Terra Computerata

«Είναι μέρες που το νησί κλείνει. Μήτε πλεούμενο σιμώνει, μήτε αεροπλάνο». Ο Νίκος Κάσδαγλης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του περιτριγυρισμένος από θάλασσα. Είτε στην Κω όπου γεννήθηκε, είτε στη Ρόδο όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής. Ο συγγραφέας Νίκος Κάσδαγλης πέθανε την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου, στα 81 του χρόνια, σε μία από τις εποχές που τα νησιά «κλείνουν» και μήτε πλεούμενα σιμώνουν, μήτε αεροπλάνα. Ο ίδιος ταξίδευε μέσα από τα κείμενά του, κι έγραψε αρκετά από το 1952 οπότε εμφανίστηκε στα γράμματα.Γεννήθηκε το 1928 στην Κω και από την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα ζει μόνιμα στη Ρόδο. Στα χρόνια της Κατοχής συμμετείχε σε αντιστασιακές ομάδες της δεξιάς, αλλά μετά τη λήξη του Εμφυλίου άλλαξε πολιτικό προσανατολισμό. Εργάστηκε από το 1948 στην Αγροτική Τράπεζα μέχρι που τον απομάκρυνε η δικτατορία για συμμετοχή σε αντιδικτατορικές κινήσεις διανοουμένων και συγγραφέων (18 Κείμενα, Νέα Κείμενα 1, Νέα Κείμενα 2, περιοδικό «Συνέχεια», κ.λπ.). Το 1969 τιμήθηκε από το Ιδρυμα Ford για το λογοτεχνικό του έργο. Το πρώτο του πεζογράφημα δημοσιεύτηκε το 1952 («Ο μηχανικός») στο περιοδικό του Ρένου Αποστολίδη «Νέα Ελληνικά». Ακολούθησαν «Τα δόντια της μυλόπετρας» και το γνωστότερο βιβλίο του, «Οι κεκαρμένοι», το οδοιπορικό «Δρόμοι της στεριάς και της θάλασσας» και ένα βιβλίο με παιδικά διηγήματα. Συνολικά έγραψε δεκαεπτά βιβλία (συλλογές διηγημάτων, μυθιστορήματα, χρονικό, κ.ά.).

Στα βιβλία του επέλεξε τη ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής, με έμφαση στην ιστορική διάσταση. Στα έργα του κυριαρχεί η περιγραφή της περιθωριοποίησης μέσα από κοινωνικούς και πολιτικούς μηχανισμούς.

Ο κ. Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης είναι επίκουρος καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σχολιάζει από τις σελίδες του Βήματος:  “Δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να διαπιστώσει κανείς ότι το ελληνικό σχολείο (που από αυτό εκκινούν και σε αυτό βασίζονται όλα συμπεριλαμβανομένης και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) είναι τόπος γκρίζος, αγχώδης και θλιβερός. Ποιες οι συνιστώσες αυτού του ερεβώδους τοπίου και ποιοι οι γενεσιουργοί του παράγοντες;

Πρώτο μεγάλο σταθμό αποτελεί η σχολική στέγη. Κτίρια φαιά και κακοσυντηρημένα– σύμβολα υπολειμματικής προχειρότητας και εγκατάλειψης (φτιαγμένα κυριολεκτικά με ό,τι έχει περισσέψει), που σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν έχουν το όμοιό τους και που περίτρανα διαψεύδουν ό,τι μεγαλόσχημο συχνά- πυκνά διακηρύσσεται. Πρόκειται για εθνικό όνειδος. Αραγε το συνειδητοποιούν οι εκάστοτε «μεταρρυθμιστές»; Τους απασχόλησε ποτέ η καθημερινότητα που βιώνουν τα παιδιά σε αυτό το σχολείο και ένιωσαν την ανάγκη να απολογηθούν; Και βέβαια το ερώτημα που αμείλικτο εκρήγνυται στα χέρια όποιου έστω και στοιχειωδώς επιχειρεί να αναλύσει την κατάσταση είναι: τι φταίει και επί τόσες δεκαετίες το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται; Σιωπούν εδώ οι κυβερνήσεις, σιωπά όμως και η ορθοφρονούσα διανόηση που αδυνατεί να χρεώσει ευθύνες στους συνήθεις υπόπτους της επιχειρηματολογίας της. Πώς να φορτώσει κανείς τα χάλια της σχολικής στέγης στον «στείρο αρνητισμό» των συνδικαλιστικών ή στη διεκδικητική «παραβατικότητα» της νεολαίας;

Παρεμφερή ισχύουν και πίσω από τις σχολικές καγκελόπορτες, στις γκρίζες αίθουσες διδασκαλίας. Το μήνυμα είναι και πάλι τόσο ηχηρό, που για να καταδειχθεί η γύμνια του «μεταρρυθμιστή» βασιλιά δεν χρειάζεται παρά ένας ρητορικός ψίθυρος: Απαιτείται άραγε μακροχρόνιος «διάλογος» για να διαπιστωθεί ότι τα λύκεια (όπως επίσης τα δημοτικά, τα γυμνάσια, αλλά και τα πανεπιστήμια) χρειάζονται βιβλιοθήκες,εργαστήρια και υπολογιστές με διαρκή πρόσβαση στο Διαδίκτυο; Αν, όπως φορτικά διατείνεται η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, επιθυμεί συναινέσεις, ο τομέας αυτός αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρόν: Δεν έχει παρά να ξεκινήσει ένα γενναίο πρόγραμμα εξοπλισμού των σχολικών μονάδων και δεν θα βρεθεί ούτε ένας πολίτης που να μην την επαινέσει (έστω και χωρίς διάλογο).

Τρίτο σταθμό αποτελούν, τέλος, τα εγχειρίδια που οι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται να αντιμετωπίσουν όταν, γεμάτοι άγχος και ανούσιες υποχρεώσεις, επιστρέφουν στο σπίτι. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) πρόκειται για πονήματα παροιμιώδους προχειρότητας και ευτέλειας: από το μέγεθος των γραμματοσειρών και την ποιότητα της εκτύπωσης μέχρι την αποσπασματική και ανερμάτιστη διάρθρωση της ύλης. Χρειάζονται άραγε επιτροπές και ανακτοβούλια ώστε να εκσυγχρονιστεί ο τομέας αυτός; Για να διαδραματίσουν βέβαια τον ρόλο τους ως εφαλτήρια έρευνας, κόντρα στη λογική της αποστήθισης, τα συγγράμματα, όπως άλλωστε και το διδακτικό έργο στο σύνολό του, προϋποθέτουν τις υπόλοιπες υποδομές (βιβλιοθήκες, πολυμέσα κτλ.). Πρόκειται για σύνδρομο που η συνδυαστική προσέγγισή του αποτελεί λυδία λίθο μεταρρυθμιστικής σοβαρότητας.

Η Ρόδος, η Κρήτη και η Κέρκυρα- τα νησιά που φιλοξενούσαν τον Απρίλιο και τον Μάιο εκατοντάδες σχολεία απ΄ όλες τις γωνιές της Ελλάδας- φαίνεται πως χάνουν την «αίγλη» τους. Στα… σχολικά θρανία «πέφτουν» πια όλο και πιο συχνά προτάσεις εξωτερικού. Ρώμη, Πράγα, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Βαρκελώνη και Κύπρος είναι πλέον οι περιοχές που έχουν τα πρωτεία στη μαθητική λίστα. Σημαντικός αριθμός μαθητών από τη Βόρεια Ελλάδα μάλιστα πραγματοποιεί τα τελευταία τρία χρόνια εκδρομές με πούλμαν στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Οι συνοδοί καθηγητές προτιμούν τις εκδρομές στο εξωτερικό. «Κι αυτό γιατί έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας. Τα παιδιά έχουν συνδυάσει τη συγκεκριμένη εκδρομή στα ελληνικά νησιά με ξενύχτια και κλαμπ. Ωστόσο, στο εξωτερικό κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει αφού δεν υπάρχει έντονη νυχτερινή διασκέδαση. Έτσι είναι πιο εύκολο για εμάς τους συνοδούς καθηγητές να μπορούμε να τα ελέγχουμε καλύτερα», σημειώνει η φιλόλογος κ. Αγιώτη. Παραδέχεται ωστόσο ότι αρκετοί μαθητές δυσκολεύονται να «απαρνηθούν» τη νυχτερινή διασκέδαση που έχει άρρηκτα συνδεθεί με την πενθήμερη εκδρομή.

Πλήγμα θεωρούν αυτήν την εξέλιξη οι επιχειρηματίες των ελληνικών νησιών, που τα προηγούμενα χρόνια υποδέχονταν χιλιάδες μαθητές. «Ο μαθητικός τουρισμός ήταν μια τονωτική ένεση στην τοπική οικονομία κατά την έναρξη κάθε περιόδου, αφού γινόταν τεράστιος τζίρος», υπογραμμίζει ο Ροδίτης επιχειρηματίας κ. Ανδρέας Κοντούζογλου.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν παίξει ρόλο και τα διάφορα δυσάρεστα περιστατικά κατά τη διάρκεια των πενθήμερων εκδρομών που ουσιαστικά δυσφήμησαν τους ελληνικούς προορισμούς. Θέματα δηλαδή που έχουν να κάνουν με την εκμετάλλευση των μαθητών, τις μίζες από κάποια ταξιδιωτικά πρακτορεία αλλά και την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Πάντως τις τελευταίες μέρες, για να σωθεί η κατάσταση έστω και την τελευταία στιγμή, γίνονται διαβήματα στο υπουργείο Παιδείας ώστε οι πενθήμερες εκδρομές των μαθητών να γίνουν επταήμερες ακόμη και στην περίπτωση που επιλεγεί κάποιο ελληνικό νησί.

Σχολικές εκδρομές χωρίς σύνορα ρεπορτάζ στα Νέα

«Και τα 400 ενεργά μέλη της Ελληνικής Φιλοτελικής Εταιρείας ενημερώνονται καθημερινά από το Ίντερνετ για να εμπλουτίσουν τις συλλογές τους, ενώ στο εξωτερικό είναι συνηθισμένες πια οι on-line δημοπρασίες γραμματοσήμων». Γραμματόσημα, πλέξιμο, σκάκι, τάβλι, σταυρόλεξα, κηπουρική, ζωγραφική, μουσική και φωτογραφία μαζί με πλήθος άλλων χόμπι έχουν περάσει πλέον στην εποχή του Διαδικτύου.
«Μultiplayer παιχνίδια όπως τάβλι, ελληνικά παιχνίδια τράπουλας (μπιρίμπα, ξερή, αγωνία), σταυρολεξίες, λεξοκόντρες, μπιλιάρδο και σκάκι συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον χιλιάδων μελών σε καθημερινή βάση που παίζουν one-to-one ή μαζικά σε τουρνουά.
Το πλέξιμο, πάντως, έδωσε την αφορμή για τη δημιουργία ενός ακόμη ελληνικού δημοφιλούς διαδικτυακού τόπου, του Ftiaxto.gr. Τέσσερις γυναίκες με κοινό χόμπι το πλέξιμο αποφάσισαν να μοιραστούν τις γνώσεις τους και να τις εμπλουτίσουν μέσω του Ίντερνετ. Σήμερα σε αυτήν την ιστοσελίδα υπάρχουν ακόμη συνταγές μαγειρικής, χειροτεχνίες παντός είδους, κηπουρική, ράψιμο και ζαχαροπλαστική.

Ανάλογες υπηρεσίες προσφέρει και η ιστοσελίδα noikokyra. gr ενώ από τους πιο παλιούς διαδικτυακούς τόπους χόμπι είναι οι ιστοσελίδες σκακιού, οι οποίες διοργανώνουν καθημερινά τουρνουά. «Μπήκα στην ιστοσελίδα του σκακιού από το 1997», λέει το μέλος της Εθνικής ομάδας σκακιού κ. Στέλιος Χαλκιάς. «Συνήθως παίζω on-line σκάκι, όταν θέλω να δοκιμάσω μία νέα ιδέα σε κάποια θέση ή κάποιον συνδυασμό. Το κάνω σαν προπόνηση, αλλά είναι και ψυχαγωγία για μένα».

Οι ραδιοερασιτέχνες
«Χάρη στο Ίντερνετ ήρθαν στην Ένωση αρκετοί νέοι ραδιοερασιτέχνες», υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών κ. Μ. Δαρκαδάκης. «Στο Ίντερνετ μπορείς να βρεις, πέραν του τρόπου επικοινωνίας με τους συλλόγους, τον απαραίτητο εξοπλισμό και τις οδηγίες που χρειάζεσαι για να στήσεις τον δικό σου ραδιοερασιτεχνικό σταθμό. Ακόμα, επικοινωνείς και κανονίζεις συνδιαλέξεις με ραδιοερασιτέχνες από όλο τον κόσμο. Πρόσφατα μάλιστα και για πρώτη φορά δύο Γυμνάσια της Αλεξανδρούπολης και ένα από το Διδυμότειχο επικοινώνησαν απευθείας με κοσμοναύτες. Ο ενθουσιασμός των παιδιών “μεταδόθηκε” παντού, κυρίως μέσω των ηλεκτρονικών τους μηνυμάτων».
Χαμένοι στον «Κόσμο των Πολεμιστών»

«ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ να μην αρχίσω γιατί θα… κολλήσω, αλλά δεν τους άκουσα», λέει ο κ. Φώτης Σκανδάλης που… χάνεται για ώρες στο Ίντερνετ μέσα στον «Κόσμο των Πολεμιστών» (World of Warcraft). «Σε αυτόν τον διαδικτυακό κόσμο διαλέγεις έναν χαρακτήρα και πρέπει να φθάσεις μέχρι το τελευταίο του επίπεδο. Είναι περίπου 80. Μπορείς να δημιουργήσεις δική σου ομάδα, να αναλάβεις αποστολές και να πραγματοποιήσεις νικηφόρες επιθέσεις. Αν και έχω σπουδάσει υπολογιστές και η δουλειά μου είναι πάνω σε αυτούς, τον ελεύθερο χρόνο μου τον ξοδεύω πάλι εκεί. Είναι κόλλημα». «Ένα από τα πολύ καινούργια παιχνίδια στο facebook είναι “οι πρωτόγονοι”. Άρχισα το παιχνίδι πριν από 11 μέρες», λέει η κ. Ανθή Παζιάνου. «Η αλήθεια είναι ότι αφού τέλειωσα την κοινωνική ανθρωπολογία εδώ και μισό χρόνο, όπως τα βλέπω τα πράγματα, η μόνη δυνατότητα που μου προσφέρεται για να βγάλω… χρυσάφι είναι μέσα από το παιχνίδι. Προσκαλείς φίλους σου από το φέιςμπουκ για να γίνουν μέλη της φυλής σου. Προκειμένου να ανέβεις επίπεδο, καλείσαι να επιτεθείς και να πλουτίσεις. Η συνέχεια γνωστή… Η μεγάλη φυλή τρώει τη μικρή, δηλαδή την κατακτά, προκειμένου να συσσωρεύσει πλούτο. Κι όσο ανεβαίνεις επίπεδα τόσο συσσωρεύεις… Όταν η συσσώρευση καταντάει υπερσυσσώρευση καλείσαι να παίξεις και στο χρηματιστήριο των πρωτόγονων. Έχει φάση».

Ρεπορτάζ της Μ. Λίλα στα Νέα

Ο Παρασκευάς Παρασκευόπουλος τολμά να πει τα ανείπωτα με άρθρο του στο Βήμα:

για τα χάλια της Παιδείας μας υπεύθυνοι είναι (όπως και στο Βατοπαίδι), κατά κύριο λόγο, οι λειτουργοί της, δηλαδή οι καθηγητές της.

Ειδικά για τα ΑΕΙ, το κακό που γίνεται από τους ίδιους τους καθηγητές είναι πολύ μεγάλο, είναι τεράστιο. Μάλιστα δε, για να το περιγράψουμε σε όλο του το μεγαλείο, χρειάζονται βιβλία ολόκληρα. Ας σταθούμε στα πλέον σημαντικά σημεία:

1 Σε κάθε γωνιά της Γης ισχύει ότι το Πανεπιστήμιο ίσον οι καθηγητές του. Στη χώρα μας περίπου το 75% των καθηγητών είναι κάτω του μετρίου, γεγονός που κατατάσσει τα Πανεπιστήμιά μας απελπιστικά κάτω του μετρίου.

2 Η πλειοψηφία των μελών ΔΕΠ έχουν τα καθηγητικά τους καθήκοντα ως πάρεργο. Η κύρια απασχόλησή τους είναι οι εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες, οι κλίκες, οι συντεχνίες, οι συναλλαγές, η διαπλοκή και η διαφθορά. Σε κάθε άξιο καθηγητή αντιστοιχούν τρεις ανάξιοι, διότι οι παρέες των καθηγητών προωθούν τους δικούς τους, ανεξαρτήτως προσόντων (είμαστε ΑΕΙ του βολέματος και της κλίκας).

3 Οι υποψήφιοι Πρόεδροι, Κοσμήτορες και Πρυτάνεις, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δίνουν «γη και ύδωρ» στις κλίκες των συναδέλφων τους και στις κομματικές παρατάξεις των φοιτητών για να εκλεγούν.

4 Η ασυδοσία κυριαρχεί στα ΑΕΙ, η παρανομία σπάνια τιμωρείται, ενώ το υπουργείο Παιδείας παίζει έναν εξαιρετικά υποτονικό ρόλο. Τα κόμματα δεν μπόρεσαν ακόμα(!) να συμφωνήσουν για κοινή στρατηγική στην Παιδεία. Ολα αυτά έχουν καταρρακώσει τα ΑΕΙ μας.

5 Αν ένας καθηγητής αρχίσει να μάχεται τα κακώς κείμενα και να αγωνίζεται για το καλό της Σχολής του, τεχνηέντως απομονώνεται και εξουδετερώνεται. Κάποιοι αξιόλογοι και γενναίοι καθηγητές που το κάνουν, υφίστανται αφάνταστους διωγμούς, όπως ταπείνωση, συκοφαντία, επαγγελματική και ηθική απαξίωση, πειθαρχικές διώξεις και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

6 Η Παιδεία μας, για να ανακάμψει, δεν χρειάζεται μόνο νόμους και χρήματα· κυρίως χρειάζεται καθηγητές. Βέβαια, μια μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση από την Πολιτεία και ένας νέος νόμοπλαίσιο, που να ικανοποιεί πολλά αιτήματα, όπως π.χ. την αξιολόγηση των ΑΕΙ, την κατάργηση των καταλήψεων, τη μείωση, ακόμα και τον μηδενισμό των φοιτητών στις εκλογές των Πρυτανικών Αρχών, θα βοηθήσει τα πράγματα, αλλά δεν(!) θα λύσει το πρόβλημα, για τους ίδιους λόγους που δεν λύθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια. Και δεν λύθηκε (είχαμε μόνο αποτυχίες και καμία επιτυχία), διότι για κάθε χρόνο που περνούσε, αντί να βελτιωθεί, χειροτέρευε εκείνο το στοιχείο που αποτελεί το εκ των ων ουκ άνευ (sine qua non) για την αναβάθμιση κάθε πανεπιστημίου όπου Γης, που είναι η αναβάθμιση των καθηγητών του.

7 Επομένως, το υπαριθμόν ένα πρόβλημα των ΑΕΙ μας είναι οι καθηγητές. Αρα, η πολυπόθητη αναβάθμιση των ΑΕΙ μπορεί να γίνει μόνο(!) με την αναβάθμιση των καθηγητών. Αν αυτό δεν γίνει αντιληπτό και δεν γίνει πράξη, τότε κάθε νέα προσπάθεια για μια καλύτερη Παιδεία θα πέσει στο κενό, όπως έπεσαν στο κενό όλες οι προηγούμενες προσπάθειες από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Γι΄ αυτό πρέπει, επιτέλους, να κάνουμε κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση για να διορθώσουμε τα πράγματα. Και αυτό που οπωσδήποτε πρέπει να κάνουμε είναι να βρούμε έναν ή περισσότερους αποτελεσματικούς τρόπους που θα «αναγκάσουν» τους καθηγητές να αναβαθμιστούν. Ενας τέτοιος αποτελεσματικός τρόπος είναι να ασκήσουμε «πίεση» στους καθηγητές κάνοντας αυστηρό κοινωνικό έλεγχο στο εκπαιδευτικό, επιστημονικό και διοικητικό τους έργο, ιδιαίτερα μέσα από τα ΜΜΕ (κάτι που έχει παραμεληθεί, προπαντός από την τηλεόραση). Αλλος δρόμος για την αναβάθμιση της Παιδείας μας, από το να αναβαθμίσουμε πρώτα και πάνω απ΄ όλα τους ίδιους τους καθηγητές της, δυστυχώς δεν υπάρχει. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Το Βήμα μας εξάπτει με καινοτομίες και γκάτζετ που παρουσιάστηκαν πρόσφατα  στη διεθνή έκθεση Ιnternational CΕS στο Λας Βέγκας και υπόσχονται να αλλάξουν τη ζωή μας προς το καλύτερο!

Έχουμε και λέμε : Για «βιβλιοφάγους» υπάρχει  το νέο μοντέλο συσκευής ανάγνωσης, το Κindle 2.

Το Κindle της Αmazon αντιμετωπίζει ως μεγαλύτερη απειλή την αναμενόμενη διάθεση του Shortcovers (www. shortcovers. com), στα τέλη αυτού του μήνα. Τι είναι το Shortcovers; Τεχνικά, ένα προγραμματάκι που θα διατίθεται δωρεάν στους κατόχους κινητών τηλεφώνων iΡhone, Βlackberry, αλλά και όσων παρουσιασθούν στην αγορά με το λειτουργικό σύστημα Αndroid της Google. Επιχειρησιακά, είναι το εγχείρημα της μεγαλύτερης αλυσίδας βιβλιοπωλείων του Καναδά, της Ιndigo Βooks & Μusic, να δώσει την υποδομή ψηφιακού βιβλίου α λα Κindle σε όλα τα κινητά τηλέφωνα, με κόστος βιβλίου από 10 ως 20 δολάρια. Ψυχή της όλης ιστορίας είναι ο αντιπρόεδρος και επικεφαλής Πληροφορικής της Ιndigo, ο 35χρονος ομογενής μας Μάικλ Μενέλαος Σερμπίνις. Για μια παρουσίαση του Shortcovers, δείτε τον στο

Υπάρχει ακόμη  το ΧΟ 2.0, το οποίο «βάζει τα γυαλιά» τόσο στα netbook όσο και στις συσκευές ανάγνωσης τύπου Κindle. Με μια ολιγόλογη περιγραφή, πρόκειται για ένα «έγχρωμο δισέλιδο», που μπορεί να μεταμορφωθεί από υπολογιστή με πληκτρολόγιο σε πολύχρωμο βιβλίο και από πινακίδα ζωγραφικής σε επιτραπέζιο βιντεοπαιχνίδι!

Άρθρο στο Βήμα

Η ζωή μου περνά και χάνεται
η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται
η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται…

Υπάρχουν πολλές λύσεις blogging -υπηρεσίες, εφαρμογές, οτιδήποτε- αλλά όλες, λίγο-πολύ, ακολουθούν τα ίδια μοτίβα. Το This Moment είναι μια από τις λίγες πρωτότυπες προσεγγίσεις στο χώρο, αφού επικεντρώνεται σε “στιγμές ζωής”, κομμάτια της ζωής των χρηστών του που είχαν ενδιαφέρον. Για αυτό και βασικό τμήμα του είναι μια χρονογραμμή με τις “στιγμές” κάθε χρήστη σε χρονική ακολουθία.

Ισως μπορούμε να το αξιοποιήσουμε και στην τάξη…

Οι συναισθηματικές σχέσεις είναι ένα από τα πεδία στα οποία το Διαδίκτυο ήρθε να προστεθεί ως εναλλακτικό κανάλι επικοινωνίας. Τα δωμάτια συζητήσεων, έχοντας ως κύριο χαρακτηριστικό την ανωνυμία που παρείχαν στον χρήστη, γνώρισαν πολύ μεγάλη άνθιση και εξέλιξη στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της νέας χιλιετίας, με όλα τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να έχει μια τέτοια μορφή επικοινωνίας. Με την μετάβαση στο web 2.0 και τον εμπλουτισμό της γραπτής επικοινωνίας με εικόνα και ήχο, η ανωνυμία έχει πλέον δώσει τη θέση της στην ταυτοποίηση του χρήστη, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια στη… φαντασία του συνομιλητή.Τι είναι όμως αυτό που οδηγεί έναν χρήστη, άντρα ή γυναίκα, στην αναζήτηση συναισθηματικής σχέσης στο Ίντερνετ; «Η μοναξιά, η έλλειψη σταθερού κοινωνικού κύκλου στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι ένας από τους κύριους λόγους», εξηγεί η κ. Ευτυχία Παπατζανάκη, οικογενειακή σύμβουλος και ψυχοθεραπεύτρια. Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής, με τα απαιτητικά ωράρια, τους χαμένους χρόνους στις μετακινήσεις και την ψυχολογική και συναισθηματική φθορά που μπορεί να προκαλέσει η ζωή στη μεγαλούπολη, ευνοούν το Διαδίκτυο στο να καταστεί κανάλι επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων. «Όταν κάποιος γυρίζει αργά από τη δουλειά και δεν έχει το κουράγιο να βγει να διασκεδάσει, το Διαδίκτυο μπορεί να προσφέρει ένα καταφύγιο από τη μοναξιά, ακόμη και για να φλερτάρει», προσθέτει η ίδια.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της υπηρεσίας Windows Live Messenger της Microsoft, το 70% των χρηστών της υπηρεσίας δήλωσαν ότι τη χρησιμοποιούν και για να φλερτάρουν, καθώς, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, δεν υπάρχει το άγχος της προσωπικής επαφής. Ταυτόχρονα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που προτιμούν την επικοινωνία με Messenger για την αναζήτηση ερωτικής γνωριμίας, λέγοντας ότι έτσι έχουν περισσότερο χρόνο να σκεφτούν τι θα πουν και να δώσουν τις καλύτερες απαντήσεις.

Σε μια διαδικτυακή επικοινωνία που περιλαμβάνει μόνο τη χρήση του γραπτού λόγου, απουσιάζουν τα συναισθηματικά ερεθίσματα, τονίζει η κ. Παπατζανάκη. «Ακόμη και σε μια τηλεφωνική συνομιλία, καταλαβαίνουμε πράγματα από τον τόνο της φωνής και την χροιά του συνομιλητή. Στον γραπτό λόγο αντίθετα, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τέτοιες λεπτομέρειες που είναι σημαντικές για μια συζήτηση, ερμηνεύουμε πράγματα με βάση τα δικά μας κριτήρια, πόσο μάλλον όταν δεν έχουμε δει ποτέ ή συνομιλήσει με τον άλλο».

Πολλές επαφές ταυτόχρονα

Η έρευνα της Microsoft έδειξε αποκάλυψε τη δημιουργία μιας νέας γενιάς χρηστών, αφού, όπως αναφέρει, το ένα τρίτο των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν χρησιμοποιήσει το Windows Live Messenger για να φλερτάρουν με περισσότερα από ένα άτομα ταυτόχρονα. «Σε αυτού του είδους την επικοινωνία, οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πολλές επαφές, πολύ γρήγορα», εξηγεί η κ. Παπατζανάκη. «Η διαδικασία επιλογής είναι διαφορετική στο Διαδίκτυο, έξω από αυτό η διαδικασία μιας γνωριμίας μπορεί να πάρει υπερδιπλάσιο χρόνο» επισημαίνει, ενώ τονίζει ότι αυτή η «καταναλωτική νοοτροπία», όταν εξελιχθεί σε μόνιμη κατάσταση και συμπεριφορά, εμποδίζει τη δημιουργία μιας πραγματικής σχέσης που συνεπάγεται δέσμευση.

Με αυτό τον τρόπο λειτουργούν και οι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, ιστοσελίδες που παρέχουν υπηρεσίες γνωριμιών μεταξύ των μελών τους. Κάποιες από αυτές είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και αριθμούν εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο. Λειτουργώντας στην ουσία ως μια τεχνολογικά αναβαθμισμένη εκδοχή γραφείων συνοικεσίων, παρέχουν στους χρήστες την δυνατότητα αναζήτησης συντρόφου από την… πολυθρόνα.

Από τη διαδικτυακή στην πραγματική επαφή

Η εξέλιξη μιας επαφής που ξεκίνησε ως αναζήτηση στο Διαδίκτυο, σε συναισθηματική σχέση, προϋποθέτει την επιθυμία αλλά και την ικανότητα των δύο να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Το Διαδίκτυο, ακόμη και με τα χαρακτηριστικά της ταυτοποίησης και των πληροφοριών που παρέχουν οι ίδιοι οι χρήστες δυνητικών κοινοτήτων, μπορεί να παρέχει ασφάλεια, έλεγχο των συναισθημάτων και αποφυγή παρορμητικών κινήσεων.

«Μπορούμε να προβάλουμε τον εαυτό μας όπως θέλουμε, να δώσουμε συγκεκριμένες πληροφορίες που θέλουμε, ώστε να δημιουργήσουμε την εικόνα που μας αρέσει», επισημαίνει η κ. Παπατζανάκη. Όταν ωστόσο υπάρξει πραγματική επαφή, τότε καθένας έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με την πραγματική εικόνα του άλλου, που μπορεί να διαφέρει σημαντικά από τα όσα έχει σχηματίσει στο μυαλό του, αλλά και με τις εντυπώσεις που έχει δημιουργήσει στον άλλο, που πιθανόν να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Άρθρο  στην Καθημερινή

Η συλλογή «Από το Βυζάντιο στη νεότερη εποχή» ολοκληρώνει τη μόνιμη έκθεση και αποδεικνύει τις δυνατότητες του νέου του κτιρίου. Μία δεκαετία προετοίμαζαν την έκθεση.
Η έκθεση που προετοιμαζόταν μία δεκαετία (και για την οποία εργάστηκαν περισσότεροι από 25 επιστήμονες) καλύπτει χρονικά την περίοδο από την Αλωση μέχρι και το νέο ελληνικό κράτος και έρχεται να συμπληρώσει το πρώτο τμήμα της νέας μόνιμης έκθεσης των βυζαντινών συλλογών του ΒΧΜ (του 2004).

Σε έναν νέο χώρο 1.400 τ.μ. εκτίθενται στο κοινό 1.745 αντικείμενα, τα περισσότερα για πρώτη φορά. Ενδεικτικά αναφέρουμε 243 εικόνες, 30 τοιχογραφίες, 24 γλυπτά, 67 κεραμικά, 134 χαρτώα πάσης φύσεως, 7 πίνακες, 194 μικροαντικείμενα, 34 υφάσματα και ένας θησαυρός 1.000 νομισμάτων.

«Τα εκθέματα αναδεικνύονται με βάση το κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής, γι αυτό και μιλάμε ουσιαστικά για την πρώτη, οργανωμένη από μουσείο έκθεση της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου», σημειώνει ο διευθυντής του μουσείου, Δημήτριος Κωνστάντιος.

Άρθρο της Αντιγόνης Καράλη στο Έθνος

www.byzantinemuseum.gr