωρίς να παραβλέπει τη διαχρονία του.
Μεγάλωσα με τα βιβλία της Π.Σ.Δέλτα οπότε αυτή η είδηση με ταξιδεύει πίσω στα παιδικά μου χρόνια που βυθιζόμουν στις περιπέτειες του Μίκη Ζέζα και του Μάγκα… Μέσα απ’ τα βιβλία της, ζωντανεύουν οι μύθοι, οι θρύλοι κι η ιστορία της Ελλάδας. Σκιαγραφεί τον Έλληνα, στην ιστορική του πορεία, με τον μοναδικό δικό της τρόπο. Η γλώσσα της απλή, σαν της μάνας που μιλάει στα παιδιά της, στάζει Ελλάδα στις ψυχές όσων την διαβάσουν. Αυτή η αγάπη της για την πατρίδα έμελλε να αποβεί μοιραία για την ίδια, στην μετέπειτα πορεία της αφού έθεσε τέρμα στη ζωή της μόλις οι Γερμανοί κατακτητές πάτησαν στην Αθήνα.
Με μερικούς έχουμε καιρό να τα πούμε από κοντά. Με άλλους μάλλον θα συναντηθούμε αρχές Οκτώβρη στα θρανία της επιμόρφωσης καιρού και γρίπης επιτρεπόντων -πάντα. Να σας ενημερώσουμε σε κάθε περίπτωση ότι το περιοδικό Νέα Παιδεία σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ζήτη διοργανώνουν την ημερίδα:
«Διδασκαλία και μάθηση στο σημερινό σχολείο μέσα από την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών (Γλώσσα – Ιστορία – Αρχαία Ελληνικά)».
Θα μιλήσουν:
Τερέζα Γιακουμάτου, φιλόλογος, επιμορφώτρια ΤΠΕ
Ευγενία Ψυχογιού, φιλόλογος – σχολικός σύμβουλος
Μαρία Ξέστερνου, φιλόλογος – Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Παναγιώτης Χαλούλος, ιστορικός
Μαρία Ακριτίδου, Φιλόλογος – Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
Θα συντονίσει ο Διευθυντής της Νέας Παιδείας Κώστας Αγγελάκος.
Μετά τις ομιλίες θα ακολουθήσει συζήτηση.
Το γνωστό site microblogging κατόρθωσε να «σηκώσει» τους χρήστες του από τα PC τους και να τους προσκαλέσει σε διήμερο συνέδριο στο Λος Άντζελες (22-23 Σεπτεμβρίου). Στην ατζέντα βρέθηκαν αρκετά θέματα, μεταξύ των οποίων και η σημασία του Twitter στην οργάνωση πολιτικών διαμαρτυριών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στο συνέδριο παρευρέθησαν -φυσικά ή online- ονόματα από διάφορους χώρους, όπως ο δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο, Γκάβιν Νιούσομ και ο skateboarder Τόνι Χοκ. Ο πρώτος, μάλιστα, μίλησε στους παρευρισκόμενους από το Skype λέγοντας ότι «προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το Twitter και την τεχνολογία του για τη βελτίωση της διακυβέρνησης στην πόλη».
Από το χώρο της μουσικής, στο συνέδριο παρευρέθησαν ο ράπερ Chamillionaire και ο Curt Smith των Tears for Fears όπου μίλησαν για το πώς οι μουσικοί μπορούν να ωφεληθούν από το Twitter. «Μπορώ να μιλάω άμεσα στους ανθρώπους χωρίς να παρεμβαίνει κάποιος μεταφραστής», είπε χαρακτηριστικά ο Smith. «Είναι επίσης ένας ωραίος τρόπος να διαλύσεις μια φήμη», συμπλήρωσε ο Chamillionaire.
Διαλέγω από τις εκδηλώσεις του Μεγάρου αυτές που παρουσιάζουν φιλολογικό ενδιαφέρον:
Στις 12 Οκτωβρίου στρογγυλό τραπέζι με τίτλο «Το Βυζάντιο και η αρχαία ελληνική σκέψη» και θέμα την αντιγραφή και μετάφραση των αρχαίων κειμένων αλλά και τον ρόλο των πνευματικών κέντρων της εποχής. Τη διεθνή αυτή συνάντηση θα συντονίσει η πρύτανις Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ .
Θα φιλοξενηθεί επίσης ημερίδα με θέμα «Οι βιβλιοθήκες τον 21ο αιώνα: καινοτομία- Δημιουργικότητα και κοινωνικά δίκτυα»
Ο καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κλήμης Ναυρίδης θα μιλήσει στις 18/11 με θέμα «Η βία στο σχολείο» και στις 24 του μηνός η ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη, στο πλαίσιο του κύκλου «Η ποιητική γενιά του ΄70». Με την ίδια θεματική θα μιλήσει και ο Διονύσης Καψάλης στις 10/12. Τη σχέση του φαγητού με τις τέχνες, τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο θα εξερευνήσουν στις ομιλίες τους οι συγγραφείς Γιάννης Ευσταθιάδης και Αχιλλέας Κυριακίδης και ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης (8/12).
Στη Γερμανία μαθητές με ονόματα όπως Γιάκομπ, Μαξιμίλιαν ή Αλεξάντερ και μαθήτριες με ονόματα όπως Χάνα, Σοφίε ή Σαρλότε θα τύχουν καλύτερης αντιμετώπισης από δασκάλους και καθηγητές, διότι στην πλειονότητά τους θα θεωρηθούν εκ των προτέρων «καλοί και πειθαρχημένοι». Αν όμως ένα παιδί λέγεται Τζάστιν, Μορίς, Αντζελίνα ή Σαντάλ θα δημιουργήσει κακή εντύπωση. Σύμφωνα με έρευνα γερμανικού πανεπιστημίου σε 2.000 δείγματα, τα παραδοσιακά γερμανικά ονόματα προδιαθέτουν θετικά τους διδάσκοντες, ενώ τα ξενόφερτα ή όσα τιμούν διασημότητες δημιουργούν ισχυρές προκαταλήψεις. Η έρευνα έδειξε ότι είναι πιθανότερο παιδιά με ονόματα αστέρων της τηλεόρασης και του κινηματογράφου να προέρχονται από οικογένειες λιγότερο μορφωμένες και εύπορες.
Λοιπόν ποια είναι τα αγαπημένα σας; Είναι αλήθεια ότι σιγά-σιγά εξαφανίζονται οι Γιωργάκηδες και πληθαίνουν οι Ιάσονες, Ορέστηδες… Αλλά πείτε μας ποια ονόματα σας εμπνέουν εμπιστοσύνη; Αν θέλετε να αναζητήσετε τη σημασία του ονόματός σας, σας βρήκα το www.behindthename.com
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)