Terra Computerata

Η μόνη λύση είναι ένα πραγματικό σύστημα υποτροφιών, ανάλογο μ΄ εκείνο που ισχύει στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Αλλά το κίνημα, που αντλεί έμπνευση από τη σκέψη του ιάπωνα αναρχικού Οσούγκι Σακάε (1885-1923), προχωρεί ακόμη περισσότερο. Οι καθηγητές, τονίζει, δεν είναι οι αποκλειστικοί «παραγωγοί» γνώσης. Στη δημιουργία της γνώσης μετέχουν και οι φοιτητές. Αρα πρέπει να αμείβονται κι αυτοί. Χωρίς όρους. Οπως λέει ο Γιασούσι Κουριχάρα, ήρθε η ώρα για την «πανεπιστημιοποίηση» της κοινωνίας.

Τα Νέα

Rue99

Πως να είστε έτοιμοι για τη δουλειά εντός 5 λεπτών…

Το Τόκιο μετατρέπει τα σκουπίδια σε παραδεισένιο τεχνητό νησί. Υποψήφια πόλη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, η ιαπωνική πρωτεύουσα μεταμορφώνει μια τεράστια χωματερή σε πυκνόφυτο τεχνητό δάσος στη μέση του κόλπου του Τόκιο.

Από τη δεκαετία του 1970 η πόλη έχει χρησιμοποιήσει εκατομμύρια τόνους απορριμμάτων ως μπάζα για τη δημιουργία του νησιού. Ο διάσημος ιάπωνας αρχιτέκτονας Ταντάο Αντο είχε από παλιά το όραμα ενός «Ούμι-νοΜόρι», ή «Θαλάσσιου Δάσους», στην άκρη της πόλης. Τώρα η ομάδα του σχεδιάζει τον χώρο.

«Η Γη θα έρθει αντιμέτωπη με το πρόβλημα των απορριμμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που ήθελα να δείξω ότι τα σκουπίδια μπορούν να μετατραπούν σε δάσος. Αυτό το δάσος δεν ανήκει μόνο στο Τόκιο, αλλά σε όλο τον κόσμο» λέει. Το νησί του Θαλάσσιου Δάσους έχει έκταση 880 στρεμμάτων και απέχει 10 χλμ. από το Αυτοκρατορικό Παλάτι του Τόκιο. Θα συνδέεται με την πόλη μέσω υποθαλάσσιας σήραγγας. Αν το Τόκιο αναδειχθεί νικητής για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών του 2016, το τεχνητό δάσος θα φιλοξενήσει τους αγώνες ποδηλασίας, ενώ το κανάλι θαλασσινού νερού που διατρέχει το νησί θα χρησιμοποιηθεί για τους αγώνες κωπηλασίας και κανόεκαγιάκ.

Εάν η Κίνα είναι η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, η Ιαπωνία αντίθετα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στην υπογεννητικότητα. Τα στατιστικά δεδομένα μάλιστα προβλέπουν ότι μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια ο πληθυσμός της θα μειωθεί στο 1/3, δηλαδή από 127 εκατομμύρια που είναι σήμερα θα μειωθεί στα 44 εκατομμύρια. Οι κυβερνήσεις πάντως δεν ανησυχούν γιατί απ’ ό,τι φαίνεται έχουν βρει τη λύση στο πρόβλημα: αντικαθιστούν τους ανθρώπους με ρομπότ! Αυτό επισημαίνει σε ρεπορτάζ του ο Ιαπωνο-Αμερικανός δημοσιογράφος και τηλεοπτικός παραγωγός Adam Yamaguchi, μέλος της βραβευμένης ομάδας «Vanguard» του Current TV, ανεξάρτητου καλωδιακού τηλεοπτικού δικτύου που ιδρύθηκε το 2005 από τον τέως αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, και εκπέμπει, μέχρι στιγμής, σε ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Ιρλανδία και Ιταλία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Yamaguchi, που προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες με τον καυστικό τίτλο «Ιαπωνία: έθνος από ρομπότ», τα τελευταία τριάντα χρόνια σημειώθηκε μια δραματική μείωση των γεννήσεων στην Ιαπωνία. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην επικράτηση κοινωνικών μοντέλων που ευνοούν και τελικά επιβάλλουν την επαγγελματική αποκατάσταση σε βάρος της οικογενειακής.

Η ταύτιση της ατομικής επιτυχίας με την εργασιακή επιτυχία, σε συνδυασμό με τη χειραφέτηση των γυναικών και ταυτόχρονα την εργασιακή απομόνωσή τους όταν αποφάσιζαν να αποκτήσουν παιδιά, καθώς και η γενικευμένη αβεβαιότητα για το μέλλον, έστρεψαν τους νέους και των δύο φύλων στην αποκλειστική αφοσίωση στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Αυτό με τη σειρά του ευνόησε την επιλογή της εργένικης ζωής και τη συστηματική αναβολή της όποιας προοπτικής ή επιθυμίας για γάμο και κυρίως για τεκνοποίηση.

Πέρα όμως από τα υποκειμενικά προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, η συρρίκνωση του ιαπωνικού πληθυσμού λόγω της υπερεργασίας δημιουργεί επιπλέον και ιδιαίτερα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως μείωση του εργατικού δυναμικού της χώρας και επαπειλούμενη κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, εξαιτίας των αυξημένων απαιτήσεων μιας κοινωνίας υπερηλίκων.

Για την αντιμετώπιση αυτών των σοβαρών προβλημάτων έγιναν προσπάθειες τόσο στον τομέα της ενίσχυσης των γεννήσεων, με την παροχή κινήτρων σε νέα ζευγάρια, όσο και στον τομέα της ενσωμάτωσης των οικονομικών μεταναστών. Οι προσπάθειες αυτές όμως δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Και ίσως γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις στράφηκαν σε πιο «πρακτικές» λύσεις: αποφάσισαν να αυτοματοποιήσουν ακόμη και την ανθρώπινη παρουσία, αντικαθιστώντας τους ανθρώπους με ανδροειδή, μηχανικά πλάσματα φτιαγμένα κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, δηλαδή με ανθρωπόμορφα ρομπότ. Και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου, δεδομένης της υψηλής τεχνολογίας και τεχνογνωσίας που διαθέτουν στον τομέα αυτό.

Ηδη υπάρχουν ρομπότ-καμαριέρες, ρομπότ-γραμματείς, ρομπότ-ρεσεψιονίστ, ρομπότ-συνοδοί και ρομπότ-δασκάλες, ενώ μελετάται η δημιουργία ακόμη και «ρομποτικών alter ego» για όσους επιθυμούν να βρίσκονται συγχρόνως σε πολλά ραντεβού. Από το στάδιο αυτό μέχρι την κατασκευή ρομπότ-παιδιών η απόσταση δεν είναι και τόσο μεγάλη.

Ελευθεροτυπία

Πριν μερικά χρόνια είχα επισκεφθεί την Ιαπωνία. Και γύρισα τρομαγμένη. Ηταν σαν ένα ταξίδι στο μέλλον αλλά ένα μέλλον διόλου ελπιδοφόρο. Αυτές τις ημέρες είδα ένα ρεπορτάζ του BBC για τα ιντερνετ καφέ της Ιαπωνίας που μετατρέπονται σε ξενοδοχεία για τους άστεγους. Κάθε απόβλητος του συστήματος διαμένει σε ένα απειροελάχιστο χώρο που διασφαλίζει την ιδιωτικότητά του, με τεχνητό φωτισμό όλη μέρα και μοναδικό παράθυρο την οθόνη του υπολογιστή. Ο ύπνος ζορισμένος πάνω στην πολυθρόνα με ανάκλιση και το τίμημα για αυτό το κατάλυμα… 500 δολλάρια. Ο αριθμός τους διαρκώς αυξάνεται ενώ υπολογίζονται σε 5.400.

Διαβάστε σχετικό άρθρο στο Reuters

.Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, 7 και 53 τοπική ώρα, μια ιαπωνική δύναμη 183 πολεμικών αεροσκαφών επιτέθηκε στο Περλ Χάρμπορ της Χαβάης όπου βρισκόταν μια δύναμη του αμερικάνικου στόλου του Ειρηνικού. Περίπου 4500 αμερικανοί τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν. Την επόμενη μέρα οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας.

Ακόμη και σήμερα η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Πολλοί αμερικανοί ιστορικοί θεωρούν ότι η Ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ήταν το αποτέλεσμα μιας καλοσχεδιασμένης διπλωματικής πολιτικής και όχι μια αυθόρμητη πολεμική ενέργεια που έπιασε στρατό και κυβέρνηση στον ύπνο.

Ας ρίξουμε μια ματιά και στις τάξεις της Ιαπωνίας. Τα τμήματα είναι σαραντάρια, η διδασκαλία παραδοσιακή και οι μαθητές στο τέλος της ημέρας καθαρίζουν το σχολείο σχολαστικά και το ετοιμάζουν για την επόμενη μέρα. Αν θέλετε κι άλλες ειδεχθείς λεπτομέρειες, η μέρα τους στο σχολείο ξεκινάει μία ώρα πριν το πρώτο κουδούνι όπου συγκεντρώνονται για να διαβάσουν λογοτεχνία!

Καθώς όλοι επιμένουν φιλανδικά, ας δούμε λίγο τι μας λέει μία σπουδάστρια – ερευνήτρια του ιδρύματος Fulbright, η οποία μελέτησε την ιαπωνική προσέγγιση στο θέμα σχολείο. Οταν πριν χρόνια είχα επισκεφθεί την Ιαπωνία είχα γίνει μάρτυρας μίας ανάλογης σκηνής καθαρισμού του σχολείου. Οι μαθητές μετά το τέλος του προγράμματος, προετοιμάζουν το σχολείο για την επόμενη ημέρα, με την επίβλεψη των καθηγητών τους. Αφού περνούσαν με ηλεκτρική τη μοκέτα ( ω ναι!) μετά με κολλητική ταινία αφαιρούσαν όποιο σκουπιδάκι ήταν λίγο πιο επίμονο. ‘Οσο τους παρατηρούσα, σκεφτόμουν, πως ποτέ δεν το έχω κάνει αυτό στο σπίτι μου. Επιστρέφοντας έπρεπε να υποβάλω αναφορά με προτάσεις βελτίωσης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Το κεφάλαιο καθαριότητα αποφάσισα να το παραλείψω. Θα ξεσπούσε επανάσταση έτσι και βάζαμε τους μαθητές μας να σκουπίσουν ή να επιμεληθούν τις τουαλέτες. Ειδικά τα αγοράκια. Νες πα;