Αρχείο για 23 Φεβρουαρίου, 2009
 Γερμανία
Με το απολυτήριο
Τα πανεπιστήμια απολαύουν σχεδόν πλήρη ελευθερία στον αριθμό των φοιτητών που θα δεχτούν. Η εισαγωγή βασίζεται κατά κανόνα στο βαθμό του απολυτηρίου (Abitur) σε συνδυασμό με μια ειδική αρχή μεταξύ των κρατιδίων που ρυθμίζει το μέσο όρο της βαθμολογίας που απαιτείται για κάθε σχολή. Ειδικότερα, οι μαθητές που έχουν φοιτήσει σε γενικά ή επαγγελματικά δευτεροβάθμια σχολεία έχουν επιλέξει αντίστοιχους κύκλους μαθημάτων και έχουν πετύχει στις απολυτήριες εξετάσεις, έχουν το δικαίωμα να εισαχθούν σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Εκτός από το απολυτήριο που οδηγεί σε τυπικά ελεύθερη πρόσβαση, σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν ειδικά γνωστικα ή επαγγελματικής εμπειρίας και ικανότητας κριτήρια. Σε ορισμένα κρατίδια, οι μαθητές που, ενώ έχουν επαγγελματική εμπειρία και κατάρτιση, δεν διαθέτουν τον απολυτήριο τίτλο εισαγωγής, μπορούν με ειδικές εξετάσεις (τεστ καταλληλότητας, συνέντευξη κ.λπ.) να αποδείξουν ότι διαθέτουν τις απαιτούμενες γνώσεις για τη φοίτηση σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Γαλλία
Εξετάσεις και προπαρασκευή
Απαιτείται η απόκτηση του baccalaureate, η οποία επιτυγχάνεται με προφορικές και γραπτές εξετάσεις περίπου σε 10 μαθήματα. Αυτό εκδίδεται από εξουσιοδοτημένα πανεπιστήμια στο τέλος μιας ακαδημαϊκής χρονιάς, τουλάχιστον έπειτα από 225 ώρες μαθημάτων.
Ομως, για τα πανεπιστημιακά Ινστιτούτα Τεχνολογίας (Grandes Ecoles) (Πολυτεχνείο, Ιατρική, μηχανικοί υπολογιστών κ.λπ.) απαιτούνται πρόσθετες ειδικές εξετάσεις και υπάρχουν προπαρασκευαστικά κέντρα (δημόσια) ενώ υπολογίζεται και ο μέσος όρος των βαθμών των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου.
Φιλανδία
Εξετάσεις από τα ΑΕΙ
Ο αριθμός των νεοεισαχθέντων κάθε χρονιάς καθορίζεται από τα πανεπιστήμια μέσα στο πλαίσιο που θέτει το υπουργείο Παιδείας. Σε γενικές γραμμές υπάρχει περιορισμένος αριθμός θέσεων σε όλες τις σχολές. Για τη φοίτηση σε κάποιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα απαιτείται η αποφοίτηση από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και εξετάσεις σε ειδικά μαθήματα ανάλογα το τμήμα.
Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν τον πρώτο λόγο στις προϋποθέσεις εισαγωγής, ενώ τα κριτήρια, οι εισαγωγικές εξετάσεις, οι προθεσμίες, τεστ εισαγωγής κ.λπ. διαφοροποιούνται ανά ίδρυμα και γίνονται με αποκλειστική ευθύνη των ίδιων των πανεπιστημίων. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται απόδειξη ειδικών ικανοτήτων (π.χ. Ακαδημία Τεχνών). Συνέχεια »
1 σχόλιο »
 Με το κράτος να απουσιάζει και τους φορείς να αδυνατούν να βοηθήσουν, η μόνη ελπίδα τους… επαφίεται στον πατριωτισμό κάποιων φιλάνθρωπων συμπατριωτών μας…
«Το όνομά μου είναι Γιώργος. Πρόσφατα πέρασα καρκίνο -ευτυχώς τον ξεπέρασα. Είμαι από την Πάτρα, αλλά έχω έρθει στην Αθήνα και ζω μόνος μου. Ζητώ να μου χαρίσουν καναπέ κρεβάτι…».
Είναι μόλις 27 ετών, αλλά η αρρώστια πρόλαβε να του χτυπήσει την πόρτα. Μόλις κατάφερε να βγει νικητής, ο Γιώργος Μήτσιος αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις. Επιασε δουλειά σε εταιρεία τηλεφωνίας και προσπαθεί σιγά σιγά να στήσει το μικρό σπιτικό του. «Αρωγό» στην προσπάθεια για το νέο ξεκίνημά του ο Γιώργος έχει μια… ιστοσελίδα.
Πρόκειται για το www.xariseto.gr. Μια ιστοσελίδα που παίζει στο Ιντερνετ τον ρόλο των κλασικών αγγελιών προς… άγρα φιλανθρωπικής συνείδησης.
«Η ιδέα πάνω στην οποία βασίζεται η ιστοσελίδα μας είναι η ανακύκλωση και η αμοιβαία βοήθεια των μελών μας», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο υπεύθυνος του xariseto.gr Μάκης Προδρόμου. Η εγγραφή αλλά και η χρήση του site είναι εντελώς δωρεάν. Η εγγραφή ως μέλους εξυπηρετεί την ιστοσελίδα σε επίπεδο στατιστικών και αλληλοϋποστήριξης. Την επόμενη Κυριακή το xariseto.gr θα κλείσει έναν χρόνο λειτουργίας και ήδη μετράει 2.000 μέλη, περισσότερες από 750 προσφορές και 195.000 επισκέπτες.
«Ανήκω κι εγώ στη γενιά των 700 ευρώ. Η απόφαση να μείνω μόνος μου έχει σχέση με τη διάθεσή μου να ξεφύγω από τα δύσκολα που πέρασα και να κάνω μια καινούργια αρχή. Μέχρι να μου χαρίσουν τον καναπέ, έμενα σε φουσκωτό στρώμα και σε ράντζο. Αν και είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες, η πολιτεία δεν προβλέπει κάτι για να με βοηθήσει. Δεν θα τα κατάφερνα χωρίς την ανθρώπινη βοήθεια που μου ήρθε μέσω του xariseto», μας λέει.
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
Η βιβλιοθήκη γέμισε με βιβλία
«Εμαθα για το xariseto.gr και ενημέρωσα τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του 4ου Γυμνασίου Καλλιθέας. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τα βιβλία άρχισαν να… καταφτάνουν. Σήμερα, η βιβλιοθήκη έχει σχεδόν γεμίσει με χρήσιμα βιβλία, ενώ μας χάρισαν ακόμη και εγκυκλοπαίδεια!», μας εξηγεί ο Γιάννης Αναστασάκης. Οι γονείς περιμένουν κι άλλους… πιστούς που θα θελήσουν να χαρίσουν βιβλία με εκπαιδευτικό περιεχόμενο. «Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να περάσουμε τη γραφειοκρατία τού να ζητήσουμε και να εγκριθεί κονδύλι για την αγορά βιβλίων για το σχολείο μας», καταλήγει.
Έθνος
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο google, Διαδίκτυο, με ετικέτες: ομάδες
 Ο Τήλαφος επισημαίνει: “Στην κοινωνία των ηλεκτρονικών μέσων και του διαδικτύου υπάρχουν ομάδες (κι ομάδες). Ομάδες πιστών των “κοινωνικών μέσων”, ομάδες φανατικών των blogs, ομάδες οπαδών του “Ανοιχτού λογισμικού”. Πολλές φορές έξυπνοι επιχειρηματίες ντύνονται τον άσπρο χιτώνα του “αγαθού” και χαρίζοντας candies, cookies και δωρεάν υποδομές καλούν τα πλήθη στον αγώνα του “αγαθού” να κατακτήσει τη γη. Μερικές φορές ο επιχειρηματίας λέγεται Google, και οι περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο καταγράφονται απ’ αυτόν.Η Google κρατάει κάθε αναζήτηση που εσείς ή εγώ έκανα ποτέ στην βάση δεδομένων της. Έχουν τη διεύθυνση του ημέηλ μου, το ημερολόγιο, τα έγγραφά μου, τα εξελόφυλλά μου, τους σελιδοδείκτες μου, τη διεύθυνσή μου (από το Google Maps), φωτογραφίες του σπιτιού μου (Google Streetview), τις λίστες των φίλων μου (Orkut), το ιστολόγιό μου (Blogger), τις φωτογραφίες μου (Picasa), τα βίντεό μου (YouTube), τις ιστοσελίδες μου (Googlepages), τις λίστες αποδεκτών μου (Google groups), την ιστορία των αγοραπωλησιών μου (Google checkout), τα αρχεία στον τοπικό μου δίσκο (Google desktop), το ιατρικό ιστορικό μου (Google Health), τον αριθμό του κινητού μου (Google SMS), την ιστορία του chat μου (Google talk), τη λίστα των ενημερωτικών ροών μου (Google news reader), τα αρχεία της συμμετοχής μου σε έργα Ανοιχτού Λογισμικού (Google code), τις σημειώσεις μου (Google notebook).”
Δεν μπορώ παρά να οδηγηθώ σε συνειρμούς. Γιατί κάτι τέτοιους ξύπνιους επιχειρηματίες διαθέτει και ο πολύπαθος τομέας της επιμόρφωσης στις ΤΠΕ. Κατά καιρούς ντύνονται το μανδύα του αγαθού που φροντίζει για τη διάδοση των ΤΠΕ, πολιορκούν τα γραφεία ειδικών και γενικών γραμματέων, τσεπώνουν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και όταν τα πράγματα σκουραίνουν, γιατί π.χ. έχουν μείνει απλήρωτοι όλοι οι άλλοι, ανερυθρίαστα βγάζουν την ουρά τους απέξω και δείχνουν με το δάχτυλο τους υπαλλήλους του Υπουργείου. Κι ας έχουν φροντίσει οι ίδιοι να τοποθετηθούν σε αυτή τη θέση!
0 σχόλια »
 Ο Homo scriptus ανιχνεύει από το σύνολο ης κοινότητας όλα τα tweets που είχαν ελληνικές λέξεις και δεν ήταν αυτοματοποιημένα με το twitterfeed.
Σύνολο tweet με ελληνικά: 8.223 – από αυτά τα 4.445 ήταν απαντήσεις.
Το γενικό σύνολο των tweets που καταγράφηκαν, μαζί με αυτά που ήταν αποκλειστικά στα αγγλικά ή σε Greeklish είναι 21.535 – από τα οποία τα 10.206 ήταν απαντήσεις.
Συμπέρασμα: Μόνο το 38,2% των tweets που κάνουν οι Έλληνες είναι στα ελληνικά!
0 σχόλια »
 Ο Αλέξης Σταμάτης μετά από μία περιήγηση στην ελληνική μπλογκόσφαιρα και υποπίπτοντας σε ένα ορθογραφικό lapsus γράφει στο μπλογκ του: “Περιδιαβαίνοντας εσχάτως κάποια μπλογκ, όχι αναγκαστικά καλλιτεχνικού χαρακτήρα, μου έκανε εντύπωση το πόσο καλογραμμένα κείμενα συναντάς. Ο υπολογιστής δεν μας συνέδεσε μόνο μεταξύ μας, μας προπόνησε και στο γράψιμο, μας βελτίωσε αφηγηματικά και στιλιστικά. Ψάχνοντας, βρίσκει κανείς παραγράφους διαμάντια, φράσεις κοσμήματα, αλλά και σκέψεις εξαιρετικές. Ένα το κρατούμενο.
Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση είναι το πόση μελαγχολία αναδύεται μέσα από πολλά από αυτά τα ενδιαφέροντα κείμενα. Μια μελαγχολία όμως ειδικού τύπου, σαν η ανθρωπινή φύση που τα κατέστρωσε να έχει απόλυτη επίγνωση του τι συναίσθημα επιτρέπει να διαρρεύσει. Ωστόσο πίσω από την ενδιαφέρουσα συλλογιστική, τις λυρικές εξάρσεις και το γλυκόπικρο ύφος των συγκεκριμένων κειμένων, υποψιάζομαι ότι έχω να κάνω με κάποιον «συγγραφέα» που δεν είναι κατ? ουσία μελαγχολικός, αλλά τον υποδύεται. Κι αυτό το λέω δίχως καμία μομφή. Ο «συγγραφέας» υποδύεται τον μελαγχολικό για να κρύψει κάτι αφάνταστα πιο ουσιώδες. Για να κρύψει τον απελπισμένο.
Κάποτε η «μελαγχολία» ήταν ένας «καταραμένος» μανδύας, μια γοητευτική άλως που σήμαινε πρόσθετη ευαισθησία, αυτοκαταστροφική τάση, παραγνωρισμένη μεγαλοφυΐα, (και αρκετές φόρες επιτυχημένο μασκάρεμα). Ήταν μια μάσκα για να καλύψει συνήθως ένα έλλειμμα. (λίγοι οι αληθινοί «καταραμένοι» που κάηκαν σαν τα ρωμαϊκά κεριά) Σήμερα η μελαγχολία έχει γυρίσει από τη ανάποδη. Επιστρατεύεται για να καλύψει μια βαθιά απελπισία, ένα σπαρακτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει η εποχή.
Οι νέοι άνθρωποι που κατά κανόνα γράφουν σε αυτά τα ιστολογικά δεν κοιτάζουν το ηλιοβασίλεμα και θρυμματίζονται. Εκφράζονται έτσι γιατί είναι ο μόνος τρόπος που τους έμεινε. Διότι αν μπορούσαν κάποιοι να εκφράσουν εκείνο που ακριβώς αισθάνονται θα ήταν ίσως απλά κραυγές. Και η κραυγή δεν συντίθεται από κανένα γράμμα του αλφαβήτου.”
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)