Η Μαριάννα Τζιαντζή σχολιάζει τα του Google Latitude από τη στήλη της στην Καθημερινή: Πολλές συνομιλίες στα κινητά μας τηλέφωνα αφορούν το γεωγραφικό μας στίγμα. «Είμαι Κάτω Πατήσια (ή Ακράτα ή Λιανοκλάδι)», «κοντεύουμε», «θ? αργήσω, έχει μποτιλιάρισμα», «είμαι κομμωτήριο, αργεί το ντεκαπάζ», «φτάνουμε Πάρο, θα σε ξαναπάρω».
Σύντομα οι πληροφορίες αυτού του τύπου θα καταστούν περιττές, αφού μια νέα υπηρεσία, η Google Latitude, θα δείχνει στους φίλους και τους συγγενείς μας και σε όποιον εμείς επιλέξουμε το πού ακριβώς βρισκόμαστε. Αρκεί το πάτημα ενός κουμπιού στο κινητό μας (όχι σε όποιο και όποιο κινητό, αλλά σε BlackΒerry και πάνω) κι ευθύς η φωτογραφία μας θα εμφανίζεται στον χάρτη της Google. Ο μικρός είναι στο φροντιστήριο, ο μπαμπάς στο γραφείο, η γιαγιά στο τραπέζι της μπιρίμπας, όλα βαίνουν καλώς, όλα υπό έλεγχο.
Λέμε ότι η Ιστορία αναθεωρείται και ξαναγράφεται, όμως και οι μικρές μας ιστορίες ξαναγράφονται με διαφορετικό τρόπο. Και όχι μόνον αυτές της πραγματικής ζωής, αλλά και οι φανταστικές. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα του 19ου και του 20ού αιώνα, από τη θαυμαστή «Φεγγαρόπετρα» του Κόλινς μέχρι τις σκοτεινές αφηγήσεις του Ελρόι, θα είχαν άλλη πλοκή αν τα θύματα ή οι δολοφόνοι ήξεραν από Google Latitude, αν το τεστ DNA έδειχνε ότι ο μπάτλερ ήταν ο νόθος γιος του λόρδου, αν το GPS φανέρωνε το κρησφύγετο του κλέφτη των κοσμημάτων. Τα άλλοθι, που με τόση επιμέλεια χιλιάδες φανταστικοί εγκληματίες έχουν χτίσει, θα έπρεπε να επανασχεδιαστούν, ενώ δεκάδες ιδιοφυείς ντετέκτιβ θα έμεναν άνεργοι εξαιτίας του ψηφιακού αναλφαβητισμού τους ή θα προσλάμβαναν έναν γοργοδάχτυλο βοηθό για την ηλεκτρονική λάντζα. Στοιχειώδες, αγαπητέ μου, Γουότσον, η εξήγηση βρίσκεται κάτω από τη μύτη σου, κάνε ένα κλικ με το ποντίκι και θα τη δεις.