Terra Computerata

Η αποστολή…
… που ανέλαβε ο Όλιβερ πριν από τέσσερα χρόνια ήταν να πείσει τα βρετανικά σχολεία να σερβίρουν καλύτερο φαγητό στους μαθητές τους. Ο Τόνι Μπλερ και ο Ντέιβιντ Κάμερον δεν έχασαν την ευκαιρία να σταθούν στο πλευρό του. Εκείνο που τράβηξε την προσοχή της Μισέλ Μπελό και του Τζόναθαν Τζέιμς, οικονομολόγων στην Οξφόρδη και στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ, ήταν η σχεδόν απόλυτη επιτυχία που είχε το πείραμα του Όλιβερ. Ο διάσημος σεφ έπεισε τα δημοτικά σχολεία στα περίχωρα του Λονδίνου να εφαρμόσουν τις συμβουλές του στα μενού τους. Οι δύο οικονομολόγοι εξέτασαν σε βάθος τις επιδόσεις των μαθητών που όλο αυτό το διάστημα τρέφονταν με τα υγιεινά μενού του Όλιβερ. Και κατέληξαν στη διαπίστωση πως η διατροφή των μαθητών με λιγότερα λιπαρά, ζάχαρη, αλάτι και με περισσότερα φρούτα και λαχανικά είχε εντυπωσιακή επίδραση στις επιδόσεις τους στα μαθήματα. Οι δικαιολογημένες απουσίες (λόγω ασθενείας) μειώθηκαν κατά 15%. Οι επιδόσεις των μαθητών στην αγγλική γλώσσα βελτιώθηκαν κατά 6% και στα φυσικομαθηματικά κατά 20%. Όσο και αν αυτοί οι αριθμοί μπορεί να μην είναι απόλυτα ακριβείς, η διαπίστωση των δύο οικονομολόγων είναι από μόνη της σημαντική.

Ο νεαρός σεφ..,
… που υποστήριζε με έμφαση τη σωστή διατροφή των μαθητών, μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος, γράφει ο Τιμ Χάρφορντ στην εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Πολύ συχνά το τι είναι και τι δεν είναι σωστό για την κοινωνία αντιμετωπίζεται με έναν εντελώς συναισθηματικό τρόπο. Άλλοι βλέπουν τον Όλιβερ σαν ένα τολμηρό και αξιαγάπητο άγιο που έβγαλε τα Βρετανόπουλα από την οδό της απωλείας κι άλλοι σαν υποκριτή που είναι ερωτευμένος με τα διαφημιστικά συμβόλαια που έχει υπογράψει με μεγάλα σούπερ μάρκετ. Όμως, ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι το σημαντικό, λέει ο Χάρφορντ. Αυτό που μετράει είναι πως δοκιμάστηκε μια νέα ιδέα και πως τώρα εξετάζονται τα αποτελέσματά της.