Διαβάζουμε στον Ελεύθερο Τύπο ότι “το e-book, πάντως, που προτιμά το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, φιλοδωρώντας το με τα περισσότερα downloads είναι ο «Ερωτόκριτος». Αυτό υποστηρίζει στον ΕΤ η κυρία Λουκία Ταλιαδόρου, υπεύθυνη του project e-books της Digital Content, η οποία διαθέτει δωρεάν ελληνικά e-books (www.e-bookshop.gr). «Η ανάγνωσή τους από τους Ελληνες βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο και οι εκδότες τώρα αρχίζουν να πειραματίζονται», λέει η κυρία Ταλιαδόρου, όμως «έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται και αυτό είναι το πρώτο βήμα. Είναι θέμα χρόνου να κατακτήσει και το ελληνικό κοινό. Μάλιστα, πιστεύω ότι εάν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση, το 2009 θα ήταν μια σημαντική χρονιά για τα e-books. Εμείς, πάντως, έχουμε ήδη κάνει την κίνηση και δεν το έχουμε μετανιώσει»
Αρχείο για 21 Φεβρουαρίου, 2009Φεβ
21
2009
 
Ο Ερωτόκριτος ν.1Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Ελλάδα, Λογοτεχνία, με ετικέτες: Ερωτόκριτος, ηλεκτρονικά βιβλίαΦεβ
21
2009
Και το Ιντερνετ θέλει κριτική σκέψηΑναρτήθηκε από terracomputerata στο facebook, Διαδίκτυο, με ετικέτες: κριτική σκέψη «Αυτό που βλέπω στους φοιτητές μου είναι ότι άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο κάνουν έρευνα. Σκέφτονται την κατάλληλη λέξη για τη μηχανή αναζήτησης στο Ιντερνετ, π.χ. το Google, και ψάχνουν. Δεν σκέφτονται τον συγγραφέα και τον τίτλο, δεν απομνημονεύουν πια τέτοια πράγματα. Δεν θυμούνται ημερομηνίες έκδοσης και εκδοτικούς οίκους. Είναι μια τεράστια πρόκληση αυτές οι αλλαγές για τους κοινωνιολόγους και τους ανθρωπολόγους». Είναι οι φοιτητές σας τόσο διαφορετικοί από τη δική σας γενιά, η οποία δεν απέχει και πολύ ηλικιακά; «Ναι. Οταν σπούδαζα το 1993, εφαρμόστηκε το Διαδίκτυο. Δεν είχαμε e-mails και χρησιμοποιούσαμε βιβλία για να κάνουμε τις εργασίες και τις έρευνές μας. Κάθε ένας από τους φοιτητές μου σήμερα είναι στο Facebook, κάνουν όλη την έρευνά τους on line αλλά και όλες τις επικοινωνίες τους, π.χ. με τους φίλους τους. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου κριτικοί απέναντι στη χρήση της τεχνολογίας. Οταν τους ρωτάω αν έχουν σκεφθεί πως το Facebook συγκροτεί την ταυτότητά τους προς τα έξω, με κοιτούν αμήχανα. Δεν έχουν αναρωτηθεί αν οι αγαπημένες τους ταινίες, τα βιβλία ή τα τσιτάτα που γράφουν στο Facebook προσδιορίζουν αληθινά ποιοι είναι ως οντότητες. Είναι, επομένως, περισσότερο σημαντικό από ποτέ να διδάξουμε σ’ αυτά τα παιδιά την κριτική σκέψη και τη δημιουργική γραφή». Φεβ
21
2009
Ψηφιακή λογοτεχνίαΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, Λογοτεχνία, Τ.Π.Ε., με ετικέτες: Young-hae Chang Heavy Industries
«Αυτή που δημιουργείται και γράφεται στο κομπιούτερ. Που γεννιέται ψηφιακή. Δεν προορίζεται να τυπωθεί, ούτε βεβαίως έχει καμία σχέση με το e-book. Κάποια απ’αυτά τα κείμενα έχουν ήχο, κίνηση και γραφικά. Η κατασκευή τους δεν αποτελείται μόνο από κείμενα. Υπάρχουν πολλά, διαφορετικά είδη που μπορούν να συμπεριληφθούν στον όρο». – Είναι όμως τέχνη; «Η δουλειά των Young-hae Chang Heavy Industries είναι εικαστική τέχνη, είναι φιλμ και διαβάζεται ως λογοτεχνία, κυρίως γιατί έχει πολλές κοινές αποχρώσεις με τους μοντερνιστές. Και είναι και περφόρμανς. Προκαλεί επομένως τους παραδοσιακούς ορισμούς της λογοτεχνίας κι αυτό είναι συναρπαστικό». – Υπήρχει ρεύμα; Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δημιουργείται μια εντελώς νέα γενιά συγγραφέων; «Οπωσδήποτε. Σήμερα έχουμε ήδη τη δεύτερη γενιά δημιουργών. Ολα ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με το hypertext, πολύ πριν την έλευση του Διαδικτύου. Η δεύτερη γενιά, όπως οι Young-hae Chang Heavy Industries, που δημιουργούν εδώ και μία δεκαετία, αναδύθηκε με το flash και την κινούμενη εικόνα. Πρόσφατα προέκυψε μια άλλη γενιά που χρησιμοποιεί την τεχνολογία του GPS για να δημιουργήσει της αφηγήσεις της. Οπότε ναι, η φόρμα της ψηφιακής λογοτεχνίας είναι υπαρκτή εδώ και καιρό, είναι διεθνής και συνεχώς μεγαλώνει. Ηδη γίνεται δεκτή από μεγάλα ινστιτούτα, όπως μουσεία και πανεπιστήμια. Προέρχομαι από ένα πολύ παραδοσιακό πανεπιστήμιο, το Γέιλ. Κι όμως με προσέλαβε για να ακολουθήσει το ρεύμα». – Τι νέο τελικά φέρνει η ψηφιακή λογοτεχνία; Αλλάζει τις αναγνωστικές μας συνήθειες; «Οι Young-hae Chang Heavy Industries μάς δείχνουν ότι η λογοτεχνία μπορεί να είναι περφόρμανς, με κείμενα, ήχο, εικόνα και ταχύτητα. Εδώ ο καλλιτέχνης ελέγχει το χρόνο της ανάγνωσης και όχι ο αναγνώστης. Αυτό είναι κάτι τελείως νέο. Πρέπει να παρακολουθείς εντατικά την οθόνη, διαφορετικά χάνεις ένα κομμάτι της αφήγησης. Γενικότερα τα ερωτήματα που τίθενται είναι “πώς διαβάζουμε” και “πώς ορίζουμε τελικά την κουλτούρα μας”» – Και το αισθητικό τους περιεχόμενο ποιο είναι; Εχει κοινά χαρακτηριστικά; «Αυτό ακριβώς είναι το θέμα της έρευνάς μου. Γράφω ένα βιβλίο με τίτλο “Digital Modernism”. Υπάρχει η λεγόμενη mainstream ψηφιακή λογοτεχνία και η αβάν γκαρντ. Οι Young-hae Chang Heavy Industries είναι αβάν-γκαρντ. Είναι ίσως οι σοβαρότεροι εκπρόσωποί της γιατί αντικρούουν και ταυτόχρονα προκαλούν την έντυπη λογοτεχνία, αλλά και τις αντιλήψεις μας για το τι σημαίνει “διαβάζω on line”. Η δουλειά τους δεν έχει εικόνες, δεν επιτρέπει την αμφίδρομη επικοινωνία. Είναι ακριβώς το αντίθετο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της ηλεκτρονικής επικοινωνίας ή εμπειρίας μας. Αυτή είναι η αισθητική τους πρόκληση». – Και η επιλογή τους να κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα και να μην εμφανίζονται ποτέ, είναι μέρος της αισθητικής τους πρόκλησης; «Ναι. Προκαλούν τις προσδοκίες μας. Εχουμε συνηθίσει το Ιντερνετ ως ένα χώρο άκρατης δημοσιότητας. Οι περισσότεροι ψηφιακοί καλλιτέχνες θέλουν να φαίνονται. Και κάνουν ό,τι μπορούν να το πετύχουν. Οι Young-hae Chang Heavy Industries χρησιμοποιούν το “μέσο” ακριβώς για το αντίθετο, προκαλώντας ακόμη και την αντίληψή μας για τον ίδιο το ρόλο του καλλιτέχνη σήμερα». – Η επίσημη κριτική έχει μείνει πίσω; «Μερικοί ναι. Ακόμη και στο δικό μου τμήμα (σ.σ.: English studies) υπάρχουν κριτικοί που νιώθουν ότι απειλούνται από τη νέα γενιά αναγνωστών. Αλλοι αναγνωρίζουν την αξία των νέων μέσων και θεωρούν ότι χρησιμοποιώντας την τεχνολογία μπορούν να αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον για την ανάγνωση, απαντώντας στα ερωτήματα: Τι είναι συγγραφέας; Τι είναι γραφή και τι ανάγνωση; Ορισμένοι κριτικοί θέλουν να ξεχνούν τις επιρροές της τεχνολογίας (ραδιόφωνο, κινηματογράφος, τηλέγραφος) στο κίνημα του μοντερνισμού των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα». – Θα υπάρξει τελικά μια μέρα που η λογοτεχνία θα είναι μόνο ψηφιακή; «Το βιβλίο είναι τέλεια εφαρμογή της τεχνολογίας. Εχει μια ιστορία 500 ετών, δεν νομίζω ότι θα εξαφανιστεί. Ομως ολοένα και περισσότερο γράφουμε και διαβάζουμε μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, είτε είναι η οθόνη του κομπιούτερ είτε το κινητό μας τηλέφωνο. Το ερώτημα επομένως, που τίθεται είναι ποιο περιεχόμενο θα διαβάζουμε ηλεκτρονικά και ποιο στα βιβλία. Γιατί ό,τι διαβάζουμε ηλεκτρονικά δεν είναι λογοτεχνία. Η λογοτεχνία είναι τέχνη, προκαλεί τη σκέψη μας, την κριτική μας». * Φεβ
21
2009
Το blog ως θεραπείαΑναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, με ετικέτες: άγχος, στρες
Γράφοντας για μια εμπειρία που φέρνει άγχος και ανησυχία, μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη μείωση του στρες, καθώς αλλάζει τον τρόπο που ο εγκέφαλος χειρίζεται τα αρνητικά συναισθήματα, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, που αναδεικνύει τη σημασία των ποιημάτων (ακόμα και αν είναι κακά!), αλλά και της συγγραφής ημερολογίου, για την ψυχική ισορροπία. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες, υπό το νευροεπιστήμονα Μάθιου Λίμπερμαν, ανακάλυψαν ότι η «μετάφραση» των συναισθημάτων σε λέξεις είναι συχνά καθαρτική εμπειρία γιατί βοηθά τον εγκέφαλο να ελέγξει τις περιοχές εκείνες, όπου συναισθήματα, όπως ο φόβος και η απέχθεια, γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας. Η σχετική επιστημονική ανακοίνωση έγινε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης, σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου. «Όταν οι άνθρωποι κάθονται να γράψουν κάτι, μπορεί να μην ξέρουν το γιατί, αλλά φαίνεται να έχουν όφελος», δήλωσε ο Λίμπερμαν. Η ανακάλυψη μπορεί να αποβεί χρήσιμη και σε θεραπευτικό επίπεδο, βοηθώντας, με το γράψιμο, τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα άγχη, τις φοβίες ή το μετα-τραυματικό στρες τους. Το «κέντρο κάθαρσης» του εγκεφάλου είναι μια περιοχή που αποκαλείται πλαγιοκοιλιακός προμετωπιαίος φλοιός και βρίσκεται δίπλα στο δεξιό κρόταφο. Όταν ενεργοποιείται, καταπιέζει τη δραστηριότητα στην αμυγδαλή, μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος. Οι απεικονίσεις του εγκεφάλου με τομογραφίες μαγνητικού συντονισμού έδειξαν ότι το γράψιμο, ιδίως όταν αφορά τις εμπειρίες που φέρνουν άγχος και φόβο, ακόμα και στο προστάδιο όταν κανείς σκέφτεται τα λόγια που θα βάλει στο χαρτί, μπορούν να ενεργοποιήσουν το δεξιό πλαγιοκοιλιακό προμετωπιαίο φλοιό, που στη συνέχεια ελέγχει τα αρνητικά συναισθήματα. Ο Λίμπερμαν είπε ότι η όλη διαδικασία του γραψίματος λειτουργεί στην ουσία σαν ένας μηχανισμός αυτό-ρύθμισης και αυτό-ελέγχου των συναισθημάτων, χωρίς μάλιστα κανείς να το κάνει συνειδητά. Αρκεί κανείς απλώς να κάνει λόγια και μετά γραπτά τα αρνητικά συναισθήματά του. Όπως είπε, τα ημερολόγια, που τόσοι άνθρωποι κρατάνε καθημερινά, ιδίως στην εφηβεία, «λειτουργούν πιθανότατα σαν μια μορφή καθημερινής (συναισθηματικής) ρύθμισης για αυτά τα άτομα». Σύμφωνα με το Λίμπερμαν, κατά πάσα πιθανότητα το όφελος είναι μεγαλύτερο όταν η γλώσσα που χρησιμοποιείται στο γράψιμο, είναι πιο αφαιρετική και λιγότερο ζωντανή και περιγραφική, γιατί στην τελευταία περίπτωση οι άνθρωποι τείνουν να ξαναζωντανεύουν την τραυματική εμπειρία, αντί να αποστασιοποιούνται από αυτήν. Φεβ
21
2009
Εκθεση με 220 φωτογραφίες-ντοκουμένταΑναρτήθηκε από terracomputerata στο έκθεση, πολιτιστικά, με ετικέτες: Μπενάκη, φωτογραφία
Η επιστράτευσή του το 1940 στο Αλβανικό Μέ τωπο έγινε η αφορμή για τις πρώτες επαγγελματικές του λήψεις: ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του Στρατού απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών και την επέλαση της ελληνικής στρατιάς. Κατέγραψε όμως και σκηνές της Κατοχής, ενώ στο τέλος του πολέμου εργάστηκε για λογαριασμό της βρετανικής και στη συνέχεια της αμερικανικής αποστολής. Στο πλαίσιο της εμπορικής φωτογράφισης ειδικεύτηκε στη βιομηχανική φωτογραφία και στη διαφήμιση, ενώ ως φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου αποτύπωσε μεγάλες στιγμές της Ιστορίας του. Συμμετείχε σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και ήταν ο μόνος έλληνας φωτογράφος που έλαβε μέρος στην έκθεση «Τhe family of Μan» στη Νέα Υόρκη το 1955. Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη θα διαρκέσει ως τις 19 Απριλίου. Φεβ
21
2009
Τι μπορεί να αλλάξει στο ΛύκειοΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Ελλάδα, παιδεία, με ετικέτες: διάλογος, Λύκειο
Η λυκειακή μας Παιδεία ατονεί την περιέργεια των νέων και τους μεταβάλλει σε αποθήκες ακατέργαστων γνώσεων, από τις οποίες απαλλάσσονται μετά την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο! Το ελληνικό λύκειο υποφέρει από διδακτικό φόρτο. Το γεγονός αυτό δυσχεραίνει την αφομοίωση της γνώσης και αφαιρεί τη δυνατότητα ελεύθερου χρόνου από τους μαθητές. Το αποτέλεσμα είναι οι πρωτοετείς φοιτητές να είναι κουρασμένοι και αδιάφοροι για την καινούργια και όμορφη περιπέτεια της γνώσης. Οι διδάσκοντες δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση σε αποτελεσματικές παιδαγωγικές προσεγγίσεις και τα διδακτικά βιβλία δεν είναι ελκυστικά, τόσο στην εμφάνιση όσο και στην παρουσίαση της διδακτέας ύλης. |
|
Άρθρα (RSS)