Στις 24/4, στο Μπιλμπάο, πρωτεύουσα της χώρας των Βάσκων στην Ισπανία,στα πλαίσια ενός συνεδρίου για τοweb και την τηλεόραση, γίνεται ένας διαγωνισμός για την ανάδειξη των καλύτερων Ευρωπαϊκών startup που δραστηριοποιούνται σ’ αυτό που ευρύτερα ονομάζεται web 2.0.
Το startup 2.0 (έτσι λέγεται ο διαγωνισμός) έχει πολύ απλούς όρους συμμετοχής και πολύ απλή διαδικασία επιλογής. Η συμμετοχή δεν κοστίζει τίποτα και προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για διεθνή προβολή.
Στον διαγωνισμό θα επιλεγούν δέκα «φιναλίστ», εκ των οποίων οι πέντε θα επιλεχθούν από το Facebook και οι υπόλοιποι από την κριτική επιτροπή, στην οποία συμμετέχει και ο Νίκος Αναγνώστου, του metablogging.gr! http://metablogging.gr
Από την επόμενη σχολική χρονιά 2.000 μαθητές της A’ Γυμνασίου στη Βρετανία θα παρακολουθούν και «μαθήματα ευτυχίας»! Το επιτάσσουν, άλλωστε, τα στατιστικά στοιχεία: ένας στους δέκα μαθητές εμφανίζει συμπτώματα βαριάς κατάθλιψης, σκέπτεται δηλαδή την αυτοκτονία, έχει παρατεταμένες κρίσεις απελπισίας και νιώθει καθημερινά την ανάγκη να κλάψει. Πριν από 25 χρόνια, λένε οι ειδικοί, ο μέσος όρος ηλικίας για την εκδήλωση κατάθλιψης ήταν τα 30 έτη.
Σήμερα, ο μέσος όρος είναι τα 14…
Η έρευνα του York University παρουσιάστηκε σήμερα από το κεντρικό δελτίο του BBC. Οι Βρετανοί ανησυχούν γιατί τερμάτισαν 24οι στη λίστα των 29 ευρωπαϊκών χωρών.
Ως βασική αιτία για την αποστροφή των μαθητών προς το σχολείο το δημοσίευμα αναφέρει τον χαρακτήρα της μαθησιακής διαδικασίας, ο οποίος επικεντρώνεται στα ποσοτικά αποτελέσματα της εκπαίδευσης, αγνοώντας την «ποιοτική» της επίδραση στα παιδιά. Οι μαθητές εμφανίζονται πιεσμένοι από το «μηχανισμό» του σχολείου και διοχετεύουν τις απογοητεύσεις τους σε αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Ανησυχείτε για την Ελλάδα; καταταχτήκαμε στην 23η θέση αλλά κανείς δεν ανησυχεί. Μάλλον θα χαίρεται γιατί περάσαμε την Αγγλία αν σκεφτεί κανείς τις δαπάνες που διαθέτουμε για την παιδεία. Τώρα που οφείλεται η καλοπέραση των μαθητών μας; Σίγουρα ένας παράγοντας είναι ο καιρός. Αν είχαμε και τον καιρό της Αγγλίας… Βάι, βάι…
Στις προθήκες της συγκεντρώνει τους παγκόσμιους πολιτιστικούς θησαυρούς. Από αρχαία κινεζικά χειρόγραφα μέχρι καρτ-ποστάλ της Σάρα Μπερνάρ και από θρυμματισμένες ιρακινές εφημερίδες του 19ου αιώνα μέχρι χάρτες του Νέου Κόσμου και αυθεντικά χειρόγραφα του Ραμπελέ. Μιλάμε για την Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη, ένα πραγματικό θαύμα της τεχνολογίας που αναμένεται να γίνει πραγματικότητα σήμερα 21 Απριλίου 2009 με τη λειτουργία της ιστοσελίδας World Digital Library (WDL), τα εγκαίνια της οποίας θα γίνουν στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι.
Στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.wdl.org, η Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη, που χαρακτηρίστηκε ο «καθεδρικός ναός διανόησης», θα παρέχει πρόσβαση χωρίς χρέωση και σε επτά διαφορετικές γλώσσες σε σπουδαία πολιτιστικά αγαθά από όλο τον κόσμο, ανάμεσα στα οποία χειρόγραφα, χάρτες, σπάνια βιβλία, μουσικά κομμάτια, ηχογραφήσεις, ταινίες, σκίτσα.
«Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το Ίντερνετ», ακούω μια φωνή. Είναι ο Σφακιανάκης που προσπαθεί να με συνεφέρει. «Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το Ίντερνετ», μου επαναλαμβάνει. «Αυτοί όλοι θα ξεφεύγανε, αν δεν υπήρχε το Διαδίκτυο» και μου δείχνει προς τις φωτογραφίες. Η θεωρία του με ξαφνιάζει. Όχι ότι δεν είναι σωστή, αλλά συνήθως δεν περιμένεις να ακούσεις από έναν «μπάτσο» όσα δεν σου λένε τα «Μέσα». «Τέτοιοι άρρωστοι άνθρωποι υπήρχαν πάντα. Βγάζουν φωτογραφίες, τις πουλούν, υπάρχουν κάποιοι που τις αγοράζουν για να τις δουν με τις γυναίκες τους- τέτοια αρρώστια- αλλά τελικά χάρις στο Ίντερνετ δεν ξεφεύγουν». Δίπλα από τη χάι τεκ τεράστια οθόνη του, διακρίνω δυο-τρία μικρά εικονίσματα. «Μου τα φέρνουν οι γονείς που σώζουμε τα παιδιά τους». Παιδιά; «Ναι, τους εφήβους που κυνηγούν τον θάνατο». Ο Κώστας ήταν ένας απ΄ αυτούς. Η Αστυνομία τον έσωσε ενώ πήγαινε να κρεμαστεί. Η μητέρα του στο τηλέφωνο ακούγεται πονεμένη αλλά ευγενική. Το ραντεβού μας ήταν κοντά στη θάλασσα. Εκεί που φεύγουν οι πλατφόρμες για τη Σαλαμίνα. Χώρισε με τον πατέρα του Κώστα, όταν αυτός ήταν μωρό. Από τότε καθαρίζει σκάλες και τα Σαββατοκύριακα δουλεύει σε μπαρ, από αυτά που έχουν γυναίκες. Τα σπαστά της μαλλιά και το χαμόγελό της μαρτυρά ότι αυτή η γυναίκα ήταν κάποτε πολύ όμορφη. Τώρα κλαίει εύκολα, καπνίζει πολύ και με κοιτά στα μάτια, σαν να ζητά κατανόηση γι΄ αυτά που θα μου πει.
Το παιδί μεγάλωνε με καβγάδες. Πότε στο σπίτι του μπαμπά, πότε στο σπίτι της μαμάς. Ένας σάκος του μποξ στη διαμάχη των μεγάλων. Ο μπαμπάς τη μία τον γλύκαινε με «δωράκια», την άλλη τον έβριζε και τον χτυπούσε. Ο Κώστας βρήκε «καταφύγιο» σε μια μαύρη κάπα. Ήθελε να τον φωνάζουν βαμπίρ. Δεν είχε φίλους, μόνο αυτούς που «πενθούσαν» σαν κι αυτόν. Άκουγε μέταλ και γκόθικ. Έβαφε έντονα τα μάτια του και έβαζε παντού σκουλαρίκια. Όταν του βάζανε τις φωνές, αυτός τους φόβιζε με τον θάνατο.
Όχι μόνο τους γονείς του αλλά και τους γείτονες.
Όταν τελικά αποφάσισε να αυτοκτονήσει, πρώτοι το έμαθαν οι διαδικτυακοί του φίλοι. Αυτοί ειδοποίησαν τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μετά μπήκαν στη μέση οι ψυχολόγοι της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Αλληλεγγύη» και τέλος το έμαθε η μάνα του, η Άντζελα. Ο πατέρας του το αγνοεί ακόμη.
Υπάρχει λύση για το Πολυτεχνείο της Πατησίων, ολίγον κυνική: να γίνει σύμπλεγμα Starbucks, Εverest, μικρογεύματα Γρηγόρης και Ηondos των αρωμάτων. Να απλωθούν παντού οι ναοί της βρώσης και στην είσοδο της Στουρνάρη να λειτουργεί πάρκινγκ. Τέρμα οι κουκούλες, τέρμα οι καταλήψεις. Να εδραιωθεί μια και καλή ο πολιτισμός του φρέντο, γιατί όπου υπάρχει καφές και τραπεζοκαθίσματα υπάρχει τάξη, ασφάλεια και χαμογελαστός κόσμος. Για ξεκάρφωμα μπορεί να λειτουργεί και cine-multiplex. Τότε το Πολυτεχνείο θα είναι καθαρό, προσβάσιμο και επικερδές, σαν mall. Για όσους δεν το έχουν προσέξει, οι μόνοι χώροι που λειτουργούν εύρυθμα την σήμερον είναι τα εμπορικά κέντρα. Αν επικρατήσει η άλλη άποψη, η ρομαντική, να γίνει δηλαδή το Πολυτεχνείο ένα μουσείο, υπάρχει κίνδυνος: θα ψάχνουμε κάποιον να μας σώσει από την προχειρότητα, την ανοργανωσιά και έτερα δεινά του δημόσιου χώρου. Εδώ κοτζάμ Παρθενώνας δεν είναι επισκέψιμος απρόσκοπτα, θα λειτουργήσει Μουσείο Φοιτητικού Κινήματος;
Η Σούζαν Τσάιρα, υπεύθυνη των διεθνών σελίδων τηςΝιου Γιορκ Τάιμς, απάντησε πρόσφατα από την ιστοσελίδα της εφημερίδας σε μια σειρά ερωτήσεων που της έθεσαν αναγνώστες. Η πρώτη ερώτηση αφορούσε το Τwitter. Ένας κάτοικος της Βομβάης αναρωτιόταν γιατί γίνεται τόση συζήτηση για την αξιοπιστία αυτών των μορφών ενημέρωσης και επικοινωνίας και δεν γίνεται το ίδιο για τη «συμβατική» δημοσιογραφία. Στη μακροσκελή απάντησή της, η Αμερικανίδα δημοσιογράφος αναγνώρισε ότι το Διαδίκτυο, τα μπλογκς, το Τwitter και οι λεγόμενοι πολίτες-δημοσιογράφοι (citizen journalists) αποτελούν μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών. Το πρόβλημα, τόνισε, είναι ότι η ακρίβεια αυτών των πληροφοριών δεν είναι πάντα εύκολο να ελεγχθεί και να διαπιστωθεί. «Εγώ δίνω καθημερινά λογαριασμό στους αναγνώστες, εκείνοι όχι», τόνισε. «Είμαι φυσικά προκατειλημμένη, αφού είμαι προϊόν των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης».
Και ως τέτοιο προϊόν, είναι υποχρεωμένη- είμαστε υποχρεωμένοινα παρακολουθεί τις εξελίξεις στον τομέα της επικοινωνίας, υπερασπιζόμενη ταυτόχρονα τον ρόλο και τη θέση της. Είναι δικαίωμα του καθενός από μας να είμαστε ή να μην είμαστε μέλη του Facebook, του ΜySpace ή του Τwitter. Δεν μπορούμε, όμως, να αγνοήσουμε ή να υποβαθμίσουμε τον ρόλο που παίζουν αυτά τα καινούργια μέσα. Ηλικίας ούτε τριών ετών, το Τwitter- μια μορφή επικοινωνίας μέσω υπολογιστή ή κινητού τηλεφώνου, όπου τα κείμενα δεν μπορούν να ξεπερνούν τους 140 χαρακτήρες- έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στις διαδηλώσεις που έγιναν την περασμένη εβδομάδα στη Μολδαβία. Μικρότερο, αλλά αξιόλογο, ρόλο είχε παίξει και στις ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Όπως διαβάσαμε όμως χθες στουςΝιου Γιορκ Τάιμς,το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται πλέον και από γιατρούς που θέλουν να ζητήσουν βοήθεια ή να ανταλλάξουν πληροφορίες.
«Περίεργη υπόθεση σήμερα με 16χρονο αγόρι που παρουσίασε οξεία παγκρεατίτιδα για έκτη φορά! Έχει κανείς καμιά ιδέα;»: αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε μέσω του Τwitter- συνοδεύοντάς το με το απαραίτητο «κλειδί», ώστε ο καθένας να μπορεί να το αναζητήσει και να απαντήσει- ένας ασκούμενος φοιτητής Ιατρικής στην Ουγγαρία. Μέσα σε λίγες ώρες, ειδικοί απ΄ όλο τον κόσμο έστειλαν διαγνώσεις, ιδέες και προτάσεις. «Θα ήταν αδύνατο να βρούμε αυτές τις πληροφορίες μέσω e-mail, γιατί δεν είχαμε ιδέα με ποιον να έρθουμε σε επαφή», λέει ο Μπέρταλαν Μέσκο. Μια από τις διαγνώσεις έδωσε και τη λύση στο πρόβλημα: ο ασθενής πάσχει από μικρολιθίαση. «Το Τwitter κάνει τους ανθρώπους ευφυέστερους, ταχύτερους και πιο αποτελεσματικούς», λέει ο Έβαν Ουίλιαμς, ένας από τους συνιδρυτές αυτού του εργαλείου.
Υπάρχουν βέβαια και τα αντιπαραδείγματα. Το Second Life, για παράδειγμα, δείχνει σιγά σιγά να πεθαίνει. Ίσως γιατί δεν πολιτικοποιήθηκε αρκετά.
Κάποτε, άγχος είχαν μόνον οι μαθητές στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Στις μέρες μας, αγχωμένοι εμφανίζονται συχνά ακόμα και μαθητές Δημοτικού. Η ανησυχία των γονέων για το μέλλον μετατρέπεται σε πίεση για καλούς βαθμούς και αυτή με τη σειρά της απειλεί να διαμορφώσει μια νέα γενιά στρεσαρισμένη από τα γεννοφάσκια της.
«Oι γονείς είναι όλο και περισσότερο ανήσυχοι», διαπιστώνει ο Ζοέλ Πεχό, δάσκαλος της Β΄ Δημοτικού, «καθώς αντιλαμβάνονται ότι, για πρώτη φορά, τα παιδιά τους δεν θα έχουν απαραιτήτως καλύτερο επάγγελμα από τους ίδιους»- ενδεχομένως μάλιστα να έχουν και χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο. «Δυστυχώς, αυτή η ανησυχία για το μέλλον μεταβιβάζεται από τους ενηλίκους στα παιδιά», λέει ο ψυχίατρος Πατρίς Ιέρ. «Οι γονείς φοβούνται την ανεργία και ο φόβος αυτός μετατρέπεται, στα παιδιά, σε φόβο της αποτυχίας και των κακών βαθμών».
Πρόσφατη έρευνα της γαλλικής Ένωσης Γονέων Μαθητών της Ελεύθερης Εκπαίδευσης αποκάλυψε πως το 31% των ενηλίκων έχουν την αίσθηση πως τα παιδιά τους αγχώνονται στο σχολείο· την ίδια ώρα, σε ποσοστό 52% ομολογούν πως νιώθουν άγχος για τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών τους. Φαινόμενο αποκλειστικό στη Γαλλία; Θα μπορούσαμε να στοιχηματίσουμε πως όχι. «Τα παιδιά νιώθουν στρες από όλο και μικρότερη ηλικία», επιβεβαιώνει η παιδοψυχίατρος Ζιζέλ Ζορζ. Πόνοι στην κοιλιά, ευερεθιστότητα, διαταραχές στον ύπνο, τελειομανία, ανάγκη να έχουν τον έλεγχο σε όλα, επαναλαμβανόμενες μικρο-ασθένειες: τα συμπτώματα είναι πολλά αλλά διακριτά. Πριν από μία δεκαετία, οι περισσότεροι «ασθενείς» της Ζορζ ήταν έφηβοι 17-20 ετών, τα τελευταία χρόνια ωστόσο περνούν όλο και πιο συχνά το κατώφλι της παιδιά 13, 12, 11 ετών, μερικές φορές παιδιά ακόμα μικρότερα- όπως εκείνος ο μικρός που έσχιζε το τετράδιό του κάθε φορά που έκανε μια μουτζούρα και δήλωνε πως «στο σχολείο πρέπει να δουλεύουμε σκληρά, ειδάλλως δεν θα βρούμε καλή δουλειά». Φταίνε όμως μόνον οι γονείς; Όχι βέβαια, λένε οι ειδικοί, φταίει και το σχολικό σύστημα και οι καθηγητές, που συχνά προβαίνουν σε αρνητικές κρίσεις.
Η ψυχοπαιδαγωγός Μπριζίτ Προτ καταγγέλλει την «τυραννία του βαθμού» και οραματίζεται ένα σύστημα όπου η αξιολόγηση θα γίνεται με βάση τις δυνατότητες, χωρίς να αποκλείει, χωρίς να στιγματίζει. Αναπόφευκτα όμως το βάρος της προστασίας των παιδιών από την υπερβολική πίεση και το άγχος πέφτει στους γονείς.
Oι δάσκαλοι στη Βρετανία καλούνται να κάνουν πιο ζωντανά τα μαθήματα στις τάξεις, χρησιμοποιώντας τακτικές παρόμοιες με αυτές που παρουσιάζονται σε δημοφιλή τηλεπαιχνίδια όπως το «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;». Η μέθοδος αυτή βοηθά επίσης στο να ησυχάζουν οι μαθητές όταν κάνουν πολλή φασαρία, σύμφωνα με οδηγία του υπεύθυνου της βρετανικής κυβέρνησης για τη συμπεριφορά στα σχολεία σερ Άλαν Στιρ.
Οι τηλεοπτικές τακτικές μπορεί να χρησιμοποιηθούν προκειμένου το μάθημα να γίνει πιο ενδιαφέρον, αναφέρεται στην έκθεση που ετοίμασε έπειτα από τετραετή έρευνα η βρετανική αρχή που επιβλέπει τα σχολεία. Μεταξύ των άλλων προτάσεων που περιλαμβάνει, είναι το να παίζεται «μπίνγκο» στις τάξεις- όπου οι μαθητές σημειώνουν τις κάρτες την ώρα που ο δάσκαλος αναφέρει μια συγκεκριμένη λέξη- καθώς και «ταμπού», παιχνίδι στο οποίο ο παίκτης πρέπει να περιγράψει μια λέξη ή μια ιδέα χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένες απαγορευμένες λέξεις.
Κώδικας τακτικών.
O υπεύθυνος για τα βρετανικά σχολεία Εντ Μπολς δήλωσε ότι αποδέχεται όλες τις προτάσεις της επιτροπής και τόνισε: «Τα παιδιά δεν μπορούν να μάθουν αν οι τάξεις δεν είναι ήσυχες και οι καθηγητές δεν μπορούν να τις ελέγξουν». Στην έκθεση τονίζεται ότι κάθε σχολείο πρέπει να συντάξει έναν κώδικα τακτικών, οι οποίες θα βοηθούν στην καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών και τη διευκόλυνση της μαθησιακής εμπειρίας τους. Η επιτροπή που παρουσίασε το πόρισμά της στην Εθνική Ένωση Διευθυντών Σχολείων, θεωρεί επίσης ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για τη συμπεριφορά των μαθητών στον δρόμο από και προς το σχολείο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Στις 24/4, στο Μπιλμπάο, πρωτεύουσα της χώρας των Βάσκων στην Ισπανία, στα πλαίσια ενός συνεδρίου για το web και την τηλεόραση, γίνεται ένας διαγωνισμός για την ανάδειξη των καλύτερων Ευρωπαϊκών startup που δραστηριοποιούνται σ’ αυτό που ευρύτερα ονομάζεται web 2.0.
Άρθρα (RSS)