Στο έργο του Mark Granovetter (1973), “The strength of Weak Ties”, American Journal of Sociologie, n° 78, συναντάμε τη θεωρία της δύναμης του αδύνατου κρίκου.
Ο πρωτοπόρος αυτός Αμερικάνος κοινωνιολόγος ταξινόμησε τις διαπροσωπικές σχέσεις σε δεσμούς ισχυρούς και αδύνατους. Το κριτήριο της διάκρισης ποικίλει αλλά κατά βάση λαμβάνονται υπόψη τέσσερα κριτήρια: η συχνότητα των επαφών, ο συναισθηματικός δεσμός, η σημασία που έχει ο βαθμός της εξάρτησης και ο βαθμός της εχεμύθειας. Στη πλειονότητα των δικτύων διακρίνονται καθαρά οι ισχυροί και οι αδύναμοι δεσμοί. Όσο περισσότεροι είναι οι ισχυροί δεσμοί σε ένα δίκτυο τόσο περισσότερο αυτό έχει την τάση να είναι αλληλένδετο και κλειστό. Οι αδύναμοι κρίκοι είναι αυτοί που γίνονται γέφυρες που συνδέουν διαφορετικά δίκτυα μεταξύ τους και που μπορούν να μεταφέρουν πληροφορίες.
Εφαρμόζοντας τη σχέση αυτή σε μία έρευνα[1] πάνω σε 300 στελέχη, τεχνικούς και επιχειρηματίες μίας περιοχής της Βοστόνης οι οποίοι είχαν προσφάτως αλλάξει δουλεία ο Granovetter απέδειξε ότι: 1) η πλειονότητα (56%) βρήκε την δουλεία της από τις προσωπικές σχέσεις, 2) μόνο το 16,7% βοηθήθηκε για την εύρεση της εργασίας από το στενό περιβάλλον, το 27,8% από πιο ευρύ κύκλο, ενώ το 55,6% από απλούς γνωστούς. Συμπερασματικά, οι αδύνατοι κρίκοι είναι πιο πιθανό να σε βοηθήσουν στην αναζήτηση της εργασίας σου.
[1] Granovetter M., (1974), Getting a Job, Harvard University Press
Οι νέοι γυρίζουν την πλάτη στα blogs και στρέφονται όλο και περισσότερο στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter και το Facebook.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του αμερικανικού Κέντρου Pew από το 2006 έως το 2009 το ποσοστό των νέων ηλικίας 12 – 17 ετών που διατηρούσαν ιστολόγια μειώθηκε κατά 50%.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια, τα ιστολόγια ήταν η πλατφόρμα που προτιμούσαν όσοι ήθελαν να εκφραστούν online και να δημοσιοποιήσουν τις απόψεις τους. Το 2004 το λεξικό Merriam Webster είχε ανακηρύξει τη λέξη «blog» ως λέξη της χρονιάς. Η μεγάλη έκρηξη των ιστολογίων έγινε το 2005 όταν καθημερινά χιλιάδες νέα blogs έκαναν την εμφάνισή τους στο Διαδίκτυο.
Ακόμα και σημερινοί κολοσσοί της ενημέρωσης όπως το Huffington Post που πριν λίγες εβδομάδες εξαγοράστηκε από την America Online αντί του αστρονομικού ποσού των 315 εκατ. δολαρίων ξεκίνησαν σαν ιστολόγια.
Τα ιστολόγια κατείχαν την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των χρηστών του διαδικτύου ως μέσο προσωπικής έκφρασης μέχρι την εμφάνιση του Facebook που έδινε τη δυνατότητα κοινωνικής δικτύωσης και την εμφάνιση του Twitter που επιτρέπει στους χρήστες να δημοσιεύουν μηνύματα μεγέθους μέχρι 140 χαρακτήρων.
Μετά την εμφάνιση αυτών των δύο ιστοσελίδων οι χρήστες του Διαδικτύου δεν είχαν πλέον ανάγκη τα ιστολόγια για να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους. Αντ’ αυτού στράφηκαν σε αυτά τα δύο sites για να εκφράσουν τις απόψεις τους, να παραπέμψουν σε ένα δημοσίευμα ή μια άλλη ιστοσελίδα που είχε κινήσει το ενδιαφέρον τους ή τους είχε εξοργίσει ή να ανεβάσουν ένα βίντεο που τους είχε αρέσει.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία η τεχνολογία «τρέχει». Αυτά που μέχρι χθες ήταν αιχμή, σήμερα μοιάζουν λίγο ξεπερασμένα. Η δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας που προσφέρουν αυτά τα δύο sites τα κάνει ιδιαίτερα ελκυστικά για τους νέους.
Βέβαια μπορεί οι νέοι να στρέφονται προς τα social media αλλά οι μεγαλύτεροι παραμένουν πιστοί στα ιστολόγια και μάλιστα σύμφωνα με την ίδια έρευνα το ποσοστό των χρηστών ηλικίας 34 – 45 που διατηρούν ιστολόγια αυξήθηκε από το 2008 έως το 2010 κατά 16%.
Στις 4 Φεβρουαρίου του 2004, ο Μαρκ Ζούγκερμπεργκ, ένας 20χρονος φοιτητής του Χάρβαρντ, δημιούργησε το facebook. Φιλοδοξία του ήταν να μοιραστεί τα πάντα με τους φίλους του και αρχικός σκοπός του να βρει παλιούς συμμαθητές του. Μέσα σε 6 χρόνια κατάφερε να αριθμεί μισό δισεκατομμύριο χρήστες.
Η χαριτωμένη εικονική πραγματικότητα της επαφής μέσω των κοινωνικών δικτύων έχει γίνει ήδη μια ισχυρή πραγματικότητα που εισβάλλει στην καθημερινότητά μας. Αν διαβάσει κάποιος τις αναρτήσεις που γίνονται στο facebook, και τις πιστέψει, τότε ζούμε σε μια κοινωνία απέραντης ηρεμίας και μεγάλης άνεσης προς τον εαυτό μας και τους άλλους.
Μήπως ακολουθώντας την εικονικότητα έχουμε γίνει πραγματικά εικονικοί; Μήπως είμαστε τα σπέρματα ενός νέου τύπου ανθρώπου; Ή μήπως η φαινομενικά εξισωτική ομοιογένεια του διαδικτύου είναι το δίχτυ στο οποίο έχουμε πιαστεί; Πάψαμε να αντιδρούμε και να σκεφτόμαστε και ρίχνουμε απλώς μια πιστολιά στον τοίχο του facebook;
Στο facebook μπορείς εύκολα να είσαι ο καθένας. Αλλά το χειρότερο, να είσαι άλλος από αυτό που είσαι. Για του λόγου το αληθές φτιάξαμε ένα προφίλ που παρουσίαζε έναν από τους ερευνητές της εκπομπής ως γυναίκα. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.
Η εικονικότητα εισβάλλει στην πραγματικότητα ή το πραγματικό γίνεται εικονικό; Στο σύγχρονο δίλλημα παίρνουν θέση μεταξύ άλλων, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, η Λίζα Δουκακάρου, ο Πάνος Μουζουράκης.
Είναι κοινό μυστικό ότι αν έχεις χρόνο για χάσιμο, το facebook είναι η καλύτερη τράπεζα κατάθεσης πλεονάζοντος χρόνου. Αν δούμε τη μελέτη Nielsen για το Μ.Ο. του χρόνου που περνούν οι επισκέπτες στα κοινωνικά δίκτυα το Facebook ξεπερνάει κατά πολύ το Google ητο Yahoo.
Σύμφωνα με τη comScore, το Facebook έρχεται πρώτο και στο συνολικό χρόνο που διαθέτουν οι επισκέπτες σε ένα δικτυακό τόπο. Τον Αύγουστο οι αμερικανοί πέρασαν 41.1 εκατομμύρια λεπτά στο Facebook, το οποίο αποτελεί το 9.9% του συνολικού τους χρόνου online για εκείνο το μήνα. Την ίδια περίοδο διέθεσαν 39.8 εκατομμύρια λεπτά σε όλα τα παρακλάδια της Google, συμπεριλαμβανομένου και του Youtube.
Αν το facebook συνεχίσει να εξαπλώνεται με αυτούς τους εκθετικούς ρυθμούς σε ένα χρόνο θα έχει υποσκελίσει το google. Υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης του Facebook; Ο Mark Zuckerberg προβλέπει ότι η βάση των χρηστών του σύντομα θα αγγίξει το δισεκατομμύριο. Και δεν είναι υπερβολικός αν σκεφτούμαι ότι στο παιχνίδι δεν έχει μπει ακόμα η Κίνα και η Ρωσία.
Μια ομάδα φοιτητών από τις Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζεται να λανσάρει μια νέα υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης, η οποία έχει την εξαιρετικά φιλόδοξη αποστολή να τα βάλει με το Facebook. Το open source project ονομάζεται Diaspora και πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 15 Σεπτεμβρίου, όπως ανακοίνωσαν οι developers που έχουν εδώ και αρκετούς μήνες την ευθύνη για την ανάπτυξή του.
Μια από τις βασικές προτεραιότητες των δημιουργών του ήταν ο τομέας της ασφάλειας και της προστασίας του προσωπικού απορρήτου. Ο Max Salzberg, ένας εκ των ιδρυτών του, ανέφερε ότι οι χρήστες θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο ως προς τα δεδομένα που αναρτούν και “δε θα κάθονται να ασχολούνται με το τι βλέπουν οι συνάδελφοί του και τι βλέπουν οι κολλητοί τους”.
Η χρηματοδότηση του project έγινε μέσω δωρεών και τελικά συγκεντρώθηκαν πάνω από 200.000 δολάρια. Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε αν αυτά τα χρήματα έπιασαν τόπο και δημιουργήθηκε μια αξιόλογη υπηρεσία ή αν το project είναι περιορισμένων δυνατοτήτων.
Εκατομμύρια μέλη του Facebook σε όλο τον κόσμο μοιράζονται τα χόμπι τους, φωτογραφίες και βίντεο από περισσότερο ή λιγότερο προσωπικές στιγμές, κοινωνούν ακόμη και τις καθημερινές εμπειρίες τους από τη δουλειά ή την ιδιωτική τους ζωή. Εδώ και λίγες ημέρες, μπορούν να γνωστοποιούν ανά πάσα στιγμή και το «πού βρίσκονται μέσα στην πόλη» με μόνη προϋπόθεση να «μπαίνουν» στο Facebook από ένα «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο που διαθέτει GPS και έχει πρόσβαση στο Ιντερνετ.
Αυτός είναι ο σκοπός του Places, της εφαρμογής γεωγραφικού εντοπισμού που ενσωματώθηκε πρόσφατα στη συγκεκριμένη πλατφόρμα social networking. Το Places επιτρέπει σε κάθε χρήστη μέσα από το smartphone του να ενημερώνει τους «φίλους» του για τη θέση του -να πραγματοποιεί δηλαδή «check-in» σε κάποιο από τα πλησιέστερα καταστήματα- αλλά και, αντίστροφα, να πληροφορείται για το ποιοι άλλοι «φίλοι» του βρίσκονται κοντά. Πληροφορία μάλιστα που μπορεί να αναρτήσει στην προσωπική του σελίδα, ως είδηση, μέσα από την επιλογή «tag».
Μόνο για iPhone
Αν και προς το παρόν η εφαρμογή είναι διαθέσιμη αποκλειστικά στις ΗΠΑ και μόνο για κινητά iPhone, η εταιρεία δεσμεύτηκε πως πολύ σύντομα θα μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν και τα 500 εκατομμύρια μέλη, σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Αλλωστε, ο διακηρυγμένος στόχος του Places είναι να δώσει «υλική βάση» στις εικονικές σχέσεις που αναπτύσσονται στα κοινωνικά δίκτυα – ώστε, για παράδειγμα, να μπορούν να βρεθούν από κοντά δύο άνθρωποι που ενδεχομένως δεν είχαν συναντηθεί ποτέ πριν. Αυτό για την ίδια την εταιρεία μπορεί παράλληλα να σημαίνει και μια νέα σημαντική πηγή εσόδων, καθώς θα της δώσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει την εφαρμογή αυτή ως «όχημα» για γεωγραφικά στοχευμένες διαφημίσεις, προσαρμοσμένες στο εκάστοτε κατάστημα που ο χρήστης κάνει «check-in». «Φανταστείτε μια εποχή όπου, την ώρα που μπαίνετε σε κάποια μαγαζί, στο κινητό σας εμφανίζονται οι προσφορές που κάνει μια γειτονική ανταγωνιστική αλυσίδα στα αντίστοιχα προϊόντα», λέει χαρακτηριστικά ο Kit Eaton από το περιοδικό «Fast Company». Δυνατότητα την οποία, όπως υποστηρίζει, θα μπορούν να αξιοποιήσουν ακόμη και μικρά καταστήματα, επιδιώκοντας να διαφημιστούν μέσα στο Places.
Ετσι κι αλλιώς, το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο που διέθετε μέχρι σήμερα το Facebook ήταν η τεράστια βάση δεδομένων του από στοιχεία σχετικά με την ηλικία, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο και τα ενδιαφέροντα κάθε χρήστη. Μια βάση δεδομένων που, μέσω του Places, θα μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες πληροφορίες καταναλωτικής συμπεριφοράς (δηλαδή πού ψωνίζει κανείς και πότε) για να δημιουργήσει ακόμη καλύτερα μοντέλα για τις αγοραστικές του προτιμήσεις. Με αυτό τον τρόπο, η εξατομίκευση των διαφημίσεων φαίνεται ότι θα φτάσει στο απόγειό της, αφού η online προώθηση προϊόντων στα κινητά τηλέφωνα θα μπορεί πλέον να προσαρμοστεί πιο αποτελεσματικά στις ατομικές ανάγκες ενός χρήστη.
Συνεργασίες
Βέβαια, το μεγάλο ερώτημα είναι αν το Places γίνει όντως δημοφιλές στα μέλη της ιστοσελίδας. Ωστόσο, σημειώνουν πολλοί ειδικοί, η εταιρεία έχει αρκετούς λόγους για να αισιοδοξεί για κάτι τέτοιο: έτσι κι αλλιώς, υπολογίζεται πως 150 εκατομμύρια χρήστες «μπαίνουν» στο Facebook μέσω του κινητού τους τηλεφώνου. Επίσης, παρόμοιες υπηρεσίες με δυνατότητα γεωγραφικού εντοπισμού (όπως το Foursquare, το Gowalla ή το Brightkite) γνωρίζουν τεράστια επιτυχία τουλάχιστον στο εξωτερικό, με το Foursquare να αριθμεί για παράδειγμα δύο εκατομμύρια χρήστες.
Αλλωστε, αυτές οι εφαρμογές είχαν περισσότερο τον χαρακτήρα κοινωνικών παιχνιδιών, απονέμοντας διάφορα… αξιώματα στους χρήστες με τα περισσότερα «check-in» σε κάποιο κατάστημα. Γι’ αυτό και το Facebook ανακοίνωσε πως θα συνεργαστεί μαζί τους, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να «τρέχουν» μέσα από δική του πλατφόρμα. Κάτι που δείχνει πως, πέρα από την εξέλιξη της κοινωνικής δικτύωσης, το Places ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για μια μεγάλη σειρά από γεωγραφικά εντοπισμένες υπηρεσίες.
Αρθρο της Μαριάννας Τζιαντζή στην Καθημερινή
Κάποια μέρα «κάθε νέος που φτάνει στην ενηλικίωση», δηλαδή θα μπαίνει στην αγορά εργασίας, «θα έχει αυτόματα το δικαίωμα να αλλάζει το όνομά του ώστε να απαλλάσσεται από τις τρέλες του που έχουν αποθηκευτεί στα sites κοινωνικής δικτύωσης των φίλων του».
«Τρομερή» χαρακτήρισε αυτή την πρόβλεψη ο Κωστής Παπαϊωάννου, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, όταν ρωτήθηκε σχετικά στη χθεσινή «Πρωινή ενημέρωση» (ΝΕΤ). Οχι επειδή αποκαλύπτει κάτι καινούργιο, αλλά επειδή αυτός που τη λέει είναι ο Ερικ Σμιτ, ένας από τους συνιδρυτές της Google. Είπε και άλλα, γνωστά αλλά πάντα συνταρακτικά μες στην αλήθεια τους, ο κ. Σμιτ στην πολυσυζητημένη πρόσφατη συνέντευξή του στη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», όπως ότι ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία όλα τα προσωπικά μας δεδομένα καταγράφονται, αποθηκεύονται και μπορούν να ανακληθούν από κάθε ενδιαφερόμενο.
Καθώς οι φωτογραφίες και οι εκμυστηρεύσεις για ξενύχτια, ξεσαλώματα και ερωτικές περιπέτειες, που αναρτώνται στo Facebook, είναι στοιχεία που «δεν» διαγράφονται, διαγράφει κανείς το ονοματεπώνυμό του, επανιδρύει τον εαυτό του, ώστε να τον εμπιστεύονται οι μελλοντικοί εργοδότες του. «Μέσα στους δρόμους να κυλιόμαστε, με γεια μας με χαρά σας, να ’χουμε κάτι να θυμόμαστε και στα γεράματά μας» τραγουδούσαν οι παππούδες μας, όμως σήμερα αυτό το κάτι μπορούν να το θυμούνται και άλλοι πολλοί.
Η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην εκπαίδευση, πρόσθεσε ο κ. Παπαϊωάννου – και, προφανώς, δεν εννοούσε αποκλειστικά την τεχνολογική.
Μεγάλης διάρκειας συζήτηση, για τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης σε σχέση με τη φιλία και την κοινωνικότητα έγινε χθες στο «Πρωινό Mega». Πόσο φίλοι είναι οι φίλοι που αποκτάμε μέσω Facebook; Πώς κάνεις «ντιλίτ» σε έναν άνθρωπο, έναν φίλο, μια σχέση; Πόσο πλασματική είναι η οικειότητα που αναπτύσσεται μεταξύ των ψηφιακών φίλων; Είναι το Facebook υποκατάστατο της επικοινωνίας ή ανοίγει πλούσιες δυνατότητες διαλόγου και αλληλεπίδρασης; Μπορεί μια εικονική φιλία να εξελιχθεί σε πραγματική; Τι μετράει πιο πολύ: η ανταλλαγή και η δημοκρατική σύγκρουση των απόψεων ή η περιγραφή (κατάθεση/ανάρτηση) των εμπειριών μας;
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν και, φυσικά, οι γνώμες που διατυπώθηκαν δεν μπορούν να συνοψιστούν σε λίγες γραμμές. Δεν πρόκειται για έναν προβληματισμό «πολυτελείας»: ιδίως σε συνθήκες κρίσης, όπως επισημάνθηκε, πολλοί δεν βγαίνουν έξω, δεν ξοδεύουν χρήματα για βόλτες και παρέες και, επομένως, συχνά κατασκευάζουν έναν άλλο εαυτό στο Διαδίκτυο…
Και να που τώρα ένας νέος 20 χρόνων θα νομιμοποιείται να αποκηρύξει όχι ό, τι πίστεψε, αλλά ό, τι έζησε, να αφήσει πίσω του το μαύρο ψηφιακό του παρελθόν και να ζήσει με νέα ταυτότητα, χωρίς προδοτικά διαδικτυακά αποτυπώματα.
Ο Νικόλας Χρηστάκης, καθηγητής ιατρικής και ιατρικής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαντ μιλάει στην εκπομπή “Η ζωή είναι αλλού” για την εκπληκτική δύναμη των κοινωνικών δικτύων και πως αυτά διαμορφώνουν τη ζωή μας. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τελευταίου του βιβλίου του «Συνδεδεμένοι» υποστηρίζει ότι «η διασύνδεση μας δεν είναι μόνο ένα φυσικό και αναγκαίο κομμάτι της ζωή μας, αλλά και μία αγαθή δύναμη!»
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2009, το περιοδικό « TIME» συμπεριέλαβε τον Νικόλα Χρηστάκη στον κατάλογο των 100 προσωπικοτήτων, με τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη.
Τι θα γινόταν αν το facebook αποφάσιζε να κλείσει ξαφνικά; Τι θα προσπαθούσατε να διασώσετε;Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μία έρευνα του πανεπιστημίου Stanford, η οποία εξέταζε με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα χρηστών τι θα έκαναν αν η υπηρεσία σταματούσε να λειτουργεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, το 40% απάντησε πως θα αντέγραφε πρώτα τις φωτογραφίες που έχει αναρτήσει, ενώ το 38% θα προσπαθούσε να διασώσει αρχικά όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις «επαφές» του. Σύμφωνα πάντως με τον ερευνητή Andreas Weigend, μόνο ένας μικρός αριθμός απάντησε πως δεν θα έκανε τίποτα – γεγονός που δείχνει πως ελάχιστοι χρήστες του Facebook διατηρούν με τους «φίλους» τους και άλλους τρόπους επικοινωνίας πέρα από την υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης. Είναι να αναρωτιέται κανείς αν στην εποχή μας επιζεί η φιλία εκτός των ψηφιακών κοινοτήτων.
ΑΝ είστε κολλημένοι με το facebook, τότε μάλλον θα θέλετε να ενημερώνεστε για όλα όσα αφορούν το δημοφιλές site κοινωνικής δικτύωσης. Το www. facebakers.com έχει καταχωρισμένες όλες τις στατιστικές και τα δεδομένα παγκοσμίως και ανά χώρα που σχετίζονται με το facebook. Εκτός από τα δεδομένα, έχει και αναλύσεις, εκτιμήσεις, άρθρα, έρευνες, στοιχεία για τους χρήστες, τις εφαρμογές, τα διαφημιστικά πακέτα κ.λπ., ενώ θα βρείτε και δημοσιεύματα από τον ξένο Τύπο και τα ξένα ΜΜΕ γενικότερα. Ενα site γεμάτο facebook facts.
Στον κόσμο του διαδικτύου έχει κάποιος τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με μεγάλο αριθμό ατόμων, στις δε ιστοσελίδες των social media να κάνει εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες «φίλους». Πόσο καλά, όμως, ξέρει κανείς αυτά τα άτομα; Θα ανταποκρινόταν σε κάποιο πρόβλημά τους; Σύμφωνα με έρευνες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι αρκετά μεγάλος για να επιτρέψει βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις με περισσότερους από μία χούφτα ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πραγματικές σχέσεις μ’ έναν κύκλο περίπου 150 ατόμων. Πρόκειται για το λεγόμενο αριθμό Dunbar (από το όνομα του Βρετανού ανθρωπολόγου Robin Dunbar, που διατύπωσε το λεγόμενο cognitive limit). Ο αριθμός αυτός θέτει τα όρια μεταξύ αυτών που μπορούμε να έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και εκείνων που μπορεί να συμπαθούμε και ίσως να έχουμε μία ευχάριστη συζήτηση, αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν προσωπικοί φίλοι.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πρόσφατες έρευνες των πανεπιστημίων Πρίνστον και UCLA καταλήγουν ότι η πυκνή ηλεκτρονική επικοινωνία μειώνει το ενδιαφέρον για διαπροσωπική επικοινωνία. Ακόμη, ότι κάνει την επικοινωνία πιο δημόσια αλλά και επιφανειακή. Ο δε Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος Ζαν Μποντριγιάρ, σε συνέντευξή του στο γράφοντα προ 20 ετών –όταν ξεκινούσε η έκρηξη των νέων επικοινωνιακών τεχνολογιών–, επέμενε ότι «όπου υπάρχει πολύ τηλε-επικοινωνία χάνεται η επικοινωνία»…
Η «οικογένεια» του Facebook ανέρχεται σε περίπου 450 εκατ., με το 1/3 του συνολικού πληθυσμού χωρών όπως ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς και το 1/4 σε κράτη όπως Γαλλία, Ιταλία, αλλά και… Τουρκία να είναι μέλη της! O αριθμός συνεχίζει να αυξάνει, ενώ υπάρχουν και τα υπόλοιπα διαδεδομένα social media, όπως MySpace, Twitter κ.λπ. με λιγότερα μέλη, που επίσης ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια. Τα τελευταία 3-4 χρόνια η χρήση των διαφόρων «μέσων κοινωνικής δικτύωσης» παρουσίασε αύξηση 700-800% και μάλιστα όχι μόνο στον «αναπτυγμένο κόσμο», αλλά και σε πολλές περιοχές της Ασίας, της Λ. Αμερικής κ.λπ.
Το ίδιο διάστημα μεταβλήθηκε η χρήση που κάνουν τα άτομα νεότερης ηλικίας στο διαδίκτυο και τις τηλεπικοινωνίες. Η ανάγνωση των sites άρχισε να αντικαθίσταται από παρακολούθηση blogs. Η ανταλλαγή e-mail παραμερίστηκε από instant messages. Oι συζητήσεις από κινητά –που είχαν ήδη υποκαταστήσει τις συζητήσεις από σταθερά– παραμερίστηκαν από την αποστολή περισσότερων sms και mms, αλλά και από τις αναρτήσεις προσωπικών πληροφοριών, φωτό κ.λπ. στα walls του Facebook και MySpace. Τι σημαίνουν αυτές οι νέες μορφές επικοινωνίας και οι «κυβερνο-φιλίες»; Πόσο επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, πόσο αληθινά εκφράζουν τα αισθήματά τους, αλλά και πώς αντιλαμβάνονται την ιδιωτικότητά τους και την προστατεύουν;
ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ
Κολλημένοι στις οθόνες των ψηφιακών μέσων εμφανίζονται οι νέοι στις ΗΠΑ, παρουσιάζοντας συμπτώματα εξάρτησης παρόμοια με εκείνα του τζόγου και του αλκοόλ. Πείραμα του Πανεπιστημίου του Maryland σε 200 φοιτητές έδειξε ότι η αποχή από τα ψηφιακά μέσα ισοδυναμεί με άγχος, νευρικότητα, ατονία και κατάθλιψη, και παρομοιάζεται με απουσία της οικογένειας και των φίλων. Τη μερίδα του λέοντος έχει το διαδίκτυο, με τα συμπτώματα εθισμού σ’ αυτό να αυξάνονται ανησυχητικά. Σε ό,τι αφορά τα social media τα κορίτσια είναι περισσότερο εθισμένα, σύμφωνα με μελέτη στη Βρετανία. Οι δε γονείς, όταν έχουν επίγνωση, ανησυχούν, αλλά… τι να κάνουν; Με βάση την προαναφερόμενη μελέτη, το 48% των γονέων που το παιδί τους έχει προφίλ στο Facebook κ.λπ. αυτό που αποφασίζουν να κάνουν είναι να γίνουν «διαδικτυακοί φίλοι» του, μήπως και ελέγχουν κάπως τη συμπεριφορά του στον κυβερνοχώρο…
Πάντως, άλλη έρευνα από την Pew Internet και την American Life Project έδειξε ότι οι νεότεροι χρήστες του διαδικτύου έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging και στρέφονται σε πιο σύντομες και κινητές μορφές επικοινωνίας. Η εξέλιξη της τεχνολογίας τους έχει στρέψει από το macro-blogging στο micro-blogging. Όλο και περισσότεροι (55% των ηλικιών 18-29 και 27% των ηλικιών 12-17) επιλέγουν να συνδέονται με το διαδίκτυο μέσω κινητού. Έφηβοι που ρωτήθηκαν δηλώνουν ότι έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging, γιατί επιθυμούν να γράφουν γρήγορα και διότι «ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να διαβάζει πολλά λόγια στο διαδίκτυο». Ωστόσο, αντίθετες είναι οι τάσεις για τους άνω των 30, όπου το κλασικό blogging συνεχίζει να αυξάνει.
Την επίσημη συνεργασία της με το Facebook ανακοίνωσε η κυβέρνηση της Βρετανίας, η οποία αποφάσισε να θέσει το δημοφιλές εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης στην υπηρεσία του κράτους και της «συμμετοχικής δημοκρατίας».
Η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον ανέλαβε από κοινού πρωτοβουλία με τα στελέχη της ιστοσελίδας, προκειμένου το Facebook να μετατραπεί σε μέσο συλλογής των απόψεων και των ιδεών των πολιτών για τις προτεινόμενες περικοπές δαπανών.
Η Downing Street ελπίζει ότι τα 26 εκατομμύρια των Βρετανών που είναι χρήστες του Facebook θα συνεργαστούν με την κυβέρνηση, μπαίνοντας στη σελίδα με τίτλο «Democracy UK on Facebook» (Η Βρετανική Δημοκρατία στο Facebook). Η σελίδα αυτή έγινε εξαιρετικά δημοφιλής κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας στη Βρετανία. Το Facebook ανακοίνωσε ότι ένα εκατομμύριο χρήστες συμμετείχαν στις online δημοσκοπήσεις που διοργανώνονταν από τη σελίδα.
Φιλίες, φλερτ, γνωριμίες, αλλά και κανονικά ερωτικά «στραβοπατήματα» ενθαρρύνει η περιήγηση στις γειτονιές του Διαδικτύου. Ενας στους δέκα χρήστες σελίδων κοινωνικής δικτύωσης (του Facebook, των διαφόρων chat rooms και των σελίδων dating) έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που έχει γνωρίσει ον-λάιν, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά απιστιών με τη… σφραγίδα του Διαδικτύου σημειώνονται στις ηλικίες άνω των 40 ετών.
Αυτό, τουλάχιστον, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα της έρευνας του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας σε συνεργασία με την Κάπα Research, αντικείμενο της οποίας αποτέλεσε η επίδραση που έχει το Ιντερνετ και, ιδιαιτέρως, το Facebook -που αυξάνει διαρκώς τον αριθμό των χρηστών του- στις σχέσεις και τη σεξουαλική ζωή των Ελλήνων. Η συγκεκριμένη έρευνα, που διεξήχθη πανελλαδικά σε δείγμα 1.014 ατόμων, 18-54 ετών, το διάστημα 21-25 Ιουνίου 2010, επιχειρεί να συσχετίσει τη χρήση του Ιντερνετ με τα σεξουαλικά προβλήματα, τα προβλήματα σχέσεων και την απιστία.
Ιντερνετικό… κόρτε
Ενας στους δύο ερωτηθέντες μπαίνει καθημερινά και τουλάχιστον για μία ώρα στο Ιντερνετ, με τους πιο νέους (17-30 ετών) να είναι οι πιο συχνοί επισκέπτες (62%). Το 96,8% διατηρεί λογαριασμό στο Facebook, ενώ ένα 27,9% «μπαίνει» σε chat rooms και σελίδες dating. Οι γυναίκες, μάλιστα, χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο αυτές τις σελίδες – οι άνω των 40 ετών έχουν υψηλότατα ποσοστά καθημερινής χρήσης.
Η μεγάλη πλειονότητα των χρηστών (7 στους 10) βλέπουν το Ιντερνετ ως μέσον επικοινωνίας με φίλους – με το 91% να αναζητεί φιλικές σχέσεις, την ώρα που ένα «φτωχό» 10% ψάχνει αποκλειστικά για ερωτική γνωριμία. Βέβαια, περίπου οι μισοί ομολογούν πως φλερτάρουν μέσω Ιντερνετ, με τους άνδρες να κρατούν τη μερίδα του λέοντος (56%, έναντι 35% των γυναικών). Παρ’ όλα αυτά, 1 στους 2 δεν θα προχωρούσε σε συνάντηση με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ.
Τα πράγματα αλλάζουν, όμως, όταν η κουβέντα έρχεται στο… σεξουαλικό: το 45,7% δηλώνει πως θα έκανε σεξ με κάποιον που γνώρισε μέσω Διαδικτύου, με τους άνδρες να υπερθεματίζουν, σε ποσοστό 65,8% – οι γυναίκες απαντούν «ναι» σε ποσοστό 45,7%. Οι ερωτηθέντες μεταξύ 30-40 ετών έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό (48%) διάθεσης σεξουαλικής εμπλοκής με άτομο που γνωρίζουν ον-λάιν, όπως και οι διαζευγμένοι (54,5%).
Διαδικτυακά «στραβοπατήματα»
Οταν το Διαδίκτυο άρχισε να κάνει τα πρώτα «σουξέ» στην ψηφιακή επικοινωνία, κάποιοι έσπευσαν να εκφράσουν τις αμφιβολίες τους απέναντι στις δυνατότητες του νέου μέσου. Και, ίσως, να έχουν κάποιο δίκιο… Οι απιστίες, οι καβγάδες και οι ερωτικές περιπέτειες «σερφάρουν» καθημερινά στο Διαδίκτυο, αφού σε ποσοστό 22% οι ερωτηθέντες απαντούν πως η ενασχόληση με το Facebook, αλλά και με σελίδες dating, έχει δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση με τον σύντροφό τους. Σχεδόν το 10% έχει απατήσει τον σύντροφό του με άτομο που γνώρισε μέσω Ιντερνετ, ενώ οι 2 στους 3 είναι άνδρες. Οι ηλικίες 40 και άνω έχουν το υψηλότερο ποσοστό απιστίας (12,1%), ενώ οι πιο πιστοί φαίνεται να είναι οι άγαμοι που συμβιώνουν (5,2%).
Σε ό,τι αφορά την «καυτή πατάτα» του Διαδικτύου, το cybersex: το 21,1% έχει κάνει, με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι άνδρες (25,7%). «Ο σημερινός τρόπος ζωής φαίνεται να τροφοδοτεί τη διαδικτυακή επικοινωνία. Αν και ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας εμπεριέχει αρκετά θετικά στοιχεία, μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ανθρώπων μοναχικών και απομονωμένων», αναφέρει ο πρόεδρος του ινστιτούτου, Θάνος Ασκητής.
«Η συστηματική χρήση του Διαδικτύου κρύβει δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς πολλοί αναζητούν μια προστατευμένη επικοινωνία, παίζοντας ρόλους. Η χρήση αυτή διαμορφώνει συχνά έναν εθιστικό τρόπο σεξουαλικής επικοινωνίας, όπως είναι το cybersex.
Μάλιστα, προβλέπεται ότι η επισκεψιμότητα στο Facebook, στα chat rooms και στις σελίδες dating θα παρουσιάσει αύξηση στο προσεχές μέλλον, λόγω της οικονομικής και κοινωνικής συμπίεσης, προβάλλοντας την ανάγκη να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ μας».
Ο κόσμος των γνωριμιών στο Ίντερνετ μπορεί να γίνει σκληρός, δύσκολος, μέχρι και επικίνδυνος. Έναντι όμως μια μικρής αμοιβής, κάποιος περισσότερο έμπειρος και καλός χειριστής των λέξεων μπορεί να αναλάβει να κάνει το διαδικτυακό μας προφίλ περισσότερο ελκυστικό.
Οι σύγχρονοι Σιρανό ξεφυτρώνουν από παντού και τους συναντάμε όλο και πιο συχνά. Η ειδικότητά τους είναι να γράφουν έξυπνα και καλά στοχευμένα μηνύματα για λογαριασμό μόνων ανδρών και γυναικών που δεν έχουν τη διάθεση, την έμπνευση ή το χρόνο να το κάνουν οι ίδιοι. «Παρατηρούμε μεγάλη αύξηση στην προσφορά τέτοιων υπηρεσιών που σημαίνει ότι υπάρχει και αντίστοιχη ζήτηση», δήλωσε ο Μάρκ Μπρουκς, του Online Personals Watch, ιστοσελίδας που παρακολουθεί τις τάσεις στις διαδικτυακές σχέσεις.
Ο βασικότερος λόγος που κάποιος απευθύνεται σε μια τέτοια εταιρεία είναι γιατί οι δικές του προσπάθειες να κάνει κάποια γνωριμία μέσω Διαδικτύου δεν αποφέρει αποτελέσματα. Πολλοί άλλοι θέλουν απλά να αποφύγουν την απόρριψη όταν τα προσεκτικά γραμμένα μηνύματα προσέγγισης που έχουν συντάξει μένουν αναπάντητα.
«Η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της επινόησης», επεσήμανε ο Έβαν Κατζ, που εργάζεται ως σύμβουλος σχέσεων από το 2003 και διατηρεί την ιστοσελίδα e-cyrano.com, μια από τις πιο επιτυχημένες του χώρου. «Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δε ξέρουν πώς να προβάλλουν τον εαυτό τους με ελκυστικό τρόπο». Ο ίδιος τονίζει ότι οι πελάτες του είναι συνήθως πετυχημένοι επαγγελματίες, τουλάχιστον μέσου κοινωνικού επιπέδου.
Κάθε ραντεβού που καταφέρνουν να κανονίσουν οι διαδικτυακοί σύμβουλοι μεταφράζεται σε χρηματική αμοιβή, ενώ παρομοιάζουν τις υπηρεσίες τους με αυτές των πωλητών, ή σε κάποιες περιπτώσεις των ποιητών. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε περισσότερες από μία γλώσσες, διευρύνοντας έτσι το υποψήφιο κοινό και αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχίας.
Το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος όταν απευθυνθεί σε μια τέτοια υπηρεσία είναι να απαντήσει σε μια σειρά εκτενών ερωτήσεων σε μια τηλεφωνική συνέντευξη. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, οι σύμβουλοι στη συνέχεια γράφουν το αρχικό κείμενο που ο πελάτης χρησιμοποιεί για να προβάλλει το προφίλ του.
Η υπηρεσία TargetLove παρέχει ολοκληρωμένες υπηρεσίες, από τη σύνταξη του βασικού προφίλ έναντι περίπου 200 ευρώ, μέχρι εξειδικευμένους συμβούλους, που για εκατό ευρώ την ώρα αναλαμβάνουν να επικοινωνήσουν με τον πελάτη και θα τον μυήσουν στα μυστικά του διαδικτυακού φλερτ. Κάποιες άλλες εταιρείες αναλαμβάνουν μέχρι και να αντικαταστήσουν πλήρως τον πελάτη τους στην επικοινωνία με υποψήφια ραντεβού.
Όπως είναι φυσικό, οι απόψεις για την επιτυχία και τη χρησιμότητα τέτοιων υπηρεσιών, διίστανται. «Είναι απαίσιο, παρουσιάζεις κάτι που δεν είσαι», θεωρεί ο Τζάρεντ Γκόρντον, που διατηρεί ένα πολύ πετυχημένο blog στο οποίο οι χρήστες δημοσιεύουν ιστορίες αποτυχημένων ραντεβού. Αυτό το επιχείρημα αντιπαρέρχεται ο Σκοτ Βαλντέζ, ιδρυτής της υπηρεσίας Virtual Dating Assistants, επισημαίνοντας ότι πρώτο μέλημα της υπηρεσίας είναι η η όσο το δυνατόν πληρέστερη αντιπροσώπευση του πελάτης στο Διαδίκτυο. Η εταιρεία του Βαλντέζ τα κάνει όλα: Γράφει τα προφίλ των πελατών, επιλέγει τα υποψήφια ραντεβού και πραγματοποιεί όλη την επικοινωνία μέχρι να κανονιστεί το ραντεβού. Εγγυάται μάλιστα δύο με πέντε ραντεβού τον μήνα, ενώ η αμοιβή της κυμαίνεται από 400 έως 800 λίρες το μήνα, ενώ, παρά τους καιρούς οικονομικής στενότητας που διανύουμε, δεν έχει υποστεί καμία από τις συνέπειες της, αφού, όπως καταλήγει ο Βαλντέζ, «οι άνθρωποι θα αναζητούν πάντοτε να βρουν ταίρι μέσα από το Διαδίκτυο».
Eπειτα από πολύμηνες πιέσεις εκ μέρους μιας βρετανικής υπηρεσίας για την προστασία των ανηλίκων στο Διαδίκτυο, οι υπεύθυνοι του Facebook αποδέχτηκαν τελικά την εγκατάσταση μιας εφαρμογής μέσω της οποίας οι χρήστες μπορούν να καταγγέλουν ύποπτες ή ανάρμοστες συμπεριφορές.
Το «κουμπί πανικού» απευθύνεται κυρίως σε παιδιά 13 έως 18 ετών τα οποία καλούνται να το εγκαταστήσουν στο προφίλ τους για να μπορούν να υποβάλλουν καταγγελίες και να ενημερώνονται σε θέματα ασφάλειας.
Οι αναφορές των χρηστών τους θα διαβιβάζονται στους υπεύθυνους ασφάλειας του Facebook αλλά και στο Κέντρο Παιδικής Εκμετάλλευσης και Onlline Προστασίας (CEOP) που έχει συστήσει η βρετανική κυβέρνηση.
To CEOP ασκούσε πιέσεις από το Νοέμβριο για την εγκατάσταση του κουμπιού πανικού στις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης. Η πρώτη που το αποδέχτηκε ήταν η υπηρεσία Bebo.
Οι υπεύθυνοι του Facebook αρχικά αντέδρασαν στην πρόταση, αναγκάστηκαν όμως να υποχωρήσουν έπειτα από το θόρυβο για την υπόθεση της Άσλεϊ Χολ, μιας 17χρονης Βρετανίδας που βιάστηκε και δολοφονήθηκε από έναν 33χρονο που εμφανιζόταν στο προφίλ του ως έφηβος.
«Από τις συνομιλίες μας με παραβάτες γνωρίζουμε ότι ένα εμφανές αποτρεπτικό μέτρο θα μπορούσε να προστατεύσει τους νέους ανθρώπους στο Διαδίκτυο» δήλωσε στο Reuters ο Τζιμ Γκάμπλ, εκτελεστικός διευθυντής του CEOP. www.tovima.gr
Η υπερβολική έκθεση στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης έχει ως αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν τα αποδεικτικά στοιχεία που στοιχειοθετούν υποθέσεις διαζυγίων. Η Αμερικανική Ακαδημία Δικηγόρων Διαζυγίου αναφέρει ότι το 81% των μελών του έχει πάρει πολλά στοιχεία από το Facebook, το MySpace, το Twitter και άλλες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένου του YouTube.«Είχα μερικές πολύ αστείες υποθέσεις» δηλώνει η Λίνδα Λέα Βίκεν, πρόεδρος των 1.600 μελών και συμπληρώνει: «Είναι πάρα πολύ κοινό στις καινούργιες μου υποθέσεις».
Το Facebook έχει την πρωτοκαθεδρία στην μετατροπή της εικονικής πραγματικότητας σε ένα δραματικό διαζύγιο της πραγματικής ζωής, σημειώνει η κ. Βίκεν. Το 66% των δικηγόρων ανέφεραν το Facebook ως βασική πηγή τους για online ενοχοποιητικές αποδείξεις. Ακολουθούν το MySpace με 15% και το Twitter με 5%.
Το Facebook μαρτυράει τους ένοχους
Σχεδόν ένας στους πέντε ενήλικες χρησιμοποιεί το Facebook για να φλερτάρει, σύμφωνα με έκθεση του Pew internet and American Life Project που δημοσιεύθηκε το 2008. Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι φωτογραφίες που δείχνουν τους ή τις συζύγους σε φωτογραφίες να ερωτοτροπούν με τους εραστές και τις ερωμένες τους και χρησιμοποιούνται ως αποδεικτικά στοιχεία. Υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου ο πατέρας εξανάγκασε τον γιο του να διαγράψει από τους φίλους του τη μητέρα του, ώστε να τους αποξενώσει.
«Αυτά τα στοιχεία εμφανίζονται και χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο, σχεδόν σε καθημερινή βάση και είναι εύκολα να τα βρει κανείς», τονίζει η Βίκεν και προσθέτει: «Είναι σαν ‘μου κάνεις πλάκα;’». Η Λ Βίκεν και οι υπόλοιποι δικηγόροι της Ακαδημίας παρουσίασαν ορισμένες σπαρακτικές περιπτώσεις, διατηρώντας ωστόσο την ανωνυμία των πελατών τους:
-Ένας σύζυγος πήγε στην ιστοσελίδα γνωριμιών Match.com και δήλωσε εργένης και χωρίς παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή διεκδικούσε την κηδεμονία των παιδιών.
-Ένας άλλος κύριος αρνούνταν ότι είχε προβλήματα διαχείρισης θυμού, ωστόσο πόσταρε στο Facebook στο σημείο που πρέπει να περιγράψει τον εαυτό του: «Εάν έχεις τα κότσια να μου την πεις, θα σε χτυπήσω μέχρι υποταγής».
-Ένας πατέρας ζητούσε την κηδεμονία των παιδιών υποστηρίζοντας ότι δεν πήγε ποτέ στις εκδηλώσεις που μετείχαν τα παιδιά τους. Ο εν λόγω κύριος απέδειξε ότι τις παραπάνω ώρες η πρώην σύζυγός του και ο φίλος της έπαιζαν στο διαδικτυακό παιχνίδι World of Warcraft. Ορισμένες φορές η μαμά διαλέγει τις λάθος ώρες να παίζει στο Farmville του Facebook.
-Μία μητέρα αρνούνταν στο δικαστήριο ότι κάπνιζε μαριχουάνα, ωστόσο στο Facebook ανέβασε φωτογραφίες μετά από το κάπνισμα.
Η σύνδεση της εικονικής πραγματικότητας με τον πραγματικό κόσμο είναι καθημερινότητα για τα ζευγάρια που χωρίζουν στις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ιστοσελίδα διαζυγίων Divorce – online ανέφερε ότι την τελευταία χρονιά η λέξη Facebook υπήρχε σε κάθε πέμπτη αίτηση διαζυγίου που αναλάμβανε.
Εν τω μεταξύ, οι δικηγόροι διαζυγίου και ζευγάρι στην πραγματική ζωή από το Ντένβερ του Κολοράντο, Κεν και Λέσλι Μάθιους υποστηρίζουν ότι η αύξηση των αιτήσεων, που να βασίζονται σε ατοπήματα στο Διαδίκτυο είναι μικρότερη. Υπολογίζουν ότι οι 1 στις 10 αιτήσεις βασίζεται σε στοιχεία που προέρχονται από το Ίντερνετ, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ήταν μία ή ακόμη και καμία περίπτωση. «Βρίσκεις στοιχεία, που δεν υπάρχει τρόπος να αποκτήσεις υπό κανονικές συνθήκες» σημειώνει η Λέσλι Μάθιους.
Συμβουλές για τους ψηφιακούς παραβάτες
Οι δικηγόροι προειδοποιούν όσους βρίσκονται σε διαδικασία διαζυγίου:
-Ό,τι πείτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας. Εάν σχεδιάζεται να πείτε όμματα, ενώ έχετε ορκισθεί, τότε να μην έχετε ανεβάσει στο Διαδίκτυο στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο.
-Προσοχή από τους εχθρούς του Διαδικτύου. Η διαδικασία του διαζυγίου είναι σκληρή και δύσκολη για τα ζευγάρια. Η επιθυμία να μιλήσουν και να κακολογήσουν είναι μεγάλη, έτσι αναγκάζουν τους φίλους τους να πάρουν το μέρος ενός εκ των δύο. Ωστόσο, είναι το χειρότερο μέρος και σημείο να το κάνει κανείς.
-Μία εικόνα αξίζει όσο..χίλια ευρώ. Οι ανάρτηση γυμνών και προκλητικών φωτογραφιών σε προσωπικά ιστοσελίδες ή στα προφίλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν βοηθούν στην υπεράσπισή τους και αποξενώνουν την οικογένειά τους.
-Διατηρείστε τους κανόνες ασφαλείας των ιστοσελίδων. Υπάρχουν για κάποιο λόγο. Βρείτε τα και χρησιμοποιήστε τα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Στο έργο του Mark Granovetter (1973), “The strength of Weak Ties”, American Journal of Sociologie, n° 78, συναντάμε τη θεωρία της δύναμης του αδύνατου κρίκου.
Άρθρα (RSS)