«Είναι μέρες που το νησί κλείνει. Μήτε πλεούμενο σιμώνει, μήτε αεροπλάνο». Ο Νίκος Κάσδαγλης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του περιτριγυρισμένος από θάλασσα. Είτε στην Κω όπου γεννήθηκε, είτε στη Ρόδο όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής. Ο συγγραφέας Νίκος Κάσδαγλης πέθανε την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου, στα 81 του χρόνια, σε μία από τις εποχές που τα νησιά «κλείνουν» και μήτε πλεούμενα σιμώνουν, μήτε αεροπλάνα. Ο ίδιος ταξίδευε μέσα από τα κείμενά του, κι έγραψε αρκετά από το 1952 οπότε εμφανίστηκε στα γράμματα.Γεννήθηκε το 1928 στην Κω και από την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα ζει μόνιμα στη Ρόδο. Στα χρόνια της Κατοχής συμμετείχε σε αντιστασιακές ομάδες της δεξιάς, αλλά μετά τη λήξη του Εμφυλίου άλλαξε πολιτικό προσανατολισμό. Εργάστηκε από το 1948 στην Αγροτική Τράπεζα μέχρι που τον απομάκρυνε η δικτατορία για συμμετοχή σε αντιδικτατορικές κινήσεις διανοουμένων και συγγραφέων (18 Κείμενα, Νέα Κείμενα 1, Νέα Κείμενα 2, περιοδικό «Συνέχεια», κ.λπ.). Το 1969 τιμήθηκε από το Ιδρυμα Ford για το λογοτεχνικό του έργο. Το πρώτο του πεζογράφημα δημοσιεύτηκε το 1952 («Ο μηχανικός») στο περιοδικό του Ρένου Αποστολίδη «Νέα Ελληνικά». Ακολούθησαν «Τα δόντια της μυλόπετρας» και το γνωστότερο βιβλίο του, «Οι κεκαρμένοι», το οδοιπορικό «Δρόμοι της στεριάς και της θάλασσας» και ένα βιβλίο με παιδικά διηγήματα. Συνολικά έγραψε δεκαεπτά βιβλία (συλλογές διηγημάτων, μυθιστορήματα, χρονικό, κ.ά.).
Στα βιβλία του επέλεξε τη ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής, με έμφαση στην ιστορική διάσταση. Στα έργα του κυριαρχεί η περιγραφή της περιθωριοποίησης μέσα από κοινωνικούς και πολιτικούς μηχανισμούς.
Άρθρα (RSS)