Terra Computerata

Ο Στάθης στην Ελευθεροτυπία:

Θυμίζει αυτόν τον καιρό η χώρα μας ανησυχητικά την Ελλάδα του 1897.

Διεφθαρμένη στη διοίκηση, καταχρεωμένη, με σχολεία αδύναμα που παράγουν στον γ’ βαθμό κυρίως νεοταξίτικη σκέψη και συμπεριφορά, με ανύπαρκτη επιστημονική έρευνα (πλην Λακεδαιμονίων), με μια ακαδημαϊκή κοινότητα στην οποίαν πρυτανεύουν μέτριοι και χρηματοδοτούμενοι, με τους πιτσιρικάδες (τα προσόντα τους, την τέχνη τους και τις δυνατότητές τους) στη γωνία, χωρίς στρατηγική για τη θέση της χώρας στον κόσμο, με την παραγωγικότητά μας να μαραίνεται (ή και να τιμωρείται), με ένα «πολιτικό προσωπικό» δεύτερης διαλογής κι άλλα πολλά κακά δαιμόνια

η χώρα έχει φθάσει στο τελευταίο το σκαλί.

Ο Pedro M. Cruz, είναι ένας πτυχιούχος σπουδαστής στην απεικόνιση πληροφοριών και το σχέδιο αλληλεπίδρασης. Δημιούργησε αυτό το βίντεο “πέρασμα στο χρόνο” που αντιπροσωπεύει την άνοδο και την πτώση των Βρετανών, των Γάλλων, των Πορτογάλων και των Ισπανών υπερπόντιων αυτοκρατοριών από το 1800 έως το 2000.

via

Τα στατιστικά δεδομένα αναφέρουν ένα πανελλαδικό ποσοστό περίπου 10% παρουσίας μαθητικού πληθυσμού με διαφορετική εθνολογική προέλευση και μητρική γλώσσα στην ελληνική υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση (6τάξιο Δημοτικό και 3ετές Γυμνάσιο). Τα δεδομένα αλλάζουν στη μεταϋποχρεωτική εκπαίδευση. Τα πανελλαδικά ποσοστά στο Ενιαίο Λύκειο ανέρχονται σε λίγο λιγότερο του 5%, ενώ αντίθετα στα Επαγγελματικά Λύκεια και Σχολές υπερβαίνουν το 12,5%. Αυτοί οι πανελλαδικοί μέσοι όροι παρουσιάζουν σοβαρές διαφοροποιήσεις από τη μία περιοχή στην άλλη. Σε συνοικίες του κέντρου της Αθήνας, την πλατεία Βάθης, την πλατεία Βικτωρίας, τον Αγιο Παντελεήμονα, την πλατεία Αττικής, την Κυψέλη, τα Πατήσια, την Αχαρνών…, καταγράφονται ποσοστά αλλοδαπών μαθητών με μεταναστευτική ρίζα 40%85% στην υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση.

Ενα σύγχρονο κράτος δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει όλη την εκπαίδευση ως διαπολιτισμική. Χρειάζεται να επιθυμεί πραγματικά τη μείωση των ανισοτήτων, την κατά το δυνατόν παροχή- στην καθημερινή εκπαιδευτική πρακτική και όχι στα λόγια- ίσων ευκαιριών. Και, παράλληλα, την ενίσχυση της έρευνας, τη διαμόρφωση κριτικής-συνθετικής σκέψης, την καλλιέργεια δεξιοτήτων. Για να επιτευχθεί αυτό, προαπαιτούμενο αποτελεί η παιδαγωγική κατάρτιση εκπαιδευτικών ικανών να διαχειρίζονται με αυτόν τον τρόπο τάξεις που δεν είναι- ούτε ποτέ ήταν- ομοιογενείς. Απαιτείται ακόμη ο απεγκλωβισμός από τη στενή προσκόλληση στο ένα και μοναδικό εγχειρίδιο, προς την κατεύθυνση βιβλίων με πολλαπλή χρήση, για την αξιοποίηση των οποίων θα υποστηρίζεται πρακτικά ο εκπαιδευτικός στο έργο του με προγράμματα συνεχούς επιμόρφωσης. Το «στοίχημα» της νέας κυβέρνησης σχετίζεται με την καθημερινή πραγματικότητα μέσα στις ίδιες τις τάξεις. Η ανταπόκριση της νέας ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας στις προκλήσεις των καιρών παραμένει το κρίσιμο ζήτημα- και ζητούμενο.
Το Βήμα
Η κυρία Ρένα Μπρισίμη-Μαράκη είναι φιλόλογος, συντονίστρια Νεοελληνικών Σπουδών στο γαλλικό τμήμα του Lyc e Franco-Ηell nique Εug ne Delacroix, συγγραφέας εκπαιδευτικών βιβλίων και υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης για θέματα διδασκαλίας σε πολυπολιτισμικές τάξεις.

Την ώρα που η ελληνική οικογένεια αναγκάζεται, κάθε χρόνο, να καλύπτει το ένα τρίτο των συνολικών δαπανών για την παιδεία (!), δηλαδή να πληρώνει τα πέντε από τα 13,5 δισ. ευρώ που διατίθενται στην εκπαίδευση, τα δεδομένα του εκπαιδευτικού συστήματος απογοητεύουν όλο και περισσότερο:

οι επιδόσεις του μαθητή στο δημόσιο σχολείο είναι από χαμηλές έως μέτριες (στο γυμνάσιο 13% προάγονται με σχεδόν καλά – 4,8% απορρίπτονται, στο λύκειο 34,1% προάγονται με σχεδόν καλά και 2,7% απορρίπτονται), είναι χειρότερες από αυτές του μαθητή στο ιδιωτικό σχολείο και γίνονται ακόμη χειρότερες όταν φθάνει στο λύκειο, καθώς αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός εκείνων που απορρίπτονται και επαναλαμβάνουν την τάξη (1,1% ) ή «διακόπτουν αδικαιολόγητα» (20,1%).

Το ερώτημα παραμένει αντιφατικό και αναπάντητο. Πώς γίνεται να διατίθενται τόσα χρήματα, πολύ περισσότερα απ’ ό,τι σε πολλές χώρες-μέλη της Ε.Ε., και το αποτέλεσμα να εξακολουθεί να απογοητεύει. Σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΕ που ανακοινώθηκε χθες, παρουσία της υπουργού Παιδείας, η οποία μίλησε για «βαθιές και ριζοσπαστικές αλλαγές, αλλά όχι από τη μια μέρα στην άλλη», το ελληνικό νοικοκυριό συνεχίζει να πληρώνει πολύ ακριβά την εκπαίδευση του μαθητή στο δημόσιο σχολείο, και μάλιστα όλο και πιο ακριβά από χρόνο σε χρόνο, από τάξη σε τάξη, από δημοτικό σε γυμνάσιο και από γυμνάσιο σε λύκειο.

Το 2007, τα περίπου πέντε δισ. ευρώ (4,924 εκατ.) που πλήρωσε η ελληνική οικογένεια για την εκπαίδευση αντιστοιχούν στο μισό του ποσοστού επί του ΑΕΠ που δαπανήθηκε συνολικά για την Παιδεία! Δηλαδή, από το 5,89% (228.779.000.000) που διατέθηκε, οι γονείς κάλυψαν το 2,15%. Από την άλλη το Δημόσιο, για την ίδια χρονιά, πέραν των άλλων δαπανών για πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια (σχολικές μονάδες, προσωπικό κ.ά.) πλήρωσε 2.707 ευρώ για κάθε μαθητή του δημοτικού και 3.803 ευρώ για κάθε μαθητή γυμνασίου-λυκείου. Συνολικά, κάλυψε το 3,07% από το ποσοστό των σχετικών δαπανών επί του ΑΕΠ (κοινοτικοί πόροι 0,66%).

Διαβάστε όλο το άρθρο στην Ελευθεροτυπία

«Είναι η πρώτη φορά που ένα νομοθετικό κείμενο αναφέρεται στη χρήση του Διαδικτύου ως θεμελιώδες δικαίωμα», ανέφερε η εισηγήτρια του θέματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Την έγκριση για το θέμα, έδωσαν οι ευρωβουλευτές με σημαντική πλειοψηφία (510 ψήφους υπέρ, 40 κατά και 24 αποχές), αποδεχόμενοι σε τρίτη ανάγνωση και με τη διαδικασία της συναπόφασης, την μεταρρύθμιση που διέπει τις τηλεπικοινωνίες.

«Είναι η πρώτη φορά που ένα νομοθετικό κείμενο αναφέρεται στη χρήση του Διαδικτύου ως θεμελιώδες δικαίωμα. Θελήσαμε να διασφαλίσουμε ότι τα δικαιώματα των πολιτών δεν θα αγνοηθούν και δεν θα καταπατηθούν», δήλωσε η εισηγήτρια Γαλλίδα σοσιαλίστρια, κ. Κατρίν Τροτμάν (Catherine Trautmann).

Οι νέοι κανόνες που θα διέπουν πλέον τις τηλεπικοινωνίες στην ΕΕ, θα μπουν σε εφαρμογή μέσα σε ενάμισι έτος, τον Ιούνιο του 2011.

Με τους κανόνες αυτούς προβλέπεται να ενισχυθούν τα δικαιώματα των καταναλωτών, να διασφαλισθεί η ελευθερία πρόσβασης στο Διαδίκτυο, να δοθεί ώθηση στον ανταγωνισμό, να βελτιωθεί η προστασία των προσωπικών δεδομένων και να εκσυγχρονισθεί η χρήση του ραδιοφάσματος.