Αρχείο για Ιούνιος, 2014Ιούν
20
2014
Ομιλία στο Συμπόσιο Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών «teAch» Κολέγιο Ανατόλια, 20/5/ 2014Αναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, Διαδίκτυο, εκπαίδευση, εκπαιδευτική εφαρμογή, εκπαιδευτικοί, επιμόρφωση, παιδαγωγικά, με ετικέτες: Ανατόλια, ιστολόγια, Συμπόσιο «teAch»Ιούν
20
2014
Εξαρτάται από τις προθέσεις μαςΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, Λογοτεχνία, με ετικέτες: ΜπουκάιΘυμάμαι μια ιστορία, ίσως από τις πιο παλιές ιστορίες που έχω διηγηθεί, που είναι η ιστορία ενός παππού και των εγγονιών του. Ο παππούς ήταν πολύ σοφός άνθρωπος που είχε πολλές απαντήσεις και τα παιδιά ήταν πολύ χαρούμενα με αυτό. Τους άρεσε πολύ που ο παππούς μπορούσε να απαντήσει σε οτιδήποτε τον ρωτούσαν. Μπορεί από τη μια μεριά να τους άρεσε ότι ο παππούς ποτέ δεν έπεφτε έξω, αλλά πάντα έψαχναν μια δύσκολη ερώτηση για να δουν τι θα γίνει, μήπως έδινε λάθος απάντηση. Μια μέρα ένας εγγονός βρέθηκε μαζί με τα ξαδέρφια του και είπε ότι θα στήσει μια παγίδα στον παππού και θα κάνει λάθος. Έχω ένα μικρό πουλάκι κλεισμένο στις χούφτες μου, θα ρωτήσω τον παππού και θα τον ρωτήσω, παππού το πουλί είναι ζωντανό ή νεκρό; Αν μου πει ότι είναι νεκρό, θα ανοίξω τα χέρια μου και το πουλάκι θα πετάξει, αν μου πει ότι είναι ζωντανό θα σφίξω λίγο περισσότερο τα χέρια μου, θα το πνίξω και θα του δείξω ότι είναι πεθαμένο. Ποτέ δεν θα μπορέσει να πέσει μέσα. Όλοι του είπαν ότι είναι πολύ έξυπνη η παγίδα. Πήγε λοιπόν στον παππού και το παιδί του λέει παππού έχω ένα αίνιγμα για σένα. Έχω ένα πουλάκι μέσα στις χούφτες μου, είναι ζωντανό ή πεθαμένο. Και ο παππούς τον κοίταξε και του αποκρίθηκε, όπως πολλά πράγματα στη ζωή, αυτό εξαρτάται από τις προθέσεις σου.Το ίντερνετ είναι ένα πουλί στα χέρια μας. Αυτό που θα συμβεί με το ίντερνετ εξαρτάται από τις προθέσεις μας.Χόρχε Μπουκάι Ιούν
20
2014
O Jorge Bucay στο Μπενάκη – Ο γάτος της ΦλορέσταΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Λογοτεχνία, φιλοσοφία, με ετικέτες: Jorge Bucay, ΜπενάκηΓεννήθηκα στη Φλορέστα πριν από 64 χρόνια. Την εποχή εκείνη η Φλορέστα ήταν μια γειτονιά. Δίπλα στο σπίτι μου ήταν μια μεγάλη αλάνα. Οι γείτονες πετούσαν εκεί τα σκουπίδια τους. Μαζεύονταν έντομα. Τα έντομα έφερναν ποντίκια και τα ποντίκια έφερναν γάτες. Τα έντομα έτρωγαν τα σκουπίδια. Τα ποντίκια έτρωγαν τα έντομα και οι γάτες έτρωγαν τα ποντίκια. Ένα οικοσύστημα. Ένα βράδυ, οι γάτες άρχισαν να νιαουρίζουν ασταμάτητα. Η γειτονιά δεν μπορούσε να κοιμηθεί! Πετούσαμε παντόφλες, καρεκλάκια, τραπεζάκια… αλλά τίποτα. Ένας γείτονας αποφάσισε να δει από κοντά τι συμβαίνει. «Ένας Σιαμέζος μετακόμισε στην γειτονιά μας!» Δηλαδή; «Ένας πανέμορφος Σιαμέζος αναστάτωσε τις γάτες της αλάνας. Τα νιαουρίσματα που ακούμε το βράδυ, δεν είναι παρά τα όργια του Σιαμέζου!». Κάποιοι γέλασαν. Άλλοι είπαν πως πρέπει να τον διώξουμε και άλλοι απάντησαν πως και να τον διώξουμε θα επιστρέψει. Έτσι, κάποιοι πρότειναν να τον σκοτώσουμε. Τότε ο κτηνίατρος είπε ότι δεν χρειάζεται να τον σκοτώσουμε, μπορούμε απλά να τον ευνουχίσουμε! Οι άντρες είπαν ένα μεγάλο «Ωχ!» και οι γυναίκες φώναξαν «Και οι γάτες;». Τελικά τα ξημερώματα ο γιατρός εντόπισε τον εξουθενωμένο από τα όργια γάτο, τον πήρε στο ιατρείο του, και με μία επέμβαση που διήρκεσε μόλις 7 λεπτά τον ευνούχισε. Το πρόβλημα είχε λυθεί. Ο γάτος δεν είχε όργανα, άρα δεν είχε ορμόνες, άρα δεν είχε λίμπιντο, άρα δεν είχε επιθυμία για σεξ. Η γειτονιά ηρέμησε. Ξαναγίναμε όλοι φίλοι, κοιμηθήκαμε ξανά. Όλα αυτά για 4 ημέρες. Μετά, οι γάτες άρχισαν πάλι να νιαουρίζουν. Τα βάλανε όλοι με τον γιατρό! «Αποκλείεται», είπε εκείνος. «Η επέμβαση πέτυχε. Έχω την απόδειξη σε ένα μπουκαλάκι στο ιατρείο μου. Πρέπει να πάω να δω τι έχει συμβεί».Ο γιατρός επέστρεψε όλο χαρά. «Μα και φυσικά η επέμβαση πέτυχε! Απλά τώρα που ο γάτος δεν έχει σεξουαλική ζωή, άρχισε να δίνει διαλέξεις!»Ιούν
20
2014
O Jorge Bucay στο ΜπενάκηΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Λογοτεχνία, φιλοσοφία, με ετικέτες: Jorge Bucay, ΜπενάκηΙστορίες «για να σκεφτείς»:Ιστορία 1: Ο φόβος της κρίσηςΟ γιατρός του χωριού έπρεπε να φύγει. Μια έγκυος γυναίκα που ζούσε έξω από το χωριό τον είχε ανάγκη. Όπως έφευγε όμως, συνάντησε την πανούκλα. Ανήσυχος ο γιατρός τη ρώτησε: «Θα μας κάνεις μεγάλο κακό; Πόσες ζωές σκοπεύεις να πάρεις αυτή τη φορά;» και η πανούκλα απάντησε: «Όχι πολλές. Μόλις 700». Για μια στιγμή ο γιατρός σκέφτηκε να επιστρέψει στο χωριό αλλά αποφάσισε τελικά να πάει στην ετοιμόγεννη. Όταν ο γιατρός επέστρεψε στο χωριό, έγινε έξαλλος με την πανούκλα: «Μου είπες ψέματα. Είπες πως θα πάρεις 700 ζωές και πήρες 1400!». «Κάνεις λάθος», απάντησε η πανούκλα. «Εγώ πήρα 700. Τις άλλες 700 τις πήρε ο φόβος για μένα».Στην Κίνα, η λέξη κρίση γράφεται με δύο ιδεογράμματα. Αν τα απομονώσουμε, το ένα από μόνο του σημαίνει «κίνδυνος» και το άλλο από μόνο του σημαίνει «ευκαιρία», μαζί όμως, σχηματίζουν την λέξη «κρίση». Είναι στο χέρι μας, λοιπόν, λέει ο ψυχοθεραπευτής, αν θα κάνουμε την κρίση «κίνδυνο» ή «ευκαιρία»…Ιούν
04
2014
Soundscapes – LandscapesΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, πολιτιστικά, χάρτες, με ετικέτες: Manolis Manousakis, Medea Electronique, Soundscapes LandscapesΉταν μία βόλτα διαφορετική από τις άλλες. Μία ομάδα ανθρώπων κραδαίνοντας τα smartphones και τα tablets περιδιαβαίναμε το Νέο Κόσμο και βιώναμε μία διαφορετική εμπειρία. Η ομάδα medea electronique δημιούργησαν μία εφαρμογή όπου συναντώνται οι τέχνες σε ένα πειραματικό οπτικοακουστικό δρώμενο.Στην περίπτωσή μας ο Νέος Κόσμος με τις προσφυγικές μνήμες, τη σκιά και τον πόνο από ένα μπλόκο της γερμανικής Κατοχής, τους μετανάστες που στοιβάζονται στα διαμερίσματα και μας κοιτούσαν με περιέργεια δημιούργησαν ένα παλίμψηστο ήχων, εικόνας και κειμένων. Νιώθεις μία δόνηση στο κινητό και ξεκινά ένα πειραγμένο βίντεο που σε μεταφέρει στο τζαμί μέσα στο γκαράζ. Μαρτυρίες κατοίκων,φωνές παιδιών, κελαηδίσματα πουλιών, ήχοι δρόμου, γέλια, το κάλεσμα στην προσευχή. Ενας κόσμος, κόσμοι πολλοί, σε επικάλυψη και διατομή, μέσα στον Νέο Κόσμο.Το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου “Υμνώ το σώμα” με επανέφερε στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης δουλείας καθώς περπατούσαμε στον παράλληλο της Συγγρού.Ευχαριστούμε τον Μανώλη Μανουσάκη για τη βόλτα που μας χάρισε. Σίγουρα είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε αυτήν την εποχή, όπου οι καλλιτέχνες πειραματίζονται με τα υπερμέσα και μας χαρίζουν πολυτροπικές εμπειρίες.Μπορείτε να κατεβάσετε την εφαρμογή:από το the play storehttps://play.google.com/store/apps/details?id=com.calvium.soundlandή το ituneshttps://itunes.apple.com/gr/app/soundscapeslandscapes-player/id808749235?mt=8Ενεργοποιείται κοντά στο χώρο της ΣτέγηςΙούν
01
2014
Το «Όταν τα Ψάρια Βγήκαν στη Στεριά» του Κακογιάννη… εμπνέειΑναρτήθηκε από terracomputerata στο κινηματογράφος, τέχνη, με ετικέτες: εικαστικά, ΚακογιάννηςΗ ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά», γυρισμένη το 1966, προσεγγίζει με ιδιαίτερο τρόπο ένα τραγικό επεισόδιο: Τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς δύο αμερικανικά αεροπλάνα συγκρούστηκαν πάνω από τη θαλάσσια περιοχή του ισπανικού χωριού Παλομάρες. Από τις τέσσερις ατομικές βόμβες που μετέφερε το ένα από τα δύο, οι τρεις έπεσαν στο έδαφος και η μία στη θάλασσα, η οποία αποτελούσε ανοικτή απειλή ολέθρου και αιτία μόλυνσης για τις γύρω περιοχές και το οικοσύστημα της Μεσογείου. Ο Κακογιάννης ευαίσθητος δέκτης των προβλημάτων του καιρού του, της πυρηνικής απειλής και της οικολογικής καταστροφής, έκανε αμέσως το ατύχημα ταινία. Τώρα από αυτό το φιλμ εμπνέονται 30 μεταπτυχιακοί και προπτυχιακοί φοιτητές από Ανώτατες Σχολές Καλών Τεχνών. Μαζί τους η μουσικός Ευγενία Αθανασοπούλου επιχειρεί έναν διάλογο με νότες τόσο με την ταινία όσο και με τα έργα των νέων δημιουργών. Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στους χώρους του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με αφορμή τα 60 χρόνια από την έναρξη της σκηνοθετικής καριέρας του στην Ελλάδα με το «Κυριακάτικο ξύπνημα», το 1954.
Η τριακονταμελής ομάδα των νέων δημιουργών για να προσεγγίσει το έργο “Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά”, ένα από τα λιγότερο γνωστά και συγχρόνως από τα πιο πολιτικά έργα του σκηνοθέτη, χρησιμοποίησε ως ερευνητική αφετηρία την πλαστικότητα, την εικαστική γραφή, τις αναφορές στο ρεαλισμό και το βαθύ προβληματισμό του Κακογιάννη πάνω στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της εποχής του. |