Αρχείο για την κατηγορία “έρευνα”

O Nicholas Carr υποστηρίζει ότι η συνεχής χρήση του ίντερνετ βλάπτει την μακροπρόθεσμη μνήμη μας (tell me about it!) λόγω υπερβολικής τόνωσης και διάσπασης της προσοχής. Ο Carr πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να είναι απειλητικό για την ίδια την ανθρωπότητα (Ισως πάλι, όχι. Εννοώ υπάρχουν τεράστια κεφάλαια που καλύτερα να μην τα θυμόμαστε). Το κανάλι πιστεύει ότι αυτό μπορεί να καταπολεμηθεί αν καθημερινά αφιερώνουμε κάποιο χρόνο σε ένα και μοναδικό έργο, χωρίς τη συνοδεία ίντερνετ.(Η πείρα μου λέει: δε λειτουργεί)

Πηγή: www.lifo.gr

Comments 0 σχόλια »

Τα βιντεάκια του Ted-ed είναι μία πηγή για τη δημιουργία δραστηριοτήτων στα πλαίσια της αντίστροφης μεθόδου διδασκαλίας (flip teaching). Θα δείτε δίπλα στα βίντεο την ένδειξη π.χ. 10 flips.

To νέο μοντέλο διδασκαλίας,  η αντίστροφη μέθοδος, αντιστρέφει την παραδοσιακή προσέγγιση με την παράδοση στο σχολείο ακολουθούμενη από τις κατ΄οίκον εργασίες. Σύμφωνα με την αντίστροφη μέθοδο, η μάθηση λαμβάνει χώρα εκτός τάξης, στο σπίτι, ενώ οι εργασίες και οι ασκήσεις γίνονται στην τάξη, με τη βοήθεια του δασκάλου. Πρόκειται δηλαδή για μια τάση στη διδασκαλία και τη διαχείριση της τάξης, που έχει υιοθετηθεί από χιλιάδες εκπαιδευτικούς ανά τον κόσμο για μια ποικιλία θεμάτων.

Η φιλοσοφία πίσω από αυτή τη διαδικασία είναι ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να περνούν  χρόνο με τους μαθητές που χρειάζονται τη βοήθειά τους στην τάξη – και οι μαθητές μπορούν να συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων – αντί να κάθονται μόνοι τους στο σπίτι προσπαθώντας να κάνουν τις εργασίες τους, τις οποίες μπορεί να μην κατανοούν ή να μην έχουν κάποιον να τους βοηθήσει.

Περισσότερα στη σελίδα του G. Kouros Principal of Change

edudemic 27 simple ways to flip your classroom

Comments 0 σχόλια »

…Περνώντας τώρα στο ζήτημα των επιστημονικών, πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, είδαμε την περίπτωση του Γερμανού υπουργού Γκούτενμπεργκ, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι, παρά την τιμωρία και την παραίτηση, περισσότεροι από 20.000 Γερμανοί πανεπιστημιακοί υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή στην καγκελάριο Μέρκελ διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική υποστήριξη που του παρείχε.

Οπως γράφει ο Θανάσης Γκότοβος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, «το κρίσιμο στην υπόθεση της καταπολέμησης της λογοκλοπής στα γερμανικά πανεπιστήμια, που δεν είναι και τα πιο αυστηρά στο θέμα αυτό, καθώς οι ΗΠΑ κατέχουν τα πρωτεία – είναι η ακύρωση της επιλογής της συγκάλυψης ως στρατηγικής ελέγχου της «ζημίας» που θα μπορούσε ο πρύτανης ενός πανεπιστημίου να νομίσει ότι υφίσταται το ίδρυμα που εκπροσωπεί, όταν αποκαλυφθεί μια υπόθεση λογοκλοπής στο «σπίτι» του, κατά το αρχαίον: «τα εν οίκω μη εν δήμω». Η στρατηγική της «προστασίας» του ιδρύματος μέσω της προστασίας του λογοκλόπου και της συγκάλυψης των υποθέσεων αποκλείστηκε εξαρχής, το ίδιο και εκείνη της «αλληλεγγύης» προς τον… σύντροφο αντιγραφέα» (aixmi.gr, 3.4.12).

Νομικά μιλώντας τώρα, στα επιστημονικά, πανεπιστημιακά συγγράμματα ισχύει το εξής: οι επιστημονικές ανακαλύψεις ή θεωρίες δεν συνδέονται με τη μοναδικότητα του προσώπου που τις φέρνει στο φως (όπως στα έργα τέχνης), αλλά αποκαλύπτουν την αντικειμενική πραγματικότητα που ήδη υπάρχει εξωτερικά και είναι καταρχήν προσιτή σε όλους. Προστατεύονται μεν από ειδικούς νόμους, αλλά τα δικαιώματα που τις αφορούν συνδέονται με το «νέο» ή όχι του χαρακτήρα τους και όχι τη «μοναδικότητα» του συντάκτη τους.

Η πνευματική ιδιοκτησία του επιστήμονα-συγγραφέα στις επιστημονικές ανακαλύψεις και θεωρίες αφορά μόνο τον τρόπο που διατυπώνει και περιγράφει την ανακάλυψή του ή τη θεωρία του και όχι αυτή καθ’ αυτή την ανακάλυψη ή θεωρία. Σαφώς, όμως ο συγγραφέας του επιστημονικού έργου, στο πλαίσιο της προστασίας της προσωπικότητάς του, έχει δικαίωμα να απαιτεί να του αναγνωρίζεται η πατρότητα της ανακάλυψης/θεωρίας.

Παράδειγμα: η σχετικότητα στη φυσική «υπήρχε» και πριν από την ανακάλυψή της από τον Αϊνστάιν. Ο τελευταίος την εντόπισε πρώτος, δεν αποτελεί όμως δική του δημιουργία. Επομένως, ένας ερευνητής έχει το δικαίωμα να αναφερθεί στη θεωρία της σχετικότητας, οφείλει όμως να μνημονεύσει το όνομα του Αϊνστάιν.

Επιπροσθέτως, αν χρησιμοποιήσει ένα μικρό απόσπασμα από το σύγγραμμά του, πρέπει το βάλει μέσα σε εισαγωγικά και οφείλει να αναφερθεί στην πηγή από την οποία προέρχεται αυτό. Εάν δε χρησιμοποιήσει εκτενή αποσπάσματα αυτολεξεί ή και παραφράσει αυτά, οφείλει εκτός από την αναγνώριση της πατρότητας του έργου, να έχει λάβει από πριν και τη σχετική άδεια από τους δικαιούχους, συγγραφέα και εκδότη. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα συνιστά «λογοκλοπή»: παίρνω αυτό που λέει κάποιος άλλος, αποσιωπώντας την πηγή, και παρουσιάζοντάς το ως αποτέλεσμα του δικού μου μόχθου και της δικής μου διάνοιας.

Ηλεκτρονικό σύστημα

Κλείνοντας, σε ό,τι αφορά τα μέτρα προστασίας, πρέπει να πούμε ότι στον αγγλόφωνο χώρο λειτουργεί τα τελευταία χρόνια ηλεκτρονικό σύστημα που συνδέει όλα τα ιδρύματα της χώρας, το οποίο ταυτοποιεί την αυθεντικότητα ή μη μιας διπλωματικής, μεταπτυχιακής κ.ο.κ. εργασίας, ελέγχοντας αυτόματα τυχόν περίεργες ομοιότητες με άλλες εργασίες. Κάθε φοιτητής είναι υποχρεωμένος να υποβάλει την εργασία του για έλεγχο στο συγκεκριμένο σύστημα.

Στα καθ’ ημάς, εννοείται ότι τίποτα τέτοιο δεν ισχύει, ενώ συχνά καταγγελίες για λογοκλοπή περνούν απαρατήρητες. Σε μία πρόσφατη ανακοίνωσή του (5 Μαρτίου 2013) με τίτλο «Μηδενική ανοχή στη λογοκλοπή και αντιγραφή», ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ «καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα να προστατέψει το επιστημονικό της κύρος, την αξιοπιστία και αντικειμενικότητα των εξεταστικών διαδικασιών και αξιολογήσεων, την αριστεία και την αξιοκρατία, επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντι στη λογοκλοπή και αντιγραφή». Στην ίδια ανακοίνωση, ο Σύνδεσμος αναφέρει την πρόσφατη περίπτωση «διατριβής μεταπτυχιακής φοιτήτριας από τη Φιλοσοφική Σχολή που αποτελεί αντιγραφή δύο βιβλίων, από τα οποία μάλιστα το ένα είναι του κύριου επιβλέποντος καθηγητή». Ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ καλεί να θεσμοθετηθούν «μηχανισμοί ελέγχου της πρωτοτυπίας των παραγόμενων πνευματικών έργων» (www.syndesmosauth.gr). Προφανώς και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να παρθούν δραστικά μέτρα.

http://news.kathimerini.gr/

Comments 0 σχόλια »

Η πιο «καυτή» νέα τάση στην μεταποίηση ακούει στο όνομα «τρισδιάστατη εκτύπωση» ή «3D printing» αγγλιστί και έχει να κάνει με μια επαναστατική τεχνολογία που βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή και απειλεί ως το τέλος της δεκαετίας να φέρει τα πάνω κάτω στην παγκόσμια οικονομία.

Πρόκειται για μια μέθοδο παραγωγής που ξεφεύγει από τα παραδοσιακά δεδομένα, που θέλουν την παραγωγή ενός προϊόντος (από το σχεδιασμό ως τη συναρμολόγηση) μια σύνθετη, πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία που προϋποθέτει την εμπλοκή (συχνότατα) πολλών, μεγάλων κι ακριβών μηχανημάτων.

Τι ακριβώς είναι το «3D printing»; Η παραγωγή προϊόντων μέσω συσκευών «τρισδιάστατης εκτύπωσης». Αυτές οι συσκευές λειτουργούν όπως ένας παραδοσιακός εκτυπωτής, μόνο που αντί να τυπώνουν μελάνι πάνω σε χαρτί, δημιουργούν ένα προϊόν «τυπώνοντας» το ένα πάνω στο άλλο στρώματα ειδικών υλικών (διαφόρων πολυμερών και μετάλλων), με βάση ένα σχέδιο που έχει αποσταλεί στη συσκευή από έναν υπολογιστή.

Με άλλα λόγια, σχεδιάζω στον υπολογιστή μου ένα προϊόν, αποστέλλω το μοντέλο που έχω σχεδιάσει στον «τρισδιάστατο εκτυπωτή» και μέσα σε λίγες ώρες έχω έτοιμο το νέο μου προϊόν!

Όπως, δηλαδή, το διαδίκτυο και η κινητή τηλεφωνία έδωσαν τη δυνατότητα σε κάθε άτομο να στήσει τη δική του επιχείρηση ή να προωθήσει τη δουλειά του στον κυβερνοχώρο, φέρνοντας μια επανάσταση στον τομέα των υπηρεσιών, ανάλογα «σαρωτική» επανάσταση αναμένεται να φέρει και το «3D printing» στη μεταποίηση, επιτρέποντας στον καθένα να στήσει το δικό του προσωπικό …εργοστάσιο. Σύντομα, οι όροι βιομηχανία και βιοτεχνία θα έχουν λάβει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα…

via Ημερησία

Χάρη στο μεράκι κάποιων συναδέλφων οραματιστών ο τρισδιάστατος εκτυπωτής είναι διαθέσιμος στο ΙΕΚ Αγ. Δημητρίου και οι σπουδαστές του έχουν αρχίσει να πειραματίζονται μαζί του. Από εκεί και η φωτό, όπου διακρίνεται και μία δημιουργία των σπουδαστών!

Comments 0 σχόλια »

H κοπέλα στο βίντεο αποφάσισε να ξεπεράσει τον αριθμό Dunbar (β.λ. προηγούμενη δημοσίευση) και για αυτό χτύπησε ένα τατουάζ με τους 152 φίλους της. Το βίντεο ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, για να αποδειχθεί λίγες μέρες μετά ότι ήταν φάρσα.

Βλέποντας το βίντεο, θυμήθηκα την έρευνα που είχε γίνει στη Ολλανδία με τίτλο “Where friends are made. Context, Contacts, Consequences,” από τους  Beate Völker και  Gerald Mollenhorst  του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης.

Ο Mollenhorst είχε ένα δείγμα 1,007 ατόμων ηλικίας από 18 έως 65. Τους συνάντησε δύο φορές, στην αρχή της έρευνας και επτά χρόνια μετά. Οι ερωτήσεις συμπεριλάμβαναν τις εξής: Με ποιον μιλάς για προσωπικά ζητήματα; ποιον πετάγεσαι να δεις τακτικά; Πώς γνωριστήκατε; πού συναντιέστε;

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ενώ το μέγεθος του προσωπικού δικτύου παρέμενε σταθερό, αρκετά μέλη αυτού του δικτύου ήταν καινούργια. Μόνο το 30% των κολλητών φίλων παρέμενε σταθερό. Και το εκπληκτικότερο όλων: μόλις το 48% των αρχικών επαφών παρέμεναν στο δίκτυο. Συμπέρασμα: ανανεώνουμε τους μισούς φίλους μας κάθε 7 χρόνια…

Comments 0 σχόλια »

Ο χείμαρρος πληροφοριών που είναι διαθέσιμος στο Διαδίκτυο με μόλις μερικά κλικ μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο συγκρατούμε πληροφορίες, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Ομως αυτό δεν σημαίνει πως γινόμαστε λιγότερο εύστροφοι ή αναλυτικοί, λένε οι ερευνητές. Η αλλαγή εκλαμβάνεται ως μία φυσική προέκταση του τρόπου με τον οποίο ήδη βασιζόμαστε σε κοινωνικά βοηθήματα μνήμης – όπως για παράδειγμα σε ένα φίλο που γνωρίζει πολύ καλά ένα συγκεκριμένο θέμα.

Πολλοί ερευνητές και αρθρογράφοι αναρωτιούνται κατά πόσον η αυξανόμενη εξάρτησή μας από το Διαδίκτυο μπορεί να αλλάζει τις νοητικές μας ικανότητες. Η συνεχής ροή πληροφοριών που δεχόμαστε μπορεί να μας κάνει πιο αφηρημένους και λιγότερο αναλυτικούς – με λίγα λόγια πιο χαζούς. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα εμπειρικά στοιχεία σχετικά με την επίδραση του Ιντερνετ στις νοητικές μας λειτουργίες, και ειδικά στη μνήμη.

Η Μπέτσι Σπάροου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη και επικεφαλής της νέας μελέτης, υπέβαλε μαθητές του πανεπιστημίου σε μία σειρά τεσσάρων πειραμάτων για να βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα.

Σε ένα πείραμα έβαζε τους συμμετέχοντες να διαβάσουν και μετά να πληκτρολογήσουν μία σειρά προτάσεων όπως, «τα λαστιχάκια διαρκούν περισσότερο εάν καταψύχονται», σε έναν υπολογιστή. Στους μισούς μαθητές είπε πως οι προτάσεις αυτές θα αποθηκευτούν και στους άλλους μισούς πως θα διαγραφούν. Επιπλέον, στους μισούς συμμετέχοντες σε κάθε γκρουπ είπε πως πρέπει αργότερα να θυμηθούν αυτά που γράψανε, ενώ στους άλλους μισούς όχι. Εκείνοι που πίστευαν πως οι προτάσεις τους θα διαγραφούν μπόρεσαν να θυμηθούν περισσότερες προτάσεις, άσχετα με το αν τους είπε πως πρέπει να τις απομνημονεύσουν ή όχι.

Σε ένα άλλο πείραμα οι συμμετέχοντες έπρεπε να πληκτρολογήσουν και πάλι προκαθορισμένες προτάσεις σε έναν υπολογιστή, όμως αυτή τη φορά τους ενημέρωσε πως θα αποθηκευτούν σε έναν συγκεκριμένο φάκελο στον υπολογιστή. Οι συμμετέχοντες μπορούσαν πιο εύκολα να θυμηθούν τα ονόματα των φακέλων που ήταν αποθηκευμένες οι προτάσεις, παρά τις ίδιες τις προτάσεις που γράψανε. Τα πειράματα δείχνουν πως τείνουμε να θυμόμαστε λιγότερο πληροφορίες που ξέρουμε πως μπορούμε να βρούμε με ευκολία στο Ιντερνετ, λένε οι ερευνητές. Αυτό το συμπέρασμα αποτελεί προέκταση μιας ιδέας που πρότεινε πριν από περίπου 30 χρόνια ο μέντορας της Σπάροου, Ντάνιελ Βέγκνερ, από το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

Ο Βέγκνερ πρότεινε την ιδέα της «διενεργητικής μνήμης», ενός είδους συλλογικής κοινωνικής μνήμης. Για παράδειγμα, εάν ένας φίλος σου είναι γνώστης της ελληνικής ιστορίας, μπορείς απλά να θυμάσαι πως η «Ιλιάδα» είναι ελληνική και πως ο φίλος σου έχει γνώσεις σχετικά με την Ελλάδα, αντί να θυμάσαι ποιος έγραψε το επικό ποίημα. Η Σπάροου και ο Βέγκνερ λένε πως το Ιντερνετ μπορεί να επιδρά με παρόμοιο τρόπο, σαν μία προέκταση αυτής της εξωτερικής μνήμης.

Η Μέρι Πότερ, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο ΜΙΤ, λέει πως η μελέτη επαληθεύει τη λογική ιδέα πως χρησιμοποιούμε εξωγενή εργαλεία για να θυμόμαστε πληροφορίες. Σημειώνει, ωστόσο, πως πολλά από τα αποτελέσματα μπορεί να μην έχουν ιδιαίτερη στατιστική σημασία. «Η μελέτη θα έπρεπε να προσπαθεί να βρει την απάντηση στο ερώτημα αντί να επιζητεί να επαληθεύσει την απάντηση», λέει.

Η Πότερ επίσης αναρωτιέται κατά πόσον για τα αποτελέσματα ευθύνονται κοινωνιολογικοί παρά ψυχολογικοί παράγοντες. Δηλαδή, όταν κάποιος βγάζει το κινητό του για να ψάξει πληροφορίες για ένα συγκρότημα, μπορεί να το κάνει επειδή είναι κάτι διασκεδαστικό και όχι επειδή έχει αλλάξει ο τρόπος που ο εγκέφαλός του αποθηκεύει πληροφορίες.

Ο Νίκολας Καρ έχει επίσης ασχοληθεί εκτενώς με το ζήτημα. Το βιβλίο του «The Shallows», που εκδόθηκε τον Ιούνιο, υποστηρίζει πως το Διαδίκτυο επηρεάζει αρνητικά τη μνήμη μας, και στηρίζει αυτή την άποψη σε πολλές επιστημονικές μελέτες. Λέει πως τα πειράματα της Σπάροου «δείχνουν πόσο προσαρμόσιμος είναι ο εγκέφαλός μας σε νέα τεχνολογικά εργαλεία».

«Είναι πολύ σημαντικό να θυμηθούμε πως υπάρχει διαφορά μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής μνήμης. Εάν δεν εσωτερικεύεις τις πληροφορίες, δεν τις κατανοείς τόσο καλά και τις επεξεργάζεσαι πιο επιφανειακά» προσθέτει. Η Σπάροου, αντίθετα, πιστεύει πως αυτή η νοητική προσαρμογή είναι μία θετική εξέλιξη. Λέει πως ο εγκέφαλός μας «ενώνεται» με το Διαδίκτυο, όπως έκανε παλαιότερα με τον γραπτό λόγο.

Τώρα προσπαθεί να εξετάσει τα πλεονεκτήματα αυτής της εξωτερικής μνήμης με περισσότερα πειράματα. Μας καλεί να σκεφτούμε έναν μαθητή Ιστορίας να διαβάζει ένα εκτενές κείμενο, γεμάτο ημερομηνίες και ονόματα για την Αμερικανική Επανάσταση. Ισως, εάν ο μαθητής έχει τη σιγουριά ότι μπορεί να ανατρέξει στο Διαδίκτυο αργότερα για τις λεπτομέρειες, θα μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τα αίτια της επανάστασης και να δει τη συνολική εικόνα.

enet

Comments 0 σχόλια »

Tης Mαριαννας Tζιαντζη στην Καθημερινή

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα του ΕΚΚΕ, 450.000 (23,3%) παιδιά και έφηβοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Φτώχεια και των γονέων, λέγαμε κάποτε, φτώχεια και των παίδων, διαπιστώνουμε σήμερα.

Η φτώχεια είναι έννοια σχετική, που καθορίζεται ιστορικά και συγκριτικά. Κάποτε, τα φτωχά αγροτόπαιδα πήγαιναν σχολείο ξυπόλυτα, ενώ κάποια υιοθετούσαν μια μέση λύση: φορούσαν τα παπούτσια πριν φτάσουν στο σχολείο και τα έβγαζαν στο σχόλασμα, ώστε να μη φθαρούν στη διαδρομή. Σήμερα, οι περισσότεροι μαθητές έχουν κινητό, ίσως και iPod, όμως τα χαρακτηριστικά της φτώχειας αλλάζουν. Σημάδι της φτώχειας δεν είναι πια το μπαλωμένο ρούχο, αλλά το ανώνυμο, το αγορασμένο από τα φτηνά κινέζικα καταστήματα.

Φτωχά δεν είναι «μόνο» τα παιδιά που δεν ολοκληρώνουν τη 12ετή εκπαίδευση (14,6%), αλλά κι εκείνα που αναγκάζονται να διακόψουν τα μαθήματα μουσικής, τις ξένες γλώσσες ή το φροντιστήριο. Η φοίτηση σε δημόσιο σχολείο δεν είναι τραγωδία, όμως τραγωδία είναι η αδυναμία του δημόσιου λυκείου να συναγωνιστεί το φροντιστήριο στην προετοιμασία για τις ανώτατες σπουδές. Οι τεράστιες οικογενειακές δαπάνες για την ιδιωτική παιδεία δεν φανερώνουν μια δίψα για μάθηση, αλλά είναι τραγικός δείκτης της αποτυχίας της δημόσιας εκπαίδευσης. Και, όπως έδειξε η ίδια έρευνα, το 71,2% των φτωχών παιδιών είναι αναλφάβητα: ακόμα κι αν πέρασαν από τα θρανία, δεν έμαθαν τίποτα.

Ομως τα παιδιά της κρίσης δεν είναι μόνο αυτά που καταγράφονται στις στατιστικές. Είναι αυτά που τα σφραγίζει η κατήφεια, η απελπισία των άνεργων ή υποψήφιων άνεργων γονέων, αυτά που θέλουμε να τα προστατεύσουμε, να τα πείσουμε ότι «η ζωή είναι ωραία», αλλά δεν μπορούμε.

Μειώνονται σε απόλυτους αριθμούς τα ελληνικά νοικοκυριά με ανήλικα παιδιά, όμως ο αριθμός των φτωχών παιδιών αυξάνεται σταθερά. Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας η υπόθεση ότι τα επόμενα χρόνια η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα θα αυξηθεί. Ποια γυναίκα θα είναι πρόθυμη να φέρει ένα παιδί στον κόσμο όταν, ακόμα και όταν αυτή θα προσλαμβάνεται σε μια επιχείρηση, θα ξέρει ότι έπειτα από 12 μήνες μπορεί να απολυθεί με μηδενική αποζημίωση; Πόσο «ανταγωνιστική» είναι μια νεαρή μητέρα στην αγορά εργασίας ή μια νέα γυναίκα που πιθανόν να μείνει έγκυος; Oι νέες εργασιακές ρυθμίσεις που έφερε το πολυνομοσχέδιο καθιστούν την απόκτηση και την ανατροφή ακόμα και ενός (1) παιδιού ηράκλειο άθλο, για να μην πούμε άπιαστο όνειρο.

Είναι αλήθεια ότι, πολλοί ιδίως στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, μεγάλωσαν με στερήσεις, αλλά κατάφεραν να μάθουν γράμματα και να προκόψουν. Σε μια θεσσαλική πόλη όπου υπήρχε γυμνάσιο, στη δεκαετία του ’60, ένας μαθητής από το χωριό έμενε με νοίκι σε ένα πλυσταριό κι εκεί, με το φως της λάμπας πετρελαίου, έλυνε ασκήσεις γεωμετρίας χαράζοντας με μια καρφίτσα τα σχήματα σε φλούδα πορτοκαλιού καθώς δεν είχε χαρτί για πρόχειρο – και η ιστορία αυτή δεν είναι φανταστική.

Ομως, η σύγχρονη φτώχεια δεν μας ατσαλώνει, δεν δυναμώνει το πείσμα, τη διάθεση για πάλη. Την παραίτηση γεννά, τη μοιρολατρία, αφού υπάρχει σοβαρό κοινωνικό έλλειμμα ελπίδας. Ο αναλφαβητισμός δεν αφορά μόνο την ανάγνωση και τη γραφή, αλλά είναι και ιστορικός και πολιτικός. Τα παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο δεν θα αγωνιστούν για μια καλύτερη παιδεία, αλλά είναι πολύ πιθανό να στραφούν σε αυτοκαταστροφικές και αντικοινωνικές πρακτικές.

Δυο χιλιετίες μετά τη γέννηση του Χριστού και μια νέα σφαγή των νηπίων, των γεννημένων αλλά και των αγέννητων, συντελείται μπροστά στα σαστισμένα μάτια μας. Σφαγή, αναίμακτη, βουβή και αδυσώπητη.

Comments 0 σχόλια »

Και αυτό έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά:

Η έρευνα που διεξάγεται κάθε τριετία, εξετάζει τις επιδόσεις των μαθητών ηλικίας 15 ετών στα μαθηματικά, στις φυσικές επιστήμες, στην κατανόηση κειμένου. Σε όλους αυτούς τους τομείς η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο! Ακόμα πιο τραγικό είναι ότι το υπουργείο παιδείας προσπάθησε να προωθήσει με «διαρροές» μια θετική εικόνα της έκθεσης επειδή η Ελλάδα …είχε κάνει πρόοδο σε σχέση με τις επιδόσεις της πριν από από τρία έτη! Το γεγονός λοιπόν των εξαιρετικά χαμηλών επιδόσεων σε συνάρτηση με την ικανοποίηση που αισθάνονται οι ιθύνοντες για την τραγική εικόνα της Ελλάδας ασφαλώς δεν εγκυμονεί καμία αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας. Διότι αν έχεις ένα καλό ανθρώπινο κεφάλαιο τότε μπορείς να λύσεις το θέμα του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, όμως όταν αυτό το κεφάλαιο απουσιάζει τότε δεν έχεις καμία ελπίδα.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διαλυθεί οριστικά ο μύθος που προβάλλει η Αριστερά και η ΟΛΜE σύμφωνα με τον οποίο για την κατάσταση της παιδείας ευθύνεται το χαμηλό επίπεδο των δαπανών. Όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία παγκοσμίως, οι δαπάνες έχουν ελάχιστη σχέση με τις επιδόσεις της. Η Σιγκαπούρη έχει μικρότερες εκπαιδευτικές δαπάνες από ότι οι περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ όμως βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. Οι ΗΠΑ είναι πρώτες στις δαπάνες για την παιδεία όμως οι επιδόσεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι μετριότατες και χειρότερες από χώρες όπως η Φινλανδία η Πολωνία το Χονγκ Κογκ κ.α. που δαπανούν λιγότερα. Μεταξύ των ετών 2000-2007 οι ΗΠΑ αύξησαν τις δαπάνες για την εκπαίδευση κατά 21% ενώ Βρετανία κατά 37%.Ομως το αποτέλεσμα ήταν ότι οι επιδόσεις τους για εκείνη την περίοδο χειροτέρευσαν!

Αν πρέπει να αναζητήσει κανείς τα αίτια στο πολύπλοκο αυτό θέμα θα πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα και μόνο παράγοντα. Στους καθηγητές. Όλες οι μελέτες που έχουν γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνουν ότι οι χώρες εκείνες που έχουν τις καλύτερες επιδόσεις είναι εκείνες που έχουν το ποιοτικά καλύτερο και πιο ευσυνείδητο διδακτικό προσωπικό. Προφανώς αυτό είναι κάτι που απουσιάζει στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι όλοι οι καθηγητές εξαφανίζονται από το σχολείο μετά τις 2 το μεσημέρι σε συνδυασμό με το ότι παραβιάζουν βάναυσα τα καθήκοντα τους προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα ατομικά τους οφέλη («ιδιαίτερα») τεκμηριώνει αυτή την διαπίστωση. Το εκπληκτικό είναι ότι τα συνδικαλιστικά όργανα της ΟΛΜΕ προσπαθούν να δικαιολογήσουν αυτή την αντιδεοντολογική συμπεριφορά επικαλούμενοι τις θεωρούμενες χαμηλές αποδοχές των διδασκόντων. Όμως οι αμοιβές των καθηγητών δεν έχουν καμία σχέση με τις επιδόσεις του εκπαιδευτικού συστήματος. Αν ίσχυε αυτό τότε οι χώρες που πλήρωναν τους υψηλότερους μισθούς –Γερμανία Ισπανία και Ελβετία-θα ήσαν στις πρώτες θέσεις. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Αντίθετα οι χώρες που είναι πολύ υψηλότερα-Εσθονία,Νότιος Κορέα- πληρώνουν χαμηλότερες αμοιβές που αντιστοιχούν στον μέσο όρο.

Όμως υπάρχει κάτι το ιδιαίτερα ανήθικο με το επιχείρημα που δικαιολογεί τις παραβάσεις των καθηγητών με αναφορά τις θεωρούμενες χαμηλές αποδοχές. Αν επιτρέπεται στον εκπαιδευτικό να παραβαίνει το καθήκον του επειδή κρίνει ότι δεν αμείβεται αρκετά τότε αυτό θα πρέπει να ισχύει για κάθε επάγγελμα. Με την ίδια λοιπόν λογική και ο αστυνομικός θα πρέπει να αμείβεται από τους «ανθρώπους της νύκτας» και ο γιατρός του δημόσιου νοσοκομείου να παίρνει «φακελάκι». Πρόκειται για ένα άθλιο επιχείρημα που απλά δείχνει την ηθική απαξίωση όσων το προτείνουν.

Όπως ορθά αναφέρει η πρόσφατη ανακοίνωση #κόμματος# σήμερα τα σχολεία υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους διδάσκοντες και όχι τους διδασκόμενους. Όσο παραμένει αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε βελτίωση. Και φυσικά η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, δεν έχει απολύτως καμία διάθεση να συγκρουσθεί με τους κατ’ εξοχήν «πελάτες» της που είναι οι συντεχνίες του δημοσίου. Θα συνεχίσει να παρατηρεί την χώρα να διολισθαίνει προς την οικονομική και πνευματική χρεωκοπία προσευχόμενη να έλθει μια διεθνής οικονομική ανάκαμψη μήπως και έτσι και ξεχασθούν τα χρέη, τα ελλείμματα και η άθλια παιδεία της Ελλάδας.

Comments 1 σχόλιο »

Ενας στους πέντε Ελληνες μαθητές διαβάζοντας ένα κείμενο αδυνατεί να αναγνωρίσει το κύριο θέμα του, να εντοπίσει μία με σαφήνεια διατυπωμένη πληροφορία εντός του κειμένου, να κάνει μια απλή συσχέτιση ανάμεσα στις πληροφορίες του κειμένου και σε κοινές, καθημερινές γνώσεις. Αυτό προκύπτει από την επιμέρους ανάλυση των επιδόσεων Ελλήνων μαθητών στον διαγωνισμό PISA που διενεργήθηκε το 2009. Οι 15χρονοι μαθητές 65 χωρών εξετάστηκαν στην κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Ο διαγωνισμός διενεργείται ανά τριετία, και κάθε φορά από τον ΟΟΣΑ δίνεται βάρος σε μία μαθησιακή δεξιότητα. Φέτος ήταν η σειρά του αναγνωστικού εγγραμματισμού (κατανόηση κειμένου). Παρότι η Ελλάδα βελτίωσε τη μέση επίδοσή της σε σχέση με τον διαγωνισμό του 2006, αυτό δεν ανατρέπει την εικόνα, καθώς οι επιμέρους επιδόσεις των μαθητών στην ικανότητα να κατανοούν γραπτά κείμενα, να τα χρησιμοποιούν και να τα αξιοποιούν για την προσωπική τους γνωστική βελτίωση, δείχνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας πάσχει σοβαρά. Μάλιστα, οι χειρότερες επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών είναι στον εντοπισμό της πληροφορίας (δηλαδή, την κριτική σκέψη), και την κατανόηση κειμένων που περιέχουν βοηθητικά σχήματα, π.χ. κόμικς, χάρτες. Δηλαδή, σε μία εποχή που η απόκτηση πληροφοριών γίνεται από πολλές πηγές, τα Ελληνόπουλα παρουσιάζονται προσκολλημένα στην παραδοσιακή μορφή του βιβλίου, το οποίο μάλλον… παπαγαλίζουν. Ειδικότερα, με βάση τα επιμέρους στοιχεία που παρουσιάζει η «Κ» για τις επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών στην κατηγορία της κατανόησης κειμένου προκύπτουν τα ακόλουθα:

– Στη γενική κατηγορία της κατανόησης κειμένου στον διαγωνισμό του 2009 η Ελλάδα συγκέντρωσε 483 βαθμούς και βρέθηκε στην 31η θέση μεταξύ 65 χωρών. Στον διαγωνισμό του 2006 είχε 460 βαθμούς και ήταν στην 36η θέση μεταξύ 57 χωρών. Η ελληνική επίδοση βελτιώθηκε μόνο κατά 9 μονάδες συγκριτικά με τον διαγωνισμό του 2000 (ήταν 25η μεταξύ 31 χωρών), όταν και πάλι ο διαγωνισμός είχε δώσει βάρος στην κατανόηση κειμένου. Ομως, και τότε όπως και στον τελευταίο διαγωνισμό η Ελλάδα είναι στην ομάδα των χωρών που είναι κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (493 βαθμοί το 2009).

– Ομως, το 21,3% των Ελλήνων μαθητών είχε επίδοση που δείχνει ότι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στην κατανόηση κειμένου. Συγκεκριμένα, βρέθηκε κάτω από το επίπεδο 2 (με ανώτατο επίπεδο το 6), το οποίο θεωρείται το κατώφλι για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Στον ΟΟΣΑ κατά μέσο όρο το 18,8% των μαθητών είχαν επίδοση κάτω του 2.

– Στον αντίποδα, στα υψηλά επίπεδα 5 και 6 (δείχνουν τους άριστους μαθητές) βρέθηκε μόνο το 5% και 0,6% αντίστοιχα των Ελλήνων μαθητών, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 7,2% και 0,8% αντίστοιχα. Να σημειωθεί πάντως ότι σε τρεις χώρες -Τουρκία, Μεξικό και Χιλή- κανένας μαθητής δεν βρέθηκε στο ανώτατο επίπεδο 6.

– Οι περισσότεροι Ελληνες μαθητές κινούνται στη μετριότητα, καθώς στο επίπεδο 2 βρέθηκε το 24% και στο επίπεδο 3 το 28,9% των μαθητών.

– Ως προς τις πέντε υποκατηγορίες, η χειρότερη επίδοση των Ελλήνων μαθητών ήταν στον εντοπισμό των πληροφοριών που περιέχει το κείμενο. Πήραν 468 βαθμούς έναντι 495 του μέσου όρου του ΟΟΣΑ.

– Εξίσου άσχημα πήγαν οι μαθητές στην κατανόηση μη συνεχών κειμένων (στα οποία παρεμβάλλονται βοηθητικά χάρτες, σχήματα, κόμικς κ.λπ.) όπου συγκέντρωσαν 472 έναντι 493 βαθμών του μέσου όρου.

– Πάλι χαμηλότερα -αλλά με μικρότερη απόκλιση- από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ ήταν οι επιδόσεις στη σύνθεση και ερμηνεία κειμένου (484 βαθμοί έναντι 493), στην κατανόηση συνεχών κειμένων (χωρίς γραφικά κ.λπ.) με 487 βαθμούς έναντι 494 του μέσου όρου, και στην αξιολόγηση ενός κειμένου (489-494).

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

Λίγο διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων, μεγάλη χρήση υπολογιστή και η τηλεόραση σε πρώτο πλάνο. Αυτή μοιάζει να είναι η καθημερινότητα των μαθητών γυμνασίου, εκτός φυσικά από τις ώρες που αφιερώνουν στα μαθήματά τους και τις ώρες των φροντιστηρίων. Ειδικότερα, η έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου απέδειξε τα ακόλουθα:

– Η σχέση των μαθητών με το βιβλίο δεν φαίνεται να είναι αρκετά στενή. Πάνω από τους μισούς μαθητές (συνολικό ποσοστό 54,6%) δηλώνουν ότι διαβάζουν στο σπίτι τους βιβλία λίγες φορές (41,3%) ή καθόλου (13,3%). Στον αντίποδα, το 19,7% δήλωσε ότι διαβάζει βιβλία πολύ συχνά και το 25,7% αρκετά συχνά. Μάλιστα, παρατηρείται τάση σταδιακής μείωσης των θετικών προς το βιβλίο απαντήσεων όσο το παιδί ανεβαίνει τάξεις. Παρότι ο περιορισμός της φιλαναγνωσίας είναι ανεξάρτητος από την κοινωνική προέλευση των παιδιών, τα κορίτσια υπερτερούν σημαντικά των αγοριών.

– Μοιρασμένοι είναι οι μαθητές γυμνασίου ως προς τον κινηματογράφο και το θέατρο. Το 43,1% δήλωσε ότι παρακολουθεί λίγες φορές, το 29,8% αρκετά συχνά, το 19,2% πολύ συχνά και το 7,9% καθόλου. Βέβαια, στην ερώτηση αυτή η απάντηση εξαρτάται από το μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας, τον τόπο διαμονής της καθώς και την ηλικία του παιδιού.

– Εξπέρ στη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι οι 15χρονοι. Σχεδόν οι τρεις στους τέσσερις (ακριβές ποσοστό 73%) απάντησαν ότι ξέρουν να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρονικό υπολογιστή πολύ καλά (33%) και αρκετά καλά (40%), κάτι που αν και δεν μετρά με βεβαιότητα το πραγματικό επίπεδο των γνώσεών τους στους υπολογιστές, αποδεικνύει όμως την αυξημένη ενασχόλησή τους με αυτούς. Αλλωστε, μόλις το 3% απάντησε καθόλου και το 24% λίγο, κάτι που υποδεικνύει ότι σχεδόν όλα τα παιδιά έχουν σήμερα κάποια εξοικείωση με τους υπολογιστές. Οι παραπάνω απαντήσεις ενισχύουν την πρόθεση του υπ. Παιδείας να συνδυαστεί η διδασκαλία των μαθημάτων με τη χρήση των υπολογιστών και του Διαδικτύου.

– Θετικά είναι τα παιδιά απέναντι στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο αλλά και τις εφημερίδες – μέσα που επηρεάζουν τη χρήση της γλώσσας από τους μαθητές. Οι δύο στους τρεις μαθητές (66%) βρίσκουν αρκετά συχνά (40,3%) ή πολύ συχνά (25,7%) θέματα που τους ενδιαφέρουν σε εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, ενώ περίπου ένας στους τρεις (31,2%) βρίσκει ενδιαφέρον ελάχιστα συχνά και το 2,7% καθόλου.

Η γνώμη εκπαιδευτικών
Παρότι οι μαθητές εκτιμούν ότι τα καταφέρνουν στη χρήση της γλώσσας, οι εκπαιδευτικοί είναι πιο αυστηροί, έχοντας φυσικά υπόψη και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και τις τεχνικές παραμέτρους του μαθήματος των Νέων Ελληνικών. Συγκεκριμένα:

– Οι καθηγητές απαντούν ότι οι Ελληνες μαθητές πάσχουν στη χρήση σύνθετων και παράγωγων λέξεων – κάτι που δείχνει το φτωχό λεξιλόγιο. Σχεδόν οι δύο στους τρεις απάντησαν ότι οι μαθητές τους χρησιμοποιούν λίγο ή καθόλου σύνθετες λέξεις στις εργασίες τους και μόνο ο ένας στους τρεις απάντησε θετικά (αρκετά ή συχνά).

– Η πλειοψηφία (περί το 55%) δήλωσε ότι οι μαθητές χρησιμοποιούν λίγο ή καθόλου τα γλωσσικά τους εφόδια στις προφορικές εργασίες, που τους ανατίθενται. Από το υπόλοιπο 45%, η συντριπτική πλειονότητα απάντησε «αρκετά» και ελάχιστοι «πολύ».

– Οι καθηγητές απαντούν ότι οι μαθητές κάνουν τα περισσότερα λάθη στα ρήματα και ακολουθούν τα ουσιαστικά, τα επίθετα και η στίξη.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

Τρίτη και… φαρμακερή! Σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού πανεπιστημίου London School of Εconomics (LSΕ), η πλέον καταθλιπτική ημέρα της εβδομάδας για τους εργαζομένους δεν είναι η πρώτη εργάσιμη, η Δευτέρα, όπως πιστεύεται από τους περισσοτέρους, αλλά η Τρίτη. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η διάθεσή μας αρχίζει να «ανεβαίνει» την Παρασκευή, βρίσκεται στο απόγειό της το Σάββατο, με το «τσουνάμι» ευτυχίας να σαρώνει και την Κυριακή. Παρ΄ ότι τη Δευτέρα τα επίπεδα ικανοποίησης πέφτουν σημαντικά, την Τρίτη είναι που αγγίζουν το ναδίρ.

Η έρευνα μελέτησε τις αλλαγές στη διάθεση 22.000 ανθρώπων σε διάστημα δύο μηνών. Οι συμμετέχοντες κατέγραφαν την ψυχική τους κατάσταση χρησιμοποιώντας μια εφαρμογή στο iΡhone, το «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο της Αpple, που ονομάζεται Μappiness. «Είναι πιθανόν ότι τη Δευτέρατο Σαββατοκύριακο δεν έχει ακόμη “ξεθωριάσει” μέσα μας» εξήγησε ο επικεφαλής της έρευνας . «Ως την Τρίτη έχουν μπει για τα καλά στην εργάσιμη εβδομάδακαι το επόμενο Σαββατοκύριακο είναι ακόμη μακριά» προσέθεσε.

Τα στοιχεία συλλέχθηκαν με ειδοποιήσεις που στέλνονταν στα κινητά τηλέφωνα των εθελοντών δύο φορές την ημέρα. Εκείνοι έπρεπε να απαντήσουν πώς αισθάνονται, με ποιον είναι, πού βρίσκονται και τι κάνουν. Χρησιμοποιώντας το σύστημα δορυφορικού εντοπισμού (GΡS) οι ερευνητές επισήμαιναν με μεγάλη ακρίβεια πού βρίσκονταν οι συμμετεχόντες, κάτι που οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν για να χαρτογραφήσουν τις πιο «χαρούμενες» αλλά και τις πιο καταθλιπτικές περιοχές της Βρετανίας.

Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι οι κάτοικοι σε παραθαλάσσιες πόλεις εμφάνιζαν τα υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας, ενώ εργαζόμενοι σε τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες στο Λονδίνο, παρ΄ ότι λαμβάνουν τους υψηλότερους μισθούς στη χώρα, είναι οι λιγότερο ευτυχισμένοι. «Ελπίζουμε να αντλήσουμε περισσότερες απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν τις επιπτώσεις του φυσικούπεριβάλλοντος, των περιβαλλοντικών προβλημάτων- ακόμη και από πλευράς κλίματος- στην ατομική και στην εθνική ευημερία» κατέληξε ο κ. Μακ Κέρον.

Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης ότι οι άνδρες είναι οριακά πιο χαρούμενοι από τις γυναίκες, με δείκτη ευτυχίας 65,6% έναντι 65,1% του «θηλυκού φύλου». Ο Ρίτσαρντ Λέιαρντ, οικονομολόγος στη LSΕ, περιέγραψε την εφαρμογή Μappiness ως «επαναστατική». «Είναι η καλύτερη μέθοδος μέχρι στιγμής για την κατανόηση του πώς επηρεάζονται τα συναισθήματα των ανθρώπων από τα κτίρια και το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται» είπε.

tovima.gr

Comments 0 σχόλια »

Τη ραγδαία επέκταση του Ιντερνετ σε σχέση με τα παραδοσιακά μέσα, τη σαρωτική υιοθέτηση των κοινωνικών δικτύων σε βάρος της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και τη διόγκωση μιας αγοράς που βασίζεται στις ψηφιακές δραστηριότητες των καταναλωτών, καταγράφει μια νέα έρευνα που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη παγκόσμια έρευνα που έχει γίνει μέχρι σήμερα σχετικά με την ψηφιακή ζωή των ανθρώπων. Βασίστηκε σε 48.804 συνεντεύξεις χρηστών του Διαδικτύου από 46 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, και καλύπτει σχεδόν το 90% του online πληθυσμού. Στόχος ήταν να καταγραφούν συμπεριφορές και τρόποι χρήσης του μέσου, ώστε να χρησιμοποιηθεί κυρίως σαν εργαλείο μάρκετινγκ. Οπως διαπιστώνεται, μεταξύ άλλων:

Απ’ όσους έχουν πρόσβαση στο Ιντερνετ σε όλο τον κόσμο, οι περισσότεροι το προτιμούν ως βασικό μέσο. Το 61% το χρησιμοποιεί καθημερινά. Τηλεόραση βλέπει το 54%, ραδιόφωνο ακούει το 36% και εφημερίδες διαβάζει το 32%.

Στις αναπτυσσόμενες αγορές υιοθετούνται ευρέως και ταχύτατα το blogging και η κοινωνική δικτύωση. Στην Κίνα το 88% και στη Βραζιλία το 51% των χρηστών έχουν γράψει σε δικό τους μπλογκ ή σε κάποιο φόρουμ -ποσοστό που στις ΗΠΑ είναι μόλις 32%. Στην Ασία τα κοινωνικά δίκτυα χρησιμοποιούνται κατά κόρον για ανέβασμα φωτογραφιών -92% των χρηστών στην Ταϊλάνδη, 88% στη Μαλαισία, 87% στο Βιετνάμ, έναντι 28% στην Ιαπωνία και 48% στη Γερμανία.

Την ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων τροφοδότησε η μετάβαση από τον Η/Υ στο κινητό τηλέφωνο. Οι χρήστες κινητού ξοδεύουν 3,1 ώρες τη βδομάδα στα κοινωνικά δίκτυα και 2,2 ώρες στο λογαριασμό του email τους. Κι αυτό γιατί οι πλατφόρμες των δικτύων προσφέρουν πολλούς τρόπους αποστολής μηνυμάτων ή αναρτήσεων. Τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι διαθέσιμα στο διαδραστικό discoverdigitallife.com.

enet

Comments 0 σχόλια »

Επιτέλους κάτι κινείται… φρέσκιες ιδέες για την Ελλάδα.

Μπορείτε να το δείτε online καθώς εξελίσσεται…

www.tedxacademy.com/Streaming/index.html


Comments 1 σχόλιο »

Την απουσία «ηθικών φραγμών» στους νέους την ώρα που «σερφάρουν» στο Ίντερνετ κατέδειξε έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που μελέτησε τις ηθικές ευαισθησίες της «ψηφιακής γενιάς».

Οι νέοι, την ώρα που βρίσκονται online, υποδύονται έναν διαφορετικό ρόλο από αυτόν που έχουν όταν δρουν στον πραγματικό κόσμο. Ο «ψηφιακός εαυτός» τους είναι πιο ανάλγητος, πιο σκληρός και πιο «ανήθικος».

Η έρευνα GoodPlay Project παρουσιάστηκε στο συνέδριο Social Good Summit της ιστοσελίδας Mashable. Παρουσιάζοντας τα βασικότερα ευρήματα, η Κάρι Τζέιμς, διευθύντρια Έρευνας του Χάρβαρντ, αναφέρθηκε στην ανάγκη καθοδήγησης των νέων για την ορθή χρήση των κοινωνικών δικτύων.

Η μελέτη ερεύνησε την «ταυτότητα» της «δικτυωμένης» νεολαίας και την συμπεριφορά που αυτή επιδεικνύει απέναντι σε θέματα όπως η ιδιωτική ζωή, η ιδιοκτησία, η εξουσία, η αξιοπιστία και η συμμετοχή.

Στερούνται ηθικής σκέψης

Η ερευνητική ομάδα του Χάρβαρντ διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι νέοι στερούνται ηθικής σκέψης και σεβασμού για τον υπόλοιπο κόσμο όταν χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο, ενώ οι ηθικές τους αναστολές αμβλύνονται ή εξαφανίζονται.

«Κάνω online ό,τι θέλω να κάνω. Δε νομίζω ότι είναι δουλειά κανενός να μου λέει τι δεν πρέπει να κάνω. Δε νιώθω υπεύθυνος απέναντι σε άλλους ανθρώπους όταν είμαι online. Περισσότερο νοιάζομαι για μένα, παρά για οποιονδήποτε άλλο».

Στην απάντηση αυτή, που έδωσαν αρκετοί ερωτώμενοι, συνοψίζεται ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι νέοι όταν «σερφάρουν» στον Παγκόσμιο Ιστό και το μέγεθος της ευθύνης που αντιλαμβάνονται ότι τους αναλογεί.

Οι νέοι που συμμετείχαν στην έρευνα δεν θεωρούν ανήθικο το «κατέβασμα» μουσικής από το Ίντερνετ ενώ φαίνεται ότι δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων και της αμοιβής των δημιουργών.

Επίσης, η αντίδραση των περισσότερων όταν βλέπουν στο Ίντερνετ κάτι «περίεργο» είναι να βάζουν τα γέλια. Ακόμη κι αν είναι κάτι που στον «έξω κόσμο» θα τους ενοχλούσε, στο Ίντερνετ το προσπερνούν, θεωρώντας ότι δεν μπορούν να το αλλάξουν.

Η έρευνα προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στο ρόλο των κοινωνικών δικτύων στη σημερινή εποχή και για το λόγο αυτό συμπεραίνει ότι είναι σημαντικό να βελτιωθεί η online συμπεριφορά των νέων.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

Φανταστείτε μια δαιδαλώδη διαδρομή επί χάρτου η οποία θα κάνει χιλιάδες ζιγκ ζαγκ, θα πέσει σε εμπόδια όπως τα βουνά και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα καταλήξει πουθενά. Τι θα γίνει όμως αν «καταργηθεί» η παραδοσιακή γεωμετρία και μετασχηματιστεί το χαρτί σε μια άλλη όπου ο χώρος είναι καμπυλωτός, παρόμοια με τη γεωμετρία του Σύμπαντος, όπως στη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν; Η πληροφορία θα φθάσει στον προορισμό της πολύ πιο γρήγορα και εγγυημένα. Αυτό πέτυχε η επιστημονική ομάδα ενός κύπριου ερευνητή, του κ. Φρ. Παπαδόπουλου, καθώς χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη «υπερβολική» γεωμετρία στις δομές του Διαδικτύου κατάφερε να εγγυηθεί γρήγορα και εγγυημένα την αποστολή των δεδομένων αποφεύγοντας τα εμπόδια του φλοιού της Γης αλλά και των κόμβων που διανέμουν τα δεδομένα.

Η μελλοντική εφαρμογή της ανακάλυψης μπορεί να επιφέρει ραγδαίες αλλαγές σε ό,τι συσχετίζεται με τα πολύπλοκα δίκτυα. Ακόμη, το σταδιακό «μπούκωμα» του Διαδικτύου θα καταστήσει τέτοιες λύσεις μάλλον αναπόφευκτες. «Οταν χρησιμοποιήσαμε τη γεωμετρία της γης για να κατευθύνουμε την πληροφορία πιο κοντά στον προορισμό της, η αποτελεσματικότητα στην αποστολή πληροφοριών ήταν μόλις 14%-15%. Με άλλα λόγια,μόνο 14%-15% των μηνυμάτων μας κατάφερνε να φθάσει. Αντίθετα, όταν εφαρμόσαμε την υπερβολική γεωμετρία, φθάσαμε στο 97%! Η αποτελεσματικότητα στην αποστολή της πληροφορίας επταπλασιάστηκε. Σίγουραόμωςθα θέλαμε να φθάσουμε στο 100%» σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος. Ενας υπερβολικός, όπως λέγεται στη γεωμετρία, κύκλος που εμπεριέχει όλες τις συνδέσεις μεταξύ των συστημάτων του Διαδικτύου, εξασφαλίζει την ταχεία και σίγουρη παράδοση της πληροφορίας.

«Αν και το θέμα είναι περίπλοκο, η βασική ιδέα είναι μάλλον απλή. Πήραμε τον γρίφο του Ιnternet, δηλαδή ένα σύνολο από κόμβους, ο καθένας εκ των οποίων αποτελεί ένα αυτόνομο σύστημα, που πιθανόν να απαρτίζεται από πολλαπλά υποδίκτυα» σημειώνει ο κύπριος ερευνητής, επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Κύπρου. «Σε κάθε τέτοιον κόμβο βρήκαμε τις συντεταγμένες του σε έναν υπερβολικό χώρο τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα “πακέτο” δεδομένωνπροκειμένου να βρει εγγυημένα και με τον ταχύτερο δυνατόβ τρόπο τον προορισμό του μέσα στο Ιnternet» εξηγεί. Σ ύμφωνα με τον καθηγητή, ο όγκος της πληροφορίας που απαιτείται για να γίνει σωστή δρομολόγηση με τα σημερινά πρωτόκολλα θα μεγαλώνει όσο θα αυξάνεται το μέγεθος του δικτύου, το οποίο σε σχέση με πέρυσι είναι κατά 2.500 κόμβους περίπου μεγαλύτερο. Ετσι τα σημερινά πρωτόκολλα δρομολόγησης ενδέχεται να μην μπορούν να λειτουργήσουν ικανοποιητικά. «Αυτόπου προτείναμεείναι μια δρομολόγηση που δεν υποφέρει από το πρόβλημα της κλιμάκωσης και δεν θα παρουσιάζει πρόβλημα όσο το Ιnternet εξαπλώνεται» συμπληρώνει.

Σε ό,τι αφορά την υλοποίηση του επιστημονικού τους πρότζεκτ ο κ. Παπαδόπουλος τονίζει ότι για την πραγματοποίησή του ενδέχεται να χρειαστούν ως και δέκα έτη, ενώ επισημαίνει ότι το πώς θα εφαρμοστεί αποτελεί αντικείμενο έρευνας εκ μέρους της ομάδας του. «Ο πιο εύκολος τρόπος να εφαρμοστεί είναι να γίνουν αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν τα μηχανήματα, δηλαδή οι δρομολογητές. Ερευνάμε και πιο πολύπλοκες τεχνικές σταδιακής ανάπτυξης της προτεινόμενης λύσεις, που δεν χρειάζονται όμως σημαντικές αλλαγές στα υπάρχονταμηχανήματα» εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος.

Πεδίον δόξης λαμπρόν
Για την ανακάλυψη της επιστημονικής ομάδας χρησιμοποιήθηκε η νέα θεωρία των πολύπλοκων δικτύων (complex networks theory), η οποία έχει εφαρμογή σε μια σειρά τομείς, όπως η φυσική, η βιολογία και οι κοινωνικές επιστήμες. Μάλιστα η ίδια η τοπολογία του Διαδικτύου παραπέμπει τόσο σε κάποιες οργανωμένες κοινωνίες όσο και σε βιολογικά δίκτυα. «Το Διαδίκτυο είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο, όπως π.χ. και το Facebook. Αν μελετήσεις κάποια στατιστικά χαρακτηριστικά, θα δεις ότι μοιάζουν και με άλλα δίκτυα που συναντά κανείς στη φύση. Το Διαδίκτυο παραπέμπει και σε βιολογικά δίκτυα, αντίστοιχα και με αυτό των νευρώνων που στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο. Γι΄ αυτό και λέμε ότι η εφαρμογή μπορεί να έχει εφαρμογές και σε άλλα επιστημονικά πεδία» τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος.

tovima.gr

Comments 0 σχόλια »

Το 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο των Εκπαιδευτικών για τις ΤΠΕ «Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στη Διδακτική Πράξη» θα πραγματοποιηθεί στη Σύρο στις  6, 7 και  8 Μαϊου 2011.

Σκοπός του Συνεδρίου είναι ο γόνιμος προβληματισμός και ο δημιουργικός διάλογος αναφορικά με την εφαρμογή των «Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση» (ΤΠΕ-Ε), καθώς και στις σύγχρονες πρακτικές τους έτσι όπως διαμορφώνονται στο σημερινό σχολείο. Ιδιαίτερα στοχεύει στο να ευαισθητοποιήσει τους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προς την κατεύθυνση των προβλημάτων διδακτικής μεθοδολογίας με τη συνδρομή ΤΠΕ.

Διαβάστε περισσότερα www.e-diktyo.eu

Και για να σας βάλω στα αίματα, ιδού ο οδηγός για το πως θα περάσετε καλά στη Σύρο, www.netschoolbook.gr/terra49

Comments 0 σχόλια »

Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα μέλη των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης κατατάσσονται ακόμη και σήμερα στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες. Ωστόσο, ολοένα και περισσότεροι μεσήλικοι φαίνεται πως εγγράφονται σε υπηρεσίες σαν το Facebook ή το Twitter. Αυτό τουλάχιστον δείχνει πρόσφατη έρευνα του ινστιτούτου Pew Internet, που πραγματοποιήθηκε για το χρονικό διάστημα από τον Απρίλιο 2009 μέχρι τον Μάιο 2010, η οποία έδειξε πως ο αριθμός των μελών με ηλικίες 55 – 64 χρόνων αυξήθηκε κατά 88%, τη στιγμή που διπλασιάστηκαν οι χρήστες με ηλικία μεγαλύτερη των 65 ετών. Παρ’ όλο που σε απόλυτους αριθμούς οι μεσήλικες συνεχίζουν να αποτελούν μικρή μειοψηφία στους κοινωνικούς ιστότοπους, σύμφωνα με το ινστιτούτο, τα παραπάνω νούμερα υποδεικνύουν πως ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι λιγότερο εξοικειωμένοι με το Internet ανακαλύπτουν σταδιακά τα πλεονεκτήματα του social networking.

Τσάμπα ανησυχούσα που ανέβαζα τον μέσο όρο ηλικίας…

Καθημερινή

www.telegraph.co.uk/

Comments 0 σχόλια »

Κάθε Σεπτέμβριο εκατομμύρια γονείς πασχίζουν να βρουν τον καλύτερο τρόπο για να ξαναβάλουν τα παιδιά σε πρόγραμμα και ρυθμούς σχολείου μετά την ανεμελιά των διακοπών. Οι συμβουλές είναι γνωστές: Δημιουργήστε έναν ήσυχο χώρο όπου θα μπορούν να μελετούν. Βάλτε πρόγραμμα για το διάβασμα στο σπίτι. Βάλτε τους στόχους. Βάλτε τους όρια.

Αλλά, αντίθετα από ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, για να εντυπωθεί καλύτερα η γνώση απαιτείται ένας βαθμός «επιθυμητής δυσκολίας» στη διάρκεια της μελέτης. Οπως λένε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες (UCLΑ), «όσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση για να αποθηκευτεί μια πληροφορίατόσο πιο δύσκολα σβήνεται από τη μνήμη αυτή η πληροφορία αργότερα».

Οι αμερικανοί ψυχολόγοι κατέληξαν σε ορισμένες «καλές συνήθειες» που αν καλλιεργήσουμε μικροί και μεγάλοι θα εξασφαλίσουμε το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Με δυο λόγια, θα πετύχουμε την έξυπνη μελέτη.

Η πρώτη είναι να εναλλάσσουμε συχνά τον χώρο στον οποίο διαβάζουμε. Η ιδέα μπορεί να ακούγεται ανορθόδοξη, έχει όμως αποδειχθεί ότι η αλλαγή του χώρου όχι μόνο δεν αποσυντονίζει τον εγκέφαλο αλλά αυξάνει τις πληροφορίες που συγκρατούμε μελετώντας.

Φαίνεται λοιπόν ότι η συμβουλή που δίνουμε στους μαθητές να βρουν έναν συγκεκριμένο χώρο στο σπίτι ή μια ήσυχη γωνιά σε κάποια βιβλιοθήκη δεν βοηθάει το διάβασμά τους. Οι έρευνες δείχνουν ότι ο εγκέφαλος συνδέει, συχνά υποσυνείδητα, αυτό που μελετάμε με τα ερεθίσματα που δεχόμαστε από το περιβάλλον και το αποθηκεύει καλύτερα στη μνήμη. «Πιστεύουμε ότι όσο περισσότερο ποικίλλει το εξωτερικό περιβάλλοντόσο εμπλουτίζεται η πληροφορία αναγκάζοντας τον εγκέφαλο να κάνει περισσότερους συσχετισμούς… Ξεχνάμε πιο δύσκολα όσα έχουμε μάθει με αυτόν τον τρόπο» λέει ο Ρόμπερτ Μπιορκ, καθηγητής Ψυχολογίας στο UCLΑ. Κάτι ανάλογο ισχύει όταν εναλλάσσουμε τον τύπο του γνωστικού αντικειμένου που μελετάμε σε μια ημέρα. Αν, π.χ., ασχοληθεί κανείς με το λεξιλόγιο, την ανάγνωση κειμένου και ορισμένους γραμματικούς κανόνες μιας ξένης γλώσσας το ίδιο απόγευμα, οι γνώσεις αυτές θα εντυπωθούν καλύτερα στον εγκέφαλο από ό,τι αν μελετούσε μόνο λεξιλόγιο στη διάρκεια του απογεύματος.

«Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου είναι εντυπωσιακά. O εγκέφαλος εκπαιδεύεται στο να αναγνωρίζει τη στρατηγική που απαιτείται κάθε φορά για την επίλυση ενός προβλήματος ή τη χρήση μιας πληροφορίας» λέει ο δρ Μπιορκ. Αν και οι ερευνητές δεν αρνούνται ότι η εντατική και εξαντλητική μελέτη ενός και μόνο γνωστικού αντικειμένου σε μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερη βαθμολογία σε κάποιο διαγώνισμα, παρομοιάζουν τη διαδικασία της μάθησης με το πακετάρισμα μιας βαλίτσας.

Οταν γίνεται χωρίς βιασύνη, τακτικά και σταδιακά, η βαλίτσα θα κρατήσει για περισσότερο καιρό το περιεχόμενό της χωρίς να διαλυθεί.

Οταν ο εγκέφαλος επανέρχεται σε γνώσεις που απέκτησε στο παρελθόν, αναγκάζεται να μάθει από την αρχή κάποια από τα στοιχεία που είχε απορροφήσει προτού προσθέσει νέες πληροφορίες σε μια πρακτική που εμπεδώνει τη γνώση.

Οσο για τα διαγωνίσματα, παρά τα αρνητικά συναισθήματα που συχνά τα συνοδεύουν, φαίνεται ότι κάνουν θαύματα: όταν αναγκάζεται κανείς να ανασύρει μια πληροφορία από τη μνήμη του, αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο αποθηκεύεται και κάνει την πρόσβαση σε αυτήν πιο εύκολη στο μέλλον.

tovima.gr

Comments 0 σχόλια »

history_matters.jpgΤου Απόστολου Λακασά

Βαθιά άγνοια της ιστορίας των γειτονικών λαών έχουν οι Ελληνες φοιτητές. Μόλις το 2% δηλώνει ότι τη γνωρίζει πολύ καλά. Την ίδια στιγμή, οι εννέα στους δέκα «φωτογραφίζουν» ως κύριο υπεύθυνο της άγνοιάς τους τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται το μάθημα της Ιστορίας στο σχολείο. Δηλαδή, καταδικάζουν την παπαγαλία.

Ειδικότερα, ο ένας στους δύο Ελληνες φοιτητές (52,1%) απάντησε σε έρευνα -έγινε από τον αναπληρωτή καθηγητή του ΑΠΘ κ. Δημήτρη Μαυροσκούφη και τον διδάσκοντα του Παν. Mακεδονίας κ. Δημήτρη Κυρίτση- ότι ξέρει λίγο την ιστορία των γειτονικών λαών. Και θα πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο το υψηλό ποσοστό όσων δήλωσαν «λίγη γνώση», αλλά και το γεγονός ότι στην έρευνα συμμετείχαν φοιτητές του τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με κλίση στις θεωρητικές επιστήμες όπως η Ιστορία. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η άγνοια των Ελλήνων φοιτητών για την ιστορία λαών από άλλες ηπείρους, για την οποία το 84,4% δήλωσε μεγάλη ή πλήρη άγνοια.

Ξένοι φοιτητές

Αντίθετα, περισσότερες συγκριτικά με τους Ελληνες είναι οι γνώσεις ξένων φοιτητών του Σχολείου Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ, οι οποίοι συμμετείχαν σε αντίστοιχη έρευνα των δύο πανεπιστημιακών. Συγκεκριμένα, το 32,2% των αλλοδαπών φοιτητών δήλωσε ότι γνωρίζει πολύ ή και πάρα πολύ την ιστορία των λαών που γειτνιάζουν με τις χώρες τους. Το 42,4% των αλλοδαπών φοιτητών δήλωσε ότι έχει μέτρια γνώση και το 25,4% ότι την γνωρίζει λίγο ή και καθόλου. Ως προς την ιστορία λαών από άλλες ηπείρους, το 33,9% δήλωσε μεγάλη ή πλήρη άγνοια. Το 29,1% των αλλοδαπών φοιτητών που συμμετείχαν στην έρευνα κατάγεται από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το 18,2% από χώρες της Δυτικής Ευρώπης, το 9,1% από τα Βαλκάνια, το 21,8% από την Ασία, και περίπου το 11% από τη Λατινική Αμερική και το ίδιο από την Αφρική.

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο εκπαιδευτικό περιοδικό «Σύγχρονη Εκπαίδευση», καταδεικνύει εύλογα ότι το έλλειμμα ιστορικών γνώσεων των Ελλήνων φοιτητών έχει ως κύρια αιτία το περιεχόμενο και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο.

Δυσαρέσκεια

Μόλις το 5,4% των φοιτητών δήλωσε πολύ ικανοποιημένο από τον τρόπο διδασκαλίας, ενώ οι υπόλοιποι μοιράστηκαν ανάμεσα στο «μέτρια» (38,7%), «λίγο» (44,1%) και «καθόλου» (11,8%). Λιγότερο δυσαρεστημένοι είναι οι φοιτητές από το περιεχόμενο των μαθημάτων, καθώς το 16,2% δήλωσε πολύ ή πάρα πολύ ικανοποιημένο, ενώ η πλειονότητα (63,4%) μέτρια ικανοποιημένοι. Βρέθηκαν επίσης 20,5% που δήλωσαν λίγο ή καθόλου ικανοποιημένοι. Αντίθετα, το 59% των ξένων φοιτητών δήλωσε πολύ ή πάρα πολύ ικανοποιημένο από το περιεχόμενο των μαθημάτων και το 48,3% αντιστοίχως από τον τρόπο διδασκαλίας.

Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε πως η αποστήθιση είναι η βασική μέθοδος εκμάθησης της Ιστορίας, είναι δικαιολογημένες οι απαντήσεις των φοιτητών. Το ζήτημα είναι γιατί δεν έχουν δρομολογηθεί λύσεις, αφού όλοι εδώ και χρόνια… ξορκίζουν την αποστήθιση.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

el130710p019-thumb-medium.jpgΦιλίες, φλερτ, γνωριμίες, αλλά και κανονικά ερωτικά «στραβοπατήματα» ενθαρρύνει η περιήγηση στις γειτονιές του Διαδικτύου. Ενας στους δέκα χρήστες σελίδων κοινωνικής δικτύωσης (του Facebook, των διαφόρων chat rooms και των σελίδων dating) έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που έχει γνωρίσει ον-λάιν, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά απιστιών με τη… σφραγίδα του Διαδικτύου σημειώνονται στις ηλικίες άνω των 40 ετών.

Αυτό, τουλάχιστον, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα της έρευνας του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας σε συνεργασία με την Κάπα Research, αντικείμενο της οποίας αποτέλεσε η επίδραση που έχει το Ιντερνετ και, ιδιαιτέρως, το Facebook -που αυξάνει διαρκώς τον αριθμό των χρηστών του- στις σχέσεις και τη σεξουαλική ζωή των Ελλήνων. Η συγκεκριμένη έρευνα, που διεξήχθη πανελλαδικά σε δείγμα 1.014 ατόμων, 18-54 ετών, το διάστημα 21-25 Ιουνίου 2010, επιχειρεί να συσχετίσει τη χρήση του Ιντερνετ με τα σεξουαλικά προβλήματα, τα προβλήματα σχέσεων και την απιστία.

Ιντερνετικό… κόρτε

Ενας στους δύο ερωτηθέντες μπαίνει καθημερινά και τουλάχιστον για μία ώρα στο Ιντερνετ, με τους πιο νέους (17-30 ετών) να είναι οι πιο συχνοί επισκέπτες (62%). Το 96,8% διατηρεί λογαριασμό στο Facebook, ενώ ένα 27,9% «μπαίνει» σε chat rooms και σελίδες dating. Οι γυναίκες, μάλιστα, χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο αυτές τις σελίδες – οι άνω των 40 ετών έχουν υψηλότατα ποσοστά καθημερινής χρήσης.

Η μεγάλη πλειονότητα των χρηστών (7 στους 10) βλέπουν το Ιντερνετ ως μέσον επικοινωνίας με φίλους – με το 91% να αναζητεί φιλικές σχέσεις, την ώρα που ένα «φτωχό» 10% ψάχνει αποκλειστικά για ερωτική γνωριμία. Βέβαια, περίπου οι μισοί ομολογούν πως φλερτάρουν μέσω Ιντερνετ, με τους άνδρες να κρατούν τη μερίδα του λέοντος (56%, έναντι 35% των γυναικών). Παρ’ όλα αυτά, 1 στους 2 δεν θα προχωρούσε σε συνάντηση με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ.

Τα πράγματα αλλάζουν, όμως, όταν η κουβέντα έρχεται στο… σεξουαλικό: το 45,7% δηλώνει πως θα έκανε σεξ με κάποιον που γνώρισε μέσω Διαδικτύου, με τους άνδρες να υπερθεματίζουν, σε ποσοστό 65,8% – οι γυναίκες απαντούν «ναι» σε ποσοστό 45,7%. Οι ερωτηθέντες μεταξύ 30-40 ετών έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό (48%) διάθεσης σεξουαλικής εμπλοκής με άτομο που γνωρίζουν ον-λάιν, όπως και οι διαζευγμένοι (54,5%).

Διαδικτυακά «στραβοπατήματα»

Οταν το Διαδίκτυο άρχισε να κάνει τα πρώτα «σουξέ» στην ψηφιακή επικοινωνία, κάποιοι έσπευσαν να εκφράσουν τις αμφιβολίες τους απέναντι στις δυνατότητες του νέου μέσου. Και, ίσως, να έχουν κάποιο δίκιο… Οι απιστίες, οι καβγάδες και οι ερωτικές περιπέτειες «σερφάρουν» καθημερινά στο Διαδίκτυο, αφού σε ποσοστό 22% οι ερωτηθέντες απαντούν πως η ενασχόληση με το Facebook, αλλά και με σελίδες dating, έχει δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση με τον σύντροφό τους. Σχεδόν το 10% έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ, ενώ οι 2 στους 3 είναι άνδρες. Οι ηλικίες 40 και άνω έχουν το υψηλότερο ποσοστό απιστίας (12,1%), ενώ οι πιο πιστοί φαίνεται να είναι οι άγαμοι που συμβιώνουν (5,2%).

Σε ό,τι αφορά την «καυτή πατάτα» του Διαδικτύου, το cybersex: το 21,1% έχει κάνει, με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι άνδρες (25,7%). «Ο σημερινός τρόπος ζωής φαίνεται να τροφοδοτεί τη διαδικτυακή επικοινωνία. Αν και ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας εμπεριέχει αρκετά θετικά στοιχεία, μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ανθρώπων μοναχικών και απομονωμένων», αναφέρει ο πρόεδρος του ινστιτούτου, Θάνος Ασκητής.

«Η συστηματική χρήση του Διαδικτύου κρύβει δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς πολλοί αναζητούν μια προστατευμένη επικοινωνία, παίζοντας ρόλους. Η χρήση αυτή διαμορφώνει συχνά έναν εθιστικό τρόπο σεξουαλικής επικοινωνίας, όπως είναι το cybersex.

Μάλιστα, προβλέπεται ότι η επισκεψιμότητα στο Facebook, στα chat rooms και στις σελίδες dating θα παρουσιάσει αύξηση στο προσεχές μέλλον, λόγω της οικονομικής και κοινωνικής συμπίεσης, προβάλλοντας την ανάγκη να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ μας».

ΕΝΕΤ

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων