Το Σαββατοκύριακο είχα “κληρωθεί” να επιμορφωθώ στους διαδραστικούς πίνακες στη Φιλοσοφική. Μαζί μου και αρκετοί επιμορφωτές που ταξίδεψαν με δικά τους έξοδα από όλη την Ελλάδα για να παρακολουθήσουν αυτό το σεμινάριο. Ειδεχθής λεπτομέρεια -ήμουν η μόνη φιλόλογος. Τυχαίο; δε νομίζω… Προφανώς γιατί η ειδικότητά μου είναι σπάνια.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εισηγητών παρατηρήθηκαν τα γνωστά φαινόμενα… Μία βιασύνη στην οργάνωση, που μεταφράζεται στο ότι οι διοργανωτές καλούν τους μεταπτυχιακούς τους φοιτητές κι άλλους παρεπιδημούντες να καλύψουν το θέμα. Εστω κι αν δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με αυτό. Οι περισσότεροι ήταν απολογητικοί. Δεν το ξέρω αλλά με έβαλαν να το κάνω. Ετσι λοιπόν καταλήξαμε για άλλη μία φορά να παρακολουθούμε Αβάκιο με μία εσάνς διαδραστικότητας. Ελεος! Μπορεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα να εκφράζει όλες τις ερευνητικές προδιαγραφές της ομάδας ανάπτυξης αλλά από ευχρηστία βαθμολογείται με αρνητική βαθμολογία. Δέκα (και βάλε) χρόνια τώρα, ένας εκπαιδευτικός χωρίς τη βοήθεια προγραμματιστή δεν έχει αναπτύξει εφαρμογές. Αφήστε που κι αυτά που έχουμε δει εμπίπτουν περισσότερο στις βιασμένες χρήσεις της τεχνολογίας. Γιατί όταν κάνεις τα εύκολα δύσκολα, μάλλον στραβά αρμενίζεις. Κι ας αναστοχάζεσαι όσο θέλεις.
Οι εισηγητές ήταν φανερό ότι δεν είχαν καθίσει μαζί σε ένα τραπέζι να συνεννοηθούν τι θα παρουσιάσουν. Ετσι δεν αποφύγαμε τις αλληλεπικαλύψεις. Αλλά η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως. Λέμε τώρα, για να παρηγοριόμαστε.
Υπήρξαν φυσικά και εισηγητές που δεν κατάλαβα τι έκαναν στο σεμινάριο εκτός από το να περιφέρονται μέσα στην αίθουσα. Οποτε διατύπωσα μία απορία με παρέπεμψαν…στις καλένδες και στο help του προγράμματος. Αγιούτο!
Οι άνθρωποι που είχαν ασχοληθεί με το θέμα ήταν διακριτοί, οι υπόλοιποι εκτέθηκαν. Για άλλη μία φορά, αλλά δε βαριέσαι!
Και φυσικά δεν καλύφθηκε το τεχνικό μέρος στο οποίο θα αντιμετωπίσουμε και πολλά προβλήματα. Γιατί στην προσπάθειά του Υπουργείου να μην αποκλείσει κάποιους κατασκευαστές – κατά το “αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν”- θα προκληθεί ο κοινός λεγόμενος “γάμος του Κουτρούλη”.
Οπως με τα λαπιτόπια βρεθήκαμε με εκατό διαφορετικά setup και ασυμβατότητες, έτσι και με τους διαδραστικούς η ιστορία θα επαναληφθεί ως φάρσα.
Και ποιος εκπαιδευτικός με το γλίσχρο μισθό των -1000 ευρωπούλων θα κάθεται να αναπτύσσει εφαρμογές στο διαδραστικό; Μήπως θα τα πάρει από τις εταιρείες που θα θυσαυρίσουν; Πάντως οι δραστηριότητες που είδα στις σελίδες των εταιρειών αναφορικά με τα θεωρητικά μαθήματα μας πάνε πολλά χρόνια πίσω. Οχι μισοψημένες ιδέες αλλά εντελώς άψητες.
Αλλά τα στελέχη αποφάσισαν ότι η εκπαίδευση θα σωθεί με την επιστροφή στο καθηγητοκεντρικό μοντέλο κι έτσι τρεχάτε ποδαράκια μου…
Άρθρα (RSS)
Yes, yes. Ναι σε όλα. Κυρίως στο επί της επιστροφής στο καθηγητοκεντρικό μοντέλο.
Κυρία Γιακουμάτου,
στο μήνυμά σας αφήνετε να εννοηθεί ξεκάθαρα ότι στο πλαίσιο της επιμόρφωσης για τους διαδραστικούς δείξαμε Αβάκιο, το οποίο μου κάνει πολύ εντύπωση, γιατί δεν ισχύει. Στην παρουσίασή μου για τα φιλολογικά, όπως υποθέτω ότι θυμάστε πολύ καλά, χρησιμοποίησα το C-Map tools και κάποιες από τις δυνατότητες του διαδραστικού που μου φάνηκαν χρήσιμες. Στο πλαίσιο του ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΟΣ και μόνο, έδειξα σε έναν από τους επιμορφούμενους που ήξερα από παλιά κάτι που είχα φτιάξει εγώ για τη γλώσσα με το Αβάκιο και σας φώναξα κι εσάς γιατί ήθελα τη γνώμη σας. Η προσωπική σας άποψή, στο χρόνο που το είδατε, ήταν, εκτός από την ειρωνική “εσάνς διαδραστικότητας” που προσθέσατε τώρα, αυτή που γράφετε κι εδώ: ότι κάνω τα εύκολα δύσκολα και ας αναστοχάζονται οι μαθητές μου όσο θέλουν. Στο πλαίσιο ανταλλαγής προσωπικών απόψεων θα σας έλεγα ότι η δική μου εμπειρία δείχνει άλλα, ωστόσο μία τεκμηριωμένη συζήτηση πάνω στο θέμα θα απαιτούσε και άλλη οπτική και άλλη προσέγγιση που δεν νομίζω ότι είναι ο στόχος του συγκεκριμένου θέματος που θέτετε εδώ.
Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί κάτι που συνέβη για πέντε λεπτά στο πλαίσιο του διαλείμματος και δεν σχετιζόταν με την αξιοποίηση των διαδραστικών αναδεικνύεται σε ένα από τα μείζονα ζητήματα του κειμένου σας, που ως θέμα έχει την επιμόρφωση στους διαδραστικούς που έγινε στη φιλοσοφική.
Νικολέτα Γιαννούτσου
Αν δεν απατώμαι αναφέρθηκε από όλους τους εισηγητές ότι μας προτείνουν στους διαδραστικούς να χρησιμοποιούμε τα υπάρχοντα εκπαιδευτικά λογισμικά και όχι τόσο το λογισμικό των εταιρειών που ουσιαστικά είναι ένα λογισμικό παρουσίασης.
Μπορεί όντως να παρανόησα και να μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι θα μας το εντάσσατε στις προτάσεις σας. Αν λοιπόν έχετε επενδύσει τόσο χρόνο και πιστεύετε στο Αβάκιο, δε βρίσκω ειλικρινά κανένα λόγο γιατί να μην το προτείνετε και για τους διαδραστικούς. Μπορεί να είναι κατασκευασμένο για ομαδοσυνεργατική εργασία αλλά μήπως και το cmap δεν είναι κάτι αντίστοιχο;
Τα ερευνητικά δεδομένα σας δεν αλλάζουν το γεγονός ότι το Αβάκιο έχει μπει στα χρονοντούλαπα της ιστορίας των ΤΠΕ, αφού οι μόνοι που έχουν ασχοληθεί με αυτό είναι οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και μάλιστα συγκεκριμένου τμήματος, συγκεκριμένης σχολής και αυτοί με αρωγή προγραμματιστών.
Εκτός κι αν έχετε και για αυτό στατιστικά που μου διαφεύγουν. Εγώ πέρα από κάποιες παρουσιάσεις σε συνέδρια στα πλαίσια μεταπτυχιακών σπουδών δεν έχω συναντήσει εκπαιδευτικούς να το χρησιμοποιούν κι έχω γυρίσει την Ελλάδα.
Τελικά τι μας προτείνατε για αξιοποίηση του διαδραστικού έναν εννοιολογικό χάρτη ή να δίνουμε τη σύνταξη του κειμένου ως snapshot; γιατί λυπάμαι αλλά πιστεύω ότι θα έχουμε πρόβλημα στα σχολεία, αν κατεβούμε με αυτές τις προτάσεις και επίσης ειλικρινά λυπάμαι που δεν μπορώ να νιώσω ικανοποίηση για το σεμινάριο, γιατί για άλλη μία φορά ανεβαίνοντας με προσμονή στη φιλοσοφική, διαπίστωσα ότι τελικά έχασα το χρόνο μου.
Ακούστε τα είκοσι χρόνια της πείρας κάποιου στη μάχιμη εκπαίδευση κι αναστοχαστείτε αφού σας αρέσει τόσο. Διατελώ εν τιμή για το χρόνο που έχετε διαθέσει στην ανάπτυξη εφαρμογών αλλά ακούστε τι σας λένε οι συνάδελφοι… Σας το προτείνω για συντήρηση δυνάμεων. Δεν έχουμε πολλές ενδιαφέρουσες εφαρμογές στα φιλολογικά και χρειαζόμαστε τη συμβολή εργατικών συναδέλφων.
Θα ήθελα σε κάθε περίπτωση εφόσον είστε σε επαφή να γνωρίσω μάχιμους συναδέλφους της δημόσιας εκπαίδευσης που αναπτύσσουν εφαρμογές Αβακίου και δεν το κάνουν στα πλαίσια ενός μεταπτυχιακού. Ισως τότε κι εγώ μεταβάλλω γνώμη.
Αλήθεια εσείς στη δημόσια εκπαίδευση υπηρετείτε;
Για τους διαδραστικούς λέτε εδώ, αλλά μια και αναφέρθηκε το ΑΒΑΚΙΟ θα ήθελα να καταθέσω την εμπειρία μου ως επιμορφωτής β΄ επιπέδου.
Είχα τη δυστυχία να παρουσιάσω το ΑΒΑΚΙΟ στους επιμορφωνόμενους. Δεν βρέθηκε ούτε ένας εκπαιδευτικός να πει μια καλή κουβέντα. Φυσικά …ούτε κουβέντα για αξιοποίησή του σε μικροδιδασκαλίες. Γιατί;
Δεν είναι αξιόλογο; Δεν προσφέρει διερευνητικές ευκαιρίες; Δεν είναι “καραανοιχτό” λογισμικό; Φυσικά και είναι.
Τότε τι φταίει; Κατά τη γνώμη μου είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δύσκολο, απαιτεί χρόνο εκμάθησης και ειδικές δεξιότητες, εξοικείωση των εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών με διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας και εργασίας μέσα στην τάξη.
Με λίγα λόγια είναι ακατάλληλο γιατί δεν είναι άμεσα αξιοποιήσιμο. Αν ήταν εμπορικό προϊόν θα ήταν στα αζήτητα.
Δεν κατανοώ την εμμονή να περιλαμβάνεται στο ΑΠΣ της επιμόρφωσης.
Είναι απελπιστικά επίπονο να πείσει κάποιος τους εκπαιδευτικούς που επιμορφώνονται πως το ΑΒΑΚΙΟ αποτελεί πρόταση για αξιοποίηση των ΤΠΕ.
[όχι μόνο αυτό, καιρός για επικαιροποίηση του ΑΠΣ].
ΥΓ: Κι αν για το ΑΒΑΚΙΟ υπάρχει κριτική, για τους διαδραστικούς τι να πει κανείς! Θα φέρουν την επανάσταση που όλοι περιμέναμε! Ξαφνικά θα “φωτιστεί” η πλάση! (στην κυριολεξία, εάν ο εκπαιδευτικός ή οι μαθητές κοιτούν κατάματα τον βιντεοπροβολέα…. για κανα 2λεπτο)