Από την εναρκτήρια σκηνή γίνεται φανερή μία συγκρουσιακή σχέση ανάμεσα στον μαθητή και στον δάσκαλο. Ο δάσκαλος μετά από μία αταξία τιμωρεί τον μικρό με την κλασική τιμωρία της ορθοστασίας στη γωνία. Η συγκεκριμένη τιμωρία αποσκοπεί στον στιγματισμό του μαθητή που υπέπεσε σε παράπτωμα και τον διαχωρισμό του από το σύνολο. Στη συνέχεια μάλιστα του δίνει και άλλη τιμωρία για το ίδιο παράπτωμα , τη στέρηση του διαλείμματος. Επειδή στο μυαλό του Αντουάν η τιμωρία είναι άδικη συνθέτει ένα ποίημα και το αναγράφει στους τοίχους της τάξης: «Ο Αντουάν Ντανουέλ πολύ υπέφερε ο καημένος, από τον καθηγητή του άδικα τιμωρημένος, αλλά αυτό δεν τον τρομάζει, την εκδίκησή του ετοιμάζει». Το τετράστιχο είναι αποκαλυπτικό για τις σχέσεις εξουσίας που αναπτύσσονται στο δίπολο δάσκαλου-μαθητή και ως επακόλουθο δημιουργούν έντονα συναισθήματα. Ο Αντουάν δε διστάζει αφενός να υπογράψει το συγκεκριμένο «ποίημα» δείγμα ότι ζητά την αντίδραση του δασκάλου, αφετέρου να δηλώσει τη θέλησή του να αποκαταστήσει μελλοντικά τη δικαιοσύνη με την εκδίκησή του. Ο μαθητής ζητά συχνά απεγνωσμένα την αποδοχή από το δάσκαλό του κι όταν εισπράττει την απόρριψη αρχίζουν τα προβλήματα. Βρίσκεται σε μία φάση της ζωής του που διαμορφώνεται ο ψυχισμός του. Στην εποχή της δεκαετίας των 60 η αυταρχική διδασκαλία είναι το κυρίαρχο μοντέλο.
Ο δάσκαλος σε επόμενες σκηνές εμφανίζεται να καταφεύγει με ευκολία στη σωματική τιμωρία. Ενώ η ειρωνεία και ο στιγματισμός των μαθητών αποτελεί κοινό τόπο της μεθόδου πειθαρχίας. Ψυχαναλυτικά, θεωρείται ότι ο σαδισμός είναι άμυνα του ατόμου σε φόβους ευνουχισμού (το άτομο κάνει σε άλλους αυτά που φοβάται μη συμβούν σ’ αυτό). Ο δάσκαλος θα ειρωνευτεί τον μαθητή του για την κακή ορθογραφία του ποιήματος. Η επόμενη τιμωρία είναι γραπτή να του φέρει όλους τους χρόνους του ρήματος «υποφέρω».
Η εκπαίδευση της εποχής του 60 φαίνεται σήμερα να ακολουθεί τις επιταγές της εκπαίδευσης σκύλων με τη διόρθωση της κακής συμπεριφοράς με αρνητικά ερεθίσματα. Απουσιάζουν όμως είναι τα δείγματα της «θετικής» εκπαίδευσης υπό την έννοια της επιβράβευσης της καλής συμπεριφοράς. Ενδιαφέρον σημείο ότι χρησιμοποιούν μαθητές ως επιβλέποντες της τάξης ακόμα και για να συνοδεύσουν τους τιμωρημένους στον διευθυντή, κάτι που σήμερα θεωρείται αδιανόητο. Οι παλιότερες παιδαγωγικές μέθοδοι έδιναν τεράστια σημασία στο ρόλο της ποινής για τη διατήρηση της τάξης η οποία οδηγούσε στη μάθηση. Η ποινή στα πλαίσια της πειθαρχίας είχε μορφωτικό χαρακτήρα. Στη συνέχεια φθάσαμε στα άκρα καθώς η νέα αγωγή καταδίκασε εντελώς την ποινή. Η θέση αυτή προέκυψε από τη φροϋδική θέση για το ψυχολογικό τραύμα και από τις θέσεις για τους θετικούς ενισχυτές του Skinner.
Ο Αντουάν στη συνέχεια της ταινίας θα επαναστατήσει απέναντι σε μία καταπιεστική κοινωνία καθώς η μόνη διέξοδος του είναι η ασυμβίβαστη εναντίωση σε κάθε μέσο πειθάρχησης. Ανάλογη είναι η ταινία των βέλγων αδελφών Ζαν Πιέρ και Λικ Νταρντέν «Το παιδί με το ποδήλατο» οι οποίοι πραγματεύονται την περίπτωση ενός δωδεκάχρονου που μάχεται μόνος εναντίον όλων.
Αναλογίες στη θεματολογία αναγνωρίζουμε και στη νορβηγική ταινία «Βασιλιάς σε μια κόλαση» (πρωτότυπος τίτλος Kongen av Bastøy) βασισμένη σε ένα πραγματικό περιστατικό με τραγική κατάληξη, το οποίο συνέβη το χειμώνα του 1915 στη νήσο Bastøy, στα νότια του Όσλο. Η τυραννικότητα του διευθυντή ενός αναμορφωτηρίου καταλήγει σε σαδισμό στην πιο καθαρή του μορφή. Η άφιξη του 17χρονου Έρλινγκ στο ίδρυμα, αναμένεται να αλλάξει τα πράγματα, καθώς η σφοδρή του επιθυμία να αποδράσει, θα οδηγήσει πολύ σύντομα τον ίδιο και τους συγκρατούμενούς του σε εξέγερση ενάντια στο απάνθρωπο καθεστώς…
Τα λάθη όχι μόνο μας μαθαίνουν περισσότερα από τα «σωστά» αλλά ενδέχεται κάποια στιγμή στο μέλλον να μας μεταμορφώσουν σε… ιδιοφυΐες! Κάπως έτσι σκέφτονται οι γάλλοι διοργανωτές του σεμιναρίου «Detrompez-Vous» ή, όπως αποκαλείται πιο λαϊκά, του «Φεστιβάλ των Λαθών», το οποίο ξεκίνησε προχθές στο φημισμένο παρισινό πανεπιστήμιο Εcole Νormale Superieure. Το φεστιβάλ απευθύνεται σε μαθητές, αλλά το μήνυμά του προς τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς είναι σαφές: «Μάθετε τα παιδιά να κάνουν λάθη!».
Το σεμινάριο απευθύνεται σε μαθητές ως 18 ετών, οι οποίοι θα διδαχθούν την αξία των λαθών όχι μόνο στη μαθησιακή διαδικασία αλλά γενικά σε όλη τους τη ζωή. Αλλωστε, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του φεστιβάλ, πολλές μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις πραγματοποιήθηκαν κατά λάθος. Η διδασκαλία της αξίας του λάθους γίνεται σε ολιγομελείς ομάδες, με τη μέθοδο των εργαστηρίων (workshops) ανά γνωστικό αντικείμενο, π.χ. Μαθηματικά, Ιστορία, Γλώσσα κτλ.
Οι εμπνευστές του τετραήμερου φεστιβάλ, το οποίο διοργανώνεται για πέμπτη συνεχή χρονιά, αποφάσισαν να αντισταθούν σε αυτό που αποκαλούν «αυστηρό, στρυφνόκαι ενίοτε αντιπαιδαγωγικό γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα». Κατά τη γνώμη τους, τα γαλλικά σχολεία μαθαίνουν στα παιδιά έναν συγκεκριμένο και φαινομενικά ακλόνητο τρόπο σκέψης, χωρίς να τους δίνουν κανένα απολύτως περιθώριο να παρεκκλίνουν έστω στο ελάχιστο, ώστε να αποκαλύψουν τις κρυμμένες πτυχές της δημιουργικής φαντασίας τους. «Το εκπαιδευτικό σύστημα της Γαλλίας είναι εδώ και πολλές δεκαετίεςβασισμένο πάνω στο αξίωμα ότι τα λάθη κάνουν κακόστη μαθησιακή διαδικασία. Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε ότι τα λάθη είναι αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας αυτής, που μπορούννα μας κάνουν να προοδεύσουμεως άνθρωποι» τονίζει η καθηγήτρια και υπεύθυνη του σεμιναρίου Μαέλ Λενουάρ, προσθέτοντας ότι «το φεστιβάλ αυτό έρχεται ως αντίδραση στο αρτηριοσκληρωτικόγαλλικό εκπαιδευτικόσύστημα, το οποίο ευνουχίζειτη δημιουργική φαντασίατων παιδιών. Ο ίδιος ο ΑλβέρτοςΑϊνστάιν ήταν αυτός που είχεπει ότι η παντελής έλλειψη ιδεώνκαι φαντασίας είναι ο καλύτεροςτρόπος να μην κάνεις καθόλουλάθη».Συνέχεια »
Καλωσορίσατε στο πρώτο «γυμναστήριο του μυαλού», όπου μπορείτε να ακονίσετε τη μνήμη, τη φαντασία και τις άλλες γνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου σας με κάποιες απλές ασκήσεις. Το κέντρο άθλησης του νου, ιστορική πρωτιά των Γάλλων, λειτουργεί εδώ και λίγους μήνες στις Βερσαλλίες, λίγο έξω από το Παρίσι.
Η υγεία του εγκεφάλου θεωρείται μεγάλη υπόθεση διεθνώς. Στην Ιαπωνία ο νευροεπιστήμονας ΡιούταΚαβασίμα κέρδισε μεγάλη φήμη και περιουσία με το πρόγραμμα εκγύμνασης του μυαλού που δημιούργησε για την εταιρεία ηλεκτρονικών παιχνιδιών Νintendo.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίθουν ψυχολόγων που ισχυρίζονται ότι μπορούν να σε κάνουν πιο έξυπνο με μεθόδους όπως η παρακολούθηση των εγκεφαλικών κυμάτων.
Κανένας όμως δεν είχε τολμήσει να πει ότι το ανώτερο γαλλικό πνεύμα είναι ντεφορμέ και χρειάζεται εξάσκηση, ώσπου ο φιλόδοξος επιχειρηματίας Ζερό Ντιτριέ συνάντησε τον νευρολόγο και διευθυντή της Κλινικής για τη Μνήμη ΖερόμΜπλεν.
Οι δυο τους ήταν πεπεισμένοι ότι όσο και αν ορκίζονταν οι συμπατριώτες τους πως είναι οι φυσικοί κληρονόμοι του Καρτέσιου, λίγη πνευματική γυμναστική δεν θα πήγαινε χαμένη. Το πρόγραμμα που δημιούργησαν δεν έχει καμία σχέση με τη νευροεπιστήμη των Ιαπώνων και την ψυχολογία των Αμερικανών.
Οι ασκήσεις τους περιλαμβάνουν ανάγνωση, μελέτη, ερωτήσεις και απαντήσεις σε ζητήματα τεχνών, επιστημών, λογοτεχνίας, ιστορίας, ακόμη και οινογνωσίας. «Πρέπει κανείς να ενδιαφέρεται με πάθος για το θέμα που μελετά ώστε να το μάθει καλά» λέει ο κ. Ντιτριέ.
Μία από τις ασκήσεις περιλαμβάνει επισκέψεις σε ιστορικά μνημεία, όπως τα κοντινά ανάκτορα στις Βερσαλλίες, συνοδεία ξεναγού. Επειτα οι συμμετέχοντες, που πληρώνουν 25 ευρώ για κάθε ώρα πνευματικής γυμναστικής, προσπαθούν να θυμηθούν τι είπε ο ξεναγός. Σε μια άλλη εξόρμηση, τα μέλη της ομάδας καλούνται να μελετήσουν και να κρατήσουν στη μνήμη τους πίνακες του Μονέ. Μια τρίτη άσκηση απαιτεί την αποστήθιση ενός ποιήματος.
Οι γυμναστές επιβλέπουν και δίνουν συμβουλές για το πώς πρέπει να εκτελούνται οι ασκήσεις, όπως η σύνδεση νέων πληροφοριών με εικόνες που δημιουργεί κανείς στο μυαλό του. Αλλά ο κ. Ντιτριέ προειδοποιεί ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις ούτε μαγικές συνταγές. «Για να διατηρήσεις το σώμα σου σε φόρμα, πρέπει να ιδρώσεις και να δουλέψεις σκληρά. Το ίδιο ισχύει και για το πνεύμα» λέει.
Με μια πρωτοβουλία που είναι μάλλον απίθανο να προκαλέσει διαμαρτυρίες από τους μαθητές, ο γάλλος υπουργός Παιδείας Λυκ Σατέλ ανακοίνωσε ότι από τις αρχές της νέας σχολικής χρονιάς, όλα τα σχολεία της Γαλλίας θα έχουν πρόσβαση σε μια λίστα από 200 αριστουργήματα του διεθνούς κινηματογράφου, τα οποία θα προβάλλονται υποχρεωτικά στο πλαίσιο μαθημάτων όπως η Ιστορία και η Λογοτεχνία. Το μάθημα κινηματογράφου θα γίνει εφικτό μέσα από μια διαδικτυακή βάση δεδομένων με στόχο να δώσει σε όλους τους γάλλους μαθητές πρόσβαση σε ένα πολιτισμικό προϊόν υψηλής ποιότητας και να τους φέρει πιο κοντά στην έβδομη τέχνη και στα διαμάντια της. « Στο σχολείο διδάσκουμελογοτεχνία,μουσική και θέατρο και πιστεύουμεότι είναι απαραίτητο να διδάσκεται και ο κινηματογράφος. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως ζωτικής σημασίας, διότι οι εικόνεςδιαδραματίζουν μείζονα ρόλο στην κοινωνία μας και είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνουν οι νέοι να τις εντοπίζουν και να τις αποκωδικοποιούν » είπε ο σκηνοθέτης και πρόεδρος του Κινηματογραφικού Αρχείου του Παρισιού Κώστας Γαβράς.
«Ζούμε εν μέσω μιας απίθανης και επικίνδυνηςσυγκυρίας, όπου η κουλτούρα του κινηματογράφου για τους μαθητές μας μοιάζει αντιστρόφως ανάλογη με την τεράστιαποσότητα εικόνων και βίντεο που καταναλώνουν κάθε ημέρα. Επείγει να αναπτύξουμε το κριτικό τους βλέμμα και να εγγυηθούμε τη σχέση τους με τον κινηματογράφοστο πλαίσιο της πολιτιστικήςμας κληρονομιάς. Οφείλουμε να τους προσφέρουμε μερικά από τα σπουδαιότεραέργα της έβδομης τέχνης ως σημεία αναφοράς » είχε πει σχετικά και ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
Οι 200 ταινίες έχουν ήδη επιλεγεί από μια ομάδα επιφανών κριτικών κινηματογράφου και σκηνοθετών, υπό την αιγίδα του υπουργού Πολιτισμού της Γαλλίας Φρεντερίκ Μιτεράν . Πρόκειται για αριστουργήματα από την εποχή του βωβού κινηματογράφου ως τη δεκαετία του 1980 και δεν θα περιορίζονται σε γαλλικές παραγωγές, αλλά θα περιλαμβάνουν μια σειρά από βρετανικές, ιταλικές, αμερικανικές και ασιατικές ταινίες.
Το πρόγραμμα αποτελεί το σύγχρονο ισοδύναμο των «κινηματογραφικών λεσχών» που λειτουργούσαν με μεγάλη επιτυχία στη μεταπολεμική Γαλλία, αλλά με την άνοδο του εμπορικού κινηματογράφου έχασαν προοδευτικά τη δημοτικότητά τους. Τη σχολική λέσχη θα διαχειρίζεται ένας εθελοντής καθηγητής με ένα μίνι συμβούλιο πέντε μαθητών.
Ολοι οι μαθητές θα μπορούν να ψηφίζουν ποια ταινία από τις 20 που θα είναι διαθέσιμες κάθε μήνα επιθυμούν να δουν και να κλείνουν θέσεις τόσο για τους ίδιους όσο και για την οικογένεια ή τους φίλους τους στην παράσταση που επιθυμούν – και όλα αυτά μέσω Διαδικτύου. Οι προβολές θα προγραμματίζονται για το απόγευμα και έπειτα θα λειτουργεί ομάδα συζήτησης με θέμα την ταινία.
Σχέδια για την καθιέρωση ειδικών οικοτροφείων, όπου θα φοιτούν και θα έχουν την ευκαιρία να επανορθώνουν για τα λάθη τους οι «μαθητές ταραξίες», επεξεργάζεται στη Γαλλία ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Σύμφωνα με τις σχετικές δηλώσεις των εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Παιδείας, οι οποίοι εξετάζουν κατά πόσον είναι εφικτή η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος, τα ειδικά οικοτροφεία θα στεγάσουν «μαθητές, οι οποίοι έχουν αποβληθεί τουλάχιστον μία φορά» λόγω κακής διαγωγής από τα σχολεία τους. Σκοπός είναι να δημιουργηθούν πρόσθετες «μίνι σχολικές δομές», οι οποίες θα λειτουργούν στο πλαίσιο των κολεγίων και θα δέχονται μαθητές, ηλικίας από 13 έως 16 ετών.Το πρόγραμμα θα αναλάβει τους «ταραξίες της γαλλικής κοινωνίας», στην ύπαρξη των οποίων είχε αναφερθεί ο ίδιος ο Νικολά Σαρκοζί με ομιλία του στις 20 Απριλίου. Συγκεκριμένα, ο Γάλλος πρόεδρος είχε μιλήσει για «νέους, οι οποίοι καθιστούν ανυπόφορη τη ζωή των συμπολιτών τους, τρομοκρατούν τους συνανθρώπους τους, περιλαμβανομένων των γονέων και των δασκάλων τους»… Το ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Monde, θα δίνει σε αυτούς τους παραστρατημένους εφήβους μια δεύτερη ευκαιρία να αποδεχθούν τις κοινωνικές δομές και να αναλάβουν τις ευθύνες τους ως πολίτες χωρίς να νιώθουν απόβλητοι. Παρουσιάζεται ως «εκπαιδευτική λύση», που, κατά τις προσδοκίες των ειδικών, θα εμποδίσει αυτούς τους νέους να διολισθήσουν στην εγκληματικότητα.
H κατάργηση 16.000 οργανικών θέσεων μέχρι το 2010 και 50.000 μέσα στα επόμενα 10 χρόνια καθώς και η μεταρρύθμιση για την εκπαίδευση κινητοποιεί τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Γαλλία.
Στη θέση των απεργών η κυβέρνηση στρατολογεί συνταξιούχους και φοιτητές παιδαγωγικών.
Κάτι μου θυμίζουν αυτές οι πρακτικές. Ημουν μαθήτρια στη Β΄Λυκείου όταν απολύθηκαν όλοι οι αναπληρωτές απεργοί του σχολείου μου… Μερικοί αποκαταστάθηκαν μετά από χρόνια.
ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ κάνουν τα φλασάκια, τα USΒ memory sticks, στην καθημερινότητα των Γάλλων με τη χρήση τους να ξεκινά από τα μέσα μεταφοράς και να φτάνει έως τα αρτοποιεία και τα περίπτερα. Από χθες οι κάτοικοι του Μονπελιέ στη Νότια Γαλλία χρησιμοποιούν τη μικροσκοπική συσκευή αποθήκευσης δεδομένων ως εισιτήριο στο τραμ και τα λεωφορεία. Το πρόγραμμα πρόκειται να υιοθετήσουν σύντομα ο δήμος της Γκρενόμπλ και η περιφέρεια του Παρισιού, ενώ οι κρατικοί σιδηρόδρομοι πρόκειται να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα ιαπωνικής προέλευσης το οποίο επιτρέπει στους ταξιδιώτες να «κατεβάζουν» και να πληρώνουν εικονικά εισιτήρια από το κινητό τους τηλέφωνο.
Η γαλλική κυβέρνηση θεωρεί ότι το USΒ θα γίνει σύντομα ένα είδος ηλεκτρονικής ταυτότητας. Τον περασμένο μήνα άρχισε η εφαρμογή ενός προγράμματος, το οποίο περιέχει όλους τους κωδικούς πρόσβασης σε ένα φλασάκι με στόχο την απλοποίηση των τραπεζικών συναλλαγών αλλά και των πληρωμών στα ψώνια. Προβλέπεται ότι στο μέλλον το USΒ θα λειτουργεί ως πιστωτική κάρτα, κινητό τηλέφωνο και ταυτότητα ή διαβατήριο. Οι δήμοι του Μπορντό και της Τουλόν δείχνουν ήδη τον δρόμο: στις δύο πόλεις εφαρμόζεται πιλοτικά ένα πρόγραμμα με το οποίο οι καταναλωτές χρησιμοποιούν memory sticks για την αγορά αγαθών όπως το ψωμί, η εφημερίδα και τα τσιγάρα.
Η Ντομινίκ Μπρούιλ δεν θα μπορούσε επ’ ουδενί να θεωρηθεί «χούλιγκαν του κυβερνοχώρου». Η πενηντάχρονη νοικοκυρά και μητέρα βρέθηκε στο επίκεντρο αστυνομικής έρευνας και αγωγής αποζημίωσης εξαιτίας σχολίου που ανήρτησε στο Διαδίκτυο.
Η κυρία Μπρούιλ, σερφάροντας στο Ιντερνετ, εντόπισε βίντεο της υπουργού Οικογένειας Ναντίν Μοράνο, όπου εψεύδετο για την παρουσία της σε συνέδριο το 2007. Η κυρία Μπρούιλ σχολίασε το βίντεο ανωνύμως, γράφοντας στον σχετικό χώρο «τι ψεύτρα».
Τον περασμένο Μάιο, δέχθηκε τηλεφώνημα από την αστυνομία. «Σκέφτηκα ότι πρέπει να μου κάνουν πλάκα. Δεν είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό το πράγμα», αναφέρει σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε από το σπίτι της στο Μπορντό. Η αστυνομία υποστηρίζει ότι η κυρία Μοράνο, μια μαχητική πολιτικός και πιστή σύμμαχος του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, έμαθε την ιντερνετική διεύθυνση και την ταυτότητα της κυρίας Μπρούιλ και κατέθεσε εναντίον της αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση. Αν κριθεί ένοχη, η 50χρονη νοικοκυρά θα αναγκαστεί να καταβάλει αποζημίωση έως 18.000 ευρώ.
Τα τελευταία χρόνια, η γαλλική πολιτική ελίτ δέχεται ανηλεή επίθεση από τους «θαμώνες» της μπλογκόσφαιρας. Και τώρα περνάει στην αντεπίθεση. Και άλλοι Γάλλοι πολιτικοί έχουν καταθέσει μηνύσεις και αγωγές όπως η κυρία Μοράνο, ενώ ο πρόεδρος Σαρκοζί, που έχει καταγγείλει το Ιντερνετ ως εκτροφείο παραπληροφόρησης, ενημερώνεται καθημερινά σχετικά με το τι λέγεται στο Διαδίκτυο για το πρόσωπό του. Η αλήθεια είναι ότι το Ιντερνετ αποδείχθηκε για τη γαλλική άρχουσα τάξη μια πηγή βασάνων, ενώ μετέβαλε τη σχέση πολίτη και πολιτικού, όπως επισημαίνει ο Φρεντερίκ Νταμπί, Γάλλος σχολιαστής και διευθυντής της εταιρείας δημοσκοπήσεων Ifop. Επέτρεψε στον πολίτη να εισέλθει στο «άβατο» των πολιτικών και να τους αγγίξει. «Σήμερα, ακόμα και οι πολιτικοί φοβούνται», καταλήγει ο κύριος Νταμπί.
Σε «μάχη υπέρ ή κατά του σκοταδισμού» εξελίσσεται στη Γαλλία η πρόθεση του Λυκ Σατέλ, υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης του προέδρου ΝικολάΣαρκοζί, να καταργήσει την υποχρεωτική διδασκαλία της Ιστορίας ως μαθήματος «κορμού» (τηρουμένων των αναλογιών με τα ελληνικά δεδομένα) στην τελευταία τάξη του Λυκείου για όσους μαθητές επιλέγουν τη θετική κατεύθυνση.
Καθηγητές, ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες αλλά και σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση, με επικεφαλής επιφανή στελέχη των Σοσιαλιστών όπως ο Τζακ Λανγκ , αντιδρούν στο νομοσχέδιο το οποίο παρουσίασε χθες ο γάλλος υπουργός ενώπιον του Ανώτατου Συμβουλίου Εκπαίδευσης. Προβλέπει την κατάργηση του ενιαίου μαθήματος της «Ιστορίας και Γεωγραφίας» (αποτελούν μια ενότητα στη γαλλική μέση εκπαίδευση) για τη θετική (τη λεγόμενη «επιστημονική») κατεύθυνση της τελευταίας τάξης του Λυκείου. Θα παραμείνει μόνο ως μάθημα «επιλογής» για δύο διδακτικές ώρες την εβδομάδα.
Η Συλβί είναι σκληρά εργαζόμενη μητέρα δύο παιδιών του δημοτικού. Βλέπει «μόνο πλεονεκτήματα» στο γεγονός ότι τα μικρά της πηγαίνουν πια στο σχολείο μόνο τέσσερις ημέρες την εβδομάδα. Η Υβόν είναι εξίσου σκληρά εργαζόμενη μητέρα δύο παιδιών του νηπιαγωγείου. Έδωσε μάχη για να παραμείνουν τεσσερισήμισι οι ημέρες της σχολικής εβδομάδας.
Η μεταρρύθμιση στη Γαλλία έγινε αθόρυβα, σχεδόν λαθραία, ώστε να υπάρξουν οι λιγότερες δυνατόν αντιδράσεις. Λίγο προτού αρχίσει η σχολική χρονιά 2008-2009, ο υπουργός Παιδείας Ξαβιέ Νταρκός ανακοίνωσε πως οι μαθητές του νηπιαγωγείου και του δημοτικού, όλα τα παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών, δεν θα είχαν πια σχολείο τα πρωινά του Σαββάτου και οι ώρες των μαθημάτων τους θα μειώνονταν από 26 σε 24, μοιρασμένες ανάμεσα στη Δευτέρα, την Τρίτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή- στη Γαλλία, η παραδοσιακή ημέρα ανάπαυσης για τους μαθητές, πέραν της Κυριακής φυσικά, ήταν από δεκαετίες η Τετάρτη.
Το αξιοπερίεργο
«Οι μικροί μαθητές χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο για να ξεκουράζεται το μυαλό τους και να απελευθερώνεται η δημιουργικότητά τους», είχε επιχειρηματολογήσει τότε ο Νταρκός. Πράγματι οι Γάλλοι μαθητές μαζί με τους Ιταλούς είναι εκείνοι που βρίσκονται τις περισσότερες ώρες στο σχολείο· ο περισσότερος χρόνος όμως δεν έχει και τα ανάλογα αποτελέσματα αφού 15% των μαθητών φτάνουν στο τέλος του δημοτικού με δυσκολίες στην ανάγνωση και την αριθμητική. Άλλωστε, 80% των γονέων τάσσονται υπέρ της κατάργησης των μαθημάτων το πρωί του Σαββάτου, είχε σημειώσει τότε ο υπουργός Παιδείας.
Κάπως έτσι, χωρίς να γίνει μεγάλη συζήτηση ούτε να λάβει το θέμα διαστάσεις, στη Γαλλία έγινε κάτι αξιοπερίεργο· διότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες προτιμούν να «απλώνουν» τις διδακτκές ώρες κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Σήμερα, μόνο 5% των δημόσιων δημοτικών σχολείων αντιστέκεται στο μέτρο (και δεν είναι απλό, χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας του σχολικού συμβουλίου, το πράσινο φως από τον δήμο και ειδική άδεια από τον γενικό επιθεωρητή Παιδείας) και αυτά παραμένουν κλειστά τα Σάββατα, απλώς έχουν συμπεριλάβει στις σχολικές ημέρες και το πρωινό της Τετάρτης.
Οι πολέμιοι
Όπως σημειώνει ωστόσο η «Liberation», «η κατάσταση είναι λίγο τρελή. Πολλοί ειδικοί, συνδικάτα εκπαιδευτικών και σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων παραμένουν πεπεισμένοι πως η εβδομάδα των τεσσερισήμισι ημερών είναι προτιμότερη για τον ρυθμό του παιδιού και πως το νέο σύστημα, με 24 ώρες μαθημάτων συμπυκνωμένες σε τέσσερις ημέρες, και δύο διακοπές κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που σπάνε τον ρυθμό της δουλειάς, δεν είναι καθόλου καλή λύση. Στην πράξη, όμως, όταν έρχεται η ώρα να ψηφίσει το σχολικό συμβούλιο υπέρ των τεσσερισήμισι ημερών, η απάντηση είναι “όχι”». Μόνο η Τουλούζη τα κατάφερε, αλλά στη συγκεκριμένη πόλη, τα δημοτικά ήταν από πριν κλειστά το πρωί του Σαββάτου και ανοιχτά το πρωί της Τετάρτης. Ουσιαστικά, λοιπόν, απλώς διατηρήθηκε το ισχύον σύστημα. Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, το υπουργείο Παιδείας δείχνει να κερδίζει το στοίχημα.
Πώς να πείσεις 14χρονα και 15χρονα Γαλλάκια να επιλέξουν τα αρχαία ελληνικά ως μάθημα στο σχολείο του υποβαθμισμένου προαστίου όπου ζουν και φοιτούν; Τι ελπίδες μπορεί να έχεις, δεδομένου ότι στο άκουσμα της λέξης grec το μυαλό τους πηγαίνει αποκλειστικά στο sandwich grec (ελληνιστί σουβλάκι);«Υποψήφιους πελάτες». Έτσι αποκαλεί ο Ογκιστέν ντ΄ Ιμιέρ τους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου στο Μο, το «δύσκολο» προάστιο του Παρισιού στο οποίο διδάσκει. Δεκαπέντε χρόνια τώρα, ο Ντ΄ Ιμιέρ δίνει μάχη προκειμένου να παραμείνει ζωντανή μια νεκρή γλώσσα όπως τα αρχαία ελληνικά στο σχολείο της περιοχής του και για να το επιτύχει, εφευρίσκει διάφορες μεθόδους ώστε να «στρατολογήσει πελάτες» μεταξύ των τάξεων της Γ΄ Γυμνασίου, οπότε και αρχίζουν να προσφέρονται τα αρχαία ελληνικά ως μάθημα επιλογής. Ένας ηράκλειος άθλος, ο οποίος – επισημαίνει η «Figaro»«ξεπέρασε τα όρια της μυθολογίας και έγινε πραγματικότητα» χάρη στο βιβλίο που έγραψε ο Ντ΄ Ιμιέρ με τις εμπειρίες του: «Ηomere et Shakespeare en banlieue» (Ο Όμηρος και ο Σαίξπηρ στα υποβαθμισμένα προάστια).
– Λοιπόν, τι είναι για εσάς τα ελληνικά (le grec);
– Σάντουιτς!
– Όχι, σοβαρά τώρα, έχετε ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος για τα αρχαία ελληνικά ή τα λατινικά; – Αυτές είναι νεκρές γλώσσες! – Δεν χρησιμεύουν σε τίποτα! – Αυτά είναι για τους κεσβλά! (τους βλάκες)
Κάθε χρονιά, ο ίδιος διάλογος. Πολλοί άλλοι στη θέση του Ντ΄ Ιμιέρ θα είχαν καταθέσει τα όπλα. Εκείνος όμως επιμένει. Ψάχνει μεταξύ των μαθητών να βρει κάποιον να φοράει Νike. Και τους επισημαίνει πως βγαίνει από τα ελληνικά, από τη νίκη. Τους εξηγεί πως τα αρχαία ελληνικά μπορούν να τους βοηθήσουν να κάνουν πρόοδο στα γαλλικά, τις επιστήμες ή και στις «ζωντανές γλώσσες». Δεν διστάζει να επικαλεστεί και τον Ζιντάν αν χρειαστεί, τον θρυλικό ποδοσφαιριστή. «Ξέρετε πως έχει ιδρύσει μια οργάνωση κατά της leucodystrophie; (της λευκοδυστροφίας)», τους ρωτάει. Και βλέποντας πως «τσιμπάνε», τους αναλύει την ετυμολογία της λέξης που περιγράφει μια σπάνια νευρολογική πάθηση, και είναι φυσικά ελληνική.
Ο Ντ΄ Ιμιέρ έμαθε να αγαπά τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά όταν ήταν ακόμα παιδί. Και οι δύο γονείς του ήταν καθηγητές, επιμένει όμως πως δεν τον πίεσαν ποτέ να ενδιαφερθεί γι΄ αυτά. Τελείωσε το σχολείο, σπούδασε πολιτικές επιστήμες, κλασικές γλώσσες και θέατρο, πέρασε τον ειδικό διαγωνισμό που διοργανώνεται στη Γαλλία για τις θέσεις καθηγητών, έκανε το stage του σε ένα προνομιούχο προάστιο του Παρισιού, το ΣενΖερμέν-αν-Λε, κατόπιν διορίστηκε σε ένα λύκειο του Μο, ενός υποβαθμισμένου προαστίου περίπου 40 χιλιόμετρα από το κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας, τοποθετημένου μεταξύ εργατικών πολυκατοικιών και χωραφιών. Εκεί, αναφέρει η «Figaro», «βιώνει για πρώτη φορά την απόλυτη ακινησία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που έχει ξεχάσει τους μαθητές».
«Για ομοφυλόφιλους»
Ο επιθεωρητής εκπαίδευσης που διορίζεται να τον αξιολογήσει «καταγγέλλει» στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης πως ο εν λόγω Ντ΄ Ιμιέρ ακολουθεί «παιδαγωγικές μεθόδους μιας άλλης εποχής». Κι αυτό, διότι δεν ανέχεται από τους μαθητές του καμία καθυστέρηση, ούτε στην ώρα προσέλευσης ούτε στις εργασίες για το σπίτι, και τους υποχρεώνει να ξαναγράφουν 25 φορές κάθε λάθος. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα, που τα αρχαία ελληνικά «δεν συμπεριλαμβάνονται στις προτεραιότητές του». Πόσω μάλλον αφού η πρώτη επαφή του νεαρού καθηγητή με τον υποδιευθυντή τού σχολείου καταλήγει με τον τελευταίο να λέει: «Α, τα (αρχαία) ελληνικά… αυτά είναι για τους pedes (τους ομοφυλόφιλους)». Όταν τίθεται ωστόσο θέμα «επιβίωσής» τους στο σχολείο, ελλείψει ενδιαφερόμενων γι΄ αυτά μαθητών, «αντέδρασα ενστικτωδώς. Έπρεπε να πολεμήσω γι΄ αυτό το μάθημα που μου είχε προσφέρει τόση ικανοποίηση στα δικά μου σχολικά χρόνια». Χρειαζόταν μια «μέθοδο στρατολόγησης», με τα χρόνια την τελειοποίησε. Σήμερα, καλεί συχνά παλιούς μαθητές να έρθουν να πουν «έναν καλό λόγο» για τα αρχαία ελληνικά στους 15χρονους «υποψήφιους πελάτες»: «Είναι καλύτεροι πρεσβευτές τους από μένα», εξηγεί.
Τα αρχαία ελληνικά στη σημερινή Γαλλία
ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, το δημοτικό έχει πέντε τάξεις, το γυμνάσιο τέσσερις και το λύκειο τρεις. Η Τroisieme, που αντιστοιχεί στη δική μας Γ΄ Γυμνασίου, είναι η πρώτη τάξη όπου οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν ως μάθημα επιλογής τα αρχαία ελληνικά, κάνοντας τρεις ώρες την εβδομάδα. Ανάλογη επιλογή υπάρχει και στη Seconde, που αντιστοιχεί στη δική μας Α΄ Λυκείου ενώ αρχίζοντας την Ρremiere, τη Β΄ Λυκείου, οι μαθητές έχουν πλέον επιλέξει αν θα ακολουθήσουν οικονομικοκοινωνική, λογοτεχνική ή επιστημονική κατεύθυνση. Ακόμα και στη λογοτεχνική κατεύθυνση, πάντως, τα αρχαία ελληνικά παραμένουν έως και στην Τerminale, την τελευταία τάξη του λυκείου, ως μάθημα επιλογής.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες δημοτικών και γυμνασίων στη Γαλλία δεν μπορούν πλέον να κάνουν χρήση των κινητών τους τηλεφώνων στο σχολείο, για λόγους υγείας. Η απαγόρευση, κατηγορηματική και απόλυτη, θεσπίστηκε με τροπολογία που εντάχθηκε ομόφωνα στον νέο νόμο για το Περιβάλλον που ψηφίστηκε χθες από τη γαλλική Γερουσία. Ο Στεφάν Κερσόφ, εκπρόσωπος της «Δράση για το Περιβάλλον», εξέφρασε την ευαρέσκειά του για τον νέο νόμο, επισημαίνοντας όμως ένα λάθος στη διατύπωση: χρησιμοποιείται ο όρος «χρήση», δηλαδή δεν απαγορεύεται η κατοχή. Με άλλα λόγια επιτρέπεται στους μαθητές να κουβαλούν μαζί τους τη συσκευή, οπότε υπάρχει κίνητρο για καταστρατήγηση του νόμου, αφού συχνά είναι μεγάλος ο πειρασμός για ένα τηλεφώνημα στο διάλειμμα.
Εντονες συζητήσεις αλλά και επικρίσεις έχει προκαλέσει στη Γαλλία μια πρωτοβουλία της κυβέρνησης του προέδρου Νικολά Σαρκοζί για τη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με πιλοτικό πρόγραμμα, ήδη τρία επαγγελματικά λύκεια που βρίσκονται σε φτωχογειτονιές του Παρισιού θα προσφέρουν σε τάξεις με μαθητές που κατά μέσον όρο παίρνουν πολύ καλούς βαθμούς και έχουν λίγες απουσίες μια χρηματική επιβράβευση. Το ποσό θα κυμαίνεται από 2.000 ως και 10.000 ευρώ. Οι τάξεις-«υπόδειγμα» θα το χρησιμοποιούν για έναν κοινό σκοπό, όπως η διοργάνωση σχολικής εκδρομής ή τα μαθήματα οδήγησης αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας.
Στόχος είναι η αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων, όπως οι πολλές απουσίες, η διακοπή της φοίτησης στο Λύκειο και τα υψηλά ποσοστά νεανικής εγκληματικότητας λόγω ανεργίας.
Η ιδέα βασίζεται σε έναν συνδυασμό άμιλλας και υλικών κινήτρων. Οι μαθητές δεσμεύονται από κοινού για έναν συγκεκριμένο μέσον όρο παρακολουθήσεων και την επίτευξη συγκεκριμένων αποδόσεων και αμείβονται αναλόγως τού πόσο υψηλός είναι ο στόχος τους.
«Προσπαθούμε και πρέπει να είμαστεδημιουργικοί» δήλωσε ο Ζαν Μισέλ Μπλανκέ, υπεύθυνος Εκπαίδευσης για την ευρύτερη περιφέρεια του Παρισιού, ο οποίος παρομοίασε την πρωτοβουλία με «ηθικό συμβόλαιο».
Παρ΄ όλα αυτά, η ιδέα να αποτελούν τα χρήματα κίνητρο για τη μάθηση έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις. «Διαστρέβλωσητης σχολικής αποστολής» χαρακτήρισε το πρόγραμμα ο Ζαν-Ζακ Αζάν, πρόεδρος του αριστερού συνδέσμου γονέων FCΡΕ, ενώ ο ομόλογός του στον συντηρητικό σύνδεσμο γονέων ΡΕΕΡ δήλωσε ότι δεν επιθυμεί «τα χρήματα να αποτελούν μοχλό κινητοποίησηςτων μαθητών».
Η ανεξάρτητη οργάνωση SΟS Εducation έφθασε μάλιστα στο σημείο να κατηγορήσει την κυβέρνηση Σαρκοζί ότι «αγοράζει» μαθητές και υπονομεύει τις αξίες της Γαλλικής Δημοκρατίας.
«Αν ονομάζαμε “υποτροφία” το πιλοτικόαυτό πρόγραμμα,όλοι θα το επικροτούσαν.Ολοισυμφωνούν ότι πρέπεινα τραβήξουμε τους νέους από τους δρόμους και να τους σπρώξουμε στις τάξεις, ότι πρέπει να μειωθεί η ανεργίακαι οι δείκτες εγκληματικότητας. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις.Αυτό είναιαπλώς ένα από πολλά πειράματα. Αν δεν πετύχει, θα δοκιμάσουμε κάτι άλλο» αντιτείνει ο κ. Μπλανκέ.
Αν αποδειχθεί αποτελεσματικό, το πρόγραμμα ενδέχεται να επεκταθεί στα μισά από τα 1.687 επαγγελματικά λύκεια της Γαλλίας.
Δεν τολμώ να σκεφτώ μία ανάλογη εφαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα. Πώς θα μετατρεπόμαστε σε αγγελούδια προκειμένου να εισπράξουμε τα μπικικίνια… Ο μαθητής ως επάγγελμα…
Δωρεάν ετήσια συνδρομή στην εφημερίδα της προτίμησής τους προσφέρει η γαλλική κυβέρνηση στους νέους μεταξύ 18 και 24 ετών, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την κυκλοφορία των εφημερίδων, γράφει η εφημερίδα «Le Figaro». «Τα συνδικάτααναμένουν περίπου 200.000 συνδρομές, με δυνατότητεςνα προσελκύσουν ένα κοινό μέχρι και 750.000 νεαρών ατόμων» δήλωσε η γαλλίδα υπουργός Πολιτισμού Κριστίν Αλμπανέλ. Η κίνηση αναμένεται να στοιχίσει στην κυβέρνηση περίπου 5 εκατ. ευρώ.
ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ τηλέφωνα θα απαγορευτούν στα δημοτικά σχολεία της Γαλλίας και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας οφείλουν στο εξής να προσφέρουν συσκευές που θα επιτρέπουν μόνο μηνύματα κειμένου (SΜS), σύμφωνα με τα κυβερνητικά μέτρα για μείωση των κινδύνων στην υγεία των παιδιών. Τα μέτρα που ελήφθησαν, αφού εξετάστηκε επί έξι εβδομάδες η ακτινοβολία που εκπέμπουν τα κινητά και τα συστήματα wi-fi, χαρακτηρίσθηκαν ανεπαρκή από ακτιβιστές οι οποίοι κατηγορούν το κράτος πως υποβαθμίζει τους κινδύνους από τα κινητά και τις κεραίες που αναμεταδίδουν το σήμα τους.
Η κυβέρνηση αρνήθηκε να αναλάβει δράση για το θέμα των κεραιών επικαλούμενη την απουσία αποδείξεων ότι επηρεάζουν την υγεία των ανθρώπων ή των ζώων. Αρκείται να περιορίσει τη χρήση των κινητών από τα παιδιά, εν αναμονή των αποτελεσμάτων διεθνών και γαλλικών ερευνών που πρόκειται να ανακοινωθούν το φθινόπωρο. Το υπουργείο Παιδείας θα εκδώσει διάταγμα για την απαγόρευση των κινητών στα δημοτικά σχολεία.
Ωστόσο, εκατοντάδες οργανώσεις σε όλη τη Γαλλία ζητούν την απομάκρυνση των κεραιών από σημεία που βρίσκονται κοντά σε σχολεία, νοσοκομεία και κατοικίες. Η ακτινοβολία που εκπέμπουν πιστεύεται πως ευθύνεται για αϋπνίες, πονοκεφάλους, κόπωση, καρκίνους. Βιβλιοθήκες και άλλοι δημόσιοι χώροι σε αρκετές γαλλικές πόλεις έχουν κλείσει τα ιντερνετικά συστήματα wi-fi έπειτα από αναφορές ότι τα ραδιοκύματα είναι βλαβερά.
Γαλλική οργάνωση για την καταπολέμηση του ρατσισμού κατέθεσε δικαστική προσφυγή κατά του Μουσείου του Λούβρου, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική δωρεάν εισόδου για νέους Ευρωπαίους είναι ρατσιστική. Νωρίτερα φέτος, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί απέκρουσε κατηγορίες ότι αδιαφορεί για τον πολιτισμό, ανακοινώνοντας ότι οι πολίτες της Ε.Ε. ηλικίας 18 με 26 ετών θα μπορούν να επισκέπτονται δωρεάν τα μουσεία της χώρας. Το Λούβρο, που φιλοξενεί μερικές από τις καλύτερες συλλογές έργων τέχνης στον κόσμο και είναι το πιο δημοφιλές μουσείο της Γαλλίας, εφάρμοσε άμεσα το μέτρο. Η οργάνωση «SOS Racisme», όμως, καταγγέλλει στην αγωγή της ότι ο αποκλεισμός νέων επισκεπτών από άλλες χώρες αποτελεί ρατσιστική πολιτική. Η υπουργός Πολιτισμού, Κριστίν Αλμπανέλ, δήλωσε πρόσφατα ότι αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και ότι ζήτησε την επέκταση του μέτρου και σε όσους νέους δεν είναι πολίτες της Ε.Ε., αλλά διαμένουν μόνιμα στη Γαλλία. Αν και η γαλλική κυβέρνηση έχει εκφράσει ενδιαφέρον να μιμηθεί το βρετανικό σύστημα δωρεάν εισόδου στις μόνιμες συλλογές των εθνικών μουσείων, το προεδρικό μέγαρο έχει αποφύγει να προχωρήσει σε συγκεκριμένες προτάσεις.
Στο οικείο πεδίο της τάξης και της ασφάλειας, στο οποίο επένδυσε για την πολιτική του αναρρίχηση ήδη από την εποχή που ήταν υπουργός Εσωτερικών, επέστρεψε ο Νικολά Σαρκοζί. Ενώ απομένουν λίγα εικοσιτετράωρα για να ανοίξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών, ο πρόεδρος της Γαλλίας κάλεσε τους δημοσιογράφους στο Ελιζέ για να ανακοινώσει αυστηρότατα μέτρα στο όνομα της σχολικής ασφάλειας.
Στο πακέτο των μέτρων περιλαμβάνονται η δυνατότητα που παρέχεται στους εκπαιδευτικούς να ερευνούν τις τσάντες των μαθητών τους εάν υποπτεύονται ότι μεταφέρουν όπλα και η συγκρότηση ειδικών δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες θα μπορούν να παρεμβαίνουν στα σχολεία όταν διασαλεύεται η τάξη.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχθούμε την ύπαρξη όπλων στις σχολικές αυλές», δήλωσε ο Σαρκοζί, στον απόηχο πρόσφατου επεισοδίου κατά το οποίο 13χρονος μαθητής τραυμάτισε ελαφρά με μαχαίρι γυναίκα εκπαιδευτικό σε λύκειο της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Το ζήτημα μεγεθύνθηκε δεόντως από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά ο Γάλλος πρόεδρος προτίμησε να αναφερθεί στο πολύ περισσότερο αιματηρό περιστατικό που συνέβη πρόσφατα, όχι στη χώρα του, αλλά στη Γερμανία, όταν 17χρονος σκότωσε 15 ανθρώπους στο παλιό του σχολείο.
Τα αρχαία ελληνικά αποτελούν τη «διεθνή γλώσσα» των αγανακτισμένων. Οταν όλες οι άλλες μορφές επικοινωνίας αποτυγχάνουν, οι αδικούντες στρέφονται στον αρχαίο ελληνικό λόγο, της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία και τη λογική σκέψη. Τον ορθολογισμό και τη λογική επικαλούνται γάλλοι φοιτητές που αποφάσισαν να στείλουν στον υπουργό Παιδείας της χώρας τους κ.
ΞαβιέΝταρκόςεπιστολή γραμμένη στα αρχαία ελληνικά αντί των γαλλικών με την υποσημείωση«Αφού δεν καταλαβαίνετε γαλλικά, σας γράφουμε στα ελληνικά»! Πρόκειται βέβαια για ένα χαριτολόγημα των αρχαιοελληνιστών στο γαλλικό πανεπιστήμιο Παρίσι 5, οι οποίοι διάλεξαν τον τρόπο αυτόν για να τραβήξουν την προσοχή της γαλλικής κυβέρνησης. Οπως τονίζουν στην επιστολή, με το πνεύμα του κειμένου τους δεν θα μπορούσαν παρά να συμφωνήσουν οΠλάτων και οΔημοσθένης.
Oι φοιτητές αλλά και οι καθηγητές πολλών πανεπιστημίων της Γαλλίας βρίσκονται σε κινητοποιήσεις που έχουν ήδη περάσει τους τρεις μήνες, αντιδρώντας στον νέο νόμο για τη μεταρρύθμιση των πανεπιστημίων και το νέο καθεστώς εργασίας των εκπαιδευτικών-ερευνητών. Στη γαλλική πρωτεύουσα οι περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές είναι υπό κατάληψη και πολλοί καθηγητές προτείνουν εναλλακτικά μαθήματα εκτός των κατειλημμένων σχολών. Οι προβληματισμοί των γάλλων πανεπιστημιακών έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα θέματα που απασχολούν τα πανεπιστήμια της χώρας μας, καθώς στη Γαλλία η πλήρης αυτονομία των ΑΕΙ της χώρας έχει γίνει ήδη πραγματικότητα και μάλιστα χωρίς να αφήσει θετικές εντυπώσεις. Καθηγητές και φοιτητές αντιδρούν στον νέο νόμο που έχει δώσει υπερεξουσίες στους πρυτάνεις των ΑΕΙ, οι οποίοι λειτουργούν πλέον ως «μάνατζερ» με εξουσίες πρόσληψης προσωπικού, ρύθμισης του εργασιακού καθεστώτος και των μισθών τους, ένταξης εργαζομένων σε καθεστώς ιδιωτικού δικαίου αν το θέλουν κ.ά. Παράλληλα με τον ίδιο νόμο έχουν ουσιαστικά αυξηθεί μαζί με την πρακτική άσκηση τα έτη σπουδών των φοιτητών στα παιδαγωγικά τμήματα, οι οποίοι θα πρέπει να περιμένουν πέντε έτη προτού πάρουν την άδεια εξάσκησης του επαγγέλματός τους.
Στο πνεύμα αυτό, οι φοιτητές του πανεπιστημίου Παρίσι 5 έστειλαν στον υπουργό Παιδείας επιστολή στα αρχαία ελληνικά, στην οποία αναφέρουν χαρακτηριστικά:
«Αγανακτούμε γιατί εμείς μιλάμεκαι εσύ δεν ακούς».
Και τον καλούν να δείξει σωφροσύνη. Οι φοιτητές ζητούν από τον κ. Νταρκός να προτείνει νέο νόμο για την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας, ξεκαθαρίζοντας ότι οι διατάξεις του θα πρέπει να είναι δίκαιες.
Εάν δεν είστε φιλόζωος, γυρίστε σελίδα. Εάν είστε φιλόζωος αλλά δεν ξέρετε γαλλικά, συνεχίστε με επιφύλαξη. Εάν είστε φιλόζωος, μιλάτε γαλλικά, αλλά μισείτε τις ιστοσελίδες τύπου Facebook, αφήστε το. Εάν είστε φιλόζωος, καταλαβαίνετε γαλλικά, λατρεύετε το Facebook και ονειρευόσασταν κάτι αντίστοιχο για το πετ σας, είστε ο άνθρωπος μας- και του Ζanibook.
Διαφημίζεται ως «το πρώτο κοινωνικό δίκτυο για ζώα συντροφιάς, το οποίο επιτρέπει στα ζώα να γνωριστούν και να κάνουν παρέα με άλλους τριχωτούς ή φτερωτούς συντρόφους». Και καλεί τον επισκέπτη: «Εγγράψτε γρήγορα το ζωάκι σας: είναι δωρεάν!» Το Ζanibook είναι νέο στο σύμπαν του Ίντερνετ, αναπτύσσεται ωστόσο ταχύτατα- το περασμένο Σάββατο είχε 22.220 μέλη και χθες είχε ξεπεράσει τα 50.000- και ονειρεύεται να γνωρίσει επιτυχία ανάλογη με εκείνη του «ανθρώπινου ομολόγου του», του Facebook.
Το βέβαιο είναι πως μιμείται το Facebook, και στη σχεδίαση και στην παρουσίαση, σε όλα. Εγγράφεσαι, πληκτρολογείς το όνομα, την ηλικία και το είδος του πετ που θέλεις να κοινωνικοποιήσεις, γράφεις και ένα κειμενάκι με το προφίλ του («είναι το πιο έξυπνο», «είναι το πιο όμορφο», τέτοια), δίνεις και μερικές πληροφορίες για τον εαυτό σου (λίγες, δεν είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής εδώ), ανεβάζεις και μια φωτογραφία (του πρωταγωνιστή) και είσαι έτοιμος. Για να βοηθήσει τους «νέους», ο διαχειριστής (ένας 38χρονος Βέλγος, «λάτρης των ζώων», όπως δηλώνει) έχει φροντίσει ώστε να εμφανίζονται αυτόματα οι υπόλοιποι 49 «νέοι» (οι πιο πρόσφατα εγγεγραμμένοι), καθώς και τα πιο δημοφιλή μέλη.
Συνδεθείτε με την εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας και απολαύστε έναν τεράστιο όγκο γνώσεων να ανοίγεται μπροστά σας. Βιβλία, εφημερίδες, επιστημονικά περιοδικά, εικόνες, γραφήματα και ό,τι ακόμα μπορεί να ζητήσει ένας αληθινός βιβλιοφάγος (που όμως ομιλεί τη γαλλική!). Ακόμα θα βρείτε απευθείας link για την europeana, την ευρωπαϊκή πολυεγκυκλοπαίδεια που επαναλειτουργεί εδώ και λίγες μέρες στον Ιστό.
Αν ετοιμάζετε διδακτορικό, μπορείτε να εγγραφείτε μέλος και να έχετε πρόσβαση σε χιλιάδες τόμους, αλλά και ως απλοί επισκέπτες θα ενθουσιαστείτε με τις δωρεάν παροχές.
Από τη στήλη της Μαρίας Μυστακίδου στην Ελευθεροτυπία
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)