Αρχείο για Απρίλιος, 2010

pano-eiffel.jpgΑν η πόλη σας στενεύει, αν ο νέος -μετά ΔΝΤ- μισθός σας δεν σας παρέχει τη δυνατότητα να κάνετε τη βόλτα σας (μα γιατί άραγε;) τότε γιατί να μην πάρετε τον αέρα σας κάπου αλλού με τη βοήθεια του ποντικιού σας. Το ΔΝΤ φροντίζει για ένα νέο τρόπο απόδρασης, τον εικονικό…

Δεν είναι μία απλή πανοραμική φωτογραφία, οι ήχοι της περιοχής σας ακολουθούν…

www.photojpl.com/

και να δηλώσω την προτίμησή μου στο Παρίσι: http://photo.photojpl.com/tour/08toureiffel/08toureiffel.html

Comments 0 σχόλια »

damien-hirst-shark.jpgΕίστε φιλότεχνος; πώς θα σας φαινόταν να αποκτούσατε ένα αυθεντικό έργο του Damien Hirst εντελώς δωρεάν; Λέτε να του έχει μείνει κανένας καρχαρίας; Μέσα από το προσωπικό του blog χαρίζει καθημερινά ένα έργο του αρκεί να είστε ο πρώτος που θα διαβάσετε την καταχώριση. Καλλιτεχνικό δρώμενο; Σκανταλιά του καλλιτέχνη;

http://hirstdamien.blogspot.com/

 

Comments 0 σχόλια »

Μία αναφορά στην καταστροφή της Σμύρνης ήταν αρκετή για να λογοκρίνει ωμά η τουρκική τηλεόραση την αμερικανική πολεμική σειρά «Τhe Ρacific», συμπαραγωγή δύο διάσημων υπογραφών του Χόλιγουντ: του σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ και του ηθοποιού Τομ Χανκς.

Τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια διδάσκουν στους μαθητές ότι η Σμύρνη κάηκε από τον ελληνικό στρατό κατά την αποχώρησή του.

Στις 31 Μαρτίου ο συγγραφέας και αρθρογράφος της εφημερίδας «Χουριέτ» Γιασάρ Ακσόι έγραψε, ωστόσο, ότι ο ισχυρισμός ότι η Σμύρνη κάηκε από τον ελληνικό στρατό «δεν μπορεί να ευσταθεί, αφού ο ελληνικός στρατός αποχώρησε από τη Σμύρνη στις 9 Σεπτεμβρίου και η φωτιά ξέσπασε στις 13». Ο Ακσόι λέει ότι «στον βαθμό που δεν τεκμηριώνεται με αδιάσειστα στοιχεία», η άποψη ότι η Σμύρνη κάηκε από Τούρκους αποτελεί «συκοφαντία». Στο τέλος έκανε λόγο για διεθνείς παράγοντες που αναφέρουν ότι «την πυρκαϊά προκάλεσαν αρμένιοι τρομοκράτες». Η σειρά «Τhe Ρacific» θα ξεκινήσει να προβάλλεται στην Ελλάδα από συνδρομητικό τηλεοπτικό κανάλι στις 26 Απριλίου.

Comments 0 σχόλια »

pinproject1.gifΈνα αρκετά χρήσιμο mashup που αξιοποιεί το το API των Google maps είναι το Pin Project. Ο  κάθε επισκέπτης μπορεί να “επισημάνει” [pins απ’τις πινέζες] κάποιο σημείο στον Αττικό χάρτη που κρίνει ότι είναι επικίνδυνο για τους οδηγούς. Η διαδικασία είναι πολύ απλή μέσω μιας φόρμας. Βρίσκουμε το σημείο στον χάρτη, βαθμολογούμε την επικινδυνότητα του, το κατηγοριοποιούμε [π.χ. “κακή ορατότητα” “τυφλό σημείο”] τέλος μπορούμε να δώσουμε περαιτέρω σχόλια σχετικά με το σημείο!

Τι λέτε θα βάλουμε ένα χεράκι; θα την καρφώσουμε την καρφιτσούλα;

Αν δείτε βέβαια πώς έχει καταντήσει ο χάρτης, ίσως είναι ευκολότερο να βρίσκουμε τα μη επικίνδυνα σημεία

www.msfree.gr/pin/index.htm

Comments 0 σχόλια »

Ενα παιχνίδι που θα αρέσει στους φυσικούς…

www.funny-games.biz/mechanics.html

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Μια interactive διαφήμιση σε στάσεις λεωφορείων και μετρό παροτρύνει τους περαστικούς να ενισχύσουν οικονομικά το έργο ενός οργανισμού για τα δικαιώματα του παιδιού.

Comments 0 σχόλια »

sms-thumb-small.jpgΤο ένα τρίτο των εφήβων που διαθέτουν κινητά τηλέφωνα στις ΗΠΑ, αποστέλλουν περισσότερα από 100 γραπτά μηνύματα την ημέρα, τρόπος επικοινωνίας, που φαίνεται να είναι ο πιο διαδεδομένος μεταξύ των εφήβων, σύμφωνα με νέα έρευνα που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Η έρευνα του Pew Internet and American Life Project, που δημοσιεύεται στο πρακτορείο Reuters, εξετάζοντας την κουλτούρα και τους τρόπους επικοινωνίας των εφήβων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η χρήση γραπτών μηνυμάτων έχει αυξηθεί δραματικά από το 2008, ξεπερνώντας τις κλήσεις από τα κινητά και τα σταθερά τηλέφωνα, τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, την άμεση επικοινωνία μέσω μηνυμάτων (instant messaging) και την άμεση συνομιλία.

Το ερευνητικό κέντρο Pew διευκρίνισε ότι τα τρία τέταρτα των νέων μεταξύ 12 και 17 ετών έχουν έστω ένα κινητό τηλέφωνο, εκ των οποίων τα κορίτσια αποστέλλουν ή λαμβάνουν 80 γραπτά μηνύματα ανά ημέρα και τα αγόρια 30.

“Τα γραπτά μηνύματα έχουν γίνει ο βασικός τρόπος επικοινωνίας στη ζωή των εφήβων σήμερα”, αναφέρει η ερευνήτρια Αμάντα Λένχαρτ, η οποία αποδίδει τη μεγάλη αύξηση εν μέρει στα προγράμματα των εταιριών που προσφέρουν απεριόριστα μηνύματα.

Το ποσοστό των εφήβων με κινητά τηλέφωνα που στέλνουν τουλάχιστον ένα μήνυμα την ημέρα αυξήθηκε από 38% το 2008 σε 54% τον Σεπτέμβριο του 2009, σύμφωνα με την έρευνα.

Επίσης, το 38% των εφήβων δηλώνουν πως καθημερινά κάνουν ένα τηλεφώνημα από το κινητό τους, το 30% ότι χρησιμοποιούν το σταθερό τηλέφωνα και 24% ότι επικοινωνούν με άμεσα μηνύματα (instant messaging).

Οι αμερικανοί επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι τα γραπτά μηνύματα στέλνονται και διαβάζονται “κάτω από τη μύτη” των γονιών και των καθηγητών και σε αντίθεση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μπορούν να σταλούν από παντού.

“Υπάρχει σίγουρα ένα στοιχεία στα γραπτά μηνύματα που ταιριάζει απόλυτα στη ζωή των εφήβων”, προσθέτει η Λένχαρτ.

Τα γραπτά μηνύματα έχουν γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των εφήβων που το 87% δηλώνει πως κοιμάται έχοντας δίπλα του το κινητό του.

Ένας άλλος ερευνητής, ο Σκοτ Κάμπελ, αναφέρει πως από τα μηνύματα μπορεί κανείς να καταλάβει πολλά για την κουλτούρα των εφήβων σήμερα, φέρνοντας ως παράδειγμα το ότι τα αγόρια δεν χρησιμοποιούν σημεία στίξης στα μηνύματά τους σε αντίθεση με τα κορίτσια, που τα θεωρούν βασικό στοιχείο της επικοινωνίας τους.

“Αν ένα κορίτσι βάλει τελεία στο τέλος του μηνύματος (προς ένα άλλο κορίτσι) σημαίνει ότι είναι θυμωμένο”, αποκαλύπτει ο Κάμπελ και συμπληρώνει πως είναι πολύ σημαντικά για τους εφήβους τα emoticons (μια μικρή εικόνα που μπορεί να εισαχθεί σε ένα μήνυμα για να αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη διάθεση ή συμπεριφορά).

“Υιοθετούν αυτήν την πρακτική, γιατί έχουν μάθει ότι τα κείμενα είναι πιθανόν να ερμηνευτούν λανθασμένα. Είναι κάτι που το κάνουν σκόπιμα, ένα κομμάτι της κουλτούρας τους που στόχο έχει να τους διαφοροποιήσει από τους ενήλικες”, επισημαίνει.

Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

steinergeorges.jpgΤο κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα ομιλίας που εκφώνησε ο μεγάλος κριτικός Τζορτζ Στάινερ, σε εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του σε πανεπιστήμιο της Ρώμης.

Τι μπορούμε να πούμε σήμερα στους φοιτητές μας, στους νέους μας; Οι καλές συμβουλές είναι αυθαίρετες, οι κακές συμβουλές είναι οι πιο σημαντικές. Ποιες είναι λοιπόν οι κακές συμβουλές που μπορούμε να δώσουμε;

Πρώτη συμβουλή: μη διαπραγματεύεστε τα πάθη σας. Υπάρχουν άντρες και γυναίκες που λένε: «Θέλω να αφιερώσω τη ζωή μου σε μια μελέτη πάρα πολύ εξειδικευμένη, ακατανόητη από τους περισσότερους, χωρίς καμία πραγματιστική ή πρακτική ωφελιμότητα», για παράδειγμα στη μελέτη ενός χειρογράφου του δέκατου αιώνα ή στην κινεζική κεραμική της δυναστείας Σουνγκ. Ο κόσμος είναι γεμάτος εξαθλίωση και πείνα, ανάγκες και φρίκη, και σίγουρα μια τέτοια πρόθεση μπορεί να φανεί αστήρικτη τόσο από κοινωνική όσο και από οικονομική και πολιτική άποψη. Ωστόσο, εγώ λέω: Δεν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε ένα πάθος. Γιατί, αν αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε, χανόμαστε μέσα στον συμβιβασμό, καταλήγουμε στην επαιτεία. Το να έχει κανείς μια κλίση, ένα πάθος, είναι μια ευτυχία επικίνδυνη αλλά απέραντη. Είναι η πιο μεγάλη τύχη που μπορεί να έχει στον κόσμο. Ο μεγάλος καλλιτέχνης, ο μεγάλος αθλητής, ακόμα και εμείς που δεν είμαστε καλλιτέχνες, γνωρίζουμε αυτή τη δίψα για το απόλυτο, τη δίψα που μας κατατρώει. Γι’ αυτό η πρώτη συμβουλή είναι: Ζήστε τα πάθη σας.

Δεύτερη συμβουλή: Να έχετε επίγνωση της πολιτικής και κοινωνικής αδυναμίας αυτού του πάθους. Ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει το γιατί η Ευρώπη, η δική μας Ευρώπη, υπήρξε η εστία της τελευταίας βαρβαρότητας. Τα στρατόπεδα του θανάτου δεν είναι στην έρημο της Γκόμπι, είναι στην Ευρώπη, είναι στη χώρα του Γκέτε, του Καντ και του Μπετόβεν και της πιο υψηλής ηθικής σκέψης που υπάρχει και που είναι ακριβώς εκείνη του Καντ. Εμείς δεν κατανοούμε ποιο ήταν το αληθινό διακύβευμα αυτής της καταστροφής. Οι λαοί δεν μας προστάτεψαν. Αντίθετα, μερικές φορές συμμάχησαν με τη βαρβαρότητα. Υπάρχει μια υψηλή κουλτούρα ακόμα και του απάνθρωπου. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, ο οποίος υπήρξε θύμα της απανθρωπιάς, έχει πει: «Κάθε μεγάλο μνημείο μιας κουλτούρας έχει μια πρόθεση βαρβαρότητας». Είναι τρομερό και ελπίζω να μην έχει δίκιο. Αλλά, όταν σηκωνόμαστε το πρωί για να ασκήσουμε το επάγγελμα του καθηγητή, οφείλουμε να θέτουμε ένα ερώτημα που μπορεί να φανεί αφελές: γιατί δεν υπερασπιστήκαμε καλύτερα τις ανθρώπινες αξίες;

Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Κανείς μας δεν γνωρίζει τη συνταγή για να διδάσκει, για να διδάσκει καλά. Είναι πιθανό ακόμα και η αγάπη για την ποίηση να έχει κάτι το απάνθρωπο, ακόμα και στο κέντρο αυτού του πάθους; Χρειάζεται να βρούμε μιαν απάντηση για τους νέους, έναν δρόμο για τους νέους. Οι νέοι θέλουν να γνωρίζουν αυτό που κάναμε όταν ήταν μεσάνυχτα στην Ευρώπη, όταν τα μεσάνυχτα έφτασαν στη ζωή της Ευρώπης. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε να δώσουμε μιαν απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Η τρίτη κακή συμβουλή είναι πολύ πιο ελαφριά: να μαθαίνετε από μνήμης, να απομνημονεύετε, μέρα και νύχτα, όχι με τον νου αλλά με την καρδιά, par coeur, όπως λένε τόσο στα γαλλικά όσο και στα αγγλικά και στα γερμανικά. Να μαθαίνετε με την καρδιά είναι θεμελιώδες, επειδή έτσι θα είστε πλούσιοι. Θα είστε σαν ένα καράβι γεμάτο θησαυρούς. Κανείς δεν θα μπορεί να σας αφαιρέσει αυτό που θα έχετε απομνημονεύσει, κανείς. Η μεγάλη ρωσική κουλτούρα επιβίωσε με τη μνήμη. Υπήρχε, στην εποχή του Μπρέζνιεφ (δεν ήταν όπως η εποχή του Στάλιν, αλλά ήταν το ίδιο άσχημη), μια νεαρή καθηγήτρια αγγλικής ρομαντικής λογοτεχνίας σε ένα επαρχιακό πανεπιστήμιο του Καζακστάν, η οποία φυλακίστηκε για το τίποτα, εξαιτίας μιας καταγγελίας, μιας εντελώς ψευδούς κατάδοσης.

Αυτή η γυναίκα φυλακίστηκε σε ένα κελί χωρίς φως, χωρίς χαρτί, χωρίς μολύβι, χωρίς τίποτα, για τρία χρόνια. Γνώριζε όμως από μνήμης τον «Δον Ζουάν» του Μπάιρον. Στη Ρωσία ο «Δον Ζουάν» έχει μια θέση πολύ πιο σημαντική από όσο στην Αγγλία, είναι σχεδόν σαν εθνικό ρωσικό ποίημα, σαν ένας άλλος Πούσκιν. Ε, λοιπόν, αυτή η νεαρή γυναίκα το γνώριζε από μνήμης. Νομίζω ότι αποτελείται από 40.000 στίχους. Αυτή το μετέφρασε από μνήμης, μέσα στο σκοτάδι. Τυφλώθηκε και, όταν την απελευθέρωσαν, υπαγόρευσε την πλήρη μετάφρασή της και τώρα είναι ένα αριστούργημα στη Ρωσία. Αυτή η ανθρώπινη ύπαρξη είναι πιο ισχυρή από όλα τα έθνη και από όλα τα κράτη του κόσμου.

Εναντίον μιας τέτοιας ύπαρξης, ούτε ο φασισμός, ούτε ο σταλινισμός, ούτε η ωμή εμπορευματοποίηση ενός καπιταλισμού που βρίσκεται σε αγωνία μπορούν να κάνουν τίποτα. Είναι η παντοδυναμία της ελπίδας και η παντοδυναμία της ανθρώπινης ψυχής, ενώ γύρω μας η σχολική και η πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχουν γίνει οργανωμένη αμνησία. Κανείς δεν θυμάται πλέον καμία χρονολογία, κανένα έργο, κανένα όνομα, κανένα χωρίο της Βίβλου, ούτε και μεταξύ των καλύτερων φοιτητών μου του Κέμπριτζ ή του Χάρβαρντ. Εχω την πεποίθηση ότι η λήθη των γραμμάτων, των επιστημών του ανθρώπου, το να ξεχνάμε, ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Δημιουργούμε γενεές κενές, στις οποίες μπορούν να μπουν τα πάντα, το κιτς, η βαρβαρότητα, η αδιαφορία, ακριβώς επειδή αυτές είναι κενές (…).

ΕΝΕΤ

Comments 0 σχόλια »

437337.jpgΓιατί μας αρέσουν τα μυθιστορήματα; Γιατί παθιαζόμαστε τόσο με ανύπαρκτα πρόσωπα; Το Γέιλ διεξάγει ένα πείραμα για να κατανοηθεί τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας όταν μας αρέσει ένα μυθιστόρημα. Μετά τη λογοτεχνική κριτική, έρχεται η neuro lit crit, η νευρολογική λογοτεχνική κριτική: μελετά πώς τα μεγάλα κείμενα της λογοτεχνίας επηρεάζουν την «καλωδίωση» του εγκεφάλου μας.
Στην ερώτηση γιατί μας αρέσει ένα μυθιστόρημα, απαντούσαν λογοτεχνικοί κριτικοί, φιλόλογοι, συγγραφείς. Τώρα προσπαθεί να απαντήσει και η επιστήμη. Σε μερικούς μήνες, μια ομάδα φοιτητών θα υποβληθεί σ΄ ένα πείραμα που δεν έχει ξαναγίνει. Θα διαβάσουν κείμενα διαφορετικής ποιότητας και βάθους, ένα άρθρο εφημερίδας, ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται εύκολα, ένα πιο περίπλοκο, και μετά θα μετρηθεί η συγκέντρωση αίματος στα εγκεφαλικά κύτταρά τους για να σχεδιαστεί ένας χάρτης των νευρολογικών αντιδράσεών τους την ώρα που διαβάζουν. Η πρωτοβουλία ανήκει στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και εντάσσεται σε μια νέα προσέγγιση της μελέτης της λογοτεχνίας που αποκλήθηκε neuro lit crit, νευρολογική λογοτεχνική κριτική. Είναι καρπός μιας συζήτησης που διεξάγεται στις δύο όχθες του Ατλαντικού, κυρίως στις ΗΠΑ και στη Βρετανία- λογοτεχνική κριτική με τη βοήθεια της ιατρικής και της τεχνολογίας.

ΠΡΟΣ ΠΟΙΑ κατεύθυνση θα αναλυθούν οι εγκεφαλικές αντιδράσεις στη λογοτεχνία του Σαίξπηρ, του Προυστ ή της Βιρτζίνια Γουλφ; Μια υπόθεση που η neuro lit crit θέλει να επιβεβαιώσει είναι πως το πάθος για την αφήγηση έχει τη βάση του στην εξέλιξη του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος αισθανόταν ανέκαθεν τη γοητεία, ακόμη και την ανάγκη να ακούει και μετά να διαβάζει φανταστικές ιστορίες, ίσως αυτό σημαίνει ότι το χαρακτηριστικό του αυτό είναι απαραίτητο, έχει προβλεφθεί από τη φύση, είναι εγγεγραμμένο στον γενετικό μας κώδικα βάσει του οποίου αναπτυσσόμαστε. Μια άλλη επιδίωξη είναι να προσδιοριστεί γιατί αναπτύχθηκε στον άνθρωπο ο αλτρουισμός, παρόλο που τα εγωιστικά γονίδιά μας είχαν θεμελιώδη ρόλο στην επιβίωση του είδους. «Για να μας δώσει ένα κίνητρο για να συνεργαστούμε με τον πλησίον μας, η Μητέρα Φύση προέβλεψε να υπάρχει ένα συναίσθημα οργής για την αδικία και ένα συναίσθημα ευχαρίστησης όταν αυτός που τη διαπράττει, τιμωρείται», παρατηρεί ο Ουίλιαμ Φλες, καθηγητής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Μπραντάις.

Γι΄ αυτό, συμπεραίνει, μας αρέσει η αφήγηση. Επειδή είναι γεμάτη «αλτρουιστές τιμωρούς», πρόσωπα που διορθώνουν αδικίες χωρίς κανένα όφελος για τους ίδιους, από τον Οδυσσέα στον Δον Κιχώτη, από τον Αμλετ στον Ηρακλή Πουαρό.

Διαβάστε το άρθρο στα Νέα

Comments 0 σχόλια »

O Τζόσουα Μπελ αντιπαθεί τις συμβάσεις. Τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική ζωή του. Η συναίνεση του αμερικανού σουπερστάρ του βιολιού, πριν από τρία χρόνια, να παίξει στο μετρό της Ουάσιγκτον προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας δημοσιογραφικής έρευνας της εφημερίδας «Τhe Washington Ρost»- η οποία τελικά χάρισε στον συντάκτη της Τζιν Γουαϊνγκάρτεν το βραβείο Πούλιτζερ 2008- αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα:

Ηταν λίγο πριν από τις 8 το πρωί της 12ης Ιανουαρίου 2007 όταν ντυμένος με ένα απλό μπλουζάκι, παντελόνι παραλλαγής και κασκέτο του μπέιζμπολ ο Μπελ έπαιρνε τη θέση του σε μια πολυσύχναστη αποβάθρα, δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων.

«Μπορεί ένας από τους διασημότερους μουσικούς των ΗΠΑ και του κόσμου ολόκληρου και ένα πολύτιμο Στραντιβάριους να μας αποσπάσουν για ένα λεπτό από την καθημερινότητά μας; Εχουμε, στ΄ αλήθεια, χρόνο για να απολαύσουμε λίγη ομορφιά;» ήταν μερικά από τα ερωτήματα που έθετε η έρευνα. Τα αποτελέ σματα, αποκαρδιωτικά. Από τους περίπου 1.100 ανθρώπους που διέσχισαν την αποβάθρα τη συγκεκριμένη ώρα, ελάχιστοι του έδωσαν κάποια σημασία, ενώ μόνο ένας τον αναγνώρισε. Οσο για τις… εισπράξεις της ημέρας; Μόλις υπερέβησαν τα 30 δολάρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είχε περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που ο Μπελ είχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα της περίφημης ΣυμφωνικήςΟρχήστρας της Βοστώνης με τα «λογικά» εισιτήρια να κυμαίνονται γύρω στα 100 ευρώ έκαστο. «Τόσο καιρό αργότερα, αυτό που με εκπλήσσει είναι η δημοσιότητα την οποία έλαβε αυτό το πείραμα και το ότι,ακόμη και σήμερα,εξακολουθούν να με ρωτούν γι΄ αυτό» δήλωνε ο Μπελ σε συνέντευξή του στο «Βήμα» το 2008, με αφορμή την πρώτη εμφάνισή του στη χώρα μας. «Οσο για αυτά καθαυτά τα αποτελέσματα,δεν με εξέπληξαν καθόλου. Ηταν ό,τι ακριβώς περίμενα και αυτό που ήθελα να αποδείξω αποδεχόμενος την πρόκληση. Η μουσική θέλει τις προϋποθέσεις της. Θέλει αυτοσυγκέντρωση, ησυχία, ατμόσφαιρα.Δεν έχει πλάκα να παίζεις όταν δεν σε προσέχει κανείς».

To BHMA

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

babiniotisΟ καθηγητής κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης την Τετάρτη, 28 Απριλίου, θα μιλήσει για τους «Σταθμούς στην ιστορία της Ελληνικής γλώσσας», ώρα 19.30, στο κτίριο του Ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη» (Μέγαρο Στρίγκου, πρώην Γαλλικό Ινστιτούτο), στον Πειραιά, 2ας Μεραρχίας 36, με είσοδο ελεύθερη. Πληροφορίες τηλ. 210-42.97.540-1-2 και www.laskaridou.gr.

Comments 0 σχόλια »


Ονομάζεται Aquascript και σίγουρα περνάει το μήνυμα…

Comments 0 σχόλια »

123.jpgΟ Τάσος Τέλλογλου αποκαλύπτει:

Στις 13 Μαΐου 2003, με απόφαση του προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου συγκροτήθηκε ομάδα ελέγχου για τη διενέργεια επιτόπιου διαχειριστικού-κατασταλτικού ελέγχου των χρήσεων 1997-2002, σχετικά με τις συνθήκες μισθοδοσίας και πρόσθετων αμοιβών «εκπαιδευτών» του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ). Παράλληλα, οι οικονομικοί επιθεωρητές Γ. Μπούτος και Π. Κουτελάκης του υπουργείου Οικονομικών, διενήργησαν έως το 2006 έλεγχο με το ίδιο αντικείμενο, τα συμπεράσματα του οποίου εστάλησαν πρόσφατα στον υπουργό Δικαιοσύνης κ Χάρη Καστανίδη. Ο έλεγχος αφορούσε τα έτη 1997-2002 και τα εν λόγω στοιχεία, αποτελούν ένα ενδεικτικό κρίκο της απάντησης στο ερώτημα για τη διαχείριση (διασπάθιση…) εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων τα τελευταία 15 χρόνια. Ενδεικτικά:

-Στις προκηρύξεις πολλών διαγωνισμών αλλά και σε αποφάσεις ανάθεσης, δεν γίνεται λόγος στα απαιτούμενα προσόντα των επιμορφωτών αλλά στα… «προσόντα» της υποδομής του χώρου των σεμιναρίων. Ετσι, ένα τετραήμερο σεμινάριο στον Βόλο κόστισε -τότε- 111 εκατομμύρια δραχμές ενώ 4.130.000 δόθηκαν για την αποζημίωση επτά εισηγητών (σ.σ.: πάνω από 500.000 δρχ. αμοιβή για κάθε έναν εισηγητή!). Η απόφαση του προέδρου του ΟΕΕΚ κ. Γεράσιμου Σαπουτζόγλου για την καταβολή αυτών των αμοιβών εκδόθηκε σχεδόν ένα μήνα από τη διεξαγωγή του σεμιναρίου. Για την εγκατάσταση όπου διεξήχθη το σεμινάριο δόθηκαν 2,5 εκατ. δραχμές.

-Πολλοί εισηγητές ήταν υπάλληλοι του Οργανισμού που αξιολογούσαν-ανέθεταν σεμινάρια. Ετσι, σε στελέχη του Oργανισμού καταβλήθηκαν αποζημιώσεις 50-100.000 δρχ. ανά ώρα(!) αντί 12.000 δραχμών που προέβλεπε ο νόμος…

-Πολλοί εισηγητές/εισηγήτριες που απασχολούνταν εικονικά είχαν κατά το πόρισμα και δεύτερη εργασία στο Δημόσιο. Ετσι η Κ.Α., διευθύντρια του γραφείου υπουργού Παιδείας προσελήφθη στη θέση ειδικού συμβούλου του Οργανισμού ως ιδιώτης, έφθασε να ορισθεί διευθύντρια σε ΙΕΚ της Θεσσαλονίκης (ενώ υπηρετούσε στην Αθήνα) με αποτέλεσμα με τις δύο ιδιότητές της να λαμβάνει 410.000 δρχ. Στο ΥΠΕΠΘ, οι μηνιαίες της αποδοχές ήταν 700.000 δρχ. τον μήνα!

-Ο Κ.Τ. έλαβε εκτός των τακτικών αποδοχών του (418.000 δρχ.) άλλες 755.000 δραχμές έκτακτων αμοιβών μονονότι απουσίαζε στο εξωτερικό τις μισές ημέρες του μήνα. Δεν διέθετε κατά το πόρισμα των επιθεωρητών τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα ούτε προσκόμισε δικαιολογητικά για αυτά.

-Η υπάλληλος Α.Σ.-Α δίδασκε 17(!) διαφορετικά αντικείμενα με… απολυτήριο γυμνασίου και εισέπραττε για απογευματινή απασχόληση αποζημίωση μέχρι και 124 ώρες(!!!) τον μήνα. Οι αμοιβές της τον Νοέμβριο του 1997 ήταν 920.000 δραχμές.

Καθημερινή

 Αυτοί είναι επιμορφωτές. Οχι σαν το Β΄επίπεδο, που πληρωνόμαστε μόνο υπό την απειλή παραγραφής και μετά την υποβολή 100 φορμών και υπεύθυνων δηλώσεων για να μην πάθουμε κανένα απότομο πλουτισμό και αποκουζουλαθούμε…

Comments 2 σχόλια »

history_matters.jpgΣτο πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε από την υπουργό Παιδείας κυρία Διαμαντοπούλου για τις αλλαγές στην εκπαίδευση, και παράλληλα με την καθιέρωση πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας για τους εκπαιδευτικούς, χρειάζεται να περιληφθεί και ένα άρθρο για τη διδασκαλία της Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση.Παρά το γεγονός ότι η ιστοριογραφία της χώρας μας έχει αναπτυχθεί με νέες έρευνες και έχει εμπλουτιστεί με νέες προσεγγίσεις και θεματικές, το σχολείο συνεχίζει να μένει καθηλωμένο σε κύκλους επανάληψης της ίδιας Ιστορίας- αρχαία, μέση, νεότερη- τόσο στο γυμνάσιο όσο και στο λύκειο, με σχολικά βιβλία που αν δεν αποπροσανατολίζουν, πάντως αφυδατώνουν και δυσκολεύουν τη μάθηση. Τα φτωχά αποτελέσματα στις εξετάσεις είναι ένας μόνο από τους δείκτες αυτής της αποτυχίας.

Δυστυχώς η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποία η Ιστορία δεν διδάσκεται από ιστορικούς, και δεν υπάρχει η ειδικότητα του ιστορικού στο σχολείο. Την Ιστορία τη διδάσκουν γενικώς «φιλόλογοι» (ειδικότητα ΠΕ02), που σημαίνει απόφοιτοι σχολών της Φιλοσοφικής (φιλολογίας, ψυχολογίας-παιδαγωγικών, γαλλικής, αγγλικής, γερμανικής κλπ. φιλολογίας) που ενδέχεται να μην έχουν διδαχθεί ούτε ένα μάθημα Ιστορίας. Οταν καλούνται να διδάξουν Ιστορία όσοι δεν την έχουν διδαχθεί συνήθως αρκούνται στην πιστή αναπαραγωγή του σχολικού εγχειριδίου. Χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και ενδιαφέρον για το πεδίο, χωρίς βιβλιογραφική ενημέρωση, δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν το ενδιαφέρον των μαθητών, ούτε βέβαια να μεταδώσουν την αίσθηση της ιστορικότητας. Η Ιστορία στο σχολείο γίνεται ένα βαρετό μάθημα που οδηγεί στην αποστήθιση.

Οι απόφοιτοι των τμημάτων αυτών επιλέγονται με εξετάσεις στον ΑΣΕΠ με ενιαία ύλη της οποίας ο κεντρικός κορμός είναι τα φιλολογικά μαθήματα. Για τη διαιώνιση
[Η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο γίνεται με τέτοιο τρόπο στα Γυμνάσια και στα Λύκεια με αποτέλεσμα να έχει καταλήξει ένα βαρετό μάθημα το οποίο οι μαθητές πρέπει απλώς να αποστηθίσουν ]
Η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο γίνεται με τέτοιο τρόπο στα Γυμνάσια και στα Λύκεια με αποτέλεσμα να έχει καταλήξει ένα βαρετό μάθημα το οποίο οι μαθητές πρέπει απλώς να αποστηθίσουν
αυτής της πρωτοτυπίας, προβάλλεται ως κύρια δικαιολογία ότι στην Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής κατανομής των σχολείων, καθώς και της κατανομής των ανθρωπιστικών μαθημάτων στο σχολικό πρόγραμμα, η καθιέρωση ειδικοτήτων θα ήταν μια αναποτελεσματική και περιττή πολυτέλεια. Το ίδιο γεγονός ωστόσο δεν εμποδίζει να γίνονται σεβαστές οι ειδικεύσεις των αποφοίτων της Φυσικομαθηματικής σε φυσικούς που διδάσκουν φυσική, σε μαθηματικούς που διδάσκουν μαθηματικά, σε χημικούς που διδάσκουν χημεία και σε βιολόγους που διδάσκουν βιολογία.

Ο κύριος λόγος αυτής της αντιεπιστημονικής εμμονής στον ρόλο του «φιλολόγου» που διδάσκει τα πάντα είναι ότι δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη η αυτοτελής συγκρότηση του ιστορικού κλάδου. Ως τώρα οι μηχανισμοί του υπουργείου Παιδείας κατέχονταν από το παρωχημένο πνεύμα του ελληνικού 19ου αιώνα που έβλεπε την Ιστορία ως παρακλάδι της φιλολογίας. Οφείλεται επίσης αυτή η καθυστέρηση και στο γεγονός ότι οι ιστορικοί- πανεπιστημιακοί ή ερευνητές- ελάχιστη προσοχή έδωσαν, ως τώρα, στην αναμόρφωση της διδασκαλίας της Ιστορίας στο σχολείο, σε αντίθεση με τους μαθηματικούς και τους φυσικούς επιστήμονες οι οποίοι έδειξαν ένα διαρκές και αποτελεσματικό ενδιαφέρον.

Είναι όμως πλέον καιρός να αρθεί αυτός ο απαράδεκτος αναχρονισμός, ο οποίος έχει καταστροφικές συνέπειες τόσο ως προς τη διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο, όσο επίσης και ως προς τη συγκρότηση του προγράμματος των ιστορικών τμημάτων, τα οποία τείνουν να μετατραπούν σε πανδιδακτήρια με την προσθήκη πλήθους φιλολογικών μαθημάτων, για να εξυπηρετήσουν την προσδοκώμενη επάρκεια των αποφοίτων τους. Αποτέλεσμα; Λίγο απ΄ όλα.

Χρειάζεται επομένως να καθιερωθεί η ειδικότητα του ιστορικού στο σχολείο, και ταυτόχρονα να γίνει μια σοβαρή αναδιοργάνωση του αναλυτικού προγράμματος που αφορά την εκπαίδευση της Ιστορίας, η οποία κακώς περιορίζεται σε μια γεγονοτολογική αντίληψη. Η Ιστορία αφορά την προβληματική των σχέσεών μας με το παρελθόν, περιλαμβανομένης της συγκρότησης της ιστορικής συνείδησης και της συλλογικής μνήμης. Το αίτημα να διδάσκει κανείς το αντικείμενο που έχει σπουδάσει θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, χωρίς παραχωρήσεις σε λαϊκιστικές-συντεχνιακές απαιτήσεις να διδάσκουν όλοι όλα. Και δεν χρειάζεται βέβαια να επιχειρηματολογήσει κανείς επιπροσθέτως για το πόσο σημαντική είναι η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο για τη συγκρότηση της δημόσιας κουλτούρας και πολιτών με κριτική σκέψη.

Ο κ. Αντώνης Λιάκος είναι καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το Βήμα

Comments 0 σχόλια »

ten.jpgΗ άποψή μου ότι η κατάργηση αποτελεί σπουδαία κατάκτηση για την Παιδεία μας έγινε ακλόνητη πεποίθηση όταν είδα ότι η ηγεσία της ΟΛΜΕ τη χαιρέτησε ως «θετικό γεγονός», που μάλιστα, όπως έμαθα, «πρώτη η ΟΛΜΕ ανέδειξε ως αίτημα». Σωστά βέβαια επισημαίνουν οι φωτισμένοι αυτοί άνθρωποι ότι το θετικό γεγονός αμαυρώνεται κάπως, καθώς σύμφωνα με τα νέα μέτρα το σύστημα πρόσβασης στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα «εξακολουθεί να συνδέεται με τις επιδόσεις των μαθητών στο λύκειο», πράγμα που θεωρούν απαράδεκτο. Γιατί όμως να μη δώσουμε κι εδώ ένα λαμπρό παράδειγμα στην υπόλοιπη ανθρωπότητα – που κι αυτή είναι δέσμια της ίδιας ανόητης συνήθειας-, όπως δώσαμε σε τόσα άλλα τον τελευταίο καιρό;

Εισηγούμαι λοιπόν, αφουγκραζόμενος και την προτροπή των ηγετών της ΟΛΜΕ που ξέρουν από αυτά τα πράγματα, ως επόμενο μέτρο του υπουργείου, την κατάργηση κάθε σύνδεσης του βαθμού του λυκείου με τα κριτήρια εισαγωγής σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Αν γίνει αυτό, τότε σίγουρα θα βελτιωθεί αυτόματα η δευτεροβάθμια εκπαίδευσή μας, και υπερβολικά μάλιστα! Τα δε λύκεια, ειδικότερα, θα φτάσουν σε επίπεδα τόσο υψηλά, που θα τα ζηλέψουν και όλες οι δυτικές χώρες. Και έτσι, στο εξής δεν θα κερδίζουν απλώς οι ιδιοκτήτες της επαρχίας μας, μισθώνοντας τις γκαρσονιέρες τους σε αθηναίους ή θεσσαλονικείς φοιτητές των κατά τόπους ΤΕΙ, αλλά όποιος έχει ένα κεραμίδι, απανταχού της χώρας, θα πλουτίσει, μοσχονοικιάζοντάς το στους Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς και άλλους που θα αρχίσουν να στέλνουν εδώ σωρηδόν τα βλαστάρια τους για να ξεστραβωθούνε, μετέχοντες της ημετέρας Παιδείας.

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Για την παγκόσμια ημέρα αποκαλωδίωσης…

Comments 0 σχόλια »

www.connectedthefilm.com/Connectedthefilm/About.html

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων