“To 2006 η Εκπαιδευτική Πύλη του ΥπΕΠΘ πρότεινε στο Υπουργείο να προταθούν οι δικτυακοί τόποι εκπαιδευτικών που αποτελούσαν κοινό τόπο αναζήτησης παιδαγωγικού υλικού από τους περισσότερους εκπαιδευτικούς. Τα κριτήρια επιλογής ήταν η πληρότητα περιεχομένου, η πλούσια θεματολογία και γενικότερα η προσφορά τους στην εκπαιδευτική κοινότητα. Για ένα χρονικό διάστημα υπήρχε η σχετική σελίδα, αλλά κάποια στιγμή το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο απαίτησε να ?κατέβει? η σελίδα μια και οι προσωπικές ιστοσελίδες δεν μπορεί να είναι έγκυρες.
Σύντομα η σελίδα κατέβηκε. Το Π.Ι. είχε κάνει πάλι το θαύμα του. Μέχρι και ο βουλευτής, τότε, της Ν.Δ. Α. Σπηλιωτόπουλος είχε κάνει επερώτηση σχετικά με αυτή την ενέργεια. Και δε θα εξέφραζα καμιά αντίρρηση γιατί είναι μια αξιωματική θέση του Π.Ι. Αλλά? πώς οι μη έγκυρες σελίδες εκπαιδευτικών – προσωπικές ιστοσελίδες βρήκαν θέση στα βιβλία του δασκάλου; Πώς κάποιοι από αυτούς είναι προτεινόμενοι δικτυακοί τόποι στα βιβλία μαθητή; Το Π.Ι. τους θεωρεί έγκυρους, κατά περίπτωση;”
Έχουν οι καιροί γυρίσματα. Ο ερωτών βουλευτής τώρα κατέχει πλέον τη θέση του υπουργού. Ισως θα πρέπει να ρωτήσει τελικά τι ισχύει για το Π.Ι.; στα βιβλία παραπέμπουμε σε ιστοσελίδες εκπαιδευτικών, στο πανελλήνιο σχολικό δίκτυο φυσικά αλλά από την κατεξοχήν αρμόδια Εκπαιδευτική Πύλη του ΥΠΕΠΘ όχι;