Πήγα μετά από πολύ καιρό στη συνέλευση της ΕΛΜΕ ύστερα από μία συζήτηση με συνάδελφο στο σχολείο για την αναγκαιότητα της παρουσίας μας. (Βλέπετε είμαι καλόπιστη). Η εικόνα όμως του κλάδου μόνο σαν εικόνα, είναι απογοητευτική. Άπλυτοι κι αστόλιστοι… Θυμήθηκα τη φίλη μου τη Σοφία που έστριβε αλλά γαλλικά σε τέτοιες μαζώξεις λέγοντας “μυρίζει καθηγητίλα”. Γιατί η αίθουσα κακά τα ψέμματα, μύριζε. Φυσικά η Σοφία δεν κυριολεκτούσε. Εδώ όμως έβγαινε αποφορά.
Ας το παραγνωρίσουμε, όμως. (Είπαμε, ας είμαστε καλόπιστοι). Αλλη είναι η ουσία. Μετά την τοποθέτηση του προέδρου που ήταν αρκετά νηφάλια, αρχίσαν οι καταγγελίες συναδέλφων. Ο τάδε διευθυντής φτιάχνει τμήματα με 28 μαθητές, ο δείνα απαιτεί την παρουσία μας από τις 8.00 στο σχολείο κτλ κτλ συναδελφικά πάντα. Κάποια στιγμή ετέθη το θέμα των ωρών της ιστορίας, ότι δηλαδή προκειμένου να μην μετακινηθούν οι ξενόγλωσσοι καθηγητές από ένα σχολείο, οι ώρες της ιστορίας αφαιρούνται από τους φιλολόγους και μοιράζονται στις ειδικότητες που έχουν το μάθημα β΄ανάθεση.
Οξύμωρο αν σκεφτεί κανείς ότι πάντα δείχνουμε να κοπτόμαστε για την ιστορία μας και υπουργοί έρχονται και παρέχονται για τα βιβλία της ιστορίας. Μη με παρεξηγήσετε. Εχω συναντήσει στα σεμινάρια ανά την επικράτεια εξαιρετικούς συναδέλφους ξένων γλωσσών που διδάσκουν με μεράκι το μάθημα. Οπως και πολλούς φιλολόγους που η διδασκαλία τους περιορίζεται στο να υπογραμμίσουν στο βιβλίο τα κύρια σημεία και να εξηγούν τις άγνωστες λέξεις. Εννοείται ότι δεν γνωρίζουν επίσης τι θα πει χάρτης και φυσικά δε λερώνουν τα κρινοδάχτυλά τους με κιμωλία.
Είναι όμως άλλο θέμα να χάνεται ένα μάθημα, επειδή δεν επιθυμεί να μετακινηθεί η συνάδελφος στο διπλανό σχολείο.
Αυτό το “πρώτα ο μαθητής” που πήγε αλήθεια;
Η απάντηση της ΕΛΜΕ. “Να μην το ανοίγουμε το ζήτημα”. Ακούστηκε και μία Σολομώντεια λύση. Οταν οι ώρες που προκύπτουν καλύπτουν πλήρες ωράριο φιλολόγου να ζητείται η κάλυψη από το γραφείο. Αλλιώς να μοιράζονται.
Με αυτά και με αυτά τη χάσαμε την ιστορία, πατριώτη…
Δεν άντεξα πολύ κι αποχώρησα. Θυμήθηκα τι με ενοχλεί πάντα σε αυτές τις συνελεύσεις. Αυτή η εξίσωση προς τα κάτω. Τα δικά μας, τα κεκτημένα και ο άλλος ας βουρλίζεται. Οσο κάθισα βέβαια, δεν άκουσα να λέγεται τίποτα για τον εμπαιγμό των βαθμολογητών πανελλαδικών στη Δ΄Αθήνας. Κάτι θυμάμαι ότι είχε λεχθεί για τρεις δόσεις πληρωμής εντός του καλοκαιριού. Φρούδες ελπίδες. Φυσικά το υπουργείο γνωρίζει ότι απευθύνεται σε εισοδηματίες…
Ναι για την ταμπακέρα, τουμπεκί ψιλοκομμένο… Τυχαίο; δε νομίζω…
Άρθρα (RSS)
Xe, xe, xe…
Αυτό με τους ξενόγλωσσους και την ιστορία είναι πονεμένο θέμα… Βασικά, προτιμώ να πηγαίνω σε 3 σχολεία (γιατί τα δύο τα έχουμε χαλαρά… ;-Ρ) και να διδάσκω την ειδικότητά μου, παρά ένα μάθημα το οποίο το γνωρίζω μόνο ως μαθήτρια. Και στο κάτω κάτω, πρέπει να αναπροσαρμοστούνε οι αναθέσεις. Για παράδειγμα, γιατί κρίνονται οι καθηγητές αγγλικής (σημειωτέον, ότι εμείς στο Αγγλικό Θεσσαλονίκης ΔΕΝ διδαχθήκαμε ιστορία όπως πολλοί που έχουν τελειώσει στην Αθήνα) αρμόδιοι να διδάξουν ιστορία, και όχι, π.χ. λογοτεχνία, μιας και η ανάλυση κειμένων είναι βασική στις σπουδές μας?
Τώρα αν κάποιος θέλει εθελοντικά και μάλιστα το κάνει και καλά, πάω πάσο, θέλω όμως να έχω την επιλογή να ΜΗΝ διδάσκω ιστορία.
…όπως τα λες, η ίδια πικρή γεύση πάντοτε!