Terra Computerata

Στο πρωτοσέλιδο της Καθημερινής διαβάζουμε: “Ως το πλέον αφερέγγυο εμφανίζεται το ελληνικό Δημόσιο μεταξύ των υπολοίπων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε σχετική έκθεση της Κομισιόν.

Μάλιστα, η Κομισιόν φτάνει στο σημείο να προτρέψει τους ιδιώτες που έχουν να λαμβάνουν από τον κρατικό κορβανά, να πάρουν άμεσα και δραστικά μέτρα για να πιέσουν το Δημόσιο να τους πληρώσει, χωρίς πάντως να προτείνει κάποιες συγκεκριμένες δράσεις προς την κατεύθυνση αυτή.

Στην Ελλάδα για να πληρωθεί κάποιος ιδιώτης από το Δημόσιο θα πρέπει να περάσουν -κατά μέσο όρο- πάνω από 120 ημέρες, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, οι καθυστερήσεις φτάνουν ακόμα και στις 330 μέρες”.

Και στην περίπτωσή των επιμορφωτών ΤΠΕ ακόμα καλύτερα, καθώς θα πρέπει να καταφύγουμε στα δικαστήρια για να εισπράξουμε τα δεδουλευμένα και να χαρίσουμε στους δικηγόρους το 4%. Μάλιστα πληροφορούμαι ότι σε μερικούς οι επιτροπές έστειλαν το εκκαθαριστικό της εφορίας για το 40% της αμοιβής τους -μετά την “ευνοική ρύθμιση” που κατέθεσε στη βουλή το ΥΠΕΠΘ- χωρίς να έχουν εισπράξει ούτε ένα σεντ. Το άλλο 60% το οποίο έχει εκταμιευθεί από τα ευρωπαϊκά κονδύλια έπαθε ένα εξαφανιζόλ.  Και η ΟΛΜΕ υπνώττει,μαζί της και οι διάφορες ενώσεις ΤΠΕ που έχουν αναδυθεί τα τελευταία χρόνια, προφανώς για να αποκτήσουμε κι άλλους προέδρους, μια που είχαμε έλλειψη ως χώρα…

Είναι, επιπλέον, σκανδαλώδες το ότι το ελληνικό κράτος, την ίδια στιγμή που παρανομεί ασύστολα, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις του έναντι των πολιτών, τους καλεί, χωρίς ντροπή, να αναπτύξουν φορολογική συνείδηση…

Η Άννα Δαμιανίδη επισημαίνει στα Νέα:

Προς το παρόν η Αθήνα παραμένει παράξενα ανθρώπινη, απολαύστε όσο μπορείτε σήμερα, αύριο, το Σαββατοκύριακο. Μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία και να την ξανακάνουν Κόλαση, διότι ζούμε πια στον αστερισμό της μάθησης, αν και δεν μας φαίνεται. Πάσχα, Χριστούγεν- να, καλοκαίρι, μόλις τα σχολεία κλείσουν βρίσκει ξανά η πόλη τις ανθρώπινες διαστάσεις της, στοιχειωδώς τουλάχιστον. Είναι μυστήριο, τόσα πολλά είναι τα σχολικά που κυκλοφορούν; Ή μήπως είναι γονείς με γιωταχί που πάνε τα παιδιά σε μακρινά σχολεία; Και όταν κλείνουν τα σχολεία, οι γονείς τι κάνουν; Πάνε διακοπές κι αυτοί; Δεν δουλεύουν; Πώς τα καταφέρνουν; Μαζί με τα σχολεία ανοίγουν και τα ωδεία; Μήπως αυτά δημιουργούν την κίνηση; Τα αγγλικά, το πιάνο, το μπαλέτο; Τι γίνεται ακριβώς; Πόσα χιλιόμετρα πρέπει να κάνει ο μέσος μαθητής για να ολοκληρώσει τη μόρφωσή του; Γιατί ποτέ κανείς δεν το ερεύνησε;

Πάρτε μια ανάσα πριν ξαναρχίσουμε να ζούμε στη φρενίτιδα του μέλλοντος των παιδιών μας. Τα οποία, θέλουμε να ξεφύγουν και τα στέλνουμε σε μακρινά σχολεία. Τι να κάνουμε, αφού τα σχολεία στις γειτονιές ήταν πολύ ακριβά οικόπεδα και δεν έβγαζαν τα έξοδά τους; Έγιναν τεράστιες πολυκατοικίες τα παλιά σχολεία, εκείνης της παράξενης περιόδου που μπορούσες να πας στο σχολείο με τα πόδια. Όλο και μακρύτερα αναζητούνται οικόπεδα για ωραία σχολεία, θες ένα μικρό ταξίδι κάθε μέρα για να φτάσεις. Δεν φτάνουν οι περιφερειακές Υμηττού, σε λίγο θα χρειάζονται αεροδρόμια. Τα παιδιά φυγαδεύονται όλα, εκτός από όσα δεν μπορούν για οικονομικούς λόγους. Τα πιο φτωχά, τα λιγότερα προνομιούχα, τα παιδιά των μεταναστών, μόνο αυτά έχουν ακόμα το προνόμιο να πηγαίνουν με τα πόδια στο σχολείο τους. Αλλά η διαδρομή είναι δύσκολη και δυσάρεστη, όπως όλων των πεζών, οπότε εξισώνεται το πράγμα.

Όταν τα λέγαμε για το Piedibus….

Το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων (ΙΟΜ) και το Media Awareness Network παρουσιάζουν τις «Περιπέτειες του Τραγανούλη στο Μαγικό Κόσμο των Διαφημίσεων στο Διαδίκτυο», ένα συναρπαστικό και συνάμα εκπαιδευτικό παιχνίδι για τη διαφήμιση στο διαδίκτυο που απευθύνεται σε παιδιά – χρήστες του διαδικτύου από 6 έως 12 ετών.

Ο Τραγανούλης είναι ένα διάσημο δημητριακό που μιλάει στα παιδιά για τις διαφημίσεις τροφίμων και τα μαθαίνει πώς να αναγνωρίζουν τις τεχνικές προώθησης που χρησιμοποιούν οι εταιρίες στο διαδίκτυο. Μέσα από 5 απλά βήματα, τα παιδιά καλούνται να φτιάξουν μια ιστοσελίδα για τον Τραγανούλη, η οποία θα βοηθήσει στην προβολή και την προώθησή του στο διαδίκτυο. Παράλληλα, τα παιδιά μαθαίνουν για τα διαφημιστικά τρικ που χρησιμοποιούν οι εταιρίες όταν θέλουν να πουλήσουν ένα προϊόν έτσι να εξοπλιστούν και να προστατευθούν από τα παραπλανητικά μηνύματα των διαφημίσεων στο διαδίκτυο.

Το εκπαιδευτικό παιχνίδι του ΙΟΜ εντάσσεται στις πρωτοβουλίες οπτικοακουστικής παιδείας για παιδιά και νέους που αναπτύσσει το Ινστιτούτο, και έχει ως στόχο την εξοικείωση των παιδιών με τις τεχνικές προώθησης της αγοράς από τα νέα μέσα (διαδίκτυο) παράλληλα με την καλλιέργεια μιας καταναλωτικής αγωγής στο ευρύτερο πλαίσιο της “παιδείας για τα μέσα” (media literacy).

Ο Μανόλης Δρεττάκης μιλά τη γλώσσα των αριθμών στην Ελευθεροτυπία:

Οι αλλοδαποί γονείς αυξήθηκαν κατά 93.040 ή κατά 438%! Το σύνολό τους αντιπροσώπευε το 1997/98 το 1,4% του μαθητικού δυναμικού της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ το 2007/08 το ποσοστό αυτό εξαπλασιάστηκε και έφτασε το 8,7%. Η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στα δημοτικά και ακολουθούν τα γυμνάσια, τα ενιαία λύκεια και τα ΤΕΕ. Η μεγάλη αύξηση στα δημοτικά σχολεία οφείλεται κυρίως στις γεννήσεις στη χώρα μας από αλλοδαπές μητέρες.

Οπως αναφέραμε στο άρθρο της 26.2.09 οι γεννήσεις από αλλοδαπές μητέρες αποτελούν γύρω στο 17% του συνόλου των γεννήσεων τα τελευταία χρόνια. Κατά συνέπεια, η τάση αύξησης των μαθητών με αλλοδαπούς γονείς στην πρωτοβάθμια και, στη συνέχεια, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα συνεχιστεί.

Με δεδομένο ότι ένα μεγάλο ποσοστό των οικογενειών των μεταναστών θα μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα, είναι σαφές ότι τα περισσότερα παιδιά τους θα μείνουν και θα σταδιοδρομήσουν στη χώρα μας. Είναι, επομένως, αναγκαίο να υπάρξει μια ριζική αλλαγή στην πολιτική που ακολουθείται για τα παιδιά αυτά, τα οποία θα πρέπει να γίνουν ισότιμοι Ελληνες πολίτες. Για τον σκοπό αυτόν θα πρέπει:

Η εξάπλωση του Διαδικτύου στο λυκαυγές του 21ου αιώνα και η μαζικοποίηση της χρήσης του δημιουργούν την ανάγκη για μια πιο ανοιχτή πρόσβαση στην πληροφορία.

Την ανάγκη αυτή διαπιστώνουν πλέον οι εγκυκλοπαίδειες και οι εκδόσεις επιμορφωτικών βιβλίων στον ιδιωτικό τομέα, παρέχοντας στους χρήστες του Ίντερνετ ελεύθερη πρόσβαση στις υπηρεσίες τους.

Η τριαντάτομη θρυλική εγκυκλοπαίδεια της Γερμανίας, η Brockhaus, εισήλθε πρόσφατα στον κόσμο της Ανοικτής Πρόσβασης. Η γαλλική Larousse ξεκίνησε τη λειτουργία μιας δωρεάν online έκδοσης, όπου δέχεται και συνεισφορές χρηστών, ενώ η βρετανική Britannica επέτρεψε την ελεύθερη πρόσβαση των bloggers και τις εισφορές χρηστών, οι οποίες, αφού εγκριθούν, δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο. Η HarperCollins ξεκίνησε δοκιμαστικά την προσφορά δωρεάν ηλεκτρονικής πρόσβασης στο πλήρες κείμενο επιλεγμένων βιβλίων της, υποστηρίζοντας ότι η διαδικασία αυτή οδηγεί τελικά στην αύξηση των πωλήσεων των έντυπων έργων στα βιβλιοπωλεία.

Ωστόσο, η Ανοιχτή Πρόσβαση συναντά ήδη αρκετούς πολέμιους, κυρίως σε ό,τι αφορά στην παραγωγή βιβλίων σε ψηφιακή μορφή. Το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχει ξεκινήσει ήδη δικαστική διαμάχη με το διαδικτυακό κολοσσό Google, απαγορεύοντας να “σαρώνει” ψηφιακά τα βιβλία της.

Η διαμάχη ανάμεσα στους προστάτες της ψηφιοποίησης και τους υπερασπιστές των πνευματικών δικαιωμάτων καταδεικνύει μια έκδηλη αμηχανία που προκαλεί το σαρωτικό πέρασμα των νέων τεχνολογιών στο σύγχρονο κόσμο. Από την άλλη πλευρά, δημιουργεί όμως τις προϋποθέσεις για μια στροφή σε ένα καινοτόμο μέσο επικοινωνίας μέσω της δημιουργίας εναλλακτικών μορφών επιμόρφωσης.

Ελευθεροτυπία

Οι online αγορές έχουν ακόμη δρόμο μπροστά τους. Οπως αναφέρουν οι ίδιοι οι «onliners», μόνον τρεις στους 10 αισθάνονται βολικά με τις συναλλαγές τους στο διαδίκτυο. Το 70% δηλώνει ότι αισθάνεται «κατά κάποιο τρόπο βολικά» ή και «πολύ λίγο βολικά».

Οι ηλεκτρονικές απάτες και ο κίνδυνος της απώλειας προσωπικών στοιχείων και δεδομένων, είναι οι κυριότεροι φόβοι των Ελλήνων «onliners». Ακολουθούν οι ασαφείς περιγραφές των προϊόντων και ο περιορισμένος αριθμός προϊόντων που παρουσιάζονται ηλεκτρονικά. Στη συνέχεια έρχονται προβλήματα που άπτονται της τεχνογνωσίας του χρήστη και τέλος υπάρχουν κάποιοι -λιγότερο του 10%- που παραπονούνται ότι τα προϊόντα που τους παραδίδονται δεν είναι εκείνα που παρήγγειλαν ή/και καθυστέρησαν να τους παραδοθούν.

Από την άλλη πλευρά, το διαδίκτυο φαίνεται να εξυπηρετεί ιδιαίτερα όλους εκείνους που θέλουν να συγκρίνουν τιμές. Στην πράξη η σύγκριση τιμών που μπορούν να έχουν ηλεκτρονικά οι χρήστες -χωρίς κόστος και χάσιμο χρόνου- για τα προϊόντα που ενδιαφέρονται ν’ αγοράσουν, είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στις δραστηριότητες αγορών. Ακολουθεί η ηλεκτρονική πληροφόρηση από τον διαδικτυακό τόπο του κατασκευαστή του προϊόντος, η πληροφόρηση για τον τρόπο μετάβασης στο κατάστημα κ.ο.κ.

Καθημερινή

Οι έφηβοι είναι οι ψηφιακοί πρωτοπόροι της Ευρώπης, συμπεραίνει επίσημη έρευνα της Ε.Ε. για τη χρήση του Ιντερνετ από τα παιδιά, που πραγματοποιείται από το www.eukidsonline.net.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής συμπεράσματα των ερευνητών, φαίνεται πως τα παιδιά χρησιμοποιούν το Ιντερνετ τόσο για εκπαιδευτικούς λόγους όσο και για διασκέδαση.

*Οι on line κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν συνήθως αφορούν τη δημοσίευση των προσωπικών τους δεδομένων (περίπου οι μισοί έφηβοι), την παρακολούθηση πορνογραφίας (4 στους 10), την παρακολούθηση βίαιου ή επιβλαβούς περιεχομένου (περίπου ένας στους τρεις εφήβους) και την παρενόχλησή τους (ένας στους πέντε). Λιγότερο σύνηθες είναι να διακινδυνεύσουν συναντώντας από κοντά κάποιον που γνώρισαν μέσω Διαδικτύου (9% των εφήβων).

*Στις περισσότερες χώρες εκκρεμεί τόσο η διερεύνηση των συνηθειών τους όσο και των κινδύνων που διατρέχουν. Οι ερευνητές έχουν ενδείξεις ότι η έκθεση των παιδιών σε κινδύνους εξαρτάται και από τον βαθμό της εξοικείωσής τους με το Ιντερνετ (όπως καταδεικνύει και ο σχετικός πίνακας αριστερά).

Ελευθεροτυπία