α, αν μιλάμε για το ελληνικό σχολείο, η απάντηση είναι καταφατική. Αν τυχόν το παιδί σας έχει καλλιτεχνικές τάσεις, τότε ατύχησε, το σύστημα μπορεί και να το πετάξει εκτός. Ας δούμε όμως τι λέει σχετικά ο Ken Robinson, καθηγητής και συγγραφέας του βιβλίου ?Οι τέχνες στα σχολεία?.
Το video του post είναι η εικοσάλεπτη ομιλία του στο TED (Technology, Entertainment, Design), ένα ετήσιο συνέδριο στο οποίο συναντιούνται -ήδη από το 1984- διακεκριμένοι επιστήμονες, δημιουργοί και καλλιτέχνες και μιλούν για αυτά τα θέματα.
Αν χρειάζεστε τη μετάφραση, ο κ. Χατζητέγας στο ιστολόγιό του σας έχει φροντίσει.
www.ted.com Ιδέες που αξίζει να διαδίδονται
Άρθρα (RSS)
γιατί το λες αυτό για το ελληνικό σχολείο? κάθε χρόνο-στην τούρλα του σαββάτου- δεν διοργανώνει τους καλλιτεχνικούς αγώνες, γίνονται τα σχολεία μπάχαλο και κέρδος κανένα? Δεν έχω τίποτε με τους καλλιτεχνικούς αγώνες. Θερμός υποστηριχτής δηλώνω. Αλλά μετά τι? Ποιός ο σκοπός και ποιός ο στόχος? Νομίζω οτι η εκπαίδευση και η παιδεία των βλασταριών μας εχει ανατεθεί πλήρως στους …γονείς τους.
Η ομιλία του Ken Robinson μας αγγίζει γιατί σε αυτήν αναγνωρίζουμε όλα τα στοιχεία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Σε μια πιο πρόσφατη ομιλία του στο Royal Society for the encouragement of Arts, Manufactures and Commerce (RSA) (http://www.thersa.org/events/vision/vision-videos/sir-ken-robinson) κάνει λόγο για μια παγκόσμια κρίση ανθρώπινου δυναμικού, ανάλογη με την περιβαλλοντική κρίση. Το πρόβλημα: λειτουργούμε ακόμα βάσει ενός εκπαιδευτικού συστήματος σχεδιασμένο με βάση τις αξίες, τις ανάγκες και τις στοχεύσεις του 18ου αιώνα (αξιοθαύμαστες για την εποχή τους, ανεπαρκείς όμως πλέον, μια που, ανάμεσα στα άλλα, έχουμε και νέους ορισμούς της νοημοσύνης και της ικανότητας). Μια μόνο φράση από την ομιλία: people do the best, when they do the thing they love.
Αγαπητή Ευαγγελία, συμφωνώ μαζί σου, φαίνεται να συμφωνεί και ο καθηγητής Μπαμπινιώτης: “Δεν πρέπει σε όλα τα σχολεία να υπάρχει μια κοινή ώρα κατά την οποία όλοι οι μαθητές θα επιλέγουν μια ενασχόληση μ’ έναν πολιτιστικό κύκλο (μουσική, εικαστικά, ρητορική, κινηματογράφο, θέατρο, δημιουργική γραφή κ.ά.); Πού και πώς θα δημιουργηθούν οι αυριανοί θεατές τού θεάτρου, τού κινηματογράφου, των εκθέσεων; Πού θα δημιουργηθούν οι αυριανοί ακροατές; Οι αυριανοί αναγνώστες;” Αυτό σίγουρα λείπει από το σχολείο κι έχει μπει στο περιθώριο του σχολείου με τις “δραστηριότητες”. Υπάρχουν όμως σχολεία – του δικού μου συμπεριλαμβανομένου- που οι μαθητές αδυνατούν να παραμείνουν εκτός σχολικού ωραρίου.
Αγαπητή epimorfoumeni (ελπίζω να μη σου αλλάζω το φύλο) σε ευχαριστώ για την προσθήκη.
[…] http://blogs.sch.gr/tgiakoum/archives/617 […]