H πλατφόρμα WordPress είναι ένα λογισμικό δημιουργίας ιστολογίων, εύκολο στη χρήση και χωρίς χρέωση. Το βασικό λογισμικό έχει γραφτεί από εκατοντάδες εθελοντές, ενώ υπάρχουν πολλές επεκτάσεις σε λειτουργικότητα και εμφάνιση που μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε ανάγκη. Περισσότεροι από 60 εκατομμύρια χρήστες έχουν χρησιμοποιήσει την πλατφόρμα για το blog ή την ιστοσελίδα τους.
Το παρακάτω infographic βασίζεται σε στατιστικά για τις πιο δημοφιλείς πλατφόρμες κατασκευής ιστοσελίδων, όπου φαίνεται η διαφορά δημοτικότητας του WordPress από το Drupal, το Joomla και άλλα.
Το WordPress στηρίζει την λειτουργία 72,4 εκατομμυρίων ιστοσελίδων και blogs. To 50% από αυτά στεγάζονται στις υποδομές hosting του WordPress.com. Από τα 100 πιο δημοφιλή blog, όπως τα καταγράφει το Technorati, το 48% έχουν χτιστεί σε WordPress, μεταξύ των οποίων το Mashable.com και το TheNextWeb.com.
Ο Κώστας Γκολέμης και ο Φώτης Τραγανουδάκης ένωσαν τις δυνάμεις τους και το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό βίντεο με την τεχνική timelapse. Χρειάστηκαν ώρες φωτογράφισης και χιλιάδες καρέ, με ειδικό εξοπλισμό που σχεδίασαν οι δυό τους και πολύ προσεγμένο και ποιοτικό μοντάζ για να δημιουργηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Tη μουσική που δημιουργήθηκε ειδικά για το συγκεκριμένο timelapse συνέθεσε η Τάνια Γιαννούλη.
Οι πρώτες μου μέρες στο σχολείο υπήρξαν τραυματικές. Πέρα από το άγχος αποχωρισμού είχα να διαχειριστώ ένα νέο περιβάλλον, με κανόνες και νέους ανθρώπους γύρω μου. Μάλλον δεν τα πολυκατάφερα, γιατί κάθε πρωί θυμάμαι τις διαπραγματεύσεις στην εξώπορτά μας και τις δικαιολογίες που επινοούσα για να μην πάω σχολείο. Ποτέ όμως δεν είπα τον πραγματικό λόγο. Φοβόμουν μία συμμαθήτριά μου, συγκεκριμένα τον τρόπο που με κοίταζε. Αναρωτήθηκα εκ των υστέρων αν ήμουν το αθώο θύμα μίας περίπτωσης σχολικού εκφοβισμού. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι η συμμαθήτριά μου η Πωλίνα με κοίταζε στραβά. Ολα αυτά ήταν δημιουργίες του μυαλού μου για να γλιτώσω από το σύστημα. Και αυτό με καταδίκασε σε ισόβια σε ένα σχολείο. Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων τα κατάφερα και με σταμάτησαν από το νηπιαγωγείο. Η μητέρα μου επικεντρώθηκε σε μία καλύτερη προετοιμασία για να αποδεχθώ την έναρξη της Α΄τάξης του δημοτικού. Μέχρι που συμφώνησε να με αλλάξει σχολείο.
Θυμάμαι καθαρά την πρώτη μέρα σε ένα τεράστιο προαύλιο που με συνόδευε για να εξοικειωθώ και μου έδειχνε τα κατατόπια. Ωσπου σε μία στιγμή τα στυλώνω και της λέω: “Πάμε να φύγουμε, μόλις είδα την Πωλίνα”. Από όλα τα σχολεία είχε διαλέξει το δικό μου προφανώς για να με βασανίσει με το τρομερό βλέμμα της.
Το βασανιστήριο ξεκίνησε από την αρχή. Πρωινές διαπραγματεύσεις για να μην πάω σχολείο και οι ώρες να κυλάνε βασανιστικά στα διαλείμματα όπου έπρεπε να αποφύγω το βλέμμα της Πωλίνας. Δύο περίπου μήνες φρίκης κύλησαν έτσι.
Μία μέρα που η δασκάλα με φώναξε στον πίνακα η Πωλίνα άπλωσε το πόδι της στο διάδρομο και μπουρδουκλώθηκα θεαματικά παρασύροντας όλη την κρεμάστρα με τα παλτά. Εκεί αποφάσισα ότι είχε έρθει ο καιρός για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Αρπαξα την Πωλίνα από την κοτσίδα και κυλιστήκαμε σωρό κουβάρι με τα παλτά στο πάτωμα της τάξης.
Με φιλοδώρησαν με την πρώτη μου ημερήσια αποβολή αλλά ένιωσα τόσο απελευθερωμένη που χαλάλι ο στιγματισμός του μαθητικού μου μητρώου.
Μετά από αυτό το περιστατικό πήγαινα ευχάριστα σχολείο με την εξαίρεση της περιόδου που διδαχθήκαμε τη διαίρεση όπου τα βρήκα λίγο σκούρα.
Τώρα που τα θυμήθηκα όλα αυτά; Μία Πωλίνα εμφανίστηκε ως προτεινόμενη φίλη μου στο facebook. Δεν είναι η ίδια αλλά το βλέμμα της κάτι μου θύμισε…
lypamai pou sas grafo se greeklish, alla etsi pia milo me tous anthropous. Den egrapsa pote kanoniko gramma, mono mail stelno stous filous. Me lene Ari Tserto kai eimai kathigitis pliroforikis. 30 xronon, fantazomai exete paidia stin ilikia mou. Sas grafo gia na sas po oti auto to “Pasxa sto fourno” apo ti syllogi sas Enos leptou mazi mou exei taraksei tous algorythmous. Den ksero pos na to po allios na katalavete. An kai nomizo oti den xreiazeste polla polla. Eida kai mia fotografia sas se mia synenteuxi. Poly taratatzoum vlemma. Olokliros diktyakos topos. Koitas ta matia, proxoras san se diadromo. Den katevazete kepegia. Opoios exei ta kotsia, as perasei mesa. Theloun polla kila gap goup zois dyo tetoia matia. Kyra mou, ego apo logia kai stolismata den ksero. Alla gia sena, gia sena mono, tha grapso liga ellinika sto pliktrologio. To poiima sou, ekeino pou m’ aresei. To grafo apekso, gi’ auto syxora me an kano lathi
Πάσχα στο φούρνο
Βέλαζε το κατσίκι επίμονα βραχνά.
Άνοιξε το φούρνο με θυμό τι φωνάζεις είπα
σε ακούνε οι καλεσμένοι.
Ο φούρνος σου δεν καίει, βέλαξε
κάνε κάτι αλλιώς θα μείνει νηστική
χρονιάρα μέρα η ωμότητά σας.
Έβαλα το χέρι μου. Πράγματι.
Παγωμένο το μέτωπο τα πόδια ο σβέρκος
το χορτάρι η βοσκή τα κατσάβραχα
η σφαγή.
Sto grafo kai sto stelno, diko mou doro tora. Diko mou poiima, etsi to niotho. Ksero pos den pareksigeis. Kai etsi, pliroforiaka, gia na to ksereis, den eimai oikologos diolou. Ego ksero kai agapo ta tsimenta tis polis, tis vradines voltes sto diktyo, den ematha pote mou ti tha pei xortari kai xorio. Alla, prama periergo, auto to poiima mou myrizei anoiksi. Freskokommena louloudia kai kseplymeno aima sto neroxyti. Vremenes tsimentoplakes kai baxaria sto fournismeno kreas. Flyaries, tha peis kai tha exeis dikio. To poiima stekei mono tou. Ta leei ola me tis lekseis tou kai kanei boom.
100 χρόνια από τους Βαλκανικούς Πολέμους.
«Τα Ξεχασμένα Βαλκάνια» είναι ένα πρωτότυπο ντοκιμαντέρ σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ανδρέα Αποστολίδη, βασισμένο στις πρώτες φωτογραφίες και ταινίες των Βαλκανίων. Η ταινία διερευνά τη ζωή των απλών ανθρώπων εν μέσω των δραματικών αλλαγών που μεταμόρφωσαν τα Βαλκάνια στο γύρισμα του 20ου αιώνα: στόχος της είναι να εξηγήσει πώς η συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έκλεισε με την άνοδο του εθνικισμού, μετά από σχεδόν τέσσερις αιώνες. «Τα Ξεχασμένα Βαλκάνια» περιλαμβάνουν σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό απ’ όλη την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, καθώς και συνεντεύξεις με τους: Mark Mazower (Πανεπιστήμιο Columbia), Χριστίνα Κουλούρη (Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα) Halil Berktay (Πανεπιστήμιο Sabanci, Κωνσταντινούπολη), Machiel Kiel, Irena Stefoska (Πανεπιστήμιο “St. Cyril and Methodius”, Σκόπια), Radina Vucetic (Πανεπιστήμιο Βελιγραδίου), Frasher Demaj (Ινστιτούτο Ιστορίας, Πρίστινα), Alexei Kalionski (Πανεπιστήμιο της Σόφιας) και ο Δημήτρη Λιβάνιο (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). http://www.balkantale.com
Καθημερινά τα προσπερνάμε στο διάστημα ενός κλικ. Κι όμως είναι μία μορφή σύγχρονης τέχνης. Πρόκειται για τα εναλλακτικά λογότυπα της google που η εταιρεία μας έχει συνηθίσει να παρουσιάζει τις ημερομηνίες κάποιου γεγονότος που “αγγίζει” πολύ κόσμο: ημερομηνίες γέννησης διαφόρων επιστημόνων και καλλιτεχνών, σπουδαίων ανακαλύψεων ή και εορτών. Δημιουργούνται από μία ομάδα καλλιτεχνών που εργάζονται πάνω σε ένα σχέδιο περίπου ένα μήνα για να το δούμε μόνο μία ημέρα. Ευτυχώς η εταιρεία δημιούργησε μία γκαλερί αυτών των σχεδίων.
Μόλις χτες απέτισαν φόρο τιμής στη γέννηση του Άγγλου φωτογράφου Eadweard J. Muybridge που γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1830.
Ο Muybridge μπόρεσε να απεικονίσει την κίνηση μέσω της κάμερας. Η ταινία, δημιουργήθηκε με 24 κάμερες, που απεικόνισαν ένα άλογο που τρέχει. Ο λόγος της δημιουργίας της ήταν η απορία του Καλιφορνέζου επιχειρηματία Leland Stanford, που ήθελε να μάθει αν τα άλογα καλπάζοντας βάζουν και τα τέσσερα πόδια στο έδαφος, πράγμα που προσπάθησε να ανακαλύψει ο Muybridge.
H αναβαθμισμένη έκδοση του Google Art Project φιλοξενεί πλέον 151 μουσεία από 40 χώρες, ωστόσο προσφέρει εικονικές ξεναγήσεις, με την τεχνολογία του Google Street View, μόνο για τα 46 από αυτά τα μουσεία.
Ένα από αυτά είναι το Μουσείο Ακρόπολης, στο οποίο οι χρήστες μπορούν πλέον να ξεναγηθούν με θέα 360 μοιρών από την άνεση του σπιτιού του. Μπορούν επιπλέον να απολαύσουν λεπτομέρειες των έργων από μικρή απόσταση χάρη στις γιγάντιες εικόνες των 2 Gigapixel. «Στο ίδιο το μουσείο, σίγουρα δεν θα άφηναν τους επισκέπτες να πλησιάσουν σε τόσο μικρή απόσταση» σχολίασε ο Πιότρ Άνταμτσικ, μηχανικός της Google που συμμετείχε στην ανάπτυξη του δικτυακού τόπου. Ικανοποιημένος από το έργο δηλώνει o πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης Δημήτρης Παντερμαλής. «Αναζητούμε όσο το δυνατόν περισσότερους τρόπους επικοινωνίας με το κοινό. Το γεγονός δε ότι τα γλυπτά παρουσιάζονται τρισδιάστατα στην οθόνη επιτρέπει στον χρήστη να έχει πλήρη αντίληψη των εκθεμάτων» λέει.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή