Terra Computerata

Διαβάζουμε στον Ελεύθερο Τύπο ότι “το e-book, πάντως, που προτιμά το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, φιλοδωρώντας το με τα περισσότερα downloads είναι ο «Ερωτόκριτος». Αυτό υποστηρίζει στον ΕΤ η κυρία Λουκία Ταλιαδόρου, υπεύθυνη του project e-books της Digital Content, η οποία διαθέτει δωρεάν ελληνικά e-books (www.e-bookshop.gr). «Η ανάγνωσή τους από τους Ελληνες βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο και οι εκδότες τώρα αρχίζουν να πειραματίζονται», λέει η κυρία Ταλιαδόρου, όμως «έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται και αυτό είναι το πρώτο βήμα. Είναι θέμα χρόνου να κατακτήσει και το ελληνικό κοινό. Μάλιστα, πιστεύω ότι εάν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση, το 2009 θα ήταν μια σημαντική χρονιά για τα e-books. Εμείς, πάντως, έχουμε ήδη κάνει την κίνηση και δεν το έχουμε μετανιώσει»

Φωτογραφικόν Πρακτορείον «Δ.Α. ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ». Ιδρύθηκε το 1949 και διατηρήθηκε ως το 1985. Δημιουργός του ήταν ένας από τους σημαντικότερους έλληνες φωτογράφους, του οποίου το έργο, από τα πρώτα ερασιτεχνικά ενσταντανέ του Μεσοπολέμου και την εικονογράφηση της ανασυγκρότησης της χώρας μετά τον πόλεμο ως τις καθαρά φορμαλιστικές συνθέσεις του, της δεκαετίας του ΄60, υπήρξε αφενός μια καταγραφή της σύγχρονης Ιστορίας του τόπου και αφετέρου μια εξαιρετική συμβολή στον τομέα της φωτογραφίας. Αυτή η μακρόχρονη πορεία παρουσιάζεται από σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη σε μια έκθεση που περιλαμβάνει 220 φωτογραφίες από τις χιλιάδες που υπήρχαν στο αρχείο του, το οποίο έχει περιέλθει στο μουσείο από το 1997.

Η επιστράτευσή του το 1940 στο Αλβανικό Μέ τωπο έγινε η αφορμή για τις πρώτες επαγγελματικές του λήψεις: ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του Στρατού απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών και την επέλαση της ελληνικής στρατιάς. Κατέγραψε όμως και σκηνές της Κατοχής, ενώ στο τέλος του πολέμου εργάστηκε για λογαριασμό της βρετανικής και στη συνέχεια της αμερικανικής αποστολής. Στο πλαίσιο της εμπορικής φωτογράφισης ειδικεύτηκε στη βιομηχανική φωτογραφία και στη διαφήμιση, ενώ ως φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου αποτύπωσε μεγάλες στιγμές της Ιστορίας του. Συμμετείχε σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και ήταν ο μόνος έλληνας φωτογράφος που έλαβε μέρος στην έκθεση «Τhe family of Μan» στη Νέα Υόρκη το 1955. Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη θα διαρκέσει ως τις 19 Απριλίου.

Το Βήμα

Ο κ. Χρήστος Μασσαλάς από τις σελίδες του Βήματος εκφράζει την αγωνία του για το Λύκειο:

Η λυκειακή μας Παιδεία ατονεί την περιέργεια των νέων και τους μεταβάλλει σε αποθήκες ακατέργαστων γνώσεων, από τις οποίες απαλλάσσονται μετά την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο!

Το ελληνικό λύκειο υποφέρει από διδακτικό φόρτο. Το γεγονός αυτό δυσχεραίνει την αφομοίωση της γνώσης και αφαιρεί τη δυνατότητα ελεύθερου χρόνου από τους μαθητές. Το αποτέλεσμα είναι οι πρωτοετείς φοιτητές να είναι κουρασμένοι και αδιάφοροι για την καινούργια και όμορφη περιπέτεια της γνώσης. Οι διδάσκοντες δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση σε αποτελεσματικές παιδαγωγικές προσεγγίσεις και τα διδακτικά βιβλία δεν είναι ελκυστικά, τόσο στην εμφάνιση όσο και στην παρουσίαση της διδακτέας ύλης.

«Η υποβάθμιση της Εκθεσης είναι υποβάθμιση της ελληνικής παιδείας. Η φιλοσοφία του μαθήματος της Εκθεσης, να προάγει την κριτική ικανότητα των μαθητών, συμπίπτει -τουλάχιστον ως διακήρυξη- με τον στόχο του σχολείου». Αυτό ανέφερε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων (ΠΕΦ) κ. Α. Στέφος, μιλώντας χθες στην «Κ» για την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να μειώσει την βαθμολογική βαρύτητα της Εκθεσης στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας.

Χθες, το Δ.Σ. της ΠΕΦ συνεδρίασε με θέμα την απόφαση του υπουργείου, η Εκθεση -στο πλαίσιο της Νεοελληνικής Γλώσσας- να βαθμολογείται με άριστα το 8 στα 20, και όχι το 10 όπως ίσχυε έως τώρα, αρχής γενομένης από τις φετινές Πανελλαδικές. Οι δύο μονάδες δόθηκαν στις ασκήσεις. Οπως εξήγησε στην «Κ» ο κ. Στέφος, «προκαλεί έκπληξη η αιφνιδιαστική απόφαση του υπουργείου χωρίς να ληφθεί η γνώμη των αρμόδιων φορέων. Οι ασκήσεις, στις οποίες δίνονται περισσότερες μονάδες, ενισχύουν την απομνημόνευση και την μηχανιστική μάθηση και υποβαθμίζουν τη σημασία της παραγωγής λόγου». Και συμπλήρωσε: «Υποβαθμίζονται οι στόχοι για συγκρότηση της σκέψης, για καλλιέργεια της γλωσσικής ικανότητας και εμπλουτισμό του λεξιλογίου. Η απόφαση ουσιαστικά είναι αντίθετη στη στόχευση του σχολείου».

Ενα ερώτημαΟ επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικών και Διδακτικής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και διευθυντής του περιοδικού «Νέα Παιδεία», κ. Κ. Αγγελάκος, τόνισε στην «Κ» ότι η απόφαση του υπουργείου Παιδείας υποτιμά το βασικότερο κομμάτι του γλωσσικού μαθήματος, την παραγωγή γραπτού λόγου. «Από ποια ερευνητικά δεδομένα προέκυψε ότι η υποκειμενικότητα στη βαθμολογία αντιμετωπίζεται με μείωση των βαθμών και όχι με την καλύτερη επιμόρφωση των βαθμολογητών και τη διαμόρφωση σαφών κριτηρίων διόρθωσης;», αναρωτιέται. Η γραμματέας του υπ. Παιδείας, κ. Γκοτσοπούλου, ανέφερε στην «Κ» ότι οι δύο βαθμοί που κόπηκαν από την Εκθεση δόθηκαν στις ασκήσεις, η απάντηση των οποίων απαιτεί και κριτική ικανότητα εκ μέρους του υποψηφίου. Ταυτόχρονα, με την ανακατανομή των βαθμών επιχειρείται η μείωση των αναβαθμολογήσεων (περί το 20%) στη Νεοελληνική Γλώσσα. «Το πρόβλημα με τις αναβαθμολογήσεις είναι σημαντικό και το αίτημα των μαθητών να γίνει περισσότερο αντικειμενική η βαθμολόγησή της, πάγιο. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο με τους βαθμολογητές, παρά μονάχα να δώσουμε κατευθυντήριες γραμμές», πρόσθεσε η κ. Γκοτσοπούλου, δίνοντας το στίγμα των προθέσεων του υπουργείου.

Καιρός να πάρουν θέση οι ενώσεις και για την κακοποίηση του μαθήματος της ιστορίας (κανείς δεν το επιλέγει στην Γ΄Λυκείου, και στην Α΄διδάσκεται για συμπλήρωση ωραρίου από ξενόγλωσσους), όπως και για τον απαράδεκτο περιορισμό των ωρών διδασκαλίας γλώσσας. Δύο ώρες θρησκευτικά δύο ώρες και γλώσσα; έλεος!

Καλομελέτα κι έρχεται… αν συνεχίσει έτσι η κατρακύλα των ταμείων μας εκεί θα καταντήσουμε.

The New York Times

Εξασφαλίζουν τα αντιβιοτικά φάρμακά τους, από αυτά που περίσσεψαν σε φίλους τους, αφού προχωρήσουν σε διάγνωση, μέσω Ιντερνετ, και επιδιορθώνουν μόνοι τους κατάγματα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι παρανοϊκοί, καθώς όταν χρειαστούν ιατρική περίθαλψη, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τις ιατρικές δαπάνες.

«Η πρώτη μου αντίδραση ήταν: Δεν είναι δυνατόν! Ο λογαριασμός για νοσηλεία 46 ωρών στο Μπεθ Ισραελ της Νέας Υόρκης ήταν 17.398 δολάρια και όλα αυτά για μία κρίση σπαστικής κολίτιδας», θυμάται η 28χρονη τηλεφωνήτρια Αλάνα Μπόιντ.

Στην ορολογία της βιομηχανίας ιατρικής περίθαλψης, η κ. Μπόιντ ανήκει στην κατηγορία των «νέων αήττητων», των νέων ανθρώπων, που αρνούνται να ασφαλισθούν, θεωρώντας ότι το νεαρό της ηλικίας τους τους καθιστά άτρωτους ή που πιστεύουν ότι δεν αξίζει να δαπανήσουν τόσο πολλά χρήματα. Οι νέοι άνθρωποι αποτελούν τη μεγαλύτερη κατηγορία ανασφάλιστων στις ΗΠΑ (13,2 εκατομμύρια το 2007, ποσοστό 29% του εργατικού δυναμικού). Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, Τζέιμς Πάτερσον, είχε προτείνει να επιτραπεί η ασφάλιση των νέων αυτών από τους γονείς τους, που θα μπορούσαν να τους δηλώνουν ως προστατευόμενα μέλη, μέχρι της ηλικίας των 29 ετών, μέτρο που εφαρμόζεται ήδη σε περισσότερες από 20 πολιτείες των ΗΠΑ. «Πρόκειται για αναγκαίο μέτρο. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν κάθε ημέρα τις δουλειές τους, ενώ πολλές θέσεις εργασίας δεν περιλαμβάνουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη», λέει η Σούζαν Τσέρι, επικεφαλής της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης για θέματα περίθαλψης, Community Catalyst.

Τα περισσότερα οικογενειακά προγράμματα ιατροφαρμακευτικής ασφάλισης διακόπτουν την κάλυψη των προστατευόμενων μελών, αφού αυτά συμπληρώσουν το 19ο έτος της ηλικίας τους ή αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο. Πολλοί νέοι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα στην αδυσώπητη εργασιακή αγορά της Νέας Υόρκης, αρχίζουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία σε καθεστώς μερικής απασχόλησης ή με ειδικά συμβόλαια, που δεν προβλέπουν την ασφάλισή τους. Για να εξασφαλίσει κάποιος Αμερικανός την κάλυψη της ασφάλειας-ομπρέλας Medicaid, οι μηνιαίες απολαβές του δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 706 δολάρια (λιγότερο απ? όσο αμείβεται ένας εργαζόμενος με βασικό μισθό). Η ελάχιστη μηνιαία καταβολή για ιατροφαρμακευτική κάλυψη ενήλικα στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, όμως, είναι 900 δολάρια.

«Τι να πω; Δεν αισθάνομαι άτρωτος. Είμαι 29 ετών και ξέρω καλά τι κινδύνους αντιμετωπίζω. Επιλέγω, όμως, να παραμένω ανασφάλιστος, γιατί πρέπει να πληρώσω νοίκι και να φάω», λέει ο Ιαν Μακελρόι, μουσικός που μετακόμισε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη από την πολιτεία της Ομάχα. Με το κόστος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης να βρίσκεται στα ύψη, ο κ. Μακελρόι προτιμά να «παίζει τον γιατρό», χρησιμοποιώντας διαδικτυακές σελίδες, όπως τη δημοφιλή WebMD, για να διαγιγνώσκει μόνος τα προβλήματα υγεία του και να επιλέγει τη φαρμακευτική αγωγή που πιστεύει ότι θα του ταιριάζει καλύτερα. Ακόμη και εάν ψηφισθεί η πρόταση του κυβερνήτη Πάτερσον, ο κ. Μακελρόι δεν θα ενταχθεί στη διάταξη καθολικής ασφάλισης προστατευόμενων μελών, καθώς οι γονείς του διαμένουν εκτός πολιτείας της Νέας Υόρκης.

Επικίνδυνες συνέπειες

Η διάγνωση μέσω Ιντερνετ, η επιλογή και λήψη φαρμάκων κατά βούληση και η ανταλλαγή ιατρικών συνταγών μεταξύ φίλων μπορεί να έχουν, όμως, επικίνδυνες συνέπειες. Η δρ Μπάρμπι Γκράτον, ιατρός στα επείγοντα νοσοκομείων της Νέας Υόρκης από το 2002, διηγείται πως έχει αντιμετωπίσει πολλά κρούσματα χημικής δηλητηρίασης νέων ανθρώπων, που «δανείσθηκαν» αντιβιοτικά από φίλους τους.

«Εχω αντιμετωπίσει περιστατικά ανθρώπων με λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης, που έπαιρναν φάρμακα για ωτίτιδα ή πνευμονία. Οχι μόνο δεν αντιμετώπιζαν την πάθησή τους, αλλά ανέπτυσσαν ανοσία στην αντιβίωση», λέει η δρ Γκράφτον.

Καθημερινή

Ειδώλια, αγγεία, χρυσά κοσμήματα, αργυρά σκεύη και γυάλινα πολύχρωμα αντικείμενα συγκροτούν τις πέντε νέες εκθεσιακές ενότητες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου με τις οποίες ολοκληρώνεται η επανέκθεσή του. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 26 Φεβρουαρίου σε μια πτέρυγα στον όροφο του μουσείου η οποία ανοίγει για πρώτη φορά, αφού εκεί στεγαζόταν από το 1946 ως το 1998 το Νομισματικό Μουσείο. Αυτή η πτέρυγα, εμβαδού 500 τ.μ., φιλοξενεί τμήματα της Συλλογής Αγγείων και Μικροτεχνίας, με εκθέματα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό. Η εγκαινίαση της πτέρυγας, μάλιστα, σηματοδοτεί και την έναρξη των εκδηλώσεων που θα λάβουν χώρα το 2009, έτος εορτασμού των 120 χρόνων από τα πρώτα εγκαίνια λειτουργίας του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (1889), καθώς και των 180 χρόνων από τη θέσπισή του, το 1829. Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζονται αγγεία της Ελληνιστικής περιόδου (4ος- 1ος αι. π.Χ.) τα οποία ξεχωρίζουν για τη μεγάλη ποικιλία των σχημάτων τους αλλά και τη σπανιότητα των εικονιστικών παραστάσεων. Με την παρουσίασή τους, μάλιστα, συμπληρώνεται η έκθεση της αρχαίας ελληνικής αγγειοπλαστικής και αγγειογραφίας του Εθνικού Μουσείου διαχρονικώς, από τον 11ο ως τον 1ο αιώνα π.Χ. Ακολουθούν τα πήλινα ειδώλια, 500 τον αριθμό, που παρουσιάζονται κατά ενότητες σχετικές με θέματα της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας, όπως η θρησκεία, το θέατρο, η αγροτική ζωή, οι γυναικείες ασχολίες, το παιδί. Η τέχνη, η χάρη, η ζωντάνια και η πολυχρωμία των εκθεμάτων είναι τα μεγάλα προσόντα αυτής της γοητευτική ενότητας, δεδομένου άλλωστε ότι η συλλογή των ειδωλίων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου είναι μοναδική και για τη μεγάλη ποικιλία μορφών και τύπων, αντιπροσωπευτικών όλων των τοπικών εργαστηρίων του αρχαίου κόσμου.

Σε ειδική κατηγορία παρουσιάζεται η Συλλογή Βλαστού-Σερπιέρη, που περιλαμβάνει αρχαιότητες από την Ελλάδα και τον Τάραντα της Ιταλίας. Ξεχωρίζουν εξαιρετικά έργα αττικών εργαστηρίων κεραμικής, καθώς και αγγεία επώνυμων αγγειογράφων. Παρουσιάζεται επίσης μέρος του προσωπικού αρχείου του Βλαστού, καθώς και έκδοση του «Corpus Vasorum Αntiquorum», το οποίο ετοίμαζε ο Βλαστός με τον διαπρεπή βρετανό αρχαιολόγο Σερ Τζ.Ντ.Μπίζλεϊ, αλλά τελικά έμεινε ημιτελής.

Η τέχνη της αρχαίας ελληνικής χρυσοχοΐας και αργυροχοΐας αντιπροσωπεύεται στην έκθεση με περίτεχνα χρυσά κοσμήματα και αργυρά σκεύη. Παρουσιάζονται περίπου 600 έργα, εξαιρετικά για την πρωτοτυπία τους, την κομψότητα και τη λεπτότητα της τεχνικής εκτέλεσης. Η εφευρετικότητα και οι περίτεχνες συνθέσεις με τη χρήση πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων είναι μοναδικές και αναδεικνύουν το υψηλό επίπεδο της ελληνικής καλαισθησίας από τη Γεωμετρική εποχή ως και τα Ρωμαϊκά χρόνια (9ος αι. π.Χ.- 4ος αι. μ.Χ.). Το σύνολο των σπάνιων γυάλινων αγγείων από την ηπειρωτική και τη νησιωτική Ελλάδα, διαχρονικά, από την Αρχαϊκή περίοδο ως τη Βυζαντινή εποχή (6ος αι. π.Χ.- 6ος αι. μ.Χ.) συγκροτεί την τελευταία ενότητα περιλαμβάνοντας γυάλινα αγγεία και σκεύη, κτερίσματα από τους τάφους, αναθήματα στους θεούς, αντικείμενα για το φαγητό ή για καλλωπισμό.

Άρθρο στο Βήμα

Πληκτρολογείτε μια λέξη στις δημοφιλείς μηχανές αναζήτησης του παγκόσμιου ιστού και περιμένετε την απάντηση. Αρχίζετε την έρευνα σε διάφορους δικτυακούς τόπους. Επί μέρες, εβδομάδες, ακόμη και μήνες, αναζητάτε αποτελέσματα. Ανταλλάσσετε συστηματικά ηλεκτρονική αλληλογραφία ή συζητάτε διαδικτυακά με φίλους και συνεργάτες. Κάποτε γράφετε και προσωπικές απόψεις. Και θεωρείτε ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί σας?

Πόσο κινδυνεύουν τα προσωπικά δεδομένα του χρήστη από συνηθισμένες καθημερινές δραστηριότητες στο Ιντερνετ; Το γαλλικό περιοδικό «Le Tigre», αντλώντας πληροφορίες από πολλές διαφορετικές αλλά και συνηθισμένες πηγές του Διαδικτύου, ακολούθησε τα ψηφιακά ίχνη και συνέθεσε το πλήρες προφίλ ενός ανυποψίαστου πολίτη τον οποίο επέλεξε στην τύχη.

Αγγίζει τα όρια του απίστευτου, όμως συνέβη στην πραγματικότητα, όπως σχολιάζει στον ΕΤ ο κ. Γιώργος Μητακίδης, καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής Πατρών, πρόεδρος του συμβουλίου RISEPTIS και από τους πρωτεργάτες στη διάδοση του Διαδικτύου. «Το θέμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων έχει αρχίσει να απασχολεί τους πάντες, από τις κυβερνήσεις και τους διακρατικούς οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέχρι τα εκατομμύρια χρήστες του». Το περιοδικό, αφού συνέθεσε το πλήρες προφίλ του χρήστη, τoυ απηύθυνε επιστολή η οποία έγραφε: «Αγαπητέ, γιορτάζεις σήμερα τα 29α γενέθλιά σου και για το λόγο αυτό θέλουμε να σου κάνουμε ένα μικρό δωράκι?».

Ακολουθούσε μια πλήρης περιγραφή της προσωπικής του κατάστασης που περιλάμβανε όλες τις σχέσεις του με συγκεκριμένα πρόσωπα, ακόμη και τους έρωτές του με φωτογραφίες και ημερολογιακές αναφορές. Συμπεριλαμβάνονταν στοιχεία για τη μάρκα των ρούχων που επιλέγει, του κινητού, του αυτοκινήτου του. Στην ουσία δηλαδή ο συντάκτης της επιστολής απέδειξε ότι κάποιος ή κάποιοι μπορούν να διαμορφώσουν ένα πλήρες πορτρέτο ενός ανθρώπου με τη βοήθεια του Διαδικτύου. Αρκεί να το αποφασίσουν.
Αποτέλεσμα; Ο συγκεκριμένος πολίτης τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ ώστε αποφάσισε να αφαιρέσει όσα προσωπικά στοιχεία διατηρούσε στο Διαδίκτυο. Τα κατάφερε όμως; Οπως εξηγεί ο κ. Μητακίδης, «είναι πολύ εύκολο πλέον να δημιουργηθούν εφαρμογές τύπου agent.com (π.χ.CVgadget.com) οι οποίες ψάχνουν αυτόματα σε οποιαδήποτε περιοχή του Διαδικτύου, εντοπίζουν συγκεκριμένα στοιχεία και τα προσκομίζουν στον ενδιαφερόμενο».

Στη θέση τους, σημειώνει ο κ. Μητακίδης, μπορεί να είναι ακόμη και τα στελέχη μιας εταιρίας που ενδιαφέρονται για το προφίλ ενός εργαζομένου πριν αρχίσει η διαδικασία συζήτησης για την πρόσληψή του. Επομένως να έχουν διαμορφώσει εικόνα με πληροφορίες που ο ίδιος ποτέ δεν παραχώρησε.

Αλλωστε ο χρήστης του Διαδικτύου δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πού αφήνει ψηφιακά ίχνη ούτε ποιος, ενδεχομένως, θα τα δει, θα τα καταγράψει και θα τα αξιοποιήσει. Μια ματιά στα μητρώα του υπολογιστή του αποκαλύπτει με τη μορφή των cookies, δηλαδή των ψηφιακών αποτυπωμάτων, τι μπορεί να συμβαίνει πολλαπλασιασμένο επί πολλές φορές. Προ αυτής της κατάστασης που ολοένα διογκώνεται, η Ευρωπαϊκή Ενωση ζήτησε από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας να διατηρούν αρχεία επικοινωνίας μόνο για έξι μήνες. Μόνο μέσα στο διάστημα αυτό μπορεί να ψάξει οποιαδήποτε αρχή και πέραν αυτού όχι. Αντίθετα, η Yahoo ζήτησε να διατηρεί παρόμοιο υλικό επισκέψεων επί 18 μήνες ενώ η Google μείωσε το αντίστοιχο διάστημα στους έξι μήνες.
Πάντως ενδεικτικό της ανησυχίας είναι ότι ήδη η Ε.Ε. ζητεί να ισχύσει το κοινό όριο των έξι μηνών για όλους όσοι παρέχουν αυτού του είδους τις υπηρεσίες. Και ο δρόμος μακρύς?

Τι είναι το RISEPTIS

Το RISEPTIS -αρκτικόλεξο του «Research an Innovation for Security Privacy Trustworthiness»- είναι ένα ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο για την έρευνα σχετικά με την ασφάλεια και την προστασία της ιδιωτικής ζωής και της εμπιστοσύνης στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Παρότι άγνωστο στους πολλούς, είναι ένα πολύ δραστήριο όργανο το οποίο υπό την προεδρία του κ. Γιώργου Μητακίδη έχει επιφορτισθεί με την υποχρέωση το 2010 να παραδώσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτάσεις και λύσεις για σημαντικά προβλήματα του Διαδικτύου που σχετίζονται και με θέματα ασφάλειας δεδομένων.

Αρθρο του Χρήστου Προυπάκη στον Ελεύθερο Τύπο

Το φόβο τους για την τεχνολογία αποδεικνύουν οι Eλληνες. Περίπου δυόμισι εκατομμύρια νοικοκυριά της χώρας, δηλαδή ποσοστό 68% επί του συνόλου τους, δεν έχουν πρόσβαση -τα περισσότερα κατόπιν επιλογής τους- στο Διαδίκτυο από το σπίτι τους.

Και μπορεί ο αριθμός από μόνος του να φαντάζει σχεδόν εξωπραγματικός -για μια ευρωπαϊκή χώρα τουλάχιστον-, ακόμη πιο εντυπωσιακοί όμως είναι οι λόγοι που οδηγούν σε αυτή την αρνητική εξέλιξη.

Το 45,2% όσων δεν διαθέτουν Ιντερνετ στο σπίτι -ποσοστό που αντιστοιχεί σε περισσότερα από 1.100.000 νοικοκυριά- δηλώνει ότι αυτό οφείλεται στο ότι «οι πληροφορίες που υπάρχουν στο Διαδίκτυο δεν του είναι χρήσιμες και δεν το ενδιαφέρουν». Ενα 20,3% (δηλαδή, πάνω από μισό εκατομμύριο νοικοκυριά) απλώς δεν? θέλει, ενώ ένα 30% δηλώνει αδυναμία χειρισμού είτε του Παγκόσμιου Ιστού είτε του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μόλις το 11,7% υποστηρίζει ότι δεν έχει στο σπίτι Ιντερνετ, αφού τον καλύπτει η πρόσβαση από κάπου αλλού (από την εργασία, για παράδειγμα).

Τα στοιχεία αφορούν στο 2008 και προέρχονται από έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος.

Αρθρο της Αρετής Νταραδήμου στον Ελεύθερο Τύπο

Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις λίστες, ακόμα και όταν τις αμφισβητούν – ιδίως τότε. Ετσι, κατά καιρούς έρχονται στο φως κατάλογοι με τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, με τις 100 «πιο επιδραστικές» προσωπικότητες, με τους 100 σημαντικότερους διανοούμενους ή τις 100 μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών… ενώ μπεστ σέλερ έχουν γίνει τα βιβλία-λίστες με τα 100 πράγματα που πρέπει να κάνει κανείς προτού πεθάνει.

Προσωπικά, με ξενίζει η ιδέα να συμπεριληφθούν σ? έναν ενιαίο κατάλογο άνθρωποι που έζησαν σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους και έδρασαν σε διαφορετικούς τομείς, όμως στην περίπτωση των «Μεγάλων Ελλήνων» του ΣΚΑΪ. Η εφαρμογή του «κόνσεπτ» έγινε με καλαισθησία και σοβαρότητα – κάτι που σπάνια συναντάμε στην ιδιωτική τηλεόραση. Οπως έχει επισημανθεί, ο κατάλογος με τις προσωπικότητες τις οποίες επέλεξαν δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι δεν αποτελεί μέτρο της αξίας ή του ιστορικού βάρους τους, αλλά φανερώνει (ή μάλλον υπονοεί) πολλά για τη δική μας εποχή. Κυρίως επιβεβαιώνει το πλατύ ενδιαφέρον για την Ιστορία, τη μακρινή και την πρόσφατη, το οποίο αντανακλά και την αγωνία για το σήμερα στην κρίσιμη καμπή που διανύουμε.

Βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση του μεγαλόπνοου αυτού σχεδίου, η οποία εγκαινιάστηκε με μια δίωρη εκπομπή, στην οποία ο Αλέξης Παπαχελάς παρουσίασε, με λιτότητα και ακρίβεια, τους 50 εκ των 100 «Μεγάλων». Προφανώς η απλότητα, η αμεσότητα της εκπομπής δεν είναι προϊόν ευκολίας, αλλά επίπονης και μακρόχρονης συλλογικής εργασίας.

Οι «Μεγάλοι Ελληνες» δεν είναι απλώς ένας κατάλογος με αύξοντα αριθμό κατάταξης ως προς το μεγαλείο, αλλά μια σύνθετη παραγωγή – και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε ώστε να μην αναλωθούμε σε δικαιολογημένες απορίες, π.χ., πώς μπορεί ο Ηρόδοτος να στριμώχνεται ανάμεσα στον Θανάση Βέγγο και τον Λάκη Λαζόπουλο; Παρόμοια «κουφά» συναντάμε και στους «Μεγάλους Βρετανούς» του BBC (το αρχέτυπο, το format των ημέτερων «Μεγάλων»), όπου η πριγκίπισσα Νταϊάνα (3η θέση) «τρώει» τον Δαρβίνο και τον Σαίξπηρ.

Από τη στιγμή που καλύπτονται τρεις χιλιετίες Ιστορίας, αυτή η αλλόκοτη συνύπαρξη είναι αναμενόμενη. Ο κατάλογος δείχνει ποιους οι ψηφοφόροι θεώρησαν «μεγάλους» κατά τον χρόνο της ψηφοφορίας. Π.χ., αν στη Βρετανία η επιλογή δεν γινόταν στα τέλη του 2001, αλλά φέτος, υπό τη σκιά της ύφεσης, ο Κέινς μάλλον θα συγκαταλεγόταν στους 100.

Στο προχθεσινό δίωρο αρκετοί σχολιαστές εξέφρασαν επιφυλάξεις, όπως για τη μη συγκρισιμότητα των μεγεθών ανάμεσα στον αρχαίο και τον σύγχρονο κόσμο, όμως τα «ναι μεν, αλλά» ή και οι διαφωνίες είναι οργανικό κομμάτι μιας παραγωγής που σκοπός της δεν είναι η παράθεση εγκυκλοπαιδικών βιογραφιών ή η επίτευξη ομοφωνίας, αλλά η διεξαγωγή, με σύγχρονο τηλεοπτικό και διαδικτυακό τρόπο, ενός δημόσιου διαλόγου για τις προσωπικότητες και την Ιστορία – ενός διαλόγου που βρίσκεται ακόμα στην αρχή του, αλλά φαίνεται ότι θα είναι γόνιμος και ζωηρός.

Άρθρο της Μαριάννας Τζιαντζή

Η δεύτερη φάση της μεγάλης παραγωγής του ΣΚΑΪ «Μεγάλοι Ελληνες» εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα 16/2, με μια δίωρη εκπομπή την οποία παρουσίασε ο Αλέξης Παπαχελάς, κεντρικός παρουσιαστής όλης της σειράς, με ταιριαστό φόντο τους εκθεσιακούς χώρους της Εθνικής Πινακοθήκης όπου συναντάμε πολλά από τα πρόσωπα που συγκαταλέγονται στον κατάλογο των «Μεγάλων».

Τα 100 ονόματα που προέκυψαν από την περσινή ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν περίπου 40.000 άτομα, έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί, όμως προχθές μάθαμε πώς κατατάσσονται, κατά σειρά ψήφου, οι πρώτοι 50 «Μεγάλοι», από τον 100ό έως τον 51ο. Ακολουθούν, την επόμενη Δευτέρα, άλλοι 40 Μεγάλοι από τον 50ό έως τον 11ο, ενώ στην ίδια εκπομπή θα παρουσιαστούν με αλφαβητική σειρά οι 10 πρώτοι για τους οποίους, αρχίζοντας από τη μεθεπόμενη Δευτέρα, θα προβληθούν ισάριθμα ωριαία ντοκιμαντέρ.

Ο κατάλογος των πρώτων 50 Μεγάλων, σε αντίστροφη σειρά, είναι ο ακόλουθος:

Πραξιτέλης, Θαλής, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Δ. Χορν, Φίλιππος Β΄, Ελενα Μουζάλα, Μ. Γλέζος, Μ. Λοΐζος, Π. Δήμας, Β. Τσιτσάνης, Γρ. Λαμπράκης, Μάρκος Βαμβακάρης, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Κατίνα Παξινού, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, Θ. Βέγγος, Ηρόδοτος, Λ. Λαζόπουλος, Ιουστινιανός Α΄, Κ. Κουν, Ευριπίδης, Χ. Φλωράκης, Στ. Καζαντζίδης, Ν. Ξυλούρης, Θ. Αγγελόπουλος, Δ. Μητρόπουλος, Ν. Πλαστήρας, Κ. Σημίτης, Ιων Δραγούμης, Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας, Βασίλειος Β΄, Αισχύλος, Κλεισθένης, Σόλων, Β. Παπαθανασίου, Οθων, Αλ. Παπαδιαμάντης, Επίκουρος, Γ. Παπαδόπουλος, Αλ. Παναγούλης, Ν. Μαργιωρής, Γ. Παπανδρέου, Κ. Καστοριάδης, Ν. Μπελογιάννης, Σοφοκλής, Μ. Ανδρόνικος, Κοσμάς ο Αιτωλός, Κ. Παλαμάς, Αριστοφάνης, Φειδίας.

Για τον καθέναν από τους πιο πάνω παρουσιάστηκε ένα ολιγόλεπτο βίντεο, ενώ πολυάριθμες προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, της επιστήμης, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής κατέθεσαν με απλότητα και αμεσότητα, χωρίς ίχνος ακαδημαϊσμού, τις απόψεις τους. Π.χ., συγκινητικό ήταν το σχόλιο του αστροφυσικού Δ. Νανόπουλου, ο οποίος, μιλώντας για τον Γεώργιο Παπανδρέου, παραδέχτηκε ότι ο ίδιος δεν θα κατάφερνε να σπουδάσει δίχως την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τη δωρεάν παιδεία που εισήχθησαν επί της πρωθυπουργίας του.

Ο μαθηματικός και συγγραφέας Απ. Δοξιάδης μίλησε με πάθος για την πολιτική ιδιοφυΐα του Κλεισθένη, ενώ ο ηθοποιός Αντ. Καφετζόπουλος δεν δίστασε να δηλώσει ότι ο ίδιος θα κατέτασσε τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο στη λίστα με τους «Χειρότερους Ελληνες». Αλλοι σχολιαστές, αναφερόμενοι στους εν ζωή «Μεγάλους» (13 στο σύνολο) μίλησαν για την αναγκαία χρονική απόσταση που πρέπει να μεσολαβήσει ώστε να λάβει κάποιος τον χαρακτηρισμό «μεγάλος».

http://greatgreeks.skai.gr

Δημοσιεύτηκαν οι πέντε πρώτες εξωτερικές αξιολογήσεις τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ προκαλώντας τα αντανακλαστικά του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Από τις πέντε εκθέσεις, που έχουν δημοσιοποιηθεί στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ΑΔΙΠ (www.adip.gr) προκύπτει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με το εξεταστικό σύστημα, καθώς τα πανεπιστήμια διαμαρτύρονται ότι εισάγονται «λάθος» υποψήφιοι. Είναι ενδεικτική η αναφορά της έκθεσης του τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Δημοκρίτειου ότι υπάρχουν εισακτέοι που δεν έχουν διδαχθεί Χημεία. Επίσης, παρά την υψηλή ποιότητα πανεπιστημιακών σε ορισμένα περιφερειακά τμήματα, οι φοιτητές δεν είναι αντίστοιχου επιπέδου. Και αυτό διότι, λόγω του εξεταστικού συστήματος, πολλοί επιλέγουν τυχαία τμήματα. Από την άλλη, δεν λείπουν οι αναφορές ότι διδάσκοντες είναι βολεμένοι, έχουν κακή επικοινωνία με τους σπουδαστές και δεν ενημερώνονται για τις διεθνείς εξελίξεις στον τομέα τους.

Μια έκθεση του μεγάλου ζωγράφου, που γεννήθηκε στο Βόλο, ετοιμάζεται στο Μουσείο Μπενάκη στα μέσα Μαρτίου για να μας ταξιδέψει στους μεταφυσικούς και συμβολικούς κόσμους του. Η έκθεση, με την ευκαιρία των 120 χρόνων από τη γέννηση και 30 από τον θάνατό του (1978), είναι θεματική: «Ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο και οι μούσες του», με εκατό έργα (75 ζωγραφική, 15 σχέδια και ακουαρέλες, 10 γλυπτά), προερχόμενα από το Ιδρυμα Τζόρτζιο και Ιζα ντε Κίρικο στη Ρώμη.

Η έκθεση «αναλύει» τη σχέση του ζωγράφου με τις γυναίκες, τις πραγματικές και ιδεατές μούσες, που τον συντρόφευσαν στην καλλιτεχνική και προσωπική του διαδρομή.

Από τη μυθολογική μορφή της Αριάδνης, μέχρι τη μητέρα του, με την οποία ήταν πολύ δεμένος συναισθηματικά (μαζί της έφυγε από την Ελλάδα το 1906, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του, υπεύθυνου κατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής Αθήνα – Θεσσαλονίκη, για τη Βενετία και το Μιλάνο αρχικά). Κι από τη μητέρα του στις δύο συζύγους, Ραϊσα Γκουρίεβιτς, Ρωσίδα μπαλαρίνα, και Isabella Pakszwer, για την οποία ο ίδιος είχε πει: «Η διαίσθησή της σε ζητήματα της ζωγραφικής μου ήταν πάντα πολύτιμη. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει την ποιότητα ή τα ελαττώματα ενός έργου με την πρώτη ματιά, στον βαθμό που μπορεί να το κάνει εκείνη».

Άρθρο της Δ. Ρουμπούλα στο Έθνος