Τις πιο ακραίες αντιδράσεις, από ενθουσιασμό μέχρι φρίκη, μπορεί να προκαλέσει το «Πίστευε και γέλα», ένα ντοκιμαντέρ για τους «μύθους» γύρω από τη θρησκευτική πίστη και τις καθόλου «χριστιανικές» πρακτικές της οργανωμένης θρησκείας. Δημιουργός του, ο Μπιλ Μάερ, μια από τις κοφτερές γλώσσες της αμερικανικής τηλεόρασης, που μέσα από το τοκ σόου του σατιρίζει την πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Στο «Πίστευε και γέλα», που σκηνοθέτησε ο Λάρι Τσαρλς («Borat»), ο Μάερ βάζει στο στόχαστρο τη θρησκεία, τις αφέλειες γύρω από την πίστη και τα δόγματα με τρόπο που μπορεί να εξοργίσει όσους ασχολούνται λίγο περισσότερο με τη θρησκεία από ένα απλό «πάτερ ημών». Ωστόσο, η ταινία έχει ένα έτοιμο κοινό σε εκείνους που βλέπουν με καχυποψία τους μηχανισμούς εξουσίας και χειραγώγησης, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν στην οργανωμένη πίστη.
Στόχος η θρησκεία
Στην ταινία, ο Μπιλ Μάερ ταξιδεύει σε διάφορους θρησκευτικούς τόπους στον κόσμο όπου συζητά με πιστούς, θεολόγους, κληρικούς, ακόμη και με ηθοποιούς που παίζουν σε θρησκευτικές «Ντίσνεϊλαντ» για τον Θεό και τη θρησκεία κάνοντάς τους ερωτήσεις στις οποίες απολαμβάνει να τους βλέπει να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Οπως λέει ο ίδιος, «από το 1993 που ξεκινήσαμε το Politically Incorrect (προηγούμενη τηλεοπτική εκπομπή του), εδώ δηλαδή και πάνω από μιάμιση δεκαετία, είχα τη χαρά να κάνω την οργανωμένη θρησκεία έναν από τους πιο δημοφιλείς στόχους μου». Και ο ίδιος ο πρωτότυπος τίτλος δείχνει τη σαρκαστική διάθεση του Μάερ. Η ταινία λέγεται Religulous, συνδυασμός των λέξεων Religious (θρησκευτικός ή θρησκευόμενος) και Rediculous (γελοίος).
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μέσα στο 2009 θα ‘παραχθούν’ 4-5 exabytes — δηλαδή τέσσερα με πέντε εκατομμύρια terabytes — νεας, μοναδικής πληροφορίας παγκοσμίως από ιδιώτες και επιχειρήσεις, εξαιρώντας αυτή που παράγεται σε μεγάλα επιστημονικά κέντρα στα πλαίσια ερευνητικών προγραμμάτων (βλ. CERN) ή κυβερνήσεων. Στην εποχή των πολλαπλών διαθέσιμων Terabytes για οικιακή χρήση στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ αλλά και αναπτυσσόμενες χώρες, της συνδεσιμότητος που μετριέται σε πολλαπλά (μερικές φορές δεκάδες ή ακόμη και εκατοντάδες) Mbits ανα δευτερόλεπτο, ενός πολιτισμού ανοιχτής και άμεσης πρόσβασης στη παγκόσμια πληροφορία και της δυνατότητας επαναχρησιμοποίησης αυτής σε κάποιες περιπτώσεις (βλ. Creative Commons, Ανοιχτό Λογισμικό κλπ.), το νούμερο ίσως να μη φαντάζει όσο εντυπωσιακό όσο θα έπρεπε. Όμως είναι. Και εκτός αυτού μεγαλώνει κάθε χρόνο με ταχύτατους ρυθμούς.
Ενα από τα βασικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε στο εγγύς μέλλον, ή ορθότερα αντιμετωπίζουμε ήδη ως πολιτισμός, μια ωρολογιακή βόμβα που μέχρι σήμερα συστημικά είτε αγνοούμε, είτε απλώς επιλέγουμε να αποφύγουμε, να μεταθέσουμε δηλαδή τις όποιες προσπάθειες αντιμετώπισής της για το μέλλον είναι αυτή της διατήρησης της πληροφορίας. Μιας πληροφορίας που πλέον τόσο εύκολα — και σε τόσο μεγάλο όγκο — μπορούμε να δημιουργήσουμε.
Αν αναζητάτε έναν τρόπο να ζωντανέψετε την τάξη σας, οι συνάδελφοί σας ανά τον κόσμο έρχονται σε αρωγή σας. Η ευδοκίμηση είναι στο χέρι σας. Παραθέτουμε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού Google Ancient Rome in 3D Curriculum Competition!
Grades 9-12
Benjamin Johnson της Hampden Academy in Hampden, Maine για για το σχέδιο μαθήματος, Walking in the Footsteps of the Romans (Διαθέσιμο και video , στο YouTube ).
Amy Rechtiene του Lake Norman High School in Mooresville, North Carolina για το σχέδιο μαθήματος, A tour of Rome Fit for an Emperor
Sarah Ellery της Montgomery Bell Academy in Nashville, Tennessee για το σχέδιο μαθήματος, Walking with the Emperors
Grades K-8
Cheryl Davis του Acalanes Union High School District in Lafayette, California για το σχέδιο μαθήματος, Roman Holiday with the Ancients
Jennifer Wagner του Calvary School in Wildomar, California and Kathy Shields of Creek View Elementary in Alpharetta, Georgia για το σχέδιο μαθήματος, Archy-the-Arch
Ingrid Gustafson και Carol Alcusky του Sarah Gibbons Middle School in Westborough, Massachusetts για το σχέδιο μαθήματος, The Roman Record
Λοιπόν είναι διαπιστωμένο. Το σύνδρομο της Πολυάννας λειτουργεί. Αλλιώς πως να εξηγήσεις την επιτυχία κάποιων σειρών τύπου “Νταντά αμέσου δράσης” και “Νοικοκυρές σε απόγνωση”. Διαβάζω και σε ένα blog: “Διότι δεν ξέρετε πόσο διασκεδαστικό είναι να γυρνάς τη νύχτα στο σπίτι, να ξαπλώνεις μέσα στα σκοτάδια και να πιάνεις με το χέρι σου το μαλλιαρό κεφάλι μίας κούκλας που βρίσκεται στο μαξιλάρι σου! Ένα ταράκουλο το παθαίνεις! Ανασύρονται από το μυαλό σου μνήμες από τον Τσάκι, την Κατάρα κι άλλα πολλά! Και καλά να είναι κούκλα! Όταν σηκωθείς πάλι μέσα στο μαύρο σκοτάδι και πατήσεις ξιπόλητος πάνω στο ξέμπαρκο Lego που περιμένει καρτερικά την πατούσα σου στο χαλί, τότε τι κάνεις; Ή ουρλιάζεις στα άγρια χαράματα και παθαίνουν όλοι στο σπίτι ανακοπή, ή ξυπνά μέσα σου η Μαρία της σιωπής και υποφέρεις βουβά, αγκαλιασμένος με το κούφωμα…”
Στα Νέα λοιπόν που αγαπούν την επιστημοσύνη (β.λ. έρευνες στην εκπαίδευση) επιστράτευσαν τον Άλαν Κάζντιν, καθηγητή Ψυχολογίας και Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και διευθυντή του Κέντρου Γονικής και Παιδικής Κλινικής Αγωγής στο ίδιο πανεπιστήμιο για να απαντήσουν στο βασανιστικό ερώτημα που μας στοιχειώνει: “Πώς αντιμετωπίζεται ένας «μικρός τύραννος”;
Η ΤΙΜΩΡΙΑ
● Έρευνες έχουν δείξει ότι με την τιμωρία δεν διορθώνεται η κακή συμπεριφορά του παιδιού (κι όμως η νταντά αμέσου δράσης όλο δωμάτια τιμωρίας χρησιμοποιεί και υποτίθεται έχει αποτέλεσμα – υποθέτω μέχρι να ολοκληρωθεί το γύρισμα της εκπομπής)
● Με την τιμωρία το παιδί δεν μαθαίνει τι να κάνει και σπανίως μαθαίνει τι να μην κάνει
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ
● Δεν είναι βέβαιο ότι με τη συζήτηση βελτιώνεται η συμπεριφορά του παιδιού. (oleum et operam perdidi – παλιό λατινικό ανέκδοτο)
Ωστόσο, με τη συζήτηση το παιδί:
α. βελτιώνει τις γλωσσικές δεξιότητές του
β. αναπτύσσει τις ικανότητές του στη λογική σκέψη (για να σας σπάει τα νεύρα στο διηνεκές)
γ. αυξάνει τις πιθανότητες να συζητά στην εφηβεία με τους γονείς πράγματα που το απασχολούν (μαμά έμεινα έγκυος και θα το κρατήσω, ενώ σιδερώνετε αμέριμνα το τριακοσιοστό πουκάμισο)
Ο ΕΠΑΙΝΟΣ
● Η έστω και μικρή βελτίωση της συμπεριφοράς πρέπει να αναγνωρίζεται από τον γονέα είτε λεκτικά είτε με ένα μικρό «δώρο» (π.χ. να του χαρίσετε 15 λεπτά πριν πάει για ύπνο) (κι ενώ εσείς κρατάτε τα μάτια σας με σπιρτόξυλα)
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
● «Θα σου απαγορεύσω να κάνεις κάτι. Για να δούμε; Μπορείς να παραμείνεις ήρεμος;». (ούτε με σφαίρες)
● Αλλάξτε ρόλους. Πολλά παιδιά διασκεδάζουν παίζοντας τους γονείς και λέγοντας «όχι» στον γονέα που υποδύεται το παιδί
Χρειάζεται ηρεμία και υπομονή (αυτά είναι πορίσματα του Γιέηλ, όχι παίζουμε)
Γιατί να κινήσετε γη και ουρανό για να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα που θα διορθωθεί από μόνο του; Αυτή η προσέγγιση, ωστόσο, απαιτεί αρκετή δόση ηρεμίας, πειθαρχίας και υπομονής από τους γονείς. Ακόμη και αυτοί οι γονείς, όμως, που θυμίζουν μοναχούς του Ζεν, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μια συνήθεια που εγκαταλείπει ένα παιδί με τον καιρό είναι πιθανό να επιστρέψει και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό από ποτέ.
όπως όλοι γνωρίζετε στα καταστήματα που μας σερβίρουν τους καφέδες μας, μας εκμεταλλεύονται υπερχρεώνοντας τα ροφήματα, κερδοσκοπώντας εις βάρος των απλών καταναλωτών.
Ένα απλό προϊόν που στα σούπερ μάρκετ κοστίζει ανάμεσα στα 0,75 – 4 ευρώ η συσκευασία, στα καφέ που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία και στις περιοχές αναψυχής και διασκέδασης της Αθήνας, των μεγάλων αστικών κέντρων και των τουριστικών προορισμών, οι τιμές ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ένας ελληνικός καφές ξεκινάει από 2,5 ευρώ, η τιμή εκκίνησης του γαλλικού ειναι στα 3 ευρώ, ενώ ο καπουτσίνο – ως προϊόν ιταλικής φινέτσας και μόδας – ξεκινάει στα 3,5 ευρώ.
Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα, που στο εξωτερικό οι τιμές αυτών των υπηρεσιών, δεν ξεπερνούν ούτε κατά το ήμισυ των παραπάνω “ελληνικών” τιμών.
Συνήθως οι τιμές του καφέ εκτινάσσονται σε περιόδους πολέμου. Τελικά, η Ελλάδα βρίσκεται σε ακήρυχτο πόλεμο με τη γενιά των 700 ευρώ – τους συνήθεις πελάτες, λόγω ηλικίας, των καφετεριών. Τα παιδιά αυτά τιμούν τον παραδοσιακό τρόπο συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης των Ελλήνων, δίνοντας με αυτό τον τρόπο ζωή και οικονομική στήριξη στις επιχειρήσεις και στους χιλιάδες εργαζόμενους αυτών.
Καλούμε λοιπόν όλους εσάς να διεκδικήσετε δυναμικά τον απαιτούμενο σεβασμό προς τον πελάτη, την τσέπη του και τη νοημοσύνη του.
Το Σάββατο 11 Απριλίου 2009 δεν θα πάμε για τον καθιερωμένο καφέ με φίλους. Ας απολαύσουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά και στους δρόμους και ας μαζευτούμε στα σπίτια μας για καφέ.
Αν λοιπόν αυτές οι επιχειρήσεις θέλουν να επιβιώσουν εν μέσω κρίσης, ας ρίξουν τις τιμές, προκειμένου να διατηρήσουν την πελατεία τους.
Ο Κώδικας αυτός έχει φτιαχτεί ειδικά για τους υπολογιστές και για αυτό ο άνθρωπος αδυνατεί να καταλάβει αυτές τις περίεργες γραμμώσεις που έχει το κάθε προϊόν στην συσκευασία του. Αυτές όμως είναι μία γλώσσα που καταλαβαίνει μόνο ο υπολογιστής. Το εξάρτημα του υπολογιστή που πρόκειται να διαβάσει αυτές τις γραμμές εκπέμπει μια φωτεινή δέσμη (ορατή ή αόρατη) η οποία περνά πάνω από τις γραμμές αυτές. Οι ανοιχτόχρωμες γραμμές αντανακλούν την φωτεινή δέσμη ενώ οι σκουρόχρωμες δεν την αντανακλούν.Έτσι τώρα μετρώντας τις αντανακλάσεις και τις παύσεις των αντανακλάσεων καθώς και το πάχος τους, με το κατάλληλο πρόγραμμα το computer κατανοεί τα ψηφία με πάρα πολύ μεγάλη ασφάλεια.
Η πιθανότητα λάθους τώρα είναι περίπου ένα στα τρία εκατομμύρια ψηφία (!!!) ενώ αν πληκτρολογούσαμε, θα ήταν ένα λάθος στις μερικές εκατοντάδες ψηφία! Για να καταλάβετε και την διαφορά ταχύτητας εισαγωγής χαρακτήρων στον υπολογιστή μεταξύ πληκτρολόγησης και διαβάσματος barcode, θυμηθείτε και τα ταμεία των super market. Κάθε προϊόν έχει ένα barcode που τις πιο πολλές φορές αποτελείται από δεκατρία ψηφία.
Φανταστείτε λοιπόν, πόσο θα περιμέναμε και πόσο χρόνο θα χάναμε αν ο ταμίας καθόταν να πληκτρολογήσει τα 13 αυτά ψηφία του κάθε προϊόντος που αγοράζαμε. (Κάτι το οποίο γίνεται βέβαια, όταν δεν μπορεί να διαβαστεί ο barcode από τον σαρωτή). Για αυτό πρέπει να σημειώσουμε, ότι τα νούμερα κάτω από τις γραμμές του barcode, δεν είναι για τον computer, αλλά για τον ταμία αν προκύψει κάποιο πρόβλημα ανάγνωσης του barcode.
Όταν εμφανίστηκε το DVD και άρχισαν να γίνονται ψηφιακοί «καθαρισμοί» στις παλιές ταινίες, όλοι μιλούσαν για την τέλεια εικόνα και την πλήρη αποκατάσταση του έργου τέχνης στη μορφή που του αξίζει. Με ήχο και εικόνα στην καλύτερη δυνατή ποιότητα, ειδικά για χαμένα αριστουργήματα της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Θυμάμαι το σοκ που ένιωσα την πρώτη φορά που είδα το Πάθος της Ζαν ντ’ Αρκ του Ντράγιερ με τα υπέροχα κάδρα αποκατεστημένα, που ήταν και ο θρίαμβος του DVD. Πέταξα τις βιντεοκασέτες και τα αγόρασα όλα σε DVD, πιστεύοντας ότι είναι το απόλυτο μέσο, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί κάτι πιο… τέλειο. Φτάνεις στο σημείο να ψάχνεις την πιο πλήρη έκδοση, ξαναγοράζεις ταινία που ήδη έχεις επειδή της έκαναν νέα επεξεργασία και πρόσθεσαν και κάποια extra, γίνεσαι μανιακός συλλέκτης, με όλα τα κακά που αυτό συνεπάγεται. Ξαφνικά, εμφανίζεται το Blu-ray και στα διαλύει όλα. Κι άντε πάλι απ’ την αρχή. «Ο δίσκος Blu-ray (επίσης γνωστός ως BD) είναι ένας τύπος οπτικών δίσκων υψηλής πυκνότητας για την αποθήκευση ψηφιακών πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένου υψηλής ευκρίνειας βίντεο» διαβάζω στη Wikipedia. «To όνομά του προέρχεται από το μπλε ιώδες λέιζερ που χρησιμοποιείται για να διαβάσει και να γράψει αυτό τον τύπο οπτικού δίσκου. Λόγω του πιο σύντομου μήκους κύματός του (405 NM), μπορούν να αποθηκευτούν περισσότερα στοιχεία απ’ ό,τι στο πρότυπο του DVD, το οποίο χρησιμοποιεί κόκκινο λέιζερ (650 NM). Ένας μονής στρώσης δίσκος Βlu-ray μπορεί να αποθηκεύσει 25 gigabytes, πάνω από πέντε φορές την ικανότητα αποθήκευσης ενός μονής στρώσης DVD που ανέρχεται στα 4,7 GB. Ένας δίσκος Βlu-ray διπλής στρώσης μπορεί να αποθηκεύσει 50 GB, σχεδόν έξι φορές την ικανότητα ενός DVD διπλής στρώσης που ανέρχεται στα 8,5 GB. Το Βlu-ray αναπτύχθηκε από την Blu-ray Disc Association, μια ομάδα από επιχειρήσεις που αντιπροσωπεύουν τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης, το υλικό υπολογιστών και την παραγωγή ταινιών». Σημασία έχει ότι η ποιότητα της εικόνας είναι από μόνη της εμπειρία και, αν δοκιμάσεις να δεις μια ταινία, σου είναι αδύνατο να γυρίσεις στα «συμβατικά» DVD. Ήδη οι τίτλοι είναι εκατοντάδες (μπορεί και χιλιάδες) και συνέχεια αυξάνονται. Το κακό είναι ότι πρέπει να ξαναρχίσεις να μαζεύεις απ’ την αρχή. Το καλό ότι δύσκολα θα ξεπεραστεί το format και θα βγει κάτι ακόμα πιο «τέλειο» τα επόμενα χρόνια. Ας ευχηθούμε δηλαδή…
Το γεγονός ότι τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης χάνουν συνεχώς έδαφος έναντι των online τόσο σε αμεσότητα όσο και σε εγκυρότητα (ένα πάλαι ποτέ ταμπού) είναι μια πραγματικότητα μη αναστρέψιμη. Ποιος δεν θυμάται το «καμένο», πλέον, ειδησεογραφικό slogan των ‘90s «έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση»; Αυτό το μότο βρίσκει πλέον εφαρμογή μόνο στον online κόσμο. Τελεία. Βρίσκει εφαρμογή μέσω των blogs και online εργαλείων σαν το Flickr, το YouTube και το Twitter και της δυνατότητας που δίνουν στους χρήστες για άμεση δημοσίευση γεγονότων, σκέψεων ή καταστάσεων με εικόνα, κείμενο, και video σε πραγματικό χρόνο.
Ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει στο Twitter (www.twitter.com) και στον πρωταγωνιστικό ρόλο που τείνει να παίξει πλέον στη διάδοση ειδήσεων, ακριβώς την ώρα που συμβαίνουν, μέσω του Διαδικτύου. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Φανταστείτε ότι περπατάτε στη μέση της Πανεπιστημίου όταν ξαφνικά οι περαστικοί καθώς και οι άνθρωποι από τα τριγύρω μπαλκόνια αρχίζουν να φωνάζουν τι κάνουν εκείνη τη στιγμή, τι βλέπουν στον υπολογιστή τους ή μπροστά τους ή τι θα ήθελαν να κάνουν! Στη συνέχεια, σας δίνεται η δυνατότητα να «φιλτράρετε» ποιες φωνές θέλετε ν’ ακούτε, ανάλογα με το τι σας ενδιαφέρει από τα λεγόμενα. Ένα τέτοιο θέαμα μπορεί να φαίνεται αποκρουστικό στον πραγματικό κόσμο, όμως περιγράφει όσο το δυνατόν πιο πειστικά τι συμβαίνει στον ψηφιακό κόσμο του Twitter.
Το Twitter (μηχανισμός micro-blogging, δηλαδή μιας πλατφόρμας δημοσίευσης κειμένου και link με την προϋπόθεση να μην υπερβαίνουν τους 140 χαρακτήρες) μετατρέπεται στον «πομπό» των ανθρώπων που βιώνουν και μεταδίδουν real time γεγονότα, σκέψεις, links κ.ά. προς τον υπόλοιπο κόσμο. Με έναν απλό μηχανισμό εγγραφής μπορεί ο καθένας να παρακολουθεί live feed ειδήσεων από όλο τον κόσμο, αρκεί να κάνει follow κανάλια επικοινωνίας όπως το BBC, τους «New York Times», την «Guardian», ή την «Ελευθεροτυπία»! Για να βρει και να κάνει follow κάποιος τους μεγαλύτερους ειδησεογραφικούς οργανισμούς του πλανήτη ή απλώς τους… κολλητούς του, τους αναζητά στην ενσωματωμένη μηχανή αναζήτησης με 2-3 κλικ. Το social χαρακτηριστικό του είναι πως ο χρήστης όχι μόνο ακολουθεί αλλά ακολουθείται από άλλους χρήστες (followers), αρκεί να θεωρεί πως έχει κάτι ενδιαφέρον να πει.
Το μεγάλο «μπαμ» έγινε με την εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ τον περασμένο Νοέμβριο και αργότερα, με τα γεγονότα που συντάραξαν τη Βομβάη και ολόκληρο τον κόσμο, μερικές εβδομάδες μετά. Παρόμοια συμμετοχή των πολιτών -σε μικρότερη κλίμακα- ως αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων καθώς και αναμεταδοτών γεγονότων συνέβη και το Δεκέμβρη κατά τη διάρκεια όσων συντάραξαν την Αθήνα μετά τη στυγνή δολοφονία του 15χρονου μαθητή. Αν και αντιμετωπίστηκε αρχικά ως άλλο ένα web trend, με ορισμένους πολιτικούς να σπεύδουν να αποκτήσουν λογαριασμό, το Twitter έδειξε τη δύναμή του με την αμεσότητα και, ως επί το πλείστον, με την εγκυρότητά του. Εγκυρότητα που επιτυγχάνεται από τη στιγμή που ο ίδιος ο χρήστης φιλτράρει τους υπόλοιπους χρήστες, τα post (tweets) των οποίων παρακολουθεί.
Το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα άμεσης συνδιαλλαγής μεταξύ χρηστών, αναμετάδοσης μιας ανάρτησης (retweeting ή εν συντομία RT), ενώ με την προσθήκη του συμβόλου # και μιας λέξης, έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώνει αναρτήσεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Έτσι, τα γεγονότα της Αθήνας συγκεντρώθηκαν κάτω από το tag #griots. Με μια απλή αναζήτηση με αυτό τον όρο στο search του προγράμματος μπορείτε να δείτε την εξέλιξη των αναρτήσεων. Πιστέψτε μας, θα εκπλαγείτε. Δείτε ένα νέο online, social μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης εν τη γενέσει του, με ρυθμούς ανάπτυξης που θα ζήλευε ακόμα και το facebook, με πάνω από 5 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες παγκοσμίως που το κατατάσσουν ως το τρίτο μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο μετά το facebook και το myspace! Πρόκειται για στοιχεία που δικαιολογούν το χαρακτηρισμό του από έγκυρα έντυπα όπως το «Wired» και οι «New York Times» ως «της μεγαλύτερης ανακάλυψης μετά το Google»!
Η λέξη web tv μπήκε για πρώτη φορά στο ελληνικό λεξιλόγιο στις αρχές του 2000 – αν και τότε, όταν διαβάζαμε για το web tv, σκεφτόμασταν ουσιαστικά τη χρήση τηλεοπτικής συσκευής για σερφάρισμα στο Internet . Παρ’ όλα αυτά, όταν μιλάμε για web tv πια, εννοούμε πρωτότυπο content μέσω Internet. H πρώτη προσπάθεια ήταν του Στέλιου Κουλογλου με το tvxs.gr, που φιλοδοξεί να «παίζει» θέματα που περιφρονούν τα παραδοσιακά media – ήταν μάλιστα και το πρώτο που έβγαλε βίντεο των κουκουλοφόρων μαζί με αστυνομικούς. Την ίδια κατεύθυνση ακολούθησαν κι άλλα ειδησεογραφικά sites με μεικτό content: εικόνα αλλά και κείμενο μαζί δηλαδή, όπως το www.zougla.gr του Μάκη Τριανταφυλόπουλου, που πήγε την ιδέα ένα βήμα παραπέρα με δίλεπτα δελτία ειδήσεων και livecams από το Σύνταγμα. Μόνο με πρωτότυπο υλικό λειτουργεί και το www.choice4.tv που έχει βίντεο ποικίλης ύλης: από γεωπονικά θέματα, μόδα και γαστρονομία μέχρι συνεντεύξεις. Ως κόμβος για web tv λειτουργεί και το kanalia.tv που είναι ακόμα σε στάδιο beta. Το site, προς το παρόν, χωρίζεται σε διαδικτυακή τηλεόραση, top videos, tv websites και live κάμερες. Εδώ μπορεί κανείς να βρει τα δέκα καλύτερα διαδικτυακά κανάλια, περίεργα και πρωτότυπα διαδικτυακά κανάλια (μεταξύ άλλων, Eurovision tv, single malt tv, happy tree friends) και live κάμερες από διάφορες χώρες του κόσμου. Υπάρχουν ακόμα το tvonline.gr, το οποίο διαφημίζεται ως το πρώτο ελληνικό διαδικτυακό κανάλι gr, το οποίο θα έχει πρωτότυπο content κι «ετοιμάζεται πυρετωδώς», σύμφωνα με την ανακοίνωσή του, ενώ πολλοί ήδη υπάρχοντες ειδησεογραφικοί οργανισμοί ή κανάλια έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν live streaming, όπως το site του Σκάι, ενώ το Mega έχει ξεκινήσει να ανεβάζει ειδησεογραφικό υλικό online, υλικό το οποίο διοχετεύεται και στη σελίδα των «Νέων».
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)