Ενα ηδύτατο βιβλιαράκι 35 σελίδων για τον μέγιστο ταπεινό της ελληνικής πεζογραφίας των αρχών του 20ού αιώνα, με τίτλο «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – στα άδυτα της δημοσιογραφίας» (έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ).
Το υπογράφει ο Στέλιος Παπαθανασίου, δρ Φιλολογίας και Θεολογίας στη Θεσσαλονίκη.
Με πυκνό λόγο σκιαγραφείται η προσωπικότητά του μέσα από την πολύμοχθη εργασία του σε αθηναϊκές εφημερίδες της εποχής (πεζογραφήματα, δοκίμια, μεταφράσεις), αλλά και με τις περιγραφές-μαρτυρίες των τότε συναδέλφων του.
Οικείος και απόμακρος, άνθρωπος των καπηλειών και των τρωγλών, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο-λογοτέχνη Δημήτρη Χατζόπουλο. Αλλά και «Μένιππος φιλόσοφος», «πνευματώδης Λουκιανός».
Τον εργασιομανή Παπαδιαμάντη συνάντησε βιαστικό στον δρόμο ο Παύλος Νιρβάνας ένα δειλινό. «”Αφισέ με! Πηγαίνω να προφθάσω τον Ηλιον, πριν δύση. Είναι ένας μήνας που έχω να τον ιδώ. Και ποτέ δεν τον προφθαίνω”». Κι έτρεχε να τον αντικρύσει οπίσω από την Ακρόπολιν».
Ο Νιρβάνας ήταν παρών στη στιχομυθία του με τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Αστυ», Δημήτριο Κακλαμάνο, σχετικά με την αμοιβή του ως τακτικού μεταφραστή. «Ο Κακλαμάνος τού προσέφερε μισθό 150 δραχμές. Κι ο κυρ-Αλέξανδρος απάντησε: “Πολλές είναι οι 150. Μου φτάνουν 100″… Κι έφυγε βιαστικός και ντροπαλός, χωρίς να προσθέση λέξη».
Χωρίς να καταφέρει να δει στη ζωή του δικό του τυπωμένο βιβλίο, αυτός που «δεν είχε καιρόν ν’ αποκτήσει χρήματα» πέθανε πάμπτωχος τον Γενάρη του 1911, στη γενέτειρά του Σκιάθο. Κερδίζοντας την αιωνιότητα με τα γραπτά του και κερδίζοντας αμέτρητο πλούτο ψυχικό οι χιλιάδες αναγνώστες του.
Το βιβλιαράκι τελειώνει με το ολιγοσέλιδο περιηγητικό κείμενο του Παπαδιαμάντη «Αι Αθήναι ως ανατολική πόλις». Σ’ αυτό περιδιαβαίνει τις γειτονιές γύρω από την Ακρόπολη με το αισθαντικό άρωμα των λέξεών του.
Σήμερα που θυμόμαστε την “Ημέρα της Γης” η Disney κυκλοφορεί ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο παρακολουθούμε ένα έτος από τη ζωή των συγκατοίκων στον πλανήτη μας.
Ο πλανήτης σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα, όπως λιμοί, κατάρρευση οικοσυστημάτων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και λειψυδρία.
Τους τελευταίους δύο αιώνες, από τις ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν προστεθεί στην ατμόσφαιρα 2,3 τρισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, εντείνοντας τις κλιματικές αλλαγές.
Ο άνθρωπος συνεχίζει να συμπεριφέρεται σα να είναι ο μοναδικός κυρίαρχος αλλά δε φαίνεται να κάνει καλό κουμάντο….
Την είδηση την είχαμε τσιμπήσει από χτες: Η δυστυχία των μαθητών
Την 23η θέση από τις 29 κατέλαβε η Ελλάδα στην κατάταξη των χωρών που ενδείκνυνται για να μεγαλώσει ένα παιδί, σύμφωνα με έρευνα που έγινε από αγγλικό πανεπιστήμιο.
Η χώρα μας βρίσκεται ακριβώς μία θέση πάνω από την Αγγλία, στην οποία ως αίτιο για τη χαμηλή θέση χαρακτηρίστηκε ο μεγάλος αριθμός παιδιών ανά οικογένεια που παρατηρείται σε νοικοκυριά όπου ο ένας ή και οι δύο γονείς είναι άνεργοι.
Η έρευνα διεξήχθη από το πανεπιστήμιο της Υόρκης (βόρεια Αγγλία) και συγκεκριμένα η Ομάδα δράσης για την Παιδική Φτώχεια (Child Povert Action Group- CPAG).
Την πρώτη θέση στην κατάταξη κατέλαβε η Ολλανδία. Ακολουθούν η Σουηδία και η Νορβηγία. Για τους σκοπούς της έρευνας ελήφθησαν υπόψη 43 παράγοντες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται κριτήρια όπως η παιδική θνησιμότητα, η παιδική παχυσαρκία, η οικονομική κατάσταση και οι συνθήκες στέγασης.
Από τις άλλες «μεγάλες» χώρες της Ε.Ε. η Γερμανία βρέθηκε στην 8η θέση και η Γαλλία στη 15η. Γενικότερα, οι χώρες που αρίστευσαν στη συγκεκριμένη έρευνα ήταν οι σκανδιναβικές και η Ολλανδία. Κύριος λόγος για αυτό, κατά τους ερευνητές, ήταν το γεγονός ότι οι Σκανδιναβοί δεν βιάζονται να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να προβούν σε «ενήλικες» δραστηριότητες, όπως το κάπνισμα, οι σεξουαλικές σχέσεις και η κατανάλωση αλκοόλ – εν αντιθέσει με τους γονείς της υπόλοιπης ηπείρου.
Ως λόγοι για την άσχημη θέση της Ελλάδας κρίνονται η κακή κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος, που θεωρείται πως ασκεί υπερβολική πίεση στα παιδιά, καθώς και η συνολική κατάσταση της ευρωπαϊκής ηπείρου, με την κρίση να επηρεάζει σταδιακά εκφάνσεις της καθημερινής ζωής – ενώ η αυξανόμενη ανεργία δεν βοηθάει την κατάσταση.
Ακολουθεί η λίστα με τις καταστάσεις των ευρωπαϊκών χωρών:
Για να δούμε πως θα αντιδράσει η ηγεσία σε αυτήν την έρευνα… Τι μέτρα θα λάβει… Βέβαια δεν είδαμε και καμία σπουδή να στελεχώσει τα σχολεία με ψυχολόγους, όπως διαβάσαμε στις δηλώσεις για το σχολείο του 21ου αιώνα. Μήπως σχεδιάζουμε για τον 22ο αιώνα;
Η Google πρόσθεσε στη γνωστή μηχανή αναζήτησης δύο νέες πειραματικές λειτουργίες που ελπίζει ότι θα αλλάξουν τον τρόπο που οι χρήστες αναζητούν εικόνες και ειδήσεις.
Η πρώτη λειτουργία, με την ονομασία Similar Images, χρησιμοποιεί μία φωτογραφία αντί για κείμενο για να βρει παρόμοια αποτελέσματα. Η δεύτερη, η Timeline, εμφανίζει πληροφορίες των Google News με χρονολογική σειρά
«Η ιδέα που προσπαθούμε να αναπτύξουμε στα Google Labs είναι η μείωση του χρόνου από τη στιγμή που έχουμε μια ιδέα μέχρι τη στιγμή που φτάνει στον τελικό χρήστη», ανέφερε ο διευθυντής διαχείρισης προϊόντων της εταιρείας, Τζ. Πίτμαν. Αυτό σημαίνει ότι οι προγραμματιστές μπορούν να δουν πολύ νωρίτερα τι αρέσει και τι όχι, ή τι είναι λειτουργικό, δίνοντας τους περισσότερο χρόνο να διορθώσουν τα λάθη τους ή να προσαρμόσουν το προϊόν στις απαιτήσεις των χρηστών.
Η λειτουργία Similar Images επιτρέπει στους χρήστες να ταξινομήσουν τα αποτελέσματα μιας αναζήτησης στις εικόνες πολύ πιο εύκολα, με το πάτημα ενός link. Σε μια παρουσίαση για δημοσιογράφους, η επικεφαλής προγραμματιστών της Google, Ράντκα Μαλπάνι, χρησιμοποίησε τη λέξη «Paris» για να δείξει τα πλεονεκτήματα της νέας εφαρμογής.
Η αρχική αναζήτηση έφερε αποτελέσματα εικόνων της Πάρις Χίλτον, του Πύργου του Άιφελ στο Παρίσι και μιας παλιάς εκκλησίας. Πατώντας σε μία από τις εικόνες, η μηχανή πλέον έφερνε τα αποτελέσματα που είχαν σχέση μόνο με αυτή. Με λίγα λόγια, οι λέξεις της αναζήτησης εκφράζονται οπτικά σαν εικόνα, και όχι ως κείμενο.
Το άλλο εργαλείο, βοηθά τους χρήστες να βρίσκουν τα πιο σχετικά αποτελέσματα στις αναζητήσεις τους. Το Google News Timeline, εμφανίζει στους χρήστες ένα ιστορικό του γεγονότος που ψάχνουν, μαζί με φωτογραφίες και βίντεο ταξινομημένα με χρονολογική σειρά. Επιπλέον, οι χρήστες μπορούν να περιορίσουν την αναζήτηση σε συγκεκριμένα περιοδικά, εφημερίδες ή blogs.
Τα αποτελέσματα στο Google News Timeline εκτείνονται σε μεγάλο βάθος χρόνου, με κάποια θέματα να περιλαμβάνουν ειδήσεις ακόμη κι από το 19ο αιώνα. Αν το αλλάξετε σε παρακολούθηση ανα δεκαετία γίνεται πραγματικά πολύ ενδιαφέρον… κι έχει και εκπαιδευτικές εφαρμογές…
Μερικές πρακτικές λεπτομέρειες για όσους γονείς ενδιαφέρονται να επιστρέψουν στα θρανία! Στη χώρα μας έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν (υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης του υπουργείου Παιδείας) 58 Σχολές Γονέων, μία σε κάθε νομό (www.ideke.edu.gr). Μπορεί κανείς να τις παρακολουθήσει εντελώς δωρεάν και απ’ ό,τι φαίνεται θα αποκομίσει πολλά. Αρκεί να πάρει είδηση ότι υπάρχουν…
Η ιστοσελίδα πάντως του Ινστιτούτου δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική επί του θέματος…
Το μέλλον της επικοινωνίας μέσω των blogs στην Ελλάδα επαφίεται, μεταξύ άλλων, στην εκδίκαση δύο σημαντικών υποθέσεων που αναμένεται να δημιουργήσουν κρίσιμα δεδικασμένα.
Μιλώντας με τον δικηγόρο Βασίλη Σωτηρόπουλο, ο οποίος δραστηριοποιείται σε υποθέσεις που αφορούν διαδικτυακές διενέξεις και διατηρεί το blog νομικού ενδιαφέροντoς elawyer.blogspot.com, καθίσταται σαφές ότι η φύση του Διαδικτύου ως μέσου είναι ιδιαίτερη. «Οι γενικοί νόμοι περί Τύπου δεν έχουν εφαρμοστεί στο Διαδίκτυο. Υπάρχει απόφαση του Αρείου Πάγου που λέει ότι δεν εφαρμόζεται η αντικειμενική ευθύνη που ισχύει για τον Τύπο. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν έχει κριθεί -ακόμη- ότι πρέπει να ακολουθηθούν τα ποσά αποζημίωσης που ισχύουν στη σχετική νομολογία. Τίποτε, ωστόσο, δε σημαίνει ότι στο μέλλον αυτό μπορεί να αλλάξει», εξηγεί ο κ. Σωτηρόπουλος και συνεχίζει: «Επειδή το Διαδίκτυο είναι τηλεπικοινωνιακό μέσο δεν εφαρμόζονται μόνο οι κανόνες ελευθερίας του λόγου αλλά και οι κανόνες που αφορούν στο απόρρητο των επικοινωνιών. Όταν, δηλαδή, κάποιος γράφει ανώνυμα δεν επιτρέπεται να γίνει άρση του απορρήτου, παρά μόνο από τις περιπτώσεις που ρητά προβλέπει ο νόμος -όπως η εκβίαση-».
Μέχρι τώρα οι περισσότερες υποθέσεις που αφορούν συκοφαντική δυσφήμιση δεν έχουν «καταφέρει» την άρση του απορρήτου και έχουν καταλήξει στο αρχείο, προσθέτει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος και επισημαίνει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «θέλει τα κράτη-μέλη σε κάποιες περιπτώσεις να προβλέπουν άρση απορρήτου».
Όταν η συζήτηση στρέφεται στο «δίλημμα» περί ανωνυμίας ή επωνυμίας ο κ. Σωτηρόπουλος απαντά ότι είναι θέμα επιλογής: «Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ έντιμο κάποιος να υπογράφει αυτά που λέει…ωστόσο, η ανώνυμη καταγγελία σε μια δημοκρατική κοινωνία έχει τη λειτουργία της. Υπάρχουν οι τακτικές ‘whistleblowing’ σε διάφορες εταιρείες όπου ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα σε μια ειδική εσωτερική επιτροπή, ανώνυμα, -χωρίς να διακινδυνεύει τη θέση του-, να προβεί σε καταγγελία».
Πρόσφατη έρευνα της MRB για τα social media καταδείκνυε την υψηλή για τα ελληνικά δεδομένα επισκεψιμότητα/διάβασμα blogs(57,2%) παράλληλα με τον σχολιασμό σε blogs και site ειδήσεων (33,3%). Την ίδια στιγμή, αξιοσημείωτη ήταν η «κυριαρχία» των ειδήσεων/ενημέρωσης(40,3%) και πολιτικής/κοινωνίας(35%) στη θεματολογία των ιστολογίων που επισκέπτονται και διαβάζουν οι διαδικτυακοί περιηγητές. Η διαδικτυακή κοινωνικοποίηση -χωρίς να είναι εντελώς ξεκάθαρη- δείχνει δείγματα γραφής, γεγονός που δεσμεύει τις όποιες σχετικές δικαστικές αποφάσεις.
Ένα ταξίδι στην ποίηση του Νίκου Καββαδία είναι η μουσική παράσταση με τίτλο «Στου Καββαδία τ’ ανοιχτά» που παρουσιάζεται στη μουσική σκηνή «Πυρήνας» στις 25 Απριλίου, στις 2, 9 και 16 Μαΐου και σε καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα από την ομάδα «Νυχτερινή Κυβέρνηση».
Η παράσταση ανοίγει με το τραγούδι του Κώστα Καλδάρα «Μ’ένα καράβι ψεύτικο» και συνεχίζει με μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Καββαδία από τις συλλογές του Μαραμπού, Πούσι, Τραβέρσο, σε σύνθεση των Θάνου Μικρούτσικου, Ξέμπαρκων, Γιάννη Σπανού, Μαρίζας Κωχ, Δημήτρη Ζερβουδάκη, σε ενορχηστρώσεις της Ευαγγελίας Μαυρίδου και κείμενα της Μαίρης Καλδάρα.
Η παράσταση πλαισιώνεται με αναφορές στην πολυκύμαντη ζωή και τις περιπλανήσεις του ποιητή.
Η σκληρή ζωή των ναυτικών, η γυναίκα, η μοίρα, η φυγή, η ενοχή, ο φόβος και φυσικά το ταξίδι γίνονται λόγος, δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να περιπλανηθεί «Στου Καββαδία τ’ ανοιχτά».
Τα κείμενα και η επιμέλεια της παράστασης είναι της Μαίρης Καλδάρα.
Απογοητευμένος από τη ζωή προτού καλά καλά τη γνωρίσει, μοναχικός και προσκολλημένος σε ηλεκτρονικά παιχνίδια βίας εμφανίζεται ένας στους δύο νέους που συχνάζουν στα Internet καφέ και παρουσιάζουν συμπτώματα εθισμού στο Διαδίκτυο, όπως δείχνει αποκαλυπτική έρευνα του ΤΕΙ Αθήνας. Τα ανησυχητικά ευρήματα προκαλούν ακόμα πιο έντονο προβληματισμό μετά το αιματηρό περιστατικό της περασμένης εβδομάδας στη σχολή του ΟΑΕΔ, καθώς συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό με όσα περιγράφει ο Δημήτρης Πατμανίδης στο τελευταίο του σημείωμα.
Το 26,5% όσων περνούν το κατώφλι των Internetκαφέ αποδεικνύεται εξαρτημένο από το νέο μέσο, καθώς ξοδεύει κατά μέσο όρο 6-7 ώρες την ημέρα «καρφωμένο» μπροστά στον υπολογιστή και συγκεντρώνει τα διεθνή κριτήρια αναγνώρισης του εθισμού στο Διαδίκτυο. Το 40% περνά τον online χρόνο του παίζοντας ως επί το πλείστον παιχνίδια βίας, ενώ κοντά στο 30% κυμαίνεται το ποσοστό των χρηστών που συζητoύν σε ιστοσελίδες συνομιλιών (chatrooms). Λιγότερος χρόνος δαπανάται για βίντεο, ενώ δεν λείπουν οι επισκέψεις σε ιστοσελίδες πορνογραφικού και εξτρεμιστικού περιεχομένου.
Για τους ανθρώπους αυτούς, το Ιντερνετ συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας: είναι χαρακτηριστικό ότι το 28% αναφέρει πως νιώθει μελαγχολία όταν προσπαθεί να περιορίσει τη χρήση του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως η περιήγηση στο δικτυακό λαβύρινθο καλύπτει βασικά συναισθηματικά κενά που προκαλούνται από προβλήματα και αδιέξοδα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ετσι, 48,6% δηλώνει πως αισθάνεται μόνο, ανάλογο ποσοστό πάσχει από χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν έχει στόχους, ενώ 57,3% δεν επιθυμεί να εργαστεί.
«Για τους εξαρτημένους χρήστες του, το Ιντερνετ λειτουργεί ως χώρος εκτόνωσης και ανώνυμης έκφρασης της πικρίας που νιώθουν απέναντι στην κοινωνία – πικρίας συσσωρευμένης λόγω παραγόντων όπως η απόρριψη από τον κοινωνικό περίγυρο, η αδιαφορία της οικογένειας, η ανασφάλεια για το εργασιακό μέλλον, η φτώχεια», παρατηρεί ο καθηγητής Ποσοτικών Μεθόδων στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Αθήνας κ. Χρήστος Φράγκος, ο οποίος επιμελήθηκε την έρευνα. Και προσθέτει: «Τα δεδομένα αυτά κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επανάληψη φαινομένων όπως αυτό του Ρέντη».
Η έρευνα ξεκίνησε στις 10 Φεβρουαρίου και η συλλογή των αποτελεσμάτων ολοκληρώθηκε μόλις πριν από λίγες ημέρες. Στο ερωτηματολόγιο απάντησαν 438 χρήστες του Διαδικτύου, ηλικίας 12 έως 30 ετών, οι οποίοι συχνάζουν συνολικά σε 12 Internet καφέ από όλα τα προάστια της Αθήνας. Καθηλωμένα μπροστά στις οθόνες των Internet καφέ εντοπίστηκαν και τέσσερα παιδιά ηλικίας 8 χρόνων. «Διαπιστώσαμε ότι στις περιοχές με χαμηλότερο μέσο βιοτικό επίπεδο, η εξάρτηση από τον κυβερνοχώρο είναι μεγαλύτερη», επισημαίνει ο κ. Φράγκος. Το φαινόμενο αυτό θα αναλυθεί διεξοδικότερα το προσεχές διάστημα, ενώ ήδη έχει συγκροτηθεί ομάδα που θα συνεχίσει την έρευνα σε όλη την Ελλάδα.
Αριθμοί
51,4% των εθισμένων στο Διαδίκτυο δηλώνει απογοητευμένο από τη ζωή
48,6% παραδέχεται ότι αισθάνεται μοναξιά
42 ώρες την εβδομάδα (δηλαδή, κατά μέσο όρο 6 ώρες την ημέρα) ξοδεύει online το 27% των εξαρτημένων
1/3 των εθισμένων φοιτητών και σπουδαστών έχει μέσο όρο βαθμολογίας κάτω του 5
26,5% όσων συχνάζουν σε Internet καφέ παρουσιάζει συμπτώματα εθισμού στο Διαδίκτυο
Η Ρόντα Σέρμαν και ο σύζυγός της έκαναν πεζοπορία σε μια περιοχή στη Δυτική Σκωτία όταν είδαν ένα μεταλλικό αντικείμενο να αντανακλά το φως του ήλιου. Ηταν μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή πεσμένη στο χώμα. Το ζευγάρι παρέδωσε τη φωτογραφική μηχανή στην αστυνομία, αλλά οκτώ εβδομάδες αργότερα τους επεστράφη ως αζήτητη. Η κυρία Σέρμαν δεν παραιτήθηκε. Στην κάρτα μνήμης της φωτογραφικής μηχανής υπήρχαν 600 φωτογραφίες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από έναν γάμο και από τα ταξίδια ενός ζευγαριού στην Ευρώπη.
Νομίζοντας ότι επρόκειτο για τον μήνα του μέλιτος του ζευγαριού, η κυρία Σέρμαν «ανέβασε» έξι από αυτές τις φωτογραφίες στην ιστοσελίδα δημοσίευσης φωτογραφιών Flickr. Μία από αυτές εμφάνιζε μία κοπέλα να κρατάει στην αγκαλιά της ένα μικρό σκυλί με κόκκινο κολάρο, μέσα στο χιόνι, μπροστά από ένα σπίτι.
Μέλη των σκωτσέζικων φόρουμ συζητήσεων της ιστοσελίδας άδραξαν την ευκαιρία να μετατραπούν σε ερασιτέχνες ντετέκτιβ και να λύσουν το μυστήριο. Συνεργάστηκαν εντοπίζοντας στοιχεία που τους οδήγησαν σε μια συνοικία του Αμπερντίν, στην ανατολική ακτή της Σκωτίας. Μέλος του Flickr που διαμένει στο Αμπερντίν, ανέλαβε να κάνει βόλτες με το αυτοκίνητό του στους δρόμους της πόλης αναζητώντας ένα σπίτι που να μοιάζει με εκείνο στη φωτογραφία της κοπέλας με τον σκύλο. Τελικά το εντόπισε. Αλλα μέλη του Flickr βρήκαν τον τηλεφωνικό αριθμό του ιδιοκτήτη του σπιτιού.
Σύντομα η κυρία Σέρμαν μιλούσε με τον Νίκολας Φιλιπέλι , έναν Αμερικανό, στέλεχος πετρελαϊκής εταιρείας, ο οποίος ζούσε προσωρινά στη Σκωτία με τη γυναίκα του Τάι και τον σκύλο τους Μο.
Ο κ. Φιλιπέλι δήλωσε ότι του φάνηκε «κάπως τρομακτικό» που κάποιος μπόρεσε να τον εντοπίσει μέσω της φωτογραφικής μηχανής του.
Είχε ξεχάσει ότι την είχε χάσει, αλλά όταν έμαθε πόσες προσπάθειες κατέβαλε η κυρία Σέρμαν για να του την επιστρέψει, συγκινήθηκε βαθιά και της έστειλε λουλούδια για να την ευχαριστήσει.
Τυπικά συμπτώματα εξάρτησης, όπως το να ψεύδονται για την αγαπημένη τους συνήθεια, να μην μπορούν να μειώσουν τις ώρες που περνούν παίζοντας, ακόμη και να κλέβουν προκειμένου να αγοράσουν καινούργια video game παρουσιάζει σχεδόν ένα στα 10 παιδιά στις ΗΠΑ.
Αυτό προκύπτει από νέα μελέτη του πανεπιστημίου Iowa State, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Psychological Science.
Η μελέτη χρησιμοποίησε τα στοιχεία από δημοσκόπηση του ινστιτούτου Harris σε δείγμα περίπου 1.200 παιδιών, ηλικίας 8 με 18, από τις ΗΠΑ, με βάση τα οποία το 88% των παιδιών στις ΗΠΑ παίζουν video game τουλάχιστον περιστασιακά και κατά μέσο όρο 13 ώρες την εβδομάδα.
Εκείνα που εμφανίζουν συμπτώματα εξάρτησης συνήθως παίζουν τις διπλάσιες ώρες.
Σε απόλυτους αριθμούς, πρόκειται για περισσότερα από τρία εκατομμύρια παιδιά, συνήθως αγόρια, τα οποία και υφίστανται βλάβες σε πολλούς τομείς της ζωής τους και πιθανόν να χρειάζονται κάποιου είδους βοήθεια.
Φουντώνει το κίνημα των «οnliners» στην Ελλάδα, των χρηστών δηλαδή του Ιντερνετ που αγοράζουν ηλεκτρονικά. Ερευνα της TNS Infratest για λογαριασμό της Google δείχνει ότι περίπου το 95% των χρηστών Ιντερνετ έχει πραγματοποιήσει μια αγορά προϊόντος ή υπηρεσίας ηλεκτρονικά. Η έρευνα που διεξήχθη τον περασμένο Μάρτιο, έδειξε ότι σε ένα δείγμα 1.000 χρηστών Ιντερνετ, οι 824 (82,4%) είχαν πραγματοποιήσει μία τουλάχιστον ηλεκτρονική αγορά τους τελευταίους 12 μήνες. Και με βάση τον αριθμό των χρηστών Ιντερνετ στην Ελλάδα, όπως αυτοί παρουσιάζονται από το Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας, τουλάχιστον 2,5 εκατ. Ελληνες έχουν πραγματοποιήσει μία τουλάχιστον αγορά μέσω του Διαδικτύου τον τελευταίο χρόνο.
Σύμφωνα με την έρευνα, πάνω από το 50% των κρατήσεων και της αγοράς αεροπορικών εισιτηρίων (για ταξίδια αναψυχής) γίνεται ηλεκτρονικά. Στο όριο του 50% online αγορών βρίσκονται και άλλες ταξιδιωτικές υπηρεσίες, όπως οι κρατήσεις ξενοδοχείων (για αναψυχή), το κλείσιμο πακέτων διακοπών και η αγορά ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Εν γένει, όπως προκύπτει από την έρευνα, τα προϊόντα τεχνολογίας και οι υπηρεσίες αναψυχής (ταξίδια, κρατήσεις κ.ά.) διατηρούν το προβάδισμα στις επιλογές μεταξύ των «onliners». Ωστόσο, ψηλά στις προτιμήσεις τους βρίσκονται και άλλα προϊόντα λιανικής, όπως ρουχισμός, βιβλία, παιχνίδια και δώρα.
Ιδιαίτερα σημαντικό συμπέρασμα που προκύπτει από την έρευνα, είναι ότι πλέον το Διαδίκτυο διαδραματίζει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο σε μια απόφαση αγοράς, τουλάχιστον για τους χρήστες του Ιντερνετ. Οι Ελληνες χρήστες αποφαίνονται σε μεγάλο ποσοστό ότι το Διαδίκτυο είναι το εργαλείο μέσω του οποίου αναζητούν πληροφορίες, προσφορές και εν τέλει οδηγούνται στην απόφαση αγοράς ενός προϊόντος ή υπηρεσίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα τεχνολογικά προϊόντα (Η/Υ, ψηφιακές κάμερες κ.λπ.) και σε μικρότερο βαθμό σε άλλου είδους προϊόντα λιανικής, όπως ο ρουχισμός ή άλλα χρηματο-οικονομικά προϊόντα.
Επίσης σημαντικό συμπέρασμα είναι ότι κατά μέσο όρο ξοδεύουν περισσότερα χρήματα σε online αγορές, παρά σε συμβατικές (offline). Μάλιστα σε αγορές όπου τόσο η αναζήτηση, όσο και η συναλλαγή γίνεται μέσω Διαδικτύου, η μέση δαπάνη ανέρχεται σε 218 ευρώ/ανά αγορά, ξεπερνώντας όλους τους άλλους τρόπους αναζήτησης και συναλλαγής. Η έρευνα της TNS Infratest έγινε σε 1.000 χρήστες Ιντερνετ που πραγματοποίησαν τον τελευταίο χρόνο 10.186 online και offline αγορές. Καθημερινή
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε πέρυσι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τα κύρια συναισθήματα που αναπτύσσουν οι Έλληνες μαθητές όταν βρίσκονται στο σχολείο τους είναι κούραση, πίεση, πλήξη και άγχος. Το κυρίαρχο συναίσθημα των μαθητών στο σχολείο, σε ποσοστό 68%, είναι η κούραση· ακολουθεί η πίεση (58%), η πλήξη (53%), το άγχος (52%), η απογοήτευση (32%), η απαισιοδοξία (27%) και η οργή (23%). Χαρά και αισιοδοξία νιώθει μόνο ένα 22%, αίσθηση δημιουργικότητας ποσοστό 18%, ασφάλεια 17%, αίσθηση συλλογικότητας το 16% και ηρεμία (ή μοναξιά) το 15%.
Ετσι για να προετοιμάζονται για την ενήλικη ζωή τους. Μήπως η έρευνα προχώρησε πέρα από τις διαπιστώσεις και στην αναζήτηση των αιτίων;
Μήπως να γίνει μία έρευνα και για τα συναισθήματα των καθηγητών; Γιατί βλέπω ολοένα και πληθαίνουν οι αναρρωτικές μακράς διαρκείας λόγω ψυχικής νόσου…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Ενα ηδύτατο βιβλιαράκι 35 σελίδων για τον μέγιστο ταπεινό της ελληνικής πεζογραφίας των αρχών του 20ού αιώνα, με τίτλο «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – στα άδυτα της δημοσιογραφίας» (έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ).
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε πέρυσι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τα κύρια συναισθήματα που αναπτύσσουν οι Έλληνες μαθητές όταν βρίσκονται στο σχολείο τους είναι κούραση, πίεση, πλήξη και άγχος. Το κυρίαρχο συναίσθημα των μαθητών στο σχολείο, σε ποσοστό 68%, είναι η κούραση· ακολουθεί η πίεση (58%), η πλήξη (53%), το άγχος (52%), η απογοήτευση (32%), η απαισιοδοξία (27%) και η οργή (23%). Χαρά και αισιοδοξία νιώθει μόνο ένα 22%, αίσθηση δημιουργικότητας ποσοστό 18%, ασφάλεια 17%, αίσθηση συλλογικότητας το 16% και ηρεμία (ή μοναξιά) το 15%.
Άρθρα (RSS)