Τυχαίο γεγονός ή όχι, η πρώτη στην Ιστορία σύγκρουση δορυφόρων σε χαμηλή τροχιά σημειώθηκε 780 χιλιόμετρα πάνω από τη Σιβηρία. Ενας αμερικανικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος της εταιρίας Iridium συγκρούστηκε με έναν παροπλισμένο ρωσικό Cosmos-2251, προκαλώντας ένα σύννεφο από θραύσματα, η πορεία των οποίων θα παρακολουθείται στενά από τα διαστημικά κέντρα.
Από το 1957, όταν εκτοξεύθηκε ο Sputnik, περίπου 6.000 δορυφόροι έχουν σταλεί σε τροχιά και σύμφωνα με τη NASA οι μισοί από αυτούς βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία. Οι υπόλοιποι περιφέρονται μαζί με χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια γύρω από τη Γη, δημιουργώντας μια απέραντη χωματερή που θέτει σε κίνδυνο τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές, τις αεροπορικές πτήσεις και, σε ακραίες περιπτώσεις, τη σωματική μας ακεραιότητα.
Η ΝASA έχει καταγράψει περίπου 17.000 αντικείμενα, εκ των οποίων τα 9.000 είναι μεγαλύτερα από μια μπάλα του τένις και ζυγίζουν 5.500 τόνους. Η διαστημική χωματερή περιλαμβάνει από εξαρτήματα πυραύλων και δορυφόρων μέχρι βίδες και προσωπικά αντικείμενα αστροναυτών.
Για τα διαστημικά σκάφη ο κίνδυνος από τα ιπτάμενα αντικείμενα είναι θεωρητικά μεγαλύτερος από τον κίνδυνο να πάει κάτι στραβά κατά τη διάρκεια της απογείωσης ή της επιστροφής στη Γη.
Περίπου 70.000 αντικείμενα βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ 850 και 1.000 χιλιομέτρων από τη Γη.
Τα θραύσματα σπάνε σε μικρότερα κομμάτια. Εχει καταγραφεί στο παρελθόν θραύση αντικειμένου 120 φορές.
Τα διαστημικά σκουπίδια μετακινούνται με ταχύτητα κατά μέσο όρο 36.000 χιλιομέτρων.
Η σύγκρουση με ένα μεταλλικό θραύσμα μεγέθους 1 χιλιοστού προκαλεί την ίδια ζημιά με μια σφαίρα 22 χιλιοστών.
Ενα θραύσμα σε μέγεθος μπάλας του τένις μπορεί να προκαλέσει σε ένα σκάφος την ίδια ζημιά που θα προκαλούσαν 25 δυναμίτες.
Υπάρχουν ζώνες ελεύθερες από διαστημικά σκουπίδια, οι οποίες χρησιμοποιούνται για να χαραχθεί η πορεία των σκαφών. Πολλές φορές όμως η ΝASΑ έχει αναγκαστεί να τροποποιήσει τις πορείες για να αποφύγει θραύσματα.
Μεταξύ των προτάσεων που έχουν κατατεθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η χρήση λέιζερ για να τεθούν τα αντικείμενα εκτός τροχιάς και να πέσουν στη Γη.
«ΣΟΛΟ»μάθημα κάνει φέτος ο 16χρονος Γιάννης Παράβολος, μαθητής της Α΄ Λυκείου, στο νησάκι Θηρασιά, στις Κυκλάδες. Γιος ναυτικού-μάγειρα, είναι ο μοναδικός στην τάξη, με περισσότερους από 10 εκπαιδευτικούς να φροντίζουν για τη μόρφωσή του. Ο συμμαθητής του πέρυσι, στη Γ΄ Γυμνασίου, φέτος έφυγε, για σχολείο του Πειραιά. «Εγώ δεν ήθελα να φύγω από τον τόπο μου, μου αρέσει εδώ. Μικρό και ήσυχο είναι το νησί μας, αλλά θέλει και βοήθεια, ας κοιτάξουν κυρίως τη συγκοινωνία, το ταξίδι προς Πειραιά είναι σκέτη οδύσσεια. Το καλοκαίρι μαζεύεται κόσμος, έρχονται από την κοντινήδεκαπέντε λεπτά απόσταση- Σαντορίνη και είναι ωραία, τώρα είναι που δυσκολευόμαστε. Ένα γήπεδο ποδοσφαίρου 7Χ7 με τάπητα έχουμε για μπάλα, βλέπουμε και αρκετή τηλεόραση. Κομπιούτερ υπάρχει μόνο στο σχολείο, δεν έχει τίποτε άλλο εδώ για να ασχοληθούμε. Μόνο στο δημοτικό ή στο γήπεδο μαζευόμαστε, να τα πούμε οι ελάχιστοι νέοι της ηλικίας μου…»
Η 16χρονηΙωάννα Μουζάκα από τη Χάλκη της Δωδεκανήσου έκανε ταξίδι 24 ωρών για να φθάσει από τη νησί της στην Αθήνα. Μιλώντας με άλλους ακρίτες συμμαθητές της, όπως λέει: «Ταυτίστηκα μαζί τους, κατάλαβα πως τελικά ο τόπος μου δεν είναι και τόσο πίσω όσο πίστευα.
Συνειδητοποίησα, λοιπόν, πως και άλλα νεαρά παιδιά το παλεύουν και, παρά τις συνθήκες απομόνωσης, καταφέρνουν να διακρίνονται…», τονίζει. Κόρη ψαρά, μαθήτρια του 18 πέρυσι στο γυμνάσιο. «Τραγική η κατάσταση δεν είναι, είναι ωστόσο ζόρικη, κυρίως τώρα, τη χειμερινή περίοδο. Στο σχολείο συνήθως οι καθηγητές αργούν να έρθουν στο ξεκίνημα της χρονιάς: έχει τύχει να φτάσουν και Φεβρουάριο. Θέρμανση δεν υπάρχει, κάνουμε μαθήματα εκ περιτροπής, την πρώτη ώρα εμείς στη μία ζεστή αίθουσα, τη δεύτερη το άλλο παιδί. Μας βοηθά, πάντως, η ενισχυτική διδασκαλία, καθημερινά μέχρι τις 7 το βράδυ, με ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς που έρχονται από διπλανά νησιά…», σημειώνει.
Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, η Ιωάννα και πάλι με βιβλία θα ασχοληθεί συνήθως.
«Είναι όμορφο το νησί μας, αλλά τον χειμώνα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Στον ελεύθερο χρόνο σου, κυρίως τα Σαββατοκύριακα, δεν έχεις και πολλά να κάνεις. Ευτυχώς, από πέρυσι έχουμε ένα γήπεδο, όπου μπορούμε να αθληθούμε, έχουμε και μια μπασκέτα, κάποια όργανα γυμναστικής…».
Μετρημένοι στα δάχτυλα, δεν το βάζουν κάτω, «κολυμπούν» στα βαθιά, κόντρα στις αντιξοότητες. Οι μαθητές των λυκείων των πολύ μικρών νησιών, οι «ακρίτες της γνώσης», ονειρεύονται ωστόσο το μέλλον τους μακριά από τον τόπο τους. Ο Αντώνης Πράσινος, γιος του κοινοτάρχη της Δονούσας, των 160 κατοίκων, στις Νοτιοανατολικές Κυκλάδες, τιμήθηκε το περασμένο Σάββατο, στην Παλαιά Βουλή, όπως κι άλλοι 71 αριστούχοι μαθητές και μαθήτριες νησιών, από το υπουργείο Αιγαίου, παρουσία του Κάρολου Παπούλια, που επέδωσε τους επαίνους στους διακριθέντες. Όχι, όμως, και στον Αντώνη, που έμεινε πίσω, λόγω θάλασσας. «Θα έλεγα στον κύριο Πρόεδρο για την απαράδεκτη ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού μου, ότι η Πολιτεία έχει, όπως λέμε ?στην απ΄ έξω? τη Δονούσα κι αναρωτιέμαι γιατί. Μεγάλο καράβι σταματά στο λιμάνι μας μόνο δυο φορές την εβδομάδα, μόλις τώρα έβαλαν προσωρινά κι ένα έκτακτο, κάθε Σάββατο…», λέει.
Για τον Αντώνη και τα υπόλοιπα, λιγοστά, παιδιά της ηλικίας του οι διέξοδοι εκτόνωσης, ειδικά τώρα τον χειμώνα, στο χωριό Σταυρός είναι μετρημένες. «Από το να βλέπουμε όλη μέρα τηλεόραση, εγώ αγόρασα πρόσφατα ένα μπάσο κι ο δίδυμος αδερφός μου, Παναγιώτης, μια ηλεκτρική κιθάρα. Αυτοδίδακτος είμαι, αλλά έχω μάθει να το γρατζουνάω: έχω ένα βιβλιαράκι και μελετώ, μόλις το τελειώσω θα πάρω κι άλλο, για περαιτέρω μαθήματα. Δυστυχώς, δεν έχουμε καθηγητή Μουσικής…».
Στο σχολείο, όμως, τα μαθήματα είναι σχεδόν… ιδιαίτερα. «Στην Α΄ Λυκείου είμαστε τρεις, εγώ, ο αδερφός μου και η Σοφία Μαύρου, όλοι με βαθμούς 18 και άνω. Άλλοι πληρώνουν για φροντιστήριο κι εμείς το έχουμε έτοιμο: είμαστε λίγοι και καλοί, άρα και τα μαθήματα γίνονται καλύτερα! Τα βασικά τα κάνουμε όλα, έχουμε καμιά δεκαριά καθηγητές, που κατοικούν και αυτοί εδώ…», αναφέρει. «Παράπονο δεν έχω, μ΄ αρέσει η ζωή μου εδώ! Να σπουδάσω με το καλό και μετά βλέπουμε: αν γίνω καθηγητής, ίσως φιλόλογος, προφανώς και θα γυρίσω μια μέρα εδώ πέρα πίσω να δουλέψω…
Διακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Δαρβίνου το Βατικανό ανακοίνωσε ότι η Θεωρία της Εξέλιξης είναι συμβατή με τη Βίβλο, αλλά δε σκοπεύει να απολογηθεί για την αρνητική στάση που κράτησε εδώ και 150 χρόνια, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο του βιολόγου – φυσιοδίφη, “Καταγωγή των Ειδών”.Η αντίθετη θεωρία, του “Δημιουργισμού”, στηρίζεται στην άποψη ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες, όπως περιγράφεται στη Βίβλο. Αυτές οι δυο θεωρίες ακόμα διχάζουν τη κοινή γνώμη.
Διεθνής έρευνα που έγινε δείχνει ότι απο τους πιο ένθερμους οπαδούς της θεωρίας της εξέλιξης είναι οι Ισλανδοί και οι Δανοί με ποσοστό 80%, ακολουθούν η Ισπανία και η Ουγγαρία, ενώ στους πιο δύσπιστους εμφανίζονται η Ελλάδα, η Αμερική και η Τουρκία.
Αξίζει να σημειωθεί πως στην Ελλάδα ένας στους δύο πιστεύει ότι ο Δαρβίνος έχει δίκιο, το 29% πιστεύει ότι είχε άδικο και το 18% δηλώνει πως δεν ξέρει.
Την ίδια ώρα, τα περισσότερα σχολεία σε όλο το κόσμο φαίνεται να γυρίζουν την πλάτη στο “Περί της καταγωγής των ειδών” του Κάρολου Δαρβίνου. Ανάμεσα σ’ αυτά και τα σχολεία της χώρας μας..
Διαβάζω στον Ελεύθερο Τύπο: “Με εντολή του προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, ξεκίνησε η αναδιοργάνωση του ηλεκτρονικού συστήματος ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών.Η μεγάλη αυτή επιχείρηση αναμένεται να διαρκέσει εξήντα ημέρες και θα επανεξετάσει όλα τα σχέδια, τα προγράμματα και τις δραστηριότητες των αμερικανικών υπηρεσιών ηλεκτρονικής ασφάλειας.
Αυτό που προσδοκούν οι υπεύθυνοι είναι η βελτίωση της άμυνας του κράτους ενάντια στις «ιντερνετικές» απειλές, τις οποίες ο ίδιος ο πρόεδρος, κατά την προεκλογική του εκστρατεία, χαρακτηρίσει εξίσου σημαντικές με την απειλή επίθεσης με πυρηνικά ή βιολογικά όπλα.
Από την πλευρά του ο σύμβουλος του Ομπάμα σε θέματα αντιτρομοκρατίας, Τζον Μπρέναν τόνισε σε δηλώσεις του τη σημασία της ασφάλειας και σταθερότητας του ηλεκτρονικού συστήματος της χώρας, τόσο στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, όσο και της οικονομίας.”
Με τον κίνδυνο να γίνω γραφική, να τολμήσω να ρωτήσω πόσο εξασφαλισμένοι είμαστε στην Ελλάδα από κακόβουλες ενέργειες;
Σάββατο πρωί, οικογενειακή εξόρμηση στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς μου. Δεκάδες συμπολίτες μου και εγώ αγοράζουμε λαχανικά και φρούτα και προσυσκευασμένα τυριά και κρέατα. Ολα αυτά τα τρόφιμα είναι μέσα σε ένα πλαστικό πολυμερές. Παρακάτω, ο φούρνος του σουπερμάρκετ. Τα ψωμάκια μέσα κι αυτά σε σακούλες από πολυμερή υλικά. Στο τέλος πάμε να πληρώσουμε. Οι σακούλες έχουν μια φράση πάνω τους που λέει «φιλική προς το περιβάλλον». Ας γελάσουμε…
Ας γελάσουμε διότι όλο αυτό το concept περί εναλλακτικής σακούλας είναι απλά μια φενάκη. Πρώτον, διότι η πλειοψηφία των τροφίμων και των υπολοίπων αγαθών που αγοράζουμε από τα σουπερμάρκετ δεν συσκευάζονται σε υλικά «φιλικά προς το περιβάλλον». Δεύτερον, δεν υπάρχει πλαστική σακούλα που να είναι φιλική προς το περιβάλλον. Αυτό είναι ένα επικοινωνιακότρυκ.
Σε παγκόσμια κλίμακα, κάθε χρόνο χρησιμοποιούνται περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες. Με άλλα λόγια, κάθε λεπτό της ώρας χρησιμοποιούμε στον πλανήτη ένα εκατομμύριο σακούλες. Και το χειρότερο: την κάθε σακούλα τη χρησιμοποιούμε κατά μέσο όρο μόλις για 12 λεπτά της ώρας. Μετά τη χρήση της η σακούλα ρυπαίνει το περιβάλλον για δεκαετίες, ενώ αν είναι «φιλική προς το περιβάλλον» περίπου δύο χρόνια.
Η ιδέα της «bag for life» δουλεύεται στην Αγγλία εδώ και μια δεκαετία περίπου. Το πράγμα έχει ως εξής: αρχικά ο καταναλωτής καταβάλλει 40 πένες, δηλαδή περίπου 45 λεπτά του ευρώ, και αγοράζει την «παντοτινή σακούλα» για να βάζει τα ψώνια του. Η χωρητικότητα της «bag for life» αντιστοιχεί σε περίπου τρεις κοινές πλαστικές σακούλες του σουπερμάρκετ, ενώ η αντοχή της είναι ασυζητητί μεγαλύτερη και η αισθητική της υψηλού επιπέδου. Οταν φθαρεί από την επανάληψη της χρήσης, η λιανεμπορική αλυσίδα την αντικαθιστά δωρεάν. Με άλλα λόγια, την ανακυκλώνει- εξ ου και το όνομά της: bag for life.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο ο καταναλωτής πληρώνει μόνο μια φορά για τη σακούλα αλλά συμβάλλει συνεχώς στη μείωση της χρήσης του πλαστικού, που αφθονεί στα είδη συσκευασίας και που απορριπτόμενο… οπλοφορεί εναντίον όλων των ζωντανών της θάλασσας. Η αλυσίδα ΑSDΑ έχει βρει έναν άλλον τρόπο να αποθαρρύνει τους πελάτες της να πετούν τις πλαστικές σακούλες στα σκουπίδια. Είναι απλός: για κάθε πέντε χρησιμοποιημένες σακούλες που επιστρέφει ο καθένας τους σε ένα σουπερμάρκετ ΑSDΑ, τον ανταμείβει δίνοντάς του δωρεάν μια «παντοτινή σακούλα». Μήπως έφτασε η ώρα και τα ελληνικά σουπερμάρκετ να αντικαθιστούν δωρεάν τις παντοτινές σακούλες που πωλούν;
Άρθρο του Ι. Ζαμπετάκη, επίκουρου καθηγητή Χημείας Τροφίμων στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Βήμα.
Μαθητές λυκείου από τον ακριτικό νομό του Εβρου μίλησαν χθες το πρωί με αστροναύτη του ΔΔΣ μέσω ραδιοσυχνοτήτων. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος στους 70 μαθητές της Β? τάξης του 1ου και 2ου Λυκείου Αλεξανδρούπολης καθώς και του 2ου Λυκείου Ορεστιάδας που συμμετείχαν σε αυτό το μοναδικό πείραμα. Ηταν η πρώτη φορά που Ελληνες μαθητές συνομίλησαν με? «ένοικο» του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Το ραντεβού είχε κλειστεί για τις 09.45 και εκείνη ακριβώς την ώρα άρχισε η 10λεπτη συνομιλία, ενώ ο ΔΔΣ κινείτο από τη Μάλτα προς την Κριμαία. Το να κλείσεις ραντεβού με τους αστροναύτες δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι υπεύθυνοι της Ενωσης Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών που ανέλαβαν το εγχείρημα της σύνδεσης το προσπαθούσαν για μήνες μέχρι να λάβουν τη θετική απάντηση.
Η προεργασία είχε ξεκινήσει σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Θράκης. Τέλη Οκτωβρίου του 2008 ενημέρωσαν τους μαθητές των τριών σχολείων για την επικοινωνία και ζήτησαν να τους καταθέσουν 20 ερωτήσεις, γραμμένες στα αγγλικά, προκειμένου να τις προωθήσουν στο ΔΔΣ. Ενα μήνα αργότερα, οι ερωτήσεις ήταν στα χέρια των τριών «ενοίκων» του Σταθμού, του Michael Fincke, του Yury Valentinovich Lonchakov και της Sandra Magnus.
Η τελευταία κλήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις των παιδιών. «Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που μίλησα με τη Sandra. Τη ρώτησα για την καθημερινότητά της, για τη λειτουργία του Σταθμού, για τις βλάβες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν, για το πώς φαίνεται η Γη από ψηλά», είπε στον ΕΤ η μαθήτρια του 2ου Λυκείου Αλεξανδρούπολης Παρασκευή Μυλωνά.
H Google βρίσκεται στο στάδιο δοκιμασίας του Powermeter, μίας web εφαρμογής που εμφανίζει στους καταναλωτές λεπτομερή εικόνα της κατανάλωσης ρεύματος.
Το Google Powermeter πρόκειται να βοηθήσει στην εξοικονόμηση από τα νοικοκυριά ηλεκτρικό ρεύμα της τάξης του 15 τοις εκατό. Αυτό πέρα από το θετικό αντίκτυπο που θα έχει για το περιβάλλον, όταν φυσικά εφαρμοστεί αν εφαρμοστεί, και δεν είναι ήδη αργά, θα μειώσει σημαντικά και το κόστος που καταβάλλεται σε ετήσια βάση από τα νοικοκυριά.
Αυξάνονται οι καταγγελίες και οι διαμαρτυρίες γονέων για παραμέληση των παιδιών με ειδικές ανάγκες στα σχολεία, καθώς δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί για να αναλάβουν την παράλληλη εκπαιδευτική τους στήριξη όπως προβλέπει ο νόμος. Ηδη ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής προέβη σε σχετική καταγγελία, ενώ 4.500 γονείς έχουν εκδώσει σχετικό ψήφισμα το οποίο υπογράφουν συνολικά 15 σύλλογοι εκπαιδευτικών και γονέων. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής, οι γονείς από την αρχή της σχολικής χρονιάς είχαν συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά που το υπουργείο Παιδείας έχει ορίσει και αποδεικνύουν ότι τα παιδιά τους χρειάζονται παράλληλη στήριξη ή βοηθητικό προσωπικό.
Δύο άνθρωποι που γεννήθηκαν σαν σήμερα, την ίδια ημέρα και την ίδια χρονιά, άφησαν έντονα το στίγμα τους στην παγκόσμια Ιστορία, ο καθένας με τον τρόπο του.
Ο Κάρολος Δαρβίνος, γόνος μιας εύπορης βρετανικής οικογένειας ανέτρεψε την ως τότε επικρατούσα άποψη για την καταγωγή του ανθρώπινου είδους, προκαλώντας αντιδράσεις, οι οποίες εξακολουθούν και στις μέρες μας με τις θεωρίες περί ευφυούς σχεδίασης. Το ταξίδι του με το πλοίο Beagle και οι παρατηρήσεις του στα νησιά Γκαλαπάγκος έδωσαν τεράστια ώθηση στην επιστημονική σκέψη. Διόλου παράξενο, λοιπόν, που η επέτειος των 200 ετών από τη γέννησή του, αλλά και τα 150 χρόνια από την πρώτη έκδοση του βιβλίου του για την καταγωγή των ειδών βρίσκονται στο επίκεντρο της σημερινής ημέρας.
Ο Αβραάμ Λίνκολν, με σαφώς πιο ταπεινή καταγωγή, ανέλαβε τις τύχες των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια περίοδο βαθιού διχασμού. Η πρόθεσή του να μην επιτρέψει την επέκταση της δουλείας πέρα από τις Πολιτείες που αυτή ήταν σε ισχύ άναψε το φυτίλι για τον αμερικανικό εμφύλιο, στη διάρκεια του οποίου περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η Διακήρυξη της Χειραφέτησης, με την οποία καταργήθηκε η δουλεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, την 1/1/1863, στο μέσο του αμερικανικού εμφυλίου αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ντοκουμέντα και φυλάσσεται σήμερα ως κόρη οφθαλμού στα Αρχεία των ΗΠΑ.
Η ιστορία του ποντικιού, όπως και πολλές ιστορίες σχετικά με την τεχνολογία, φαίνεται πως έχει τις ρίζες της στα ταραγμένα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο μηχανικός Ντάγκλας Ενγκλμπαρτ παρατηρεί τους χειριστές ραντάρ και σκέφτεται πως η κατασκευή ενός μηχανισμού που θα διευκόλυνε την «πλοήγηση» πάνω σε μια οθόνη αποτελούσε εξαιρετική ιδέα. Καλή η ιδέα μεν, αλλά μόλις το 1959 καταφέρνει να εξασφαλίσει κάποια χρηματοδότηση και να βρει στέγη στο Ινστιτούτο Ερευνών του Στάνφορντ.
Το 1964 παρουσιάζει το δημιούργημά του. Η συσκευή έχει διαστάσεις κύβου και βασίζει τη λειτουργία της σε δύο τροχούς που κινούνται ανεξάρτητα μεταξύ τους. Ανάλογα με την κίνηση εμφανίζεται ένα φωτεινό σημείο στην οθόνη. Για το πώς θα ονομάσουν αυτό το πράγμα δεν δυσκολεύτηκαν… Η συσκευή χωρούσε σε μια (σχετικώς μεγάλη) παλάμη και είχε ένα μακρύ καλώδιο που τη συνέδεε με τον υπολογιστή, το οποίο που έμοιαζε με ουρά. Με γεια το «ποντίκι» λοιπόν.
Σε ένα συνέδριο για υπολογιστές στο Σαν Φρανσίσκο το 1968, ο Δρ. Νταγκ Ενγκελμπαρτ του Stanford Research Institute έκανε την πρώτη δημόσια επίδειξη μιας συσκευής ψηφιακής κατάδειξης που έμεινε στην ιστορία ως «ποντίκι». Ο Englebart και Ο Bill English συνεργάστηκαν συγκρίνοντας διάφορα ποντίκια για την ταχύτητα και την ακρίβεια. Ο Bill English αντικαθιστά το σύστημα των δύο τροχών με μια μπίλια, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο την ακρίβεια στη χρήση του ποντικιού. Έτσι, μπορούμε να πούμε πως ο Bill English είναι ο πρώτος άνθρωπος που χρησιμοποίησε ποτέ το ποντίκι. Από τότε το γνωστό σε όλους μας ποντίκι έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητάς μας, η απόλυτη συσκευή επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπου και ψηφιακού κόσμου.
Τώρα, αν νομίζετε πως το «ποντίκι» απασχόλησε μόνο τους Αμερικανούς ερευνητές μάλλον βιάζεστε. Για τη βασική μορφή της συσκευής με τα δύο κουμπιά θα πρέπει να ευχαριστήσουμε το Γάλλο ωρολογοποιό Αντρέ Γκινάρ που βελτίωσε την ιδέα των ανθρώπων από την αντίπερα πλευρά του Ατλαντικού.
Ωραία είναι όλα αυτά, αλλά ποιος πρωτοχρησιμοποίησε το «ποντίκι» σε ευρεία κλίμακα; Αυτή είναι μια μάλλον εύκολη ερώτηση, καθώς η τιμή ανήκει στην Apple. Οι χρήστες των PC (λες και οι υπολογιστές της Apple δεν είναι PC, τέλος πάντων) ανακάλυψαν το «ποντίκι» αρκετά χρόνια αργότερα, κυρίως λόγω των Windows. Από εκεί και πέρα η εξέλιξη ήταν μονόδρομος. Τα «ποντίκια» έγιναν πιο εργονομικά, απέκτησαν περισσότερα πλήκτρα, έγιναν ασύρματα και τα τελευταία χρόνια η μπίλια έδωσε τη θέση της στους αισθητήρες λέιζερ. Αργήσαμε λίγο να εκτιμήσουμε τα… ποντίκια αλλά τώρα δεν τα αφήνουμε από το χέρι μας.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας, περισσότερα από επτά στα δέκα παιδιά, ηλικίας 10- 15 ετών, χρησιμοποιούν το Ίντερνετ και μάλιστα από αυτά το 36% καθημερινά. Σε ποσοστό 90% οι μικροί χρήστες δηλώνουν πως είναι πλήρως εξοικειωμένοι με τους υπολογιστές, ενώ στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι αυτοδίδακτοι.
«Το Διαδίκτυο έχει απεριόριστες δυνατότητες. Όπως κάθε μέσο όμως κρίνεται από τη χρήση του. Πάντως τα ελληνόπουλα είναι ιδιαίτερα προχωρημένα σε σχέση με τους γονείς τους. Μάλιστα ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να προστατευθούν από τους κινδύνους. Ωστόσο το νεαρόν της ηλικίας πολλές φορές τούς προδίδει και ενεργούν με αφέλεια, δίνουν για παράδειγμα στο Ίντερνετ προσωπικά στοιχεία», δήλωσε η κ. Άντα Γιαννοπούλου, συντονίστρια της Ομάδας Δράσης για την Ψηφιακή Ασφάλεια DΑRΤ της Ειδικής Γραμματείας Ψηφιακού Σχεδιασμού, σε ημερίδα που διοργανώθηκε από την ομάδα σε συνεργασία με τη Μicrosoft.
Η Νίκη της Σαμοθράκης του 190 π.Χ. περίπου βρέθηκε κοντά στο ιερό των Καβείρων το 1863 από τον Γάλλο πρόξενο Σαμπουαζώ και μεταφέρθηκε στο Λούβρο. Ήταν αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή μετά την νίκη του στη Κύπρο και είχε τοποθετηθεί πάνω στη πλώρη ενός πλοίου με ανοιχτά φτερά σαλπίζοντας ορμητικά τη νίκη. Είναι φτιαγμένη από πάριο μάρμαρο και έχει ύψος 2,75 μ.
Το Λούβρο έχει μία ενδιαφέρουσα πολυμεσική παρουσίαση στο δικτυακό του τόπο.
Ο Ισίδωρος στη σελίδα του στο flickr σχολιάζει:” Ίσως το μοναδικό πράγμα που με έκανε να ανατριχιάσω πραγματικά, σε μια πόλη που σφύζει από τέχνη. Όχι γιατί είμαι Έλληνας, αλλά για την δύναμη που εκπέμπει το ίδιο το έργο?έτοιμο να πετάξει στον ουρανό όπως ακριβώς έγραφε ο οδηγός μου?φορώντας ένα πέτρινο ρούχο που κυματίζει σαν το πιο ελαφρύ μετάξι?”
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε σήμερα τη συμφωνία με 17 ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, μεταξύ των οποίων το Facebook το MySpace και η Google για τη βελτίωση των δικλείδων ασφαλείας ενάντια στην παρενόχληση των εφήβων στο Διαδίκτυο.
Ο εκπρόσωπος της Ε.Ε., Μάρτιν Σελμάρ, ανέφερε ότι τα κοινωνικά δίκτυα χρησιμοποιούνται από περίπου 42 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ένωση, γεγονός που καθιστά αναγκαία την προστασία των νέων από επιθετικές συμπεριφορές στο Διαδίκτυο.
Η συμφωνία δεσμεύει τους υπεύθυνους των δικτύων για «περιορισμό των κινδύνων», δημιουργώντας ειδικό τμήμα αναφορών παρενόχλησης. Έτσι οι χρήστες θα έχουν τη δυνατότητα να αναφέρουν ανάρμοστες συμπεριφορές από άλλους χρήστες, με το πάτημα ενός μόνο κουμπιού. Τέλος, θα πρέπει να βεβαιώνονται ότι τα προφίλ των ανήλικων χρηστών θα τίθενται στο ανώτατο επίπεδο ασφαλείας.
Μια «μίνι» έρευνα αγοράς στα μεγάλα e-shops της χώρας και στις ιστοσελίδες που εμπορεύονται gadgets, δείχνει ότι οι e-readers «λάμπουν» δια της απουσίας τους. Μόλις πρόσφατα έφθασε στην ελληνική αγορά τον πρώτο e-reader που ακούει στο όνομα «BeBook». Ο Χρήστος Σύλλας αρθρογραφεί για τον e-reader στην Καθημερινή.
«Το βιβλίο είναι ενδεχομένως το τελευταίο κλασσικό αντικείμενο το οποίο δεν το έχει αγγίξει η τεχνολογία», σχολιάζει ο εισαγωγέας της συσκευής κ. Στυλιανός Κατέχηςκαι διευκρινίζει: «Δεν πιστεύω προσωπικά ότι θα πάψουμε να έχουμε βιβλία τυπωμένα. Εκτιμώ ότι, παράλληλα με τα βιβλία, σιγά-σιγά θα έχουμε και τις συσκευές ανάγνωσης τους. Στο μέλλον τα βιβλία θα είναι διαθέσιμα πρώτα για συσκευές ανάγνωσης και μετά στα βιβλιοπωλεία».
«Το εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ θα περίμενε κανείς να βρει ανταπόκριση μόνο σε άτομα ηλικίας 16-25 ετών -άντρες που ασχολούνται με gadgets- λόγω της ευκολίας του βρήκε ευρύτερη ανταπόκριση», επισημαίνει. «Η πρώτη χώρα που είχε σημαντική κίνηση στις συσκευές ανάγνωσης ψηφιακών βιβλίων, ήταν η Ολλανδία. Αμέσως ακολούθησαν, το Βέλγιο, η Γερμανία και η Αγγλία», καταλήγει.
Στο βίντεο βλέπουμε μία σειρά συσκευών, την iLiad της ολλανδικής iRex Τechnologies, το περιβόητo Kindle της Αmazon…
Μετά τους καθηγητές-φαντάσματα του Αϊ-Στράτη, περάσαμε στο… φάντασμα των Οινουσσών. Η καθηγήτρια, η οποία είχε διοριστεί το 2004 με τον νόμο περί δυσπρόσιτων περιοχών για να πάρει τα πολυπόθητα μόρια, όπως κατήγγειλαν συνάδελφοί της, σπανίως δίδαξε στο ακριτικό νησί των Οινουσσών.
Μόνο που την περασμένη Πέμπτη, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χίου καταδίκασε σε πρώτο βαθμό σε ποινή φυλάκισης 1 έτους με διετή αναστολή και εφέσιμη, και τον διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου, που ενέκρινε την απόσπασή της, και την καθηγήτρια που έλειπε διαρκώς από τα καθήκοντά της.
Η κατηγορία που βάρυνε τον διευθυντή Δευτεροβάθμιας αφορούσε έκδοση δημοσίου εγγράφου με ψευδές περιεχόμενο, ότι δηλαδή πλεόναζε θέση φυσικού στις Οινούσσες και συνεπώς μπορούσε να πάρει η καθηγήτρια απόσπαση. Η δε καθηγήτρια κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία σε έκδοση δημοσίου εγγράφου με ψευδές περιεχόμενο, αφού με συνεχείς προτροπές και παραινέσεις ζητούσε απόσπαση.
Το σχολικό έτος 2004-5, σύμφωνα με τις μαρτυρίες εκπαιδευτικών, πήρε άδεια κύησης, λοχείας και ανατροφής, ενώ τη δεύτερη χρονιά δεν παρουσιάστηκε καθόλου! Στη συνέχεια μετατέθηκε στο Γυμνάσιο Μεθώνης στη Μεσσηνία, παρ’ ότι ώς τη στιγμή που εκδόθηκε η απόφαση από τη Δευτεροβάθμια Διεύθυνση δεν πλεόναζε θέση.
Τα παράπονα των συναδέλφων της στο Γυμνάσιο των Οινουσσών ανάγκασαν την ΕΛΜΕ Χίου ν’ αποστείλει δύο εμπιστευτικές επιστολές στο υπουργείο Παιδείας, χωρίς ωστόσο να πάρει απάντηση. Η ΕΛΜΕ Χίου, που είχε επικοινωνήσει με τον διευθυντή του Γυμνασίου Μεθώνης, είχε πάρει το 2005 την απάντηση ότι δεν είχαν κενή θέση φυσικού. Φαίνεται δηλαδή ότι δεν εργάστηκε ούτε στη Μεθώνη, αλλά από την ΕΛΜΕ Χίου δεν έψαξαν περαιτέρω τι έγινε! Τον Νοέμβριο του 2005, εκπαιδευτικοί κατήγγειλαν μέσω του Τύπου ως «αδιαφανείς και ρουσφετολογικές» τις μεθοδεύσεις με αποτέλεσμα να κινηθεί αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας Χίου.
Μετά την καταδικαστική απόφαση, ο διευθυντής της Δευτεροβάθμιας στη Χίο με επιστολή προς τους συναδέλφους του-καθηγητές υπεραμύνθηκε της πράξης του, λέγοντας ότι γνώριζε πως θα διοριστούν σε λίγες ημέρες στις Οινούσσες 3 καθηγητές ΠΕ4, εξ ου και εξέδωσε βεβαίωση υπεραριθμίας. Εξάλλου, όπως τονίζει, η εν λόγω καθηγήτρια ήταν μητέρα πολύ μικρού παιδιού και έγκυος και «ήταν σαν να μην υπήρχε, αφού πάλι θα έπαιρνε άδειες όλη τη χρονιά…». Στο πλευρό του προϊσταμένου τους τάχθηκαν εργαζόμενοι στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Tο 2009 μάς ξημέρωσε ως Ετος Γαλιλαίου και Ετος Δαρβίνου, αλλά στις 7 Ιανουαρίου στην Πράγα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το εγκαινίασε ως «Ευρωπαϊκό Ετος Δημιουργικότητας και Καινοτομίας» (βλ. http://create2009. europa.eu/). Επεξηγώντας τους λόγους αυτής της επιλογής, ο ευρωπαίος επίτροπος για την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό Ζαν Φιγκέλ (Jan Figel), είπε: «Τόσο η δημιουργικότητα όσο και η ικανότητα για καινοτομία αποτελούν θεμελιώδη γνωρίσματα του ανθρώπου- τα οποία είναι εγγενή σε όλους μας και τα οποία χρησιμοποιούμε σε διάφορες καταστάσεις και τόπους,είτε συνειδητά είτε όχι.Με αυτό το ευρωπαϊκό έτος,με την προώθηση των ανθρώπινων ταλέντων και της ικανότητας των ανθρώπων να καινοτομούν,μπορούμε ενεργά να διαμορφώσουμε μια Ευρώπη προς το καλύτερο,να συμβάλουμε στην πλήρη ανάπτυξη τόσο του οικονομικού όσο και του κοινωνικού δυναμικού της».
Η εφετινή έκθεση της ΕΕ κατατάσσει την Ελλάδα στους ουραγούς της δημιουργικότητας: Καταλαμβάνουμε τη 18η θέση μεταξύ 27 κρατών (πρώτη είναι η Ελβετία, πίσω μας η Ιταλία, η Μάλτα, πρώην ανατολικές χώρες και η Τουρκία). Αλλά ακόμη κι αυτή η θέση είναι κατ΄ ουσίαν πλασματική, δεδομένου ότι τα μόνα «βελτιωμένα καινοτομικά μας μεγέθη» στο 2008 ήταν η διάδοση της ευρυζωνικής σύνδεσης στο Διαδίκτυο και η πώληση νέων προϊόντων στην ελληνική αγορά. Αυτές καθαυτές οι επενδύσεις των επιχειρήσεων στην καινοτομία παρουσίασαν μείωση που αγγίζει το 25%! Η ΕΕ «χαιρέτισε» τις διόλου καινοτόμες επιδόσεις μας με πολύ εύγλωττο τρόπο: Από τις 25 σημαντικές προσωπικότητες που επέλεξε ως «Πρέσβεις του Ετους Δημιουργικότητας και Καινοτομίας», ούτε ένας δεν είναι Ελληνας. Οι πρέσβεις αυτοί αναμένεται να υποστηρίξουν το Ετος στις χώρες τους και παγκοσμίως και να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις ευρείας προβολής. Η Ελλάδα, φοβόμαστε, θα έχει την έσχατη προτεραιότητα στην ατζέντα τους…
Tο Παρατηρητήριο για την ΚτΠ προχώρησε σε ανάλυση στοιχείων του Ευρωβαρόμετρου (Δεκέμβριος 2008) σχετικά με την άποψη και τον ρόλο των Ευρωπαίων γονέων για τα θέματα ψηφιακής ασφάλειας των παιδιών τους. Από την ανάλυση αυτή, προκύπτουν για την Ελλάδα τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Οι Έλληνες γονείς υστερούν έναντι των παιδιών τους στη χρήση Διαδικτύου
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες το ποσοστό των γονέων που χρησιμοποιεί Internet ξεπερνά το αντίστοιχο ποσοστό των παιδιών. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η διαφορά αγγίζει κατά μέσο όρο τις 9 ποσοστιαίες μονάδες (84% των γονέων έναντι 75% των παιδιών) και προκύπτει κυρίως από το χαμηλό ποσοστό χρήσης στα παιδιά ηλικίας 6-10, ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες η διαφορά γονέων-παιδιών σχεδόν εξαλείφεται. Στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι αντίστροφο, καθώς τα παιδιά σε όλο σχεδόν το ηλικιακό εύρος ξεπερνούν κατά πολύ τους γονείς τους στη χρήση Διαδικτύου, γεγονός που δυσχεραίνει σημαντικά το έργο των γονέων.
Χαμηλή η αξιοποίηση του Διαδικτύου στην εκπαιδευτική διαδικασία, πολύ αυξημένη η χρήση στα Internet Caf?
Το σπίτι παραμένει ο κύριος χώρος πρόσβασης στο Internet για τα παιδιά των λοιπών Ευρωπαίων (65%) και ακολουθεί το σχολείο (57%). Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό για την πρόσβαση από το σπίτι είναι 56%, ενώ για το σχολείο είναι πολύ χαμηλό (μόλις 26%). Αυτό οφείλεται κυρίως στο χαμηλό επίπεδο χρήσης του διαθέσιμου ευρυζωνικού Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου με ενεργό τρόπο στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας και σε μαθήματα πλην της πληροφορικής. Αντίθετα, στην Ελλάδα εμφανίζεται το υψηλότερο, πανευρωπαϊκά, ποσοστό πρόσβασης των παιδιών στο διαδικτύου σε Internet Cafe (27% στην Ελλάδα έναντι μόλις 3% για την E.Ε-27).
Η ελλιπής ψηφιακή γνώση των Ελλήνων γονέων, αυξάνει σημαντικά τους φόβους τους
Οι Έλληνες γονείς εμφανίζονται ανήσυχοι (52%, το υψηλότερο μαζί με τους Γάλλους, έναντι 26% στην ΕΕ-27) για την προστασία των ιδιωτικών δεδομένων των παιδιών τους. Το ποσοστό όσων ανησυχούν για τα παιδιά τους σε ζητήματα αυτοκτονιών ή άλλων βλαπτικών ενεργειών αυξάνεται περαιτέρω στο 64% έναντι 39% στην ΕΕ. Τα ποσοστά αυτά σχετίζονται με το χαμηλό ποσοστό εξοικείωσης των Ελλήνων γονέων με το Διαδίκτυο, ενώ αξιοσημείωτη είναι η υστέρηση των ποσοστών χρήσης Διαδικτύου ακόμη και στις πιο δυναμικές ηλικίες γονέων (35-44), συνέπεια της οποίας είναι η συγκεκριμένη φοβική αντιμετώπιση. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, στις ευρωπαϊκές χώρες παρατηρείται ότι όσο αυξάνεται η χρήση του Διαδικτύου από τους γονείς, τόσο μειώνονται οι αντίστοιχοι φόβοι τους για τα νέα μέσα.
Υπερπροστατευτικοί είναι οι Έλληνες γονείς, αλλά εφαρμόζουν λανθασμένη προσέγγιση σε ότι αφορά την ψηφιακή ασφάλεια των παιδιών τους.
Οι Έλληνες γονείς προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους με το να κάθονται κυριολεκτικά «δίπλα τους» όταν σερφάρουν (29% στην Ελλάδα έναντι 13% στην ΕΕ), με την Πορτογαλία να είναι η μόνη χώρα που εμφανίζει αντίστοιχα ποσοστά. Επίσης, οι γονείς στη χώρα μας συνηθίζουν να ελέγχουν εκ των υστέρων τα websites τα οποία επισκέπτονται τα παιδιά τους (σε ποσοστό 36% στην Ελλάδα, έναντι 21% στην ΕΕ). Επίσης, εξίσου υψηλά ποσοστά παρουσιάζουν οι Έλληνες γονείς και στον τακτικό έλεγχο των e-mail των παιδιών τους (30% έναντι 13% στην ΕΕ).
Παράλληλα με τα παραπάνω, ο φόβος των Ελλήνων γονέων για την απομόνωση των παιδιών τους εξαιτίας του Διαδικτύου, κυμαίνεται σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από την υπόλοιπη ΕΕ (67% έναντι 34% στην ΕΕ). Παρ? όλα αυτά, στο επίπεδο της πρόληψης και του γονικού ελέγχου της πρόσβασης σε web sites δεν λαμβάνουν ιδιαίτερα μέτρα και βασίζονται κυρίως στον εκ των υστέρων έλεγχο των ψηφιακών περιηγήσεων των παιδιών τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)