Αρχείο για την κατηγορία “βιβλίο”

Σήμερα ξεκίνησε το δεύτερο Future Library Unconference 2013, στο Μουσείο Μπενάκη, με καλεσμένους πάνω από 400 δημιουργικούς ανθρώπους από την παγκόσμια κοινότητα, που βρίσκονται στην πρωτοπορία των εξελίξεων.

Κάθε συνέδριο που σέβεται τον εαυτό του ξεκινά με ένα συμβόλαιο με τους συμμετέχοντες. Εδώ βλέπετε τους κανόνες του συνεδρίου.

rules

 

Σύνεδροι από 26 χώρες ταξίδεψαν για να λάβουν μέρος. Η Κική Δημουλά καλωσόρισε τους 400 συμμετέχοντες του #unconference2013.

dhmoula

Στη συνέχεια η Francine Houben μας παρουσίασε τη σημασία των βιβλιοθηκών ως προς τον άνθρωπο, το μέρος και το σκοπό μέσα από το project της δημιουργίας της βιβλιοθήκης του Birmingham.

O John Kieffer μοιράστηκε μαζί μας το όραμα του για τη σημασία της Δημιουργίας, των Χρημάτων και της Αγάπης για τον 21ο αιώνα.

Οι Πangea World Music Center έδωσαν τον ρυθμό του συνεδρίου με τα τύμπανά τους.

tympana

Η τσάντα του συνεδρίου (goodie bag) περιείχε αρκετές εκπλήξεις. Μεταξύ αυτών και το μήλο της γνώσης.

tsanta

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το συνέδριο από τη σελίδα http://2013.futurelibrary.gr/?page_id=503

Comments 0 σχόλια »

Tο διήμερο 9ο Διεθνές Συνέδριο της Οργανωτικής Επιτροπής Ενίσχυσης Βιβλιοθηκών (ΟΕΕΒ) είχε θέμα «Εκπαίδευση και βιβλιοθήκες στον ψηφιακό κόσμο». Το παρακολούθησαν περισσότερα από 700 άτομα, στην πλειονότητά τους γυναίκες νεαρής ηλικίας, βιβλιοθηκονόμοι, εκπαιδευτικοί και πληροφορικοί. Ενημερώθηκαν για τις τεχνολογικές εξελίξεις που βρίσκουν εφαρμογή στις βιβλιοθήκες αλλά και για προγράμματα και δράσεις που μπορούν να υλοποιήσουν στο σχολείο ή στη βιβλιοθήκη τους.

 Προσκεκλημένοι ομιλητές από τη Φιλανδία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ολλανδία μετέφεραν την εμπειρία τους. Στη Φιλανδία, μια χώρα με υποδειγματικό εκπαιδευτικό σύστημα και βιβλιοθήκες, πατεράδες, κρατούμενοι στις φυλακές της μικρής πόλης Βάσα, διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους μπροστά σε ένα μικρόφωνο. Την ανάγνωση ηχογραφεί σε CD η τοπική βιβλιοθήκη και το CD αποστέλλεται στα παιδιά κάθε του κρατούμενου. Στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, έναν δήμο με τεράστιο χρέος και υψηλά ποσοστά ανεργίας, οι δημότες συναντιούνται στα σημεία «makerspace» στις βιβλιοθήκες όπου βρίσκουν τα απαραίτητα εργαλεία για να επισκευάσουν το ποδήλατό τους ή ένα σκισμένο ρούχο αλλά και μέντορες που θα τους προσφέρουν τεχνογνωσία για τη λειτουργία του smart phone τους. Στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κολονίας, που μετατράπηκε από παραδοσιακή βιβλιοθήκη σε έναν ανοιχτό χώρο παιχνιδιού, μάθησης και συναναστροφής, οι χρήστες ψυχαγωγούνται και αποκτούν γνώσεις μέσα από σοβαρά, εκπαιδευτικά αλλά και διασκεδαστικά βιντεοπαιχνίδια. Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

web-NHE_Cohen_72dpiΟ Εβραιοαμερικανός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Τζόσουα Κοέν υποδεικνύει μια ιστορική οδό κατανόησης της έννοιας της προσοχής στο βιβλίο του Attention! A Short History που εκδόθηκε το καλοκαίρι από τον εκλεκτικό εκδοτικό οίκο Notting Hill. Η ιστορία της έννοιας της προσοχής είναι, σύμφωνα με την προσέγγιση του Κοέν, σύμφυτη με την ιστορία της ανθρώπινης αντίληψης όπως αυτή διαθλάται στις πρακτικές της γραφής και της ανάγνωσης – τουλάχιστον από την αρχαιότητα έως τα μέσα/τέλη του 19ου αιώνα. Tο ενδιαφέρον βιβλίο του ταξιδεύει τον αναγνώστη από την αρχαιότητα και «την κωδικοποίηση του Ομηρικού Κανόνα», που σηματοδότησε το πέρασμα από την προφορική παράδοση στην απτή, λειτουργική παράδοση του γραπτού λόγου, έως τον 4ο αιώνα μ.Χ. και τις σιωπηρές αναγνώσεις του Αμβρόσιου όπως καταγράφηκαν από τον Αυγουστίνο, με τη στροφή αυτή από την απαγγελία στη σιωπηρή ανάγνωση να επιβεβαιώνει συνάμα τη μετάβαση από τον ωτακουστή κριτή στον ομφαλοσκόπο αναγνώστη. Κι από εκεί στα 1492 και στην πολεμική του Johannes Trithemius, αβά του Sponheim, ενάντια στo τυπωμένο βιβλίο: «Το τυπωμένο βιβλίο είναι φτιαγμένο από χαρτί και, όπως το χαρτί, θα εξαφανιστεί πολύ γρήγορα. Ομως ο γραφιάς που εξακολουθεί να δουλεύει με την περγαμηνή διασφαλίζει την αντοχή της ανάμνησης τόσο για τον ίδιο όσο και για το γραπτό του». Για να καταλήξει στα πρώτα ψυχομετρικά τεστ στο εργαστήριο του Wilhelm Wundt στη Λειψία το 1879 και ακολούθως στο σήμερα και στα πολύπλοκα πειράματα που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της γνωσιακής επιστήμης με στόχο, τι άλλο, τον πολύπλευρο προσδιορισμό της φύσης της προσοχής.

Στο βίντεο http://www.momaps1.org/expo1/event/joshua-cohen-2/, στο οποίο ο Τζόσουα Κοέν μιλάει για το Attention! A Short History στο MoMa της Νέας Υόρκης.

Comments 0 σχόλια »

Στη βιβλιοθήκη του Seattle οργάνωσαν μία εκδήλωση προώθησης της φιλαναγνωσίας με ένα ντόμινο 2131 βιβλίων.

Τo ντόμινο ξεκινά μ’ ένα βιβλίο που έχει τίτλο “Πριν την πτώση” και τελειώνει όταν ένα βιβλίο με τον τίτλο “Ορίζοντες” πέφτει στα χέρια ενός κοριτσιού.

 

Comments 0 σχόλια »

Δείτε το στο slideshare.net

Ο συνάδελφος Γιάννης Κωτσάνης μας έφτιαξε ένα μενού εύκολης πρόσβασης.

Comments 0 σχόλια »

Διαβάζω στο πρωτοσέλιδο της Κυριακάτικης Καθημερινής: «Στέκι μελέτης» για τον φοιτητόκοσμο όλων των σχολών της Αθήνας είναι το αναγνωστήριο της Ιατρικής Σχολής. Διαθέτει ελεύθερη πρόσβαση στο Ιντερνετ και είναι ανοιχτό όλο το 24ωρο, ενώ οι άλλες βιβλιοθήκες των ΑΕΙ κλείνουν στις 8 μ.μ. Στις εξεταστικές περιόδους σχηματίζονται «ουρές» για μια θέση. http://news.kathimerini.gr

Πριν λίγες μέρες όταν τόλμησα να προτείνω να διατηρήσουμε με κάθε θυσία τις σχολικές βιβλιοθήκες ανοιχτές, αρκετοί διευθυντές σηκώθηκαν όρθιοι ουρλιάζοντας ότι δεν έχω υπόψη μου τις εγκυκλίους και ότι εκείνοι είναι υπεύθυνοι. Κρυβόμαστε πίσω από ληγμένες εγκυκλίους λοιπόν. Και όμως υπάρχουν συνάδελφοι που δέχονται να καθίσουν στο σχολείο υπερωριακά για να αποκτήσουν πρόσβαση οι μαθητές.

Φανταστείτε να μάθουν οι Γερμανοί, ότι μας έδωσαν χρήματα για να φτιάξουμε υποδομές βιβλιοθηκών, ότι ουδέποτε φροντίσαμε να τις εμπλουτίσουμε και τώρα τις κλειδώνουμε για να τις “προφυλάξουμε”. Οταν πριν 15 χρόνια ξεκινούσαμε την Οδύσσεια να βάλουμε τους υπολογιστές στις τάξεις, συναντούσαμε πάλι κλειδοκράτορες μπροστά μας που προτιμούσαν να έχουν το εργαστήριο των υπολογιστών κλειδωμένο “για να μη χαλάσει”.

Τώρα να σου προσφέρουν σε χαλεπούς καιρούς δωρεάν υπερωριακή απασχόληση και να την αρνείσαι…

Είναι να απορείτε γιατί βουλιάζουμε;

Comments 0 σχόλια »

Η Ζωντανή Βιβλιοθήκη είναι ένας θεσμός – απάντηση στις προκαταλήψεις και τον ρατσισμό

Της Νελλης Αμπραβανελ

Οι οδηγίες δανεισμού της Ζωντανής Βιβλιοθήκης είναι σαφείς. «Οι βιβλιοθηκάριοι βρίσκονται εδώ για να σας βοηθήσουν να επιλέξετε το βιβλίο που ταιριάζει με την προκατάληψή σας… Τα βιβλία επιστρέφονται στην κατάσταση στην οποία τα παραλάβατε. Σεβαστείτε το δανεισμένο βιβλίο!». Η Ζωντανή Βιβλιοθήκη είναι ένας θεσμός που γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια από εθελοντές με σκοπό να «δανείζει» προς… ανάγνωση αληθινούς ανθρώπους, που μιλούν ανοιχτά για τον εαυτό τους και τον τρόπο με τον οποίο έχουν βιώσει τον ρατσισμό στη ζωή τους.

Για είκοσι λεπτά, ο αναγνώστης και χρήστης της Ζωντανής Βιβλιοθήκης έχει τη δυνατότητα να καθήσει απέναντι σε έναν οροθετικό, έναν ομοφυλόφιλο και μία παράνομη μετανάστρια, μεταξύ άλλων, και να ακούσει την ιστορία τους, διακόπτοντας για να κάνει ερωτήσεις, να λύσει απορίες και, ενδεχομένως, να καταπολεμήσει τις ίδιες του τις προκαταλήψεις.

Σκοπός είναι να διαλέξεις ένα «βιβλίο» του οποίου το θέμα σε κάνει να νιώθεις έστω και λίγο άβολα. Απώτερος σκοπός, η κατανόηση και η αποδοχή της ποικιλομορφίας, σε μια εποχή που ο φόβος για το ξένο εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Οι οδηγίες στην υποδοχή προτρέπουν τους χρήστες της βιβλιοθήκης «να κάνετε “χαζές” ερωτήσεις και να υποστηρίζετε σθεναρά την άποψή σας… Μην ντρέπεστε! Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να μάθετε αν όσα πιστεύετε για τους μουσουλμάνους, ή τους αστυνομικούς, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα του Ζωντανού σας Βιβλίου».

Η ιστορία της Κλικ

«Από guerrilla freedom fighter στη Ζιμπάμπουε, σε σκλάβα στο Μαρούσι» ήταν ο τίτλος που επιλέξαμε το περασμένο Σάββατο όταν τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη φιλοξενούσε το Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς. Η ιστορία της Κλικ ήταν σενάριο για κινηματογραφικό έργο. Και η ψυχραιμία της θαυμαστή. Το χιούμορ της επίσης. Είκοσι χρόνια στην Ελλάδα, καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «οι Ελληνες δεν έχουν αλήθεια τον ρατσισμό μέσα τους». Είναι η αφήγησή της 100% πραγματική; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η επαφή με την Κλικ όμως προσέφερε μια άλλη οπτική γωνία των πραγμάτων, κι αυτό από μόνο του έχει αξία.

Τι μπορεί να ωθεί όμως αυτούς τους ανθρώπους να ανοιχτούν σαν βιβλίο σε μια μερίδα κόσμου που ενδεχομένως «έχει πρόβλημα» με την ταυτότητα που έχουν επιλέξει, ή την κατάσταση που ζουν; «Γενικά, πιστεύω πως βοηθάει να καθόμαστε να μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο» λέει στην «Κ» ένα άλλο «ζωντανό βιβλίο», ο τίτλος του οποίου είναι «Ζώντας οροθετικά». « Άλλο να ακούσεις μια διάλεξη για τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις και άλλο να γνωρίσεις έναν άνθρωπο που βιώνει αυτή την κατάσταση, να δεις ότι είναι άνθρωπος, ότι δεν έχει ουρά και κόκκινες βούλες. Είναι μια βιωματική, δυνατή εμπειρία». Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

Η αμερικανική εταιρία Vulcan του συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν χρηματοδοτεί την ανάπτυξη ενός ηλεκτρονικού βιβλίου-εγχειρίδιου με την ονομασία Inquire, το οποίο, χάρη στο ειδικό λογισμικό του και στη σύνδεσή του με το διαδίκτυο, απαντά σε απορίες των μαθητών και φοιτητών, καθώς αυτοί διαβάζουν τις σελίδες του.Το ηλεκτρονικό βιβλίο προχωρά πέρα από το απλό «φόρτωμα» ενός συμβατικού βιβλίου σε έναν φορητό υπολογιστή, που επιτρέπει στους μαθητές ή τους φοιτητές να διαβάζουν μόνο από κομπιούτερ. Το καινοτόμο σύστημα της Inquire, σύμφωνα με το New Scientist, στην ουσία είναι μια εφαρμογή (app) που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε έναν υπολογιστή-ταμπλέτα όπως το iPad.

Καθώς οι νέοι διαβάζουν το ψηφιακό περιεχόμενο του σχολικού ή φοιτητικού βιβλίου και «κολλάνε» σε κάποιο σημείο, μπορούν να μεταφέρονται σε κάποια νέα ιστοσελίδα τύπου Wikipedia, η οποία τους δίνει όσες πληροφορίες, εικόνες, διαγράμματα κ.λπ. χρειάζονται για να καταλάβουν μία έννοια (για παράδειγμα, αν πρόκειται για μάθημα βιολογίας, τι είναι οι χλωροπλάστες).

Οι μαθητές και φοιτητές μπορούν επίσης να πληκτρολογήσουν όποια ερώτηση θέλουν (π.χ. «τι είναι μία πρωτεΐνη;») και το ειδικό λογισμικό με δυνατότητες τεχνητής νοημοσύνης -σαν καλός και πρόθυμος καθηγητής- θα φροντίσει να δώσει διευκρινιστικές απαντήσεις. Οι δημιουργοί του συστήματος, το οποίο παρουσιάστηκε προ ημερών σε συνδιάσκεψη για την τεχνητή νοημοσύνη στον Καναδά, το έχουν ήδη δοκιμάσει σε Αμερικανούς φοιτητές και διαπίστωσαν πως όσοι νέοι διάβασαν μέσα από αυτό το «έξυπνο» βιβλίο πέτυχαν καλύτερους βαθμούς στα τεστ σε σχέση με όσους διάβασαν από το παραδοσιακό έντυπο εγχειρίδιο.

Είναι πάντως, κάπως πρόωρο, να θεωρήσει κανείς ότι ηλεκτρονικά βιβλία σαν αυτό της Inquire θα αποτελέσουν σύντομα το μέλλον της εκπαίδευσης, καθώς οι δυσκολίες δεν λείπουν. Το νέο σύστημα έχει πίσω του κιόλας δύο χρόνια ερευνών και παρ’ όλα αυτά δεν θεωρείται ακόμα ολοκληρωμένο, καθώς, μεταξύ άλλων, δεν πρόκειται απλώς για το «φόρτωμα» σε μία συσκευή ενός παραδοσιακού βιβλίου με ηλεκτρονική μορφή, αλλά για την κατάλληλη «κωδικοποίησή» του, ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί από τους αλγόριθμους του λογισμικού. Ενδεικτικά, για ένα φοιτητικό εγχειρίδιο βιολογίας 1.400 σελίδων χρειάζονται να δουλέψουν 18 βιολόγοι έως το τέλος του 2013.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα www.inquireproject.com/ και www.sri.com/work/projects/aura

via LIFO

Terra:

Ελπίζω να συγκρατηθούμε για τις παραγγελίες. Έτσι κι αλλιώς, αν δε βρούνε κανένα τσιπάκι για εμφύτευμα ή κάτι σε ενέσιμη μορφή, δε βλέπω χαΐρι και προκοπή. Συγκινητικός ο τεχνολογικός ντετερμινισμός του άρθρου.

Comments 0 σχόλια »

Διαβάζοντας τον Φεβρουάριο Ιούλιο μήνα… ένα πείραμα ανακεφαλαίωσης…

Ο Φεβρουάριος ήταν ένα πρωτοφανές εγχείρημα «δημόσιας» συγγραφής: κάθε μέρα και επί έναν μήνα ο συγγραφέας ανέβαζε το κεφάλαιο που ολοκλήρωνε στο www.februarios.com, ενώ οι αναγνώστες το διάβαζαν και το σχολίαζαν. Το γεγονός αυτό, καθώς και το ότι διαδραματίζεται σε μια Ελλάδα πραγματική, είχε ως αποτέλεσμα μεγάλες δόσεις αλήθειας να περνούν μέσα στο κείμενο, όπως μια ξαφνική νεροποντή, τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, ο εμπρησμός δεκάδων κτηρίων στην πόλη, η ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου από τη Βουλή, ο εκτροχιασμός μιας κοινωνίας προς έναν αβέβαιο προορισμό.

Ένα από τα πιο ζωντανά και διαδραστικά λογοτεχνικά πειράματα που έχουν επιχειρηθεί ποτέ. Κατά τη διάρκειά του 15.000 αναγνώστες το έζησαν online περισσότερες από 100.000 φορές.

http://storify.com/tgeorgakopoulos/-1

*Ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Από το 2000 γράφει σε εβδομαδιαία και μηνιαία περιοδικά, σε εφημερίδες και στο Ίντερνετ. Έχει δουλέψει ακόμα ως μεταφραστής, επιμελητής εκδόσεων και υπεύθυνος ψηφιακών μέσων σε μια μεγάλη εταιρία media. Σήμερα φτιάχνει websites και μελετά πώς τα ψηφιακά μέσα θα φέρουν τον γραπτό λόγο σε όσο το δυνατό περισσότερα μάτια. Ο Φεβρουάριος είναι το τρίτο του βιβλίο. Έχει γράψει ακόμη: Αληθινές ιστορίες(συλλογή με μεγάλης έκτασης δημοσιογραφικά άρθρα του, 2011) και Πέρα από την καταιγίδα (εφηβικό μυθιστόρημα, 2006).

www.georgakopoulos.org


Comments 0 σχόλια »

Μισέλ Ουελμπέκ, Ο χάρτης και η επικράτεια, μτφρ.: Λίνα Σιπητάνου, μυθιστόρημα, εκδόσεις Εστία

Κεντρικός πρωταγωνιστής στο «Ο χάρτης και η επικράτεια» είναι ένας μοναχικός «εννοιολογικός» καλλιτέχνης, ονόματι Ζεντ Μαρτέν. Κάποιος που, χάρη στον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, έχει βρεθεί τυλιγμένος στον πλούτο, δεδομένου ότι οι πίνακές του, στους οποίους απεικονίζονται ισχυρές προσωπικότητες -από εικαστικούς σαν τους Τζεφ Κουνς και Ντάμιεν Χερστ μέχρι επιχειρηματίες σαν τον Μπιλ Γκέιτς και τον Στιβ Τζομπς- αποτιμώνται στο χρηματιστήριο της τέχνης σε εκατομμύρια ευρώ. Γεννημένος το 1979 από έναν επιτυχημένο αρχιτέκτονα ταπεινής καταγωγής και μια μικροαστή που έβαλε γρήγορα τέλος στη ζωή της χωρίς κανείς να του εξηγήσει τον λόγο, ο Ζεντ είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως φωτογράφος, έχοντας προηγουμένως αποκτήσει μια γερή, ασυνήθιστη για τη γενιά του κλασική παιδεία κι όντας πεπεισμένος ότι «η καλλιτεχνική αναπάρασταση του κόσμου είναι εφικτή».

Οι μαγκωμένες σχέσεις του Ζεντ με τον επίσης μονήρη πατέρα του, η έλλειψη της μητρικής στοργής στα παιδικά του χρόνια, το ερωτικό του δέσιμο με μια συμφοιτήτριά του που εκπορνευόταν χωρίς ενοχές, οι καλλιτεχνικοί του πειραματισμοί και η γνωριμία του με μια πανέμορφη Ρωσίδα -στέλεχος του ομίλου Μισελέν- που θ’ αποδειχθεί καθοριστική για την καθιέρωσή του στα κύκλωμα της σύγχρονης τέχνης, καλύπτουν όλο το πρώτο μέρος του βιβλίου, προετοιμάζοντας τον αναγνώστη για την επικείμενη συνάντηση του ήρωα με τον «συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ». Η συνάντησή τους γίνεται στο καταφύγιο του τελευταίου, στην Ιρλανδία, με την προοπτική της συγγραφής ενός κειμένου για τον κατάλογο της νέας έκθεσης που ετοιμάζει ο Ζεντ. Και, μολονότι η εικόνα του αντικοινωνικού, άπλυτου, γεμάτου εκζέματα και πότη «Ουελμπέκ» είναι μάλλον απωθητική, οι δύο άντρες σαν ν’ αναγνωρίζουν σταδιακά ο ένας στον άλλο μια αδελφή ψυχή.

Πραγματικοί φίλοι, εν τούτοις, δεν θα προλάβουν να γίνουν. Η επαφή τους θα διακοπεί βίαια με την άγρια δολοφονία του «Ουελμπέκ», την εξιχνίαση της οποίας αναλαμβάνει στο τρίτο μέρος του μυθιστορήματος ένα στέλεχος της δίωξης εγκλήματος, έντιμος, ισορροπημένος στη συναισθηματική του ζωή, συνειδητά άτεκνος και -αλίμονο- φανατικά υπέρμαχος της θανατικής ποινής. Κίνητρο της δολοφονίας αποδεικνύεται πως είναι το χρήμα. Σ’ όποια σελίδα, όμως, κι αν σταθείς, για το χρήμα γίνεται λόγος. Για το χρήμα ως κινητήριο δύναμη κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, ως μέσο καταξίωσης αλλά κι εκμαυλισμού, ως πηγή μοναξιάς και δυστυχίας, ως συστατικό πυλώνα ενός μαζικού, τυποποιημένου κόσμου, απογυμνωμένου από μαγεία, απολύτως ορθολογικού.

Ο Μισέλ Ουελμπέκ εγκαταλείπει τον ήρωά του γύρω στα 2040, μέσα σ’ ένα τεράστιο κτήμα, αφοσιωμένον στη βίντεο-αρτ πια, σε απόσταση ασφαλείας όμως και από τους ανθρώπους, και από τα ΜΜΕ. Στο μεσοδιάστημα, ο Ζεντ Μαρτέν έχει χάσει τον μοναδικό του συγγενή χωρίς καν να προλάβει να τον αποχαιρετήσει, η Ελβετία έχει θησαυρίσει κρατώντας το μονοπώλιο στην «αγορά» της ευθανασίας, η Γαλλία έχει μετατραπεί σε ιδανικό προορισμό αγροτουρισμού και η δυτική Ευρώπη, στο σύνολό της, έχει βιώσει πολύ χειρότερες οικονομικές κρίσεις από εκείνην του 2008.

«Ζούσαμε μια περίοδο ιδεολογικά αλλόκοτη», διαβάζουμε, «όπου ο καθένας έμοιαζε πεπεισμένος ότι ο καπιταλισμός ήταν καταδικασμένος, και μάλιστα στο εγγύς μέλλον, ότι ζούσε τα τελευταία του χρόνια, χωρίς ωστόσο τα κόμματα της άκρας αριστεράς να καταφέρνουν να προσελκύσουν κάποιον πέρα από τη συνήθη πελατεία τους των ευέξαπτων μαζοχιστών. Ενα πέπλο στάχτης έμοιαζε να πλανιέται στα μυαλά των ανθρώπων». Οι προβλέψεις δε που ήθελαν την τέχνη να εξελίσσεται σε «αξία-καταφύγιο» έχουν διαψευστεί για τα καλά. Αντίθετα, η κερδοσκοπία στον κλάδο είχε γίνει «ακόμα πιο έντονη, πιο άναρχη και πιο φρενήρης». Το μέλλον για τον Ουελμπέκ διαγράφεται εφιαλτικό.

ΛΙΝΑ ΣΙΠΗΤΑΝΟΥ
[αποσπάσματα από
δημοσίευση στην εφ. Ελευθεροτυπία, 30.4.11]

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

H Google μας χάρισε μία ευχάριστη έκπληξη με την παρουσίαση της νέας ψηφιακής βιβλιοθήκης  με την ονομασία “Infinite Digital Bookcase”.
Τα βιβλία στα ράφια χωρίζονται σε 28 διαφορετικές κατηγορίες, best sellers και δωρεάν βιβλία. Μόλις επιλέξετε κατηγορία μεταφέρεστε  στο κατάλληλο τμήμα της βιβλιοθήκης.


http://workshop.chromeexperiments.com/bookcase

και που έπεσα στην πρώτη αναζήτηση:

Comments 0 σχόλια »

Η Ζυράννα Ζατέλη διαβάζει ένα απόσπασμα από το βιβλίο της : ¨”Το Πάθος Χιλιάδες Φορές” (Καστανιώτης, 2009), μέρος 2ο της τριλογίας ¨” Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους”.

(Το απόσπασμα από ένα CD ένθετο στο περιοδικό ” Οδός Πανός ” τχ. 150, Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2010, ” αφιέρωμα στην Ζ.Ζ.”)

Το οπισθόφυλλο αναφέρει :

“Τα πολύ παλιά τα χρόνια, στο ξεκίνημα των καιρών
και στο μακρινότερο σημείο της γης ήταν μια πόρτα.
Μια κλειδωμένη πόρτα. Από όλες τις μεριές του κόσμου
ταξίδευαν άντρες και γυναίκες με κλειδιά στο χέρι
για να ανοίξουνε την πόρτα.
Μα η πόρτα δεν άνοιγε με τίποτα.”

…Όποιος πίστεψε ότι οι νεκροί του πρώτου βιβλίου είχαν πεθάνει διαψεύσθηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν γύρισαν όλοι οι «άσωτοι». Καταβεβλημένοι από τα στοιχεία της φύσης, από πάθη και έρωτες που δεν τους σήκωνε η πάνω μεριά της γης, τίναξαν από τον γιακά τους τα χώματα και επέστρεψαν θριαμβικά, για να δειπνήσουν όπως άλλοτε με τους ζωντανούς –μια νύχτα κόσμος ολόκληρος και το ανθρώπινο δράμα εν οίστρω–, μέχρι να έρθει η σεβαστή εκείνη ώρα, το πρώτο χάραμα, να ημερέψουν και να κρυφτούν ξανά ως όφειλαν στα σκότη. Και όλα τούτα υπό το άγρυπνο βαθύσκιωτο βλέμμα της Λεύκας, που αργότερα θα επιλέξει ως αληθινό της ψευδώνυμο το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους. Η μικρή ελαφίνα θα μεταμορφώνεται λίγο-λίγο σε γυναίκα, πάντα αινιγματική, ταγμένη στα δοξαστικά ξοδέματα της πένας της και προορισμένη να μιλάει στις ψυχές όπως μιλούν τα φύλλα όταν τ’ αγγίζει ο αέρας, περιφρουρώντας και μαζί απεικονίζοντας ανείπωτα μυστικά…

Στον μαγικό κόσμο της Ζυράννας Ζατέλη μας ταξιδεύει και αυτή τη φορά το νέο της βιβλίο Το πάθος χιλιάδες φορές, όπου το φανταστικό περιπλέκεται με το πραγματικό, η ζωή αναμετριέται με τον θάνατο και καλά κρυμένα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια.

Το μυθιστόρημα, αυτοτελές και αύταρκες, συνιστά γεφύρωμα μεταξύ του πρώτου και του τρίτου βιβλίου της τριλογίας Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους. Σε αυτό ο αναγνώστης παρακολουθεί τη διαδρομή ενός ιδιαίτερου κοριτσιού, της Λεύκας, από την παιδική ηλικία προς την ενηλικίωση. Με φόντο το υποβλητικό τοπίο της υπαίθρου της βόρειας Ελλάδας, εκτυλίσσονται θαυμαστά και απρόβλεπτα επεισόδια που επιδρουν καθοριστικά στον ψυχισμό της μικρής ηρωίδας και την οδηγούν ανέκκλητα σε μια διττή μεταμόρφωση: αφενός σε συγγραφέα, αφετέρου σε ψυχοπομπό. Συνεργοί σε αυτή τη μεταμόρφωση γίνονται τα έμψυχα αλλά και τα άψυχα στοιχεία της ζατελικής φαντασίας, οι ζωντανοί αλλά και οι νεκροί, ο φυσικός κόσμος αλλά και ο μεταφυσικός, σ’ ένα βιβλίο που εξυψώνει τον έρωτα, το θάνατο, το πάθος και τον πόνο, σε μεγαλειώδη συστατικά της ζωής, της τέχνης και της δημιουργίας.

Comments 0 σχόλια »

Κυκλοφορεί εντός του Οκτωβρίου εν μέσω αταξίας… Επιμέλεια: Μάριος Κουκουνάρας-Λιάγκης

www.scribd.com

Comments 0 σχόλια »

Αναμένονται στην αμερικανική αγορά  e-books που θα συνοδεύονται από σάουντρακ!!

Η εταιρεία λέγεται «Booktrack» (ωραίος τίτλος, δεν λέω) και θα βγάλει πειραματικά τα βιβλία «Οι περιπέτειες του Χοκ Φιν», «Τζέιν Εϊρ», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Οι τρεις σωματοφύλακες» και αργότερα Ρούσντι και ΜακΙνερνι, πάντα με συνοδεία μουσικής και ήχων (βήματα, ρολόγια κ.λπ.).

Ο εμπλουτισμός των e-books, λες και ήδη πάλιωσαν και έχουν ανάγκη από ανανέωση, ξεκίνησε με τη χρήση βίντεο. Αποδείχτηκε πανάκριβη ιστορία. Η προσθήκη μουσικής είναι πιο απλή υπόθεση. Μπορεί, κάλλιστα, να δούμε συγγραφείς που θα προτείνουν μόνοι τους το booktrack του μυθιστορήματός τους. Ή ένα καινούργιο επάγγελμα, το μουσικό επιμελητή λογοτεχνίας. Δεν λέω, σε εποχές ανεργίας, όλα καλοδεχούμενα είναι.

ΕΝΕΤ

Comments 0 σχόλια »

Φοβερή οικονομία φέτος. Εκτός από τα βιβλία (με απευθείας ανάθεση και με καθυστέρηση στην παράδοση) θα δοθούν και dvd γιατί ως γνωστόν όλοι οι μαθητές έχουν προσωπικούς υπολογιστές και τα μελάνια είναι φτηνά. Οι γονείς είναι ενθουσιασμένοι που θα συμμετέχουν σε αυτήν την καινοτομία. Συγχαρητήρια στο think tank της δια βίου!

Comments 0 σχόλια »

Ολοκλήρωσα παρά τις ηθελημένες κωλυσιεργίες -φρενάρω την ανάγνωση όταν την απολαμβάνω-και τον « ιδιωτικό βίο του Μάξγουελ Σιμ» του Κόου. Πάντα ενδιαφέρουσα ανατομία της σύγχρονης εποχής. Ταυτίστηκα αρκετές φορές μαζί του καθώς κι εγώ συνηθίζω να μιλάω στο GPS μου, το οποίο έχω ονομάσει χαϊδευτικά “χαζιά”. Λατρεύω να τη συγχύζω αλλάζοντας διαδρομές από την προτεινόμενη και την παρατηρώ να πασχίζει να επανασχεδιάσει τη διαδρομή με τα νέα δεδομένα. Αν ενημερωνόταν σε πραγματικό χρόνο για την κίνηση ίσως γλίτωνε την προσωνυμία.

Μία ενδιαφέρουσα παρουσίαση μπορείτε να διαβάσετε στην www.enet.gr

Comments 0 σχόλια »

Η Ιωάννα Καρυστιάνη, στο σπίτι της στην Άνδρο μιλάει για το μυθιστόρημα της “Τα σακιά” και διαβάζει ένα μικρό απόσπασμα.

Αφησα να κατακάτσει λίγο ο θόρυβος του ευπώλητου, πριν το πιάσω στα χέρια μου. Μία καλή παρουσίαση διάβασα στον ανεμόμυλο…

Comments 0 σχόλια »

Μια επιστημονική προσέγγιση της «νόσου»

Εδώ και αιώνες, η κακία θεωρείται ότι ανήκει στην αρμοδιότητα της θρησκείας. Για να χαρακτηριστεί κακή μια πράξη πρέπει να είναι σαφώς λανθασμένη και το άτομο που προβαίνει σ’ αυτήν να έχει πλήρη επίγνωση της βλαβερότητάς της. Στο βιβλίο «Zero Degrees of Empathy» («Μηδέν βαθμοί ενσυναίσθησης»), ο ψυχολόγος και ψυχίατρος Σάιμον Μπάρον-Κοέν υποστηρίζει ότι μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά το γιατί κάποιοι άνθρωποι ενεργούν με τρόπο που φαίνεται κακός. Πιστεύει ότι είναι άρρωστοι και ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν θεραπευτικά.

Το παρελθόν έχει προσφέρει όλων των ειδών τις δύσοσμες θεωρίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά, οι οποίες έχουν εισαχθεί στην ιατρική επικράτεια με ολέθρια αποτελέσματα. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, την ευγονική στείρωση διάφορων «ανεπιθύμητων» κοινωνικών ομάδων. Ωστόσο, ο Σ. Μπάρον-Κοέν είναι φιλελεύθερος και τα επιχειρήματά του αξίζουν προσοχής.

Μπορεί ένα παιδί να γεννηθεί κακό; ΄Η μήπως ο λανθασμένος τρόπος ανατροφής εξηγεί γιατί το αγγελούδι γίνεται μεγαλώνοντας κακοποιό στοιχείο; Υπάρχει ένας συνδυασμός βιολογίας και ανατροφής στην εξήγηση των κακών πράξεων των ατόμων. Παρότι αναγνωρίζεται ότι υπάρχει μια γενετική βάση (οι άντρες, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο πιθανό να συμπεριφερθούν με σκληρότητα), ο συγγραφέας σημειώνει ότι «τα γονίδια δεν μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνα για ένα υψηλού επιπέδου οικοδόμημα, όπως η ενσυναίσθηση. Τα γονίδια απλώς κωδικοποιούν τυφλά την παραγωγή πρωτεϊνών, αγνοώντας ανέμελα τις μακροπρόθεσμες συνέπειές τους».

Ενσυναίσθηση

Η ενσυναίσθηση -η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες ή τις δυσκολίες των συνανθρώπων μας (να αντιληφθείς, για παράδειγμα, ότι ένας άγνωστος που παλεύει να κλείσει τη βαλίτσα του που άνοιξε ξαφνικά δεν βρίσκεται μόνο σε δύσκολη θέση αλλά χρειάζεται και βοήθεια την οποία εσύ, εκτός κι αν βρίσκεσαι σε αδυναμία, μπορείς και πρέπει να δώσεις) – θεωρεί ότι μόνο εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα να συναισθανθούν τον συνάνθρωπό τους (και να φερθούν με τρόπο που δείχνει φροντίδα για την κατάστασή του) μπορούν να ελπίζουν ότι θα ζήσουν χωρίς κακοήθεια.

Η σκληρότητα προέρχεται από την αδυναμία να συμπονέσει κανείς τους άλλους, είτε μέσα από την αδιαφορία είτε αγνοώντας ηθελημένα τον πόνο τους. Σε μερικούς ανθρώπους η ενσυναίσθηση λείπει μονίμως, άλλοι τη «σβήνουν» όταν είναι κουρασμένοι, αγχωμένοι ή ανυπόμονοι (όταν π. χ. μιλάς άσχημα στο παιδί σου επειδή θέλει να παίξει την ώρα που εσύ θέλεις να ησυχάσεις) και αισθάνονται μετανιωμένοι για τα σκληρά λόγια τους όταν η ενσυναίσθησή τους επιστρέφει.

Εκείνοι που το μυαλό τους ποτέ δεν λαμβάνει υπόψη τον συνταξιδιώτη τους δεν είναι κακοί αλλά ανάπηροι, υποστηρίζει ο Σ. Μπάιρον-Κοέν. Για μερικούς υπάρχει μια γενετική εξήγηση του γιατί κρίσιμα τμήματα του εγκεφάλου τους παραμένουν ανενεργά όταν άλλοι άνθρωποι υποφέρουν. Για άλλους, η δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου έχει κατασταλεί εξαιτίας φρικτών εμπειριών κατά την παιδική ηλικία.

Ο συγγραφέας φέρνει ως παράδειγμα τους δικούς του γονείς, οι οποίοι του χάρισαν ένα «πολύτιμο εσωτερικό δώρο» – έναν βαθμό αυτοπεποίθησης και αυτάρκειας που πιστεύει πως είναι ζωτικές για την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης. Τα παιδιά μαθαίνουν να νοιάζονται για τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων μόνον όταν το μυαλό εκείνων οι οποίοι τα φροντίζουν είναι ασφαλής τόπος για να μπουν. Ενα παιδί που η μητέρα του εύχεται να μην το είχε γεννήσει δεν θέλει να αντιληφθεί αυτή τη σκέψη, με συνέπεια να μην αναπτύξει την ενσυναίσθησή του.

Υπάρχει μια βασική εξήγηση για όλες τις περιπτώσεις ανεπαρκούς ικανότητας ενσυναίσθησης; Οχι. Η λειτουργία του εγκεφάλου είναι περίπλοκη, υπάρχουν πλήθος διαφορετικοί τύποι προσωπικότητας και όλες οι κατηγοριοποιήσεις κινδυνεύουν από ανεπάρκεια.

Είναι εφικτό να θεραπεύσουμε το κακό; Αυτό είναι ένα πολύ πιο ενδιαφέρον ερώτημα το οποίο ο Σ. Μπάρον-Κόεν αναγνωρίζει. Προτείνει ότι η κοινωνία πρέπει να έχει ενσυναίσθηση για εκείνους που τη στερούνται και ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν θεραπευτική αγωγή: μια δόση της ορμόνης οξυτοκίνη, για παράδειγμα, μπορεί να έχει καλό αποτέλεσμα. Το αν είναι σωστό να θεραπεύεται κάποιος για κάτι που δεν θεωρείται ακόμα αρρώστια, παραμένει αναπάντητο.

SIMON BARON-COHEN

Zero Degrees of Empathy: A new theory of human cruelty

εκδ. Allen Lane

news.kathimerini.gr

Comments 1 σχόλιο »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων