Λέγονται σπάνιες παθήσεις, αλλά σήμερα αφορούν πολύ περισσότερους ανθρώπους από όσους αναμενόταν. Ενώ στατιστικά έχουν ελάχιστες πιθανότητες εκδήλωσης, με κάθε μία από αυτές τις ασθένειες να απειλεί λιγότερα από ένα στα 2.000 άτομα, ο απολογισμός τείνει να γίνει τραγικός, καθώς ολοένα νέες παθήσεις «εμπλουτίζουν» τη σχετική κατηγορία ασθενειών. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση εκτιμάται ότι υπάρχουν 25 εκατομμύρια άνθρωποι που νοσούν από σπάνιες ασθένειες, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός τους αγγίζει το ένα εκατομμύριο.
Ποιες είναι οι σπάνιες παθήσεις
Ρευματοειδής αρθρίτιδα, συγγενής καρδιοπάθεια, κυστική ίνωση, σκλήρυνση κατά πλάκας, αιμοφιλία, εγκεφαλίτιδα, νόσος Πάρκινσον, κάποιες μορφές καρκίνου είναι μερικές από τις πιο? συχνά εμφανιζόμενες 7.000 σπάνιες παθήσεις που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για παθήσεις γενετικές στην πλειοψηφία τους, χρόνιες, εκφυλιστικές, συχνά θανατηφόρες, με υψηλά επίπεδα πόνου. Συνήθως εμφανίζονται με τη γέννηση, δεν αποκλείεται όμως να περιμένουν από? πέντε έως και 45 χρόνια μέχρι να εμφανιστούν ?εξαιτίας αυτού οι ειδικοί τις χαρακτηρίζουν και ως βραδυφλεγή βόμβα για την υγεία όλων μας. Για τις περισσότερες σπάνιες παθήσεις δεν υπάρχει θεραπεία. Όμως αυτό που ταλανίζει τους πάσχοντες και τις οικογένειές τους είναι η ανύπαρκτη ποιότητα ζωής στην καθημερινότητά τους, απόρροια τόσο της απουσίας ποιοτικής υγειονομικής περίθαλψης όσο και της ανισότητας στην πρόσβαση, στη θεραπεία και τη φροντίδα.
Το ΟΙΚΟ της Καθημερινής έκανε «βουτιά» σε δεκάδες κάδους σε όλη την Αθήνα και έμαθε… από τα λάθη μας. Φαίνεται πως μετά από πέντε χρόνια «γνωριμίας», η σχέση μας με την ανακύκλωση συσκευασιών παραμένει ένα μυστήριο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουν τι ακριβώς πετάμε στους μπλε κάδους και πώς. Αφού διαπιστώσαμε ποια είναι τα πιο συνηθισμένα λάθη, συντάξαμε τον οδηγό του καλού ανακυκλωτή. Καλή επιτυχία.ΤΑ ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΛΑΘΗ
1. Βρόμικες συσκευασίες
Είναι ένα λάθος που εντοπίσαμε σχεδόν σε όλους τους κάδους. Μπουκάλια μισογεμάτα με χυμούς και αναψυκτικά, κεσεδάκια με απομεινάρια από γιαούρτι, σκεύη αλουμινίου από έτοιμα αγορασμένα γεύματα -με το φαΐ που περίσσεψε-, συσκευασίες με το λάδι που έχει μείνει από το περιεχόμενό τους, καλαμάκια με το σουβλάκι που δεν φάγαμε και πολλά άλλα. Το πρόβλημα που δημιουργείται από αυτά είναι ότι αυξάνουν το μικροβιακό φορτίο στα εργοστάσια διαλογής και έτσι εκτίθενται σε κίνδυνο οι εργαζόμενοι σε αυτά. Η λύση δεν είναι βέβαια να σαπουνίσουμε τη συσκευασία – μη γινόμαστε υστερικοί ούτε σπάταλοι στο νερό. Ενα μικρό ξέπλυμα ή ένα σκούπισμα με τις χαρτοπετσέτες που χρησιμοποιήσαμε είναι αρκετό.
2. Σφιχτοδεμένες σακούλες
Η λογική των μπλε κάδων θέλει τα σκουπίδια χύμα. Bέβαια, κάτι τέτοιο θα είχε νόημα αν άδειαζαν τους κάδους κάθε μέρα και δεν σωρεύονταν σακούλες με ανακυκλώσιμα γύρω και έξω από αυτούς. Με τα προβλήματα που υπάρχουν, όμως, στην αποκομιδή, μπορούμε να ελιχθούμε ανάλογα με την περίπτωση. Αν πετύχουμε τον κάδο άδειο, αδειάζουμε μέσα τη σακούλα με τα ανακυκλώσιμα. Αν είναι γεμάτος, την αφήνουμε επάνω στο σωρό με κάποιο χαλαρό δέσιμο, για να μη χυθεί στο δρόμο το περιεχόμενο και να είναι εύκολο να ανοίξει από τον υπάλληλο στο κέντρο διαλογής.
3. Ελλιπής διαχωρισμός
Για να λειτουργήσει εύρυθμα η αλυσίδα της ανακύκλωσης, είναι καλύτερα να πετάμε τα υλικά όσο πιο διαχωρισμένα γίνεται. Με άλλα λόγια, όταν υπάρχει χαρτί ενωμένο με πλαστική μεμβράνη ή με σκληρό πλαστικό, όπως συμβαίνει σε διάφορα παιχνίδια, καλλυντικά ακόμα και στο πακέτο των τσιγάρων, ας κάνουμε τον κόπο να τα διαχωρίσουμε. Το ίδιο ισχύει και για τα γυάλινα μπουκάλια (και όχι απαραίτητα τα πλαστικά) που έχουν πλαστικά ή μεταλλικά καπάκια, αλλά και για το χαρτί της σοκολάτας, που δεν πρέπει να το τσαλακώνουμε μαζί με το αλουμινόχαρτο.
4. Λάθος υλικά
Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί πολλοί συνεχίζουν να πετούν τα αποφάγια και άλλα ακατάλληλα υλικά στην ανακύκλωση συσκευασιών. Το να πετάμε οργανικά είδη, τα οποία «δηλώνουν» την ύπαρξή τους με μια έντονη μυρωδιά, είναι η αιτία ή η δικαιολογία που χρησιμοποιούν οι δήμοι για να αδειάζουν τους μπλε κάδους με τα κοινά απορριμματοφόρα. Δεν είναι όμως μόνο τα αποφάγια. Οι κάδοι είναι γεμάτοι από διάφορα άλλα υλικά: μικρά έπιπλα, ρούχα, αφρολέξ, μπουκάλια μπίρας -που, όπως είναι γνωστό, επιστρέφονται και μάλιστα με αντίτιμο και ξαναχρησιμοποιούνται-, αποτσίγαρα, προφυλακτικά, βιοδιασπώμενες σακούλες. Ακόμα και μαρμάρινο νεροχύτη εντοπίσαμε!
5. Ογκώδη αντικείμενα
Είναι συνηθισμένο να βλέπουμε κάδους γεμάτους μέχρι επάνω με λίγες χαρτόκουτες. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν οι κάδοι βρίσκονται κοντά σε καταστήματα που παραλαμβάνουν εμπορεύματα και πρέπει μετά να ξεφορτωθούν τις κούτες. Σε κάποιο σημείο μάλιστα, στου Ζωγράφου, όπου υπάρχουν πέντε κάδοι σε παράταξη, έμαθα ότι εξυπηρετούν κυρίως ένα μαγαζί: το μανάβικο που βρίσκεται πίσω τους. «Τώρα πια δεν έχουμε ξύλινα τελάρα που επιστρέφονται και γεμίζουμε χαρτόκουτες. Ε, αντί να τις πετάμε στα κοινά σκουπίδια, ζήτησα από τον δήμο να φέρει την ανακύκλωση», μας εξομολογήθηκε ο μανάβης. Πολύ καλά έκαναν και οι δύο, όμως με ένα άλλο μεγαλύτερο σε χωρητικότητα δοχείο ανακύκλωσης, που θα είναι μόνο για χαρτί, και με τις κούτες να μπαίνουν μέσα τσακισμένες, δεν θα χρειάζονταν τόσοι μπλε κάδοι – που όπως διαπιστώσαμε λείπουν από την υπόλοιπη γειτονιά.
Εντυπωσιασμένοι μένουν οι επισκέπτες του ΤechFest 2009 από τα εκθέματα που παρουσιάζονται εφέτος. Το ΤechFest είναι η ετήσια συνάντηση όλων των εργαστηρίων και ερευνητικών τμημάτων της Μicrosoft ανά τον κόσμο στην οποία παρουσιάζονται οι νέες δημιουργίες τους. Εφέτος εκτίθενται εκατοντάδες προηγμένα συστήματα τα οποία θα ενσωματώνονται στα προϊόντα που θα ρίξει στην παγκόσμια αγορά η εταιρεία τα επόμενα χρόνια.Τα φώτα της δημοσιότητας και του ενδιαφέροντος έπεσαν κατ΄ αρχάς στο Commute UΧ, ένα προηγμένο σύστημα φωνητικής αναγνώρισης που εγκαθίσταται στα αυτοκίνητα. Το σύστημα επιτρέπει στον οδηγό να μιλάει στο τηλέφωνο, να υπαγορεύει γραπτά μηνύματα και να ελέγχει φωνητικά τα συστήματα ψυχαγωγίας του οχήματος ώστε να μην υπάρχει κανένας λόγος να σηκώνει τα χέρια του από το τιμόνι.
Το «Οικογενειακό Αρχείο» είναι ένα άλλο φουτουριστικό έκθεμα. Πρόκειται για ένα τραπέζι στην επιφάνεια του οποίου βρίσκεται μια οθόνη αφής που ενσωματώνει νέας γενιάς αισθητήρες. Επιτρέπει τη δημιουργία εικονικών ντοσιέ για φωτογραφίες και οτιδήποτε μπορεί να πάρει ψηφιακή μορφή.
Ο Ξιάνγκ Χούο, ερευνητής στο ερευνητικό εργαστήριο της Μicrosoft στο Πεκίνο, «γράφει» στον αέρα χρησιμοποιώντας ένα μπαλάκι του τένις και ο υπολογιστής αναγνωρίζει τα γράμματα και τα εμφανίζει στην οθόνη. Με το «Οικογενειακό Αρχείο» (δεξιά) μπορεί κάποιος να δημιουργήσει έναν εικονικό κόσμο όλων των πραγμάτων και προσώπων που θέλει να βλέπει και να θυμάται.
Ενα σύστημα βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας είναι το «Write in the Αir» (γράφω στον αέρα). Επιτρέπει στον χρήστη ενώ στέκεται μπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή και χρησιμοποιώντας ένα αντικείμενο (π.χ. ένα μπαλάκι του τένις ή ακόμη και ένα μήλο) να «γράφει» στον αέρα. Ο πρωτοποριακός αισθητήρας και το λογισμικό νέας γενιάς «διαβάζουν» την εναέρια γραφή και τη μετατρέπουν σε γράμματα στην οθόνη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που ενσωματώνεται σε διαφόρων ειδών μηχανές (από υπολογιστές ως ρομπότ) και τους επιτρέπει να επικοινωνούν με τους ανθρώπους παρέχοντάς τους πληροφορίες και υπηρεσίες. Στην έκθεση πάντως η συντριπτική πλειονότητα των νέων δημιουργιών αφορά λογισμικά διαχείρισης και επεξεργασίας δεδομένων.
Το anobii.com είναι ένα social network για όσους αγαπάνε τα βιβλία. Εντελώς δωρεάν δίνει την δυνατότητα να καταχωρήσεις τα βιβλία σου, δημιουργώντας μια εικονική βιβλιοθήκη online, και έτσι όχι μόνο μπορείς να έχεις πάντα ένα πλήρη κατάλογο των βιβλίων σου, σημειώνοντας αυτά που διάβασες, αυτά που θα διαβάσεις, αυτά που επιθυμείς να αποκτήσεις κλπ αλλά μπορείς επίσης να γράφεις ένα σχόλιο για το κάθε βιβλίο, να δεις ποιους και πόσους έχουν διαβάσει το ίδιο βιβλίο, είναι εύκολο να δημιουργήσεις ομάδες μελών για την ανταλλαγή απόψεων και συμβουλών για τα βιβλία, ακόμα και ανταλλαγή βιβλίων (bookcrossing, bookring, bookray) και πολλά άλλα.
«Εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης του Ιντερνετ ο μέσος άνθρωπος του 2050 κινδυνεύει να έχει μυαλό μικρού παιδιού, με περιορισμένη ικανότητα συγκέντρωσης. Θα ενθουσιάζεται εύκολα και θα είναι εγωκεντρικός, αλλά θα είναι κενός από ανθρώπινα συναισθήματα και με ασταθή ταυτότητα. Θα πρόκειται δηλαδή για μια κατακερματισμένη και ανερμάτιστη προσωπικότητα, που θα αποζητά τη στιγμιαία ικανοποίηση και θα δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τον πραγματικό κόσμο…»
Ολα αυτά τα δεινά, σύμφωνα με την κορυφαία Βρετανίδα νευροεπιστήμονα, βαρόνη Σούζαν Γκρίνφιλντ, οφείλονται στην εξάρτηση των νέων από βιντεοπαιχνίδια και τα «φόρουμ κοινωνικής συναναστροφής» του Διαδικτύου (Facebook, Twitter, Bebo). Τους προσάπτει ότι καταστρέφουν τον παιδικό εγκέφαλο «επαναπρογραμματίζοντάς» τον σε χαμηλότερο επίπεδο.
Η Βρετανίδα νευροεπιστήμονας Σούζαν Γκρίνφιλντ προειδοποιεί τις κυβερνήσεις να ασχοληθούν σοβαρά με τις πολιτιστικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της διαδικτυακής ζωής των εφήβων
«Δεν είμαστε κατά της τεχνολογίας. Βλέπουμε όμως πολλά παιδιά να αναπτύσσονται με εγκεφαλικές βλάβες, επειδή έπαψαν να ασχολούνται με δραστηριότητες σύμφυτες με την παιδική ηλικία εδώ και χιλιετίες», υπερθεμάτισε η Σου Πάλμερ, συγγραφέας του βιβλίου «Τοξική παιδική ηλικία».
Οσο για τη Σούζαν Γκρίνφιλντ, καθηγήτρια εγκεφαλικής φαρμακολογίας στην Οξφόρδη και διευθύντρια του Βασιλικού Ινστιτούτου, αυτή δήλωσε συγκλονιστικά πράγματα στη Βουλή των Λόρδων: «Μια δασκάλα με εμπειρία 30 χρόνων μου εξομολογήθηκε πως έχει ελαττωθεί δραματικά η ικανότητα των καινούργιων μαθητών της να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο», είπε η δρ. Γκρίνφιλντ.
Κάλεσε λοιπόν την κυβέρνηση να ασχοληθεί σοβαρά με τις πολιτιστικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της διαδικτυακής ζωής των εφήβων. «Δεν είναι τυχαίο», πρόσθεσε «πως οι αυτιστικοί που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο τα πάνε μια χαρά με τους υπολογιστές».
Πρόσφατη έρευνα στη Βρετανία έδειξε πως κάθε έφηβος ή προέφηβος περνά κατά μέσον όρο 7,5 ώρες την ημέρα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Γι αυτό η παιδοψυχολόγος Τζέιν Χίλι πιστεύει ότι κανένα παιδί δεν πρέπει να ξεκινάει τη χρήση του υπολογιστή πριν από την ηλικία των 7 χρόνων, προτού δηλαδή ο εγκέφαλος ωριμάσει στοιχειωδώς.
Facebook
Σημειώνεται ότι το Facebook έχει πάνω από 150 εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο, που συνομιλούν, ανταλλάσσουν φωτογραφίες και ενημερώνουν αλλήλους για την καθημερινότητά τους.
Ο 25χρονος ιδρυτής του Μαρκ Ζούκερμπεργκ έγινε δισεκατομμυριούχος χάρη στη διαφήμιση. Ομως η δρ. Γκρίνφιλντ αντιτείνει πως τέτοιες «αποστειρωμένες φιλίες» δεν φτιάχνουν ολοκληρωμένους ανθρώπους.
«Τα παιδιά που ξεχνάνε πώς είναι να μιλάς πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλο, να τσακώνεσαι μαζί του, ακόμη και να μυρίζεις τις φερομόνες του, έχουν μειωμένη ικανότητα έκφρασης και αδυναμία να συλλάβουν πολύπλοκες έννοιες. Πόσω μάλλον να σχεδιάσουν το μέλλον τους».
Μια γυναίκα 48 ετών από την Κίνα, έγινε δεκτή ως μαθήτρια σε δημοτικό σχολείο.
Η κυρία Xie Zuojin, από την πόλη Fengkou, διευθύνει ένα φαρμακείο αλλά όπως είπε ο αναλφαβητισμός της έχει κάνει την εργασία της δύσκολη και χάνει πελατεία.
Οι υπεύθυνοι του Second Elementary School έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν την 48-χρονη να καταθέτει τα χαρτιά της για εγγραφή στα μαθήματα!
«Της προτείναμε να διαβάζει σπίτι της και να της στέλνουμε το υλικό και ίσως κάποιο δάσκαλο για ιδιαίτερα αλλά αρνήθηκε αφού όπως μας ανέφερε το σχολείο είναι το καλύτερο μέρος για να μάθει,» είπε ένας από τους δασκάλους.
Το σχολείο τελικά την αποδέχθηκε ως ενήλικη μαθήτρια και την τοποθέτησε μαζί με οκτάχρονα παιδιά στην δεύτερη τάξη!
«Οι συμμαθητές μου με βοηθούν αρκετά και μου δείχνουν πώς να κρατώ σημειώσεις και πώς να κάνω πράξεις αριθμητικής,» είπε η κυρία Xie Zuojin.
Ένα καινούργιο site κοινωνικής δικτύωσης, το οποίο επιτρέπει στους χρήστες του όχι μόνο να επικοινωνούν μεταξύ τους, όπως γίνεται με όλα τα υπόλοιπα Social Network Sites (SNS), αλλά και να μοιράζονται μεταξύ τους τις εμπειρίες τους, συγκεντρώνει την προσοχή πολλών χρηστών του Διαδικτύου.Το site με την επωνυμία Diddit έχει συγκεντρώσει πάνω από 750.000 αναρτημένες δημοσιεύσεις (posts) και 300.000 προσωπικές ιστορίες χρηστών, οι οποίες κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το θέμα τους.
To site καλύπτει μία μεγάλη γκάμα θεμάτων από τέχνη μέχρι ταξίδια ή ψώνια.
Οι χρήστες του site αναρτούν τα… επιτεύγματά τους, προκειμένου να τα επιχειρήσουν και οι άλλοι χρήστες, ενώ μπορούν να αναρτήσουν την ιστορία τους ως «diddit» -όταν πρόκειται για κάτι που έχουν κάνει, ή «wanna do», όταν δεν έχουν πραγματοποιήσει την «αποστολή» τους.
To «Diddit», το οποίο προσφέρεται ως ένας εναλλακτικός τρόπος κοινωνικής δικτύωσης, «στο δρόμο που έχουν χαράξει» μέχρι στιγμής το «Facebook» και το «MySpace», όπως τονίζει ο Paul Gauthier, υπεύθυνος για το εν λόγω site, «είναι ένας χώρος, στον οποίο οι χρήστες θα ανακαλύψουν ενδιαφέροντα, τα οποία δεν πίστευαν ότι είναι δυνατό να υπάρχουν».
Μάλιστα, ο ίδιος δεν διστάζει να το συγκρίνει με το διαδικτυακό παζάρι «Amazon», όπου οι χρήστες πλέον επιλέγουν δικούς τους πρωτότυπους τίτλους για τα προϊόντα που πωλούν.
Πάντως, οι επικριτές του site θεωρούν ότι η υπέρμετρη έπαρση μερικών χρηστών όταν αναρτούν τις ιστορίες τους θα απωθήσει τους νέους χρήστες.
Ο «noir» προφήτης του cyberpunk Αμερικανο-καναδός συγγραφέας Γουίλιαμ Γκίμπσον είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι το Διαδίκτυο είναι χάσιμο χρόνου και αυτό ακριβώς είναι που το κάνει να αξίζει. Το μέλλον και η ιστορία όμως ήρθαν να τον διαψεύσουν. Οταν το Google ? των τριανταπεντάχρονων σήμερα Sergey Brin και Larry Page? απασχολεί περισσότερους από 24.000 εργαζομένους και το Facebook του εικοσιτετράχρονου Mark Zuckerberg περί τους 700, τότε μόνο για χάσιμο χρόνου δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Η ουσία μάλιστα είναι ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι νέοι της γενιάς των 700 ευρώ στρέφουν το βλέμμα τους στον παγκόσμιο ιστό, για να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Φυσικά, το να διαθέτει κανείς ένα δυνατό υπολογιστή, μια γρήγορη σύνδεση και μια έξυπνη ιδέα μπορεί να είναι μια καλή αρχή, δεν αρκεί όμως. Προκειμένου να φτάσουμε στην υλοποίηση της ιδέας και την επαγγελματική αποκατάσταση, ειδικά στα καθ? ημάς, θα χρειαστεί να σπαταλήσουμε μπόλικες εργατοώρες, προκειμένου να ανταποκριθούμε στην αθάνατη εγχώρια γραφειοκρατία.
Η Αρετή Νταραδήμου μας κατευθύνει πώς να στήσουμε βήμα βήμα γρήγορα και εύκολα τη δική μας δουλειά στο Διαδίκτυο από τις σελίδες του Ελεύθερου Τύπου
Αναρωτηθήκατε ποτέ με ποιο τρόπο το φανάρι στον δρόμο γίνεται κόκκινο; Ή με ποια λογική το Google εμφανίζει τα αποτελέσματα της αναζήτησή μας και πώς παίρνει σειρά ένα αεροπλάνο για να απογειωθεί; Τα πάντα οφείλονται στους αλγόριθμους. Η ζωή μας είναι γεμάτη από τέτοιους και στον χάι τεκ 21ο αιώνα οι αλγόριθμοι του μέλλοντός μας θα μαντεύουν ακόμη και τις προθέσεις μας!
Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος μη ειδήμων τον ρόλο των μαθηματικών στη σύγχρονη ζωή. Για τους πολλούς, εξάλλου, η επιστήμη των αριθμών ήταν ένα ακατανόητο μάθημα στο σχολείο, το οποίο είχε ελάχιστη πρακτική εφαρμογή στην καθημερινότητα. Στην πραγματικότητα, όμως, συναντάμε εκατοντάδες εφαρμογές σύνθετων μαθηματικών χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε: οι λογαριασμοί της πιστωτικής μας κάρτας, τα φανάρια που αλλάζουν από πράσινο σε κόκκινο και πολλά ακόμη λειτουργούν με σύνθετους αλγόριθμους- το μαθηματικό αντίστοιχο μιας συνταγής μαγειρικής, όπως σημειώνει η εφημερίδα «Guardian». Οι αλγόριθμοι είναι σαν προγράμματα υπολογιστών ή διαγράμματα- μια ακολουθία βημάτων που εξετάζουν αυτό που συμβαίνει και καταλήγουν σε μια ενέργεια. Ένα παράδειγμα είναι τα φανάρια. Ο υπολογιστής που τα ελέγχει θέτει μια σειρά από σχετικά ερωτήματα: τι ώρα είναι; πότε ήταν κόκκινο το φανάρι για τελευταία φορά; πάτησε κάποιος πεζός το κουμπί στον σηματοδότη; Ο αλγόριθμος οδηγεί τον υπολογιστή βήμα προς βήμα στην αλλαγή της φωτεινής ένδειξης.Στο αεροδρόμιο
Οι αλγόριθμοι έχουν κατακλύσει τη ζωή μας. Όταν κλείνουμε ένα αεροπορικό εισιτήριο σε κάποια εταιρεία χαμηλού κόστους, ένας αλγόριθμος κανονίζει την τιμή του με βάση την προσφορά και τη ζήτηση. Στο αεροδρόμιο, ένας άλλος αλγόριθμος καθορίζει τη σειρά απογείωσης που θα πάρει το αεροπλάνο μας. Οι προβλέψεις της μετεωρολογικής υπηρεσίας συντονίζονται από έναν αλγόριθμο, το ίδιο και οι playlist των ραδιοφωνικών σταθμών. Ειδικά τα σούπερ μάρκετ είναι θερμοκήπια αυτής της μαθηματικής ακολουθίας ενεργειών. Σχεδόν όλες τους οι λειτουργίες, από τη σειρά που θα μπουν τα προϊόντα στα ράφια μέχρι την επιλογή των προσφορών, καθορίζονται από έναν υπολογιστή. Και από τη στιγμή που οι υπολογιστές έχουν κυριαρχήσει στη ζωή μας, οι αλγόριθμοι γίνονται όλο και πιο σημαντικοί.
Στην εποχή του εικονικού κόσμου του Διαδικτύου, οι αλγόριθμοι δεν είναι απλώς σημαντικοί. Είναι οι βασιλιάδες. Πίσω από τα αποτελέσματα σε μια αναζήτηση του Google ή από τη φράση του Αmazon «οι πελάτες που αγόρασαν αυτό το προϊόν έχουν αγοράσει επίσης…», κρύβεται ένας αλγόριθμος. Από τη στιγμή που αυτοί οι μαθηματικοί μηχανισμοί απέφεραν δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη στις εταιρείες του Διαδικτύου, οι ακριβείς λεπτομέρειές τους φυλάσσονται σαν θησαυροί. Αυτοί είναι τα επτασφράγιστα εμπορικά μυστικά του 21ου αιώνα. Αλλά όπου υπάρχουν μυστικά, υπάρχουν και άνθρωποι που προσπαθούν απελπισμένα να τα ανακαλύψουν. Σε ολόκληρο τον κόσμο, ξοδεύονται εκατομμύρια, αν όχι δισεκατομμύρια, ευρώ και άπειρος χρόνος για να ξεκλειδώσουν οι πιο επιτυχημένοι αλγόριθμοι του Ίντερνετ. Τον ίδιο χρόνο ξοδεύει και η Google ή η Αpple για να κρατήσουν τη μαγική τους φόρμουλα μυστική.
«Ήταν πάντα ουσιαστικά ακατανόητοι»
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ μας είναι απολύτως συνυφασμένο με τους αλγόριθμους, αν και η κατανόηση της λειτουργίας τους βρίσκεται ακόμη σε νηπιακό στάδιο. «Ήταν πάντα εφήμεροι, αόρατοι και ουσιαστικά ακατανόητοι», δηλώνει στην «Guardian» ο καθηγητής πληροφορικής Τζον Κλάινμπεργκ.
«Τώρα προσπαθούμε να τους κατανοήσουμε σε ένα μικροσκοπικό επίπεδο». Ο ίδιος πιστεύει ότι με τους αλγόριθμους του μέλλοντός μας, ο υπολογιστής μας θα αναγνωρίζει ακριβώς ποια πληροφορία ψάχνουμε στο Διαδίκτυο και θα προβλέπει τι ακριβώς θέλουμε να διαβάσουμε. Το κινητό μας τηλέφωνο θα καταλαβαίνει ότι δεν είμαστε σε καλή διάθεση και θα αποσιωπά τις κλήσεις εκτός αν προέρχονται από τους στενούς μας φίλους. Το επόμενο τεχνολογικό άλμα, υποστηρίζει ο Κλάινμπεργκ, θα μαντεύει τη διάθεσή μας και τις προθέσεις μας. Είναι μαθηματική νομοτέλεια!
Η ταινία έρχεται από τη μακρινή Αυστραλία, έχει προταθεί για τα βραβεία Oscar και BAFTA και έχει τον τίτλο The Mysterious Geographic Explorations of Jasper Morello / Οι Μυστηριώδεις Γεωγραφικές Εξερευνήσεις του Τζάσπερ Μορέλο. Αφηγείται τις προσπάθειες ενός εξερευνητή να φτάσει σε άγνωστα μέρη προκειμένου να ξεφύγει από την πανούκλα που πλήττει την περιοχή του. Εικαστικά η ταινία είναι πραγματικά θαυμάσια, καθώς απεικονίζει ένα γοτθικό κλίμα με μια σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η αφήγηση θυμίζει τα βιβλία του Ιουλίου Βερν όπως και το όχημα που εξωτερικά δείχνει να πετάει, αλλά εσωτερικά ο τρόπος λειτουργίας του είναι όπως ένα υποβρύχιο. Ανιχνεύσιμες οι επιρροές του Edgar Alan Poe. Οι διάλογοι είναι προσεγμένοι, συνδυάζει πολλές τεχνικές animation και τα 26 λεπτά είναι αρκετός χρόνος για να αναπτυχθεί η πλοκή.
Αυτό το μικρό βίντεο πέντε λεπτών, δημιουργήθηκε από τον Reza Dolatabadi ως εργασία για την αποφοίτηση του από το κολέγιο. Χρειάστηκε πάνω από δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί και αποτελείται από 6.000 μεμονωμένα έργα ζωγραφικής που παρουσιάζονται με μια συχνότητα στο βίντεο, 20 ανά δευτερόλεπτο.
Στην ηλικιακή ομάδα 4-11 ετών το β’ βραβείο κατέλαβε το έργο με θέμα: μια σταγόνα ταξιδεύει / A traveling raindrop
Ζαφείρης Ζαπρούδης, Δημοτικό Σχολείο Δημητριτσίου, Ελλάδα
Χρυσανθέα Παπακωνσταντίνου, Α’ Δημοτικό Λατσιών, Κύπρος
Περιγραφή του έργου:
Στο έργο αυτό, που ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2007 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, τα παιδιά και των δύο σχολείων συνεργάστηκαν για τη συγγραφή ενός βιβλίου σχετικά με το ταξίδι μιας σταγόνας νερού, χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους, τη γνώση τους στους υπολογιστές και τα περιβαλλοντικά ζητήματα σχετικά με το νερό.
Επιπλέον τα παιδιά:
Εικονογράφησαν το βιβλίο, δημοσίευσαν ποιήματα, τραγούδια, παροιμίες, φωτογραφίες και συνθήματα για τη λειψυδρία και τη μόλυνση του νερού.
Δημιούργησαν μια παρουσίαση του βιβλίου σε αρχείο παρουσίασης.
Παρουσίασαν το παραμύθι τους σε παράσταση κουκλοθέατρου.
Δημιούργησαν πρωτότυπα επιτραπέζια παιχνίδια για το νερό.
Έφτιαξαν το ημερολόγιο του 2009 εμπνευσμένο από το βιβλίο τους.
Συνεχίζουν φτιάχνοντας ταινίες και βίντεο που έχουν σχέση με τη συνεργασία τους.Λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα και στο blog http://www.schools.ac.cy/latsia-a-dim/etwinning/ http://primaryschdimitritsi.wordpress.com
Στην ηλικιακή βαθμίδα 16-19 ετών το β’ βραβείο κατέλαβε το έργο με θέμα:
Between the lines
Ελένη Καραβανίδου, 1ο Γενικό λύκειο Ελευσίνας, Ελλάδα
Carmen Radulescu, Colegiul Economic “Ion Ghica” Targoviste, Ρουμανία
Περιγραφή του έργου:
Ο στόχος του έργου ήταν να συναντηθούν μαθητές από δύο χώρες και δύο διαφορετικούς πολιτισμούς. Ξεκινώντας από το πασίγνωστο μυθιστόρημα, Dracula του Bram Stoker, οι μαθητές εξάσκησαν τα αγγλικά τους μέσω online συζητήσεων. Χρησιμοποίησαν επίσης το διάλογο για να καθιερώσουν μία γραμμή μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας, σχετικά με τους χαρακτήρες του Stoker.
Η τελική έκβαση είναι ένα blog που περιέχει ολόκληρη την εργασία των μελών του κλαμπ του βιβλίου. http://draculabetweenthelines.blogspot.com/
Η συνεχής ενασχόληση των παιδιών με τις παιχνιδοκονσόλες μπορεί να προκαλέσει ακόμη και δερματικές παθήσεις! Στο επιστημονικό έντυπο «Βritish Journal of Dermatology» ελβετοί ερευνητές κάνουν λόγο για μια νέα διαταραχή που έλαβε το όνομα «ΡlayStation palmar hidradenitis» (ιδραδενίτιδα της παλάμης οφειλόμενη στο ΡlayStation) και η οποία προκαλεί επώδυνα έλκη στις παλάμες των χρηστών. Οι γιατροί του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης περιγράφουν την περίπτωση ενός 12χρονου κοριτσιού το οποίο εμφάνισε κόκκινους όζους στις παλάμες εξαιτίας της έκκρισης ιδρώτα από την πολύωρη χρήση παιχνιδοκονσόλας. Την ίδια στιγμή στη Βρετανία, μια έγκριτη ειδικός, η Βαρόνη Γκρίνφιλντ, η οποία κατέχει την έδρα της Συναπτικής Φαρμακολογίας στο Κολέγιο Λίνκολν της Οξφόρδης, τόνισε σε ομιλία της στη Βουλή των Λόρδων ότι οι δικτυακοί τόποι κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, το Βebo και το Τwitter προκαλούν αλλαγές στον εγκέφαλο των παιδιών. Σύμφωνα με τη Βαρόνη Γκρίνφιλντ το μέσο μυαλό του 21ου αιώνα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα μυαλό που χαρακτηρίζεται από διάσπαση της προσοχής, επίδειξη εντυπωσιασμού, ανικανότητα του ατόμου να δείχνει συμπόνια και ασταθή αίσθηση της ταυτότητάς του. (ΑΡ/ΜΙSΗΑ JΑΡΑRΙDΖΕ)
Χτες άρχισα να φτιάχνω μία βάση με τις επιλογές μας για τους μεγάλους Έλληνες αλλά με πρόλαβε η Όλγα Σελλά στην Καθημερινή που σχολιάζει:
Τελικά, η επιλογή ήταν η δική μας εικόνα. Οι 100 Ελληνες που επέλεξαν οι ψηφοφόροι στην καμπάνια που κάνει η τηλεόραση του ΣΚΑΪ, αλλά και η τελική δεκάδα από την οποία θα αναδειχθεί ο ένας, είναι μια εικόνα που δείχνει πολλά κυρίως για τους σύγχρονους Ελληνες, κι όχι τόσο για όσους ψηφίστηκαν ως «Μεγάλοι Ελληνες». Η οποία είχε εκπλήξεις. Για όσα θυμόμαστε και για ό,τι αποτελεί πρότυπο. Ας επισημάνουμε μερικές:
Ετσι, οι σύγχρονοι Ελληνες, που έζησαν με πάθος το Euro του 2004 ψηφίζουν τον τότε αρχηγό της Εθνικής Ποδοσφαίρου, Θοδωρή Ζαγοράκη, στους 50 πρώτους, γιατί τούς είναι πιο οικείος από τον Βασίλη Χατζηπαναγή, τον Γιώργο Κούδα, τον Μίμη Δομάζο ή τον Μίμη Παπαϊωάννου!
Επτά μόνο γυναίκες είναι τελικά στους 100 «Μεγάλους Ελληνες». Κυρίως από τον χώρο της τέχνης (πλην της Μπουμπουλίνας και της Αρβελέρ). Πιο κοντινή στην πρώτη δεκάδα, η Μελίνα Μερκούρη, η οποία… άφησε πίσω της τον Μάνο Χατζιδάκι. Θα είχε ενδιαφέρον αν ξέραμε το φύλο όσων τις επέλεξαν για να δούμε, τουλάχιστον, τι επιλέγουν οι γυναίκες.
Στην 11η θέση, για λίγο εκτός 10άδας, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο δημοφιλέστερος Ελληνας από τον χώρο της σύγχρονης τέχνης, ο οποίος, στην προκειμένη περίπτωση, κέρδισε τη «μονομαχία» με τον Μάνο Χατζιδάκι.
Οσο δε για τη… μάχη «σεφερικών» και «ελυτικών», πανηγυρίζουν οι δεύτεροι, αφού ο έτερος Ελληνας νομπελίστας προτιμήθηκε από περισσότερους και άφησε αρκετά πίσω του στον Γιώργο Σεφέρη. Πάντως, στον χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας «νικητής» αναδείχθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης, ο πιο μεταφρασμένος σύγχρονος Ελληνας συγγραφέας. «Νικώντας», τελικά, τον Αλεξανδρινό Κ.Π. Καβάφη!
Οσο για την παρουσία της δεκαετίας του ?40-?50, της Κατοχής και του Εμφυλίου, ήταν ιδιαίτερα έντονη: Αρης Βελουχιώτης, Μανόλης Γλέζος, Ιωάννης Μεταξάς, Νίκος Μπελογιάννης, Νικόλαος Πλαστήρας. Σχεδόν όση και εκείνων που συνδέθηκαν, είτε στο πεδίο των μαχών είτε στο πεδίο των ιδεών, με την Επανάσταση του ?21: Αθανάσιος Διάκος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Αδαμάντιος Κοραής, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Μπουμπουλίνα, Ρήγας Φεραίος.
Αξιοσημείωτη είναι, επίσης, η επιλογή ενός μνημείου, του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη στους «100».
Στην πρώτη δεκάδα τώρα, οι επιλογές ήταν περίπου αναμενόμενες. Μεγάλη εκπροσώπηση αρχαίου πνεύματος (Σωκράτης, Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Περικλής, Μέγας Αλέξανδρος), πολιτικού οράματος (Ιωάννης Καποδίστριας, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Κωνσταντίνος Καραμανλής), ενώ ιδιαίτερη θέση (και ιδιαίτερη αξία) έχει η ανάδειξη του μόνου επιστήμονα στην πρώτη δεκάδα: του Γιώργου Παπανικολάου.
Ποιος από τους δέκα είναι πιο κοντά στα ιδανικά των σημερινών Ελλήνων; Σε ποιον αναγνωρίζουμε ηγετική φυσιογνωμία ή ηγέτιδες ιδέες; Σε ποιον αναζητούμε (ίσως) τις λύσεις σε σύγχρονα αδιέξοδα; Ποια από τις δέκα προσωπικότητες εμπνέει τους σύγχρονους Ελληνες;
Αρκετοί είναι σε δίλημμα. Κάποιοι θα ήθελαν να ψηφίσουν δύο ή τρεις, ένα ακόμα δείγμα της γοητείας που ασκούν πρόσωπα από την αρχαία ή τη σύγχρονη ιστορία του τόπου.
Η ψηφοφορία για την επιλογή του μεγαλύτερου Έλληνα, ήδη ξεκίνησε και θα διαρκέσει έως τις 18 Μαΐου.
Η ψηφοφορία θα γίνεται μέσω της ιστοσελίδας greatgreeks.skai.gr, μέσω σταθερού τηλεφώνου στο 9011- 40 50 -40 και μέσω sms στο 19-400, γράφοντας Ε κενό και τον αριθμό που αντιστοιχεί στον κάθε Έλληνα.
Μια παρέα νέων ηθοποιών πρωταγωνιστεί στο δικό της τηλεοπτικό σίριαλ στο Internet. Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στο 12ο επεισόδιο και οι πρωταγωνιστές της κέρδισαν τις εντυπώσεις και στη μεγάλη οθόνη.
Η σειρά τους με τίτλο «IQ 73» προβλήθηκε πρόσφατα στο Φεστιβάλ cult ταινιών ελληνικού κινηματογράφου στο Gagarin και σε ειδική προβολή στο Γκάζι. Η μετάδοση ελληνικών σειρών, των «webseries» στο Internet ήταν βέβαιο ότι θα έρθει και στη χώρα μας. Στην ανοιχτή οθόνη του youtube μεταδίδεται ήδη πληθώρα ξένων σειρών που τις παραγωγές τους υπογράφουν μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα ή γνωστές εταιρίες παραγωγής.
Στην Ελλάδα η αρχή έγινε από την ομάδα «Vision of the Occult». Μέλη της οι νέοι ηθοποιοί Στέφανος Κοσμίδης, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Θεοφάνης Γιαννούτσος και Χάρης Αδαμόπουλος. Εγραψαν, σκηνοθετούν, μοντάρουν και πρωταγωνιστούν στη σειρά 14 επεισοδίων διάρκειας δέκα λεπτών το καθένα, η οποία μεταδίδεται στο youtube. Η επιτυχία της σειράς ήταν ανέλπιστη. «Αρχίσαμε τη σειρά αυτή κάνοντας περισσότερο πλάκα με κάτι που αγαπάμε και μας ενδιαφέρει», μας λέει ο Στέφανος Κοσμίδης, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της σειράς. «Στην πορεία όμως εξελιχθήκαμε, είδαν κάποιοι τη δουλειά μας, τους άρεσε και τώρα σκεφτόμαστε να κάνουμε κάτι άλλο, πιο επαγγελματικά πια». Το όλο εγχείρημα, παραγωγή, γύρισμα, μοντάζ κ.λπ. κόστισε στην ομάδα των τεσσάρων μόλις 400 ευρώ. Και πολλές ώρες προσωπικής δουλειάς όμως. Η επιτυχία τους έφερε κι άλλους ηθοποιούς δίπλα τους. Στο 12ο επεισόδιο που μεταδίδεται αυτή την εβδομάδα στο Διαδίκτυο εμφανίζονται σε ρόλους «δολοφόνων» οι Γιώργος Πυρπασόπουλος και Χρήστος Λούλης. Η ομάδα είχε ελάχιστα μέσα παραγωγής για τα γυρίσματά της. «Θα τη χαρακτήριζα περισσότερο ως μια σπουδή στο σινεμά», σημειώνει ο Στέφανος Κοσμίδης. Το σενάριο της σειράς δανείζεται στοιχεία από γνωστές κινηματογραφικές αμερικάνικες ταινίες. Μέχρι και σκηνές αντιγραφή από το Matrix είδαμε! Συνέχεια »
Σε παλαιότερο post “Το blog ως θεραπεία” αναφερθήκαμε στην ευεργετική επίδραση του γραψίματος. Τα Νέα επανέρχονται με το άρθρο τους γράψτε είναι χαλαρωτικό όπου μεταξύ άλλων αναφέρουν: “Tο γράψιμο μπορεί να είναι ισχυρότερο «χαλαρωτικό» για τον εγκέφαλο σε σχέση με την προφορική αφήγηση, επειδή: «Η τελευταία δεν προσφέρει την αίσθηση του χειροπιαστού που δίνει η καταγραφή. Με άλλα λόγια, το άτομο που καταγράφει τα συναισθήματά του έχει και μια ευκαιρία να συλλογιστεί πάνω σε αυτά και να αποκτήσει άλλη κατανόηση, χωρίς να αμφισβητεί την εγκυρότητά τους ή τον εαυτό του, κάτι που μπορεί να του συμβεί πιο εύκολα όταν διηγείται».
«Το να πάρει κανείς τα συναισθήματά του και να τα καταγράψει βοηθά, μιας και δίνει τη δυνατότητα με το να τα επεξεργαστείς να έρθεις σε επαφή μαζί τους, να τα βιώσεις και να τα καταθέσεις», σημειώνει η κ. Τόνυ Ευαγγελοπούλου, ψυχολόγος- ακουστικοφωνολόγος. Επισημαίνει όμως ότι οι άνθρωποι που θα μπουν στη διαδικασία αυτή είναι πολύ λίγοι- και η αιτία; Όπως αναφέρει, «Θέλει προσπάθεια και χάρισμα». Υπάρχει όμως, σύμφωνα με την ψυχολόγο, και ένας ακόμη λόγος που αφορά ειδικά τους Έλληνες: «Η αποτύπωση των συναισθημάτων στο χαρτί είναι μηχανισμός μιας κουλτούρας διαφορετικής από τη δική μας. Ταιριάζει περισσότερο στην αγγλοσαξονική νοοτροπία. Ο Έλληνας είναι συνήθως εξωστρεφής χαρακτήρας και θα προτιμήσει να βγάλει τα συναισθήματα του με άλλον τρόπο. Θα φωνάξει για παράδειγμα ή θα μιλήσει με τις ώρες με οικείους ανθρώπους. Με δυο λόγια θα καταφύγει στον προφορικό λόγο και στον διάλογο», υποστηρίζει.
Θεωρείται η πιο έξυπνη φοιτήτρια της Βρετανίας, καθώς απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις στην «Πανεπιστημιακή Πρόκληση», το παιχνίδι ερωτήσεων που διεξάγεται κάθε χρόνο μεταξύ των καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και μεταδόθηκε τηλεοπτικά τη Δευτέρα. Η 26χρονη Γκέιλ Τριμπλ, επικεφαλής της ομάδας του κολεγίου Corpus Christi της Οξφόρδης που νίκησε την ομάδα του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ με 275-190, έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της νίκης καθώς απαντούσε ακαριαία σε ιδιαίτερα δύσκολες ερωτήσεις. Στην αρχή οι φοιτητές από το Μάνστεστερ προηγούντο, αλλά η Γκέιλ ψύχραιμη άρχισε να χτυπά το κουδούνι πρώτη δίνοντας τη μία μετά την άλλη τις σωστές απαντήσεις. «Η πόλη που έφτιαξαν τα πουλιά, σύμφωνα με τον Αριστοφάνη, προκειμένου να…» άρχισε να λέει ο παρουσιαστής και η Γκέιλ πετάχτηκε: «Νεφελοκοκκυγία». «Ποιο γράμμα του αλφαβήτου εμφανίζεται πιο συχνά στη φράση από τον Άμλετ ?Τo be or not to be, that is the question?»; ήταν το επόμενο ερώτημα και η νεαρή απάντησε αμέσως: «Το ?t?». Αφού εντόπισε τον Δάντη σε έναν πίνακα, συνέχισε απαντώντας σε διάφορες ερωτήσεις από τη φυσική, την όπερα, την ιστορία, τα μαθηματικά και τη χημεία- όλα θέματα που δεν έχουν σχέση με το πτυχίο που ετοιμάζεται να πάρει στα Λατινικά. Η ικανότητά της να απαντά σωστά και γρήγορα σε ένα τόσο ευρύ φάσμα ερωτημάτων αποκαλείται «διανοητικό blitzkrieg» (πόλεμος-αστραπή). Όμως εκτός από τον θαυμασμό, η νεαρή κοπέλα έγινε στόχος και πολλών καυστικών σχολίων, έτσι μια εφημερίδα κυκλοφόρησε με τίτλο: «Γιατί τόσοι πολλοί μισούν αυτό το κορίτσι απλά επειδή είναι έξυπνο;».
Ο πρώτος Θησαυρός Ελληνικών Όρων που διατίθεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο (διατίθεται και σε cd-rom μορφή) περιλαμβάνει ένα ελεγχόμενο λεξιλόγιο γενικής ορολογίας με τις κάθετες (ιεραρχικές) και οριζόντιες συσχετίσεις μεταξύ των εννοιών, και απόδοση των όρων και στην αγγλική γλώσσα. Σχεδιάστηκε με βάση διεθνή πρότυπα και υποστηρίζει την αναζήτηση και ανάκτηση πληροφοριών.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)