Terra Computerata

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας σας προσκαλεί στην ημερίδα με θέμα:

Πώς διδάσκουμε τη Σύγχρονη Ιστορία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση;

Σκέψεις, με αφορμή το εγχειρίδιο διδασκαλίας στην Γ΄ Λυκείου:

«Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου Κόσμου».

Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου, στο Δημοτικό θέατρο Κάρολος Κουν (1^ο Λύκειο Αλίμου/  Άλιμος-Κάτω Καλαμάκι, Θησείου και Υψηλάντου), στις 10.30 π.μ.- 15.30 μ.μ.

Θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης. Για τους συναδέλφους φιλολόγους δικαιολογείται άδεια, με την προσκόμιση της βεβαίωσης.

 Πέτρου Δήμητρα, εκπαιδευτικός στο 3ο Λύκειο Αγίου Δημητρίου:

Η αμφιθυμία των μαθητών απέναντι στην Ιστορία τρέπεται σε αθυμία: το παράδειγμα του σχολικού βιβλίου «Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου Κόσμου (από το 1815 έως σήμερα)».

Χατζηβασιλείου Ευάνθης, αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της συγγραφικής ομάδας του εγχειριδίου:

Εκπονώντας το εγχειρίδιο Ιστορίας Γενικής Παιδείας της Γ΄ Λυκείου.

Λιάκος Αντώνης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών:

Πώς το παρελθόν γίνεται Ιστορία. Η ευθύνη του ιστορικού.

Δημήτρης Μαυροσκούφης, καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης:

Η αφήγηση στα διδακτικά εγχειρίδια της Ιστορίας: κακός δαίμονας της διδασκαλίας ή δημιουργός κινήτρων μάθησης;

Σακκά Βασιλική, md στη Διδακτική της Ιστορίας, εκπαιδευτικός στο 4^ο Λύκειο Πετρούπολης, μέλος του Δ. Σ. της Euroclio:

Η διδασκαλία δύσκολων και επίμαχων ζητημάτων· μια απόπειρα προσέγγισης του Ελληνικού Εμφυλίου  Πολέμου.

Μπάγια Χρύσα, εκπαιδευτικός στο 5^ο Λύκειο Γλυφάδας:

Πώς διδάσκουμε, στις αρχές του 21^ο αιώνα, Ιστορία Γενικής Παιδείας και Κατεύθυνσης, στην Γ΄ Λυκείου;

Παρεμβάσεις έχουν ζητηθεί από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, την ΠΕΦ, τον κ. Σωτήρη Κόνδη, ιστορικό. Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας συνεχίζει μια επιτυχημένη παράδοση στο ζήτημα της παρέμβασης στην παρεχόμενη από το δημόσιο σχολείο γνώση, με συνείδηση ότι η μορφωτική διάσταση του συνδικαλιστικού μας κινήματος αποτελεί δρόμο της ενδυνάμωσής του. Θέλουμε να συμβάλουμε δημιουργικά στη συζήτηση που έχει τόσα χρόνια ανοίξει στον κλάδο μας για το μάθημα της Ιστορίας, συμπαραστεκόμενοι στον αγώνα που κάνουν οι συνάδελφοι για να αγαπήσουν τα παιδιά την Ιστορία και να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι «ντέρμπι» αλλά πεδίο προβληματισμού και πολυπρισματικής σύνθεσης. Η Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας, ακούγοντας την ανησυχία και τις παρατηρήσεις πολλών συναδέλφων, ήδη έχει εγκρίνει ψήφισμα με το οποίο ζητεί την απόσυρση του εγχειριδίου Ιστορίας Γενικής Παιδείας της Γ΄ Λυκείου.

Ένα πρώτο σημείο κριτικής αφορά στη διδακτική χρηστικότητα του εγχειριδίου. Κατ’ αρχάς, το βιβλίο απωθεί με την εμφάνισή του: γκρίζα κατεβατά, γλώσσα προς αποκρυπτογράφηση, αλληλοεπικαλύψεις, αναπάντητα ερωτήματα. Πώς να καλλιεργηθεί η αγάπη για την Ιστορία; Πώς ο μαθητής να λειτουργήσει δημιουργικά, όταν οι ενότητες του σχολικού βιβλίου είναι περισσότερες από τις ώρες διδασκαλίας; Απουσιάζουν παντελώς αναφορές σε λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα, παραπομπές σε ιστορικό υλικό στο διαδίκτυο, δημιουργικές εργασίες οι οποίες να λαμβάνουν υπόψη ότι το μάθημα διδάσκεται στην Γ΄ Λυκείου.

Ένα δεύτερο σημείο κριτικής αποτελεί ο ιστοριογραφικός προσανατολισμός του βιβλίου. Η προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων γίνεται μακριά από τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και τη θεωρητική σκευή της ιστορικής επιστήμης, έτσι όπως δομήθηκε στον 20^ο αιώνα και μετά. Το ιστορικό γίγνεσθαι παρουσιάζεται σαν μια σειρά γεγονότων, δίχως σοβαρές αναφορές στη βαθεία δομή των κοινωνιών, στα οικονομικά και κοινωνικά αίτια που γεννούν τα ιστορικά γεγονότα. Τα κοινωνικά και ταξικά συμφέροντα, οι ιστορικοί νόμοι, οι νοοτροπίες, το συλλογικό υποσυνείδητο και άλλες πολλές θεωρητικές έννοιες της σύγχρονης ιστορικής επιστήμης αγνοούνται. Θα μπορούσαμε να το παραγνωρίσουμε, εάν δεν είχε άμεσες επιπτώσεις και στη διδασκαλία. Ο μαθητής δεν μαθαίνει να ερμηνεύει το ιστορικό γεγονός αιτιακά, λογικά αλλά μόνο με βάση τα όσα φαίνονται.. Εύλογο αποτέλεσμα: να μην κρίνει και να μην συγκρατεί.

 Το τρίτο σημείο κριτικής αφορά στο ιδεολογικό στίγμα του εγχειριδίου. Όλοι ξέρουμε ότι ο ιστορικός είναι μέρος του ιστορικού γίγνεσθαι και δεν μπορεί να απεξαρτηθεί από την ιδεολογία του, τις σπουδές του, τον κύκλο συνεργατών του. Αλλά, από αυτό το σημείο, μέχρι τη συστηματική διδασκαλία της αντίληψης του Ιδρύματος Καραμανλή, υπάρχει απόσταση.

 Να σημειώσουμε, τέλος, ότι είναι αδύνατο να διδαχθεί στο χρόνο που δίνεται. Ειδικά αν ο διδάσκων έχει την ατυχία να βρίσκεται στην τάξη του και μαθητής που το εξετάζεται πανελλαδικά, τα πράγματα είναι τραγελαφικά.

«Οταν χτυπούν ένα παιδί κάθε μέρα, του χαλούν τα πράγματα, δεν το αφήνουν ήσυχο, το κοροϊδεύουν, το ενοχλούν και το παιδί τότε δεν νιώθει καλά, μετά δεν έχει θάρρος και δεν μπορεί να το ξεπεράσει». Μόνο τα ίδια τα παιδιά μπορούν να δώσουν με τη μεγαλύτερη ακρίβεια το νόημα της λέξης bullying. Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο, όπως έχει αποδοθεί στα Ελληνικά, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Οι έρευνες γύρω από αυτό, όμως, ξεκίνησαν μόλις στη δεκαετία του ’70 στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα πολύ πιο πρόσφατα.

Ενα 10% με 15% των μαθητών δημοτικού και γυμνασίου πέφτει θύμα διαφόρων μορφών εκφοβισμού στο σχολείο, με τους μαθητές που ασκούν βία να υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 5% του συνόλου των μαθητών. Προς το παρόν, δεν υφίσταται από την πολιτεία οργανωμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης του φαινομένου το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, είθισται να κάνει την εμφάνισή του στο δημοτικό, να κορυφώνεται στο γυμνάσιο και να μειώνεται στο λύκειο. Οι όποιες προσπάθειες εξαντλούνται αφ’ ενός σε αυτοτελείς πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών που εντάσσουν το σχολείο τους σε ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως η περίπτωση ενός γυμνασίου στον Ασπρόπυργο, καλουμένων παράλληλα να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία και την καχυποψία συναδέλφων ή αρμοδίων από τους οποίους περνούν υποχρεωτικά προς έγκριση τα προγράμματα. Αφ’ ετέρου, σε φορείς που εφαρμόζουν σχετικά προγράμματα, όπως η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (www. epsype. gr).

Διαβάστε το σχετικό άρθρο της Ιφιγένειας Διαμαντή στην Καθημερινή

Ο Γιώργος Μόσχος, βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού μας διαφωτιζει για τη βία στο σχολείο:

Τα τελευταία χρόνια, ο Συνήγορος του Παιδιού συζήτησε με χιλιάδες μαθητές, μικρούς και μεγάλους, και άκουσε τη δική τους οπτική και μαρτυρία για τη βία και τον εκφοβισμό: «Οι μεγάλοι δεν μπορούν να μας καταλάβουν, δεν μας ακούν, δεν τους εμπιστευόμαστε, πώς να τους μιλήσουμε γι’ αυτά που μας πονάνε, όταν ξέρουμε ότι την επόμενη στιγμή μπορεί η παρέμβασή τους να δυσκολέψει περισσότερο τη θέση μας;».

Και από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί, συχνά «κουμπωμένοι» και αμυντικοί, απαντούν: «Τα παιδιά τα θέλουν όλα δικά τους σήμερα, δεν συγκρατούνται, δεν συμμαζεύονται, οι γονείς τους αδιαφορούν. Κι εμείς τι να κάνουμε, δεν έχουμε βοήθεια ούτε από ψυχολόγους και ειδικούς, ούτε από το ίδιο το σχολείο που μας πιέζει συνέχεια να βγάλουμε την ύλη».

Χωρίς να αρνηθώ το δίκιο που υπάρχει στις παραπάνω κουβέντες, προτείνω να αναλογιστούμε καλύτερα, γονείς και εκπαιδευτικοί, τις δικές μας ευθύνες.

Το σχολείο και η κοινωνία των ενηλίκων θα μπορούσαν να δώσουν πολύ καλύτερες απαντήσεις στη σύγχρονη παιδική και εφηβική βία και να παρέμβουν προληπτικά στην εκδήλωσή της, αν έδινε μεγαλύτερη σημασία και προτεραιότητα σε λειτουργίες και αξίες που έχουμε σήμερα παραμελήσει:

να μάθουμε να ακούμε τα παιδιά μας, να συναντούμε την αλήθεια τους, να κουβεντιάζουμε με ειλικρίνεια μαζί τους, να κάνουμε και να τηρούμε καθαρές συμφωνίες, να τα εμπιστευόμαστε και να κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους, να τους δίνουμε ρόλο στην επίλυση των συγκρούσεων που βιώνουν, να αναγνωρίζουμε την αξία τους και, κυρίως, να είμαστε έμπρακτα κοντά τους. Να σχετιζόμαστε ουσιαστικά και διαρκώς μαζί τους.

Ισως έτσι μπορούμε να κτίσουμε κάποια μικρά «αναχώματα» στη βία που η σύγχρονη εποχή απλόχερα ξεδιπλώνει σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Καθημερινή

Οκτώ στους δέκα μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό υπολογιστή και περίπου το 65% έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο, στοιχείο που αποδεικνύει ότι η χρήση Η/Υ και η περιήγηση στο Διαδίκτυο έχουν μπει για τα καλά στη ζωή των ελληνόπουλων με όλες τις θετικές, αλλά και τις αρνητικές συνέπειες.

Τα παραπάνω έδειξε έρευνα που πραγματοποίησε η Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Γραφείο Αγωγής Υγείας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Α΄ Αθηνών και τη δράση ενημέρωσης Saferinternet.gr του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

Στην έρευνα απάντησαν 602 μαθητές από 28 Δημοτικά σχολεία της Αττικής. Για τη συλλογή των στοιχείων χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια, τα οποία συμπλήρωσαν οι εκπαιδευτικοί, μετά από συζήτηση με τους μαθητές τους στην τάξη. Μέσα από την έρευνα διαφαίνονται οι συνήθειες των μαθητών σε σχέση με τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και του κινητού τηλεφώνου, αλλά και ο τρόπος διαχείρισης των προσωπικών τους δεδομένων και επαφών μέσω Διαδικτύου.

Τα κυριότερα συμπεράσματα της έρευνας είναι:

-78% των μαθητών Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό υπολογιστή και 65% των μαθητών έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο.

-13% των μαθητών Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού χρησιμοποιούν Η/Υ σε Internet caf?.

-62% χρησιμοποιούν Η/Υ στο σπίτι, 18% στο σπίτι φίλων και 22% στο σχολείο.

-25% των μαθητών χρησιμοποιούν υπολογιστή / Διαδίκτυο 2-3 ώρες καθημερινά, ενώ το 34% 0-1 ώρες καθημερινά.

-38% των μαθητών σερφάρουν στο Διαδίκτυο μόνοι τους, χωρίς καμία παρουσία των γονέων τους. Το 28% των μαθητών χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο συχνά με την παρουσία των γονέων τους, ενώ μόνο το 7% πάντα με την παρουσία των γονέων.

-35% των μαθητών έχουν τον Η/Υ στο δωμάτιό τους.

-66% των μαθητών (34% αγόρια, 32% κορίτσια) παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια (on line, κονσόλα).

-39% των μαθητών συνομιλούν με άλλα παιδιά στο Διαδίκτυο.

-9% των μαθητών δίνουν προσωπικές πληροφορίες στο Διαδίκτυο.

-38% των μαθητών έχουν ακούσει για μαγνητοσκόπηση ξυλοδαρμού.

-20% των παιδιών έχουν μάθει να χρησιμοποιούν Η/Υ μόνοι τους.

-61% των μαθητών χρησιμοποιούν κινητό τηλέφωνο.

-50% έχουν δικό τους κινητό τηλέφωνο.

Τα παραπάνω στοιχεία καταδεικνύουν το γεγονός ότι υπάρχει άμεση ανάγκη να ενδυναμωθούν:

α) οι γονείς, ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν τους πιθανούς κινδύνους και να θέσουν όρια χρήσης του Διαδικτύου μέσα στην οικογένεια εξηγώντας με σαφήνεια το τι επιτρέπεται και τι όχι στους εικονικούς κόσμους και σερφάροντας «παρέα» με τα παιδιά τους.

β) οι εκπαιδευτικοί, έτσι ώστε μέσα από μαθησιακές δραστηριότητες να συμβάλουν στην ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών και στη σωστή συμπεριφορά στους εικονικούς κόσμους.

Η Γραμμή Βοήθειας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου

Η Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.) της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του πανεπιστημίου Αθηνών, που εδρεύει στο νοσοκομείο Παίδων «Π & A Κυριακού», διαχειρίζεται τη Γραμμή Βοηθείας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

Η Γραμμή αυτή, απευθύνεται σε εφήβους και τις οικογένειές τους, παρέχοντας υποστήριξη και συμβουλές για θέματα που σχετίζονται με τη χρήση του Διαδικτύου, του κινητού τηλεφώνου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (παρενόχληση, εξάρτηση, επιβλαβές περιεχόμενο, παιδοφιλία, κ.α.).

Η Γραμμή Βοηθείας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ (80011 80015 χωρίς χρέωση για αστικές και υπεραστικές κλήσεις, με την υποστήριξη του ΟΤΕ), στελεχώνεται από εξειδικευμένους παιδοψυχολόγους σε θέματα χρήσης – κατάχρησης Διαδικτύου για τα παιδιά και τους εφήβους. Λειτουργεί στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας (Μ.Ε.Υ.), στο Παράρτημα του Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», Μεσογείων 24, Γουδή, Δευτέρα-Παρασκευή και ώρες 09:00-15:00.

www.kathimerini.gr

Άννα, ετών 32… 

… Οι γονείς της τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ντουντού. Είναι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες. Δεν μιλάει. Δεν περπατάει. Δεν μπορεί να τραφεί μόνη της. «Είναι σαν ένα μωρό ενός μηνός», εξηγεί η μητέρα της. Κατάκοιτη, τη φροντίζουν οι γονείς της στο σπίτι. Σε μερικές μέρες, όσοι θα μπαίνουν στο Διαδίκτυο, θα μπορούν να τη βλέπουν από κοντά. Γιατί οι γονείς της θα βάλουν πάνω από το κρεβάτι της μια webcam. Έχουν ήδη ανοίξει μια δική τους ιστοσελίδα (Doudouworld. com) σε 32 γλώσσες. Θέλουν, λένε στην εφημερίδα «Λε Παριζιάν», «να αλλάξουν τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες». Θα σοκάρουν; Δεν τους νοιάζει. Θα πειράξει την κόρη τους; Δεν θα το μάθουν ποτέ. Αλλά πιστεύουν ότι δεν θα είχε αντίρρηση.

Η επιθυμία…
… να μοιραστεί κάποιος κάτι με άλλους ήταν κάποτε απλή. Μπορούσες να μοιραστείς τη χαρά ή τον καημό σου, κερνώντας κάποιον που ήθελε να σε ακούσει ένα τσιγάρο ή ένα ποτήρι κρασί. Θα μας λείψει αυτή η αυθόρμητη επικοινωνία, η ανάγκη να βγάλουμε την ψυχή μας σε μια συντροφιά όχι από ψηφιακούς αλλά από ζωντανούς φίλους.

Δρόμοι του Ρούσσου Βρανά στα Νέα