Terra Computerata

Υπήρξε και αυτή μία από τις διάσημες μαύρες τρύπες του δημοσίου χρήματος. Οπως έγινε γνωστσό πριν από μερικούς μήνες έπειτα από ερώτηση βουλευτή, η ιστοσελίδα του ΙΚΑ έχει κοστίσει 1,96 εκατ. ευρώ, σε ένα έργο που έχει συγχρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση και εθνικούς πόρους.

Ομως, ακόμα κι αυτό το «δύσπεπτο» νούμερο θα μπορούσαμε ευκολότερα να το καταπιούμε αν η εν λόγω ιστοσελίδα εξυπηρετούσε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Δυστυχώς, το παρακάτω τραγελαφικό περιστατικό αποδεικνύει περίτρανα πως δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί νέα κόλπα.

Εκπληξη

Στις αρχές Απριλίου, ασφαλισμένος, προσπαθώντας να επιλύσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που είχε προκύψει μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού του, μπήκε στην ιστοσελίδα του ΙΚΑ για να ενημερωθεί. Εκπληκτος σχεδόν, διαπίστωσε ότι υπήρχε η δυνατότητα αποστολής email στην υπηρεσία. Πράγματι, ο ασφαλισμένος έστειλε το αίτημά του με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, χωρίς ωστόσο να πιστεύει ότι θα λάβει κάποια απάντηση.

Οι δημόσιες υπηρεσίες, όμως, έχουν την τάση να μας εκπλήσσουν. Απάντηση στο mail όχι μόνον ήρθε, αλλά ξεπερνούσε και κάθε φαντασία. Φυσικά, το απαντητικό email δεν περιελάμβανε τις απλές πληροφορίες που είχε ζητήσει ο ασφαλισμένος.

Η απάντηση είχε γραφτεί με το χέρι, είχε πρωτοκολληθεί, είχε σφραγιστεί, είχε σκαναριστεί και είχε σταλεί με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ηταν, δε, λακωνική: «Σας παρακαλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο τηλέφωνο… προκειμένου να απαντήσουμε στα ερωτήματά σας». (Το περιστατικό συνέβη σε χρήστη του twitter, ο οποίος μάλιστα δημοσίευσε και το απαντητικό μέιλ από το ΙΚΑ.)

Δεν είναι προφανώς η μοναδική ιστορία γραφειοκρατικής τρέλας που μπορεί κανείς να θυμηθεί από το ελληνικό Δημόσιο. Η προώθηση των νέων τεχνολογιών στις δημόσιες υπηρεσίες μοιάζει να προσκρούει σε έναν αόρατο τοίχο απροθυμίας.

Δεν εκπλήσσουν πια κανένα τα στοιχεία που φέρνουν την Ελλάδα στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε ό, τι αφορά τη διαδικτυακή πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες. Τα τελευταία στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Φεβρουάριος 2011) αναφέρουν ότι ενώ η διαθεσιμότητα των δημοσίων υπηρεσιών κυμαίνεται στην Ε. Ε. στο 82%, στην Ελλάδα δεν ξεπερνάει το 48%, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την ταλαιπωρία που υφίστανται οι πολίτες.

Ο ανεφοδιασμός

Και αν κάποιοι μπορούν να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα, υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν φωνή. Για δύο εβδομάδες πάγωσαν οι συνεντεύξεις για άσυλο στην Yπηρεσία Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη διότι ο εκτυπωτής δεν είχε… τόνερ.

Και όσο ο ανεφοδιασμός σε μελάνι καθυστερεί, λόγω κρίσης, τόσο οι ουρές των αιτούντων άσυλο μεγαλώνουν. Τώρα, γιατί η βάση δεδομένων δεν μπορεί να ενημερωθεί ηλεκτρονικά, αλλά απαιτείται η εκτύπωση στην υπηρεσία των στοιχείων, είναι ένα ερώτημα που μόνο το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να απαντήσει. Με φαξ κατά προτίμηση.

http://news.kathimerini.gr

σκηνοθεσία : Βασίλης Κοσμόπουλος

1923, Τρίκαλα. Ο τοπικός φωτογράφος επιστέφει, με το μυαλό γεμάτο εικόνες που τράβηξε σε όλη του τη ζωή. Ξαφνικά, δέχεται μια επίσκεψη από έναν θρυλικό ληστή. Παρά το γεγονός ότι καταζητείται με αμοιβή, ο ηρωικός παράνομος αφήνει τα βουνά και αποφασίζει να φωτογραφηθεί…

μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Βασίλης Κοσμόπουλος σημειώνει:

«πρώτη φορά «άκουσα», κυριολεκτικά, την ιστορία στο έξοχο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου από τον «Βραχνό Προφήτη». Το τραγούδι μελοποιεί ένα ποίημα του Χρήστου Μπράβου και απηχεί ένα πραγματικό περιστατικό, την φωτογράφιση του επικηρυγμένου ληστή Θωμά Γκαντάρα από τον φωτογράφο των Τρικάλων Αθανάσιο Μάνθο. H συνάντηση έγινε το 1923, κατόπιν επιθυμίας του Γκαντάρα, στα λημέρια του και στο αρχείο της οικογένειας Μάνθου σώζονται οι 17 σπάνιες φωτογραφίες. Λίγους μήνες αργότερα, σκότωσαν τον Γκαντάρα και το κομμένο κεφάλι του εκτέθηκε σε κοινή θέα, προς παραδειγματισμόν. Όλα αυτά αποτέλεσαν το υλικό μυθοπλασίας της ταινίας».

Tο πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ που στηρίχθηκε αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση των θεατών και το οποίο θα διατίθεται χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδωσης.
Οι συντελεστές του Debtocracy συνομιλούν με ορισμένους από τους σημαντικότερους οικονομολόγους, πολιτικούς και δημοσιογράφους που παρουσιάζουν εναλλακτικές ερμηνείες αλλά και προτάσεις για την κρίση δημοσίου χρέους της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Οι δημοσιογράφοι Αρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη, που υπογράφουν το σενάριο και τη σκηνοθεσία, παρακολουθούν την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.Έχοντας πραγματοποιήσει γυρίσματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και μέσα από κινούμενα σχέδια και animation το Debtocracy παρακολουθεί την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από τη δεκαετία του ’70 και εξηγεί τις έννοιες του απεχθούς και του παράνομου χρέους που βαραίνουν και την Ελλάδα.

του Krzysztof Kieslowski