Terra Computerata

Oδηγίες για το ξεμάτιασμα, εξομολόγηση μέσω ηλεκτρονικού ραντεβού, ευχές για την κατασκευή κομποσκοινιού αλλά και πλήρης κατάλογος ακολουθιών, προσευχών, ύμνων και ψαλμών κάθε μυστηρίου. Ποιος είπε ότι η θρησκεία δεν ακολουθεί τις τάσεις της εποχής; Μια ματιά στο Διαδίκτυο πείθει και τον πιο… άπιστο.

Περίπου 109 εκατ. σελίδες εμφανίζονται στο Google πληκτρολογώντας τη λέξη «Εκκλησία». Από την επίσημη σελίδα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και τους ιστοτόπους των μητροπόλεων ως sites χριστιανικών οργανώσεων αλλά και επιτηδείων που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την πίστη του χρήστη του Ιnternet.

Στο «χωνευτήρι» του Διαδικτύου όλα χωρούν και όλα ανευρίσκονται. Ο ρυθμός ζωής του σύγχρονου ανθρώπου έχει αναγκάσει και τους ιεράρχες να λάβουν τα μέτρα τους προσφέροντας ηλεκτρονικές λύσεις. Οπως για παράδειγμα ο πατέρας Ανδρέας, ο οποίος πληροφορεί το ποίμνιό του από την ιστοσελίδα του «Αθέατα Περάσματα» ότι τελεί εξομολογήσεις «μέσω ηλεκτρονικού ραντεβού». Προτού βιαστεί κανείς να τον κακολογήσει, σημειώνει: «Είναι θέμα αντοχής και ορίων. Να ξέρω ότι την τάδε ημέρα με περιμένουν οι συγκεκριμένοι είκοσι άνθρωποι και όχι σαράντα και πενήντα». Για ραντεβού προς εξομολόγηση πρόκειται, όχι για τη διαδικασία αυτή μέσω Διαδικτύου.

Εκτός από ηλεκτρονικά ραντεβού, ο πατέρας Ανδρέας, στο διάλειμμα των καθημερινών εκπομπών του στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας, διαφημίζει τα ιερά CD που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις με τις οποίες συνεργάζεται, όπως για παράδειγμα αυτό που τιτλοφορείται «Και μην ξεχάσεις να γίνεις άγιος». Διευκρινίζει μάλιστα ότι τα έσοδα από τα πάσης φύσεως δικαιώματα (10%) μοιράζονται ισομερώς στον ομιλητή και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας.

Τονίζει επίσης: «Σου ζητώ μια χάρη. Υπάρχουν οικογένειες που έχουν ανάγκη. Δεν το λένε σ΄ εσένα,το λένε σ΄ εμένα». Κάπου εκεί εμφανίζεται ένας τραπεζικός λογαριασμός της Εμπορικής για τον πολυάσχολο πιστό, ο οποίος μπορεί να εξαγνίσει τα ενοχικά του σύνδρομα καταθέτοντας, έστω και ηλεκτρονικά, τον οβολό του, αφού δεν έχει χρόνο να περάσει από το παγκάρι. Στο «Νέκταρ της Ορθοδοξίας» ένας πλήρης κατάλογος ακολουθιών, ευχών, προσευχών, ύμνων για κάθε γάμο, κηδεία ή άλλο μυστήριο, περιμένει τον χρήστη του Ιnternet που νιώθει την ανάγκη να σιγοψιθυρίσει κάτι στο γραφείο, ενώ στο site «Πηγή Ζωής», του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής στη Βαρειά Μυτιλήνης, το ηλεκτρονικό μενού περιλαμβάνει ορθόδοξα ακούσματα, λειτουργίες, παρακλητικούς κανόνες, αλλά και τους… ΑΧΕΧ, όπως τονίζει το αρκτικόλεξο, δηλαδή τους Αγίους Χωρίς Επαρκή Χρονολογία, όπως εξηγείται στον ιστότοπο.

Περισσότερο χρηστικές πληροφορίες απαντώνται στο gonia.gr. Τριάντα τρεις ευχές για την κατασκευή ενός 33αριού κομποσκοινιού, ενώ ακόμη πιο χρηστικές είναι οι συμβουλές του oode.gr για το πώς παρασκευάζεται ένα πρόσφορο. Μαθαίνει κανείς λοιπόν ότι εκτός των υλικών (αλεύρι, μαγιά, νερό και αλάτι) απαιτείται η ειδική σφραγίδα για πρόσφορα, αλλά και ένα αναμμένο κερί. Τips για τη ζύμωση είναι και κάποιες προσευχές, όχι του τύπου «Θεέ μου, να μην καεί», αλλά ειδικές για μια τέτοια, ιερή, διαδικασία. Σε άλλα sites oι συμβουλές δεν σταματούν στα πρόσφορα. Επεκτείνονται στη σωστή διαδικασία παρασκευής κολλύβων- κούφια η ώρα-, αλλά και στο πώς να… διώξεις τους πιστούς από την εκκλησία, αν δεν είσαι ο ιερέας που απαιτούν οι ορθόδοξοι κανόνες συμπεριφοράς και λειτουργίας.

Κ αι όπως δίπλα στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα, έτσι και δίπλα στις σοβαρές συμβουλές προς τους θεοσεβούμενους βρίσκουν χώρο διάφοροι επιτήδειοι που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την ανάγκη των πιστών. Ετσι προκύπτουν στο Διαδίκτυο τοποθεσίες που διαφημίζουν ότι οι κάτοχοί τους είναι ειδικοί στο… ξεμάτιασμα.

Μια κυρία «ΝtoraΚ», με site σε… ύποπτο (για το όνομα) γαλάζιο χρώμα, ισχυρίζεται ότι με μόλις 5 ευρώ αντίτιμο μέσω πιστωτικής κάρτας ή payΡal μπορεί να ξεματιάσει τον ματιασμένο χρήστη του Ιnternet, και μάλιστα εξ αποστάσεως. Παρέχει δε τις συμβουλές της 24 ώρες το 24ωρο και επτά ημέρες την εβδομάδα!

Εξομολόγηση online πάντως ακόμη δεν προσφέρεται. Αντίκειται στους κανόνες αυτής της ιερής διαδικασίας. Τουλάχιστον με την παραδοσιακή μέθοδο, διότι στο εξωτερικό το «πες την αλήθεια σου», ή αλλιώς την αμαρτία, βρίσκει εφαρμογή σε ιστοσελίδες όπως το ivescrewedup.com (σε ελεύθερη μετάφραση: «τα έκανα θάλασσα»), δημιούργημα ιερέα για όσους θέλουν δημοσίως να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους- μικρές ή μεγαλύτερες.

Το Βήμα

Η Λώρη Κέζα στο Βήμα για το θέμα των χριστιανικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες:

Εικονίσματα μπορούν να έχουν οι πιστοί στα σπίτια τους. Να ανάβουν καρβουνάκια με λιβάνι και να συντονίζονται στους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Εκκλησίας (98,5 FΜ ή 91,2 FΜ). Μπορούν επίσης να εκκλησιάζονται στην ενορία της γειτονιάς τους και να συμμετέχουν στα μυστήρια ευλαβικά. Κάθε τρία οικοδομικά τετράγωνα υπάρχει ένας ναός, οπότε κανείς χριστιανός ορθόδοξος δεν μπορεί να παραπονεθεί ότι παρεμποδίζεται στην επικοινωνία με τον Ουρανό. Για τους βαθύτατα θρησκευoμένους υπάρχει και η επιλογή του μοναστικού βίου: μεγάλη η γκάμα σε σκήτες. Σε ένα τόσο ελεύθερο και παροτρυντικό περιβάλλον τι ρόλο έχουν τα χριστιανικά σύμβολα μέσα στη σχολική τάξη; Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που διατάσσει την αποβολή του Εσταυρωμένου από τις αίθουσες διδασκαλίας της Ιταλίας, έθεσε εν Ελλάδι ζήτημα εκ του μη όντος. Δεν υπάρχει κανένας νόμος, καμία εγκύκλιος που να επιβάλλει τα εικονίσματα στα σχολεία- παρεκτός από ένα ξεχασμένο βασιλικό διάταγμα.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γρηγόρης Ψαριανός έθεσε σταράτα το ερώτημα στην υπουργό Παιδείας. Θα ξηλωθούν τα θρησκευτικά σύμβολα από τις σχολικές αίθουσες; Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου δεν είναι θεούσα αλλά στην πολιτική τούτο δεν αποτελεί από μόνο του διαβεβαίωση για τίποτε. Μην ξεχνάμε ότι το μαγαζί απ΄ έξω έχει ταμπέλα «και Θρησκευμάτων». Υπάρχει πάντως το πρακτικό πρόσχημα: για να αποσυρθεί εγκύκλιος που επιβάλλει στις σχολικές τάξεις το άγρυπνο βλέμμα της Παναγιάς της Βρεφοκρατούσας θα έπρεπε τέτοια εγκύκλιος να έχει αποσταλεί.

Καθώς δεν ευρίσκεται κάτι σχετικό στο αρχείο, η εντολή αποκαθήλωσης θεωρείται άτοπη. Εκτός αυτού υπάρχει η αίσθηση στο υπουργείο ότι στα σχολεία δεν υπάρχουν εικονίσματα: από μια πρώτη, πρόχειρη διερεύνηση προκύπτει ότι τα εκπαιδευτικά εικονοστάσια έχουν εκλείψει από μόνα τους. Η κυρία Διαμαντοπούλου τάσσεται υπέρ μιας αυτορρύθμισης: κάθε κοινότητα να αποφασίζει από μόνη της. Αν δηλαδή υπάρχει ένα μουσουλμανάκι στην τάξη, αν τα παιδιά είναι άθρησκα, να γίνεται συζήτηση και η απόφαση να λαμβάνεται στο πεδίο. Ας δούμε τι γίνεται πρακτικά στο πεδίο.

Ορισμένοι σχολικοί σύμβουλοι παίρνουν πρωτοβουλίες. Πρόπερσι στους νομούς Πειραιά και Κυκλάδων δόθηκε εντολή υποχρεωτικού εκκλησιασμού στους μαθητές. Πριν από λίγες ημέρες εστάλη εγκύκλιος στα δημοτικά σχολεία της Κορινθίας, γραμμένη από τον μητροπολίτη του νομού, ο οποίος αναφέρεται στην εισροή αλλόπιστων που αλλοιώνουν τον πληθυσμό. Ο προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ο οποίος μοίρασε την έκκληση για ίδρυση κατηχητικών τιμωρήθηκε με ένα τράβηγμα αφτιού. Τι θα μπορούσε να κάνει η κυρία Διαμαντοπούλου για να αποτρέψει μελλοντικές πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών, οι οποίοι προσπαθούν να διαδώσουν και να επιβάλουν την ορθόδοξη πίστη τους; Τι θα μπορούσε να κάνει ώστε να μη βρεθεί στο επίκεντρο μιας επίθεσης, με πικετοφορίες και υστερίες, ότι τάχα μου εχθρεύεται τους αγίους και αποτρέπει την εν Χριστώ διαπαιδαγώγηση;

Οι αποφάσεις στο υπουργείο Θρησκευμάτων θα είναι συναινετικές. Εν πρώτοις εξετάζεται η λειτουργία των εκκλησιαστικών σχολείων (λειτουργούν 17 Λύκεια, 11 Γυμνάσια, 4 Ακαδημίες). Αργή μεταρρύθμιση, στον αντίποδα επαναστατικών πράξεων όπως θυροκόλληση των 95 θέσεων του Λούθηρου το 1517 ή διαχωρισμό κοσμικής και «παπαδικής» εξουσίας το 1789. Μήπως να τρέξουμε λιγάκι και τη δική μας αποθρησκειοποίηση; Οι πιστοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα: η Εκκλησία δεν πλήττεται ποτέ αληθινά.

Η δυνατότητα απαλλαγής ενός μαθητή από το μάθημα των Θρησκευτικών, τελικά, είναι δικαίωμα του καθενός ή μόνο των δεδηλωμένων μη χριστιανών ορθοδόξων; Το ζήτημα υποτίθεται πως είχε αποσαφηνιστεί μετά την περυσινή παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη και την αποδοχή του υπουργείου Παιδείας ότι η απαλλαγή «δεν μπορεί να συνοδεύεται από αξίωση αποκάλυψης, έστω και αρνητικής, των θρησκευτικών πεποιθήσεων» του μαθητή. Ομως, ο διευθυντής εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδας, με επιστολή του στις οικογένειες μαθητών που ζήτησαν φέτος απαλλαγή, ζητάει και πάλι υπεύθυνες δηλώσεις ότι δεν είναι Χ.Ο. και προαναγγέλλει «διαγραφή του θρησκεύματος από την καρτέλα του μαθητή» και από τους τίτλους σπουδών.

Ελευθεροτυπία

Το άρθρο του Απ. Λακασά στην Καθημερινή θέλει προσεκτικό διάβασμα:

Θεολόγοι απορρίπτουν μαθητές στα Θρησκευτικά καθώς, όπως φαίνεται, εκείνοι είναι αδιάφοροι για το μάθημα ή δεν… κάθονται φρόνιμα στην τάξη. Αυτό διαπίστωσε σχολικός σύμβουλος στη Δυτική Ελλάδα και απέστειλε εγκύκλιο στα σχολεία με την οποία τους ζητά και ο πιο αδύνατος μαθητής να έχει προβιβάσιμο βαθμό τον Ιούνιο. Συγκεκριμένα, ο σχολικός σύμβουλος τονίζει στους εκπαιδευτικούς της περιφέρειάς του, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Με την παρατήρηση ότι εσείς είστε αυτός – αυτή που κουμαντάρετε την τάξη, εσείς ξέρετε καλύτερα από τον καθένα τα παιδιά κι εσείς έχετε την παιδαγωγική ελευθερία αλλά και την ευθύνη αυτού που κάνετε, επισημαίνω τα παρακάτω:

– Οι μαθητές να εξετάζονται σε αυτό που έχει δουλευτεί καλά μέσα στην τάξη, δηλαδή στην ουσία του μαθήματος και όχι σε ανούσιες λεπτομέρειες και δευτερευούσης σημασίας ζητήματα.

– Μη ζητάτε από τους μαθητές σας αυτολεξεί απόδοση θεολογικών όρων και παραγράφων. Δεν έχει νόημα γιατί αφενός τους ταλαιπωρείτε και αφετέρου τους κάνετε να αποστρέφονται το μάθημα.

– Ο βαθμός του τριμήνου του μαθητή μερικώς εξαρτάται από το τι έγραψε στο διαγώνισμα. Θα πρέπει να συνυπολογίζονται στη διαμόρφωσή του η προφορική του επίδοση, οι εργασίες του, η συμμετοχή και η δραστηριότητά του στο μάθημα, η όλη προσπάθειά του.

– Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να εξαρτάται ο βαθμός «από το αν κάθεται φρόνιμα ή όχι στην τάξη».

– Δεν είναι παιδαγωγικά ορθό ο μαθητής να έχει στα Θρησκευτικά μικρότερο βαθμό και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον μέσο όρο της βαθμολογίας του.

– Να μεταχειρίζεστε δίκαια τους μαθητές. Εχει παρατηρηθεί ότι μαθητής με βαθμό 8 στο διαγώνισμα να παίρνει 18 στην καρτέλα και μαθητής του ιδίου τμήματος με βαθμό 12 στο διαγώνισμα να παίρνει 12. Γιατί τόση μεγάλη απόκλιση από τον ένα μαθητή στον άλλο; Είναι αδιανόητο και δικαίως μπορεί να διαμαρτυρηθεί ο δεύτερος μαθητής και οι γονείς του».

Τελειώνοντας τους ζητά να φροντίζουν «ώστε και ο πιο αδύνατος μαθητής σας να έχει προβιβάσιμο βαθμό τον Ιούνιο».

Η τελευταία οδηγία δεν είναι λίγο περίεργη; κάτι σε laissez faire laisez passe Aν οι καθηγητές της Δυτικής Ελλάδος λάβουν υπ΄ όψιν τους την εγκύκλιο δεν θα δημιουργηθούν θέματα ανισότητας με τους μαθητές της υπόλοιπης Ελλάδας;

Oι Βερολινέζοι κλήθηκαν να αποφασίσουν, σε δημοψήφισμα την περασμένη Κυριακή, ποια είναι η θέση του Θεού στα σχολεία της γερμανικής πρωτεύουσας. Αλλά το ερώτημα έμεινε αναπάντητο, καθώς δεν προσήλθε στις κάλπες το 25% των πολιτών, ώστε να είναι έγκυρο το αποτέλεσμα.

Οι Βερολινέζοι ψήφισαν για το αν οι χριστιανοί, οι μουσουλμάνοι και οι εβραίοι μαθητές θα παρακολουθούν ένα κοινό μάθημα για τις ηθικές αξίες ή αν θα διδάσκονται ξεχωριστά το μάθημα των Θρησκευτικών.

Το ζήτημα είχε προκαλέσει πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες, που ελέγχουν την τοπική κυβέρνηση μαζί με τους Οικολόγους, και στη συντηρητική αντιπολίτευση, που είχε πάρει το μέρος της διδασκαλίας των Θρησκευτικών.

Το 2005, έπειτα από έγκλημα τιμής με θύμα μια νεαρή τουρκάλα, το Βερολίνο αποφάσισε να εγκαινιάσει στα σχολεία ένα μάθημα για τις ηθικές αξίες. Οι πιο συντηρητικοί απάντησαν με το αίτημα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών.

Η πρωτοβουλία τους συγκέντρωσε τις 270.000 υπογραφές που χρειάζονταν για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, αλλά οι κάλπες δεν έδωσαν λύση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε μια πόλη όπου σχεδόν οι μισοί μαθητές σε κάποιες γειτονιές είναι μουσουλμάνοι το θέμα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών δεν πρόκειται να φύγει από το προσκήνιο.

Το Βήμα

Ο Ευγένιος Αρανίτσης τοποθετείται για το μάθημα των θρησκευτικών:” Έτσι, το περιλάλητο μάθημα θρησκευτικών μπορεί να θεωρηθεί σαν το μοντέλο όλων των μαθημάτων: η κοινωνία το βλέπει με συμπάθεια και, συνάμα, το περιφρονεί, ενώ κανένας δεν μπορεί να το καταργήσει, ακριβώς επειδή, κατ’ ουσίαν, έχει ήδη καταργηθεί. Αντιπροσωπεύει το ερείπιο που άφησαν πίσω τους αφ’ ενός ο προτεσταντικός πουριτανισμός και τα κατηχητικά που δίδασκαν επί δεκαετίες την Ορθοδοξία σαν να επρόκειτο για κώδικα αγνότητας, αφ’ ετέρου η κατάρρευση του κοινωνικού μας δεσμού με τις πνευματικές έννοιες, εξαιτίας της οποίας, για παράδειγμα, το Πάσχα είναι, πια, οτιδήποτε εκτός από γιορτή πένθους και χαράς. Κάνοντας έκκληση για την «αναβάθμιση» του μαθήματος, ο Αρχιεπίσκοπος, σίγουρα απείρως ευφυέστερος απ’ τους προκατόχους του, ξεχνάει ωστόσο ότι η πραγματικότητα στην οποία το μάθημα αντιστοιχεί είναι αυτή καθεαυτήν εγκαταλελειμμένη από κάθε πνευματικότητα. Μοιάζει με το να θέλεις να ενισχύσεις τη διδασκαλία του μαθήματος της ζωγραφικής σ’ έναν κόσμο τυφλών”.

Ελευθεροτυπία

Το μάθημα των Θρησκευτικών στο ελληνικό σχολείο παραμένει ομολογιακό και κατηχητικό, παρά την πρόσφατη αλλαγή των διδακτικών βιβλίων. Το ισχύον μάθημα αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην Ορθοδοξία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που δεν παραλλάσσουν την ουσία, βασίζεται στην αυθαίρετη προϋπόθεση ότι εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενοι μετέχουν της ίδιας πίστης και καταφάσκει την αλήθεια του συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος. Ο ισχυρισμός που διατυπώνεται από διάφορες πλευρές, συμπεριλαμβανομένου και του τ. υπουργού Παιδείας κ. Στυλιανίδη, πως δήθεν το μάθημα δεν είναι πλέον ομολογιακό διότι αναφέρεται και σε άλλες θρησκείες (αναφορά που εξαντλείται σε 12 σελίδες στο πλαίσιο όλης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης), δεν ευσταθεί. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που νομιμοποιεί το δικαίωμα απαλλαγής του μαθητή από ένα υποχρεωτικό μάθημα του αναλυτικού προγράμματος, στο βαθμό που ο ομολογιακός του χαρακτήρας συγκρούεται με την αρχή της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης. Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης δεν διακυβεύεται μόνον στην περίπτωση των ετερόδοξων ή αλλόθρησκων, αλλά πλήττεται εξίσου και στην περίπτωση των ορθόδοξων μαθητών, γιατί οιαδήποτε υποχρεωτική κατήχηση παραβιάζει την ελευθερία της συνείδησης. Η δημοκρατία δεν μπορεί να θέτει την κατήχηση ως δίλημμα προς τον πολίτη με το ερώτημα της απαλλαγής. Αυτός ο ρόλος ανήκει στις εκκλησίες και όχι στη συντεταγμένη πολιτεία.

Η ιδιότυπη και κατά κανόνα χαμηλής ποιότητας αφήγηση που επιχειρείται στο πλαίσιο του συγκεκριμένου μαθήματος αδυνατεί να συλλάβει τη συνθετότητα του θρησκευτικού φαινομένου, ενώ υπολείπεται ακόμη και ως προσέγγιση της Ορθοδοξίας. Στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει τεθεί το ζήτημα της απάλειψης του κατηχητικού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών και της αναπροσαρμογής του με στόχο το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων. Ενα μάθημα το οποίο να μελετά την ιστορία του θρησκευτικού φαινομένου στις πολιτισμικές, κοινωνικές και φιλοσοφικές του διαστάσεις, απαλλαγμένο από δογματικά και κατηχητικά στοιχεία, δεν αποτελεί μεταμοντέρνο αίτημα μιας διαπολιτισμικής φιλολογίας του συρμού, αλλά αίτημα δημοκρατίας. Δεν πρόκειται για το σεβασμό «των άλλων», αλλά για το σεβασμό του εαυτού μας.

* Η κ. Εύη Ζαμπέτα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών.

Καθημερινή

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με επιστολή του προς τον υπ. Παιδείας Αρη Σπηλιωτόπουλο ζήτησε: Να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών εις την Δευτεροβάθμιον, Γενικήν, Τεχνικήν καί Έπαγγελματικήν Έκπαίδευσιν.

Εγκυρες πηγές αναφέρουν ότι συζητείται ο περιορισμός της διδασκαλίας της λογοτεχνίας κατά μία ώρα σε όλες τις τάξεις εκτός της Λογοτεχνίας Κατεύθυνσης και η αντίστοιχη αύξηση των ωρών διδασκαλίας των θρησκευτικών. Το μάθημα θα περιλαμβάνει στοιχεία θρησκειολογίας. Συνέχεια »

O Λεωνίδας Ηρακλειώτης διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο κι επιμένει να βαστάει Θερμοπύλες. Διαβάστε το άρθρο του “Η γνωσιολογία του θράσους” όπου αναλύει γιατί πιστεύει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι γνωσιολογικό όπως υποστηρίζει ο υπουργός ΥΠΕΠΘ.

Οι διευθυντές των σχολείων κάλεσαν τους μαθητές που είχαν απαλλαχτεί κατόπιν αιτήσεων των κηδεμόνων τους να ξαναμπούν στην τάξη και να παρακολουθήσουν το μάθημα. Τώρα αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της παλινωδίας τότε τι είναι;

Απορώ με τους συναδέλφους που επιχαίρουν για τη “νίκη” τους κι ετοιμάζονται να υποδεχτούν τα απωλολότα στην τάξη. Ειλικρινά πιστεύουν ότι έτσι θα πλησιάσουν τη νεολαία;

Τελικά για ποιο γνωσιολογικό μάθημα θρησκευτικών μιλάμε; Αυτό που υφίσταται είναι ένα ομολογιακό μάθημα-κατήχηση συγκεκριμένου δόγματος, το «μάθημα της ορθοδοξίας». Δεν είναι το ίδιο, νομίζω.