Terra Computerata

Οι μπαταρίες παραμένουν ο υπ΄ αριθμόν ένα περιοριστικός παράγων των συσκευών που χρησιμοποιούμε. Εξαιτίας τους δεν κατασκευάζουμε καλύτερα αυτοκίνητα και δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια ταινία δύο ωρών στο κινητό τηλέφωνό μας. Χώρια που το ηλικίας τριών ετών λάπτοπ μας δεν μπορεί πια να μας συνοδεύει στα μακρινά αεροπορικά ταξίδια μας.

Βρίσκονται παντού, αλλά τις θυμόμαστε μόνο όταν μας εγκαταλείπουν. Πρέπει τότε να βρούμε έναν τρόπο να τις ξαναφορτίσουμε- και ακριβώς εκείνη τη στιγμή μας δίνουν στα νεύρα. Γιατί είναι αλήθεια ότι οι μπαταρίες υπακούουν σε μια «παλιομοδίτικη τεχνολογία», ενώ οι συμβουλές για το πώς μπορούμε να τελειοποιήσουμε τη χρήση τους είναι πολλές και συχνά αντιφατικές. Ορισμένοι πιστεύουν πως ο καλύτερος τρόπος είναι να τις φορτίζουμε όσο το δυνατόν συχνότερα. Άλλοι προειδοποιούν εναντίον των υπερβολικών φορτίσεων. Καλύτερα, λένε, να αφήνουμε κάθε τόσο τις μπαταρίες να αδειάζουν εντελώς.

Τούτων λεχθέντων, πάντως, υπάρχουν τρόποι για να παρατείνουμε τη ζωή των μπαταριών μας. Η συνήθης διάρκεια ζωής για τις μπαταρίες ιόντων λιθίου των λάπτοπ είναι περίπου 18 μήνες έως 2 χρόνια, θα διαρκέσουν όμως πολύ περισσότερο αν τις φροντίσουμε.

Τα Νέα

… πάει να πει ανάγκη να δράσει κάποιος αμέσως. Και είναι κατανοητό να βιάζεται κανείς να φροντίσει έναν τραυματία ή να σώσει έναν που πνίγεται. Όμως, στην πολιτική, τις περισσότερες φορές η επίκληση της ανωτέρας βίας είναι ακατανόητη. Δεν την επικαλούνται για να σώσουν τον πνιγμένο, αλλά για να του δώσουν μια να βουλιάξει ακόμη πιο βαθιά.

Η ανάγκη…
… για ιδιωτικοποίηση της παιδείας είναι πάντα επιτακτική, αλλά ποτέ η ανάγκη για δωρεάν παιδεία. Η ανάγκη για προσωρινή εργασία είναι πάντα επιτακτική, αλλά ποτέ η ανάγκη για σταθερή και μόνιμη εργασία. Η ανάγκη για απολύσεις είναι πάντα επιτακτική, αλλά ποτέ οι απολύσεις δεν έφεραν νέες θέσεις εργασίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να τα εξηγήσει αυτά στα παιδιά που ετοιμάζονται να κάνουν ένα ξεκίνημα στη ζωή τους; Καμιά. Χωρίς δουλειά, χωρίς ανεξαρτησία, χωρίς οικογένεια, χωρίς μέλλον, λόγω ανωτέρας βίας. Γιατί οι ανάγκες των λίγων είναι πάντα επιτακτικές, ενώ οι ανάγκες των πολλών μπορούν πάντα να περιμένουν. Κι όσο παραδίδονται σε αυτή τη λογική οι πολιτικοί τόσο βαθαίνει ο Καιάδας που μέσα του ρίχνονται οι νέοι. «Έτσι, η κρίση δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ γι΄ αυτούς», γράφει για τους νέους ο Ουίλιαμ Γκρέιντερ στο αμερικανικό περιοδικό «Νέισον». Οι περισσότεροι μαθητές και φοιτητές προορίζονται να γίνουν οι αυριανοί φτωχοί εργαζόμενοι. Οι αυριανοί προλετάριοι βρίσκονται σήμερα στα πανεπιστήμια και τα λύκεια.

Σε μια κοινωνία…
… όπου η παραγωγικότητα, τα χρηματιστήρια και τα κέρδη ανεβαίνουν τόσο πιο ψηλά όσο πιο χαμηλά ξεπέφτει ο λαός, το μέλλον των νέων της δεν μπορεί παρά να είναι ζοφερό. Για πρώτη φορά, μια γενιά βλέπει με απόγνωση πως το μέλλον των παιδιών της θα είναι χειρότερο από το δικό της. Για πρώτη φορά, το σύστημα της ελεύθερης αγοράς δημιουργεί τόσους πολλούς εργαζόμενους φτωχούς. «Το εκπαιδευτικό σύστημα παράγει μια απέραντη μεσαία τάξη με ανώτατη μόρφωση, αλλά με κατώτατα εισοδήματα», έλεγε ο ιστορικός Εμμανουέλ Τοντ σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Συντ-Ουέστ». «Οι διπλωματούχοι νέοι θυσιάζονται από το οικονομικό σύστημα. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές. Όσο οι κατώτερες τάξεις ήταν οι μοναδικές που υπέφεραν από την ελεύθερη αγορά, τα κοινωνικά συστήματα ήταν σταθερά. Τώρα που αρχίζουν να υποφέρουν και οι μεσαίες τάξεις, θα διαταραχτεί η κοινωνική σταθερότητα».

Και η δημοκρατία;..
… αναρωτιέται ο Ιταλός συγγραφέας Τσέζαρε Μπατίστι. Αυτή περιμένει, σέρνοντας τα βάρη των αδικιών που, με προσχήματα όπως η ανωτέρα βία, τη βοηθούν να τα σηκώσει. Κάπου κάπου την ξυπνούν από τον μακάριο ύπνο της, όποτε αυτό χρειάζεται για να κινητοποιήσει τον λαό στις εκλογές. Αλλά στο βάθος, το κοινωνικό περιεχόμενό της πάντα αγνοείται. Οι εκλογές περνούν, οι νικητές πανηγυρίζουν, αλλά στο κατώφλι τους πάντα ξαγρυπνούν τα ίδια συμφέροντα.

Δρόμοι του Ρούσσου Βρανά στα Νέα

«Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, δίχως να το καταλάβω, είδα στην οθόνη του υπολογιστή το σπίτι όπου έμενα στο Μόναχο. Εκεί που γέννησα τα παιδιά μου. Την περιοχή όπου εργαζόμουν και τις πλατείες που έπινα καφέ. Και σκεφτείτε ότι έχω να επισκεφτώ την Γερμανία από το 1980. Ήταν πολύ συγκινητικό».

Η73χρονη κ. Αμαλία Μαστρογιάννη πριν από λίγες μέρες είχε για πρώτη φορά στη ζωή της την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τον κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του Ίντερνετ στον πολυχώρο «Απόλλων» της Νομαρχίας Πειραιά. Το ηλεκτρονικό της ταξίδι μέχρι το Μόναχο έγινε με τη βοήθεια του Google Εarth. Και μετά το πρώτο της σερφάρισμα στο Διαδίκτυο δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό της.

Αυτή η πρώτη γνωριμία των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας με το Ίντερνετ οργανώθηκε από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας και το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ (του ΕΜΜΕ) στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ημέρες ευχρηστίας και προσβασιμότητας».

Διαβάστε όλο το άρθρο στα Νέα

Ομάδα αμερικανών και αυστραλών επιστημόνων ανέπτυξε μια επαναστατική τεχνολογία διάγνωσης, και πιο συγκεκριμένα ένα λογισμικό το οποίο μπορεί να ενσωματωθεί και σε κινητά τηλέφωνα! Πρόκειται για ένα λογισμικό ηλεκτρονικού υπολογιστή το οποίο μπορεί να αναλύσει τον ήχο του βήχα και αμέσως να δείχνει αν το άτομο που βήχει χει κολλήσει γρίπη, αν αντιμετωπίζει κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα ή αν απλώς έχει κρυώσει. Το σύστημα διάγνωσης είναι τόσο προηγμένο που μπορεί να διαπιστώνει αν ο βήχας προέρχεται από βακτηριακή ή ιογενή λοίμωξη. Τώρα η ερευνητική ομάδα έχει ξεκινήσει την προσπάθεια δημιουργίας μιας έκδοσης του λογισμικού η οποία θα μπορεί να ενσωματωθεί και να λειτουργήσει σε κινητά τηλέφωνα. Ο ασθενής θα βήχει στο… κινητό του τηλέφωνο και αυτό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα θα τον ενημερώνει από τι πάσχει.

Το Βήμα