Terra Computerata

Ακουμπάει σχεδόν στην Εθνική και αρχίζει εκεί που τελειώνει το Δρομοκαΐτειο, αλλά, παρά τη γενική θλιβερή ατμόσφαιρα, στο εσωτερικό του ανθίζουν ανενόχλητα περισσότερα από 2.500 είδη φυτών απ’ όλο τον κόσμο. Ο Βοτανικός Κήπος του Διομήδους είναι ο μεγαλύτερος στο είδος του σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και στα περισσότερα από 1.500 στρέμματά του τα φιλοξενούμενα και ενδημικά φυτά χωρίζονται σε τμήματα (όπως το Ιστορικό τμήμα, για παράδειγμα, που περιλαμβάνει το «Δέντρο του Ιούδα»). Το λουλούδι από την Αυστραλία αναπτύσσεται δίπλα σε αυτό της Αφρικής, σε ένα άλλο από την Ασία ή την  Ινδία, έτσι που να σχηματίζεται ένας σουρεαλιστικός κήπος σχημάτων και αρωμάτων (διασταύρωση πίνακα Νταλί με Μονέ). Ο «γύρος του κόσμου» μέσα σε έναν κήπο συνεχίζεται με: περισσότερα από 10.000 αποξηραμένα φυτά στη φυτοθήκη, ένα φυσικό ρέμα, πέτρινα μονοπάτια, όλων των ειδών τα πουλάκια, ανθώνα, δενδρώνα, λίμνες με υδροχαρή φυτά, κίτρινες και κόκκινες πεταλούδες, ποικιλία από φοίνικες και highlight της εποχής που διανύουμε, τα ετήσια βολβώδη με τη σύντομη αλλά εντυπωσιακή ανθοφορία. Στα 10 πρώτα λεπτά της βόλτας νιώθεις Εύα ή Αδάμ και δεν θες να φύγεις από εδώ ούτε με εκσκαφέα. Χαϊδάρι, προέκταση Ιεράς Οδού, καθημερινές: 9.00-14.00 και Σ/Κ 9.00-15.00

Ανοιχτά σχολικά προαύλια όλη τη μέρα, παιδικές χαρές, πεζόδρομοι, πλατείες, υπαίθρια και κλειστά γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου. Οι δήμοι επιστρατεύουν όλες τους τις υποδομές και κινητοποιούν τους δασκάλους, τους γιατρούς, τα αθλητικά σωματεία της περιοχής, ακόμα και τους καταστηματάρχες, ώστε να καταπολεμηθεί η παιδική παχυσαρκία. Ενα στα δύο παιδιά είναι υπέρβαρο, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Ιατρείου Παχυσαρκίας του Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», με την τάση των παιδιών να παχαίνουν να παρουσιάζει ανησυχητική αύξηση. Η αλλαγή νοοτροπίας πρέπει να ξεκινήσει από τη… γειτονιά, σύμφωνα με το πρόγραμμα «Παιδειατροφή by EPODE».

Ελεύθερος Τύπος

Η παραπάνω φωτογραφία προέρχεται από μια αφίσα εταιρίας ενδυμάτων και έχει τοποθετηθεί στην εξωτερική πλευρά ενός κτηρίου. Στην φωτογραφία παρατηρούμε πρόσφυγες που τρέπονται σε φυγή από τις πλημμύρες στην Ασία, θέλοντας να περάσει το μήνυμα ότι ένας από τους λόγους του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι και η υπερβολική παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα που προκαλείται και από την χρήση κλιματιστικών.

Συγκεκριμένα το μήνυμα λέει “Ο αέρας που δροσίζει το σπίτι σας, υπερθερμαίνει τη γη”.

Αν θέλετε να συμβάλετε στον αγώνα για τη σωτηρία του πλανήτη, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: www.itsgettinghot.org

Έως τις 30/6/2009, οι μαθητές γυμνασίων και λυκείων όλης της χώρας καλούνται να επεξεργαστούν θέματα για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την προστασία του περιβάλλοντος, ούτως ώστε να θέσουν σοβαρή υποψηφιότητα… για πολλά ποδήλατα, που φιλοδοξούν να χαρίσουν στον νικητή, στα αδέλφια τους και στους συμμαθητές τους οι διοργανωτές, καλώντας εν δυνάμει χορηγούς να συμβάλουν στην πράξη. Οι συμμετέχοντες μπορούν να επιλέξουν έναν από τους πέντε τομείς για την υποβολή της πρότασής τους. Πρώτος, ο γραπτός λόγος, στον οποίο εντάσσονται κείμενα έως 300 λέξεων, με προτάσεις που θα μπορούσαν να υλοποιήσουν οι ίδιοι ή ο δήμος ή το κράτος. Δεύτερη κατηγορία, οι εικαστικές τέχνες, στην οποία μπορούν να υποβληθούν πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες. Στην τρίτη κατηγορία εντάσσονται βίντεο, μουσικά κομμάτια, χορός και τραγούδι, στην τέταρτη ανήκουν η πεζογραφία και η ποίηση με κείμενα έως 300 λέξεις, και στην πέμπτη που φέρει τον τίτλο… «ανένταχτο» θα καταταγούν όλες οι υπόλοιπες συμμετοχές. Τα καλύτερα γραπτά θα δημοσιευθούν στην «Κ», τα καλύτερα βίντεο θα προβληθούν στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, το καλύτερο τραγούδι θα μεταδοθεί από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, ενώ τα καλύτερα έργα ζωγραφικής και φωτογραφίες θα εκτεθούν σε αθηναϊκή γκαλερί.

Για τη διαφορά που προέκυψε μεταξύ των κκ. Αλαβάνου και Καρατζαφέρη σχετικά με την ερμηνεία της λέξης «βια» στον εθνικό ύμνο, τα λεξικά φαίνεται να συμφωνούν με την εκδοχή του δεύτερου. Συγκεκριμένα:

Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ.Μπαμπινιώτη αναφέρει στο σχετικό λήμμα βια (η) (λογοτ.) η βιασύνη: «σε γνωρίζω από την όψη, που με βια μετράει τη γη» (Δ. Σολωμός). Ιδια άποψη διατυπώνει το Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλος- Φυτράκης :  βια (η) (ουσ.) [<αρχ. βία] η βιασύνη: «σε γνωρίζω από την όψη, που με βια μετράει τη γη» (Δ. Σολωμός), καθώς και το Νέο Ελληνικό Λεξικό του Εμμ. Κριαρά: βία και βια, η: 4. σπουδή, βιασύνη: «Σε γνωρίζω από την όψη, που με βια μετράει τη γη» (Σολωμός).

Το Βήμα

Η επικείμενη είσοδος και του βιβλίου στην ψηφιακή εποχή μέσω των e-books- μοντέλα των οποίων ήδη κυκλοφορούν στις ΗΠΑ- αλλά και της συνεχούς ψηφιοποίησης βιβλίων από τη μηχανή αναζήτησης Google προκαλεί ανησυχίες και στους Έλληνες εκδότες. Απόδειξη, το πυκνό ακροατήριο εκπροσώπων του εκδοτικού αλλά και του συγγραφικού κόσμου στη χθεσινή παρουσίαση μιας νέας «Πλατφόρμας Ηλεκτρονικής Αδειοδότησης» που σκοπό έχει να δημιουργήσει έναν ενιαίο τρόπο αναζήτησης και διάθεσης ελληνικών κειμένων μέσω Διαδικτύου. Την πλατφόρμα δημιούργησε ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου (ΟΣΔΕΛ), δημιούργημα εκδοτών και συγγραφέων με σκοπούς αντίστοιχους με εκείνους της ΑΕΠΙ στο τραγούδι. Ο OΣΔΕΛ σχεδίασε ελληνικό λογισμικό που αρχικά θα απευθύνεται στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά αργότερα θα επεκταθεί και στα άλλα πεδία της λογοτεχνίας και της επιστήμης.

Ο δυνητικός χρήστης της Πλατφόρμας θα μπορεί να αναζητήσει ένα έργο, να βεβαιωθεί για τις επιτρεπόμενες χρήσεις του, ενδεχομένως να πληρώσει on-line και να κατεβάσει το περιεχόμενο που τον ενδιαφέρει στον υπολογιστή του. Στο ίδιο πλαίσιο συζητήθηκε και η ψηφιοποίηση πλήθους βιβλίων – και ελληνικών- που βρίσκονται σε αμερικανικές βιβλιοθήκες .

www.osdel.gr

Τραγικά μας τα λένε: «το τσούζουν τα 16χρονα», «πότες και καπνιστές οι μαθητές». Τα αποτελέσματα μιας έρευνας για τους εφήβους φέρνουν την καταστροφή. Κάνουν τον γονιό να τρέμει το φυλλοκάρδι του, μη δει την κόρη του σαν την «Christiane F./ Πόρνη στα 13 για τα ναρκωτικά». Μήπως να χαλαρώσουμε λίγο; Ας αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήχθη από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ). Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου κ. Κώστας Στεφανής (στο σκίτσο) και η επιστημονική υπεύθυνη της έρευνας κυρία Αννα Κοκκέβη φέρνουν τα δεδομένα. Στο χέρι του καθενός είναι να δει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο.

Πληροφορούμαστε ότι το 71% των εφήβων έχει κάνει χρήση οινοπνευματωδών τον τελευταίο μήνα και σχεδόν οι μισοί μαθητές (42%) αναφέρουν υπερβολική χρήση, δηλαδή ότι ήπιαν πέντε ή περισσότερα ποτά μαζεμένα. (Καλά, με τι χαρτζιλίκι φεύγουν από το σπίτι τους;) Δεν αμφισβητούμε την έρευνα, απλώς γεννιούνται ερωτήματα: Αν τόσες χιλιάδες έφηβοι μεθοκοπούσαν τόσο συστηματικά, δεν θα τους μαζεύαμε από τα πεζοδρόμια; Δεν θα τους βλέπαμε να εμούν στις γωνίες και να τριγυρνούν με θολό το μάτι; Η νύχτα και τα μπαρ, για όσους είναι εξοικειωμένοι, δεν δίνουν αυτή την εντύπωση. Δεν είναι συνηθισμένη η εικόνα του παιδιού που πίνει πέντε ποτά, σαν κάτι τελειωμένους barfly σε αφηγήσεις του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Για τους ανθρωποπαρατηρητές ισχύει το εξής: τα μικρά καταναλώνουν κάτι ντεμέκ αλκοολούχα, σε φιάλες γκαζόζας με ολίγη από ποτό. Μεγάλη πέραση έχουν και οι ψευδομπίρες, με αλκοολικό βαθμό 3%, που καταναλώνονται με μια φέτα λεμονάκι (παίρνουν και βιταμίνη C). Αν έπιναν όσο δηλώνουν (ή επαίρονται) όχι μόνο θα τα βλέπαμε να τρεκλίζουν αλλά, εικάζουμε, θα είχε σημάνει συναγερμός από τους φίλους και τους συναδέλφους μας που έχουν παιδιά στην εφηβεία. Η ταυτότητα της έρευνας είναι πάντως αποστομωτική: δείγμα 10.445 μαθητών ηλικίας 13-18 ετών στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκής Ερευνας ΕSΡΑD-2007 για τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, στην οποία συμμετείχαν συνολικά 35 χώρες. Αρα η αίσθηση που έχουμε για τα πράγματα δεν μετράει, πρέπει να αποδεχτούμε τα πο ρίσματα. Η έρευνα διαψεύδει όσα βλέπουμε τις ώρες της διασκέδασης. Τα ελληνόπουλα πίνουν ουίσκι, βότκα και άλλα δυνατά ποτά ή κοκτέιλ. Τα παιδιά τη σήμερον και πίνουν και καπνίζουν και μαστουρώνουν. Για τα ποτά είπαμε: σχεδόν οι μισοί μαθητές γίνονται ντίρλα συστηματικά. Σχεδόν οι μισοί έχουν δοκιμάσει τσιγάρο ενώ ένας στους πέντε καπνίζει σε καθημερινή βάση. Ενας στους δέκα μπορεί να χαρακτηριστεί βαρύς καπνιστής με τουλάχιστον δέκα τσιγάρα την ημέρα. Το 12% των μαθητών δηλώνει ότι έχει κάνει χρήση παράνομων ουσιών, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Και να ΄ταν μία φορά… Περισσότεροι από τους μισούς μαθητές, που αναφέρουν χρήση ουσιών, έχουν στρίψει πάνω από μία φορά τσιγαριλίκι (η κάνναβη είναι η πιο διαδεδομένη παράνομη ουσία).

Ας αντιστρέψουμε την οπτική. Κανονικός καπνιστής, με μισό πακέτο ημερησίως, είναι ένας στους δέκα μαθητές. Οι άλλοι εννέα είναι μη καπνιστές. Το ότι έχουν δοκιμάσει μάλλον καλό είναι. Η περιέργεια μπορεί να σε οδηγήσει μακριά, όχι απαραιτήτως στα καταγώγια με τις σύριγγες. Η δοκιμή είναι θεμιτή και όταν γίνεται αποδεκτή από τον κόσμο των ενηλίκων απλά απομυθοποιεί τα απαγορευμένα. Πάντως δεν είναι ανάγκη να διαχωρίσουμε τα παιδιά σε Christiane F. και Χάιντι των Αλπεων. Αν και η Χάιντι δεν υπάρχει πια. Εσκισε τις καρό φουστίτσες, πέταξε τα φιογκάκια και έγινε θεριακλού. Οι μαθητές της Αυστρίας είναι πρώτοι στο κάπνισμα ενώ ακολουθούν οι Λετονοί, οι Τσέχοι και οι Βούλγαροι.

Η έρευνα που διεξήχθη από το Ινστιτούτο όπου προεδρεύει ο κ. Στεφανής, συγκρίνει τα δεδομένα της Ελλάδας με αυτά των άλλων χωρών. Για κάποιους ίσως είναι παρήγορο το ότι τα δικά μας παιδιά βρίσκονται στην 28η θέση των καπνιστών, για άλλους οι συγκρίσεις αυτές είναι άνευ νοήματος. Για όσους ενδιαφέρονται για συγκρίσεις, στα ναρκωτικά βρισκόμαστε πολύ χαμηλά στη λίστα της χρήσης, ενώ είναι διαδεδομένη η άποψη ότι όλες αυτές οι ουσίες είναι επικίνδυνες. Τα παιδιά λοιπόν και δοκιμάζουν και ξέρουν. Είναι μέσα σε όλα. Ετσι, οι εμπειρίες στα όρια του επικίνδυνου στα μικράτα τους γίνεται ένα είδος κοινωνικής προίκας.

Το Βήμα

«Συντάσσω τη διαθήκη μου με σκοπό να χρησιμέψει η μικρή περιουσία μου και μετά το θάνατό μου για να συνεχιστεί το έργο που θεωρώ από τα πιο απαραίτητα για την καλλιέργεια του εθνικού μας πολιτισμού και την πνευματική πρόοδο του λαού μας. […] Θέλω να ωφεληθούν κάπως από την περιουσία μου τα Ελληνόπουλα, γιατί αυτά βασανίζονται και ζημιώνουν από τη γλωσσική ακαταστασία που βασιλεύει στην παιδεία και στη ζωή μας». Βρισκόμαστε στο έτος 1956 και ο γλωσσολόγος Μανόλης Τριανταφυλλίδης (1883-1959) δημιουργεί το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών – Ιδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη με σκοπό «την επιστημονική καλλιέργεια και την προαγωγή της δημοτικής γλώσσας και της νεοελληνικής φιλολογίας, καθώς και την προαγωγή της παιδείας του ελληνικού λαού με κάθε πρόσφορο μέσο, και ειδικότερα με την έκδοση βιβλίων…».Η δημιουργία του Ινστιτούτου και ο θάνατος του ιδρυτή του συνέπεσαν: πριν από 50 ακριβώς χρόνια, το 1959 (ο Μ. Τριανταφυλλίδης πέθανε στις 20 Απριλίου 1959). Το πρώτο Δ.Σ. του Ιδρύματος το είχε συγκροτήσει ο ίδιος και αποτελούνταν από τους Ν. Π. Ανδριώτη, Ι. Θ. Κακριδή, Στ. Καψωμένο, Εμ. Κριαρά, Λ. Πολίτη, Α. Τσοπανάκη και Χ. Φραγκίστα. Από τότε μέχρι σήμερα το Ιδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη έχει συνεχίσει αδιάλειπτα το εκδοτικό και το ερευνητικό του έργο, πάντα με θέμα τη νεοελληνική γλώσσα και την εξέλιξή της. Ανάμεσά τους, τα άπαντα του Μ. Τριανταφυλλίδη και το μπεστ σέλερ του Ιδρύματος «Τα νέα ελληνικά για ξένους» [έχει πουλήσει περίπου 100 χιλ. αντίτυπα από το 1973].

Στα πενήντα του χρόνια, το Ιδρυμα επιχειρεί να γίνει πιο εξωστρεφές. Τις προηγούμενες μέρες ο διευθυντής του Ιδρύματος Γ. Παπαναστασίου μας ενημέρωσε για τη δράση και τα μελλοντικά του σχέδια. Το αξιοσημείωτο είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια και χάρη στη διαθήκη του Μανόλη Τριανταφυλλίδη το Ιδρυμα έχει τη δυνατότητα να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο, άρα αυτόνομο και ανεξάρτητο. Επενδύουν σε εκδόσεις, τα έσοδα από τις οποίες «είναι ικανοποιητικά, ιδιαίτερα τα τελευταία 15 χρόνια που τη διακίνηση ανέλαβαν οι εκδόσεις Πατάκης», και σε ερευνητικές δουλειές. «Δεν χρειάζεται να στηριζόμαστε σε επιχορηγήσεις», λέει.

Προσεχείς δράσεις

Σημαντικές και σπουδαίες είναι οι εκδόσεις που ετοιμάζονται από το Ιδρυμα Τριανταφυλλίδη το επόμενο διάστημα: τους συλλογικούς τόμους «Νεοελληνικές διάλεκτοι» και «Αρχαίες ελληνικές διάλεκτοι» (επιμ. Χρ. Τζιτζιλή), τη μετάφραση του Ετυμολογικού λεξικού της αρχαίας ελληνικής γλώσσας του P. Chantraine, την ανθολογία της πρώιμης νεοελληνικής λογοτεχνίας και μια έκπληξη: ένα ανέκδοτο μυθιστόρημα του Γ. Ψυχάρη, με τίτλο «Η νίκη του πόνου και της αγάπης», το χειρόγραφο του οποίου βρέθηκε στη Βιβλιοθήκη της Βουλής.

Καθημερινή

Wikipedia

Πλήθος μεθόδων προκειμένου να αποφευχθούν σφαγές σε σχολεία έχουν υιοθετήσει τόσο η Γερμανία όσο και οι ΗΠΑ, όμως όπως εκτιμούν οι ειδικοί το σημαντικότερο είναι η πρόληψη μέσα από την ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση μαθητών και καθηγητών.

«Ακόμα κι αν υιοθετήσουμε όλα τα μέτρα υψηλής τεχνολογίας που μπορούμε να φανταστούμε, στο τέλος καταλήγουμε πως εκείνοι που γνωρίζουν την περίεργη συμπεριφορά των δραστών εκ των προτέρων και μπορούν να λειτουργήσουν προληπτικά είναι οι μαθητές και οι καθηγητές», λέει ο εκπρόσωπος της Ένωσης Πρόληψης Σχολικής Βίας, καθηγητής ψυχολογίας Σκοτ Πόλαντ. Όπως δείχνει μελέτη που έκανε το υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ σχετικά με 41 ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία, «όλοι οι δράστες λειτούργησαν προμελετημένα. Εάν οι υπεύθυνοι είχαν εντοπίσει τις αλλαγές στη συμπεριφορά τους δεν θα είχαμε θρηνήσει θύματα», τονίζει εκπρόσωπος του υπουργείου Ντέιβιντ Μοτζελέσκι. «Είναι σίγουρο ότι οι καθηγητές μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα από πριν. Τα παιδιά δεν εμφανίζονται ξαφνικά μια ημέρα στο σχολείο με όπλα…». Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην αφομοίωση όλων των μαθητών, στην κοινωνική τους αλληλεπίδραση και στην παρουσία ψυχολόγων στα σχολεία. Στη χώρα όμως παραμένει τεράστιο πρόβλημα η εύκολη πρόσβαση στα όπλα, καθώς όλες οι πολιτείες επιτρέπουν την οπλοκατοχή θέτοντας ελάχιστες προϋποθέσεις.

Κωδικοποιημένο μήνυμα
Στη Γερμανία, όπου έχουν σημειωθεί 3 σοβαρά παρόμοια περιστατικά τα τελευταία χρόνια, έχει τεθεί σε εφαρμογή σχέδιο ανάγκης στα σχολεία μετά το μακελειό στην Ερφούρτη το 2002. Ο διευθυντής ανακοινώνει από το μεγάφωνο ένα κωδικοποιημένο μήνυμα και τότε οι καθηγητές κλειδώνουν πόρτες και παράθυρα και οι μαθητές πέφτουν στο πάτωμα. Η εφαρμογή αυτού του συστήματος γλίτωσε πολλά παιδιά πριν από ένα μήνα στο Βίνεντεν όταν ένας 17χρονος σκότωσε 9 μαθητές και 3 καθηγητές. Η φράση- κλειδί ήταν «η φράου κόμα έρχεται»: όπου «κόμα» είναι το «αμόκ» αν διαβαστεί ανάποδα.

Όπως έγραψε πρόσφατα η εφημερίδα «Αllgemeine Ζeitung», πλέον δίνεται ιδιαίτερη σημασία στο να κατανοήσουν μαθητές και καθηγητές ότι όποιος παρατηρήσει κάτι ανησυχητικό στη συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να λειτουργήσει ως σωτήρας εάν αποταθεί στον ψυχολόγο ή στον κοινωνικό λειτουργό του σχολείου. Οι ειδικοί τονίζουν ότι στη Γερμανία αντιστοιχεί 1 ψυχολόγος σε 13.000 μαθητές, ενώ στη Δανία η αντίστοιχη αναλογία είναι 1 προς 800. Αυτή τη στιγμή διεξάγεται συζήτηση τόσο για τη θεσμοθέτηση πιο αυστηρών νόμων για την κατοχή όπλων όσο και για την πιθανή απαγόρευση υπερβολικά βίαιων βιντεοπαιχνιδιών που θεωρείται ότι μπορεί να επηρεάσουν ψυχολογικά ασταθή παιδιά.
NEA

Διαβάζουμε τις υπουργικές εξαγγελίες για το σχολείο του μέλλοντος που θα περιλαμβάνει και ψυχολόγους; Σε ποια αναλογία αλήθεια; Στην ίδια με αυτή των αστυνομικών; Για το σχολείο του παρόντος κουβέντα; Μήπως αυτή η εξαγγελία θα έπρεπε να είχε γίνει κάποια χρόνια πριν;

Στη σελίδα του BBC άρθρο αναφέρεται σε αξιοποίηση φουσκωτών για την τήρηση της τάξης στα σχολεία. Ελπίζω αυτό το μέτρο να μην περιλαμβάνεται στο όραμά μας για το σχολείο του μέλλοντος...

Στην κυριακάτικη λογοτεχνική επιθεώρηση των NYT ο Jim Holt επιχειρηματολογεί υπέρ της αποστήθισης ποιημάτων. Καθημερινή πρακτική που στη ζωή του υποκαθιστά τη λειτουργία ενός ipod, η απομνημόνευση είναι μια διαδικασία που ξεκινά σχεδόν μηχανικά, ισχυρίζεται: καταπίνοντας ένα-δυο καινούριους στίχους κάθε μέρα. Αναρωτιέμαι αν θα είχα ποτέ την πειθαρχία πoυ χρειάζεται για κάτι τέτοιο. Αναρωτιέμαι αν θα βελτίωνε τις ανεκδιήγητα κακές επιδόσεις μου στην απομνημόνευση του οτιδήποτε (O Holt λέει πως είναι αμφίβολο – η αποστήθιση ποιημάτων φαίνεται πως σε κάνει καλύτερο στην αποστήθιση ποιημάτων, κι αυτό είναι όλο). Αναρωτιέμαι, ως Έλλην του εξωτερικού, αν θα βοηθούσε στην διάσωση της μητρικής μου γλώσσας ή στη διατήρησή της σε ανεκτά επίπεδα. Αναρωτιέμαι αν θα βελτίωνε την προβληματική μου άρθρωση. Ένα είναι σίγουρο: αν είχα την επιμονή να το καλλιεργήσω, θα το διασκέδαζα αφάνταστα.

via