Terra Computerata

«Τον πρώτο καιρό στο Γυμνάσιο φοβόμουν. Όλοι ήταν μεγαλύτεροι, δεν ήξερα κανέναν. Δεν ήμουν πολύ ομιλητικός στην αρχή, περίμενα σ΄ ένα παγκάκι να χτυπήσει το κουδούνι, να τελειώσει το μάθημα και να φύγω από το σχολείο».

Για τον Στάθη, την Έφη, τον Ροβέρτο και την Κωνσταντίνα οι πρώτες ημέρες ως «πρωτάκια» στο Γυμνάσιο δεν ήταν όπως τις περίμεναν. Μαθητές σήμερα της Β΄ Γυμνασίου στο 9ο Γυμνάσιο Καλλιθέας «Μάνος Χατζιδάκις», θυμούνται ότι τέτοια περίοδο πέρυσι τα συναισθήματά τους ήταν μπερδεμένα. Τα μαθήματα που ήταν πιο δύσκολα, το γεγονός ότι βρίσκονταν σε έναν άγνωστο χώρο με παιδιά που δεν ήξεραν, αλλά και η εναλλαγή καθηγητών που έμπαιναν στη σχολική αίθουσα ήταν από τις βασικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν. «Ήμουν με μεγαλύτερα παιδιά με τα οποία δεν μπορούσα να κάνω παρέα. Στο Δημοτικό είχαμε φιλίες με όλες τις τάξεις. Ήμασταν πιο δεμένοι», λέει ο 13χρονος Ροβέρτος. Όπως δηλώνουν οι μαθητές, χρειάστηκε να περάσει το πρώτο «κρίσιμο» τρίμηνο προκειμένου να αρχίσουν να προσαρμόζονται στα νέα σχολικά δεδομένα.

Ένας στους τέσσερις δηλώνει ότι δεν πολυκαταλαβαίνει τα μαθήματα και επίσης ένας στους τέσσερις φοβάται τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων στα διαλείμματα.

Τα πιο εμφανή στοιχεία της αλλαγής είναι ότι αυτή συνεπάγεται χάσιμο φίλων, νέες γνωριμίες, περισσότερους από έναν εκπαιδευτικούς, το να γίνεται κάποιος ο νεώτερος ενώ ήταν ο μεγαλύτερος, διαφορετικές διδακτικές μεθόδους και πιο απαιτητική εργασία στο σπίτι. Οι αγωνίες των μαθητών περιστρέφονται γύρω από πέντε κύρια ζητήματα: το μέγεθος και την πιο σύνθετη οργάνωση του νέου σχολείου, τους νέους τύπους πειθαρχίας και εξουσίας, τις νέες απαιτήσεις για δουλειά, την προοπτική να γίνει ένας μαθητής αντικείμενο άσκησης βίας και την περίπτωση να χάσει τους φίλους του.

ΔΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ, ο δρ Νίκος Αναστασάτος και η Λίνα Κεχαγιά, θέλοντας να απαντήσουν σε μια σειρά από προβλήματα που παρατηρούσαν στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου μελέτησαν το πώς βίωναν τη μετάβαση από το Δημοτικό.

Τέλος, στα ζητήματα αισθήματος ασφάλειας και πειθαρχίας, πολλοί δηλώνει ότι ένιωθαν μεγαλύτερη ασφάλεια στο Δημοτικό ενώ ένας στους τέσσερις δηλώνουν ότι φοβάται, πάντα ή μερικές φορές, στα διαλείμματα τους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων. Οι μισοί μαθητές επιθυμούν μεγαλύτερη προστασία από μεγαλύτερους συμμαθητές τους στα διαλείμματα (υπερδιπλάσιο το ποσοστό των κοριτσιών από το αντίστοιχο των αγοριών). «Όταν τα μεγαλύτερα παιδιά μας φόβιζαν έξω, φεύγαμε», λέει ο Στάθης, ενώ η 13χρονη Έφη προσθέτει ότι αντιμετώπισε και παιδιά που ήταν υπεροπτικά απέναντί της.

Τα Νέα

Την ευκαιρία να θέσει για πρώτη φορά διά ζώσης σε πρωθυπουργό τις απόψεις του για την Παιδεία είχε χθες, στο 104ο έτος της ηλικίας του, ο ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Εμμανουήλ Κριαράς. Σε συνάντηση μισής και πλέον ώρας στο σπίτι του επί της οδού Αγγελάκη στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Γ. Παπανδρέου άκουσε με σεβασμό τη σταθερή εδώ και χρόνια άποψη του μαχόμενου δημοτικιστή για την κατάργηση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο, αίτημα που είχε θέσει κατ’ επανάληψη σε επιστολές του τόσο σε πρωθυπουργούς όσο και σε υπουργούς Παιδείας.«Ομολογώ ότι ειναι η πρώτη φορά που θέτω κατ’ ιδίαν σε πρωθυπουργό τις απόψεις μου. Ο κ. Παπανδρέου με εξέπληξε, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα με την επίσκεψή του», ανέφερε στην «Κ» ο υπεραιωνόβιος λόγιος δάσκαλος, που στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου κατείχε την τελευταία και τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

«Σε αυτήν την ευχάριστη συνάντηση υπογράμμισα στον πρωθυπουργό την ανάγκη να επαναφέρει το παλαιό σύστημα διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας -την κατάργησή της δηλαδή από το γυμνάσιο και τον περιορισμό της στο λύκειο- που είχε καθιερώσει η μεταρρύθμιση του 1976 επί υπουργού Παιδείας Γεωργίου Ράλλη στην πρώτη μεταδικτατορική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή», εξήγησε. «Δυστυχώς δέκα χρόνια αργότερα, το 1986, ο τότε υπουργός Παιδείας Αντώνης Τρίτσης στην προσπάθειά του να καινοτομήσει και με τις επιρροές αντιδραστικών κύκλων επανέφερε τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής στο γυμνάσιο με την οποία διαφωνώ απολύτως. Η ταυτόχρονη διδασκαλία Νέων και Αρχαίων Ελληνικών στην πράξη προκαλεί σύγχυση, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι μαθητές να είναι γλωσσικά ακατάρτιστοι» υπογράμμισε ο κ. Κριαράς.

Ο πρωθυπουργός έδειξε να συμφωνεί με τις επιστημονικές απόψεις του ομότιμου καθηγητή, ο οποίος μάλιστα τον παρέπεμψε σε γραπτά μαθητών για να αντιληφθεί «το μέγεθος της γλωσσικής σύγχυσης», ενώ φάνηκε πρόθυμος να ενισχύσει τα οικονομικά του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας προκειμένου να συνεχίσει το επιστημονικό του έργο, μεταξύ αυτών το μνημειώδες λεξικό Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας -το επιστημονικό έργο του καθηγητή Εμμ. Κριαρά- που βρίσκεται στον 17ο τόμο του.

Καθημερινή

Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία: “Ολα τα… καλούδια της ψηφιακής εποχής θα έχουν οι 120.000 μαθητές της πρώτης τάξης των Γυμνασίων της χώρας από το επόμενο σχολικό έτος, με την προϋπόθεση ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εγκρίνει την πρόταση που κατέθεσε η Ελλάδα για την επιδότηση στην αγορά του εξοπλισμού.

Πρόκειται για ένα αρκούντως φιλόδοξο πρόγραμμα, το οποίο έχει στόχο να εξοπλίσει 120.000 μαθητές με φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ο φάκελος με τη σχετική πρόταση έχει κατατεθεί στις Βρυξέλλες, από τις οποίες αναμένεται απάντηση στο ερχόμενο δίμηνο. «Αν όλα πάνε καλά και δεν υπάρξουν αντιρρήσεις από την πλευρά της Κομισιόν μπορούμε να ξεκινήσουμε το Σεπτέμβριο», λέει στην «Ε» ο Γ. Λάριος, σύμβουλος στην Ειδική Γραμματεία Ψηφιακού Σχεδιασμού στο υπουργείο Οικονομίας.

Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος κάθε μαθητής λαμβάνει ένα εκπτωτικό κουπόνι 500 ευρώ για την αγορά υπολογιστή. Μόνο για τη διάθεση των εκπτωτικών κουπονιών προβλέπεται η δέσμευση 60 εκατ. ευρώ, ενώ επιπλέον ποσά θα χρειαστούν για τη δημιουργία της «ψηφιακής τάξης», η οποία θα διαθέτει σύνδεση με το Διαδίκτυο αλλά και ηλεκτρονικά ταμπλό που σε κάποια μαθήματα τουλάχιστον θα αντικαταστήσουν τον κλασικό μαυροπίνακα.

Το κουπόνι θα διατίθεται αποκλειστικά για την αγορά υπολογιστή και δεν θα μπορεί να εξαργυρωθεί ή να χρησιμοποιηθεί για την αγορά άλλων συσκευών, όπως εκτυπωτές και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές”.

Όπως ακριβώς με την επιδότηση των 300 ευρώ της επιμόρφωσης Α΄επιπέδου; Δεν ήταν λίγοι αυτοί που πήραν φωτογραφικές μηχανές αφού υποβαλλόταν απλή φωτοτυπία της απόδειξης. Γιατί στην Ελλάδα ζούμε. Το “κόλπο” κυκλοφόρησε. Εκδίδεται η απόδειξη, ο υπόχρεος καταθέτει τη φωτοτυπία και στη συνέχεια επιστρέφεται το προϊόν με τη διαδικασία της αλλαγής.

Μην ανησυχείτε το ελληνικό δαιμόνιο θα αξιοποιήσει όπως πάντα- τα κοινοτικά κονδύλια. Ισως όπως στη φωτογραφία.

Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Θα είναι υποχρεωτική η χρήση στην τάξη ή θέλουμε να κινηθεί η αγορά; Πάλι μηχανάκια θα σπρώξουμε;

Με λύπη μου διάβασα τα πρώτα άρθρα για την “εικονική επιμόρφωση”. Είναι στη μοίρα των μεγάλων έργων να σκοντάφτουν. Η μεγάλη κλίμακα υπήρξε ανέκαθεν γόρδιος δεσμός. Τα βιβλία μας σίγουρα χρειαζόντουσαν μία ανανέωση. Σίγουρα θα χρειαστούν και βελτιώσεις αλλά αυτό που βγαίνει από τις επισκέψεις στα κατά τόπους επιμορφωτικά κέντρα είναι ένας συλλογικός θυμός.
Πολλοί επιμορφωτές έχουν έρθει σε δύσκολη θέση και βρήκαν ως λύση να συμπλεύσουν με το ακροατήριο και να “θάψουν” τα βιβλία. Θα σηκώσω το δάχτυλο φίλε Νίκο. Καλή η αμοιβή και δύσκολα τα οικονομικά μας αλλά όταν σηκώνεσαι απέναντι σε συναδέλφους πρέπει να έχεις κάτι να τους πεις, αλλιώς σπαταλάς το χρόνο τους και εκτίθεσαι.
Χτες σύρθηκα από μία φίλη σε παρουσίαση σε κεντρικό βιβλιοπωλείο κάποιων βοηθημάτων.
Ηταν μία ευκαιρία να δω παλιές συμφοιτήτριες. Πολύς κόσμος. Συνέχεια »