Αρχείο για 7 Νοεμβρίου, 2009
 Οταν η «νεαρή» ψηφιακή τεχνολογία συνάντησε το παραδοσιακό ραδιόφωνο, γεννήθηκε… το ιντερνετικό ραδιόφωνο.
Το οποίο είναι, φυσικά, ένα κανονικό ραδιόφωνο που, όμως, μεταδίδεται μέσω του Διαδικτύου. Μπορεί να έχει κανονικές εκπομπές, ραδιοφωνικούς παραγωγούς, μπορεί να συνδέεται με «επίγειους» ραδιοφωνικούς σταθμούς ή μπορεί να εκπέμπει αποκλειστικά στο Ιντερνετ. Το κύριο πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί κανείς να ακούσει κάθε είδους ραδιοφωνικό σταθμό, από τη Λατινική Αμερική μέχρι τον Καναδά και από την Αθήνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ, φτάνει να διαθέτει υπολογιστή και μια γρήγορη σύνδεση στο Ιντερνετ.
Πριν κάποια χρόνια, ένα αρκετά δημοφιλές τραγούδι από τους The Buggles υποστήριζε ότι «video killed the radio star» (το βίντεο σκότωσε τον σταρ του ραδιοφώνου). Παρ’ όλ’ αυτά, φαίνεται ότι με την επέκταση του γρήγορου Διαδικτύου η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει. Ολο και περισσότεροι επιλέγουν το ραδιόφωνο μέσω του υπολογιστή τους: από το 1990 εντείνεται η παρουσία του ψηφιακού ραδιοφώνου με καλωδιακή ή δορυφορική μετάδοση ενώ, προοδευτικά και, φυσικά, μετά το 1995, το ραδιόφωνο επεκτείνεται στο Διαδίκτυο.
Μάλιστα, η χρήση δωρεάν προγραμμάτων -όπως το δημοφιλές Real Player- δημιούργησε ένα «χαλαρό» και απολύτως ελεύθερο καθεστώς εκπομπής: χιλιάδες σταθμοί «ακούγονται» σ’ όλο τον κυβερνοχώρο, ενώ πλέον μπορεί ακόμα και ο πλέον αδαής χρήστης του Ιντερνετ να δημιουργήσει τον δικό του προσωπικό ραδιοφωνικό σταθμό.
Ελευθεροτυπία
0 σχόλια »
 Τι θα συνέβαινε άραγε εάν οι παθολόγοι, αντί για φάρμακα και κούρες, συνταγογραφούσαν δίσκους μουσικής; Ή εάν, στις πιο βαριές περιπτώσεις στρες, έδιναν παραπεμπτικό για εντατική μουσικοθεραπεία μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή; Πώς μπορούν να συνδεθούν, όμως, η θεραπεία μέσω μουσικής και το Ιντερνετ; Στην περίπτωση του RadioArt μπορούν: το RadioArt (radioart.gr) είναι ένα ψηφιακό ραδιόφωνο -όπως τόσα άλλα. Αυτό, όμως, που το κάνει να ξεχωρίζει δεν είναι το ιδιαίτερο στιλ του -όχι διαφημίσεις, όχι play-lists, όχι «εύπεπτα» εμπορικά κομμάτια αλλά η πρωτοτυπία του: Την περασμένη Κυριακή, 1η Νοεμβρίου, μεταδόθηκε το πρώτο εξειδικευμένο πρόγραμμα κατάλληλα επιλεγμένης μουσικής για την αντιμετώπιση του στρες! «Το RadioArt παίζει μουσική με βασικά κριτήρια την ποιότητα, τον ποιητικό στίχο και την προσεγμένη ροή, με στόχο την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ατμοσφαιρικού ακουστικού περιβάλλοντος που θα ταξιδεύει τον ακροατή», λέει ο Λάμπρος Μητρόπουλος, βασικός υπεύθυνος για τη δημιουργία του Radio Art. «Προχωρήσαμε στη δημιουργία μιας αντι-στρές μουσικής ενότητας, πέρα απ’ τις υπάρχουσες δύο -τζαζ, world με επιλογές rock-soul και έντεχνη ελληνική μουσική με επιλογές κλασικής μουσικής- που μπορεί να επιλέξει ο ακροατής». Το αποτέλεσμα; Ενας ψηφιακός ραδιοφωνικός σταθμός, ίσως ο πρώτος στον κόσμο, που προσφέρει μουσική αντι-στρές, απευθυνόμενος στο ευρύ κοινό «και όχι στους γιατρούς και τους θαλάμους ανάνηψης στα νοσοκομεία».
Οι αυστηρές μουσικές προδιαγραφές για το πρόγραμμα «Μουσική κατά του στρες» τέθηκαν από τον καρδιολόγο και συνθέτη Θανάση Δρίτσα. «Η μουσική που συμβάλλει στην αντιμετώπιση του στρες είναι, κατ’ αρχήν, χαλαρωτική. Κινείται σε αργό τέμπο, στους ρυθμούς, ίσως, της καρδιάς ή ενός andante», λέει ο ίδιος. «Είναι μουσικές που σε ταξιδεύουν, που έχουν ονειρικό χρώμα και που καταλήγουν σ’ ένα χαλαρωτικό αποτέλεσμα. Στην ιατρική επιστήμη, αυτή η μουσική έχει την ικανότητα να μειώνει τους παλμούς του ανθρώπου και την αδρεναλίνη». Πειράματα και μελέτες κατέδειξαν ότι τέτοιου είδους ακούσματα μπορεί να διώξουν μακριά την επίδραση κάθε στρεσογόνου ερεθίσματος. «Οπως οι φακίρηδες, που έχουν μάθει να βγαίνουν έξω από το σώμα τους, έτσι κι αυτή η μουσική επιδιώκει να δώσει στην ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου μια διέξοδο από τη στρεσογόνο καθημερινότητα».
Ο Θανάσης Δρίτσας, πρωτοπόρος στον τομέα των εφαρμογών της μουσικής στην Ιατρική, έχει υποστηρίξει τη θεραπευτική δράση της ποιοτικής μουσικής στον ανθρώπινο οργανισμό. «Οι μουσικές που έχουν επιλεγεί για τον σταθμό προετοιμάζονταν επί πέντε μήνες, ωστόσο εγώ ο ίδιος ασχολούμαι χρόνια. Το ζήτημα είναι το πρόγραμμα αυτό να έχει ποικιλία, για να μην κουράζεται το μυαλό, να αφορά μουσική οικεία και “αναγνώσιμη”, να υπάρχουν ηχοχρώματα συγκεκριμένων οργάνων, όπως άρπα ή φλάουτο. Φυσικά έχουμε παίξει και κομμάτια του Χατζιδάκι!»
Ελευθεροτυπία
0 σχόλια »
 Αν και ο όρος «πόλη-φάντασμα» παραπέμπει περισσότερο σε ταινίες γουέστερν, χάρη σε μία…ιδιορρυθμία του Google Maps, απέκτησε και διαδικτυακή υπόσταση.
Ο λόγος για το Άργκλτον: μία πόλη κοντά στο Όρμσκερκ του Λάνκασαϊρ (Μ. Βρετανία), η οποία, σύμφωνα με το Google Maps, υπάρχει κανονικά και με το νόμο: υπάρχουν ακόμα και προγνώσεις καιρού, ακίνητα προς πώληση, και ο αριθμός τηλεφώνου και η διεύθυνση του ντόπιου μαραγκού. Το μόνο «πρόβλημα» είναι ότι το Άργκλτον…δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, καθώς εκεί που οι ψηφιακοί χάρτες δείχνουν πως υπάρχουν κτίρια, υπάρχει μόνο η εξοχή.
Πώς δημιουργήθηκε το Άργκλτον; Σύμφωνα με μία από τις πλέον δημοφιλείς εξηγήσεις, πρόκειται απλά για ανθρώπινο λάθος, το οποίο έκανε ο «χαρτογράφος», καθώς πολύ κοντά στο Άργκλτον (Argleton) υπάρχει το χωριό του Ώτον (Aughton), οπότε υφίσταται η εικασία πως είναι απλά ένα λάθος.
Βεβαίως υπάρχουν και οι πιο ακραίες θεωρίες, οι οποίες μιλούν για ένα πραγματικό χωριό το οποίο εξαφανίστηκε εν μία νυκτί- ενώ οι πιο σκληροπυρηνικοί μιλούν για ένα βρετανικό «Τρίγωνο των Βερμούδων» στο Λάνκασαϊρ, που μπορεί να εξαφανίσει χωριό, ή τη βρετανική έκδοση του μυστηρίου των ινδιάνων Ανασάζι.
Ο Μάικ Νόλαν υπεύθυνος υπηρεσιών web του πανεπιστημίου του Έτζχιλ, ήταν ο άνθρωπος ο οποίος εντόπισε πρώτος το θέμα του Άργκλτον, καθώς έχει μεγαλώσει σε εκείνη την περιοχή.
«Νομίζω ότι υπάρχει ένα μονοπάτι που περνάει από εκείνη την περιοχή, αλλά αυτό είναι όλο. Το όνομα Argleton είναι παρόμοιο με το Aughton. Μήπως κάποιος έκανε ένα λάθος ενώ έγραφε το όνομα;» αναρωτιέται, κλίνοντας προς τη «συμβατική» εξήγηση. Ωστόσο, ο Ντάνι Ντόρλινγκ, πρόεδρος της Ένωσης Χαρτογράφων, πάει λίγο παραπέρα: «Πιστεύω πως όντως πρόκειται για ένα αθώο λάθος, δε θεωρώ είναι κάποιου είδους ‘παγίδα’ για όσους προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν σε δημοσίευση το χάρτη, σφετεριζόμενοι τα πνευματικά δικαιώματα. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ξέρουμε σε τι ακριβώς μέτρα καταφεύγουν οι χαρτογραφικές εταιρείες για να προστατέψουν τους χάρτες ή να κρύψουν απόρρητες τοποθεσίες, όπως σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκασμένες να κάνουν».
Η εξήγηση της Google: πρόκειται απλά για ένα από μία σειρά περιστασιακών λαθών. Τα χαρτογραφικά δεδομένα παρείχε μία ολλανδική εταιρεία ονόματι Tele Atlas, της οποίας εκπρόσωπος δήλωσε ότι δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς τέτοιου είδους «ανωμαλίες» εισήλθαν στη βάση δεδομένων.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Guardian
0 σχόλια »
 Πρόσφατες έρευνες επισημαίνουν την αύξηση του αριθμού των παιδιών που δηλώνουν ψευδή ηλικία προκειμένου να συμμετάσχουν σε κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook και το MySpace, ή χρησιμοποιούν δίκτυα του web ειδικά σχεδιασμένα για αυτά.
Το Facebook και το MySpace θέτουν ως όριο ηλικίας τα 13 έτη, χωρίς όμως να διαθέτουν πρακτικούς τρόπους επαλήθευσης της ηλικίας, με αποτέλεσμα πολλά μικρά παιδιά να αποκτούν πρόσβαση. Κάποιοι επιστήμονες ανησυχούν ότι προ-εφηβική χρήση αυτών των ιστοσελίδων, που κάποιοι έχουν συνδέσει με περιστατικά εξάρτησης από το Διαδίκτυο, θα μπορούσε να καταστεί ζημιογόνα τόσο για τις κοινωνικές σχέσεις των παιδιών όσο και για τους εγκεφάλους τους.
Πολλοί άλλοι ωστόσο λένε ότι δεν υπάρχουν επαρκείς έρευνες που να υποστηρίξουν αυτό το επιχείρημα και ότι τα περισσότερα παιδιά φαίνεται να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα με μέτρο και με θετικούς τρόπους. «Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, παρά την εκτεταμένη κάλυψη όλων των αρνητικών πραγμάτων που μπορεί συμβούν, τα περισσότερα απ’ όσα κάνουν είναι πράγματα που θα έκαναν ούτως ή άλλως», δήλωσε η Κάβερι Σουμπραμανιάμ, καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.
Σε δύο έρευνες του ινστιτούτου Pew, σε 700 και 935 εφήβους αντίστοιχα, 38% των ερωτηθέντων ηλικίας 12-14 ετών δήλωσαν ότι διατηρούσαν online προφίλ. Ακόμη, 61% των συμμετεχόντων, ηλικίας 12-17, είπαν ότι χρησιμοποιούν κάποιο κοινωνικό δίκτυο για να στείλουν μηνύματα σε φίλους, ενώ 42% από αυτούς κάνει καθημερινή χρήση.
Η Αμάντα Λένχαρτ, ερευνήτρια στο Pew και συγγραφείς μιας από τις μελέτες, εξηγεί ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα γιατί εκεί βρίσκεται ο κοινωνικούς τους κόσμος. «Επειδή δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος επαλήθευσης της ηλικίας, τα παιδιά σκέφτονται ‘θα πω απλά ότι είμαι 14 και θα μπορώ να το χρησιμοποιήσω’».
Τα τελευταία δύο χρόνια κάποιοι επιστήμονες εκφράζουν ανησυχία για το χρόνο που περνούν τα παιδιά στα κοινωνικά δίκτυα και ότι η υπερβολική διαδικτυακή κοινωνικοποίηση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην προσωπικότητα τους καθώς μεγαλώνουν. «Φοβάμαι ότι όλες αυτές οι τεχνολογίες επηρεάζουν την εγκεφαλική ανάπτυξη, περιορίζοντας της στην παιδική κατάσταση που ελκύεται από τους ήχους και τα έντονα φώτα, δυσκολεύεται να εστιάσει την προσοχή και ζουν για τη στιγμή», δήλωσε η Σούζαν Γκρίνφιλντ, νευροεπιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Συχνά αναρωτιέμαι αν τελικά οι πραγματικές συζητήσεις σε πραγματικό χρόνο τελικά δώσουν τη θέση τους σε αυτούς τους αποστειρωμένους και εύκολους διαλόγους εμπρός σε μια οθόνη».
Αντικρούοντας τα επιχειρήματα της Γκρίνφιλντ, η Σουμπραμανιάμ επικαλείται μελέτη σε μαθητές γυμνασίου που έδειξε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι άνθρωποι τείνουν να συναναστρέφονται online περισσότερο αυτούς που συναναστρέφονται και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Τα παιδιά σήμερα περνούν μεγάλο μέρος του χρόνους εμπρός σε υπολογιστές, ενώ οι εγκέφαλοι τους είναι περισσότερο εξοικειωμένοι από αυτούς των ενηλίκων ώστε να συνδυάσουν τις online και offline δραστηριότητες τους. «Πάντοτε θα υπάρχει η μειοψηφία παιδιών που δεν κάνουν σωστή χρήση», επεσήμανε. «Δεν θα πρέπει όμως να παρασυρθούμε από τη γενική φοβία. Η τεχνολογία είναι εδώ και είναι μάλλον ακίνδυνη».
Μία ακόμη μεγάλη ανησυχία των γονέων έχει να κάνει με το φόβο εξαπάτησης του παιδιού τους στο Διαδίκτυο. Αν και οι προβληματισμοί αυτοί έχουν λογική βάση, η Σουμπραμανιάμ και η Λένχαρτ θεωρούν ότι τα περισσότερα παιδιά έχουν επαρκείς γνώσεις για να γνωρίζουν ποιον και τι να αποφύγουν.
Δεν είναι όμως το Facebook και το MySpace οι μόνες εναλλακτικές για τους νεαρούς χρήστες του Ίντερνετ. Ειδικά διαμορφωμένοι online κόσμοι για παιδιά λειτουργούν εδώ και αρκετό καιρό, προσελκύοντας μάλιστα χιλιάδες παιδιά. Το Club Penguin της Disney είναι ένα κατά βάση gaming site με περιορισμένες δυνατότητες κοινωνικής δικτύωσης, που θα μπορούσε να λειτουργεί ως προστάδιο για τη μελλοντική χρήση των μεγάλων κοινωνικών δικτύων.
«Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε μια γενιά που μεγάλωσε με την τεχνολογία», ανέφερε ο Τόμπι Κλαρκ, δημιουργός του KidSwirl, μιας ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης αποκλειστικά για παιδιά. «Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες cnn.com
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)