Μεταξύ του Graiglist και του eBay, το Ιντερνετ έχει καθιερωθεί ως η αγορά στην οποία τα άχρηστα αντικείμενα του ενός μεταμορφώνονται σε θησαυρό για τον άλλο.
Σήμερα, χιλιάδες δάσκαλοι στις ΗΠΑ εμφανίζονται να πωλούν, διαμέσου της ηλεκτρονικής αγοράς, μαθήματα ή από πολύ απλές μέχρι πολύ εξειδικευμένες και σύνθετες εργασίες και ασκήσεις. Αν και μέρος των χρημάτων που εξοικονομούν δηλώνεται ότι θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά σχολικών ειδών, ωστόσο, σε μια εποχή οικονομικής ύφεσης, αρκετοί δάσκαλοι προτιμούν με τον τρόπο αυτό να καλύπτουν έξοδα για δείπνα, πληρωμές πιστωτικών καρτών, λογαριασμών, ταξίδια διακοπών, ακόμα και για ανακαινίσεις των σπιτιών τους. Για την 30χρονη δασκάλα Ερικα Μπόχρερ «η διδασκαλία μπορεί να είναι μια αχάριστη εργασία». Χρησιμοποίησε τα 650 δολάρια που εξοικονόμησε τον περασμένο χρόνο για να αγοράσει βιβλία για την τάξη της σε σχολείο του Λονγκ Αϊλαντ αλλά και για να αποπληρώσει τις δόσεις του στεγαστικού δανείου της.
Το φαινόμενο αυτό κάνει μερικούς διευθυντές σχολείων να εγείρουν ερωτήματα για το ποιος τελικά είναι ο ιδιοκτήτης για το πνευματικό υλικό που παράγεται στις αίθουσες διδασκαλίας. Η διαδικτυακή αγορά είναι σχετικά καινούργια και δεν έχουν ακόμα καθιερωθεί κανόνες. Στο Φέρφαξ της Βιρτζίνια, οι αξιωματούχοι της κομητείας μελέτησαν το θέμα όταν ανακάλυψαν φέτος το φθινόπωρο πως ένας πρώην διαιτητής του ποδοσφαίρου πουλούσε το βιβλίο του για το παιχνίδι. Εκαναν μια σχετική έρευνα και τελικά του επέτρεψαν να συνεχίσει να το πουλά.
Ομως μια δασκάλα Αγγλικών στην περιοχή της Νέας Υόρκης, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της, σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς», είπε ότι της απαγόρευσαν οι προϊστάμενοί της να πουλά σχέδια και προγράμματα που χρησιμοποιήθηκαν στην αίθουσα της διδασκαλίας της.
Πέρα από τις αναπάντητες νομικές ερωτήσεις υπάρχουν και οι φιλοσοφικές. Ο καθηγητής Τζόζεφ ΜακΝτόναλντ στη Σχολή Κουλτούρας, Παιδαγωγικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης δήλωσε ότι οι ηλεκτρονικές πωλήσεις στο Ιντερνετ ευτελίζουν αυτό που κάνουν οι δάσκαλοι και υποβαθμίζουν τις προσπάθειες καθιέρωσης ηλεκτρονικών ιστοσελίδων όπου οι δάσκαλοι ελεύθερα ανταλλάσσουν ιδέες και σχέδια μαθημάτων μεταξύ τους. «Είναι θαυμάσιο πράγμα που οι δάσκαλοι ανταλλάσσουν ιδέες μεταξύ τους, αλλά το να ζητά κάποιος 75 σεντς για μια λέξη στο σταυρόλεξο υποβαθμίζει τη δύναμη της μάθησης και τελικά είναι καταστροφικό για το ίδιο το επάγγελμα» συμπλήρωσε.
Το Ιντερνετ έχει μειώσει την απομόνωση των δασκάλων. Οποιοδήποτε μάθημα μπορεί να φανταστεί κάποιος, από το νηπιαγωγείο μέχρι το κολέγιο, είναι σήμερα προς πώληση στους ιδιωτικούς ηλεκτρονικούς τόπους των δασκάλων ή σε εμπορικούς. Μια από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες στο Ιντερνετ είναι η «Teachers Pay Teachers», με περισσότερους από 200 χιλιάδες εγγεγραμμένους χρήστες. Από το 2006 έχει καταγράψει πωλήσεις ύψους 600 χιλιάδων δολαρίων, εκ των οποίων τα 450 χιλιάδες δολάρια το 2008, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο ιδρυτής του, Πολ Εντελμαν, πρώην δάσκαλος στη Νέα Υόρκη. Ενας άλλος ηλεκτρονικός τόπος, το «We are Teachers», εμφανίστηκε το 2008 με το πρόγραμμα «αγοραπωλησίας γνώσης» το οποίο συμπεριλαμβάνει σχέδια μαθημάτων και βοηθητικής διδασκαλίας μέσω του Ιντερνετ.
Ελευθεροτυπία
Εδώ δωρεάν δίνουμε και σχεδόν κανείς δε θέλει να δοκιμάσει…
Στο blog του Νίκου Σμυρναίου “η Βιομηχανία του εφήμερου” αλίευσα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τις τάσεις των κατοίκων της κυβερνοχώρας:
Άρθρα (RSS)