Σχετικά με τη διαδικτυακή επαφή μαθητών και καθηγητών μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, σίγουρα προσεγγίζουμε μία γκρίζα ζώνη καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο θέμα.
Προκειμένου να το προσεγγίσουμε δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε τα αίτια της επιτυχίας της συγκεκριμένης ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης. Αντικατοπτρίζει παγκόσμιες ανθρώπινες τάσεις καθώς ανταποκρίνεται στην αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου για «διηγήσεις γύρω από τη φωτιά». Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που τα διαδικτυακά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, διαδόθηκαν ταχύτατα και είναι τόσο δημοφιλή. Ήρθαν και “κάθισαν” πάνω σε υπαρκτά ανθρώπινα δίκτυα. Το κουτσομπολιό που μας πρόσφεραν τα ψηφιακά κοινωνικά δίκτυα ήταν απόλυτα αναγνωρίσιμο, όλοι λίγο πολύ έχουμε επιδοθεί σ’ αυτό, γι’ αυτό και το υιοθετήσαμε άμεσα.
Ένα από τα ζητήματα, που ανακύπτουν στις διαπροσωπικές σχέσεις εκπαιδευτών- εκπαιδευόμενων είναι το γεγονός της ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο. Από τη στιγμή που έχουν αποδεχθεί αίτημα φιλίας στο Facebook οι προσωπικές πληροφορίες, οι φωτογραφίες, τα σχόλια και οι απόψεις που αποτυπώνονται στο προφίλ τους καθενός γίνονται αντικείμενο σκέψης κι επεξεργασίας από το δικτυακό του «φίλο». Αν και υπάρχει ο τρόπος το μέλος να προφυλάξει μέρος της ιδιωτικότητάς του με τις ρυθμίσεις που προβλέπουν τι θα είναι ορατό σε όλους και τι σε λίγους, είναι σχεδόν σίγουρο ότι προβλήματα θα ανακύψουν.
Το νέο κοινωνικό δίκτυο google + έρχεται να απαντήσει σε αυτό το πρόβλημα καθώς δίνεται η δυνατότητα σε κάθε μέλος να δημιουργήσει κύκλους φίλων, συναδέλφων, συμμαθητών, συγγενών και να επιλέξει τι θα κοινοποιήσει σε ποιες ομάδες.
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι ένα σχετικά απλό πρόβλημα στο οποίο μπορεί να απαντήσει η τεχνολογία δίνοντας μας περισσότερες δυνατότητες παραμετροποίησης.
Την ακριβή γεωγραφική θέση μπορούν να εντοπίσουν οι χάκερ, χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο ηλεκτρονικών επιθέσεων. Σε επίδειξη ηλεκτρονικής εισβολής που έκανε ένας χάκερ, κατά τη διάρκεια συνεδρίου στις ΗΠΑ, απέδειξε ότι μπορεί να εντοπίσει το σημείο στο οποίο βρίσκεται ένας χρήστης, μαθαίνοντας ακόμη και τη διεύθυνσή του.
Μια επίσκεψη σε μια ιστοσελίδα η οποία έχει παγιδευτεί, μπορεί να οδηγήσει άμεσα τους ηλεκτρονικούς εισβολείς στο σπίτι ενός ατόμου.
Ο χάκερ Σάμι Κάμκαρ απέδειξε ότι οι νέου τύπου επιθέσεις εκμεταλλεύονται τις ελλείψεις προστασίας που παρουσιάζουν πολλά routers (δρομολογητές), με αποτέλεσμα οι εισβολείς να εντοπίζουν τον αριθμό ταυτοποίησης του χρήστη. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούν αυτό τον αριθμό και εντοπίζουν την ακριβή τοποθεσία του.
Κάνοντας μια «επίδειξη» της ηλεκτρονικής εισβολής, ο κ. Κάμκαρ εντόπισε τη θέση ενός τυχαίου router με ακρίβεια εννέα μέτρων.
Πώς γίνεται η επίθεση
Οι περισσότεροι χρήστες μπαίνουν στο Διαδίκτυο μέσω ενός router. Θεωρητικά, μόνο ο υπολογιστής που είναι άμεσα συνδεδεμένος με το router μπορεί να εντοπίσει τις πληροφορίες ταυτότητας.
Ωστόσο, ο κ. Κάμκαρ απέδειξε ότι αυτό δεν ισχύει, ανακαλύπτοντας ένα τρόπο να παγιδέψει μια ιστοσελίδα μέσω ενός browser. Με τη μέθοδο αυτή, το αίτημα για τη συλλογή των πληροφοριών ταυτότητας του χρήστη φαίνεται ότι προέρχεται από τον υπολογιστή από τον οποίο έγινε η πρόσβαση στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα.
Στη συνέχεια, ο κ. Κάμκαρ συνδύασε τις πληροφορίες ταυτότητας, γνωστές ως διεύθυνση MAC, χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα γεωγραφικού εντοπισμού στον browser Firefox. Το πρόγραμμα αποκτά πρόσβαση στη βάση δεδομένων της Google που έχει δημιουργηθεί από τα στοιχεία που έχουν συλλέξει τα αυτοκίνητα της υπηρεσίας Street View.
Αυτή η βάση δεδομένων συνδέει τις διευθύνσεις MAC των routers με ένα πρόγραμμα GPS, με αποτέλεσμα να εντοπίζεται η ακριβής τοποθεσία του χρήστη.
«Η ιδιωτικότητα πέθανε. Λυπάμαι…»
Κατά τη διάρκεια της επίδειξης, ο κ. Κάμκαρ έδειξε πόσο εύκολο είναι για ένα χάκερ να εντοπίσει τη θέση κάποιου με ακρίβεια ελάχιστων μέτρων. «Η ιδιωτικότητα πέθανε. Λυπάμαι», δήλωσε ο χάκερ μετά το τέλος της επίδειξης.
Ο Μίκο Χαϊπόνεν, ερευνητής της εταιρείας ασφάλειας F Secure, παρακολούθησε την παρουσίαση, την οποία χαρακτήρισε «εξόχως ενδιαφέρουσα». «Η σκέψη ότι κάποιος, κάπου στο Διαδίκτυο, μπορεί να βρει πού είμαστε είναι αρκετά τρομακτική», δήλωσε, επιβεβαιώνοντας ότι «σενάρια τέτοιων επιθέσεων μπορεί να υλοποιηθούν εναντίον απλών χρηστών».
«Το γεγονός ότι βάσεις δεδομένων, όπως το StreetView ή το Skyhook, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να γίνουν τέτοιες επιθέσεις, υπογραμμίζει την υπευθυνότητα που πρέπει να δείξουν οι εταιρείες που συλλέγουν τέτοια δεδομένα», τόνισε ο κ. Χαϊπόνεν.
… η Ευρωπαϊκή Ενωση σας παρακολουθεί! Αραγε, κοντά σε τόσα άλλα, θα το πούμε κι αυτό; Πάντως, οι ευρωκράτες έχουν ήδη αρχίσει μια μεγάλη εκστρατεία για την προώθηση ευρωπαϊκής οδηγίας που θα τους δίνει πρωτοφανή πρόσβαση σε όλα όσα βλέπουμε, ψάχνουμε, κάνουμε και γράφουμε στο Ιντερνετ.
Το σύνθημα…
… της προπαγανδιστικής εκστρατείας είναι αυτό: «Σταματήστε τη σεξουαλική παρενόχληση. Σταματήστε την παιδεραστία. Σταματήστε την παιδική πορνογραφία. Υπογράψτε τη Διακήρυξη 29 σήμερα!». Στόχος της εκστρατείας είναι να πειστούν να την υπογράψουν οι ευρωβουλευτές, «προκειμένου να υπερασπιστούμε τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας και να προστατεύσουμε τα δικαιώματα όλων». Πολλοί όμως ευρωβουλευτές που διάβασαν τη διακήρυξη, φαίνεται πως μπήκαν σε σκέψεις. Μολονότι την είχαν υπογράψει αρχικά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που απέσυραν τις υπογραφές τους όταν τα μάτια τους έπεσαν στα ψιλά γράμματα της ευρωπαϊκής οδηγίας. Τέσσερις μήνες πριν από την ψήφισή της στο Ευρωκοινοβούλιο, έχει αποσπάσει την υποστήριξη 324 ευρωβουλευτών. Λείπουν άλλοι 45 για να υπερψηφιστεί. Ας ελπίσουμε να μη βρεθούν ποτέ. Η διακήρυξη, όπως επισημαίνει ο Πάτρικ Χέις, ιδρυτής του βρετανικού Ινστιτούτου Ιδεών, «παίζει» με το γεγονός ότι «το Ιντερνετ επιτρέπει στους παιδεραστές και άλλους διεστραμμένους να έχουν την ίδια ελευθερία δράσης με τους έντιμους πολίτες και αυτό δυσχεραίνει τον εντοπισμό τους από τις αρχές». Πώς λοιπόν να ξεχωρίσει κανείς αυτούς τους διεστραμμένους από τους έντιμους πολίτες; Η λύση που προτείνεται στη διακήρυξη είναι να εφαρμοστεί η οδηγία που ήδη ισχύει από το 2006 στην κινητή τηλεφωνία και το Ιντερνετ για τη διακράτηση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών. Και να επεκταθεί και στις μηχανές αναζήτησης, όπως το Google, που θα αποθηκεύουν και θα διατηρούν όλα τα δεδομένα των αναζητήσεων που γίνονται από το εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μαζί με τις ταυτότητες των χρηστών. «Κάποιοι θα μπορούν να παρακολουθούν τα χόμπι μας, τη δουλειά μας, την περιέργειά μας», λέει ο Πάτρικ Χέις. «Θα μας αντιμετωπίζουν όλους ως υπόπτους για παιδεραστία και σεξουαλικά αδικήματα. Δεν θα είμαστε πια αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Αντίθετα, θα είμαστε υπό εξέταση μόλις θα πληκτρολογούμε μια λέξη στις μηχανές αναζήτησης».
Θα ήταν…
… πραγματικά αφελές να νομίζουμε πως οτιδήποτε κάνουμε σήμερα στο Ιντερνετ παραμένει αυστηρά προσωπικό και μυστικό. Ομως, άλλο είναι να ζούμε με αυτήν την αυταπάτη κι άλλο να δίνουμε το ελεύθερο στον Μεγάλο Αδελφό (όταν μάλιστα είναι γνωστό πως οι διεστραμμένοι δεν διακινούν τα πάθη τους μέσα από μηχανές αναζήτησης, αλλά από πολύ πιο σκοτεινά και ανεξέλεγκτα μονοπάτια όπως τα «dark nets»).
Με τη χειραγώγηση…
… του φόβου της παιδεραστίας και επικαλούμενοι το ενδιαφέρον τους για τα παιδιά (τα ίδια παιδιά που στις κοινωνικές πολιτικές τους τα έχουν εντελώς ξεγραμμένα), οι ευρωκράτες επιχειρούν να ανοίξουν ένα ακόμη παράθυρο για πρόσβαση στις σκέψεις μας. Στο χέρι μας είναι να τους βγάλουμε την κάρτα που γράφει: «Αccess denied».
Ο Miyase Christensen, καθηγητής Μέσων Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Κάρλσταντ, στη Σουηδία, διεξάγει μια έρευνα για τη δημόσια αντίληψη όσον αφορά την επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο.
Στο Ιντερνετ, η παρακολούθηση είναι εμπόριο. Ο αριθμός των χρηστών του Facebook έχει διογκωθεί, ακολουθούμενος από το MySpace και το Twitter. Οι online εμπορικές επιχειρήσεις αναζητούν νέες τάσεις και ενσωματώνουν στοιχεία «κοινωνικής δικτύωσης», όπως τα προσωπικά προφίλ, σε ιστοσελίδες όπως το YouTube. Η τόσο δημοφιλής ψηφιακή «κοινωνική δικτύωση» μπορεί να είναι μια αθώα φιλική ανταλλαγή, έστω και «ηδονοβλεπτικού είδους». Μπορεί όμως να είναι και κακόβουλη παρακολούθηση, η οποία διευκολύνεται με το αζημίωτο.
Με πάνω από 300 εκατομμύρια χρήστες, υπολογιζόμενη αξία 15 δισεκατομμυρίων και τους διαφημιστές να κρυφακούν κάθε κίνηση των μελών, το Facebook αξίζει ιδιαίτερης προσοχής μέσα στην κοινωνία του Διαδικτύου. Οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν για το κάθε τι, από πολιτικές εκστρατείες μέχρι για να πουν τι έφαγαν το μεσημέρι. Πολλοί χρήστες μπορεί να αντιτάσσονται στην εκμετάλλευση του «περιεχομένου» τους για εμπορικούς σκοπούς, αλλά οι περισσότεροι εξακολουθούν παρ’ όλ’ αυτά να χρησιμοποιούν το Facebook για προσωπικούς ή πρακτικούς λόγους.
Οχι όλοι, όμως. Το Electronic Privacy Information Center (EPIC), μια ερευνητική ομάδα στην Ουάσιγκτον, απείλησε να καταθέσει επίσημη διαμαρτυρία στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου ζητώντας αλλαγή των κανόνων που εφαρμόζει μυστικά το Facebook, ανάμεσά τους το δικαίωμα άντλησης πληροφοριών ακόμα και από λογαριασμούς χρηστών που έχουν αποχωρήσει. Λίγο πριν κατατεθεί το έγγραφο, το Facebook ανακοίνωσε ότι θα διόρθωνε τους αρχικούς όρους χρήσης.
Ωστόσο, η πραγματική έκταση της παρακολούθησης για εμπορικούς σκοπούς στο Facebook παραμένει θολή. Σύμφωνα με την πολιτική του για τα προσωπικά δεδομένα, διατηρεί το δικαίωμα να συλλέγει πληροφορίες για τα μέλη του από άλλες πηγές, όπως εφημερίδες, υπηρεσίες στιγμιαίων ψηφιακών μηνυμάτων και μπλογκ – «για να σας προσφέρουμε περισσότερες χρήσιμες πληροφορίες και μια πιο προσωποποιημένη εμπειρία».
Οι περισσότεροι χρήστες δέχονται τις τακτικές αυτές χωρίς να υπολογίζουν τι μπορεί να σημαίνουν για την ιδιωτική τους ζωή ή τη χρήση των προσωπικών τους δεδομένων. Μια έρευνα έδειξε ότι το 45% των εργοδοτών στις ΗΠΑ παραδέχονται ότι συμβουλεύονται τα προφίλ των υποψήφιων για πρόσληψη σε σάιτ κοινωνικής δικτύωσης. Ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι μεγαλύτερος.
Χρησιμοποιώντας το Facebook, πολλοί μη Αμερικανοί χρήστες συγκατατίθενται στο να μεταφέρονται τα προσωπικά δεδομένα τους στις ΗΠΑ και να τους γίνεται εκεί επεξεργασία. Το 2008, η καναδική οργάνωση προστασίας της ιδιωτικότητας Internet Policy and Public Interest Clinic κατέθεσε αγωγή εναντίον του Facebook για παράβαση του καναδικού νόμου.
Η εγκατάλειψη της online κοινωνικής δικτύωσης δεν αποτελεί πλέον επιλογή. Σίγουρα, το να συνδέεσαι με φίλους που ζουν μακριά ή να ανταλλάσσεις λίγα λόγια με τους γείτονές σου έχει πολλά πλεονεκτήματα. Η έρευνά μου στη Σουηδία δείχνει ότι ακόμα και μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς χαίρονται να συναντούν συγγενείς και φίλους στο Διαδίκτυο. Ωστόσο, με την απουσία αποτελεσματικών κανόνων λειτουργίας, η χρήση των διαδικτυακών μέσων κοινωνικής επαφής μπορεί να είναι επικίνδυνη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προειδοποίησε φέτος ότι η συλλογή στοιχείων από τέτοιες ιστοσελίδες μπορεί να οδηγήσει σε χείμαρρους ανεπιθύμητης διαφήμισης ή στη χρήση τους από κυβερνήσεις με τρόπους που υπονομεύουν τις πολιτικές ελευθερίες. Υπάρχει μια περίπλοκη αλληλεπίδραση ανάμεσα στην επιτήρηση που είναι ενσωματωμένη στις τεχνολογίες επικοινωνιών και στις καθημερινές προσωπικές επικοινωνίες.
Οι νέες ψηφιακές τεχνολογίες αναδιαμορφώνουν σε καθημερινή βάση τη φύση της διάδοσης των πληροφοριών και της επικοινωνίας. Μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη συνειδητοποίηση των προβλημάτων πέφτει στην κοινωνία των πολιτών. Οι χρήστες που είμαστε εξοικειωμένοι με την ψηφιακή τεχνολογία πρέπει να φροντίζουμε να γνωρίζουμε ποιος χρησιμοποιεί τι στο Διαδίκτυο και για ποιο σκοπό.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του στην Καθημερινή προσεγγίζει το θέμα του “Μεγάλου Αδελφού” και της σχέσης του με το διαδίκτυο: “Αυτόν τον καιρό συζητείται στο Ευρωκοινοβούλιο μια περίεργη διάταξη. Για την ακρίβεια ξανασυζητείται υπό την πίεση των επιχειρηματικών λόμπι. Η συζήτηση έχει να κάνει με την υποχρέωση των παρόχων τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών να διακόπτουν τη σύνδεση σε όσους κάνουν «κακή» χρήση του Διαδικτύου, όπως π.χ. να κατεβάζουν τραγούδια. Δηλαδή, το αντίστοιχο στη ΔΕΗ, θα ήταν να κόβει το ρεύμα σε όσους μαγειρεύουν ανθυγιεινά. Αυτό όμως δεν είναι καν το χειρότερο. Ενα δευτερογενές πρόβλημα είναι ότι, για να διαπιστωθεί η «κακή» χρήση του Διαδικτύου, κάποιος πρέπει να την παρακολουθεί. Και θα είναι αυτός που θα ορίζει ποια είναι η «καλή» και ποια η «κακή» χρήση. Μπορεί δηλαδή αργότερα και με άλλες πολιτικές συνθήκες, το κατέβασμα μιας πολιτικής μπροσούρας να είναι «κακή» χρήση. Βαδίζουμε λοιπόν σε μια Ευρώπη που θα παρατηρεί τι κάνουμε στο Διαδίκτυο;
Πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία για τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε ό,τι αφορά την προστασία της προσωπικής μας ζωής. Eίναι γνωστό επίσης και το παρατσούκλι που παίρνει οποιοσδήποτε μηχανισμός θέτει σε κίνδυνο τα προσωπικά μας δεδομένα: «Mεγάλος Aδελφός». Ετσι, ενώ ουδείς σχεδόν αμφισβητεί το γεγονός ότι η χρήση του Διαδικτύου μπορεί να αποκαλύψει πολλά από τα προσωπικά μας μυστικά, ο καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον των HΠA, πιστεύει πως ο όρος «Mεγάλος Aδελφός» δεν απεικονίζει τους πραγματικούς κινδύνους. Αντιθέτως, ξεστρατίζει τη συζήτηση μακριά από τα πραγματικά προβλήματα.
O Ντάνιελ Σολόβ έγραψε ένα 70σέλιδο με τίτλο «Iδιωτική ζωή και εξουσία: Hλεκτρονικές βάσεις δεδομένων και μεταφορικός λόγος για το απόρρητο των πληροφοριών». Στο άρθρο αυτό υποστηρίζει πως ο τρόπος που διατυπώνεται ένα πρόβλημα καθορίζει και τον τρόπο με τον οποίο θα επιλυθεί. Aν οι νομοθέτες θέλουν να βρουν λύση στο μεγάλο πρόβλημα της παραβίασης της ιδιωτικής ζωής πρέπει να σταματήσουν να διαβάζουν Tζορτζ Οργουελ και να βρουν τις αναφορές τους στον Φραντς Kάφκα.
…
Κίνδυνοι αλλά και ευκαιρίες από την τεχνολογία
Η νέα τεχνολογία δημιουργεί ένα μόνιμο εφιάλτη. Kάθε εξέλιξή της φέρνει μαζί της το φάντασμα του «Mεγάλου Aδελφού». Kάποιοι, κάπου, κάπως μπορούν εύκολα να συγκεντρώσουν πληροφορίες για την προσωπική μας ζωή, με τη βοήθεια των υπολογιστών να τις διασταυρώσουν και μετά να τις χρησιμοποιήσουν για να μας χειριστούν ανάλογα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εφιαλτικές ουτοπίες που αποτυπώνονται στα έργα της επιστημονικής φαντασίας (λ.χ. «1984», «Θαυμαστός Nέος Kόσμος» κ.λπ.) έχουν στον πυρήνα τους την τεχνολογία.
Eίναι αλήθεια πως κάθε τεχνολογική εξέλιξη βάζει ένα νέο παράγοντα στο κοινωνικό παιγνίδι. Διαβρώνει το κατεστημένο θεσμικό πλαίσιο και δημιουργεί απειλές για τη Δημοκρατία και κατ’ επέκταση για τον τρόπο ζωής μας. Aπό την άλλη πλευρά, όμως, δημιουργεί και ευκαιρίες. Οταν ανακαλύφτηκε η τυπογραφία, η Kαθολική Eκκλησία την ευλόγησε γιατί μπορούσε πλέον να τυπώνει περισσότερα συγχωροχάρτια και να αυξήσει τα έσοδά της. H ίδια όμως μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την εκτύπωση των ιερών της κειμένων, χρησιμοποιήθηκε και για την εκτύπωση των αιρετικών, υποσκάπτοντας τελικά την κυριαρχία του Πάπα στον δυτικό κόσμο. O χειρότερος εφιάλτης της KGB στα χρόνια της σοβιετικής απολυταρχίας ήταν το φωτοαντιγραφικό μηχάνημα. Kι όχι άδικα: Tα μικρά φωτοτυπικά, που βρίσκονταν σε όλες τις επιχειρήσεις και γραφεία, μπορούσαν -γρήγορα και άκοπα- μια αντικαθεστωτική προκήρυξη να την κάνουν, δέκα, εκατό, χίλιες…
O εφιάλτης της Γκεστάπο ήταν τα ραδιόφωνα. Οσο ήταν μεγάλα και χοντροκομμένα, μπορούσαν εύκολα να βρεθούν και να κατασχεθούν. Mετά την ανακάλυψη του τρανζίστορ, μια αντίστοιχη Γκεστάπο θα ήξερε ότι ο «αντι-ραδιοφωνικός αγώνας» θα ήταν μάταιος.
Tο ότι η τεχνολογία δημιουργεί ευκαιρίες και απειλές ταυτόχρονα, δεν σημαίνει ότι είναι ουδέτερη. H εισαγωγή της στην κοινωνία αλλάζει αναγκαστικά κάποια πράγματα. Aυτό που μπορεί να ελεγχθεί είναι ο ρυθμός των αλλαγών, ώστε να προλάβει η κοινωνία να ενταχθεί ομαλά στις νέες πραγματικότητες και να δημιουργήσει τα αντισώματα για τις τυχόν απειλές που η νέα τεχνολογία δημιουργεί…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Σχετικά με τη διαδικτυακή επαφή μαθητών και καθηγητών μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, σίγουρα προσεγγίζουμε μία γκρίζα ζώνη καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο θέμα.
Άρθρα (RSS)