Άρθρα με ετικέτα “blogs”

Επισκόπηση ιστολογίων εκπαιδευτικών

Comments 0 σχόλια »

 perivalontiki.jpgΣτα Νέα παρουσιάζεται το ιστολόγιο που συντηρεί η φιλόλογος του 3ου Γυμνασίου Τούμπας, στη Θεσσαλονίκη, κ. Κατερίνα Προκοπίου. (http://3gymnasio-toumpas-thessalonikis. blogspot. com) «Στην αρχή πρόθεσή μου ήταν να επικοινωνώ με άλλα σχολεία και να ανταλλάσσω με συναδέλφους μου κείμενα για το μάθημα της Γλώσσας. Ωστόσο το εγχείρημα αυτό δεν ευδοκίμησε. Σε δεύτερο πλάνο, επικέντρωσα το ενδιαφέρον μου στην επικοινωνία μου πια με τα παιδιά. Θέλω να τα βοηθώ στις ασκήσεις τους- έχουν τη χαρά και να δημοσιεύουν στο site μου τα κείμενά τους.», λέει στα «ΝΕΑ». «Το blog αυτό είναι το μεράκι μου! Τρώω πάρα πολύ χρόνο για να το ενημερώνω, μπορεί και να ξεχαστώ και μες στη νύχτα, για να ασχοληθώ. Μέσα εκεί μπορεί κανείς να βρει τα μαθήματά μου, Ιστορία και Νεοελληνική Λογοτεχνία, καθώς και τα εποπτικά μέσα διδασκαλίας μου, π.χ. ακόμα και μικρά βίντεο που σχετίζονται με ποιήματα. Πλέον έχουμε αναγνώστες κι από την Κύπρο, μαθητές με τους οποίους οι δικοί μας συνομιλούν. Έχει γίνει και χώρος συνάντησης των καθηγητών…».

Keep on blogging!

Comments 0 σχόλια »

blog2.jpgΠερί τους 300 μπλόγκερ έχουν διαπιστευτεί το τελευταίο διάστημα στο υπουργείο Παιδείας και ορισμένοι από αυτούς ήδη άρχισαν να λαμβάνουν την ίδια ενημέρωση με τους περίπου πενήντα συντάκτες των παραδοσιακών ΜΜΕ.

Η ανταπόκριση των ιστολόγων στη σχετική πρόσκληση του υπουργείου, που έγινε την περασμένη εβδομάδα, δεν είναι αμελητέα. Αυτό που μένει να αποδειχτεί είναι σε ποιο βαθμό η διαδικτυακή κοινωνία των πολιτών θα αξιοποιήσει την πρόσβαση στην επίσημη πληροφόρηση του υπουργείου, αλλά και πώς το υπουργείο θα ανταποκριθεί στις επιπλέον απαιτήσεις των ιστολόγων που θα αποφασίσουν να εμβαθύνουν σε ορισμένα θέματα, ζητώντας επιπλέον στοιχεία σε ρόλο ρεπόρτερ.

Το υπουργείο Παιδείας είναι το πρώτο που εισάγει το θεσμό των διαπιστευμένων μπλόγκερ στην Ελλάδα, ακολουθώντας αντίστοιχα παραδείγματα κρατών με αναπτυγμένη διαδικτυακή κουλτούρα. Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες αλλά ακόμη και σε άλλες όπως η Ινδία, ιστολόγοι διαπιστεύονται σε επίσημους φορείς αλλά και πηγές και τα μπλογκ τους απολαμβάνουν όλο και ευρύτερη αναγνώριση ως νομικά αποδεκτά μέσα ενημέρωσης.

Εγείρονται βέβαια και ζητήματα άλυτα μέχρι σήμερα, όπως η νομική κάλυψη που μπορεί να έχει ένας ιστολόγος σε σχέση με την αντίστοιχη του δημοσιογράφου, π.χ. όταν επικαλείται την ανωνυμία της δικής του πηγής.

ENET

Υπάρχουν όμως κι αρκετοί που γκρινιάζουν αυτές τις ημέρες, καθώς λόγω παρεξήγησης αρκετοί στέλνουν σε άλλη λίστα, την blogusers@sch.gr, τις αιτήσεις τους με αποτέλεσμα να τις λαμβάνουν όλοι σε αυτή τη λίστα – η οποία δεν προέρχεται από εγγραφή αλλά έχει δημιουργηθεί από το ΥΠΕΠΘ. Κυκλοφόρησαν σε αυτήν ιοί, ανέκδοτα κι αρκετές αντεγκλήσεις. Ισως ένας moderator να έλυνε αυτά τα ζητήματα…

Εντωμεταξύ τα προβλήματα αστάθειας του εξυπηρετητή των ιστολογίων του ΠΣΔ καθιστούν μάλλον δυσχερές το έργο των συνεπών bloggers…

 

Comments 0 σχόλια »

anonimity.jpgΓια τα blogs και τις άλλες μορφές ηλεκτρονικής επικοινωνίας «δεν συντρέχει δικαιολογητικόςλόγος προστασίας του απορρήτου» σε περιπτώσεις που αναρτούν υβριστικά, απειλητικά ή εκβιαστικά δημοσιεύματα, αναφέρει σε γνωμοδότησή του ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ι. Τέντες, απαντώντας σε ερώτημα της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) σχετικά με την άρση του απορρήτου της επικοινωνίας μέσω Ιnternet. Υστερα και από αυτή τη δεύτερη εισαγγελική γνωμοδότηση αίρονται οι περιορισμοί των ανακριτικών, εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών για τον εντοπισμό και τη σύλληψη εκείνων οι οποίοι μέσα από blogs και άλλα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, αλλά και κινητά τηλέφωνα, διακινούν υβριστικά, συκοφαντικά, απειλητικά ή εκβιαστικά μηνύματα και δημοσιεύματα. Υπενθυμίζεται ότι το ερώτημα της ΑΔΑΕ τέθηκε μετά τη γνωμοδότηση του τέως Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά, με την οποία τον περασμένο Ιούνιο είχε ταχθεί υπέρ της άρσης του απορρήτου της επικοινωνίας μέσω Ιnternet σε περίπτωση που διαπράττονται τα αδικήματα της εξύβρισης, της δυσφήμισης κ.ά.

Ταυτιζόμενος με τις απόψεις του προκατόχου του, ο κ. Τέντες τονίζει στη γνωμοδότησή του ότι οι περιπτώσεις στις οποίες οι ανακριτικές αρχές για την εντόπιση του δράστη υβριστικών, συκοφαντικών, απειλητικών ή εκβιαστικών τηλεφωνικών κλήσεων ή μηνυμάτων ζητούν από τους παρόχους υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών στοιχεία για την ταυτότητα του χρήστη, «εκφεύγουν του προστατευτικού πεδίου της διατάξεως του άρθρου 19 του Συντάγματος».

Ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός, επικαλούμενος την ευρωπαϊκή και την ελληνική νομοθεσία, σημειώνει ότι υβριστικά και λοιπά μηνύματα στα blogs και στο Ιnternet γενικότερα δεν προστατεύονται από το συνταγματικό απόρρητο. Ο κ. Τέντες υπογραμμίζει ότι οι ανακριτικές αρχές «μπορούν στο πλαίσιο του δικαιώματός τους να συγκεντρώνουντα αναγκαία αποδεικτικά στοιχεία για τη βεβαίωση του εγκλήματοςνα ζητούν στοιχεία,χωρίς την προηγούμενη τήρησητης διαδικασίας άρσεως του απορρήτου του Ν. 2225/1994,αφού,όπως ελέχθη, δεν πρόκειταιγια απόρρητο». Επίσης ο κ. Τέντες διευκρινίζει ότι για την υλοποίηση της άρσης του απορρήτου πρέπει να διενεργείται κυρία ανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση ή προανάκριση έπειτα από εισαγγελική παραγγελία.

Το Βήμα

Για τα blogs του ΠΣΔ δεν τίθεται ζήτημα μια που είναι με ονοματεπώνυμο. Ισως αυτός είναι και ο λόγος για τον ζορισμένο διάλογο που αναπτύσσεται εντός τους…

Comments 0 σχόλια »

Εορτάζουμε σήμερα!
3000.jpg

κι αν μας κρατήσει το σχοινί…

Comments 1 σχόλιο »

censorship.jpgΟ Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του στην Καθημερινή λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη:

…Η γνωμοδότηση Σανιδά όμως καθαυτή θα παραμείνει ως μνημείο σύγχυσης μιας κοινωνίας και των θεσμικών της εκφράσεων που προσπαθούν να βρουν δρόμο στα νέα δεδομένα της παγκόσμιας επικοινωνίας και των νέων θεσμών που αυτά τα δεδομένα έκαναν αναγκαίους. Στη γνωμοδότηση μπλέκονται όλα: η παιδεραστία και η εξύβριση, οι ανεξάρτητες αρχές και τα τηλέφωνα, η Δικαιοσύνη και οι πάροχοι.

Αυτό δημιούργησε τα συνήθη ανακλαστικά στον κυβερνοχώρο: «Η μοναδική ασφάλεια του κ. Σανιδά απέναντι στη δυναμική του Διαδικτύου είναι η ακινησία», έγραψε σε blog ο ψευδώνυμος «SykoFantiS_Bastoyni». «Γιατί το κάνει αυτό; Για να φέρει και πάλι στο προσκήνιο τη βλακεία, τη κοινοτοπία, τη μετριότητα των κλασικών ΜΜΕ και να θέσει υπό διωγμόν την ευφυΐα, και την καινοτομία».

Comments 0 σχόλια »

keep_on_blogging.jpgΗ Λίτσα Γιάνναρου στην Καθημερινή:

Στο τρίτο ποτό, ο ειρμός είχε χαθεί. Εκεί που μιλάγαμε για τις αναδουλειές στο αρχιτεκτονικό του γραφείο, ο Μιχάλης «πετάει» το εξής (αν και όχι τόσο άσχετο προφανώς): «Ρε συ, γιατί αυτοί οι μπλόγκερς δεν γράφουν κάθε μέρα; Βρήκα ένα μπλογκ τις προάλλες φοβερό, το διάβασα όλο μέχρι πίσω και τώρα ανυπομονώ για τα επόμενα. Αλλά ο άτιμος δεν γράφει τόσο συχνά. Γιατί; Ε;». Σε λίγα λεπτά βέβαια -επειδή για ακόμη μια φορά επιβεβαιώθηκε ότι η Ελλάδα είναι ένα μικρό χωριό, μιας και ο περί ου ο λόγος μπλόγκερ είναι γνωστός- έμαθε ότι ο λόγος που δεν γράφει τόσο συχνά είναι γιατί απλώς «πώς να στο πώ, …μπούχτισε». Με δύο παιδιά στα 35 του (γεγονός που βέβαια έχει γεννήσει σπαρταριστά post), εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης, με deadlines να τρέχουν ολούθε, υποχρεώσεις, κοκ, η αρχική του δίψα για ανώνυμο γράψιμο κόπασε. «Δεν είναι δα κι ότι το κάνει για βιοποριστικούς λόγους! Δείξε λίγο κατανόηση στον άνθρωπο!»

Πάντως, μια νέα γρίπη πράγματι θερίζει την παγκόσμια μπλογκόσφαιρα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Τechnorati, της μηχανής αναζήτησης για μπλογκς, από τα 133 εκατομμύρια μπλογκς που βρίσκονται στον «αέρα» σήμερα, μόλις τα 7,4 εκατομμύρια έχουν ανανεωθεί έστω και μία ακόμη λέξη τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οπως γράφει και σχετικό ρεπορτάζ των Νew York Times, «αυτό σημαίνει ότι το 95% των μπλογκς έχουν ουσιαστικά εγκαταλεiφθεί, αφημένα να πλέουν στον Ιστό, σαν δημόσια απομεινάρια ενός ονείρου -ή έστω μιας φιλοδοξίας- που έμεινε ανεκπλήρωτη».

Σημάδια του φαινομένου παρατηρούμε και στη μικρή μας χώρα και το ακόμα μικρότερο ελληνικό μπλογκοχωριό. Είναι πολλοί από την πρώτη εκείνη φουρνιά των ιστολόγων (τους οποίους λίγο πολύ όλοι διαβάζαμε) που έχουν εγκαταλείψει πια το χόμπι τους, γράφοντας πια από ποτέ έως σπάνια, με όλο και λιγότερη διάθεση και οίστρο. Ενας από αυτούς είναι και ο Γ., ο αγαπημένος μπλόγκερ του Μιχάλη. «Ναι, ψιλοβαρέθηκα», ομολογεί στην «Κ». «Πριν από τρία χρόνια περίπου, το blogging έγινε μόδα και στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκε γρήγορα μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που μπλόγκαραν κάθε δύο ή τρεις ημέρες και ορισμένοι και κάθε μέρα. Δεν μπορείς όμως να διατηρήσεις τους ίδιους ρυθμούς για τόσο καιρό. Καταρχήν στερεύεις και κατά δεύτερον χάνεις το ενδιαφέρον σου». Πολλοί σταδιακά αποθαρρύνθηκαν και από την χαμηλή δημοτικότητα της «δουλειάς» τους. «Το ενδιαφέρον των αναγνωστών σε κάνει στην αρχή να γράφεις συχνά και όσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον τόσο πιο συχνά γράφεις. Οσο τα σχόλια μειώνονται, νιώθεις σαν να σε βαριούνται».

Από την άλλη, όμως όσο περισσότερο δημοφιλές γίνεται ένας μπλόγκερ τόσο πιο πιθανό γίνεται να τον διαβάσουν άνθρωποι που δεν πρέπει. «Οταν ξεκινάς να μπλογκάρεις, δεν έχεις συναίσθηση του τι μπορεί να συμβεί με τη δημοσιοποίηση ιστοριών από τη ζωή σου, τη δουλειά σου κλπ. Κάποια στιγμή, για παράδειγμα, το έμαθε η αδερφή μου. Μάνι μάνι, έπρεπε να την αφαιρέσω από πρωταγωνίστρια κάποιων ιστοριών μου. Το ίδιο συνέβη όταν μαθεύτηκε και στη δουλειά. Αρχισα να αυτολογοκρίνομαι, να μαζεύομαι. Ε, αυτό αφαιρεί από τη μαγεία του blogging», εξηγεί ο Γ.

Στις διεθνείς αναλύσεις, προκύπτει και μια άλλη διάσταση, που συμπυκώνεται στο εξής: «έγινε κατανοητό ότι δεν μπορούν όλοι να βγάλουν χρήματα από το blogging». Δεν είναι κρυφό ότι για πολλούς μπλόγκερς («ναι, γιατί όχι; και για μένα» παραδέχεται ο Γ.) πέρασε κάποια στιγμή από το μυαλό ότι θα μπορούσαν ενδεχομένως να βιοποριστούν από τη νέα αυτή τους ασχολία ή, τουλάχιστον, αυτή να τους ανοίξει ένα νέο δρόμο στη ζωή τους. Ομως, οι περισσότεροι διαπίστωσαν με πίκρα σχετικά σύντομα ότι αυτά που γράφουν αφορούν ένα μικρό κοινό (στην καλή περίπτωση). Τα σχόλια λίγα έως ελάχιστα, η επισκεψιμότητα ισχνή. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με δηλώσεις στους Νew York Times του Richard Jalichandra, στελέχους του Technorati, ανά πάσα στιγμή υπάρχουν περί τα 7 εκατομμύρια ενεργών μπλογκς στο ίντερνετ, ωστόσο δεν ξεπερνούν τα 100.000 εκείνα που συγκεντρώνουν τις περισσότερες επισκέψεις.

Και από τα επιτυχημένα μπλογκς στην Ελλάδα, όμως, ελάχιστα ήταν τα success stories που προέκυψαν. Οι περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία της Ψιλικατζούς, που εξαιτίας της δημοφιλίας του μπλογκ της, έκλειψε το μαγαζάκι της, έπιασε δουλειά σε μεγάλη επιχείρηση και έβγαλε και βιβλίο -όπως και του Πιτσιρίκου που διατηρεί σήμερα δική του εκπομπή στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, στήλη στη Lifo, ενώ επίσης κυκλοφόρησε τις πρώτες ιστορίες του σε βιβλίο. Οι υπόλοιποι;

Είναι βέβαια και τα νέα μας «παιχνιδάκια». Το facebook και το twitter έχουν απορροφήσει μεγάλο μέρος της δημιουργικότητας όλων μας -άρα και των μπλόγκερς. Εκεί, τα σχόλιά τους, οι σκέψεις τους, βρίσκουν άμεση ανταπόκριση: είναι κάτι σαν πιο εύκολο, πιο γρήγορο και πιο ανέξοδο blogging.

Ηδη, είναι κάποιοι που μιλούν, αν όχι για θάνατο, σίγουρα για ένα «κραχ» στο χρηματιστήριο των ιστολογίων. Είναι και κάποιοι άλλοι που υποστηρίζουν ότι δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα διαψευστούν οι διάφοροι προφήτες του ίντερνετ, κρίνοντας ότι ήταν λογικό να «κάτσει» το φαινόμενο μετά την έκρηξη των περασμένων ετών. Είναι κι ο… Μιχάλης. «Καλά όλα αυτά, αλλά να του πεις να γράφει πιο συχνά σε παρακαλώ».

Comments 0 σχόλια »

hand_writing.jpg Αποκαλύπτουν αποκλειστικές ειδήσεις, σχολιάζουν την επικαιρότητα, επικρίνουν τους μεγάλους αυτού του κόσμου. Ορισμένοι τους αποκαλούν «πολίτες δημοσιογράφους». Αλλοι τους αποδίδουν τον λιγότερο κολακευτικό χαρακτηρισμό «δημοσιογράφοι με πιτζάμες». Κανείς
όμως δεν μπορεί να τους αγνοήσει. Οι μπλόγκερ και οι άλλοι συντάκτες του Διαδικτύου έχουν αποκτήσει μια θέση στον ήλιο του συστήματος της ενημέρωσης. Οι επιχειρήσεις γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να τους προσπεράσουν. «Είμαστε υποχρεωμένοι να τους λάβουμε υπόψη,κατ΄ αρχήν μόνο και μόνο για να αποφύγουμε μια αρνητική δημοσιότητα
στο Διαδίκτυο» υπογραμμίζει η Αν Σαπιρό-Νιέλ, πρόεδρος του Συνδέσμου Επαγγελματιών των Δημοσίων Σχέσεων. «Η δυσκολία έγκειται στο ότι οι κανόνες δεν είναι οι ίδιοι όπως με τους δημοσιογράφους.Για παράδειγμα,δεν εξασφαλίζουμε δικαίωμα επανόρθωσης σε περίπτωση που γίνει κάποιο λάθος». «Οι απόψεις είναι εξαιρετικά μοιρασμένες
και οι πρακτικές πολύ διαφορετικές»
παραδέχεται η Σοφί Κορνέ του πρακτορείου C΄est dit, c΄est ecrit. «Πρέπει να στέλνουμε προϊόντα,βιβλία,στους μπλόγκερ,να τους καλούμε σε δημοσιογραφικά ταξίδια,όταν ξέρουμε ότι θα πρέπει να τα πληρώσουμε όλα εμείς επειδή οι ίδιοι δεν αποζημιώνονται για τα έξοδά τους από τον εργοδότη τους;».Σε ορισμένους τομείς οι μπλόγκερ παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην επιρροή του κοινού. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα βίντεο γκέιμ, η πληροφορική και το high-tech, αλλά επίσης η διατροφή, η μαγειρική, η διακόσμηση, η μουσική, η ψυχαγωγία με την ευρεία έννοια. Οι επιχειρήσεις καταφεύγουν σε εξειδικευμένα πρακτορεία που παρακολουθούν τα μπλογκ. «Οι μπλόγκερ δυσχεραίνουν το έργο των δημοσίων σχέσεων με τον Τύπο» εξηγεί ο Λυντοβίκ Μπαζάρ, διευθυντής ενός τέτοιου πρακτορείου, του Ηuman to Ηuman. «Η πρακτική που ακολουθούν είναι θεμελιωδώς διαφορετική από αυτή των δημοσιογράφων. Δεν σέβονται τους τρεις θεμέλιους λίθους του δημοσιογραφικού επαγγέλματος,δηλαδή την αποστασιοποίηση,την αντικειμενικότητα και την επαλήθευση των πηγών.Βρίσκονται μέσα σε απόλυτη υποκειμενικότητα σε σχέση με το αντικείμενό τους.Βιώνουν τη δραστηριότητά τους σαν ένα πάθος.Αφηγούνται τον εαυτό τους. O ταν ένας μπλόγκερ φθάνει σε μια συνέντευξη Τύπου,το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να φωτογραφηθεί ή να ζητήσει να τον φωτογραφίσουν…».

Ακόμη και οι υψηλοί θεσμοί έχουν αναγκαστεί να συμβιβαστούν με αυτούς τους νέους σχολιαστές της δημόσιας ζωής. Στη συνάντηση του Μπαράκ Ομπάμα με τον Νικολά Σαρκοζί τον Ιούλιο του 2008, η γαλλική προεδρία είχε προσφέρει διαπίστευση σε περίπου δέκα μπλόγκερ. «Το βασικό κριτήριο παραμένει η επαγγελματική δημοσιογραφική ταυτότητα» διευκρινίζει ο Φρανκ Λουβριέ, υπεύθυνος επικοινωνίας του Μεγάρου των Ηλυσίων. «Είμαι όμως υπέρ τού να ανοίξουμε τις πόρτες μας στους μπλόγκερ με τη μεγαλύτερη επιρροή.Σε αυτούς που έχουν μια νομιμότητα στο επάγγελμά τους και τα μπλογκ τους έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα» . Η γαλλική προεδρία έχει οργανώσει μια μονάδα παρακολούθησης των μπλογκ. Το Γραφείο Τύπου του γάλλου πρωθυπουργού, ωστόσο, περιορίζεται στο κριτήριο της επαγγελματικής δημοσιογραφικής ταυτότητας. «Για λόγους ασφαλείας» διευκρινίζει η υπεύθυνη, Μιριάμ Λεβί. Η άλλη δημοσιογραφία
Από την πλευρά του το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα διαπίστευσε μπλόγκερ στο συνέδριό του στη Ρεμς πέρυσι τον Νοέμβριο. Το γεγονός ότι η επαγγελματική δημοσιογραφία και τα μπλογκ αποτελούν σε μεγάλο βαθμό συγκοινωνούντα δοχεία ανατρέπει τις συνήθειες. «Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που μπορεί να συγκριθεί με την εποχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας» λέει ο Μπενουά Ραφαέλ, αρχισυντάκτης του δικτυακού τόπου LaΡost. «Τα μπλογκ επιτρέπουν την ανάδειξη νέων ταλέντων τα οποία στη συνέχεια μπορεί να εξελιχθούν σε εξαιρετικούς δημοσιογράφους» .

Ο Ερίκ Μαρκί, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Χορήγησης Επαγγελματικής Δημοσιογραφικής Ταυτότητας, είναι λιγότερο επιεικής. «Το να λέει κανείς συνεχώς ότι ο καθένας μπορεί να γίνει δημοσιογράφος υποτιμά αυτό το επάγγελμα και αποκρύπτει το γεγονός ότι η καλή ενημέρωση έχει κόστος.Στο κάτω κάτω δεν μιλάει κανείς για “πολίτες χειρουργούς”.O όρος “πολίτης” δεν χρησιμεύει παρά στο να κρύψει μια υποτίμηση της ενημέρωσης και μια αποσταθεροποίηση του επαγγέλματος.Εχουμε ήδη κατεβεί πολύ χαμηλά στα κριτήρια χορήγησης της δημοσιογραφικής ταυτότητας».

Συμπληρωματικός ρόλος
Ωστόσο οι περισσότεροι μπλόγκερ δεν θεωρούν εαυτούς δημοσιογράφους. Συχνά μάλιστα υιοθετούν- ρητά ή μη- κριτική στάση απέναντι στον Τύπο. «Ο ψηφιακός δημόσιος χώρος επιτελεί συμπληρωματικό ρόλο, είναι λοιπόν αρκετά λογικό να λειτουργεί αντιδραστικά ή διορθωτικά» εξηγεί ο Νικολά Βανμπρεμέερς ή Versac, συγγραφέας ενός πολιτικού μπλογκ από το 2003 ως το 2008. «Εγώ ο ίδιος δεν έχω επαγγελματική σχέση με την ενημέρωση.Εχω τη δική μου ιεράρχηση».

Αν περιοριστούμε στα στατιστικά στοιχεία, οι αριθμοί είναι με το μέρος των μπλογκ. Σύμφωνα με την Επιτροπή Χορήγησης Δημοσιογραφικών Ταυτοτήτων, στη Γαλλία έχουν χορηγηθεί 37.000 δημοσιογραφικές ταυτότητες, ενώ σύμφωνα με το Wikio τα μπλογκ ανέρχονται σε 60.000-70.000.

Το Βήμα – Le Monde

Comments 0 σχόλια »

blogs600.jpgΗ κινητοποίηση χιλιάδων χρηστών του Διαδικτύου ανάγκασε τελικά τις κινεζικές αρχές να παραδεχτούν ότι ο θάνατος ενός 24χρονου κρατουμένου στις φυλακές της επαρχίας Γιουνάν δεν προήλθε από «ατύχημα», αλλά ήταν αποτέλεσμα του άγριου ξυλοδαρμού του από τους συγκρατουμένους του.

Ολα ξεκίνησαν στις 12 Φεβρουαρίου, όταν η αστυνομία ανακοίνωσε ότι ο Λι Κιαομίνγκ, ο οποίος είχε προφυλακιστεί κατηγορούμενος για την κοπή δέντρων χωρίς να διαθέτει σχετική άδεια, υπέκυψε στα τραύματά του έπειτα από τέσσερις ημέρες νοσηλείας στο νοσοκομείο της Κουνμίνγκ. Η λιτή ανακοίνωση ανέφερε ότι ο νεαρός είχε τραυματιστεί έπειτα από συμπλοκή «για ασήμαντη αφορμή».

Η απίθανη αυτή δικαιολογία δενέπεισε τους χιλιάδες μπλόγκερ που ξεκίνησαν εκστρατεία ενημέρωσης προκειμένου να αποκαλυφθούν τα πραγματικά γεγονότα. Για να αποφύγουν περαιτέρω όξυνση της κατάστασης, οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να συγκροτηθεί μια επιτροπή από αντιπροσώπους οργανώσεων και από μέλη της κοινότητας του Διαδικτύου. Ωστόσο το «πόρισμα» της επιτροπής είχε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Η «ανεξάρτητη επιτροπή» θεωρήθηκε μια καλά στημένη παγίδα από τις υπηρεσίες πληροφόρησης της Κίνας προκειμένου να καλυφθεί η υπόθεση. Οι υποψίες αποδείχτηκαν τελικώς βάσιμες αφού, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, οι δύο επικεφαλής της επιτροπής εργάζονταν για λογαριασμό μέσων ενημέρωσης προσκείμενων στην κυβέρνηση.

Πηγή: Το Βήμα

Comments 0 σχόλια »

athens_bg_logo_cs2.jpg Έξι bloggers με συγγραφικό ταλέντο ανακάλυψαν οι εκδόσεις Περίπλους μέσα από το internet. Και τους ανέθεσαν να γράψουν ο καθένας μια ιστορία για την Αθήνα. Τις έξι αυτές διασκεδαστικές ιστορίες εξέδωσαν σε ισάριθμα βιβλία. Το εγχείρημα στηρίχτηκε από χορηγό κι έτσι τα βιβλία δεν πωλούνται αλλά χαρίζονται!

Έξι παρουσιάσεις των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων και των βιβλίων τους  οργανώθηκαν σε έξι caf? ?στέκια της νεολαίας. Εκεί οι συγγραφείς και οι συντελεστές που υλοποίησαν την πρωτοποριακή, όσο και ουσιαστική αυτή ιδέα, σας περιμένουν για να σας προσφέρουν τα βιβλία.

http://www.citystories.gr/citystories2.html

Comments 0 σχόλια »

alexi.jpgΟ Αλέξης Σταμάτης μετά από μία περιήγηση στην ελληνική μπλογκόσφαιρα και υποπίπτοντας σε ένα ορθογραφικό lapsus γράφει στο μπλογκ του: “Περιδιαβαίνοντας εσχάτως κάποια μπλογκ, όχι αναγκαστικά καλλιτεχνικού χαρακτήρα, μου έκανε εντύπωση το πόσο καλογραμμένα κείμενα συναντάς. Ο υπολογιστής δεν μας συνέδεσε μόνο μεταξύ μας, μας προπόνησε και στο γράψιμο, μας βελτίωσε αφηγηματικά και στιλιστικά. Ψάχνοντας, βρίσκει κανείς παραγράφους διαμάντια, φράσεις κοσμήματα, αλλά και σκέψεις εξαιρετικές. Ένα το κρατούμενο.

Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση είναι το πόση μελαγχολία αναδύεται μέσα από πολλά από αυτά τα ενδιαφέροντα κείμενα. Μια μελαγχολία όμως ειδικού τύπου, σαν η ανθρωπινή φύση που τα κατέστρωσε να έχει απόλυτη επίγνωση του τι συναίσθημα επιτρέπει να διαρρεύσει. Ωστόσο πίσω από την ενδιαφέρουσα συλλογιστική, τις λυρικές εξάρσεις και το γλυκόπικρο ύφος των συγκεκριμένων κειμένων, υποψιάζομαι ότι έχω να κάνω με κάποιον «συγγραφέα» που δεν είναι κατ? ουσία μελαγχολικός, αλλά τον υποδύεται. Κι αυτό το λέω δίχως καμία μομφή. Ο «συγγραφέας» υποδύεται τον μελαγχολικό για να κρύψει κάτι αφάνταστα πιο ουσιώδες. Για να κρύψει τον απελπισμένο.

Κάποτε η «μελαγχολία» ήταν ένας «καταραμένος» μανδύας, μια γοητευτική άλως που σήμαινε πρόσθετη ευαισθησία, αυτοκαταστροφική τάση, παραγνωρισμένη μεγαλοφυΐα, (και αρκετές φόρες επιτυχημένο μασκάρεμα). Ήταν μια μάσκα για να καλύψει συνήθως ένα έλλειμμα. (λίγοι οι αληθινοί «καταραμένοι» που κάηκαν σαν τα ρωμαϊκά κεριά) Σήμερα η μελαγχολία έχει γυρίσει από τη ανάποδη. Επιστρατεύεται για να καλύψει μια βαθιά απελπισία, ένα σπαρακτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει η εποχή.

Οι νέοι άνθρωποι που κατά κανόνα γράφουν σε αυτά τα ιστολογικά δεν κοιτάζουν το ηλιοβασίλεμα και θρυμματίζονται. Εκφράζονται έτσι γιατί είναι ο μόνος τρόπος που τους έμεινε. Διότι αν μπορούσαν κάποιοι να εκφράσουν εκείνο που ακριβώς αισθάνονται θα ήταν ίσως απλά κραυγές. Και η κραυγή δεν συντίθεται από κανένα γράμμα του αλφαβήτου.”

Comments 0 σχόλια »

next_media_sign.jpg“Ενώ η ελληνική blogosphere μεγάλωνε καθημερινά και κέρδιζε τις στήλες των παραδοσιακών media με τη φρεσκάδα της και την εναλλακτική ενημέρωση που προσέφερε, το ίδιο το internet έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα από οποιοδήποτε Μέσο να κάνει. Δημιουργούσε την επόμενη μέρα του”. Διαβάστε τις ενδιαφέρουσες απόψεις του Περικλή Βανικιώτη για το twitter.

Καθώς η Ελλάδα βρίκεται ολοένα και υπό περισσότερη πίεση η ενίσχυση του διαλόγου, αναμένεται να αυξήσει τη «χρηματιστηριακή αξία» τέτοιων Μέσων (Next Media, τα λέει κάποιος, όχι New Media).

Σίγουρα, το Twitter ταιριάζει πιο πολύ σε ανθρώπους σε δράση στο φυσικό κόσμο συχνά εν κινήσει, ενώ το blogging σε αρκετές περιπτώσεις αφορά ανθρώπους, που επικοινωνούν μέσα από τον προσωπικό τους χώρο. Ενίοτε, το blogging ευνοεί τη σφαίρα της φυσικής μοναχικότητας και της μοναξιάς?

Δεν αποκλείεται στο άμεσο μέλλον να αναδειχθούν νέα πρόσωπα μέσα από μία διαδικασία ζυμώσεων των next media. Ελπίζουμε…

Comments 0 σχόλια »

Μέρος ΙΙ

Μέρος ΙΙΙ

Μέρος ΙV

Μέρος V

Μέρος VI

Comments 0 σχόλια »

H extra home page των New York Times, φέρνει την επανάσταση. Αποχαιρετούν μια ολόκληρη φιλοσοφία πάνω στην οποία χτίστηκαν τα Μedia εδώ και ένα (και πλέον) αιώνα. Τη φιλοσοφία που έλεγε ότι ?εγώ έχω την πληροφορία γα όλα, δεν χρειάζεται να πας πουθενά αλλού?. Η σελίδα τους πλέον είναι διανθισμένη με τίτλους ειδήσεων που περιέχουν links προς διάφορα ειδησεογραφικά websites και blogs. Websites ανταγωνιστικά προς τους New York Times.

Τα links είναι ο θεμέλιος λίθος των Νέων Μέσων.  Aν τα Μedia θέλουν να επιβιώσουν στη νέα ψηφιακή εποχή θα έπρεπε να δουν τον εαυτό τους σαν αναπόσπαστο μέρος του οικοσυστήματος της ενημέρωσης.

Με το Times Extra δοκιμάζεται ένα νέο μοντέλο ενημέρωσης, ένα υβριδικό μοντέλο στο οποίο η παραδοσιακή δημοσιογραφία και ενημέρωση συνδυάζεται με προτάσεις για ?περαιτέρω εξερεύνηση? της πληροφορίας. Ξαφνικά, οι New York Times βλέπουν τον εαυτό τους ως κάτι το οποίο μόνο οι bloggers ήταν μέχρι τώρα: δίαυλοι για την εξερεύνηση της πιο χρήσιμης πληροφορίας που κυκλοφορά στο Διαδικτυακό σύμπαν.

Πηγή: Nylon

Comments 1 σχόλιο »

blog-sm.jpg Την αρχή έκανε ο γνωστός blogger Jason Calacanis και ιδρυτής της πετυχημένης εταιρείας Weblogs, όταν το καλοκαίρι δήλωσε πως παραιτείται από το blogging. «Εχει χάσει πια το νόημά του. Το άγχος να μείνεις στη λίστα με τα δημοφιλέστερα μπλογκ το αποστεώνει από τα πρώτα του νοήματα. Και έπειτα το χρωστάω στην οικογένειά μου» ήταν η δικαιολογία του. Στις αρχές του μήνα ο Economist υπερθεμάτισε υποστηρίζοντας πως τα blogs από ρομαντικά δημόσια ημερολόγια καταγραφής και σχολιασμού της πραγματικότητας, οχήματα ενδυνάμωσης της λαϊκής συμμετοχής στα δημόσια πράγματα και ενημέρωσης από τα «κάτω», ενσωματώθηκαν σε παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης εταιρείες που στοχεύουν στο κέρδος και πολιτικά κόμματα και έγιναν mainstream. Οι bloggers σε πολλές περιπτώσεις πλέον στο εξωτερικό συνιστούν μια αγορά δίπλα στην παραδοσιακή αγορά των ΜΜΕ. Παρακολουθούμε τον επιθανάτιο ρόγχο των blogs όπως έγραψε πρόσφατα ο γνωστός Ελληνας blogger, Μανώλης Ανδριωτάκης, ή την εξέλιξη του φαινομένου όπως αντέτεινε ένας έτερος blogger, ο Νίκος Αναγνώστου;

Το «αντάρτικο» μετεξελίχθηκε σε μόρφωμα άρθρο του Ματθαίου Τσιμιτάκη στην Καθημερινή

Διαβάστε σχετικά: Τα blog ενηλικιώνονται

Comments 0 σχόλια »

instant-media.jpgΣτα μπλογκ, τόσο στους δημιουργούς όσο και στους αναγνώστες τους, ηγεμονεύει η ταχύτητα. Οι χρήστες διαθέτουν ελάχιστο χρόνο για την ανάγνωση των κειμένων ή τη θέαση γενικά των πραγμάτων, με αποτέλεσμα όλα να γίνονται βιαστικά, πρόχειρα κι επιφανειακά. Το χειρότερο είναι ότι γίνονται βιαστικά ακόμα και εκτιμήσεις πολύ σοβαρών καταστάστεων. Τείνουμε προς μια γενίκευση της ψηφιακής φρενίτιδας, όπου τα πάντα συμβαίνουν ανά πάσα στιγμή, τα πάντα λέγονται εδώ και τώρα, τα πάντα δείχνονται αυτοστιγμή, αλλά τίποτα δε βιώνεται πραγματικά, και τίποτα δεν αναλύεται στις όποιες διαστάσεις του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια βιασύνη και με μια ανυπομονησία που καθόλου δεν ευνοεί τη σκέψη, αλλά δεν ευνοεί ούτε και το διάλογο, ούτε και την πιθανή πολιτική ή άλλη δράση. Το Διαδίκτυο τείνει στην αποθέωση του αποσπάσματος, του θραύσματος, του ακαριαίου, γρήγορου, fast thinking ή αλλιώς, του blink.

Ο Μπουρντιέ στο διάσημο κείμενό του για την τηλεόραση μίλησε για τον τηλεοπτικό χρόνο που εξαντλείται σε ελάχιστα λεπτά, προωθώντας έτσι το δημόσιο διάλογο της «ατάκας». Στο Διαδίκτυο τα πράγματα αλλάζουν. Τώρα, όλα συμβαίνουν στο απόλυτο παρόν. Οι ιστολόγοι ανταγωνίζονται για το πόσο γρήγορα θα μεταδώσουν ένα γεγονός. Η εποχή της ατάκας ξεπερνιέται και περνάμε στην εποχή του επιφωνήματος, της άναρθρης κραυγής ή του συνθήματος (fail! μου έγραψε ένας σχολιαστής). Το πόσο έγκυρα, το πόσο εμπεριστατωμένα είναι τα στοιχεία βάσει των οποίων κανείς εκτιμά ότι πρέπει να αντιδράσει είναι κάτι που περνά πάντα σε δεύτερη μοίρα. Το σημαντικό είναι να αντιδράσεις εκείνη τη στιγμή, ακόμα και ταυτόχρονα με τους άλλους. Να εκφράσεις με λίγα λόγια, άμεσα το συναίσθημά σου, χωρίς περιστροφές, χωρίς δεύτερη σκέψη. Να φωνάξεις την οργή, το θυμό, τη λύπη ή και τη χαρά σου. Γι? αυτό και οι παρεξηγήσεις, γι? αυτό και η ανυποληψία. Μου έχει συμβεί συχνά σ? αυτό το ιστολόγιο να διαβάζουν το εντελώς αντίθετο απ? αυτό που έχω γράψει. Στη μπλογκόσφαιρα, μια βιαστική ανάγνωση είναι συχνά ικανή να παρασύρει δεκάδες χρήστες σε διαμαρτυρίες, ύβρεις, επιβραβεύσεις κ.λπ. Νομίζω ότι τελικά ο παραλληλισμός των μπλογκ με τα ποδοσφαιρικά γήπεδα είναι πολύ ακριβής. Εδώ δεν υπάρχει χρόνος για σκέψεις. Γίνεται πέναλτι κι ο διαιτητής δε σφυρίζει; Αρχίζουμε όλοι να του βρίζουμε τη μάνα. Κανένας δε θα πάρει το συμβάν στο σπίτι του να το επεξεργαστεί, να το ερευνήσει κ.λπ. Ομοίως κανένας δεν επιστρέφει στο σπίτι του προβληματισμένος γιατί οι αντίπαλοι έβριζαν τους παίκτες της ομάδας του.

Δημοσίευμα του Μ. Ανδριωτάκη Το ακαριαίο ιστολογείν

Comments 0 σχόλια »

ideas.jpgΟ πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ σκοπεύει να δημιουργήσει και την πρώτη on-line προεδρία. Το επιτελείο του καλεί ήδη τους πολίτες να στείλουν τις ιδέες τους διαδικτυακά, συμμετέχοντας και στην κατάρτιση των νέων νόμων.

Ο Ομπάμα, υποστηρίζουν, θα γίνει ο πρώτος πρόεδρος που θα βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση με εκατομμύρια Αμερικανούς. Στη διάρκεια της ιδιαίτερα επιτυχημένης διαδικτυακής προεκλογικής καμπάνιας, το επιτελείο του συγκέντρωσε περισσότερα από 10 εκατομμύρια e-mail πολιτών, με τους οποίους σκοπεύει να διατηρήσει επαφή. Πρώτο δείγμα δόθηκε το βράδυ των εκλογών, όταν όλοι έλαβαν ένα e-mail που έγραφε: «Πηγαίνω στο Γκραν Παρκ του Σικάγου να πανηγυρίσω τη νίκη μας. Μπαράκ».

Τώρα, στη διαδικτυακή διεύθυνση http://www. change. gov το επιτελείο του Ομπάμα εγκαινίασε μια νέα μορφή αλληλεπίδρασης με τους πολίτες: μπλογκς για τις καθημερινές επαφές των στελεχών της μεταβατικής ομάδας, πληροφορίες για το πρόγραμμα του Ομπάμα, ακόμα και αιτήσεις πρόσληψης για όσους έχουν τα προσόντα και θέλουν να αναλάβουν χαμηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις. «Αυτή είναι η Αμερική σας, αυτή είναι η κυβέρνησή σας», αναγράφεται στην πρώτη σελίδα. «Στείλτε τις ιδέες σας και γίνετε κομμάτι της προσπάθειας να φέρουμε θετική αλλαγή στη χώρα μας». Υπάρχει η σκέψη, σύμφωνα με εκπρόσωπο του επιτελείου του Ομπάμα, κάθε νομοσχέδιο προτού πάει στη Γερουσία να τίθεται σε δημόσια συζήτηση επί πέντε ημέρες μέσω του site αυτού, ενώ ο νέος πρόεδρος προτίθεται να διορίσει υφυπουργό αρμόδιο για θέματα Νέας Τεχνολογίας.

Από το υπουργείο Πολιτισμού και το υπουργείο Παιδείας της χώρας μας πέρασαν, τις τελευταίες δεκαετίες, πολλοί υπουργοί, άνθρωποι της τρέχουσας πολιτικής. Ούτε ένας από αυτούς δεν μας είχε ποτέ απασχολήσει προηγουμένως με έργο ή με ιδέες που να αφορούν την Παιδεία ή τον Πολιτισμό. Ούτε ένας από αυτούς άφησε πίσω του ένα έργο άξιο μνείας. Ετσι στο υπουργείο Παιδείας έχουμε να δούμε απόφαση – τομή από την εποχή του Γεωργίου Ράλλη, όταν καθιέρωσε τη Δημοτική σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Κι όμως αν ήθελαν θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι…

Comments 0 σχόλια »

dan2.JPG? Ποια θα είναι η σχέση μεταξύ των παραδοσιακών και των νέων μέσων;

? Δεν θα είναι το ένα εναντίον του άλλου, αλλά το ένα συμπληρωματικό του άλλου. Ελπίζω ότι τα παραδοσιακά μέσα θα μπορέσουν γρήγορα να υιοθετήσουν τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στα νέα μέσα. Είναι θαυμάσιοι τρόποι να αφηγηθείς ιστορίες, να συνδεθείς με το κοινό σου, να ελέγξεις πληροφορίες, να εμπλέξεις το κοινό στην παραγωγή και να δημιουργήσεις συζήτηση. Αυτό το τελευταίο το θεωρώ κεντρικό. Το μόνο σημείο στο οποίο τα νέα μέσα επιτίθενται στα παλαιά είναι το επιχειρηματικό, αφού νέες μορφές διαφήμισης αφαιρούν έσοδα από τα παραδοσιακά μέσα.

? Κι αν δεν βρούμε τον τρόπο να επιβιώσουμε στο νέο περιβάλλον; Μήπως δεν μας χρειάζεται πια η κοινωνία;

? Οι εφημερίδες θα πρέπει να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους στο μέλλον, όπως και τα άλλα μέσα. Οταν υπήρχε φραγμός οικονομικός για να αποκτήσεις τη δυνατότητα να παράγεις media, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Σήμερα δεν κοστίζει τίποτα. Πρόκειται για δομική αλλαγή. Ακόμα κι αν δεν βλέπουμε τις πηγές εσόδων, η αλλαγή φαίνεται αναπόφευκτη.

? Μπαίνουμε σε μια εποχή όπου οι πολίτες θα είναι και λίγο δημοσιογράφοι?

? Με ενδιαφέρει πολύ λιγότερο ποιος είναι ο δημοσιογράφος από το τι είναι δημοσιογραφία. Ολο και περισσότερο οι πολίτες θα μπορούν να συμμετάσχουν στο οικοσύστημα της δημοσιογραφίας, είτε αυτό σημαίνει δημοσιογραφία όπως την εννοούμε σήμερα είτε να βοηθούν τους δημοσιογράφους είτε να προσφέρουν κάτι στην κοινότητά τους που δεν θα περνούσε ποτέ στα Μέσα είτε βγάζοντας μια σημαντική εικόνα είτε οτιδήποτε άλλο. Δεν έχει σημασία πώς θα τους λέμε. Σημασία έχει ότι θα το κάνουν και θα συμβαίνει ? αυτό που λέμε δημοσιογραφία.

Από τη συνέντευξη του Dan Gillmor στον Ματθαίο Τσιμιτάκη της Κ

Comments 0 σχόλια »

dan.jpgΟ Νταν Γκίλμορ, συγγραφέας του We The Media, ενός βιβλίου «ευαγγελίου» για bloggers, ήταν αρθρογράφος της εφημερίδας San Jose Mercury News από το 1994 ώς το 2004, οπότε δημοσίευσε το βιβλίο «We the Media, Grassroots journalism by the people for the people» («Εμείς τα Μέσα, δημοσιογραφία από το λαό για το λαό») στο οποίο περιγράφει πώς το Ιντερνετ αλλάζει τη δημοσιογραφία. Ο Γκίλμορ διακηρύσσει πως την μετατρέπει από ένα φίλτρο επαγγελματιών που ελέγχει τη ροή της ενημέρωσης προς την κοινωνία σε ένα οικοσύστημα, όπου οι ίδιοι οι καταναλωτές των προϊόντων των ΜΜΕ γίνονται ταυτόχρονα και παραγωγοί τους. Το 1995 έγινε ο πρώτος μπλόγκερ που εργαζόταν για παραδοσιακή εφημερίδα (Silicon Valley. com), ενώ από το 2005 κι έπειτα καθοδηγεί το ίδρυμα Center for Citizen Media (Κέντρο για τη Δημοσιογραφία των Πολιτών) του Χάρβαρντ, ενώ διδάσκει και στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας.Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ», δηλώνει μεταξύ άλλων για το μέλλον του Tύπου πως δεν θα πρέπει «να μας ενδιαφέρουν οι δημοσιογράφοι πλέον, αλλά η δημοσιογραφία». Στο ερώτημα της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο που πλήττει την αξιοπιστία της ενημέρωσης πιστεύει πως χρειάζεται μεν να την προστατεύσουμε, αλλά θα πρέπει να εκπαιδευτούμε όλοι να μην την παίρνουμε στα σοβαρά.

? Πώς κερδίζουμε όμως αξιοπιστία;

? Πρέπει να είμαστε σχολαστικοί, αναλυτικοί, ακριβείς, ανεξάρτητοι, δίκαιοι και διάφανοι σε ό,τι αφορά τις δικές μας οπτικές και προκαταλήψεις. Η παραδοσιακή δημοσιογραφία δυστυχώς έχει αφήσει λίγο πίσω της την αξιοπιστία τις τελευταίες δεκαετίες. Υπάρχουν μπλόγκερ, των οποίων τη γνώμη εμπιστεύομαι περισσότερο από τη γνώμη αναλυτών στα παραδοσιακά μέσα. Hμουν δημοσιογράφος για πολλά χρόνια ώστε να μου είναι αδύνατο να μην είμαι σκεπτικιστής. Ξέρω ότι κάνουμε λάθη. Πιστεύω ότι πολλές φορές δεχόμαστε υπερβολικά σκληρή κριτική. Είναι δύσκολο να είσαι πάντοτε σωστός. Θα πρέπει να εμπιστευόμαστε αυτούς που το αξίζουν, αλλά όχι και να πιστεύουμε αυτά που μας λένε απαραίτητα. Διαχωρίζονται αυτά τα δύο. Για παράδειγμα, εμπιστεύομαι το σύστημα των «Νιου Γιορκ Τάιμς», αλλά δεν τους πιστεύω πάντα. Χρειάζομαι συνήθως να ελέγξω.

Comments 0 σχόλια »

google-blog-search.jpgΗ Google θέλει να είναι η πρωτοπόρος μηχανή αναζήτησης του Διαδικτύου επί παντός επιστητού, συμπεριλαμβανομένων και των blogs. Γι? αυτό προχώρησε πρόσφατα σε αναβάθμιση της υπηρεσίας Google Blog Search, η οποία λειτουργεί ως «ψαχτήρι» για τα διάφορα blogs, ένα εργαλείο δηλαδή που οργανώνει και βρίσκει τις σημαντικότερες ειδήσεις και τις ιστοσελίδες που τις προβάλλουν. Και επειδή η μπλογκόσφαιρα και ενδιαφέρουσα είναι και αχανής, οι σχετικές μηχανές αναζήτησης -new entry στο Διαδίκτυο- ανθούν και πολλαπλασιάζονται. Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων