Τα αρχαία ελληνικά αποτελούν τη «διεθνή γλώσσα» των αγανακτισμένων. Οταν όλες οι άλλες μορφές επικοινωνίας αποτυγχάνουν, οι αδικούντες στρέφονται στον αρχαίο ελληνικό λόγο, της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία και τη λογική σκέψη. Τον ορθολογισμό και τη λογική επικαλούνται γάλλοι φοιτητές που αποφάσισαν να στείλουν στον υπουργό Παιδείας της χώρας τους κ.
ΞαβιέΝταρκόςεπιστολή γραμμένη στα αρχαία ελληνικά αντί των γαλλικών με την υποσημείωση«Αφού δεν καταλαβαίνετε γαλλικά, σας γράφουμε στα ελληνικά»! Πρόκειται βέβαια για ένα χαριτολόγημα των αρχαιοελληνιστών στο γαλλικό πανεπιστήμιο Παρίσι 5, οι οποίοι διάλεξαν τον τρόπο αυτόν για να τραβήξουν την προσοχή της γαλλικής κυβέρνησης. Οπως τονίζουν στην επιστολή, με το πνεύμα του κειμένου τους δεν θα μπορούσαν παρά να συμφωνήσουν οΠλάτων και οΔημοσθένης.
Oι φοιτητές αλλά και οι καθηγητές πολλών πανεπιστημίων της Γαλλίας βρίσκονται σε κινητοποιήσεις που έχουν ήδη περάσει τους τρεις μήνες, αντιδρώντας στον νέο νόμο για τη μεταρρύθμιση των πανεπιστημίων και το νέο καθεστώς εργασίας των εκπαιδευτικών-ερευνητών. Στη γαλλική πρωτεύουσα οι περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές είναι υπό κατάληψη και πολλοί καθηγητές προτείνουν εναλλακτικά μαθήματα εκτός των κατειλημμένων σχολών. Οι προβληματισμοί των γάλλων πανεπιστημιακών έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα θέματα που απασχολούν τα πανεπιστήμια της χώρας μας, καθώς στη Γαλλία η πλήρης αυτονομία των ΑΕΙ της χώρας έχει γίνει ήδη πραγματικότητα και μάλιστα χωρίς να αφήσει θετικές εντυπώσεις. Καθηγητές και φοιτητές αντιδρούν στον νέο νόμο που έχει δώσει υπερεξουσίες στους πρυτάνεις των ΑΕΙ, οι οποίοι λειτουργούν πλέον ως «μάνατζερ» με εξουσίες πρόσληψης προσωπικού, ρύθμισης του εργασιακού καθεστώτος και των μισθών τους, ένταξης εργαζομένων σε καθεστώς ιδιωτικού δικαίου αν το θέλουν κ.ά. Παράλληλα με τον ίδιο νόμο έχουν ουσιαστικά αυξηθεί μαζί με την πρακτική άσκηση τα έτη σπουδών των φοιτητών στα παιδαγωγικά τμήματα, οι οποίοι θα πρέπει να περιμένουν πέντε έτη προτού πάρουν την άδεια εξάσκησης του επαγγέλματός τους.
Στο πνεύμα αυτό, οι φοιτητές του πανεπιστημίου Παρίσι 5 έστειλαν στον υπουργό Παιδείας επιστολή στα αρχαία ελληνικά, στην οποία αναφέρουν χαρακτηριστικά:
«Αγανακτούμε γιατί εμείς μιλάμεκαι εσύ δεν ακούς».
Και τον καλούν να δείξει σωφροσύνη. Οι φοιτητές ζητούν από τον κ. Νταρκός να προτείνει νέο νόμο για την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας, ξεκαθαρίζοντας ότι οι διατάξεις του θα πρέπει να είναι δίκαιες.
Ο κάμεραμαν έχει στρέψει την προσοχή του σε έναν τσελίστα της νεοσύστατης Συμφωνικής Ορχήστρας του YouTube, στη διάρκεια δοκιμής, λίγο πριν από τη χθεσινή συναυλία στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης. Η Συμφωνική Ορχήστρα συγκροτήθηκε από 90 μουσικούς, οι οποίοι πέρασαν ακρόαση με βίντεο στην ιστοσελίδα του YouTube. Οι μουσικοί που επελέγησαν και αποτελούν σήμερα τα μέλη της ορχήστρας, προέρχονται από 30 διαφορετικές χώρες και στη διάρκεια της προετοιμασίας τους ελάμβαναν μαθήματα μέσω Διαδικτύου από κορυφαίους μουσικούς.
Για την ακρίβεια το Αγγλικό Birmingham City University προσφέρει μεταπτυχιακό στα Social Media ξεκινώντας από τον επόμενο χρόνο.
Η ύλη του συγκεκριμένου μεταπτυχιακού περιλαμβάνει την κατανόηση νέων μέσων όπως το Facebook, Twitter και Bebo και απευθύνεται, σύμφωνα με τον υπεύθυνο του προγράμματος Jon Hickman, σε κοινό “πέρα από το συνηθισμένο, πέρα από τους geeks” και σε κοινό “που ενδιαφέρεται για καριέρα στην δημοσιογραφία και στις δημόσιες σχέσεις”.
Σε λίγα χρόνια λοιπόν θα έχουμε και ειδικούς facebookολόγους!
Το προφίλ ενός Πάπα που μπορεί να κοιτάζει τη Ρώμη από την υπέροχη ταράτσα του Βατικανού με την πισίνα, γραμμένο από ανώνυμο συγγραφέα.
Πρωτοδημοσιεύτηκε ανώνυμα στην Ιταλία κατά την επέτειο ενός έτους από την εκλογή του Ράτσιγκερ στο αξίωμα του Πάπα. Το Εναντίον του Πάπα (Contro Ratzinger ο τίτλος του πρωτοτύπου) προκάλεσε εθνική αναστάτωση στην Ιταλία, την πατρίδα του καθολικισμού, και έγινε αμέσως best seller. Στις αρχές του Μάη θα έχουμε κι εμείς την ευκαιρία -αφού οι εκδόσεις Πατάκη αναλαμβάνουν να εκδώσουν το ανώνυμο κείμενο- να αναγνώσουμε αυτή την οξυδερκή, εξεταστική και πραγματικά αποκαλυπτική προσέγγιση στο πρόσωπο του Πάπα Βενέδικτου XVI.
Το έργο του ανώνυμου συγγραφέα αναλύει και κριτικάρει τις δηλώσεις του Ράτσιγκερ και μελετά τη στάση του απέναντι στον έλεγχο των γεννήσεων, τις αμβλώσεις και τη σεξουαλική κακοποίηση μέσα στην Εκκλησία. Το Εναντίον του Πάπα διαγράφει την πορεία του Ράτσιγκερ προς την εξουσία από την άφιξή του στην Ρώμη το 1981 και τη στενή σχέση που είχε με τον πρώην Πάπα Παύλο Β’.
«Μια υπέροχη ταράτσα του Βατικανού με πισίνα, από αυτές που ο λαός της Ρώμης φαντάζεται και σκέφτεται πόσο ευχάριστο πρέπει να είναι το επάγγελμα του πάπα. Το φεγγάρι και τ’ άστρα χαμογελούν πιο λαμπερά από ποτέ. Ο Κάρολος Βοϊτύλα, ένας πενηντάρης Πολωνός -μόλις έχει εκλεγεί- είναι τυλιγμένος με μια εμπριμέ ρόμπα και στο χέρι κρατά ένα κοκτέιλ. Σκέφτεται: “Κι αν υπάρχει πραγματικά;… Ααα!… Μα τι κάθομαι και σκέφτομαι…”».
Στην ελληνική έκδοση του βιβλίου θα δούμε στον πρόλογο την πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση της Σώτης Τριανταφύλλου, που ξεκινά με την ακόλουθη φράση: «Κάθε πάπας έχει τους εχθρούς του: όχι επειδή διέπραξε σφάλματα ούτε επειδή γύρω από το όνομά του πλανώνται σκοτεινά μυστικά· έχει τους εχθρούς του επειδή είναι πάπας».
«ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ», (ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ), Μτφρ.: Ελένη Τουλούπη, Εκδόσεις Πατάκη.
Όπως συμβαίνει πολλές φορές με τους ποιητές, έτσι συνέβη και με τον Καββαδία. Τα ποιήματά του έγιναν ευρέως γνωστά και έφτασαν στα χείλια των περισσοτέρων ανθρώπων μέσω των μελοποιήσεών τους. Ο Νίκος Καββαδίας είναι ο ποιητής που μελοποιήθηκε περισσότερο απ’ όλους, αναλογικά με το συνολικό μέγεθος του ποιητικού του έργου. Στο cd του Διφώνου παρουσιάζονται για πρώτη φορά ανέκδοτες και σπάνιες μελοποιήσεις του έργου του.
Σε αντίθεση με τις σύγχρονες αντιλήψεις καταγραφής του ετήσιου χρόνου και εφαρμογής του ημερολογίου, οι αρχαίοι Έλληνες δεν έκαναν χρήση ενός πανελλήνιου ετήσιου λειτουργικού κειμένου, το οποίο να ρυθμίζει την καθημερινή θρησκευτική και πολιτικοκοινωνική ζωή στο σύνολό της.
Η διάρθρωση του ετήσιου χρόνου στην αρχαία Ελλάδα χαρακτηρίζεται από την εφαρμογή κοινών μεταξύ των πόλεων πρακτικών (υιοθέτηση του σεληνο-ηλιακού ημερολογίου, εφαρμογή εμβόλιμων μηνών) που εξασφάλιζαν, κατά τον Πλάτωνα, τη διευθέτηση της “τάξης” – δηλαδή της τακτοποίησης “των ημερών σε μήνες και των μηνών σε χρόνια”- με σκοπό κυρίως την εξίσωση του εορτασμού των λατρευτικών πράξεων με συγκεκριμένες εποχές του έτους.
Αυτά επισήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Σοφία Κραβαρίτου, αρχαιολόγος – διδάκτωρ Θρησκευτικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και διδάκτωρ της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας του Πανεπιστημίου της Λωζάννης, η οποία εργάζεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Θεσσαλικών Σπουδών (με έδρα στο Βόλο), με αφορμή διάλεξή της στο πλαίσιο εκδήλωσης του Φιλολογικού, Ιστορικού, Λογοτεχνικού Συνδέσμου “Φ.Ι.Λ.Ο.Σ.”.
Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια, η οργάνωση της καθημερινής θρησκευτικής και πολιτικής πραγματικότητας στην αρχαία Ελλάδα χαρακτηρίζεται από δύο παραμέτρους: α) τη διαφοροποίηση των ονομάτων των μηνών από πόλη σε πόλη, την ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού τοπικών εορτών με αναφορά σε τοπικούς ήρωες και τοπικά ιστορικά γεγονότα που μέσω της ετήσιας ανακύκλωσής τους τονίζουν την ιδιαιτερότητα κάθε πόλης ή κοινότητας και β) τις διαρκείς αλλαγές και εμβολές νέων δεδομένων ανάλογα με την εκάστοτε ιστορική περίοδο. Σε αυτά προστίθενται, επίσης, ανορθόδοξες παρεμβολές στην κανονική ροή του χρόνου που επιβάλλονταν από τις εκάστοτε κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει η κ.Κραβαρίτου, οι Έλληνες υιοθέτησαν το σεληνο-ηλιακό “ημερολόγιο” και έκαναν χρήση διαφόρων συστημάτων πρόσθεσης εμβόλιμων μηνών στη διάρκεια ενός κανονικού έτους (διητερίς, τετραετηρίς ή πενταετηρίς, οκταετηρίς και εννεακαιδεκαετηρίς), για να πετύχουν την αντιστοιχία των 12 σεληνιακών μηνών με ένα ηλιακό έτος (365, 242 ημέρες) ή με ένα πλήρη κύκλο των εποχών.
H σταθεροποίηση αυτής της αντιστοιχίας θα εξασφάλιζε κατ’ επέκταση τη σταθερή σχέση των εορτών με τις εποχές.
Συνολικά, γνωρίζουμε πάνω από 130 τοπικά ονόματα μηνών και επιπλέον τις διαλεκτικές παραλλαγές τους, που συνήθως αποτελούσαν παράγωγα των ονομάτων των εορτών ή των θεϊκών επιθέτων και αντιστοιχούσαν σε ξεχωριστές πόλεις. Συνέχεια »
Είναι τουλάχιστον παράδοξο για έναν καθηγητή πανεπιστημίου, που πλέον έχει ξεφύγει από τη διόρθωση των ορθογραφικών λαθών –τυπικά αυτό το κάνει ο δάσκαλος του σχολείου–, να διαβάζει σε γραπτό φοιτητή του για το… «τροχοπαίδι». Και όμως συνέβη στη Φιλοσοφική Αθηνών: ο φοιτητής στις εξετάσεις ήθελε να μιλήσει για την «τροχοπέδη», αλλά οι γραμματικές του ελλείψεις τον… φρέναραν οδηγώντας τον στο «παιδί του τροχού», δηλαδή το «τροχοπαίδι»!
Ολο και συχνότερα απασχολεί τους πανεπιστημιακούς το φαινόμενο των ακραίων ορθογραφικών λαθών από φοιτητές. Και είναι τόσο οικτρή η κατάσταση, που διδάσκοντες αναγκάζονται να απορρίπτουν γραπτά εξαιτίας των ορθογραφικών τους λαθών.
Το φαινόμενο αποτυπώνει το πρόβλημα της ελληνικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όπου οι μαθητές προβιβάζονται στις τάξεις από… ανία, με σημαντικές ελλείψεις και ουδείς ενδιαφέρεται για τις ουσιαστικές βάσεις που έχει κάθε παιδί. Ετσι, είναι πια αργά όταν φτάνουν στο πανεπιστήμιο, μέσα από το σύστημα εισαγωγής το οποίο επιτρέπει ένας υποψήφιος να ξεκινήσει για τη Νομική και να βρεθεί στην Κοινωνική Θεολογία.
Δραστική αντιμετώπιση
«Τα ορθογραφικά λάθη είναι πολύ συχνά. Υπάρχουν γραπτά ανορθόγραφα σε βαθμό κακουργήματος. Οι φοιτητές, επίσης, δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν τα σημεία στίξεως, δεν βάζουν τελείες, η άνω τελεία έχει καταργηθεί», λέει στην «Κ» ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νάσος Βαγενάς.
«Αυτό το λάθος με την τροχοπέδη που μου αναφέρετε είναι μια ενδεικτική λεπτομέρεια της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ελληνική παιδεία. Δεν είμαι οπαδός της θεωρίας της “παλιάς καλής εποχής”, αλλά πιστεύω ότι η κατάσταση σήμερα χρειάζεται δραστική αντιμετώπιση», παρατηρεί ο ίδιος.
Ο έγκριτος πανεπιστημιακός είναι μεταξύ εκείνων που δεν προάγουν τους φοιτητές τους (ακόμη κι αν έχουν απαντήσεις επαρκείς, για τουλάχιστον τη βαθμολογική βάση) εάν το γραπτό έχει εξόφθαλμα ορθογραφικά λάθη. «Τους ζητώ να έλθουν στην επόμενη εξέταση στο γραφείο μου, όπου τους υπαγορεύω ένα κείμενο μιας σελίδας. Εάν δεν κάνουν ορθογραφικά λάθη, τότε τους βαθμολογώ με τον βαθμό που άξιζε το γραπτό της πρώτης εξέτασης», εξηγεί.
Στο σχολείο το πρόβλημα
Το πρόβλημα φυσικά εστιάζεται στην υποχρεωτική εκπαίδευση. «Απαιτείται ριζική αναμόρφωση του ελληνικού σχολείου», λέει ο καθηγητής κ. Βαγενάς. «Δυστυχώς, όσο και εάν αυτό θεωρείται αυτονόητο, τίποτε δεν γίνεται. Ολες οι κυβερνητικές διακηρύξεις περί προτεραιότητας της εκπαίδευσης αποδεικνύονται κενές περιεχομένου.
Οι 18χρονοι αποφοιτούν από το λύκειο με ελλιπέστατες εγκύκλιες γνώσεις και πολλοί από αυτούς εισάγονται σε σχολές που τους είναι αδιάφορες. Δυστυχώς, η αύξηση των θέσεων στα ΑΕΙ δεν είναι ουσιαστική όταν η εισαγωγή των υποψηφίων γίνεται με τρόπο ανορθολογικό, τη στιγμή μάλιστα που τα ιδρύματα δεν έχουν το προσωπικό και τις υποδομές να δεχθούν τόσο πολλούς φοιτητές», καταλήγει ο κ. Βαγενάς.
Τα greeklish τα έχουν καταστρέψει όλα
«Εισάγονται στο πανεπιστήμιο έχοντας μία φωτογραφική εικόνα της ύλης, την οποία παπαγαλίζουν για τις εξετάσεις», αναφέρει στην «Κ» η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Νομικής Αθηνών, και γραμματέας της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών κ. Ευγενία Μπουρνόβα. «Ελάχιστοι πλέον ενδιαφέρονται για την ορθογραφία και τους γραμματικούς κανόνες. Τα greeklish τα έχουν καταστρέψει όλα αυτά», συνεχίζει. Μάλιστα, θυμάται ότι είχε προβληματιστεί ιδιαίτερα με ένα γραπτό φοιτητή της, ο οποίος αναφερόταν στην … ‹«Εβια». Πρόκειται φυσικά για το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της χώρας, την Εύβοια. «Στις θετικές σχολές το πρόβλημα είναι πολύ πιο έντονο. Είχα κάποτε μία συνεργάτιδα, η οποία μάλιστα είχε εισαχθεί από τους πρώτους σε υψηλόβαθμη σχολή πληροφορικής και σε mail της με ρωτούσε: ”Τί ώρα να έλθο;”»
Ηχογράφηση από δοκιμές στο σπίτι του Χατζιδάκι το 1970 στη Νέα Υόρκη.
“Η Φλέρυ είναι ανεπανάληπτη και όταν δοκιμάζει.Δεν σκέφτεται το κοινό. Σκέφτεται τον απόλυτο έλεγχο της φωνής της.Και δίνεται ολόκληρη σε αυτό το κυνήγι της τελειότητας.Για μια ακριβή μουσική που πηγάζει τόσο από τα Ρεμπέτικα όσο και από τα δικά μου τραγούδια. Της είχα πει πως μια αληθινή τραγουδίστρια περιέχει την τεχνική τελειότητα της Σβάρτσκοπφ και την γήινη αμεσότητα της Νίνου και η Φλέρυ ,στο ντοκουμέντο αυτό, αποδεικνύει περίτρανα πως είναι μια αληθινή τραγουδίστρια” Μάνος Χατζιδάκις
Μια που σήμερα ετοιμάζουμε τα αβγά του Πάσχα και για σας που λατρεύετε τα easter eggs (εκείνα τα μικρά κρυμμένα μυστικά σε εφαρμογές και software) πληκτρολογήστε στην address bar του νέου -και εκπληκτικού- Firefox 3: about:robots και μετά δοκιμάστε about:mozilla.
Η διαφήμιση της ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων), με κυρίαρχο μήνυμα το «αν δεν έχεις ευρυζωνικό Ιnternet είναι σαν να μην έχεις ρεύμα», άρχισε να παίζει στις τηλεοράσεις μας τις ημέρες που στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» διεξαγόταν το 4ο Διεθνές Συνέδριο «Πολιτισμική Σύγκλιση και Ψηφιακή Τεχνολογία». Εκεί, ο βρετανός εφευρέτης του Παγκόσμιου Ιστού (WWW ή Web) Τιμ-Μπέρνερς Λι μιλούσε για τη μορφή του αυριανού διαδικτυακού ιστού, του λεγόμενου «σημασιολογικού» (semantic Web). Ποια η διαφορά του από τον τωρινό; Οτι θα είναι αρκετά «έξυπνος» ώστε να διακρίνει τη σημασία των εννοιών και να μας παραπέμπει στις ιστοσελίδες που πραγματικά αναφέρονται, π.χ., στον αρχαίο ρόδιο Ολυμπιονίκη Διαγόρα και όχι στην ποδοσφαιρική ομάδα που σήμερα φέρει τιμητικά το όνομά του.
Ενα βήμα πιο πέρα στην «εξυπνάδα του Διαδικτύου» διατείνεται ότι θα μας πάει η εργασία μιας ιδιαίτερης ομάδας ανθρώπων, που περιστοιχίζει τον πολυπράγμονα φυσικό και προγραμματιστή Στίβεν Βόλφραμ (Stephen Wolfram). Από τον Μάιο θα μας επιτρέψει να χρησιμοποιούμε τη «μηχανή αναζήτησης γνώσης» που δημιούργησαν, την Wolfram|Αlpha (βλ. www.wolframalpha.com). Σε αντιδιαστολή με τις υπάρχουσες μηχανές αναζήτησης που περισυλλέγουν πληροφορίες από το Διαδίκτυο, η Wolfram|Αlpha φιλοδοξεί να εξάγει κατευθείαν γνώση! Ετσι, αντί να μας παραπέμπει σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες διάσπαρτες πληροφορίες για να τις διυλίσει το φτωχό μας μυαλό, θα εξάγει απαντήσεις στα ερωτήματά μας! Κατά πόσον οι κοσμοϊστορικές αυτές προαναγγελίες θα αποδειχτούν και ουσιαστικές μέλλει να το μάθουμε σύντομα.
Το 1768, τρεις Σκωτσέζοι τυπογράφοι άρχισαν να εκδίδουν την «επιτομή της Γνώσης», την Encyclopedia Britannica. Το 1920, η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια αγοράστηκε από τη Sears Roebuck, μια αμερικανική εταιρεία ταχυδρομικών παραγγελιών και η έδρα της μεταφέρθηκε στο Σικάγο. Το 1941, η ιδιοκτησία πέρασε στον Ουίλιαμ Μπέντον, ο οποίος τελικά την κληροδότησε στο ομώνυμο ίδρυμα. Η πιο φημισμένη εγκυκλοπαίδεια όλων των εποχών μεταβλήθηκε σε μια εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση, φημισμένη για την ακρίβειά της και την περιεκτικότητά της. Τα έσοδα από πωλήσεις το 1990, προσέγγισαν τα 650 εκατομμύρια δολάρια.
Κι όμως έφτασαν πέντε μόλις χρόνια για να βρεθεί η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια στο «νεκροκρέβατο». Αυτό που τη σκότωσε ήταν μια εγκυκλοπαίδεια σε CD-Rom,που ονομάζεται Encarta και εκδόθηκε από τη Microsoft. Αρχικά το περιεχόμενό της αγοράστηκε από την εντελώς άγνωστη εταιρεία «Φανκ και Ουάγναλς» και στην πραγματικότητα αποτελούσε δυσφήμηση ακόμα και… για τα σκουπίδια. Γι’ αυτό η Microsoft, το εμπλούτισε προσθέτοντας πολυμέσα και κάνοντας πολύ εύκολη τη χρήση του. Εκπληκτο το διοικητικό συμβούλιο της Encyclopedia Britannica ανακάλυψε ότι αυτό το τόσο μέτριο προϊόν είχε καταφέρει ένα γερό πλήγμα στο καταπληκτικό της «Βιβλίο της Γνώσης».
Αντιμέτωπο με την καταστροφή, το ίδρυμα Μπέντον έβαλε πωλητήριο στην Encyclopedia Britannica. Πέρασαν 18 μήνες έως ότου βρεθεί ο αγοραστής, ο Ελβετός δισεκατομμυριούχος Ζακόμπ Σάφρα που την απέκτησε σε τιμή ευκαιρίας.
Η ιστορία της Britannica αποτελεί παράδειγμα του πόσο γρήγορα μπορούν να αναδειχθούν ανταγωνιστές στον ψηφιακό κόσμο.
Πριν από μερικές ημέρες η Microsoft ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του κόσμου θα θέσει εκτός λειτουργίας όλες τις ιστοσελίδες της Encarta (εκτός, παραδόξως, της ιαπωνικής) και θα σταματήσει τις πωλήσεις του σχετικού λογισμικού. Για ποιο λόγο; Επειδή, εξηγεί η εταιρεία στην ιστοσελίδα της, αν και η Encarta επί πολλά χρόνια ήταν ένα επιτυχημένο προϊόν, ο κόσμος αναζητεί πληροφορίες με διαφορετικούς τρόπους. Εν ολίγοις, η Microsoft λέει: Η Wikipedia μας νίκησε.
H ικανότητα της ιντερνετικής εγκυκλοπαίδειας να ανταποκρίνεται αμέσως σε όλες τις εξελίξεις είναι ένας από τους λόγους που μετέβαλε τον τρόπο που ζητάμε πληροφορίες. Ενας άλλος είναι η ποσότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει. Η αγγλική της έκδοση έχει 2.822.233 λήμματα.
Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της διαδραματίζει, επίσης, και η πληθώρα των γλωσσών που εξυπηρετεί: 875.000 λήμματα στα γερμανικά, 774.000 στα γαλλικά, 568.000 στα κινέζικα, 585.000 στα πολωνικά κ.ο.κ.
Η απροθυμία να δεχθούμε ότι τελικά η Wikipedia μπορεί να… πετά είναι σύμπτωμα αυτού που ο νομικός Τζέιμς Μπόιλ αποκαλεί «πολιτισμική αγοραφοβία». Πρόκειται για την εγγενή εσωστρέφειά μας. Και αυτή, όπως κάθε άλλη φοβία, είναι παράλογη και ανθεκτική ακόμα και μπροστά στις αποδείξεις.
Οι συντάκτες
Πολλοί λένε ότι η Wikipedia είναι ανακριβής έως και συκοφαντική για κάποια ιστορικά πρόσωπα, διότι συντάσσεται από οποιονδήποτε το επιθυμεί. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ανάμεσα στους συντάκτες της περιλαμβάνονται πολλοί ακαδημαϊκοί, εξαιρετικοί γνώστες του αντικειμένου τους.
Φυσικά και αυτή σε πολλές περιπτώσεις έχει λάθη. Πολλές φορές τα λήμματα είναι ανακριβή, αλλά και κακοήθη. Αλλά είναι καλύτερο αντί να παραπονιόμαστε για τα σφάλματα, να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε. Η Wikipedia είναι μία από τις σημαντικότερες εφευρέσεις που διαθέτουμε. Ισως πρέπει να την αποδεχθούμε… όπως έκανε η Microsoft.
Φυσικά στο Ελλαδιστάν το έγκριτο Π.Ι. επιμένει στη λογική της στρουθοκαμήλου. “Απαγορεύει” τη χρήση της εγκυκλοπαίδειας στα σχολεία αντί να καλέσει την εκπαιδευτική κοινότητα να συμμετέχει στη σύνταξη της εγκυκλοπαίδειας ώστε να διορθωθούν τα όποια λάθη της. Πολιτισμική αγοραφοβία;
Με την εφαρμογή iSteam, που δημιούργησε ο Ελευθερίου μαζί με τους 22χρονους Βασίλη Σαμόλη και Βασίλη Ράππο, φυσάς στο μικρόφωνο του κινητού σου και η οθόνη του θαμπώνει όπως ακριβώς ο καθρέφτης του μπάνιου έπειτα από ένα πολύ ζεστό ντους. Οι τρεις Έλληνες χρειάστηκαν μόλις επτά ημέρες για να δημιουργήσουν την εφαρμογή και ήδη έχουν βάλει στα ταμεία της εταιρείας τους πολλές χιλιάδες δολάρια. Καθόλου άσχημα για μια δουλειά μιας εβδομάδας.
«Το καλό με το Αpp Store είναι ότι έχει πραγματικά δημοκρατικές αρχές», λέει ο Ντέιβιντ Ρόουαν, εκδότης του περιοδικού τεχνολογίας «Wired». «Εάν έχεις μια ιδέα και γνωρίζεις από προγραμματισμό υπολογιστών μπορείς να έχεις μια ευκαιρία για να κάνεις πολλά λεφτά. Μπορείς να κερδίζεις ακόμη και 300 δολάρια την εβδομάδα εάν κάνεις μια εφαρμογή με μέτρια επιτυχία. Είναι ένας καλός τρόπος για να αυξήσεις το εισόδημά σου». Και δίνει ένα παράδειγμα: Ο Ίθαν Νίκολας, ένας Αμερικανός προγραμματιστής, δυσκολευόταν να πληρώσει τους λογαριασμούς του. Το περασμένο καλοκαίρι έφτιαξε ένα παιχνίδι, το iShot. «Έκανε τέτοια επιτυχία που κάποια στιγμή έφτασε να κερδίζει 30.000 δολάρια την εβδομάδα», αποκαλύπτει ο Ρόουαν. «Σε πέντε μήνες είχε βγάλει 750.000 δολάρια». Όπως λέει ο Ρόουαν, οι νέοι της διπλανής πόρτας μπορούν να συνεχίσουν να ονειρεύονται την οικονομική επιτυχία.
Η ηθοποιός Κίρα Νάιτλι εμφανίζεται σε μία νέα διαφήμιση που στοχεύει στην αφύπνιση της κοινής γνώμης κατά της βίας εις βάρος των γυναικών. Πρόκειται για ένα δίλεπτο διαφημιστικό σποτ, το οποίο προβάλλεται σε τηλεόραση και κινηματογράφο, για λογαριασμό της οργάνωσης Women’s Aid.
Η Νάιτλι εμφανίζεται να επιστρέφει στο σπίτι της από κάποιο κινηματογραφικό πλατό για να υποστεί άγριο ξυλοδαρμό από το σύντροφό της που την περιμένει εκεί. Σκηνοθέτης της είναι ο Τζο Ράιτ, ο οποίος έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Νάιτλι και συγκεκριμένα στην ταινία «Εξιλέωση».
Όσο απομακρύνεται ο φακός αποκαλύπτεται ότι ο χώρος που διαδραματίζεται η σκηνή είναι ένα άδειο κινηματογραφικό στούντιο. Η 24χρονη ηθοποιός είναι πεσμένη στο πάτωμα και ο ξυλοδαρμός συνεχίζεται.
Το μήνυμα που προβάλλεται στην οθόνη λέει: «Δεν ήρθε η στιγμή κάποιος να πει CUT;»
Εάν η Κίνα είναι η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, η Ιαπωνία αντίθετα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στην υπογεννητικότητα. Τα στατιστικά δεδομένα μάλιστα προβλέπουν ότι μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια ο πληθυσμός της θα μειωθεί στο 1/3, δηλαδή από 127 εκατομμύρια που είναι σήμερα θα μειωθεί στα 44 εκατομμύρια. Οι κυβερνήσεις πάντως δεν ανησυχούν γιατί απ’ ό,τι φαίνεται έχουν βρει τη λύση στο πρόβλημα: αντικαθιστούν τους ανθρώπους με ρομπότ! Αυτό επισημαίνει σε ρεπορτάζ του ο Ιαπωνο-Αμερικανός δημοσιογράφος και τηλεοπτικός παραγωγός Adam Yamaguchi, μέλος της βραβευμένης ομάδας «Vanguard» του Current TV, ανεξάρτητου καλωδιακού τηλεοπτικού δικτύου που ιδρύθηκε το 2005 από τον τέως αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, και εκπέμπει, μέχρι στιγμής, σε ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Ιρλανδία και Ιταλία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Yamaguchi, που προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες με τον καυστικό τίτλο «Ιαπωνία: έθνος από ρομπότ», τα τελευταία τριάντα χρόνια σημειώθηκε μια δραματική μείωση των γεννήσεων στην Ιαπωνία. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην επικράτηση κοινωνικών μοντέλων που ευνοούν και τελικά επιβάλλουν την επαγγελματική αποκατάσταση σε βάρος της οικογενειακής.
Η ταύτιση της ατομικής επιτυχίας με την εργασιακή επιτυχία, σε συνδυασμό με τη χειραφέτηση των γυναικών και ταυτόχρονα την εργασιακή απομόνωσή τους όταν αποφάσιζαν να αποκτήσουν παιδιά, καθώς και η γενικευμένη αβεβαιότητα για το μέλλον, έστρεψαν τους νέους και των δύο φύλων στην αποκλειστική αφοσίωση στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Αυτό με τη σειρά του ευνόησε την επιλογή της εργένικης ζωής και τη συστηματική αναβολή της όποιας προοπτικής ή επιθυμίας για γάμο και κυρίως για τεκνοποίηση.
Πέρα όμως από τα υποκειμενικά προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, η συρρίκνωση του ιαπωνικού πληθυσμού λόγω της υπερεργασίας δημιουργεί επιπλέον και ιδιαίτερα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως μείωση του εργατικού δυναμικού της χώρας και επαπειλούμενη κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, εξαιτίας των αυξημένων απαιτήσεων μιας κοινωνίας υπερηλίκων.
Για την αντιμετώπιση αυτών των σοβαρών προβλημάτων έγιναν προσπάθειες τόσο στον τομέα της ενίσχυσης των γεννήσεων, με την παροχή κινήτρων σε νέα ζευγάρια, όσο και στον τομέα της ενσωμάτωσης των οικονομικών μεταναστών. Οι προσπάθειες αυτές όμως δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Και ίσως γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις στράφηκαν σε πιο «πρακτικές» λύσεις: αποφάσισαν να αυτοματοποιήσουν ακόμη και την ανθρώπινη παρουσία, αντικαθιστώντας τους ανθρώπους με ανδροειδή, μηχανικά πλάσματα φτιαγμένα κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, δηλαδή με ανθρωπόμορφα ρομπότ. Και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου, δεδομένης της υψηλής τεχνολογίας και τεχνογνωσίας που διαθέτουν στον τομέα αυτό.
Ηδη υπάρχουν ρομπότ-καμαριέρες, ρομπότ-γραμματείς, ρομπότ-ρεσεψιονίστ, ρομπότ-συνοδοί και ρομπότ-δασκάλες, ενώ μελετάται η δημιουργία ακόμη και «ρομποτικών alter ego» για όσους επιθυμούν να βρίσκονται συγχρόνως σε πολλά ραντεβού. Από το στάδιο αυτό μέχρι την κατασκευή ρομπότ-παιδιών η απόσταση δεν είναι και τόσο μεγάλη.
«Δυστυχώς, στη χώρα μας δεν καταφέραμε να στήσουμε μία αξιόλογη αστική κοινωνία, που να ξέρει να κρατά τον διαχωρισμό ανάμεσα στην ύλη και τον πολιτισμό. Που να ενδιαφέρεται για τις τέχνες και τα γράμματα, παράλληλα με την ευζωία και την πολυτέλεια.Δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν αδιάφορα τα θέματα πολιτισμού -μαζί και τα μουσεία.
Φταίνε βέβαια και άλλα πράγματα. Για παράδειγμα, τα ωράρια λειτουργίας των μουσείων είναι καθαρά δημοσιοϋπαλληλικά. Λειτουργούν κατά βάση τις ώρες που οι Ελληνες είναι απορροφημένοι στην καθημερινότητά τους με τον αγώνα προς το ζην. Τις Κυριακές κλείνουν στις 14.00 το μεσημέρι. Επίσης φταίνε, ως ένα βαθμό, και οι άνθρωποι που ασχολούνται.
Τα εκθέματα εκτίθενται απλώς (χωρίς καμία δυνατότητα διάδρασης), το πληροφοριακό υλικό είναι γραμμένο με απωθητικό τρόπο που θυμίζει μάθημα αρχαιολογίας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι λεζάντες είναι γραμμένες με τόσο μικρά γράμματα, που θα πρέπει ο επισκέπτης να κολλήσει το πρόσωπό του στο τζάμι που προστατεύει το έκθεμα για να τις διαβάσει».Τα εκθέματα εκτίθενται απλώς (χωρίς καμία δυνατότητα διάδρασης), το πληροφοριακό υλικό είναι γραμμένο με απωθητικό τρόπο που θυμίζει μάθημα αρχαιολογίας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι λεζάντες είναι γραμμένες με τόσο μικρά γράμματα, που θα πρέπει ο επισκέπτης να κολλήσει το πρόσωπό του στο τζάμι που προστατεύει το έκθεμα για να τις διαβάσει».
Σε κάθε περίπτωση, η έλλειψη ενδιαφέροντος για τον πολιτισμικό πλούτο των μουσείων, δεν μπορεί παρά να ισοδυναμεί με απουσία πνευματικότητας και εάν μείνουμε σε αυτό είμαστε ‘’χαμένοι’’».
Η Μαριλένα Κασιμάτη, επιμελήτρια εκθέσεων στην Εθνική Πινακοθήκη, σκιαγραφεί προοπτικά τη αναιμική δυναμική των ελληνικών μουσείων.
Το κρύο, η συννεφιά, οι βροχερές μέρες μας κάνουν πιο άκεφους. Στην ουσία όμως έχουν και τη θετική τους πλευρά, δεδομένου ότι βελτιώνουν την ικανότητα της μνήμης, σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα.
Αντίθετα, όταν είμαστε σε καλή ψυχολογική διάθεση, αυτό φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα, αποκαλύπτει μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας από μια ομάδα ψυχολόγων. Πρόκειται για την πρώτη έρευνα που δείχνει ότι η ψυχική διάθεση του ατόμου έχει επίδραση στην ικανότητα του να θυμάται λεπτομέρειες από την καθημερινή του ζωή.
Η καλή ή η κακή διάθεση επηρεάζει τον τρόπο που ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται.
Όταν ο άνθρωπος αισθάνεται λίγο μελαγχολικός, αυτό φαίνεται να αυξάνει την ικανότητά του να παρατηρεί με περισσότερη προσοχή τα συμβάντα γύρω του και να σκέφτεται πιο καθαρά.
Έλαβα με email την παρακάτω ανακοίνωση:ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ
Subject: Υπογράψτε για την Κωνσταντίνα Κούνεβα !
Αγαπητοί φίλοι,
Πάνε ήδη τρεις μήνες από τότε που η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε αποτρόπαια δολοφονική επίθεση με βιτριόλι. Η Κωνσταντίνα νοσηλεύεται ακόμα και η υγεία της αποκαθίσταται με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, κυρίως χάρη στο τεράστιο ψυχικό της σθένος. Στις 25 Μαρτίου μάλιστα, υποβλήθηκε σε τριπλή εγχείρηση για την αποκατάσταση του οισοφάγου ο οποίος είχε καταστραφεί από το βιτριόλι, ώστε να μπορεί πλέον να σιτίζεται φυσιολογικά.
Ωστόσο, η υπόθεση δεν έχει ακόμα διελευκανθεί, οι αρχές δεν παρουσιάζουν τίποτα καινούργιο και γενικά δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια θετική εξέλιξη σχετικά με τον εντοπισμό των ηθικών και φυσικών αυτουργών. Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας κατάφερε να περάσει την υπόθεση της Κωνσταντίνας ως international petition (τόσο φριχτή ήταν…).
Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση
δικαιοσύνης. Γι’ αυτό σας παρακαλώ, δώστε ένα λεπτό από το χρόνο σας και επισκεφτείτε το site μας, στο σύνδεσμο http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm για να υπογράψετε. Προτρέψτε και τους φίλους σας να το κάνουν, διαδώστε το, αναρτήστε το στο blog ή το site σας.
Είναι πολύ σημαντικό να μαζέψουμε τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την Πρωτομαγιά, ημερομηνία που θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.
29 Ιουνίου 2007: Ο καθηγητής της νομικής σχολής του Harvard, Harry Martin, παρουσιάζει -στο πλαίσιο των παραδόσεων που πραγματοποιεί ως επισκέπτης καθηγητής σε γερμανικό πανεπιστήμιο- ένα σύγχρονοελληνικό ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «The Network». Θέμα της ταινίας αποτελεί το παράνομο εμπόριο των σπάνιων ελληνικών αρχαιοτήτων, το οποίο έχει εκτινάξει τον διεθνή ανταγωνισμό μεταξύ μουσείων, συλλεκτών, διακινητών και λαθρεμπόρων, δημιουργώντας ένα τεράστιο δίκτυο παρανόμων δραστηριοτήτων. Η ταινία πραγματεύεται καίρια ερωτήματα όπως τι είναι νόμιμο και τι παράνομο στον κόσμο της χρυσοφόρου καλλιτεχνικής αγοράς. Αποτελεί μια ενδελεχή έρευνα (με ονόματα και στοιχεία) της μάστιγας της αρχαιοκαπηλίας σε Ευρώπη, Αμερική, Ασία και του προβλήματος της προστασίας των πολιτιστικών θησαυρών. Αναφέρεται δε σε απίστευτες εν Ελλάδι περιπτώσεις κλοπών της πανανθρώπινης κλασικής κληρονομιάς, όπου εμπλέκονται διάσημα μουσεία ανά την υφήλιο, διεθνείς μυστικές υπηρεσίες, σκοτεινές σπείρες, αδίστακτοι (κυρίως Έλληνες) συλητές, ζάπλουτοι έμποροι και συλλέκτες από όλο τον κόσμο με ολόκληρα προσωπικά και «άβατα» μουσεία, υψηλόβαθμοι κρατικοί παράγοντες… Εμπλέκονται βέβαια και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις με την διαχρονική τους αβελτηρία, την εγκληματική τους αδιαφορία και τα ανύπαρκτα αντανακλαστικά τους.
Πιθανολογώ ότι αυτός είναι ο λόγος που σχεδόν κανείς Έλληνας δεν έχει μέχρι στιγμής ιδέα για το ντοκιμαντέρ αυτό που τιμήθηκε μάλιστα σε διεθνή φεστιβάλ (Archeology Channel International Festival, Agon Film Festival). Παρουσιάζει μια πικρή, «άβολη αλήθεια» (που λέει κι ο Gore στο δικό του ντοκιμαντέρ) για κάποιους. Παρά το ότι συμπαραγωγοί του είναι η ΕΡΤ αλλά και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Παρά το ότι οι κριτικές είναι διθυραμβικές και το παγκόσμιο ενδιαφέρον μεγάλο (ήδη το προβάλλουν ξένα τηλεοπτικά δίκτυα).
Πρόσφατα παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες η έκθεση πολυμέσων «Κλοπή της Ιστορίας» για την παράνομη διακίνηση αρχαιοτήτων και τις επιπτώσεις της αρχαιοκαπηλίας στην κοινωνία και τον πολιτισμό. Πρόκειται για παραγωγή της Anemon Productions η οποία έχει εμπλουτιστεί με τη φροντίδα του Ελληνικού ιδρύματος Πολιτισμού ΕΙΠ με αντίγραφα αρχαιοτήτων που επεστράφησαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Μπορείτε να δείτε διαφάνειες στην παρακάτω διεύθυνση επιλέγοντας History Lost
Ομως αναφέρεται σε ένα μικρό υποσύνολο αυτών των αρχαιοτήτων που συνεχίζουν να εξάγονται καθημερινά σε συλλογές της Εσπερίας…
Έρχονται στον νου τα περίφημα λόγια του Μακρυγιάννη προς τους στρατιώτες του σχετικά με κάποια αρχαία αγάλματα, τα οποία ήθελαν να αγοράσουν οι ξένοι κατά την Επανάσταση:
«…και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε…».
Ολοένα και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν την επίδραση της μουσικής στην ψυχή και το σώμα. Πρόσφατα, Αμερικανοί επιστήμονες αποφάνθηκαν πως το άκουσμα εκλεπτυσμένων μουσικών συνθέσεων και η τακτική παρακολούθηση κοντσέρτων αφαιρούν πέντε χρόνια από την επονομαζόμενη «πραγματική ηλικία» μας. Θα μπορέσει όμως ποτέ να πάρει η μουσική τη θέση που φαίνεται να δικαιούται ως φάρμακο; Να «παρασκευάζεται» και να «συνταγογραφείται» ανάλογα με την περίπτωση, να λαμβάνεται σαν… χάπι; Η Βέρα Μπράντες, «η πρώτη μουσική φαρμακολόγος στον κόσμο», στοιχηματίζει ότι είναι απλώς θέμα χρόνου. Σήμερα η Μπράντες είναι διευθύντρια ενός ερευνητικού προγράμματος για τη μουσική και την ιατρική στην Ιδιωτική Ιατρική Σχολή Παράκελσος, στο Ζάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Παράλληλα, έχει ιδρύσει μια εταιρεία, τη Sanoson, η οποία σχεδιάζει κατά παραγγελία μουσικά συστήματα για ιατρικές εγκαταστάσεις. «Η πρώτη μουσική φαρμακολόγος», έτσι αυτοχαρακτηρίζεται. Και με την ιδιότητα αυτή «παρασκευάζει» φάρμακα υπό μορφή μουσικής.
Πώς ακριβώς γίνεται αυτό; Η Μπράντες και οι συνεργάτες της δεν χρησιμοποιούν γνωστά κομμάτια- υπάρχει πάντα ο κίνδυνος των προσωπικών συσχετισμών. Όπως οι παλιοί φαρμακοποιοί, που διύλιζαν αποστάγματα από το «κατάστημα» βοτάνων και φυτών της φύσης, έτσι και αυτοί αναλύουν μουσικές κάθε είδους με σκοπό να «εξαγάγουν» τα «ενεργά συστατικά» τους, τα οποία κατόπιν αναμειγνύουν στις σωστές ισορροπίες, «ρίχνοντας» μέσα τις σωστές δόσεις ρυθμού, αρμονίας και ηχοχρώματος, στον σωστό χρόνο, στη σωστή σειρά…
Η ομάδα μένει μακριά από σοβαρές παθολογικές ή μολυσματικές νόσους, υποστηρίζει ωστόσο ότι οι μέθοδοί της έχουν ευρείες εφαρμογές στις ψυχοσωματικές διαταραχές, την αντιμετώπιση του πόνου και τις επονομαζόμενες «ασθένειες της εποχής»: άγχος, κατάθλιψη, αϋπνία και ορισμένες μορφές αρρυθμίας. Άπαξ και ο γιατρός έχει κάνει τη διάγνωση, ο ασθενής στέλνεται σπίτι με ένα ηχητικό πρωτόκολλο και μια συσκευή που μοιάζει πολύ με iΡod, φορτωμένη τις κατάλληλες για αυτόν μουσικές.
Σε πιλοτική έρευνα που πραγματοποίησαν πέρυσι, η Μπράντες και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι το άκουσμα ενός ειδικά σχεδιασμένου μουσικού προγράμματος για 30 λεπτά την ημέρα, πέντε ημέρες την εβδομάδα, επί τέσσερις εβδομάδες, βελτίωσε σημαντικά τη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος ασθενών που υπέφεραν από υπέρταση- για την οποία δεν μπορούσε να εντοπιστεί οργανικό αίτιο.
H αδιάλειπτη συντροφιά που κρατούσαν κάποια ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη στο συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο ήρθε η ώρα να μετουσιωθούν σε ένα νέο, δημιουργικό έργο υπό την αιγίδα του Ιanos. Ένα έργο συνολικό, που περιλαμβάνει επιλεγμένα ποιήματα, κείμενα, επτά προσωπογραφίες του Καβάφη από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη και φυσικά δέκα τραγούδια με μελοποιημένα ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή. Η συνάντηση του μουσουργού με τον ποιητή δεν είναι τυχαία. Η ποίηση ηχούσε στο οικογενειακό σπίτι στην Πάτρα από τότε που ήταν παιδί, καθώς ο πατέρας του Στέργιος απήγγειλε Καρυωτάκη, Λαπαθιώτη, Χατζόπουλο, Μπάρα, Σαραντάρη. Εξάλλου, αρκετά χρόνια αργότερα, έμελλε ένας ποιητής, ο Νίκος Καββαδίας, να χαρίσει στον Θάνο Μικρούτσικο ένα δημιουργικό κύκλο που ταυτίστηκε με τη μουσική του έκφραση.
Όπως σημειώνει ο Γιώργος Μονεμβασίτης στην έκδοση του Ιanos, ήταν ο Καβάφης αυτός που βασάνισε περισσότερο τον Θάνο Μικρούτσικο: για πρώτη φορά προσπάθησε να μελοποιήσει το λόγο του το 1971, αλλά τα ποιήματα «του αντιστέκονταν». Τέσσερα χρόνια μετά συνέθεσε το Αποχαιρετισμός και Αντιθέσεις, τριμερές έργο για υψίφωνο, βαρύτονο, αφηγητή, με μελοποιημένα κείμενα των Καβάφη, Σεφέρη Ρίτσου, Μπρεχτ. Και πάλι ο Μικρούτσικος αισθανόταν πως δεν είχε εκπληρώσει την αποστολή του. Η «ένωσή» του με τον ποιητή προέκυψε ουσιαστικά μέσω της συνεργασίας του με τον Ανρί Ρονς για την παράσταση Ο γέρος της Αλεξάνδρειας σε κείμενα Καβάφη και Λόρενς Ντάρρελ. Η πρώτη παράσταση έγινε στις Βρυξέλλες το 1982 και την επόμενη χρονιά ηχογραφήθηκε ο κύκλος τραγουδιών Ο Γέρος της Αλεξάνδρειας. Είκοσι χρόνια μετά, ετοιμάζοντας το πρόγραμμα ενός αφιερώματος στην τραγουδοποιία του από το Μέγαρο Μουσικής, συνέθεσε το ποίημα Για να ‘ρθουν.
Αναφερόμενος στο βιβλίο-CD ο Θάνος Μικρούτσικος, σημειώνει: «Δεν μου πέρασε από το μυαλό να γίνω ανθολόγος ποίησης, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον Καβάφη, τον οποίο θεωρώ από τους μεγαλύτερους ποιητές παγκοσμίως. Όλα του τα ποιήματα ανεξαιρέτως τα θεωρώ σπουδαία, είτε τα αναγνωρισμένα είτε τα ανέκδοτα. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι ούτε φιλόλογος, ούτε κριτικός της ποίησης. Είμαι ένας καλλιτέχνης που λατρεύει την Ποίηση και τους Ποιητές, και μια από τις εμμονές μου είναι να ξεκλειδώνω μουσικά τους κόσμους τους. Το μοναδικό λοιπόν κριτήριο για την επιλογή των ποιημάτων του Καβάφη ήταν πολύ προσωπικό: ποια ποιήματα του Αλεξανδρινού -είτε μελοποιήθηκαν από μένα είτε όχι- με ακολουθούσαν συνεχώς σε πολλές φάσεις της ζωής μου, ποια με συντρόφευσαν αδιαλείπτως όλα αυτά τα χρόνια, ποια με ταξιδεύουν σε κόσμους που δεν υπάρχουν πια, ποια με πονάνε, ποια με συνθλίβουν…».
Το βιβλίο-CD o Kαβάφης του Θάνου Μικρούτσικου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ianos περιλαμβάνει 10 συνθέσεις του Μικρούτσικου σε νέα μουσική επεξεργασία και ενορχήστρωση. Ανάμεσα στα ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη, ο συνθέτης επέλεξε να μελοποιήσει στη συγκεκριμένη έκδοση τα εξής: «Επέστρεφε», «Σύγχυσις», «Ο Γενάρης του 1904», «Μονοτονία», «Για να ‘ρθουν», «Επήγα», «Επιθυμίες», «Ο Δεκέμβρης του 1903», «105 αργότερα», «Η πόλις». Στο CD τραγουδούν οι Κώστας Θωμαΐδης, Θόδωρος Δημήτριεφ, Σάκης Μπουλάς και Γεωργία Συλλαίου.
Για να μη με καταραστείτε να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου, ότι όταν το άκουσα κάπως απογοητεύτηκα. Εγκεφαλική προσέγγιση η οποία κατά την ταπεινή μου άποψη δε συνάντησε την καβαφική ατμόσφαιρα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)