Η συλλογή «Από το Βυζάντιο στη νεότερη εποχή» ολοκληρώνει τη μόνιμη έκθεση και αποδεικνύει τις δυνατότητες του νέου του κτιρίου. Μία δεκαετία προετοίμαζαν την έκθεση.
Η έκθεση που προετοιμαζόταν μία δεκαετία (και για την οποία εργάστηκαν περισσότεροι από 25 επιστήμονες) καλύπτει χρονικά την περίοδο από την Αλωση μέχρι και το νέο ελληνικό κράτος και έρχεται να συμπληρώσει το πρώτο τμήμα της νέας μόνιμης έκθεσης των βυζαντινών συλλογών του ΒΧΜ (του 2004).
Σε έναν νέο χώρο 1.400 τ.μ. εκτίθενται στο κοινό 1.745 αντικείμενα, τα περισσότερα για πρώτη φορά. Ενδεικτικά αναφέρουμε 243 εικόνες, 30 τοιχογραφίες, 24 γλυπτά, 67 κεραμικά, 134 χαρτώα πάσης φύσεως, 7 πίνακες, 194 μικροαντικείμενα, 34 υφάσματα και ένας θησαυρός 1.000 νομισμάτων.
«Τα εκθέματα αναδεικνύονται με βάση το κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής, γι αυτό και μιλάμε ουσιαστικά για την πρώτη, οργανωμένη από μουσείο έκθεση της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου», σημειώνει ο διευθυντής του μουσείου, Δημήτριος Κωνστάντιος.
Τυχαίο γεγονός ή όχι, η πρώτη στην Ιστορία σύγκρουση δορυφόρων σε χαμηλή τροχιά σημειώθηκε 780 χιλιόμετρα πάνω από τη Σιβηρία. Ενας αμερικανικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος της εταιρίας Iridium συγκρούστηκε με έναν παροπλισμένο ρωσικό Cosmos-2251, προκαλώντας ένα σύννεφο από θραύσματα, η πορεία των οποίων θα παρακολουθείται στενά από τα διαστημικά κέντρα.
Από το 1957, όταν εκτοξεύθηκε ο Sputnik, περίπου 6.000 δορυφόροι έχουν σταλεί σε τροχιά και σύμφωνα με τη NASA οι μισοί από αυτούς βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία. Οι υπόλοιποι περιφέρονται μαζί με χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια γύρω από τη Γη, δημιουργώντας μια απέραντη χωματερή που θέτει σε κίνδυνο τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές, τις αεροπορικές πτήσεις και, σε ακραίες περιπτώσεις, τη σωματική μας ακεραιότητα.
Η ΝASA έχει καταγράψει περίπου 17.000 αντικείμενα, εκ των οποίων τα 9.000 είναι μεγαλύτερα από μια μπάλα του τένις και ζυγίζουν 5.500 τόνους. Η διαστημική χωματερή περιλαμβάνει από εξαρτήματα πυραύλων και δορυφόρων μέχρι βίδες και προσωπικά αντικείμενα αστροναυτών.
Για τα διαστημικά σκάφη ο κίνδυνος από τα ιπτάμενα αντικείμενα είναι θεωρητικά μεγαλύτερος από τον κίνδυνο να πάει κάτι στραβά κατά τη διάρκεια της απογείωσης ή της επιστροφής στη Γη.
Περίπου 70.000 αντικείμενα βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ 850 και 1.000 χιλιομέτρων από τη Γη.
Τα θραύσματα σπάνε σε μικρότερα κομμάτια. Εχει καταγραφεί στο παρελθόν θραύση αντικειμένου 120 φορές.
Τα διαστημικά σκουπίδια μετακινούνται με ταχύτητα κατά μέσο όρο 36.000 χιλιομέτρων.
Η σύγκρουση με ένα μεταλλικό θραύσμα μεγέθους 1 χιλιοστού προκαλεί την ίδια ζημιά με μια σφαίρα 22 χιλιοστών.
Ενα θραύσμα σε μέγεθος μπάλας του τένις μπορεί να προκαλέσει σε ένα σκάφος την ίδια ζημιά που θα προκαλούσαν 25 δυναμίτες.
Υπάρχουν ζώνες ελεύθερες από διαστημικά σκουπίδια, οι οποίες χρησιμοποιούνται για να χαραχθεί η πορεία των σκαφών. Πολλές φορές όμως η ΝASΑ έχει αναγκαστεί να τροποποιήσει τις πορείες για να αποφύγει θραύσματα.
Μεταξύ των προτάσεων που έχουν κατατεθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η χρήση λέιζερ για να τεθούν τα αντικείμενα εκτός τροχιάς και να πέσουν στη Γη.
«ΣΟΛΟ»μάθημα κάνει φέτος ο 16χρονος Γιάννης Παράβολος, μαθητής της Α΄ Λυκείου, στο νησάκι Θηρασιά, στις Κυκλάδες. Γιος ναυτικού-μάγειρα, είναι ο μοναδικός στην τάξη, με περισσότερους από 10 εκπαιδευτικούς να φροντίζουν για τη μόρφωσή του. Ο συμμαθητής του πέρυσι, στη Γ΄ Γυμνασίου, φέτος έφυγε, για σχολείο του Πειραιά. «Εγώ δεν ήθελα να φύγω από τον τόπο μου, μου αρέσει εδώ. Μικρό και ήσυχο είναι το νησί μας, αλλά θέλει και βοήθεια, ας κοιτάξουν κυρίως τη συγκοινωνία, το ταξίδι προς Πειραιά είναι σκέτη οδύσσεια. Το καλοκαίρι μαζεύεται κόσμος, έρχονται από την κοντινήδεκαπέντε λεπτά απόσταση- Σαντορίνη και είναι ωραία, τώρα είναι που δυσκολευόμαστε. Ένα γήπεδο ποδοσφαίρου 7Χ7 με τάπητα έχουμε για μπάλα, βλέπουμε και αρκετή τηλεόραση. Κομπιούτερ υπάρχει μόνο στο σχολείο, δεν έχει τίποτε άλλο εδώ για να ασχοληθούμε. Μόνο στο δημοτικό ή στο γήπεδο μαζευόμαστε, να τα πούμε οι ελάχιστοι νέοι της ηλικίας μου…»
Η 16χρονηΙωάννα Μουζάκα από τη Χάλκη της Δωδεκανήσου έκανε ταξίδι 24 ωρών για να φθάσει από τη νησί της στην Αθήνα. Μιλώντας με άλλους ακρίτες συμμαθητές της, όπως λέει: «Ταυτίστηκα μαζί τους, κατάλαβα πως τελικά ο τόπος μου δεν είναι και τόσο πίσω όσο πίστευα.
Συνειδητοποίησα, λοιπόν, πως και άλλα νεαρά παιδιά το παλεύουν και, παρά τις συνθήκες απομόνωσης, καταφέρνουν να διακρίνονται…», τονίζει. Κόρη ψαρά, μαθήτρια του 18 πέρυσι στο γυμνάσιο. «Τραγική η κατάσταση δεν είναι, είναι ωστόσο ζόρικη, κυρίως τώρα, τη χειμερινή περίοδο. Στο σχολείο συνήθως οι καθηγητές αργούν να έρθουν στο ξεκίνημα της χρονιάς: έχει τύχει να φτάσουν και Φεβρουάριο. Θέρμανση δεν υπάρχει, κάνουμε μαθήματα εκ περιτροπής, την πρώτη ώρα εμείς στη μία ζεστή αίθουσα, τη δεύτερη το άλλο παιδί. Μας βοηθά, πάντως, η ενισχυτική διδασκαλία, καθημερινά μέχρι τις 7 το βράδυ, με ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς που έρχονται από διπλανά νησιά…», σημειώνει.
Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, η Ιωάννα και πάλι με βιβλία θα ασχοληθεί συνήθως.
«Είναι όμορφο το νησί μας, αλλά τον χειμώνα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Στον ελεύθερο χρόνο σου, κυρίως τα Σαββατοκύριακα, δεν έχεις και πολλά να κάνεις. Ευτυχώς, από πέρυσι έχουμε ένα γήπεδο, όπου μπορούμε να αθληθούμε, έχουμε και μια μπασκέτα, κάποια όργανα γυμναστικής…».
Μετρημένοι στα δάχτυλα, δεν το βάζουν κάτω, «κολυμπούν» στα βαθιά, κόντρα στις αντιξοότητες. Οι μαθητές των λυκείων των πολύ μικρών νησιών, οι «ακρίτες της γνώσης», ονειρεύονται ωστόσο το μέλλον τους μακριά από τον τόπο τους. Ο Αντώνης Πράσινος, γιος του κοινοτάρχη της Δονούσας, των 160 κατοίκων, στις Νοτιοανατολικές Κυκλάδες, τιμήθηκε το περασμένο Σάββατο, στην Παλαιά Βουλή, όπως κι άλλοι 71 αριστούχοι μαθητές και μαθήτριες νησιών, από το υπουργείο Αιγαίου, παρουσία του Κάρολου Παπούλια, που επέδωσε τους επαίνους στους διακριθέντες. Όχι, όμως, και στον Αντώνη, που έμεινε πίσω, λόγω θάλασσας. «Θα έλεγα στον κύριο Πρόεδρο για την απαράδεκτη ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού μου, ότι η Πολιτεία έχει, όπως λέμε ?στην απ΄ έξω? τη Δονούσα κι αναρωτιέμαι γιατί. Μεγάλο καράβι σταματά στο λιμάνι μας μόνο δυο φορές την εβδομάδα, μόλις τώρα έβαλαν προσωρινά κι ένα έκτακτο, κάθε Σάββατο…», λέει.
Για τον Αντώνη και τα υπόλοιπα, λιγοστά, παιδιά της ηλικίας του οι διέξοδοι εκτόνωσης, ειδικά τώρα τον χειμώνα, στο χωριό Σταυρός είναι μετρημένες. «Από το να βλέπουμε όλη μέρα τηλεόραση, εγώ αγόρασα πρόσφατα ένα μπάσο κι ο δίδυμος αδερφός μου, Παναγιώτης, μια ηλεκτρική κιθάρα. Αυτοδίδακτος είμαι, αλλά έχω μάθει να το γρατζουνάω: έχω ένα βιβλιαράκι και μελετώ, μόλις το τελειώσω θα πάρω κι άλλο, για περαιτέρω μαθήματα. Δυστυχώς, δεν έχουμε καθηγητή Μουσικής…».
Στο σχολείο, όμως, τα μαθήματα είναι σχεδόν… ιδιαίτερα. «Στην Α΄ Λυκείου είμαστε τρεις, εγώ, ο αδερφός μου και η Σοφία Μαύρου, όλοι με βαθμούς 18 και άνω. Άλλοι πληρώνουν για φροντιστήριο κι εμείς το έχουμε έτοιμο: είμαστε λίγοι και καλοί, άρα και τα μαθήματα γίνονται καλύτερα! Τα βασικά τα κάνουμε όλα, έχουμε καμιά δεκαριά καθηγητές, που κατοικούν και αυτοί εδώ…», αναφέρει. «Παράπονο δεν έχω, μ΄ αρέσει η ζωή μου εδώ! Να σπουδάσω με το καλό και μετά βλέπουμε: αν γίνω καθηγητής, ίσως φιλόλογος, προφανώς και θα γυρίσω μια μέρα εδώ πέρα πίσω να δουλέψω…
Διακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Δαρβίνου το Βατικανό ανακοίνωσε ότι η Θεωρία της Εξέλιξης είναι συμβατή με τη Βίβλο, αλλά δε σκοπεύει να απολογηθεί για την αρνητική στάση που κράτησε εδώ και 150 χρόνια, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο του βιολόγου – φυσιοδίφη, “Καταγωγή των Ειδών”.Η αντίθετη θεωρία, του “Δημιουργισμού”, στηρίζεται στην άποψη ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες, όπως περιγράφεται στη Βίβλο. Αυτές οι δυο θεωρίες ακόμα διχάζουν τη κοινή γνώμη.
Διεθνής έρευνα που έγινε δείχνει ότι απο τους πιο ένθερμους οπαδούς της θεωρίας της εξέλιξης είναι οι Ισλανδοί και οι Δανοί με ποσοστό 80%, ακολουθούν η Ισπανία και η Ουγγαρία, ενώ στους πιο δύσπιστους εμφανίζονται η Ελλάδα, η Αμερική και η Τουρκία.
Αξίζει να σημειωθεί πως στην Ελλάδα ένας στους δύο πιστεύει ότι ο Δαρβίνος έχει δίκιο, το 29% πιστεύει ότι είχε άδικο και το 18% δηλώνει πως δεν ξέρει.
Την ίδια ώρα, τα περισσότερα σχολεία σε όλο το κόσμο φαίνεται να γυρίζουν την πλάτη στο “Περί της καταγωγής των ειδών” του Κάρολου Δαρβίνου. Ανάμεσα σ’ αυτά και τα σχολεία της χώρας μας..
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Η συλλογή «Από το Βυζάντιο στη νεότερη εποχή» ολοκληρώνει τη μόνιμη έκθεση και αποδεικνύει τις δυνατότητες του νέου του κτιρίου. Μία δεκαετία προετοίμαζαν την έκθεση.
Άρθρα (RSS)